×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.

image

La Edad de Oro by Jose Marti, Un paseo por la tierra de los anamitas

Un paseo por la tierra de los anamitas

Cuentan un cuento de cuatro hindús ciegos, de allí del Indostán de Asia, que eran ciegos desde el nacer, y querían saber cómo era un elefante. «Vamos, dijo uno, adonde el elefante manso de la casa del rajá, que es príncipe generoso, y nos dejará saber cómo es.» Y a citas del príncipe se fueron, con su turbante blanco y su manto blanco; y oyeron en el camino rugir a la pantera y graznar al faisán de color de oro, que es como un pavo con dos plumas muy largas en la cola; y durmieron de noche en las ruinas de piedra de la famosa Jehanabad, donde hubo antes mucho comercio y poder; y pasaron por sobre un torrente colgándose mano a mano de una cuerda, que estaba a los dos lados levantada sobre una horquilla, como la cuerda floja en que bailan los gimnastas en los circos; y un carretero de buen corazón les dijo que se subieran en su carreta, porque su buey giboso de astas cortas era un buey bonazo, que debió ser algo así como abuelo en otra vida, y no se enojaba porque se le subieran los hombres encima, sino que miraba a los caminantes como convidándoles a entrar en el carro. Y así llegaron los cuatro ciegos al palacio del rajá, que era por fuera como un castillo, y por dentro como una caja de piedras preciosas, lleno todo de cojines y de colgaduras, y el techo bordado, y las paredes con florones de esmeraldas y zafiros, y las sillas de marfil, y el trono del rajá de marfil y de oro. «Venimos, señor rajá, a que nos deje ver con nuestras manos, que son los ojos de los pobres ciegos, cómo es de figura un elefante manso.» «Los ciegos son santos», dijo el rajá, «los hombres que desean saber son santos: los hombres deben aprenderlo todo por sí mismos, y no creer sin preguntar, ni hablar sin entender, ni pensar como esclavos lo que les mandan pensar otros: vayan los cuatro ciegos a ver con sus manos el elefante manso.» Echaron a correr los cuatro, como si les hubiera vuelto de repente la vista: uno cayó de nariz sobre las gradas del trono del rajá: otro dio tan recio contra la pared que se cayó sentado, viendo si se le había ido en el coscorrón algún retazo de cabeza: los otros dos, con los brazos abiertos, se quedaron de repente abrazados. El secretario del rajá los llevó adonde el elefante manso estaba, comiéndose su ración de treinta y nueve tortas de arroz y quince de maíz, en una fuente de plata con el pie de ébano; y cada ciego se echó, cuando el secretario dijo «¡ahora!», encima del elefante, que era de los pequeños y regordetes: uno se le abrazó por una pata: el otro se le prendió a la trompa, y subía en el aire y bajaba, sin quererla soltar: el otro le sujetaba la cola: otro tenía agarrada un asa de la fuente del arroz y el maíz. «Ya sé» decía el de la pata: «el elefante es alto y redondo, como una torre que se mueve.» «¡No es verdad!», decía el de la trompa: «el elefante es largo, y acaba en pico, como un embudo de carne.» «¡Falso y muy falso!», decía el de la cola: «el elefante es como un badajo de campana» «Todos se equivocan, todos; el elefante es de figura de anillo, y no se mueve», decía el del asa de la fuente. Y así son los hombres, que cada uno cree que sólo lo que él piensa y ve es la verdad, y dice en verso y en prosa que no se debe creer sino lo que él cree, lo mismo que los cuatro ciegos del elefante, cuando lo que se ha de hacer es estudiar con cariño lo que los hombres han pensado y hecho, y eso da un gusto grande, que es ver que todos los hombres tienen las mismas penas, y la historia igual, y el mismo amor, y que el mundo es un templo hermoso, donde caben en paz los hombres todos de la tierra, porque todos han querido conocer la verdad, y han escrito en sus libros que es útil ser bueno, y han padecido y peleado por ser libres, libres en su tierra, libres en el pensamiento.

También, y tanto como los más bravos, pelearon, y volverán a pelear, los pobres anamitas, los que viven de pescado y arroz y se visten de seda, allá lejos, en Asia, por la orilla del mar, debajo de China. No nos parecen de cuerpo hermoso, ni nosotros les parecemos hermosos a ellos: ellos dicen que es un pecado cortarse el pelo, porque la naturaleza nos dio pelo largo, y es un presumido el que se crea más sabio que la naturaleza, así que llevan el pelo en moño, lo mismo que las mujeres: ellos dicen que el sombrero es para que dé sombra, a no ser que se le lleve como señal de mando en la casa del gobernador, que entonces puede ser casquete sin alas: de modo que el sombrero anamita es como un cucurucho, con el pico arriba, y la boca muy ancha: ellos dicen que en su tierra caliente se ha de vestir suelto y ligero, de modo que llegue al cuerpo el aire, y no tener al cuerpo preso entre lanas y casimires, que se beben los rayos del sol, y sofocan y arden: ellos dicen que el hombre no necesita ser de espaldas fuertes, porque los cambodios son más altos y robustos que los anamitas, pero en la guerra los anamitas han vencido siempre a sus vecinos los cambodios; y que la mirada no debe ser azul, porque el azul engaña y abandona, como la nube del cielo y el agua del mar; y que el color no debe ser blanco, porque la tierra, que da todas las hermosuras, no es blanca, sino de los colores de bronce de los anamitas; y que los hombres no deben llevar barba, que es cosa de fieras: aunque los franceses, que son ahora los amos de Anam, responden que esto de la barba no es más que envidia, porque bien que se deja el anamita el poco bigote que tiene: ¿y en sus teatros, quién hace de rey, sino el que tiene la barba más larga? ¿y el mandarín, no sale a las tablas con bigotes de tigre? ¿y los generales, no llevan barba colorada? «¿Y para qué necesitamos tener los ojos más grandes», dicen los anamitas, «ni más juntos a la nariz? : con estos ojos de almendra que tenemos, hemos fabricado el Gran Buda de Hanoi, el dios de bronce, con cara que parece viva, y alto como una torre; hemos levantado la pagoda de Angkor, en un bosque de palmas, con corredores de a dos leguas, y lagos en los patios, y una casa en la pagoda para cada dios, y mil quinientas columnas, y calles de estatuas; hemos hecho en el camino de Saigón a Cholen, la pagoda donde duermen, bajo una corona de torres caladas, los poetas, que cantaron el patriotismo y el amor, los santos que vivieron entre los hombres con bondad y pureza, los héroes que pelearon por libertamos de los cambodios, de los siameses y de los chinos: y nada se parece tanto, a la luz como los colores de nuestras túnicas de seda. Usamos moño, y sombrero de pico, y calzones anchos, y blusón de color, y somos amarillos, chatos, canijos y feos; pero trabajamos a la vez el bronce y la seda: y cuando los franceses nos han venido a quitar nuestro Hanoi, nuestro Hue, nuestras ciudades de palacios de madera, nuestros puertos llenos de casas de bambú y de barcos de junco, nuestros almacenes de pescado y arroz, todavía, con estos ojos de almendra, hemos sabido morir, miles sobre miles, para cerrarles el camino. Ahora son nuestros amos; pero mañana ¡quién sabe!»

Y se pasean callados, a paso igual y triste, sin sorprenderse de nada, aprendiendo lo que no saben, con las manos en los bolsillos de la blusa: de la blusa azul, sujeta al cuello con un botón de cristal amarillo: y por zapato llevan una suela de cordón, atada al tobillo con cintas. Ese es el traje del pescador; del que fabrica las casas de caña, con el techo de paja de arroz; del marino ligero, en su barca de dos puntas; del ebanista, que maneja la herramienta con los pies y las manos, y embute los adornos de nácar en las camas y sillas de madera preciosa; del tejedor, que con los hilos de plata y de oro borda pájaros de tres cabezas, y leones con picos y alas, y cigüeñas con ojos de hombre, y dioses de mil brazos: ése es el traje del pobre cargador, que se muere joven del cansancio de halar la djirincka , que es el coche de dos ruedas, de que va halando el anamita pobre: trota, trota como un caballo: más que el caballo anda, y más aprisa: ¡y dentro, sin pena y sin vergüenza, va un hombre sentado! : como los caballos se mueren después, del mal de correr, los pobres cargadores. Y de beber clarete y borgoña, y del mucho comer, se mueren, colorados y gordos, los que se dejan halar en la djirincka , echándose aire con el abanico; los militares ingleses, los empleados franceses, los comerciantes chinos.

