Ang mga saging ni Lola Omas Bananen Grandma's bananas おばあちゃんのバナナ Babcine banany

Puno ng batad, dawa, at kamoteng-kahoy ang kahanga-hangang hardin ni Lola. Lola's wonderful garden is full of sweet potato, millet, and cassava. Pero natatangi ang kanyang mga saging. But his bananas are unique. Hindi man niya ito sabihin, alam kong ako ang paboritong apo ni Lola kahit na marami siyang apo. Even if she doesn't say it, I know I'm Lola's favorite grandchild even though she has many grandkids. Madalas niya akong inaanyayahan sa kanyang bahay. Marami siyang ibinihaging maliliit na sikreto sa akin. He shared many little secrets with me. Pero mayroon siyang isang sikretong hindi ibinahagi sa akin: kung saan siya nagpapahinog ng mga saging.

Isang araw, may nakita akong dayaming basket na inaarawan sa labas ng bahay ni Lola. One day, I saw a straw basket being dried outside Grandma's house. Nang tinanong ko siya kung para saan iyon, ang tanging sagot na nakuha ko ay, “Iyan ang aking mahiwagang basket.” Sa tabi ng basket ay mga dahon ng saging na paminsan-minsan ay binabaliktad ni lola. When I asked him what it was for, the only answer I got was, “That's my magic basket.” Next to the basket are banana leaves that grandma occasionally turns over. Nag-usisa ako. I was curious. “Para saan ang mga dahon, Lola?” tanong ko. "What are the leaves for, Grandma?" I will ask. Ang tanging sagot na nakuha ko ay, “Iyan ang aking mga mahiwagang dahon.” The only answer I got was, “Those are my magic leaves.”

Nakakawiling panoorin si Lola, ang mga saging, ang mga dahon nito, at ang malaking dayaming basket. It was interesting to watch Lola, the bananas, their leaves, and the big straw basket. Pero may ipinabilin sa akin si Lola para kay Nanay. But Grandma left me something for Mom. “Lola, sige na ho, hayaan ninyo ho akong panoorin kayong maghanda…” “Huwag matigas ang ulo, apo, gawin mo na lang ang sinabi ko,” pilit niya. "Grandma, go ahead, let me watch you get ready..." "Don't be stubborn, grandson, just do what I said," he insisted. Tumakbo ako paalis. I ran away.

Nang bumalik ako, nakaupo si Lola sa labas pero wala ang basket o ang mga saging. When I came back, Lola was sitting outside but there was no basket or bananas. “Lola, nasaan po ang basket, ang mga saging, at nasaan po ang…” Pero ang tanging sagot niya ay, “Nandoon sa aking mahiwagang taguan.” Nalungkot ako! "Grandma, where's the basket, the bananas, and where's the..." But his only answer was, "It's in my magical hiding place." I was sad!

Makalipas ang dalawang araw, inutusan ako ni Lola na kunin ang kanyang tungkod mula sa kanyang silid-tulugan. Two days later, Grandma ordered me to get her cane from her bedroom. Bumungad sa akin ang mabangong amoy ng mga nahihinog na saging sa oras na buksan ko ang pinto. Sa looban nito ay ang malaki at mahiwagang dayaming basket ni Lola. In its courtyard is Lola's big and magical straw basket. Nakatago ito sa isang lumang kumot. Iniangat ko ito at sininghot ang mabangong amoy nito.

Ginulantang ako ng boses ni Lola nang tumawag siya, “Ano'ng ginagawa mo? Dalian mo na't kunin ang aking tungkod.” Dali-dali kong dinala ang kanyang tungkod. “Ano'ng nginingiti mo diyan?” tanong ni Lola. "What are you smiling about?" Grandma asked. Napagtanto ko sa kanyang tanong na nakangiti pa rin ako dahil sa pagkakatuklas ko sa kanyang mahiwagang taguan.

Sumunod na araw, nang dumalaw si Lola kay Nanay, nagmadali akong pumunta sa kanyang bahay para tingnan ulit ang mga saging. The next day, when Grandma visited Mom, I hurried to her house to check on the bananas again. Mayroong isang kumpol na napakahinog. Kumuha ako ng isa at itinago ito sa aking bestida. Matapos takpan ang basket, nagtungo ako sa likod ng bahay at kinain ito. Iyon ang pinakamatamis na saging na aking natikman.

Kinabukasan, nang namimitas ng gulay si Lola sa bakuran, pumuslit ako sa kuwarto at sinilip ang mga saging. The next day, when Grandma was picking vegetables in the yard, I sneaked into the room and peeked at the bananas. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na kumupit ng isang kumpol ng apat na saging. I couldn't stop myself from pinching a bunch of four bananas. Habang lumalakad ako ng patiyad palabas ng pinto, narinig ko ang ubo ni Lola sa labas. As I walked slowly out the door, I heard Grandma's cough outside. Itinago ko ang mga saging habang naglalakad, hanggang sa malampasan ko siya. I hid the bananas while walking, until I passed him.

Maagang gumising si Lola kinabukasan para magtinda sa palengke. Grandma woke up early the next day to sell at the market. Lagi niyang dala ang mga hinog na saging at kamoteng-kahoy para itinda doon. He always brought ripe bananas and cassava to sell there. Hindi ako nagmadaling dalawin siya noong araw na iyon. I did not hurry to visit him that day. Pero hindi ko na siya maaaring iwasan pa. But I can't avoid him anymore.

Kinagabihan, tinawag ako ni Nanay, Tatay, at ni Lola. In the evening, Mom, Dad, and Grandma called me. Alam ko kung bakit. I know why. Sa pagtulog ko, alam kong hindi na ako magnanakaw muli, hindi kay Lola, hindi sa aking mga magulang, at siguradong hindi kaninuman. As I slept, I knew I would never steal again, not from Grandma, not from my parents, and certainly not from anyone.