×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Mga Kwentong Tagalog (Kids' Stories in Tagalog), FILIPINO BOOK: MAY ALAGA AKONG BAKULAW | STORY TIME WITH TAGALOG SUBTITLES

FILIPINO BOOK: MAY ALAGA AKONG BAKULAW | STORY TIME WITH TAGALOG SUBTITLES

MAY ALAGA AKONG BAKULAW

Kuwento ni Becky Bravo

Guhit ni Ara Villena

(MUSIC)

"Nanay, puwede po bang humingi ng tinapay?" tanong sa akin ni Lilit isang araw habang naghahanda ako ng meryenda.

Aba, siyempre. Ano'ng gusto mong palaman? Keso?" ang sabi ko. Tumango ang aking bunso kaya ipinaghanda ko siya ng pandesal na may isang hiwa ng keso.

Pinuno niya ng gatas ang isang baso. Pagkatapos ay dinampot niya ang tinapay na nasa plato, at tangan ang gatas sa kabilang kamay, ay nagtungo sa bakuran.

"O, saan mo dadalhin 'yan? Ang usisa ko.

"Po? E. hindi po ito para sa akin," sagot niya nang may ngiti.

"Ha? Para kanino naman?"

"Para po sa alaga kong bakulaw!"

Bakulaw naman ngayon? Talaga naman itong si Bunso! Linggo-linggo, may mahiwagang nilalang na natatagpuan sa bakuran.

May diwatang nakatira sa puno ng saging, may kunehong kulay rosas, at may lumilipad na kabayo.

Nang magbalik mula sa pagbisita sa pinakabago niyang kaibigan, tinanong ko siya.

At ano naman ang itsura ng alaga mong bakulaw?"

Kinagat ni Lilit ang isa niyang daliri at nag-isip.

"Aaa....mahaba po ang buhok niya. Marami din siyang buhok sa mukha. Dilaw ang kaniyang mga ngipin at maitim ang ilalim ng mga mata.

Malalim po ang boses niya at mabagal siyang magsalita."

Saka siya napangiwi at bumulong. "Mabait naman siya, pero mabaho ang hininga."

"May pangalan ba itong bakulaw mo?" ang tanong ko.

Lahat kasi ng kaniyang mga kaibigan sa bakuran ay binibigyan niya ng pangalan.

"Robert daw po ang pangalan niya," sagot niya.

Mahigit isang linggo ring ipinaghanda ko ng meryenda ang bakulaw na si Robert.

Tsamporado. Tinapay na may palaman. Bagong lutong puto. Sumang Antipolo. Ginataan. Pancit bihon. Minatamis na saba.

Tuwing babalik sa aking ang plato ay lagi namang ubos ang laman.

Saka naman uupo si Bunso sa mesa para magmeryenda.

Palagi akong napapangiti sa gana niyang kumain.

At tatango-tango kong pakikinggan ang huling balita tungkol sa bakulaw.

Kawawang Robert, malungkot daw siya.

Lagi raw nahuhuli ni Liit na tulala, at minsan ay naririnig niyang tahimik na lumuluha.

"Ano ang ginagawa mo para pasayahin siya?" usisa ko sa kanya.

"Kinakantahan ko po siya. O kinukuwentuhan ng masaya.

Nagdadala ako ng paborito kong libro tapos sabay naming binabasa."

"E, bakit naman daw siya nalulungkot?" tanong ko muli.

"Kasi daw po wala na si Celina," sagot ni Bunso.

"Sino naman si Celina?"

"Asawa niya!"

Aba! At pati pala bakulaw, nag-aasawa!

Isang araw, biglang nag-iba ang ihip ng hangin.

Ilang minuto pa lang ang lumipas noong magtungo si Lilit sa bakuran,

bumalik siya nang nakasimangot at ibinagsak pa ang pintuan.

"O, ano'ng nangyari?"

"Nainis po ako kay Robert. Ang tigas kasi ng ulo niya".

"At bakit ka naman nainis?"

"Ang hirap niya po kasing kasama. Nakakatakot na nga ang itsura niya, lagi pang walang kasigla-sigla.