¿Y ese pueblo de hombres trotones es el que levantó las pagodas de tres pisos, con lagos en los patios, y casas para cada dios, y calles de estatuas; el que fabricó leones de porcelana y gigantes de bronce; el que tejió la seda con tanto color que centellea al sol, como una capa de brillantes? A eso llegan los pueblos que se cansan de defenderse: a halar como las bestias del carro de sus amos: y el amo va en el carro, colorado y gordo. Los anamitas están ahora cansados. A los pueblos pequeños les cuesta mucho trabajo vivir. El pueblo anamita se ha estado siempre defendiendo. Los vecinos fuertes, el chino y el siamés, lo han querido conquistar. Para defenderse del siamés, entró en amistades con el chino, que le dijo muchos amores, y lo recibió con procesiones y fuegos y fiestas en los ríos, y le llamó «querido hermano». Pero luego que entró en la tierra de Anam, lo quiso mandar como dueño, hace como dos mil años: ¡y dos mil años hace que los anamitas se están defendiendo de los chinos! Y con los franceses les sucedió así también, porque con esos modos de mando que tienen los reyes no llegan nunca los pueblos a crecer, y más allá, que es como en China, donde dicen que el rey es hijo del cielo, y creen pecado mirarlo cara a cara, aunque los reyes saben que son hombres como los demás, y pelean unos contra otros para tener más pueblos y riquezas: y los hombres mueren sin saber porqué, defendiendo a un rey o a otro. En una de esas peleas de reyes andaba por Anam un obispo francés, que hizo creer al rey vencido que Luis XVI de Francia le daría con qué pelear contra el que le quitó el mando al de Anam: y el obispo se fue a Francia con el hijo del rey, y luego vino solo, porque con la revolución que había en París no lo podía Luis XVI ayudar; juntó a los franceses que había por la India de Asia: entró en Anam; quitó el poder al rey nuevo; puso al rey de antes a mandar. Pero quien mandaba de veras eran los franceses, que querían para ellos todo lo del país, y quitaban lo de Anam para poner lo suyo, hasta que Anam vio que aquel amigo de afuera era peligroso, y valía más estar sin el amigo, y lo echó de una pelea de la tierra, que todavía sabía pelear: sólo que los franceses vinieron luego con mucha fuerza, y con cañones en sus barcos de combate, y el anamita no se pudo defender en el mar con sus barcos de junco, que no tenían cañones; ni pudo mantener sus ciudades, porque con lanzas no se puede pelear contra balas; y por Saigón, que fue por donde entró el francés, hay poca piedra con que fabricar murallas; ni estaba el anamita acostumbrado a ese otro modo de pelear, sino a sus guerras de hombre a hombre, con espada y lanza, pecho a pecho los hombres y los caballos. Pueblo a pueblo se ha estado defendiendo un siglo entero del francés, huyéndole unas veces, otras cayéndole encima, con todo el empuje de los caballos, y despedazándole el ejército: China le mandó sus jinetes de pelea, porque tampoco quieren los chinos al extranjero en su tierra, y echarlo de Anam era como echarlo de China: pero él francés es de otro mundo, que sabe más de guerras y de modos de matar; y pueblo a pueblo, con la sangre a la cintura, les ha ido quitando el país a los anamitas.

Los anamitas se pasean, callados, a paso igual y triste, con las manos en los bolsillos de la blusa azul. Trabajan. Parecen plateros finos en todo lo que hacen, en la madera, en el nácar, en la armería, en los tejidos, en las pinturas, en los bordados, en los arados. No aran con caballo ni con buey, sino con búfalo. La tela de los vestidos la pintan a mano. Con los cuchillos de tallar labran en la madera dura pueblos enteros, con la casa al fondo, y los barcos navegando en el río, y la gente a miles en los barcos, y árboles, y faroles, y puentes, y botes de pescadores, todo tan menudo como si lo hubieran hecho con la uña. La casa es como para enanos, y tan bien hecha que parece casa de juguete, toda hecha de piezas. Las paredes, las pintan: los techos, que son de madera, los tallan con mucha labor, como las paredes de afuera: por todos los rincones hay vasos de porcelana, y los grifos de bronce con las alas abiertas, y pantallas de seda bordada, con marcos de bambú. No hay casa sin su ataúd, que es allá un mueble de lujo, con los adornos de nácar: los hijos buenos le dan al padre como regalo un ataúd lujoso, y la muerte es allá como una fiesta, con su música de ruido y sus cantares de pagoda: no les parece que la vida es propiedad del hombre, sino préstamo que le hizo la naturaleza, y morir no es más que volver a la naturaleza de donde se vino, y en la que todo es como hermano del hombre; por lo que suele el que muere decir en su testamento que pongan un brazo o una pierna suya adonde lo puedan picar los pájaros, y devorarlo las fieras, y deshacerlo los animales invisibles que vuelan en el viento. Desde que viven en la esclavitud, van mucho los anamitas a sus pagodas, porque allí les hablan los sacerdotes de los santos del país, que no son los santos de los franceses: van mucho a los teatros, donde no les cuentan cosas de reír, sino la historia de sus generales y de sus reyes: ellos oyen encuclillados, callados, la historia de las batallas.

Por dentro es la pagoda como una cinceladura, con encajes de madera pintada de colores alrededor de los altares; y en las columnas sus mandamientos y sus bendiciones en letras plateadas y doradas; y los santos de oro, familias enteras de santos, en el altar tallado. Delante van y vienen los sacerdotes, con sus manteos de tisú precioso, o de seda verde y azul, y el bonete de tejido de oro, uno con la flor del loto, que es la flor de su dios, por lo hermosa y lo pura, y otro cargándole el manteo al de la flor, y otros cantando: detrás van los encapuchados, que son sacerdotes menores, con músicas y banderines, coreando la oración: en el altar, con sus mitras brillantes, ven la fiesta los dioses sentados. Buda es su gran dios, que no fue dios cuando vivió de veras, sino un príncipe bueno, tan fuerte de cuerpo que mano a mano echaba por tierra a leones jóvenes, y tan hermoso que lo quería como a su corazón el que lo veía una vez, y de tanto pensamiento que no podían los doctores discutir con él, porque de niño sabía más que los doctores más sabios y viejos. Y luego se casó, y quería mucho a su mujer y a su hijo; pero una tarde que salió en su carro de perlas y plata a pasear, vio a un viejo pobre, vestido de harapos, y volvió del paseo triste: y otra tarde vio a un moribundo, y no quiso pasear más: y otra tarde vio a un muerto, y su tristeza fue ya mucha: y otra vio a un monje que pedía limosnas, y el corazón le dijo que no debía andar en carro de plata y de perlas, sino pensar en la vida, que tenía tantas penas, y vivir solo, donde se pudiera pensar, y pedir limosna para los infelices, como el monje. Tres veces le dio en su palacio la vuelta a la cama de su mujer y de su hijo, como si fuera un altar, y sollozó: y sintió como que el corazón se le moría en el pecho. Pero se fue, en lo oscuro de la noche, al monte, a pensar en la vida, que tenía tanta pena, a vivir sin deseos y sin mancha, a decir sus pensamientos a los que se los querían oír, a pedir limosna para los pobres, como el monje. Y no comía, más que lo que un pájaro: y no bebía, más que para no morirse de sed: y no dormía, sino sobre la tierra de su cabaña: y no andaba, sino con los pies descalzos. Y cuando el demonio Mara le venía a hablar de la hermosura de su mujer, y de las gracias de su niño, y de la riqueza de su palacio, y de la arrogancia de mandar en su pueblo como rey, él llamaba a sus discípulos, para consagrarse otra vez ante ellos a la virtud: y el demonio Mara huía espantado. Esas son cosas que los hombres sueñan, y llaman demonios a los consejos malos que vienen de lado feo del corazón; sólo que como el hombre se ve con cuerpo y nombre, pone nombre y cuerpo, como si fuesen personas, a todos los poderes y fuerzas que imagina: ¡y ése es poder de veras, el que viene de lo feo del corazón, y dice al hombre que viva para sus gustos más que para sus deberes, cuando la verdad es que no hay gusto mayor, no hay delicia más grande, que la vida de un hombre que cumple con su deber, que está lleno alrededor de espinas! : ¿pero que es mas bello, ni da más aromas que una rosa? Del monte volvió Buda, porque pensó, después de mucho pensar, que con vivir sin comer y beber no se hacia bien a los hombres, ni con dormir en el suelo, ni con andar descalzo, sino que estaba la salvación en conocer las cuatro verdades, que dicen que la vida es toda de dolor, y que el dolor viene de desear, y que para vivir sin dolor es necesario vivir sin deseo, y que el dulce nirvana, que es la hermosura como de luz que le da al alma el desinterés, no se logra viviendo, como loco o glotón, para los gustos de lo material, y para amontonar a fuerza de odio y humillaciones el mando y la fortuna, sino entendiendo que no se ha de vivir para la vanidad, ni se ha de querer lo de otros y guardar rencor, ni se ha de dudar de la armonía del mundo o ignorar nada de él o mortificarse con la ofensa y la envidia, ni se ha de reposar hasta que el alma sea como una luz de aurora, que llena de claridad y hermosura al mundo, y llore y padezca por todo lo triste que hay en él, y se vea como médico y padre de todos los que tienen razón de dolor: es como vivir en un azul que no se acaba, con un gusto tan puro que debe ser lo que se llama gloria, y con los brazos siempre abiertos. Así vivió Buda, con su mujer y con su hijo, luego que volvió del monte. Después sus discípulos, que eran muchos, empezaron a vivir de lo que la gente les daba, porque les hablasen de las verdades de Buda, y de sus hazañas cuando era príncipe, y de cómo vivió en el monte; y el rey vio que en el nombre de Buda había poder, porque la gente miraba todo lo de Buda como cosa del cielo, tan hermoso que no podía ser hombre el que vivió y habló así. Mandó el rey juntar a los discípulos, para que pusiesen en libros la historia y los sermones y los consejos de Buda; y puso a los discípulos a sueldo, para que el pueblo viese juntos el poder del rey y el del cielo, de donde creía el pueblo que había venido al mundo Buda. Hubo unos discípulos que hicieron lo que el rey quería, y salieron con el ejército del rey a quitarles a los países de los alrededores la libertad, con el pretexto de que les iban a enseñar las verdades de Buda, que habían venido del cielo. Y hubo otros que dijeron que eso era engaño de los discípulos y robo del rey, y que la libertad de un pueblo pequeño es más necesaria al mundo que el poder de un rey ambicioso, y la mentira de los sacerdotes que sirven al rey por su dinero, y que si Buda hubiera vivido, habría dicho la verdad, que él no vino del cielo sino como vienen los hombres todos, que traen el cielo en sí mismos, y lo ven, como se ve el sol, cuando, por el cariño a los hombres y la honradez, llegan a ser como si no fuesen de carne y de hueso, sino de claridad, y al malo le tienen compasión, como a un enfermo a quien se ha de curar, y al bueno te dan fuerzas, para que no se canse de animar y de servir al mundo: ¡ése sí que es cielo, y gusto divino! Pero los discípulos que estaban con el rey pudieron más; y el rey les mandó hacer pagodas de muchas torres, donde ponían a Buda de dios en el altar, y los discípulos se mandaron hacer túnicas de seda y mantos con mucho oro y bonetes de picos, y a los discípulos más famosos los fueron enterrando en las pagodas, con sus estatuas sobre la sepultura, y les encendían luces de día y de noche, y la gente iba a arrodillarse delante de ellos, para que les consolaran las penas que da el mundo, y les dieran lo que deseaban tener en la tierra, y los recomendaran a Buda en la hora de morir. Miles de años han pasado, y hay miles de pagodas. Allí van los anamitas tristes, que ya no encuentran en la tierra ayuda, y la van a pedir a lo desconocido del cielo.

