Paluwas sa malaking lungsod Raus aus der Großstadt Out of the big city

Siksikan ang tao at punung-puno ang mga bus sa terminal. Buses at the terminal are crowded and crowded. Sa labas ng bus, mas madami pang hindi naikakargang mga gamit. Outside the bus, there was more unloaded stuff. Sinisigaw ng mga konduktor kung saan sila papunta. The conductors shout where they are going.

“Lungsod! “City! Lungsod kayo riyan! You are a city! Mga pa-kanluran, dito na!” sigaw ng isa. Westerners, here it is!” shouted one. Doon ako dapat sumakay. I should ride there.

Halos puno na ang bus pero marami pa rin gustong sumakay. The bus is almost full but many people still want to get on. Nilagay ng iba ang bagahe sa ilalim ng bus. Others put the luggage under the bus. Ipinatong naman nung iba ang mga gamit nila sa mga lalagyan sa loob. Others put their things in containers inside.

Hawak ng mga bagong pasahero ang tiket nila habang naghahanap ng upuan. New passengers hold their tickets while looking for a seat. Hinahanda ng mga nanay ang kanilang mga anak para sa mahabang biyahe. Mothers prepare their children for a long trip.

Sumiksik ako malapit sa isang bintana. I huddled near a window. Mukhang kinakabahan ang katabi ko. The person next to me looks nervous. Hawak niyang mahigpit ang berdeng plastic bag. He held the green plastic bag tightly. Luma na ang kanyang damit at tsinelas. His clothes and slippers are old.

Tumingin ako sa labas. I looked outside. Iiwan ko na ang aking nayon, kung saano ako lumaki. I am leaving my village, where I grew up. Luluwas ako papunta sa malaking lungsod. I'm going out to the big city.

Nakaupo na ang mga pasahero at naikarga na ang mga bagahe. Passengers have been seated and luggage has been loaded. Pero marami pa ring mga manlalako sa loob ng bus. But there are still many peddlers inside the bus. Sinisigaw nila ang kanilang binibenta. They shout what they sell. Nakakaaliw ang mga ginagamit nilang salita. The words they use are entertaining.

May bumili ng inumin. Someone bought a drink. May bumili ng kakanin at nagsimulang kumain. Someone bought food and started eating. Tulad ko, may iba na nanood lang dahil walang pambili. Like me, there were others who just watched because there was nothing to buy.

Napatigil ang lahat ng bumusina ang drayber. The driver stopped all honking. Pinalabas ng konduktor ang mga naglalako dahil aalis na ang bus. The conductor let the hawkers out because the bus was about to leave.

Nagtulakan sila palabas. They pushed out. Nagsukli ang iba pero meron pa rin nagpupumilit makabenta. Others have repaid but some are still struggling to sell.

Pagtulak ng bus, dumungaw ako sa bintana. Pushing the bus, I looked out the window. Babalik pa kaya ako dito? Will I ever come back here?

Habang kami ay bumibiyahe, naging maalinsangan sa loob ng bus. While we were traveling, it became humid inside the bus. Pinilit kong makatulog. I tried to sleep.

Pero laging lumilipad ang utak ko pauwi. But my brain always flies back home. Magiging mabuti kaya ang kalagayan ni nanay? Will mom's condition be good? Mabibili kaya ang mga kuneho? Can rabbits be bought? Maaalala kaya ng kapatid kong diligan ang mga punla? Will my brother remember to water the seedlings?

Isinaulo ko na lang ang address ng tiyo ko sa siyudad. I just memorized my uncle's address in the city. Nakatulog akong bumubulong bulong. I fell asleep whispering.

Pagkatapos ng siyam na oras, nagising ako sa mga kalabog at sigaw ng konduktor. After nine hours, I woke up to the conductor's banging and shouting. Nagtatawag na siya ng mga pasahero pabalik sa nayon. He was already calling passengers back to the village. Tumalon ako palabas ng bus dala ang bag. I jumped out of the bus with the bag.

Mabilis na napupuno ang bus na pabalik sa nayon. The bus back to the village fills up quickly. Maya-maya lang tutulak na ito pa-silangan. Soon it will push further east. Pero ang mas mahalaga ngayon, mahanap ko ang bahay ni tiyo. But the most important thing now is to find my uncle's house.