Ang sabi ko, puwede naman niyang subukang maging masaya, e. Pero ayaw niya yata."

"Sinabi mong lahat 'yan sa bakulaw?" bulalas ko kunwari.

"Opo! Ang sabi ko, pagod na ako sa paglilibang sa kaniya. Tapos iniwan ko na siya," sagot niya.

Ito na kaya ang katapusan ng bakulaw na si Robert?

Ano kayong bagong nilalang ang susulpot sa mundo ni Bunso?

Dumaan ang isang linggo nang walang balita.

Mas nakapagtataka, wala ring binabanggit si Lilit na bagong kaibigang nakilala sa bakuran naming mahiwaga.

Linggo ng umaga nang marinig kong tumunog ang timbre sa labas.

"Sino po sila?" tawag ko kasabay ng pagbukas ng pinto.

Nakatayo roon ang isang lalaki. Guwapo siya sana, kung hindi lang sa medyo namumugtong mga mata.

Hawak niya ang isang kahon.

Ngumiti siya nang bahagya. May halong pag-aalangan at hiya.

"Magandang umaga po," ang sabi niya. "Nandiyan po ba si Lilit?"

Pansamantala akong natigilan.

At saan naman kaya niya makilala ang anak ko na kung lumabas man ng bahay ay hanggang bakuran lang ang punta?

"Ako po si Robert Medina. Sa katabing bahay po ako nakatira, pero ngayon lang magpapakilala."

"Robert?" ulit ko., "Robert. Iisa lang ang kilala ni Bunso na Robert, pero...."

Napatawa ang bisita."Bakulaw po ba?" sabi niya.

Wala akong nagawa kundi mapanganga.

Totoong tao pala ang bakulaw na si Robert. At totoo rin ang mga ikinuwento ni Bunso.

Kabibiyudo lang ni Robert at sa biglaang pagpanaw ng asawa, nagkulong siya sa bahay at nagpabaya.

Hindi na siya naligo, hiindi na nagpagupit. Hindi na nag-sepilyo, hiindi na nag-ahit.

Kaya nang dumungaw isang araw sa mababang bakod ang isang batang maliit, tinanong siya nito nang nakangiti, "Bakulaw ka ba?"

Hindi na niya naisip itama ang bata.

Inabangan niya ang pagbisita ni Bunso tuwing meryenda.

Kinain ang pagkaing inialok sa kaniya. Nakinig sa masasayang kuwento na pansamantalang nagpatahimik sa lumbay na nadarama.

Hanggang sa nainip si Lilit sa kaaalo sa kaniya. At naisip niyang panahon na upang iahon ang sarili sa kalungkutan.

May humigit sa laylayan ng aking blusa. Ayun si Bunso na nakatitig sa bisita.

Kiniling niya ang kaniyang ulo sa kanan, at pagkatapos ay sa kaliwa.

Bigla niyang itinuro ang isang daliri, at nanlaki ang dalawang mata.

"Di ba si Robert ka?"

Tuwang-tuwa si Robert na agad siyang nakilala.

"Oo! Ako nga!" sagot niya. "O, hindi na ako nakakatakot tingnan, ha?

Naligo na ako, at nagpagupit pa. Nagsepilyo na ako at nag-ahit.

At ako naman ngayon ang may dalang pagkain para sa iyo. "Eto, o!"

Iniabot niya ang kahong dala. Agad namang binuksan ito ni Bunso.

Isang dosenang ensaymada!

At iyan ang kuwento ng isang kaibigang natagpuan ni Bunso sa aming bakuran.

Doon pa rin sila nagkukuwentuhan kung minsan.

Ngunit ngayon ay hindi na "Robert" ang tawag ni Bunso sa kaniya, kundi "Tito Robert" na.