Y al teatro van para que no se les acabe la fuerza del corazón. ¡En el teatro no hay franceses! En el teatro les cuentan los cómicos las historias de cuando Anam era país grande, y de tanta riqueza que los vecinos lo querían conquistar; pero había muchos reyes, y cada rey quería las tierras de los otros, así que en las peleas se gastó el país, y los de afuera, los chinos, los de Siam, los franceses, se juntaban con el caído para quitar el mando al vencedor, y luego se quedaban de amos, y tenían en odio a los partidos de la pelea, para que no se juntasen contra el de afuera, como se debían juntar, y lo echaran por entrometido y alevoso, que viene como amigo, vestido de paloma, y en cuanto se ve en el país, se quita las plumas, y se le ve como es, tigre ladrón. En Anam el teatro no es de lo que sucede ahora, sino la historia del país; y la guerra que el bravo An-Yang le ganó al chino Chau-Tu; y los combates de las dos mujeres, Cheng Tseh y Cheng Urh, que se vistieron de guerreras, y montaron a caballo, y fueron de generales de la gente de Anam, y echaron de sus trincheras a los chinos; y las guerras de los reyes, cuando el hermano del rey muerto quería mandar en Anam, en lugar de su sobrino, o venía el rey de lejos a quitarle la tierra al rey Hue. Los anamitas, encuclillados, oyen la historia, que no cuentan los cómicos hablando o cantando, como en los dramas o, en las óperas, sino con una música de mucho ruido que no deja oír lo que dicen los cómicos, que vienen vestidos con túnicas muy ricas, bordadas de flores y pájaros que nunca se han visto, con cascos de oro muy labrados en la cabeza, y alas en la cintura, cuando son generales, y dos plumas muy largas en el casco, si son príncipes: y si son gente así, de mucho poder, no se sientan en las sillas de siempre, sino en sillas muy altas. Y cuentan, y pelean, y saludan, y conversan, y hacen que toman té, y entran por la puerta de la derecha, y salen por la puerta de la izquierda: y la música toca sin parar, con sus platillos y su timbalón y su clarín y su violinete; y es un tocar extraño, que parece de aullidos y de gritos sin arreglo y sin orden, pero se ve que tiene un tono triste cuando se habla de muerte, y otro como de ataque cuando viene un rey de ganar una batalla, y otro como de procesión de mucha alegría cuando se casa la princesa, y otro como de truenos y de ruido cuando entra, con su barba blanca, el gran sacerdote y cada tono lo adornan los músicos como les parece bien, inventando el acompañamiento según lo van tocando, de modo que parece que es música sin regla, aunque si se pone bien el oído se ve que la regla de ellos es dejarle la idea libre al que toca, para que se entusiasme de veras con los pensamientos del drama, y ponga en la música la alegría, o la pena, o la poesía, o la furia que sienta en el corazón, sin olvidarse del tono de la música vieja, que todos los de la orquesta tienen que saber, para que haya una guía en medio del desorden de su invención, que es mucho de veras, porque el que no conoce sus tonos no oye más que los tamborazos y la algarabía; y así sucede en los teatros de Anam que a un europeo le da dolor de cabeza, y le parece odiosa, la música que al anamita que está junto a él le hace reír de gusto, o llorar de la pena, según estén los músicos contando la historia del letrado pobre que a fuerza de ingenio se fue burlando de los consejeros del rey, hasta que el consejero llegó a ser el pobre,—o la otra historia triste del príncipe que se arrepintió de haber llamado al extranjero a mandar en su país, y se dejó morir de hambre a los pies de Buda, cuando no había remedio ya, y habían entrado a miles en la tierra cobarde los extranjeros ambiciosos, y mandaban en el oro y las fábricas de seda, y en el reparto de las tierras, y en el tribunal de la justicia los extranjeros, y los hijos mismos de la tierra ayudaban al extranjero a maltratar al que defendía con el corazón la libertad de la tierra: la música entonces toca bajo y despacio, y como si llorase, y como si se escondiese debajo de la tierra: y los actores, como si pasase un entierro, se cubren con las mangas del traje las caras. Y así es la música de sus dramas de historia, y de los de pelea, y de los de casamiento, mientras los actores gritan y andan delante de los músicos en el escenario, y los generales se echan por la tierra, para figurar que están muertos, o pasan la pierna derecha por sobre la espalda de una silla, para decir que van a montar a caballo, o entran por entre unas cortinas el novio y la princesa, para que se sepa que se acaban de casar. Porque el teatro es un salón abierto, sin las bambalinas ni bastidores, y sin aparatos ni pinturas: sino que cuando la escena va a cambiar, sale un regidor de blusa y turbante, y se lo dice al público, o pone una mesa, que quiere decir banquete, o cuelga una lanza al fondo, que quiere decir batalla, o sopla el alcohol que trae en la boca sobre una antorcha encendida, lo que quiere decir que hay incendio. Y este de la blusa, que anda poniendo y quitando, sale y entra entre los que hacen de príncipes de seda y generales de oro, de mil años atrás, cuando los parientes del príncipe Ly-Tieng-Vuong querían darle a beber una taza de té envenenado. Allá adentro, en lo que no se ve del teatro, hay como un mostrador, con cajas de pintarse y espejos en la pared, y un rosario de barbas, de donde el que hace de loco toma la amarilla, y la colorada el que hace de fiero, y la negra el que hace de rey hermoso, y el que hace de viejo toma la barba blanca. Y se pinta la cara el que hace de gobernador, de colorado y de negro. Por encima de todo, en lo más alto de la pared, hay una estatua de Buda. Al salir del teatro, los anamitas van hablando mucho, como enojados, como si quisieran echar a correr, y parece que quieren convencer a sus amigos cobardes, y que los amenazan. De la pagoda salen callados, con la cabeza baja, con las manos en los bolsillos de la blusa azul. Y si un francés les pregunta algo en el camino, le dicen en su lengua: «No sé». Y si un anamita les habla de algo en secreto, le dicen: «¡Quién sabe!»

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Un paseo por la tierra de los anamitas Une promenade au pays des Annamites Pasivaikščiojimas po anamitų žemę Прогулка по земле аннамитов En vandring genom Annamiternas land 漫步安南人的土地 Um passeio pela terra dos anamitas Spacer po ziemi Anamitów Ein Spaziergang durch das Land der Anamiten アナミタの土地を散歩する A walk through the land of the Anamites.

