Maliit na Binhi: Ang Kuwento ni Wangari Maathai Little Seed: Die Geschichte von Wangari Maathai Little Seed: The Story of Wangari Maathai

Sa isang nayon sa libis ng Bundok Kenya sa Silangang Africa, may isang batang babaeng nagtrabaho sa bukid kasama ng kanyang ina. In a village in the valley of Mount Kenya in East Africa, there was a young woman who worked in the fields with her mother. Wangari ang pangalan niya. His name is Wangari.

Mahilig lumabas si Wangari. Wangari likes to go out. Sa gulayan ng kanyang pamilya, hinughog niya ang lupa gamit ang kanyang matsete. In his family's vegetable garden, he scooped up the soil with his machete. Nagpunla siya ng maliliit na buto sa mainit na lupa. He planted small seeds in the warm soil.

Ang paborito niyang panahon ay ang dapit-hapon. His favorite time is dusk. Alam ni Wangari na oras na para umuwi kapag masyado nang madilim para tingnan ang mga halaman. Wangari knew it was time to go home when it was too dark to look at the plants. Sinusundan niya ang makipot na daan sa kabukiran at binabagtas ang ilog sa kanyang pag-uwi. He follows the narrow country road and crosses the river on his way home.

Matalino si Wangari at sabik siyang pumasok sa eskuwela. Wangari is smart and eager to go to school. Ngunit nais ng ina at ama niya na manatili siya sa bahay at tulungan sila. But his mother and father wanted him to stay at home and help them. Noong siya ay pitong taong gulang, hinikayat ng kuya niya ang kanilang mga magulang na papasukin siya sa eskuwela. When he was seven years old, his older brother persuaded their parents to send him to school.

Mahilig siyang matuto! He loves to learn! Dumami ng dumami ang natutunan ni Wangari sa bawat librong binasa niya. Wangari learned more and more from each book he read. Sa sobrang husay niya sa kanyang pag-aaral, inimbitahan siyang mag-aral sa Estados Unidos ng Amerika. As he excelled in his studies, he was invited to study in the United States of America. Nasiyahan si Wangari! Wangari was satisfied! Marami pa siyang gustong malaman tungkol sa mundong ginagalawan niya. He still wants to know more about the world he lives in.

Maraming bagong natutunan si Wangari sa pamantasan sa Amerika. Wangari learned many new things at the American university. Pinag-aralan niyang husto ang mga halaman at kung paano sila lumaki. He studied plants and how they grew. At naalala niya kung paano siya lumaki: nakipaglaro siya sa kanyang mga kuya sa ilalim ng mga puno ng magagandang kagubatan sa Kenya. And he remembered how he grew up: he played with his older brothers under the trees of the beautiful forests in Kenya.

Habang dumarami ang kaalaman niya, mas napagtanto niya na mahal niya ang kanyang mga kababayan sa Kenya. The more he learned, the more he realized that he loved his fellow Kenyans. Gusto niyang maging masaya sila at malaya. He wants them to be happy and free. Habang dumarami ang kaalaman niya, mas naalala niya ang kanyang Aprikanong tahanan. The more he learned, the more he remembered his African home.

Nang matapos siya sa kanyang pag-aaral, bumalik siya sa Kenya. When he finished his studies, he returned to Kenya. Ngunit nagbago na ang kanyang bayan. But his town has changed. Dumukwang ang mga bukid sa kahabaan ng lupa. Fields stretch along the land. Walang panggatong para sa pagluluto ang mga kababaihan. Women have no fuel for cooking. Naghihirap ang mga tao at gutom ang mga bata. People are suffering and children are hungry.

Alam ni Wangari kung ano ang dapat gawin. Wangari knew what to do. Tinuruan niya ang mga kababaihang magtanim ng puno mula sa mga binhi. She taught women to plant trees from seeds. Ibinenta ng mga kababaihan ang mga puno at ginamit ang kanilang pinagkakitaan para alagaan ang kanilang pamilya. The women sold the trees and used the proceeds to take care of their families. Natuwa ang mga kababaihan. The women were delighted. Tinulungan sila ni Wangari na maging malakas at maniwala sa sarili nilang kapangyarihan. Wangari helped them to be strong and believe in their own power.

Lumipas ang panahon at naging kagubatan ang mga puno, at umagos nang muli ang mga ilog. Time passed and the trees became forests, and the rivers flowed again. Lumaganap ang mensahe ni Wangari sa Aprika. Wangari's message spread throughout Africa. Ngayon, milyung-milyong mga puno ang tumutubo salamat sa mga binhi ni Wangari. Today, millions of trees are growing thanks to Wangari's seeds.

Nagsumikap nang husto si Wangari. Wangari worked hard. Napansin ito ng mga tao sa buong mundo at binigyan siya ng bantog na gantimpala. People all over the world noticed this and gave him a famous award. Ito ay ang Nobel Peace Prize, at siya ang kauna-unahang babaeng Aprikana na nakatanggap nito. It was the Nobel Peace Prize, and she was the first African woman to receive it.

Pumanaw si Wangari noong 2011, pero maaari natin siyang alalahanin sa tuwing makakakita tayo ng magandang puno. Wangari passed away in 2011, but we can remember him every time we see a beautiful tree.