×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.

Start learning this lesson now
image

Tagalog for Beginners (An introduction to Filipino), 12.7 Pagbabasa - Papuntang Sagada

12.7 Pagbabasa - Papuntang Sagada

Labindalawang oras ang biyahe mula Maynila hanggang Banaue, dalawang oras mula Banaue hanggang Bontoc, at apatnapu't limang minuto mula Bontoc hanggang Sagada.

May mga tao na mas gusto ang biyahe na Maynila hanggang Baguio, at Baguio hanggang Sagada. Pero mas gusto ni Lillian na sumakay ng bus papuntang Banaue. Mas maganda kasi ang mga tanawin. Nakikita niya ang mga bundok, ang rice terraces, ang mga ilog at mga talon.

Nakaupo si Lillian sa istasyon ng bus. Dahil alas-diyes ang alis ng bus, dumating siya sa istasyon nang alas-nuwebe y medya. Hinihintay niya ang nobyo niyang si Ramon.

Alas-nuwebe kwarenta y singko na. May emergency meeting kaya si Ramon?

Bakit hindi siya sumasagot sa telepono? Naaksidente kaya siya?

Apat na araw, tatlong gabi. Ito lang ang “vacation leave” niya. Naplano na niya ang lahat. Pupunta sila sa mga kuweba, sa mga talon, sa mga “hanging coffins". Magpi-picnic sila sa isang burol. Magha-hiking sila sa bundok. Ang ganda. Kamukha niya si Hilda Koronel sa vintage 1970s na pelikulang “Kung Mangarap Ka't Magising (If You Should Dream, and then Wake Up)".

Limang minuto bago mag-alas-diyes ng gabi. Aalis na ang bus. Hindi bale. Pupunta pa rin ako sa Sagada, sabi ni Lillian sa sarili. Okay naman. Nakakainis lang ang naghihintay.

Tumatakbo si Ramon. Ngumiti si Lillian. Pagkatapos, naisip niya: Okay naman. Nakakainis lang ang naghihintay.

12.7 Pagbabasa - Papuntang Sagada 12.7 Reading - Going to Sagada 12.7 Lecture - Aller à Sagada

Labindalawang oras ang biyahe mula Maynila hanggang Banaue, dalawang oras mula Banaue hanggang Bontoc, at apatnapu't limang minuto mula Bontoc hanggang Sagada. It takes twelve hours from Manila to Banaue, two hours from Banaue to Bontoc, and forty-five minutes from Bontoc to Sagada.

May mga tao na mas gusto ang biyahe na Maynila hanggang Baguio, at Baguio hanggang Sagada. There are people who prefer the trip Manila to Baguio, and Baguio to Sagada. Pero mas gusto ni Lillian na sumakay ng bus papuntang Banaue. But Lillian prefers to take a bus to Banaue. Mas maganda kasi ang mga tanawin. Because the scenery is better. Nakikita niya ang mga bundok, ang rice terraces, ang mga ilog at mga talon. He sees the mountains, the rice terraces, the rivers and waterfalls.

Nakaupo si Lillian sa istasyon ng bus. Lillian is sitting at the bus station. Dahil alas-diyes ang alis ng bus, dumating siya sa istasyon nang alas-nuwebe y medya. Since the bus left at ten o'clock, he arrived at the station at half past nine. Hinihintay niya ang nobyo niyang si Ramon. She was waiting for her boyfriend, Ramon.

Alas-nuwebe kwarenta y singko na. It's nine forty-five. May emergency meeting kaya si Ramon? Does Ramon have an emergency meeting?

Bakit hindi siya sumasagot sa telepono? Why doesn't he answer the phone? Naaksidente kaya siya? Did he have an accident?

Apat na araw, tatlong gabi. Four days, three nights. Ito lang ang “vacation leave” niya. This is his only "vacation leave". Naplano na niya ang lahat. He had everything planned. Pupunta sila sa mga kuweba, sa mga talon, sa mga “hanging coffins". They will go to caves, to waterfalls, to "hanging coffins". Magpi-picnic sila sa isang burol. They will have a picnic on a hill. Magha-hiking sila sa bundok. They will go hiking in the mountains. Ang ganda. Nice. Kamukha niya si Hilda Koronel sa vintage 1970s na pelikulang “Kung Mangarap Ka't Magising (If You Should Dream, and then Wake Up)". She looks like Hilda Koronel in the vintage 1970s movie "Kung Mangarap Ka't Magising (If You Should Dream, and then Wake Up)".

Limang minuto bago mag-alas-diyes ng gabi. Five minutes to ten at night. Aalis na ang bus. The bus is leaving. Hindi bale. It does not matter. Pupunta pa rin ako sa Sagada, sabi ni Lillian sa sarili. I'm still going to Sagada, Lillian said to herself. Okay naman. It's okay. Nakakainis lang ang naghihintay. Waiting is just annoying.

Tumatakbo si Ramon. Ramon is running. Ngumiti si Lillian. Lillian smiled. Pagkatapos, naisip niya: Okay naman. Then, he thought: It's okay. Nakakainis lang ang naghihintay. Waiting is just annoying.