Cuentan un cuento de cuatro hindús ciegos, de allí del Indostán de Asia, que eran ciegos desde el nacer, y querían saber cómo era un elefante. Contam uma história de quatro hindus cegos, lá do Indostão da Ásia, que eram cegos desde o nascimento e queriam saber como era um elefante. Opowiadają bajkę o czterech ślepych Hindusach, z Indostanu w Azji, którzy byli ślepi od urodzenia i chcieli wiedzieć, jak wygląda słoń. Es erzählt eine Geschichte von vier blinden Hindus, dort aus dem Indostan in Asien, die seit ihrer Geburt blind waren und wissen wollten, wie ein Elefant aussieht. インドの盲目の四人のヒンドゥー教徒の話がある。彼らは生まれつき盲目で、象がどのようなものかを知りたがっていた。 They tell a story of four blind Hindus from the Indostan of Asia, who were blind from birth, and wanted to know what an elephant was like. «Vamos, dijo uno, adonde el elefante manso de la casa del rajá, que es príncipe generoso, y nos dejará saber cómo es.» Y a citas del príncipe se fueron, con su turbante blanco y su manto blanco; y oyeron en el camino rugir a la pantera y graznar al faisán de color de oro, que es como un pavo con dos plumas muy largas en la cola; y durmieron de noche en las ruinas de piedra de la famosa Jehanabad, donde hubo antes mucho comercio y poder; y pasaron por sobre un torrente colgándose mano a mano de una cuerda, que estaba a los dos lados levantada sobre una horquilla, como la cuerda floja en que bailan los gimnastas en los circos; y un carretero de buen corazón les dijo que se subieran en su carreta, porque su buey giboso de astas cortas era un buey bonazo, que debió ser algo así como abuelo en otra vida, y no se enojaba porque se le subieran los hombres encima, sino que miraba a los caminantes como convidándoles a entrar en el carro. «Vamos, disse um, até o elefante manso da casa do rajá, que é um príncipe generoso, e nos deixará saber como é.» E a cita do príncipe foram, com seu turbante branco e seu manto branco; e ouviram pelo caminho rugir a pantera e grasnar o faisão de cor dourada, que é como um peru com duas penas muito longas na cauda; e dormiram à noite nas ruínas de pedra da famosa Jehanabad, onde antes havia muito comércio e poder; e passaram por sobre um torrente segurando-se de mão em mão de uma corda, que estava levantada de ambos os lados sobre uma forquilha, como a corda bamba em que dançam os ginastas nos circos; e um carroceiro de bom coração lhes disse para subirem em sua carroça, porque seu boi corcunda de chifres curtos era um boi bonachão, que deve ter sido algo assim como avô em outra vida, e não se irritava porque os homens subissem em cima dele, mas olhava para os caminhantes como convidando-os a entrar na carroça. „Chodźcie, powiedział jeden, do łagodnego słonia w domu radży, który jest hojnym księciem i pozwoli nam dowiedzieć się, jak on wygląda.” I poszli na spotkanie z księciem, w swoich białych turbanach i białych szatach; a w drodze usłyszeli ryczenie pantery i krakanie złotego bażanta, który wygląda jak indyk z dwoma bardzo długimi piórami w ogonie; a w nocy spali w kamiennych ruinach słynnego Jehanabad, gdzie kiedyś było wiele handlu i władzy; a przeszli nad potokiem, trzymając się za ręce na linie, która była podniesiona po obu stronach na widłach, jak lina, na której tańczą gimnastycy w cyrkach; a dobry woźnica powiedział im, żeby wsiadali do jego wozu, ponieważ jego garbaty byk z krótkimi rogami był dobrym bykiem, który musiał być czymś w rodzaju dziadka w innym życiu, i nie złościł się, gdy ludzie wsiadali mu na grzbiet, lecz patrzył na wędrowców, jakby zapraszał ich do wejścia do wozu. „Lasst uns gehen“, sagte einer, „zu dem sanften Elefanten im Haus des Rajahs, der ein großzügiger Prinz ist und uns wissen lassen wird, wie er ist.“ Und zu den Einladungen des Prinzen gingen sie, mit ihrem weißen Turban und ihrem weißen Mantel; und sie hörten auf dem Weg das Brüllen des Panthers und das Krächzen des goldfarbenen Fasan, der wie ein Truthahn mit zwei sehr langen Federn im Schwanz ist; und sie schliefen nachts in den Steinruinen des berühmten Jehanabad, wo es früher viel Handel und Macht gab; und sie überquerten einen reißenden Fluss, indem sie sich Hand in Hand an einem Seil festhielten, das auf beiden Seiten über eine Gabel gehoben war, wie das Seil, auf dem die Turner in den Zirkussen tanzen; und ein gutherziger Fuhrmann sagte ihnen, sie sollten in seinen Wagen steigen, denn sein buckeliger Ochse mit kurzen Hörnern war ein guter Ochse, der wohl in einem früheren Leben etwas wie ein Großvater gewesen sein musste, und er ärgerte sich nicht, wenn die Menschen auf ihm saßen, sondern schaute die Wanderer an, als wollte er sie einladen, in den Wagen einzusteigen. 「行こう」と一人が言った。「ラジャの家の穏やかな象のところへ行こう。彼は寛大な王子で、私たちに象がどのようなものか教えてくれるだろう。」そして彼らは王子のところへ向かい、白いターバンと白いマントを身に着けていた。道中、彼らはヒョウの吠え声や、長い尾を持つ七色のキジの鳴き声を聞いた。そして彼らは、かつて多くの商業と権力があった有名なジェハナバードの石の遺跡で夜を過ごした。彼らは、両側に持ち上げられたロープに手をつないでぶら下がりながら、急流を渡った。心優しい荷車の運転手が彼らに荷車に乗るように言った。彼の短い角を持つ背中の曲がった牛は、前世で何かの祖父だったに違いなく、男たちが乗っても怒らず、通行人を見ては車に乗るように招いていた。 "Come on, said one, to where the gentle elephant of the rajah's house is, who is a generous prince, and he will let us know what it is like." And to the prince's court they went, with their white turbans and white cloaks; and they heard on the way the panther roar and the golden pheasant croak, which is like a turkey with two very long feathers in its tail; and they slept at night in the stone ruins of the famous Jehanabad, where there used to be much trade and power; and they crossed over a torrent hanging hand in hand from a rope, which was raised on both sides over a fork, like the tightrope on which gymnasts dance in circuses; and a good-hearted cart driver told them to get on his cart, because his hunchbacked ox with short horns was a good-natured ox, who must have been something like a grandfather in another life, and he did not get angry when men climbed on top of him, but looked at the travelers as if inviting them to get into the cart. Y así llegaron los cuatro ciegos al palacio del rajá, que era por fuera como un castillo, y por dentro como una caja de piedras preciosas, lleno todo de cojines y de colgaduras, y el techo bordado, y las paredes con florones de esmeraldas y zafiros, y las sillas de marfil, y el trono del rajá de marfil y de oro. E assim os quatro cegos chegaram ao palácio do rajá, que era por fora como um castelo, e por dentro como uma caixa de pedras preciosas, cheio de almofadas e de penduricalhos, e o teto bordado, e as paredes com florões de esmeraldas e safiras, e as cadeiras de marfim, e o trono do rajá de marfim e ouro. I tak czterej ślepcy dotarli do pałacu radży, który z zewnątrz wyglądał jak zamek, a wewnątrz jak skrzynia pełna drogocennych kamieni, wypełniona poduszkami i zasłonami, z haftowanym sufitem, a ściany z kwiatami z szmaragdów i szafirów, a krzesła z kości słoniowej, a tron radży z kości słoniowej i złota. So kamen die vier Blinden zum Palast des Rajahs, der von außen wie ein Schloss und von innen wie eine Kiste voller Edelsteine war, alles voll mit Kissen und Vorhängen, und die Decke bestickt, und die Wände mit Blumen aus Smaragden und Saphiren, und die Stühle aus Elfenbein, und der Thron des Rajahs aus Elfenbein und Gold. こうして四人の盲目の者たちは、外見は城のようで、内部は宝石の箱のようなラジャの宮殿に到着した。そこはすべてクッションや垂れ幕で満たされ、天井は刺繍され、壁にはエメラルドやサファイアの花模様があり、椅子は象牙製で、ラジャの玉座は象牙と金でできていた。 And so the four blind men arrived at the rajah's palace, which was outside like a castle, and inside like a box of precious stones, filled with cushions and hangings, and the ceiling embroidered, and the walls with floral designs of emeralds and sapphires, and the chairs of ivory, and the rajah's throne of ivory and gold. «Venimos, señor rajá, a que nos deje ver con nuestras manos, que son los ojos de los pobres ciegos, cómo es de figura un elefante manso.» «Los ciegos son santos», dijo el rajá, «los hombres que desean saber son santos: los hombres deben aprenderlo todo por sí mismos, y no creer sin preguntar, ni hablar sin entender, ni pensar como esclavos lo que les mandan pensar otros: vayan los cuatro ciegos a ver con sus manos el elefante manso.» Echaron a correr los cuatro, como si les hubiera vuelto de repente la vista: uno cayó de nariz sobre las gradas del trono del rajá: otro dio tan recio contra la pared que se cayó sentado, viendo si se le había ido en el coscorrón algún retazo de cabeza: los otros dos, con los brazos abiertos, se quedaron de repente abrazados. «Viemos, senhor rajá, para que nos deixe ver com nossas mãos, que são os olhos dos pobres cegos, como é a figura de um elefante manso.» «Os cegos são santos», disse o rajá, «os homens que desejam saber são santos: os homens devem aprender tudo por si mesmos, e não acreditar sem perguntar, nem falar sem entender, nem pensar como escravos o que outros mandam pensar: que os quatro cegos vão ver com suas mãos o elefante manso.» Os quatro saíram correndo, como se de repente tivessem recuperado a visão: um caiu de nariz nos degraus do trono do rajá: outro bateu tão forte na parede que caiu sentado, vendo se tinha perdido algum pedaço de cabeça com o golpe: os outros dois, com os braços abertos, ficaram de repente abraçados. „Przychodzimy, panie radżo, aby pozwolił nam dotknąć, które są oczami biednych ślepców, jak wygląda łagodny słoń.” „Ślepcy są świętymi,” powiedział radża, „ludzie, którzy pragną wiedzieć, są świętymi: ludzie muszą uczyć się wszystkiego sami, nie wierzyć bez pytania, nie mówić bez rozumienia, ani myśleć jak niewolnicy to, co każą im myśleć inni: niech czterej ślepcy idą dotknąć łagodnego słonia.” Czwórka pobiegła, jakby nagle odzyskali wzrok: jeden upadł na nos na schodach tronu radży: inny uderzył tak mocno w ścianę, że usiadł, sprawdzając, czy nie stracił kawałka głowy w tym uderzeniu: pozostali dwaj, z otwartymi ramionami, nagle się objęli. „Wir kommen, Herr Raja, um mit unseren Händen, die die Augen der armen Blinden sind, zu sehen, wie ein zahmer Elefant aussieht.“ „Die Blinden sind heilig“, sagte der Raja, „die Menschen, die wissen wollen, sind heilig: die Menschen müssen alles selbst lernen und nicht glauben, ohne zu fragen, noch sprechen, ohne zu verstehen, noch wie Sklaven denken, was andere ihnen befehlen zu denken: lasst die vier Blinden den zahmen Elefanten mit ihren Händen sehen.