Ang Inahin at ang Agila Die Henne und der Adler The Hen and the Eagle めんどりとワシ

Noong unang panahon, magkaibigan sina Inahin at Agila. Once upon a time, Mother and Eagle were friends. Mapayapa silang nanirahan kasama ang ibang mga ibon. They lived peacefully with other birds. Walang nakalilipad sa kanila. No one can fly them.

Isang araw, nagkaroon ng tagtuyot sa nayon. One day, there was a drought in the village. Kinailangang maglakad ng malayo ni Agila. Agila had to walk a long way. Bumalik na sobrang pagod si Agila. Agila came back very tired. “Siguro naman mayroong mas madaling paraan para maglakbay,” sabi ni Agila. "Maybe there is an easier way to travel," said Agila.

Matapos makatulog ng mahimbing noong gabi, nagkaroon ng magandang ideya si Inahin. After a good night's sleep, Inahin had a great idea. Nagsimula siyang mag-ipon ng mga nalaglag na pakpak sa kanilang mga kaibigang ibon. He began collecting the fallen wings of their bird friends. “Tahiin natin ang mga ito sa ibabaw ng mga pakpak natin,” sabi niya. "Let's sew them on top of our wings," he said. “Marahil siguro ay mapapadali nito ang paglalakbay natin.” "Perhaps it will make our journey easier."

Tanging si Agila lang ang may karayom sa kanilang nayon, kaya nauna siyang manahi. Only Agila had a needle in their village, so she sewed first. Naghabi siya ng napakagandang pares ng mga pakpak at lumipad sa taas ni Inahin. He weaved a beautiful pair of wings and flew above Mother. Hiniram ni Inahin ang karayom ngunit agad siyang napagod sa pananahi. Mother borrows the needle but immediately gets tired of sewing. Iniwan niya ang karayom sa paminggalan at nagtungo sa kusina para maghain ng pagkain para sa kanyang mga anak. She left the needle in the cupboard and went to the kitchen to serve food for her children.

Ngunit nakita ng ibang mga ibon na lumipad palayo si Agila. But other birds saw Eagle fly away. Nakiusap sila kay Inahin na ipahiram sa kanila ang karayom para makapaghabi rin sila ng sarili nilang mga pakpak. They begged Mother to lend them the needle so that they too could weave their own wings. ‘Di naglaon ay nagsisiliparan na rin sa langit ang ibang mga ibon. Soon other birds were also flying in the sky.

Wala si Inahin nang ibinalik ng huling ibon ang hiram na karayom. Mother was not there when the last bird returned the borrowed needle. Kinuha ng mga anak niya ang karayom at pinaglaruan ito. His children took the needle and played with it. Nang magsawa sila sa paglalaro, iniwan nila ang karayom sa buhangin. When they got tired of playing, they left the needle in the sand.

Bumalik si Agila kinahapunan. Agila returned in the evening. Hinanap niya ang karayom para tagpiin ang mga balahibong lumuwag sa kanyang paglalakbay. He looked for the needle to patch up the feathers that had loosened on his journey. Naghanap si Inahin sa paminggalan. Inahin searched in the barn. Naghanap siya sa kusina. He searched the kitchen. Naghanap siya sa bakuran. He searched the yard. Pero hindi niya mahanap ang karayom. But he couldn't find the needle.

“Bigyan mo ako ng isang araw,” pagmamakaawa ni Inahin kay Agila. "Give me one day," Inahin begged Agila. “Pagkatapos ay puwede mo nang tagpiin ang pakpak mo para makalipad ka't makahanap ng pagkain.” “Isang araw lang,” sabi ni Agila. "Then you can flap your wings to fly and find food." "Just one day," said Agila. “Kung hindi mo mahanap ang karayom, kailangan mong ibigay ang isa sa iyong mga sisiw bilang kabayaran.” “If you can't find the needle, you have to give one of your chicks as compensation.”

Nang bumalik si Agila kinabukasan, natagpuan niyang nagkukumahog sa buhangin si Inahin, pero wala ang karayom. When Agila returned the next day, he found Inahin writhing in the sand, but the needle was gone. Kaya bumulusok pababa si Agila at hinuli ang isa sa mga sisiw. So Eagle swooped down and caught one of the chicks. Itinakas niya ito. He ran away from it. Mula noon, sa tuwing nagpapakita si Agila, nakikita niya si Inahin na nagkukumahog sa buhangin para hanapin ang karayom. Since then, every time Agila shows up, he sees Inahin rummaging through the sand to find the needle.

Sa tuwing pumapanaog ang anino ng pakpak ni Agila sa lupa, binabalaan ni Inahin ang kanyang mga sisiw. Every time the shadow of an Eagle's wing descends on the ground, the Mother warns her chicks. “Umalis kayo sa hubo at tuyong lupain.” At sagot nila, “Hindi kami mga mangmang. "Leave the bare and dry land." And they answered, "We are not fools. Tatakbo kami.” We will run.”