FILIPINO BOOK: MAY ALAGA AKONG BAKULAW | STORY TIME WITH TAGALOG SUBTITLES PHILIPPINISCHES BUCH: ICH HABE EINEN TRÄGER | GESCHICHTENZEIT MIT TAGALOG-UNTERTITELN FILIPINO BOOK: I HAVE A CARRIER | STORY TIME WITH TAGALOG SUBTITLES KSIĄŻKA FILIPIŃSKA: MAM PRZEWOŹNIK | CZAS HISTORII Z NAPISAMI TAGALOGOWYMI

MAY ALAGA AKONG BAKULAW I HAVE A MONKEY

Kuwento ni Becky Bravo Becky Bravo's story

Guhit ni Ara Villena Drawing by Ara Villena

(MUSIC) (MUSIC)

"Nanay, puwede po bang humingi ng tinapay?" tanong sa akin ni Lilit isang araw habang naghahanda ako ng meryenda. "Mom, can I ask for some bread?" Lilit asked me one day while I was preparing a snack.

Aba, siyempre. Ano'ng gusto mong palaman? Keso?" ang sabi ko. Tumango ang aking bunso kaya ipinaghanda ko siya ng pandesal na may isang hiwa ng keso. Well, of course. What do you want stuffed? Cheese?" I said. My youngest nodded so I prepared pandesal for him with a slice of cheese.

Pinuno niya ng gatas ang isang baso. Pagkatapos ay dinampot niya ang tinapay na nasa plato, at tangan ang gatas sa kabilang kamay, ay nagtungo sa bakuran. He filled a glass with milk. Then he picked up the bread on the plate, and with the milk in the other hand, went to the yard.

"O, saan mo dadalhin 'yan? Ang usisa ko. "Oh, where are you going to take that? I'm curious.

"Po? E. hindi po ito para sa akin," sagot niya nang may ngiti. "Po? E. it's not for me," he answered with a smile.

"Ha? Para kanino naman?" "Huh? For whom?" "Huh? Voor wie?"

"Para po sa alaga kong bakulaw!" "For my pet gorilla!"

Bakulaw naman ngayon? Talaga naman itong si Bunso! Linggo-linggo, may mahiwagang nilalang na natatagpuan sa bakuran. What about a crocodile now? It's really Bunso! Every week, a mysterious creature is found in the yard.

May diwatang nakatira sa puno ng saging, may kunehong kulay rosas, at may lumilipad na kabayo. There is a fairy who lives in a banana tree, there is a pink rabbit, and there is a flying horse.

Nang magbalik mula sa pagbisita sa pinakabago niyang kaibigan, tinanong ko siya. After returning from visiting her newest friend, I asked her.

At ano naman ang itsura ng alaga mong bakulaw?" And what does your pet gorilla look like?"

Kinagat ni Lilit ang isa niyang daliri at nag-isip. Lilit bit her finger and thought.

"Aaa....mahaba po ang buhok niya. Marami din siyang buhok sa mukha. Dilaw ang kaniyang mga ngipin at maitim ang ilalim ng mga mata. "Aaa....he has long hair. He also has a lot of hair on his face. His teeth are yellow and the bottom of his eyes are dark.

Malalim po ang boses niya at mabagal siyang magsalita." His voice is deep and he speaks slowly."

Saka siya napangiwi at bumulong. "Mabait naman siya, pero mabaho ang hininga." Then he grimaced and whispered. "He's nice, but his breath stinks."

"May pangalan ba itong bakulaw mo?" ang tanong ko. "Does this gorilla of yours have a name?" my question

Lahat kasi ng kaniyang mga kaibigan sa bakuran ay binibigyan niya ng pangalan. Because he gives names to all his friends in the yard.

"Robert daw po ang pangalan niya," sagot niya. "His name is Robert," he answered.

Mahigit isang linggo ring ipinaghanda ko ng meryenda ang bakulaw na si Robert. I also prepared snacks for the gorilla Robert for more than a week.

Tsamporado. Tinapay na may palaman. Bagong lutong puto. Sumang Antipolo. Ginataan. Pancit bihon. Minatamis na saba. champarado Bread with stuffing. Freshly cooked puto. Some Antipolo. Granted. Pancit bihon. Very sweet.

Tuwing babalik sa aking ang plato ay lagi namang ubos ang laman. Every time the plate comes back to me, it is always empty.