“ Die vier rannten los, als ob ihnen plötzlich das Augenlicht zurückgegeben worden wäre: einer fiel mit der Nase auf die Stufen des Thrones des Rajas: ein anderer prallte so heftig gegen die Wand, dass er sich setzte, um zu sehen, ob ihm durch den Schlag ein Stück Kopf weggegangen war: die anderen beiden blieben mit offenen Armen plötzlich umarmt stehen. 「私たちは、ラジャ様、貧しい盲目の人々の目である手で、穏やかな象がどのような形をしているのかを見せていただきに来ました。」 「盲目の人々は聖者です」とラジャは言った。「知りたいと思う人々は聖者です:人々はすべてを自分で学ばなければならず、尋ねずに信じたり、理解せずに話したり、他の人に考えさせられることを奴隷のように考えたりしてはいけません:四人の盲目の人々は穏やかな象を手で見に行きなさい。」四人は、突然視力が戻ったかのように走り出した:一人はラジャの玉座の階段に鼻から倒れた:もう一人は壁に激しくぶつかり、座り込んで頭の一部が飛んでいったかどうかを確認していた:残りの二人は、腕を広げて突然抱き合った。 "We come, sir raja, to let us see with our hands, which are the eyes of the poor blind, what a gentle elephant looks like." "The blind are saints," said the raja, "men who wish to know are saints: men must learn everything for themselves, and not believe without asking, nor speak without understanding, nor think like slaves what others command them to think: let the four blind men go to feel the gentle elephant." The four ran off as if their sight had suddenly returned: one fell nose-first onto the steps of the raja's throne: another hit the wall so hard that he fell sitting, checking if he had lost a piece of his head from the bump: the other two, with their arms open, suddenly found themselves hugging. El secretario del rajá los llevó adonde el elefante manso estaba, comiéndose su ración de treinta y nueve tortas de arroz y quince de maíz, en una fuente de plata con el pie de ébano; y cada ciego se echó, cuando el secretario dijo «¡ahora!», encima del elefante, que era de los pequeños y regordetes: uno se le abrazó por una pata: el otro se le prendió a la trompa, y subía en el aire y bajaba, sin quererla soltar: el otro le sujetaba la cola: otro tenía agarrada un asa de la fuente del arroz y el maíz. O secretário do rajá os levou até onde o elefante manso estava, comendo sua ração de trinta e nove bolinhos de arroz e quinze de milho, em uma fonte de prata com pé de ébano; e cada cego se deitou, quando o secretário disse «agora!», em cima do elefante, que era pequeno e gordinho: um se abraçou a uma pata: o outro se prendeu à tromba, subindo e descendo no ar, sem querer soltá-la: o outro segurava a cauda: outro tinha agarrada uma alça da fonte de arroz e milho. Sekretarz radży zaprowadził ich tam, gdzie był łagodny słoń, jedząc swoją porcję trzydziestu dziewięciu placków ryżowych i piętnastu kukurydzianych, w srebrnej misie z hebanową nóżką; a każdy ślepiec położył się, gdy sekretarz powiedział „teraz!”, na słonia, który był mały i pulchny: jeden objął go za nogę: inny złapał go za trąbę i unosił się w powietrzu, nie chcąc jej puścić: kolejny trzymał go za ogon: inny miał uchwyt miski z ryżem i kukurydzą. Der Sekretär des Rajas führte sie zu dem Ort, wo der zahme Elefant war, der gerade seine Portion von neununddreißig Reisküchlein und fünfzehn Maisküchlein aus einer silbernen Schüssel mit einem Fuß aus Ebenholz aß; und jeder Blinde legte sich, als der Sekretär „jetzt!“ sagte, auf den Elefanten, der klein und rundlich war: einer umarmte ein Bein: der andere klammerte sich an den Rüssel und hob ihn in die Luft und ließ ihn nicht los: der andere hielt den Schwanz fest: ein weiterer hatte einen Henkel der Schüssel mit Reis und Mais gepackt. ラジャの秘書は、穏やかな象がいるところへ彼らを連れて行き、象は銀の皿にエボニーの足で、39個の米のケーキと15個のトウモロコシのケーキを食べていた;秘書が「今だ!」と言うと、各盲目の人は象の上に飛び乗った。象は小さくて丸々としていた:一人は足に抱きつき、もう一人は鼻にしがみつき、空中に上がったり下がったりして、離そうとしなかった:もう一人は尾をつかみ、別の一人は米とトウモロコシの皿の取っ手を握っていた。 The raja's secretary took them to where the gentle elephant was, eating his ration of thirty-nine rice cakes and fifteen corn cakes, in a silver bowl with an ebony foot; and each blind man lay on top of the elephant, which was small and plump, when the secretary said "now!": one hugged a leg: the other grabbed the trunk, going up in the air and coming down, unwilling to let go: the other held the tail: another had grabbed a handle of the bowl of rice and corn. «Ya sé» decía el de la pata: «el elefante es alto y redondo, como una torre que se mueve.» «¡No es verdad!», decía el de la trompa: «el elefante es largo, y acaba en pico, como un embudo de carne.» «¡Falso y muy falso!», decía el de la cola: «el elefante es como un badajo de campana» «Todos se equivocan, todos; el elefante es de figura de anillo, y no se mueve», decía el del asa de la fuente. «Já sei» dizia o que estava na pata: «o elefante é alto e redondo, como uma torre que se move.» «Não é verdade!», dizia o que estava na tromba: «o elefante é longo, e termina em bico, como um funil de carne.» «Falso e muito falso!», dizia o que estava na cauda: «o elefante é como um badalo de sino.» «Todos estão enganados, todos; o elefante tem a forma de um anel, e não se move», dizia o que segurava a alça da fonte. „Już wiem,” mówił ten od nogi: „słoń jest wysoki i okrągły, jak poruszająca się wieża.” „To nieprawda!” mówił ten od trąby: „słoń jest długi i kończy się w szpic, jak mięsny lejek.” „Fałsz i bardzo fałsz!” mówił ten od ogona: „słoń jest jak dzwon.” „Wszyscy się mylą, wszyscy; słoń ma kształt pierścienia i się nie porusza,” mówił ten od uchwytu miski. „Ich weiß schon“, sagte der mit dem Bein: „der Elefant ist hoch und rund, wie ein sich bewegender Turm.“ „Das ist nicht wahr!“, sagte der mit dem Rüssel: „der Elefant ist lang und endet in einer Spitze, wie ein Fleischtrichter.“ „Falsch und sehr falsch!“, sagte der mit dem Schwanz: „der Elefant ist wie ein Klöppel einer Glocke.“ „Alle irren sich, alle; der Elefant hat die Form eines Rings und bewegt sich nicht“, sagte der mit dem Henkel der Schüssel. 「もうわかった」と足の人は言った。「象は高くて丸い、動く塔のようだ。」 「違う!」と鼻の人は言った。「象は長くて、肉の漏斗のように先が尖っている。」 「間違いだ、非常に間違いだ!」と尾の人は言った。「象は鐘の舌のようだ。」 「みんな間違っている、みんな;象はリングの形をしていて、動かない」と皿の取っ手の人は言った。 "I know," said the one holding the leg: "the elephant is tall and round, like a moving tower." "That's not true!" said the one with the trunk: "the elephant is long, and ends in a peak, like a meat funnel." "False and very false!" said the one with the tail: "the elephant is like a clapper of a bell." "They are all wrong, all; the elephant is ring-shaped, and does not move," said the one with the bowl handle. Y así son los hombres, que cada uno cree que sólo lo que él piensa y ve es la verdad, y dice en verso y en prosa que no se debe creer sino lo que él cree, lo mismo que los cuatro ciegos del elefante, cuando lo que se ha de hacer es estudiar con cariño lo que los hombres han pensado y hecho, y eso da un gusto grande, que es ver que todos los hombres tienen las mismas penas, y la historia igual, y el mismo amor, y que el mundo es un templo hermoso, donde caben en paz los hombres todos de la tierra, porque todos han querido conocer la verdad, y han escrito en sus libros que es útil ser bueno, y han padecido y peleado por ser libres, libres en su tierra, libres en el pensamiento. E assim são os homens, que cada um acredita que somente o que ele pensa e vê é a verdade, e diz em verso e em prosa que não se deve acreditar senão no que ele acredita, assim como os quatro cegos do elefante, quando o que se deve fazer é estudar com carinho o que os homens pensaram e fizeram, e isso dá um grande prazer, que é ver que todos os homens têm as mesmas penas, e a história é igual, e o mesmo amor, e que o mundo é um templo bonito, onde cabem em paz todos os homens da terra, porque todos quiseram conhecer a verdade, e escreveram em seus livros que é útil ser bom, e sofreram e lutaram para ser livres, livres em sua terra, livres no pensamento. I tak są ludzie, którzy każdy wierzy, że tylko to, co on myśli i widzi, jest prawdą, i mówi w wierszach i prozie, że nie należy wierzyć, tylko w to, co on wierzy, tak jak czterej ślepcy od słonia, kiedy to, co należy zrobić, to z miłości studiować to, co ludzie myśleli i robili, a to daje wielką radość, że widać, że wszyscy ludzie mają te same cierpienia, i ta sama historia, i ta sama miłość, i że świat jest piękną świątynią, w której wszyscy ludzie ziemi mogą żyć w pokoju, ponieważ wszyscy pragnęli poznać prawdę, i napisali w swoich książkach, że warto być dobrym, i cierpieli i walczyli, aby być wolnymi, wolnymi w swojej ziemi, wolnymi w myśli. Und so sind die Menschen, jeder glaubt, dass nur das, was er denkt und sieht, die Wahrheit ist, und sagt in Versen und Prosa, dass man nur das glauben sollte, was er glaubt, genau wie die vier Blinden des Elefanten, während das, was man tun sollte, ist, mit Liebe zu studieren, was die Menschen gedacht und getan haben, und das gibt ein großes Vergnügen, denn es ist zu sehen, dass alle Menschen die gleichen Sorgen haben, und die Geschichte gleich ist, und die gleiche Liebe, und dass die Welt ein schöner Tempel ist, in dem alle Menschen der Erde in Frieden Platz finden, weil alle die Wahrheit kennenlernen wollten, und in ihren Büchern geschrieben haben, dass es nützlich ist, gut zu sein, und sie gelitten und gekämpft haben, um frei zu sein, frei in ihrem Land, frei im Denken. そして人々はそうであり、それぞれが自分が考え、見たことだけが真実だと信じており、詩や散文で自分が信じることだけを信じるべきだと言う。象の四人の盲目の人々のように、実際にすべきことは、人々が考え、行ってきたことを愛情を持って学ぶことであり、それは大きな喜びをもたらす。それは、すべての人々が同じ苦しみを持ち、同じ歴史を持ち、同じ愛を持っていることを知ることであり、世界は美しい寺院であり、地球上のすべての人々が平和に共存できる場所である。なぜなら、すべての人々が真実を知りたいと望み、善であることが有益であると彼らの本に書き、自由であるために苦しみ、戦ってきたからである。自分の土地で自由であり、思考で自由であるために。 And so are men, each one believes that only what he thinks and sees is the truth, and says in verse and prose that one should only believe what he believes, just like the four blind men with the elephant, when what should be done is to study with affection what men have thought and done, and that brings great joy, which is to see that all men have the same sorrows, and the same history, and the same love, and that the world is a beautiful temple, where all the men of the earth can fit in peace, because all have wanted to know the truth, and have written in their books that it is useful to be good, and have suffered and fought to be free, free in their land, free in thought.

