FILIPINO BOOK: MISTER WORLD AND HIS MAGICAL BOX w/ TAGALOG Subtitles PHILIPPINISCHES BUCH: MISTER WORLD UND SEINE MAGISCHE BOX mit TAGALOG-Untertiteln FILIPINO BOOK: MISTER WORLD AND HIS MAGICAL BOX w/ TAGALOG Subtitles FILIPINO BOEK: MISTER WORLD EN ZIJN MAGISCHE DOOS MET TAGALOG-ondertiteling

Mr. World and his Magical Box Mr. World and his Magical Box

Si Ginoong Mundo at ang Kanyang Mahiwagang Kahon Mr. World and His Mysterious Box

Kuwento ni Alelie Dew Ayroso Story by Alelie Dew Ayroso

Iginuhit ni Frances Alcaraz Drawn by Frances Alcaraz

(MUSIC) (MUSIC)

Ang mundo ay bilog at naligid na ito ng aking tatay. Sa loob ng maraming-maraming buwan ay nasa malayo siya, nilalayag ang Seven Seas*, dumaraong sa maraming-maraming pantalan. The world is round and my father circled it. For many months he was away, sailing the Seven Seas*, calling at many ports.

Binansagan siyang Ginoong Mundo ng aming mga kapitbahay at kamag-anak. Ang biro nga nila ay para siyang kalahok sa isang patimpalak-kagandahan. He was nicknamed Mr. Mundo by our neighbors and relatives. They joke that she is like a contestant in a beauty pageant.

"Guten-Tag"! Kagagaling ko lang ng ALEH-manya!" bati niya sa lahat pag-uwi niya galing Hamburg. "Guten-Tag"! I just came from ALEH-manya!" he greeted everyone when he came home from Hamburg.

"Bonjour, Mesdames et Monsieurs. Vive la France***!" sigaw niya pagkaraang marating niya ang Pransiya. "Bonjour, Mesdames et Monsieurs. Vive la France*!" he shouted after he reached France.

Sa ibang mga pagkakataon, bumabati siya sa mga salitang natutuhan niya mula sa kanyang mga kaibigan. At other times, he congratulates the words he learned from his friends.

"Hola! Buenos dias**!" "Hola! Good day!"

"Namaste*****! "Namaste*!

"Ohayu gozaimasuo!" "Ohayu gozaimasuo!"

"Hallo*******!" "Hello*!"

Nangolekta si Tatay ng maraming-maraming kahanga-hangang bagay na iniuwi niyang nakasilid sa kanyang Mahiwagang Kahon. Naku, ang mga makulay na bagay-bagay na inilabas niya mula sa Kahon! Dad collected many wonderful things that he brought home in his Mystery Box. Oh, the colorful things he pulled out of the Box!

"Isang poncho" mula sa Peru!" At hinila ni Tatay pababa sa aking ulo ang isang matingkad na guhitang kulay dalandan-at-asul na tela, na nagpawala sa paningin sa aking mga braso. "A poncho" from Peru!" And Dad pulled a bright orange-and-blue strip of fabric down over my head, obscuring my arms.

"Renegaluhan kita ng salampay mula sa Bali," At buong pagmamahal na inilaylay niya ang isang ginintuang sedang salampay sa mga balikat ni Nanay na nagpakinang sa mga mata nito. "I will give you a sandal from Bali," And lovingly he laid a golden medium sandal on Mom's shoulders that made her eyes shine.

"Ang mga ito ay maryoneta sa tubig ng Vietnam,". Ipinagkaloob niya ang tatlong maliliit na singkit na maryonetang yari sa kahoy sa aking kapatid na babae, isang tambolista, isang babaeng may basket at isang mangingisda. "They are water puppets of Vietnam,". He presented three small wooden puppets to my sister, a drummer, a woman with a basket and a fisherman.

Hinila ni Tsetsen ang mga pisi at itinaas ng munting lalaki ang kanyang munting pamingwit, kasama ang isang munting kayumangging isda sa dulo. Tsetsen pulled the strings and the little man raised his little fishing rod, with a small brown fish on the end.