Saka naman uupo si Bunso sa mesa para magmeryenda. Then Bunso will sit at the table to have a snack.

Palagi akong napapangiti sa gana niyang kumain. His appetite always makes me smile.

At tatango-tango kong pakikinggan ang huling balita tungkol sa bakulaw. And I will nod my head to listen to the latest news about the gorilla.

Kawawang Robert, malungkot daw siya. Poor Robert, he said he was sad.

Lagi raw nahuhuli ni Liit na tulala, at minsan ay naririnig niyang tahimik na lumuluha. It is said that Liit is always caught dumbfounded, and sometimes he can be heard silently crying.

"Ano ang ginagawa mo para pasayahin siya?" usisa ko sa kanya. "What are you doing to please him?" I'm curious about him.

"Kinakantahan ko po siya. O kinukuwentuhan ng masaya. "I sing to him. Or tell happy stories.

Nagdadala ako ng paborito kong libro tapos sabay naming binabasa." I bring my favorite book and we read it together."

"E, bakit naman daw siya nalulungkot?" tanong ko muli. "Well, why is he sad?" I asked again.

"Kasi daw po wala na si Celina," sagot ni Bunso. "It's because Celina is gone," Bunso answered.

"Sino naman si Celina?" "Who is Celina?"

"Asawa niya!" "His wife!"

Aba! At pati pala bakulaw, nag-aasawa! Why! And also a gorilla, getting married!

Isang araw, biglang nag-iba ang ihip ng hangin. One day, the wind suddenly changed.

Ilang minuto pa lang ang lumipas noong magtungo si Lilit sa bakuran, Only a few minutes passed when Lilit headed to the yard,

bumalik siya nang nakasimangot at ibinagsak pa ang pintuan. he came back with a frown and slammed the door down.

"O, ano'ng nangyari?" "Oh, what happened?"

"Nainis po ako kay Robert. Ang tigas kasi ng ulo niya". "I'm bored with Robert. He's stubborn."

"At bakit ka naman nainis?" "And why are you upset?"

"Ang hirap niya po kasing kasama. Nakakatakot na nga ang itsura niya, lagi pang walang kasigla-sigla. "He's struggling as bad as he is. His appearance is scary, he's always without energy.

Ang sabi ko, puwede naman niyang subukang maging masaya, e. Pero ayaw niya yata." I said, he can try to be happy, eh. But I guess he doesn't want to."

"Sinabi mong lahat 'yan sa bakulaw?" bulalas ko kunwari. "You told all that to the gorilla?" I pretended to exclaim.

"Opo! Ang sabi ko, pagod na ako sa paglilibang sa kaniya. Tapos iniwan ko na siya," sagot niya. "Yes! I said, I'm tired of entertaining him. Then I left him," he answered.

Ito na kaya ang katapusan ng bakulaw na si Robert? Could this be the end of Robert the gorilla?

Ano kayong bagong nilalang ang susulpot sa mundo ni Bunso? What new creatures will appear in Bunso's world?

Dumaan ang isang linggo nang walang balita. A week passed without news.

Mas nakapagtataka, wala ring binabanggit si Lilit na bagong kaibigang nakilala sa bakuran naming mahiwaga. Even more surprising, there is no mention of Lilit, the new friend she met in our mysterious yard.

Linggo ng umaga nang marinig kong tumunog ang timbre sa labas. It was Sunday morning when I heard the doorbell ring outside.

"Sino po sila?" tawag ko kasabay ng pagbukas ng pinto. "Who are they?" I called as I opened the door.

Nakatayo roon ang isang lalaki. Guwapo siya sana, kung hindi lang sa medyo namumugtong mga mata. A man was standing there. He would have been handsome, if it weren't for his slightly puffy eyes.

Hawak niya ang isang kahon. He is holding a box.

Ngumiti siya nang bahagya. May halong pag-aalangan at hiya. He smiled slightly. There is a mixture of hesitation and shame.

"Magandang umaga po," ang sabi niya. "Nandiyan po ba si Lilit?" "Good morning," he said. "Is Lilit there?"

Pansamantala akong natigilan. I was momentarily stunned.