También, y tanto como los más bravos, pelearon, y volverán a pelear, los pobres anamitas, los que viven de pescado y arroz y se visten de seda, allá lejos, en Asia, por la orilla del mar, debajo de China. Também, e tanto quanto os mais valentes, lutaram, e voltarão a lutar, os pobres anamitas, aqueles que vivem de peixe e arroz e se vestem de seda, lá longe, na Ásia, à beira do mar, debaixo da China. Również, tak jak najodważniejsi, walczyli, i będą walczyć znowu, biedni Anamici, ci, którzy żyją z ryb i ryżu i ubierają się w jedwab, daleko tam, w Azji, nad brzegiem morza, pod Chinami. Auch die armen Anamiten, die vom Fisch und Reis leben und sich in Seide kleiden, dort weit weg in Asien, am Meer, unter China, haben gekämpft, und sie werden wieder kämpfen, so tapfer wie die mutigsten. また、最も勇敢な者たちと同様に、貧しいアナミットたちも戦い、再び戦うでしょう。彼らは魚と米で生計を立て、シルクを身にまとい、遠くアジアの海辺、中国の下で暮らしています。 Also, as much as the bravest, the poor Anamites fought, and they will fight again, those who live on fish and rice and dress in silk, far away, in Asia, by the seaside, beneath China. No nos parecen de cuerpo hermoso, ni nosotros les parecemos hermosos a ellos: ellos dicen que es un pecado cortarse el pelo, porque la naturaleza nos dio pelo largo, y es un presumido el que se crea más sabio que la naturaleza, así que llevan el pelo en moño, lo mismo que las mujeres: ellos dicen que el sombrero es para que dé sombra, a no ser que se le lleve como señal de mando en la casa del gobernador, que entonces puede ser casquete sin alas: de modo que el sombrero anamita es como un cucurucho, con el pico arriba, y la boca muy ancha: ellos dicen que en su tierra caliente se ha de vestir suelto y ligero, de modo que llegue al cuerpo el aire, y no tener al cuerpo preso entre lanas y casimires, que se beben los rayos del sol, y sofocan y arden: ellos dicen que el hombre no necesita ser de espaldas fuertes, porque los cambodios son más altos y robustos que los anamitas, pero en la guerra los anamitas han vencido siempre a sus vecinos los cambodios; y que la mirada no debe ser azul, porque el azul engaña y abandona, como la nube del cielo y el agua del mar; y que el color no debe ser blanco, porque la tierra, que da todas las hermosuras, no es blanca, sino de los colores de bronce de los anamitas; y que los hombres no deben llevar barba, que es cosa de fieras: aunque los franceses, que son ahora los amos de Anam, responden que esto de la barba no es más que envidia, porque bien que se deja el anamita el poco bigote que tiene: ¿y en sus teatros, quién hace de rey, sino el que tiene la barba más larga? Não nos parecem de corpo belo, nem nós lhes parecemos belos: eles dizem que é um pecado cortar o cabelo, porque a natureza nos deu cabelo longo, e é um presunçoso quem se acha mais sábio que a natureza, assim que usam o cabelo em coque, assim como as mulheres: eles dizem que o chapéu é para dar sombra, a não ser que seja usado como sinal de comando na casa do governador, que então pode ser um boné sem abas: de modo que o chapéu anamita é como um cone, com o pico para cima, e a boca muito larga: eles dizem que em sua terra quente deve-se vestir solto e leve, de modo que o ar chegue ao corpo, e não ter o corpo preso entre lãs e casimires, que absorvem os raios do sol, e sufocam e queimam: eles dizem que o homem não precisa ter costas fortes, porque os cambodjanos são mais altos e robustos que os anamitas, mas na guerra os anamitas sempre venceram seus vizinhos cambodjanos; e que o olhar não deve ser azul, porque o azul engana e abandona, como a nuvem do céu e a água do mar; e que a cor não deve ser branca, porque a terra, que dá todas as belezas, não é branca, mas das cores de bronze dos anamitas; e que os homens não devem ter barba, que é coisa de feras: embora os franceses, que agora são os senhores de Anam, respondam que isso da barba não é mais que inveja, porque bem que o anamita deixa o pouco bigode que tem: e em seus teatros, quem faz de rei, senão aquele que tem a barba mais longa? Nie wydają nam się piękni ciałem, ani my nie wydajemy się piękni dla nich: oni mówią, że to grzech obcinać włosy, ponieważ natura dała nam długie włosy, a ten, kto uważa się za mądrzejszego od natury, jest zarozumiały, więc noszą włosy w kokach, tak jak kobiety: oni mówią, że kapelusz jest po to, aby dawać cień, chyba że nosi się go jako znak władzy w domu gubernatora, wtedy może być to czapka bez skrzydeł: więc kapelusz Anamita jest jak rożek, z czubkiem na górze i bardzo szerokim otworem: oni mówią, że w ich gorącym kraju należy ubierać się luźno i lekko, aby powietrze docierało do ciała, a nie trzymać ciała uwięzionego w wełnach i kaszmirach, które piją promienie słońca, duszą i palą: oni mówią, że człowiek nie musi mieć silnych pleców, ponieważ Kambodżanie są wyżsi i bardziej krzepcy niż Anamici, ale w wojnie Anamici zawsze pokonali swoich sąsiadów Kambodżan; i że spojrzenie nie powinno być niebieskie, ponieważ niebieski oszukuje i porzuca, jak chmura na niebie i woda w morzu; i że kolor nie powinien być biały, ponieważ ziemia, która daje wszystkie piękności, nie jest biała, lecz w kolorach brązu Anamitów; i że mężczyźni nie powinni nosić brody, bo to rzecz dzikich zwierząt: chociaż Francuzi, którzy teraz są panami Anamu, odpowiadają, że to z brodą to tylko zazdrość, bo Anamita dobrze, że zostawia sobie mały wąs, który ma: a w ich teatrach, kto gra króla, jeśli nie ten, kto ma najdłuższą brodę? Wir finden sie nicht schön von Körper, und sie finden uns nicht schön: Sie sagen, es sei eine Sünde, sich die Haare zu schneiden, denn die Natur hat uns lange Haare gegeben, und wer sich für weiser als die Natur hält, ist eitel, also tragen sie die Haare zu einem Dutt, genau wie die Frauen: Sie sagen, der Hut ist dazu da, Schatten zu spenden, es sei denn, man trägt ihn als Zeichen der Autorität im Haus des Gouverneurs, dann kann er ein Kappenhut ohne Flügel sein: So ist der Anamitenhut wie eine Tüte, mit der Spitze nach oben und der Öffnung sehr breit: Sie sagen, dass man in ihrem heißen Land locker und leicht gekleidet sein muss, damit die Luft den Körper erreicht, und man den Körper nicht zwischen Wolle und Kaschmir gefangen halten sollte, die die Sonnenstrahlen trinken und ersticken und brennen: Sie sagen, dass ein Mann keine starken Schultern braucht, denn die Kambodschaner sind größer und robuster als die Anamiten, aber im Krieg haben die Anamiten immer ihre Nachbarn, die Kambodschaner, besiegt; und dass der Blick nicht blau sein sollte, denn Blau täuscht und verlässt, wie die Wolke am Himmel und das Wasser des Meeres; und dass die Farbe nicht weiß sein sollte, denn die Erde, die all die Schönheiten gibt, ist nicht weiß, sondern hat die bronzefarbenen Töne der Anamiten; und dass Männer keinen Bart tragen sollten, denn das ist etwas für wilde Tiere: obwohl die Franzosen, die jetzt die Herren von Anam sind, antworten, dass dies mit dem Bart nur Neid ist, denn der Anamite lässt sich den kleinen Schnurrbart, den er hat, gut stehen: Und in ihren Theatern, wer spielt den König, wenn nicht der, der den längsten Bart hat? 彼らは美しい体を持っているとは思えず、私たちも彼らに美しいとは思われていません。彼らは髪を切ることは罪だと言います。なぜなら、自然が私たちに長い髪を与えたからです。自然よりも賢いと思うのは傲慢だと。だから、彼らは女性と同じように髪を束ねています。彼らは帽子は日陰を作るためのものであり、知事の家で指揮の印として被る場合を除いて、翼のない帽子であっても良いと言います。アナミットの帽子は、上に尖った広口のコーンのようです。彼らは、暑い土地ではゆったりと軽い服を着るべきで、体に風が通るようにし、体をウールやカシミヤで拘束してはいけないと言います。それは太陽の光を吸収し、息苦しく、焼けるからです。彼らは、男性は強い背中を持つ必要はないと言います。なぜなら、カンボジア人はアナミットよりも背が高く、頑丈だからです。しかし、戦争ではアナミットは常に隣国のカンボジア人に勝っています。そして、目の色は青であってはいけないと言います。なぜなら、青は欺き、見捨てるからです。空の雲や海の水のように。色は白であってはいけないと言います。なぜなら、すべての美しさを与える大地は白ではなく、アナミットの青銅の色だからです。そして、男性はひげを生やしてはいけないと言います。それは獣のものだからです。しかし、今やアナムの主人であるフランス人は、このひげのことは嫉妬に過ぎないと答えます。なぜなら、アナミットは持っているわずかな口ひげをしっかりと残しているからです。彼らの劇場では、誰が王を演じるのでしょうか?それは、最も長いひげを持つ者ではないでしょうか? They do not seem beautiful in body to us, nor do we seem beautiful to them: they say it is a sin to cut one's hair, because nature gave us long hair, and he who thinks himself wiser than nature is vain, so they wear their hair in a bun, just like women: they say that the hat is to provide shade, unless it is worn as a sign of command in the governor's house, in which case it can be a cap without wings: thus, the Anamite hat is like a cone, with the tip up, and a very wide mouth: they say that in their hot land one should dress loosely and lightly, so that air reaches the body, and not have the body trapped between wools and cashmeres, which absorb the rays of the sun, and suffocate and burn: they say that a man does not need to have strong shoulders, because the Cambodians are taller and sturdier than the Anamites, but in war the Anamites have always defeated their neighbors the Cambodians; and that the gaze should not be blue, because blue deceives and abandons, like the cloud in the sky and the water of the sea; and that the color should not be white, because the earth, which gives all beauties, is not white, but of the bronze colors of the Anamites; and that men should not wear beards, as it is a thing of beasts: although the French, who are now the masters of Anam, respond that this about beards is nothing but envy, because the Anamite does keep the little mustache he has: and in their theaters, who plays the king, if not the one with the longest beard? ¿y el mandarín, no sale a las tablas con bigotes de tigre? E o mandarim, não sai para o palco com bigodes de tigre? A mandaryn, czy nie wychodzi na scenę z wąsami tygrysa? Und der Mandarinen, kommt er nicht mit Tigerbart auf die Bühne? そして、マンダリンは虎のひげをつけて舞台に出ないのですか? And the mandarin, does he not go on stage with tiger mustaches? ¿y los generales, no llevan barba colorada? E os generais, não usam barba ruiva? A generałowie, czy nie noszą rudych brod? Und die Generäle, tragen sie keinen roten Bart? そして、将軍たちは赤いひげを生やしていないのですか? And the generals, do they not have red beards? «¿Y para qué necesitamos tener los ojos más grandes», dicen los anamitas, «ni más juntos a la nariz? «E para que precisamos ter os olhos maiores», dizem os anamitas, «nem mais juntos ao nariz? „A po co potrzebujemy mieć większe oczy”, mówią Anamici, „ani bliżej nosa? „Und wozu brauchen wir größere Augen“, sagen die Anamiten, „oder näher an der Nase? 「私たちはなぜ目をもっと大きくする必要があるのか?」とアナミタたちは言う。「鼻にもっと近づける必要もない。」 "And why do we need to have bigger eyes," say the Anamites, "or closer to the nose? : con estos ojos de almendra que tenemos, hemos fabricado el Gran Buda de Hanoi, el dios de bronce, con cara que parece viva, y alto como una torre; hemos levantado la pagoda de Angkor, en un bosque de palmas, con corredores de a dos leguas, y lagos en los patios, y una casa en la pagoda para cada dios, y mil quinientas columnas, y calles de estatuas; hemos hecho en el camino de Saigón a Cholen, la pagoda donde duermen, bajo una corona de torres caladas, los poetas, que cantaron el patriotismo y el amor, los santos que vivieron entre los hombres con bondad y pureza, los héroes que pelearon por libertamos de los cambodios, de los siameses y de los chinos: y nada se parece tanto, a la luz como los colores de nuestras túnicas de seda. : com esses olhos de amêndoa que temos, fabricamos o Grande Buda de Hanói, o deus de bronze, com um rosto que parece vivo, e alto como uma torre; levantamos a pagoda de Angkor, em uma floresta de palmeiras, com corredores de duas léguas, e lagos nos pátios, e uma casa na pagoda para cada deus, e mil quinhentas colunas, e ruas de estátuas; fizemos no caminho de Saigão a Cholen, a pagoda onde dormem, sob uma coroa de torres caladas, os poetas, que cantaram o patriotismo e o amor, os santos que viveram entre os homens com bondade e pureza, os heróis que lutaram para nos libertar dos cambojanos, dos siameses e dos chineses: e nada se parece tanto, à luz como as cores de nossas túnicas de seda. : z tymi migdałowymi oczami, które mamy, stworzyliśmy Wielkiego Buddy w Hanoi, boga z brązu, z twarzą, która wydaje się żywa, i wysokiego jak wieża; wznieśliśmy pagodę Angkor, w lesie palmowym, z korytarzami na dwie legi, i jeziorami na dziedzińcach, oraz domem w pagodzie dla każdego boga, i tysiącem pięciuset kolumn, i ulicami z posągami; zrobiliśmy na drodze z Saigonu do Cholen pagodę, w której śpią, pod koroną przeszklonych wież, poeci, którzy śpiewali o patriotyzmie i miłości, święci, którzy żyli wśród ludzi z dobrocią i czystością, bohaterowie, którzy walczyli o wyzwolenie nas od Kambodżan, Syjamsów i Chińczyków: i nic nie przypomina tak bardzo, jak światło kolory naszych jedwabiastych tunik. : Mit diesen mandelförmigen Augen, die wir haben, haben wir den Großen Buddha von Hanoi geschaffen, den Gott aus Bronze, dessen Gesicht lebendig aussieht und hoch wie ein Turm ist; wir haben die Pagode von Angkor errichtet, in einem Palmwald, mit Gängen von zwei Meilen, und Seen in den Höfen, und ein Haus in der Pagode für jeden Gott, und eintausendfünfhundert Säulen, und Straßen voller Statuen; wir haben auf dem Weg von Saigon nach Cholen die Pagode gebaut, wo die Dichter schlafen, unter einer Krone von durchbrochenen Türmen, die den Patriotismus und die Liebe besangen, die Heiligen, die mit Güte und Reinheit unter den Menschen lebten, die Helden, die für unsere Befreiung von den Kambodschanern, den Siamesen und den Chinesen kämpften: und nichts ähnelt so sehr, im Licht wie die Farben unserer Seidenschleier. アーモンドのような目を持っている私たちは、ハノイの大仏を作り上げ、まるで生きているかのような顔を持つ青銅の神を、高い塔のように作り上げた。私たちは、パームの森の中にあるアンコールの塔を建て、二里の回廊と中庭の湖、そして各神のための塔の中の家、千五百本の柱、そして像の通りを作り上げた。私たちは、サイゴンからチョレンへの道に、詩人たちが眠る塔の冠の下にある塔を作り上げた。彼らは愛国心と愛を歌い、善と純粋さを持って人々の中で生きた聖人たちであり、カンボジア人、タイ人、中国人から私たちを解放するために戦った英雄たちである。そして、私たちの絹のチュニックの色は、光の中で最も似ているものは何もない。」},{ : with these almond-shaped eyes we have, we have created the Great Buddha of Hanoi, the bronze god, with a face that seems alive, and tall as a tower; we have built the pagoda of Angkor, in a palm forest, with corridors two leagues long, and lakes in the courtyards, and a house in the pagoda for each god, and fifteen hundred columns, and streets of statues; we have made on the road from Saigon to Cholen, the pagoda where poets sleep, under a crown of pierced towers, who sang of patriotism and love, the saints who lived among men with kindness and purity, the heroes who fought to free us from the Cambodians, the Siamese, and the Chinese: and nothing resembles light as much as the colors of our silk tunics. Usamos moño, y sombrero de pico, y calzones anchos, y blusón de color, y somos amarillos, chatos, canijos y feos; pero trabajamos a la vez el bronce y la seda: y cuando los franceses nos han venido a quitar nuestro Hanoi, nuestro Hue, nuestras ciudades de palacios de madera, nuestros puertos llenos de casas de bambú y de barcos de junco, nuestros almacenes de pescado y arroz, todavía, con estos ojos de almendra, hemos sabido morir, miles sobre miles, para cerrarles el camino. Usamos coque, e chapéu de pico, e calças largas, e blusões coloridos, e somos amarelos, achatados, magros e feios; mas trabalhamos ao mesmo tempo o bronze e a seda: e quando os franceses vieram nos tirar nosso Hanói, nosso Hue, nossas cidades de palácios de madeira, nossos portos cheios de casas de bambu e de barcos de junco, nossos armazéns de peixe e arroz, ainda assim, com esses olhos de amêndoa, soubemos morrer, milhares sobre milhares, para fechar-lhes o caminho. Nosimy koki, i kapelusze z daszkiem, i szerokie spodnie, i kolorowe bluzki, i jesteśmy żółci, płaskie, chude i brzydkie; ale jednocześnie pracujemy z brązem i jedwabiem: i kiedy Francuzi przyszli nam zabrać nasze Hanoi, nasze Hue, nasze miasta z drewnianymi pałacami, nasze porty pełne domów z bambusa i łodzi z trzciny, nasze magazyny ryb i ryżu, wciąż, z tymi migdałowymi oczami, potrafiliśmy umierać, tysiące na tysiące, aby zamknąć im drogę. Wir tragen einen Dutt, einen Spitzhut, weite Hosen und ein farbiges Oberteil, und wir sind gelb, flach, klein und hässlich; aber wir arbeiten gleichzeitig mit Bronze und Seide: und als die Franzosen kamen, um uns unser Hanoi, unser Hue, unsere Städte mit Holzhäusern, unsere Häfen voller Bambushäuser und Schilfboote, unsere Lagerhäuser für Fisch und Reis zu nehmen, haben wir, mit diesen mandelförmigen Augen, gewusst zu sterben, tausende über tausende, um ihnen den Weg zu versperren. We wear a bun, and a peaked hat, and wide trousers, and a colored blouse, and we are yellow, flat, small, and ugly; but we work both bronze and silk at the same time: and when the French have come to take away our Hanoi, our Hue, our cities of wooden palaces, our ports filled with bamboo houses and reed boats, our warehouses of fish and rice, still, with these almond-shaped eyes, we have known how to die, thousands upon thousands, to block their way. Ahora son nuestros amos; pero mañana ¡quién sabe!» Agora são nossos senhores; mas amanhã, quem sabe!» Teraz są naszymi panami; ale jutro, kto wie!” Jetzt sind sie unsere Herren; aber morgen, wer weiß!“ Now they are our masters; but tomorrow who knows!"

