KAFAYA TAKMAMA SANATI: NASIL BAŞARIRIM?
Merhaba, sevgili dostum. Bazı insanlar,
bazı şeyleri çok fazla düşünür ve
çok fazla kafaya takar
bu kafaya taktığı mevzular küçük şeyler de olabilir
"Ya o bana niye öyle davrandı?"
"Niye bana selam vermedi?"
"Ben bir şey anlatırken sanki beni dinlemiyor muydu?"
gibi şeyler de olabilir
bazen de daha büyük olduğunu düşündüğün şeyler
mesela "Ben hiç evlenemeyecek miyim?"
"Düzenli bir yuva kuramayacak mıyım?"
"Anne ya da baba olamayacak mıyım?"
ya da "Anneme babama bir şey olursa, sevdiklerime bir şey olursa, kaybedersem ne olur?" gibi
dediğim gibi, küçük ya da büyük olabilir
bu tür düşünceler zihninde seni öyle bir noktaya getirir ki
durmadan bunları düşünür hale gelirsin
yatağa girdiğin anda ,uyumak
senin için büyük bir
mucize olur.
İki saat üç saat
bu konuyu düşünürsün
yemek yersin kafanda bu konu
olduğu için, durmadan düşündüğün için
yediğin içtiğinden tat alamazsın
Arkadaşlarınla, dostlarınla buluşursun
kafa yine bu taraftadır
ve o an orada
olmaktan keyif alamazsın.
Bu videoda, nasıl kafayı takmazsın bu tür düşünceleri
bunlardan bahsedeceğim sana. Genelde kafaya taktığımız düşünceler konusunda
üç tane tavır sergileriz.
Birinci tavır şu; o konuyu
düşünmemeye çalışırız,olabildiğince itmeye
onunla savaşmaya çalışırız ve böyle bir durumda
olay şuna dönüşür, pembe fili düşünme olayına
yani bir pembe fili düşünmemeye çalıştıkça o pembe fil
ısrarla zihnine girmeye çalışır,ne yapıyorsun
böyle olunca,bir düşünce ile savaşınca kaybeden her zaman sen oluyorsun,çünkü düşüncelerle savaşılmaz.
Sen onunla savaşmaya çalıştıkça o senin üzerine üzerine
gelecektir ve daha da ,aslında, güçlenecektir.
ikinci şey: kendine çekmek
o düşünceyi çağırırsın yanına ve durmadan durmadan düşünürsün.
Zannedersin ki,o konuyu çok düşününce
çözülebilecekmişsin gibi. Aslında bu da
o konuyu çözemediğin gibi senin kafana takma mevzusu iyice abartmana
neden olur.
Bir diğer şey ise; bastırma
günlük hayatında kafana takma potansiyeli olan olayları durumları
düşünceleri tamamen aslında halının altına süpürmek.
Sen zannedersin ki,o düşüncelerden kurtuldum
ama böyle bir şey mümkün değil o düşüncelerden kurtulmak
çok mümkün olan bir durum değil
Ne oluyor?
sen halının altına süpürüyorsun ya
o başka bir yerden patlak veriyor
Ne yapıyorsun?
bambaşka bir yerde kaygılı birisi
olmaya başlıyorsun.
Gergin birisi olmaya başlıyorsun
öfkeli birisi olmaya başlıyorsun
Düşüncelerinle savaşırsan
her zaman onlar kazanacaktır.
Düşüncelerini hayatına davet eder
ve kontrollü onun ele geçirmesini
izin verirsen sana bir yaşam alanı kalmayacaktır
düşüncelerini yok sayarsan
bi şekilde o senin hayatını arka plandan etkilemeye devam edecektir
ne yapacaksın o zaman
düşüncelerini ne hayatından çıkartacaksın
onunla savaşmaya girişeceksin
ne tamamen senin hayatına girmesine izin vereceksin ne de yok sayacaksın
onunla arana bir mesafe koyacaksın. Diyelim ki bir korkun bir sıkıntın bir derdin var
korkun bir sıkıntın bir derdin yani kafaya taktığın bir düşünce var
onu hayattan atmaya çalışmayacaksın
ilk bu mevzu gündeme geldiği zaman onu çözmeye uğraşıcaksın
düşünüceksin ve o anda
yapabildiğini yap sonrasında eğer ki hallolmuyosa bu mevzu o senin yanında bir yerde duracak
ve sen ne yapacaksın o hallolmuyor diye kendini vakfetmek yerine?
hayatında yapman gereken şeylere odaklanıcaksın.
arkadaşlarınla vakit geçirmeye
ailenle vakit geçirmek kendine zaman ayırmaya özen göstereceksin
kafamı veremiyorum diyeceksin belki
verdiğin kadar uğraş
yapabildiğin kadar bunlarla ilgilen
yüzde elli versen bile kar
ne olacak biliyor musun bir süre sonra sen başka mevzulara
odaklandığın zaman o arana mesafe koyduğun düşünce var ya
gitgide sönmeye başlayacak yavaş yavaş
çünkü insan hayatı boyunca bir şeyi kafasına takarsa
sonra o mevzu gider başka mevzu gelir
ve genelde korktuğumuz şeylerin
çok büyük bir kısmı olmaz
hani şair diyor ya "Beni bu güzel havalar mahvetti" diye
özellikle bu kafaya takma konusunda bizi mahfeden şey
beklentilerimiz. Bizi bu beklentilerimiz mahvediyor
Şimdi, düşünsene evlenmeyi istiyorsun
ya da çocuk sahibi olmayı istiyorsun, anne ya da baba olmayı istiyorsun
işe girmeyi istiyorsun ve
bu konuda ne yapabilirsin?