At naku, ang iba't ibang lasa ng pagkain mula sa Mahiwagang Kahon! And oh, the different flavors of food from the Mystery Box!

"Subukan ninyo itong chokoreto* mula sa Japan!" ani Ginoong Mundo habang inihahain niya ang isang kahon ng mamula-mulang kayumangging rektanggulong tsokolate, nabubudburan ng pinulbos na tsokolate. "Try this chokoreto* from Japan!" said Mr. World as he held out a box of reddish brown rectangular chocolates, sprinkled with powdered chocolate.

Mayroon din iyong arnibal na gawa sa maple*** na galing Canada na nagpalinamnam at nagdulot ng mabangong amoy sa aming pancake***! There's also that maple syrup* from Canada that made our pancakes sweet and fragrant*!

Ang stroopwafels** ng Netherlands ay dumikit sa aking mga ngipin ngunit inudyukan lamang akong maghangad ng higit pa. The stroopwafels of the Netherlands stuck to my teeth but only made me want more.

Ang mga mani ng makadamya mula sa Hawaii ang siyang kinalulugdan ni Nanay dahil laging sinasaid niya ang sisidlan. The macadamia nuts from Hawaii are what Mom likes because she always slides the container.

Tinuruan din kami ni Tatay tungkol sa mga pera sa mundo. Dad also taught us about world currencies.

"Ito ay yuan mula sa Tsina. Ito ay rand mula sa Timog Aprika. Ito ay bolivar mula sa Venezuela..." "It's yuan from China. It's rand from South Africa. It's bolivar from Venezuela..."

Ipakikita niya ang malulutong na perang papel na may mapupusyaw na kulay, may mga larawan ng mga hayop, mga pinuno, o bayani ng ibang bansa. Ang aking nakababatang kapatid na babaeng si Tsetsen ay walang pakialam at inihagis lang niya ang mga pera. He will show crisp bills with light colors, with pictures of animals, leaders, or heroes of other countries. My younger sister Tsetsen didn't care and just threw the money away.

Ang aking tatay ay si Ginoong Mundo, at kasama ng mga kaakit-akit at masarap kaining bagay-bagay sa kanyang Mahiwagang Kahon ay ang kanyang mga kagila-gilalas at nakakatawang kuwento tungkol sa mga taong kinaibigan niya mula sa iba't ibang bansa. My dad was Mr. World, and along with the fascinating and delicious things in his Mystery Box were his amazing and funny stories about the people he befriended from different countries.

Nariyan si Ginoong Melle na taga-Olandes na may anak na kambal na lalaking malaginto ang mga buhok na kasing-edad ko; There is Mr. Melle from Holland who has golden-haired twin boys about my age;

si Ginoong Jahid na taga-India na dati ay isang snake charmer" bago siya naging manlalayag; Mr. Jahid from India who used to be a snake charmer" before he became a sailor;

si Senor Miguel ng Chile na nagpipinta ng mga tanawin sa dagat (naibigan namin ni Tsetsen higit sa lahat ang mga tumatalong lumba-lumba); Senor Miguel of Chile who paints seascapes (Tsetsen and I especially fell in love with the jumping dolphins);

at si Ginoong Chan na may alagang daga sa barko. and Mr. Chan who has a pet rat on the ship.

Iyon ang maiigsing masasayang araw ng tag-araw sa pagitan ng mga mahahabang buwang nasa malayo si Tatay. Those were the short happy summer days between the long months when Dad was away.

Kadalasan, walang Ginoong Mundo para ayusin ang tulo sa bubong, tumulong sa aking kumpunihin ang aking bisikleta, na nagiging mapagpatawa, at patigilin sa pag-iyak si Tsetsen kapag nagalusan ang kanyang mga tuhod. Most of the time, there's no Mr. World to fix the leak in the roof, help me fix my bike, which turns out to be hilarious, and stop Tsetsen from crying when his knees hurt.