Y se pasean callados, a paso igual y triste, sin sorprenderse de nada, aprendiendo lo que no saben, con las manos en los bolsillos de la blusa: de la blusa azul, sujeta al cuello con un botón de cristal amarillo: y por zapato llevan una suela de cordón, atada al tobillo con cintas. E eles passeiam calados, a passo igual e triste, sem se surpreenderem com nada, aprendendo o que não sabem, com as mãos nos bolsos da blusa: da blusa azul, presa ao pescoço com um botão de cristal amarelo: e como sapato usam uma sola de cordão, atada ao tornozelo com fitas. I spacerują cicho, w równym i smutnym kroku, nie zdziwiając się niczym, ucząc się tego, czego nie wiedzą, z rękami w kieszeniach bluzki: niebieskiej bluzki, zapiętej na szyi żółtym szklanym guzikiem: a na nogach mają podeszwę z sznurkiem, związaną wokół kostki wstążkami. Und sie gehen schweigend, im gleichen und traurigen Schritt, ohne sich über irgendetwas zu wundern, lernen das, was sie nicht wissen, mit den Händen in den Taschen der Bluse: der blauen Bluse, die am Hals mit einem gelben Glasknopf befestigt ist: und als Schuhe tragen sie eine Schnürsohle, die am Knöchel mit Bändern gebunden ist. そして彼らは静かに、同じ悲しい歩調で歩き、何にも驚かず、知らないことを学び、ブラウスのポケットに手を入れている:青いブラウスで、黄色いガラスのボタンで首元を留めている:靴は紐のソールで、足首にリボンで結ばれている。 And they walk silently, at an equal and sad pace, not surprised by anything, learning what they do not know, with their hands in the pockets of their blouse: of the blue blouse, fastened at the neck with a yellow crystal button: and for shoes they wear a laced sole, tied at the ankle with ribbons. Ese es el traje del pescador; del que fabrica las casas de caña, con el techo de paja de arroz; del marino ligero, en su barca de dos puntas; del ebanista, que maneja la herramienta con los pies y las manos, y embute los adornos de nácar en las camas y sillas de madera preciosa; del tejedor, que con los hilos de plata y de oro borda pájaros de tres cabezas, y leones con picos y alas, y cigüeñas con ojos de hombre, y dioses de mil brazos: ése es el traje del pobre cargador, que se muere joven del cansancio de halar la  djirincka , que es el coche de dos ruedas, de que va halando el anamita pobre: trota, trota como un caballo: más que el caballo anda, y más aprisa: ¡y dentro, sin pena y sin vergüenza, va un hombre sentado! Esse é o traje do pescador; do que fabrica as casas de cana, com o telhado de palha de arroz; do marinheiro leve, em sua barca de duas pontas; do marceneiro, que manuseia a ferramenta com os pés e as mãos, e embute os adornos de madrepérola nas camas e cadeiras de madeira preciosa; do tecelão, que com os fios de prata e de ouro borda pássaros de três cabeças, e leões com bicos e asas, e cegonhas com olhos de homem, e deuses de mil braços: esse é o traje do pobre carregador, que morre jovem do cansaço de puxar a djirincka, que é o carro de duas rodas, do qual vai puxando o pobre anamita: trota, trota como um cavalo: mais do que o cavalo anda, e mais rápido: e dentro, sem pena e sem vergonha, vai um homem sentado! To jest strój rybaka; tego, który buduje domy z trzciny, z dachem z ryżowej słomy; lekkiego marynarza, w jego łodzi z dwoma dziobami; stolarza, który obsługuje narzędzia stopami i rękami, i wstawia ozdoby z masy perłowej w łóżka i krzesła z drogocennego drewna; tkacza, który z nici srebrnych i złotych haftuje ptaki z trzema głowami, i lwy z dziobami i skrzydłami, i bociany z ludzkimi oczami, i bogów z tysiącem ramion: to jest strój biednego nosiciela, który umiera młodo z wyczerpania, ciągnąc djirinckę, która jest wozem na dwóch kołach, który ciągnie biedny anamita: galopuje, galopuje jak koń: więcej niż koń, i szybciej: a w środku, bez wstydu i bez zażenowania, siedzi mężczyzna! Das ist das Gewand des Fischers; desjenigen, der die Häuser aus Schilf baut, mit einem Dach aus Reisstroh; des leichten Seemanns, in seinem Boot mit zwei Spitzen; des Tischlers, der das Werkzeug mit Füßen und Händen bedient und die Verzierungen aus Perlmutt in die Betten und Stühle aus edlem Holz einfügt; des Webers, der mit Fäden aus Silber und Gold Vögel mit drei Köpfen und Löwen mit Schnäbeln und Flügeln und Störche mit Menschenaugen und Götter mit tausend Armen bestickt: das ist das Gewand des armen Trägers, der jung an der Erschöpfung stirbt, weil er die djirincka zieht, das ist die zweirädrige Kutsche, die der arme Anamite zieht: er trabt, trabt wie ein Pferd: mehr als das Pferd läuft er, und schneller: und drinnen, ohne Scham und ohne Pein, sitzt ein Mann! それが漁師の服装であり;葦で家を作り、稲藁の屋根を持つ者の;軽い船に乗る水夫の;足と手で道具を操り、貴重な木のベッドや椅子に真珠の装飾を埋め込む木工職人の;銀と金の糸で三つの頭を持つ鳥や、くちばしと翼を持つライオン、そして人間の目を持つコウノトリ、千の腕を持つ神々を刺繍する織り手の服装である:それが貧しい荷物運びの服装であり、彼はdjirinckaを引く疲労で若くして死ぬ:それは二輪の車で、貧しいアナミタが引いている:馬のように駆ける:馬よりも速く、そしてもっと早く:そしてその中には、恥もなく、罪悪感もなく、座っている男がいる! That is the outfit of the fisherman; of the one who builds the houses of cane, with the roof of rice straw; of the light sailor, in his two-pointed boat; of the carpenter, who handles the tools with his feet and hands, and inlays the mother-of-pearl decorations in the beds and chairs of precious wood; of the weaver, who with threads of silver and gold embroiders three-headed birds, and lions with beaks and wings, and storks with human eyes, and gods with a thousand arms: that is the outfit of the poor porter, who dies young from the exhaustion of pulling the djirincka, which is the two-wheeled cart, that the poor anamite pulls: he trots, trots like a horse: more than the horse runs, and faster: and inside, without shame or embarrassment, sits a man! : como los caballos se mueren después, del mal de correr, los pobres cargadores. : como os cavalos morrem depois, do mal de correr, os pobres carregadores. : jak konie umierają później, z powodu złego biegu, biedni nosiciele. : wie die Pferde später sterben, an den Folgen des Laufens, die armen Träger. : 馬が走りすぎて死ぬように、貧しい荷物運びも死ぬ。 : like the horses die later, from the malady of running, the poor porters. Y de beber clarete y borgoña, y del mucho comer, se mueren, colorados y gordos, los que se dejan halar en la  djirincka , echándose aire con el abanico; los militares ingleses, los empleados franceses, los comerciantes chinos. E de beber clarete e borgonha, e do muito comer, morrem, corados e gordos, os que se deixam puxar na djirincka, abanando-se com o leque; os militares ingleses, os funcionários franceses, os comerciantes chineses. I od picia clarete i burgundów, i od nadmiaru jedzenia, umierają, czerwoni i grubi, ci, którzy dają się ciągnąć w djirinckach, wachlując się wachlarzem; angielscy żołnierze, francuscy urzędnicy, chińscy kupcy. Und vom Trinken von Clarete und Burgunder, und vom vielen Essen, sterben, rot und dick, die sich in der djirincka ziehen lassen, sich mit dem Fächer Luft zuzufächeln; die englischen Soldaten, die französischen Angestellten, die chinesischen Händler. そして、クレレットやボルドーを飲みすぎて、たくさん食べて、djirinckaで引かれることを許す者たちは、赤くて太って死ぬ;イギリスの軍人、フランスの公務員、中国の商人たち。 And from drinking clarete and burgundy, and from overeating, they die, red and fat, those who let themselves be pulled in the djirincka, fanning themselves with a fan; the English soldiers, the French employees, the Chinese merchants.