yapacağın şeyler ,varsa eğer, bunları yapıyorsun
düşün ki bu haber bir kapıdan gelecek
ve o kapının başında durmadan bekliyorsun, her gün o konuyu kontrol ediyorsun
evelenecek miyim, evlenmeyecek miyim?
bu gün de evlenemedim, bu gün de iş bulamadım
bu öyle bir hale geliyor ki aslında bu beklenti
o kapıdan haber gelme beklentisi
senin o anki hayatını yaşama konusunda ciddi sıkıntılar çıkartıyor
Ne yapıyorsun?
eğer bu kapıdan ayrılırsam sanki kaçıracakmışım gibi, durmadan bu konuyu düşünüyorsun
durmadan bu konuya odaklanıyorsun, hayatında başka hiç bir şeye yer kalmıyor
ben şöyle diyorum:
eğer ki gelecekten haber gelseydi ve sana deseydi ki sen hiç evlenemeyeceksin, sen hiç işe giremeyeceksin
sen hiç şunu yapamayacaksın
hayatın çok mu kötü geçerdi?
Bunu sorduğum insanlar genelde ilk başta
çok kötü diyorlar ama sonrasında yavaş yavaş
bu konuya adapte olunca
ya diyor eğer ki ben evlenemeyceksem, hayatımı yaşamaya devam ederdim
başka kendime keyif veren şeyler bulurdum
düşün ki, eğer ki bu konudaki beklentini kaldırsan
zaten hayatını yaşamaya odaklanacaksın
sen hayatını yaşamaya odaklan
o şey gelirse zaten seni gelecektir bulacaktır
o yüzden bu konuda kapıda beklemeden
hayatını yaşamaya devam etmelisin
düşünüyorsun, çok fazla düşünüyorsun, durmadan düşünüyorsun
zannediyorsun ki bir konuyu çok fazla düşünürsem
o konu çözüme kavuşacak halbuki
düşüncelerinin yüzde doksan dokuzu çöptür
düşünsene yarın olacak bir şey var ya da yarın seni bulacak kötü bir olay var
ve sen bir gün öncesinden, bir hafta öncesinden, bir ay öncesinden
kaygılanmaya başlıyorsun
zaten o kötü şey olacaksa olacaktır
bir de öncesinden kaygılandığın zaman
hem yarın bir gün kaygılandığın şey olacak onun için kötü hissedeceksin
hem de var olan şu günün şu anın kötü geçecek
bunun arkasında şöyle bir ön kabul var bence
insanlar şöyle düşünüyor
yeterince düşünürsem o mevzu hallolacak
ama böyle bir durum yok ilk başta bu şeyi değiştirmemiz lazım
mesela eskiden sunum konusu benim için kaygılı bir mevzuydu
bir ay öncesinden kaygılanmaya başlıyordum
diyorum ki kendi kendime ben bu konuyu yeterince sorgulamalıyım, düşünmeliyim
ne olacak? ne anlatacağım? ya şöyle olursa? ya böyle olursa?
ve fark ettim ki ben bir konuyu öncesinde çok fazla düşününce
kendi kendimi geriyorum, kendi kendimi kaygılandırıyorum
şu anda böyle bir düşünce geldiği zaman
kendime şöyle bir telkin veriyorum
diyorum ki "Beyhan zamanı gelince zaten bu konuda yapacaksın."
Elinden geleni yaptın mı Beyhan? Yaptım.
Bu konuda daha önce bir tecrüben var mı Beyhan? Var.
Peki şu anda düşünmen bir işine yarayacak mı? Hayır.
o zaman diyorum ki, hemen bu düşünceyi kafamdan atamıyorum ama
ne ile uğraşıyorsam ona odaklanmaya çalışıyorum
artık bu konuda kendimi disipline ettim ve düşünceler son dakikaya kadar gelmiyor
zaten o mevzu olunca, iyi ya da kötü, kendiliğinden oluyor zaten
eğer ki kafana taktığın şeyler insanlarla ilgiliyse
genelde orada sonra ermemiş bir duygu vardır
diyelim ki birisi sana kötü bir şey söyledi
birisiyle ilgili yarım kalan bir çatışman var
böyle şeyler kafaya çok fazla takılır
Bana niye böyle davrandı? Bana niye böyle dedi? ya da Niye böyle bir surat yaptı?