Walang Ginoong Mundo sa aming mga kaarawan, walang Tatay maski sa Araw ng mga Tatay. There is no Mr. World on our birthdays, no Father even on Father's Day.

Ngunit kuntento na kami sa mga paminsan-minsang tawag sa telepono, kung kailan binabati kami ni Tatay gamit ang mga kakatwang salita, tinatanong niya ang lagay namin, isinasalaysay niya sa amin ang mga nakatutureteng kuwento tungkol sa ibang lupain, nagiging nakakatawa at pinagagaan ang aming mga kalooban. But we were content with the occasional phone call, when Dad would greet us with strange words, ask how we were doing, tell us silly stories about other lands, make our lives funny and light. wills.

Iiyak at tatawa kami, kakatwang naliligayahan at nalulungkot. We will cry and laugh, strangely happy and sad.

Bigla, isang tag-araw, hindi nakauwi si Ginoong Mundo at ang Mahiwagang Kahon. Sa halip, dumating ang isang masamang balita. Binihag ng mga pirata ang barko nina Tatay. Suddenly, one summer, Mr. World and the Mysterious Box did not come home. Instead, came a bad news. Pirates captured Dad's ship.

Nang dumating ang mga tagapagligtas, nagalit ang mga pirata at nagsimulang pagbabarilin ang mga bihag. Tinamaan si Tatay at nahulog sa tagiliran ng barko. Hindi nahanap ng mga taga-pagligtas and kanyang katawan. When the rescuers arrived, the pirates got angry and started shooting the captives. Dad was hit and fell over the side of the ship. The rescuers did not find his body.

Lumipas ang mga araw at linggo, at walang balita tungkol sa kanya. Sabi ng mga awtoridad, hindi nabuhay si Tatay. Umiyak nang umiyak si Nanay, si Tsetsen, at ako. Days and weeks passed, and there was no news of him. Authorities said Dad did not live. Mom, Tsetsen, and I cried.

Bawat araw ay naninimdim, kaakibat ang pakiramdam ng katapusan na nadarama bago dumating ang isang bagyo, habang walang kasiguruhang hinihintay namin si Ginoong Mundo. Wala na ba talaga si Tatay? Each day dawns, with that sense of finality that comes before a storm, as we wait uncertainly for Mr. World. Is Dad really gone?

Pagkatapos, isang araw, isang malaking kahon na halos katulad ng Mahiwagang Kahon ni Ginoong Mundo ang dumating. Mabigat iyon. "Marahil ay nasa loob si Tatay!" bulalas ni Tsetsen. Then, one day, a large box that looked almost like Mr. World's Mysterious Box arrived. That's heavy. "Maybe Dad's in there!" Tsetsen exclaimed.

Dali-daling binuksan ni Nanay ang kahon. Punong-puno iyon ng mga kaakit-akit at masarap kaining bagay-bagay, kagaya ng mga abubot na gustong iuwi sa amin ni Ginoong Mundo. Mom quickly opened the box. It was full of attractive and delicious things, like the ones that Mr. Mundo wanted to bring home to us.

Walang Ginoong Mundo sa loob, ngunit nagsimulang manginig ang mga kamay ni Nanay habang binubuksan niya ang isang sulat: There was no Mr. World inside, but Mom's hands began to shake as she opened a letter:

Dear Mona, Mien, at Tsetsen, ikinalulungkot namin ang inyong kawalan. Si Minggo (ang aking tatay) ay naging mabuting kaibigan sa aming lahat. Dear Mona, Mien, and Tsetsen, we are sorry for your loss. Minggo (my father) became a good friend to all of us.

Ipinapadala namin ang mga regalong ito, inaasahang magdudulot ang mga ito ng maski kaunting saya sa araw na ito, kagaya ng kung paano nagbigay sa amin si Minggo ng kasiyahan sa pamamagitan ng pagiging isang masayahin at matulunging kaibigan. We send these gifts, hoping they bring at least a little joy to this day, just like how Minggo gave us joy by being a cheerful and helpful friend.