At saan naman kaya niya makilala ang anak ko na kung lumabas man ng bahay ay hanggang bakuran lang ang punta? And where can he recognize my son who, if he leaves the house, only goes to the yard?

"Ako po si Robert Medina. Sa katabing bahay po ako nakatira, pero ngayon lang magpapakilala." "I'm Robert Medina. I live next door, but I'll just introduce myself."

"Robert?" ulit ko., "Robert. Iisa lang ang kilala ni Bunso na Robert, pero...." "Robert?" I repeated, "Robert. Bunso only knows one person, Robert, but...."

Napatawa ang bisita."Bakulaw po ba?" sabi niya. The visitor laughed."Is it a gorilla?" he says.

Wala akong nagawa kundi mapanganga. I could do nothing but stare.

Totoong tao pala ang bakulaw na si Robert. At totoo rin ang mga ikinuwento ni Bunso. Robert the gorilla turned out to be a real person. And Bunso's stories are also true.

Kabibiyudo lang ni Robert at sa biglaang pagpanaw ng asawa, nagkulong siya sa bahay at nagpabaya. Robert just became a widower and with the sudden death of his wife, he locked himself in the house and neglected.

Hindi na siya naligo, hiindi na nagpagupit. Hindi na nag-sepilyo, hiindi na nag-ahit. He didn't bathe anymore, he didn't cut his hair anymore. No brushing, no shaving.

Kaya nang dumungaw isang araw sa mababang bakod ang isang batang maliit, tinanong siya nito nang nakangiti, "Bakulaw ka ba?" So when a little boy looked over the low fence one day, he asked him with a smile, "Are you a pangolin?"

Hindi na niya naisip itama ang bata. He didn't think to correct the boy.

Inabangan niya ang pagbisita ni Bunso tuwing meryenda. He looked forward to Bunso's visit every snack time.

Kinain ang pagkaing inialok sa kaniya. Nakinig sa masasayang kuwento na pansamantalang nagpatahimik sa lumbay na nadarama. Ate the food offered to him. Listened to happy stories that temporarily calmed the depression that was felt.

Hanggang sa nainip si Lilit sa kaaalo sa kaniya. At naisip niyang panahon na upang iahon ang sarili sa kalungkutan. Until Lilit got bored of comforting him. And he thought it was time to lift himself out of grief.

May humigit sa laylayan ng aking blusa. Ayun si Bunso na nakatitig sa bisita. There was something on the hem of my blouse. There was Bunso staring at the visitor.

Kiniling niya ang kaniyang ulo sa kanan, at pagkatapos ay sa kaliwa. He tilted his head to the right, and then to the left.

Bigla niyang itinuro ang isang daliri, at nanlaki ang dalawang mata. He suddenly pointed a finger, and both eyes widened.

"Di ba si Robert ka?" "Aren't you Robert?"

Tuwang-tuwa si Robert na agad siyang nakilala. Robert was very happy to meet him immediately.

"Oo! Ako nga!" sagot niya. "O, hindi na ako nakakatakot tingnan, ha? "Yes it's me!" he answered. "Oh, I don't look scary anymore, huh?

Naligo na ako, at nagpagupit pa. Nagsepilyo na ako at nag-ahit. I took a shower, and got a haircut. I've brushed my teeth and shaved.

At ako naman ngayon ang may dalang pagkain para sa iyo. "Eto, o!" And now I'm the one who brought food for you. "Here, o!"

Iniabot niya ang kahong dala. Agad namang binuksan ito ni Bunso. He handed over the box he was carrying. Bunso immediately opened it.

Isang dosenang ensaymada! A dozen enzymes!

At iyan ang kuwento ng isang kaibigang natagpuan ni Bunso sa aming bakuran. And that's the story of a friend Bunso found in our yard.

Doon pa rin sila nagkukuwentuhan kung minsan. They still talk there sometimes.

Ngunit ngayon ay hindi na "Robert" ang tawag ni Bunso sa kaniya, kundi "Tito Robert" na. But now Bunso no longer calls him "Robert", but "Tito Robert".