çünkü, burada ifade edilmemiş duygu yarım kalıyor
yarım kalan şeyleri zihnimiz her zaman tekrarlama eğilimindedir
çünkü yarım kalmaya, belirsizliğe tahammülü yok zihnimizin
ne yapacak?
durmadan durmadan kendi kafanda senaryolar yazmaya başlayacaksın
"Şöyle deseydim." "Şöyle yapsaydım."
bunun tek çözümü aslında makul bir şekilde
o yarım kalan hissi muhatabı olan insanla konuşmak
"Sen bana niye böyle dedin?" ya da "Sen böyle dedin ben böyle hissettim."
Bir sonuca varmasına gerek yok
o an o çatışmanın çözülmesine de gerek yok
içinde kalan duygu dışına aktarıldığı zaman karşı tarafa
o duygu, içindeki kafaya takma mevzusu da sona erecektir
ama sen içinde bolca duygu kırıntısı
duygu kalıntısı bıraktığın zaman
kiminle ilgili böyle yarın kalan bir iş olursa
o mevzu geceler boyu, günler boyu
senin kafandan çıkmayacak ve zihnini
meşgul edecektir
bazen de gelecekte seni beklediğini düşündüğün olumsuz şeylere çok fazla üzülürsün ve
bunları kafaya takarsın
"Ya işimden atılırsam?" "Ya sevgilimden ayrılırsam?"
ya da "Ailemden sevdiğim birisini kaybedersem?"
böyle durumlarda aslında ben şöyle düşünüyorum, yıllardır danışanlarda karşılastığım senaryo şu:
asıl korkunun arkasında başka bir korku vardır
ben şöyle derim, diyelim ki bu en çok korktuğun şey başına gelirse ne olur?
diyelim ki, ailenden anneni ya da babanı kaybedersen ne olur?
genelde ilk cevap şöyle olur:
mahvolurum, biterim, hayat benim içi biter.
tamam, bu o anki duygusal şey
sonrasında hayat senin için nasıl devam eder
e ben yalnız kalırım
e tamam yalnız kaldın
yalnız kaldıktan sonra ne olur?
e hayatta baş edemem, zorlanırım. Ne yapıyor aslında?
annesini babasını kaybetmekten korkan insan
hayatla ,aslında, tek başına mücadele etme konusunda yetersiz olduğundan korkuyor
ya da şöyle düşünelim, başka bir örnek vereyim
adam işinden atılmaktan korkuyor, dedim, diyelim ki işinden atılırsan ne olur
maddi anlamda aç mı kalırsın?
yok bir birikimim var, aç kalmam. Peki ne olur?
o zaman beni eşim terk eder
niye?
çünkü eşim bu konuda çok dikkatlidir.
ben çalışmazsam bana bu konuda destek olacağını zannetmiyorum
aslında kişinin işten çıkma korkusu eşinin onu terk etme korkusu
sen de, eğer böyle bir korkun varsa
bu tarzı, bu sorgulamayı kullanabilirsin
Öyle olursa ne olur?
dibine gelene kadar, asıl korkuya ulaşana kadar bu soruyu sorabilirsin
Öyle olursa ne olur? Öyle olursa ne olur? diye
asıl korkunu bulacaksın ona yönelik bir çözüm geliştirebilirsin
kafaya takmamak için
bana sorsalardı "Beyhan, sihirli bir cümle söyleyebilir misin bize diye?"
onlara şu cümleyi söylerdim: "En kötü ne olur?"
bu öyle güzel bir cümle ki, zor zamanlarında bunu kendine sorduğun zaman
o içindeki sönmeyen ateşin üzerine bir su serpiyor ve seni rahatlatıyor
şimdi insan çok adaptif bir varlık
kötüye de çok çabuk alışıyor, iyiye de çok çabuk alışıyor
bu gün küçük mevzuları kafamıza takıyoruz ya belki bundan yetmiş seksen sene önce
çok büyük olaylar yaşanınca memleketin üzerinde
insanlar ona bile alışıyordu.
ne yapıyorsun aslında?
o kafana taktığın mevzularda "En kötü ne olur?" diye sorduğun zaman
o en kötü senaryoda bile aslında
bir süre sonra ona bile alışacaksın
hayat akıp gidiyor. Dediğim gibi, o şey var ya, belki izlemişsindir
daha önce bir video paylaşmıştım, "Bu Da Geçer Yahu" diye bir hikaye anlatmıştım
oradaki hikayedeki gibi; kötü şeyler de geçiyor, iyi şeyler de geçiyor
insan bir noktada eninde sonunda sabit kalıyor
benim sıklıkla kendime sorduğum bir şey var
diyorum ki, insanız hepimiz başımıza iyi kötü şeyler geliyor
hayat aslında bu iyi ve kötü şeylerin ortalaması
birbirimizden çok farklı değiliz. Ben buradayım sen oradasın
birbirimize yakın bir şekilde ,aslında, seyrediyor durumlar
ben bu zor zamanlarda kendime şunu diyorum
"Çok da şeyapma Beyhan, hayat aslında herkes için aynı
iyi kötü, ortalamada gidiyoruz."
Beni dinlediğin için çok teşekkür ediyorum güzel insan, kendine iyi davran
görüşmek üzere
bu arada hala kanalıma abone olmadıysan abone olmayı
ve abone olduktan sonra yeni videolardan hemen haberdar olabilmek için
bildirimleri açmayı unutma