Pinirmahan ang sulat ng maraming marino na kagaya ni Tatay. The letter was signed by many sailors like Dad.

"Nanay, tingnan mo! Ang manikang hiniling ko kay Tatay!" bulalas ni Tsetsen. Naglalaman ang kahon ng pagkain, mga damit, at mga bagay-bagay na nagugustuhan at kailangan namin, na malamang ay hindi malalaman ng mga ibang marino kung hindi sinabi ni Tatay sa kanila. "Mom, look! The doll I asked Dad for!" Tsetsen exclaimed. The box contained food, clothes, and things we wanted and needed, that the other sailors probably wouldn't have known about if Dad hadn't told them.

"Naku," singhap ni Nanay, sinapo ng kamay ang kanyang bibig, at nagsimula siyang umiyak. Hawak-hawak niya ang isang sisidlan ng mga mani ng makadamya, isa sa ilang dosena mula sa kahon. "Oh," Mom gasped, her hand over her mouth, and she began to cry. He was holding a container of macadamia nuts, one of several dozen from the box.

"Naku, Nanay, tingnan mo!" Hinila ko palabas ang isang sobreng punong-puno ng perang papel mula sa kahon. "Oh, Mom, look!" I pulled out an envelope full of bills from the box.

At lalong umiyak si Nanay nang magsimulang kilalanin ni Tsetsen ang iba't ibang pera. "Ito ay rand... ito ay euro'... ito ay yuan..." And Mom cried even more when Tsetsen began to recognize different currencies. "It's rand... it's euro'... it's yuan..."

Hindi iyon ang huling kahon na dumating. Sa mga sumunod na araw, ang iba pang mga kaibigan ni Tatay ay nagpadala sa amin ng "mga mahiwagang kahon." That wasn't the last box that arrived. Over the next few days, Dad's other friends sent us "magical boxes."

Ang iba ay nagpadala ng pera, ngunit ang mga sulat ang nagdulot ng liwanag. Ang mga iyon ay mga kuwentong tungkol sa kung paano ibinahagi ni Tatay ang kanyang kakarampot na pagkain, kung paano siya nagpahiram ng pera, kung paano niya pinagtakpan ang isang katrabaho na may sakit, kung paano niya aluin ang iba sa pamamagitan ng mga kuwento at biro. Others sent money, but it was the letters that brought the light. They were stories about how Dad shared his meager food, how he lent money, how he covered up for a sick co-worker, how he comforted others with stories and jokes .

Sabi nila, si Tatay ang kanilang tagapayo na nakikinig sa kanilang mga problema at pinagtipon-tipon ang maraming trabahador sa barko. They said that Dad was their counselor who listened to their problems and gathered many workers on the ship.

Higit sa lahat, isinulat nila kung paanong si Minggo, ang aking tatay, ay sinabi sa kanila kung gaano ako kahusay sa klase at ang aking pangarap na maging manggagamot, tungkol kay Tsetsen at ang kanyang mga kalokohan, kung paanong inalagaan kami ni Nanay habang isinisingit niya ang pagtatrabaho. Most of all, they wrote about how Minggo, my father, told them how good I was in class and my dream of becoming a doctor, about Tsetsen and his antics, how Mom took care of us during the insertion he is working.

Labis na ipinagmamalaki niya ang kanyang pamilya. Kami. Kahit sa kabilang ibayo ng mga dagat, laging nasa piling niya kami. He is very proud of his family. We. Even across the seas, we are always with him.

Ang mundo ay bilog. At tinalian ito ng tatay ko, si Ginoong Mundo, ng pisi ang paligid nito at dinala sa amin. The world is round. And my father, Mr. Mundo, tied a rope around it and brought it to us.

Ngayon, iniuwi siya sa amin ng kanyang maraming kaibigan mula sa iba't ibang panig ng mundo. Today, his many friends from different parts of the world brought him home to us.