¿Y ese pueblo de hombres trotones es el que levantó las pagodas de tres pisos, con lagos en los patios, y casas para cada dios, y calles de estatuas; el que fabricó leones de porcelana y gigantes de bronce; el que tejió la seda con tanto color que centellea al sol, como una capa de brillantes? E aquele povo de homens troteadores é o que ergueu as pagodas de três andares, com lagos nos pátios, e casas para cada deus, e ruas de estátuas; o que fabricou leões de porcelana e gigantes de bronze; o que teceu a seda com tantas cores que brilha ao sol, como uma capa de brilhantes? A ten lud trotonów to ten, który wzniósł trzydziestopiętrowe pagody, z jeziorami na dziedzińcach, i domami dla każdego boga, oraz ulicami z posągami; ten, który wyprodukował porcelanowe lwy i brązowe olbrzymy; ten, który tkał jedwab w tak wielu kolorach, że błyszczy w słońcu, jak peleryna z diamentów? Und dieses Volk von trotteligen Männern ist das, das die dreistöckigen Pagoden errichtet hat, mit Seen in den Höfen, und Häusern für jeden Gott, und Straßen voller Statuen; das Porzellanlöwen und bronzene Riesen hergestellt hat; das die Seide mit so vielen Farben gewebt hat, dass sie in der Sonne funkelt, wie ein Umhang aus Diamanten? そのトロトロした男たちの村は、三階建ての塔を建て、庭に湖を持ち、神々のための家を作り、像の通りを持ち、陶器のライオンやブロンズの巨人を製造し、太陽の下で輝くように色とりどりの絹を織った村なのか? And that town of trotting men is the one that built the three-story pagodas, with lakes in the courtyards, and houses for each god, and streets of statues; the one that made porcelain lions and bronze giants; the one that wove silk with so much color that it sparkles in the sun, like a cloak of diamonds? A eso llegan los pueblos que se cansan de defenderse: a halar como las bestias del carro de sus amos: y el amo va en el carro, colorado y gordo. A isso chegam os povos que se cansam de se defender: a puxar como as bestas do carro de seus senhores: e o senhor vai no carro, rubro e gordo. Do tego dochodzą ludy, które męczą się obroną: do ciągnięcia jak bestie w wozie swoich panów: a pan jedzie w wozie, czerwony i gruby. So enden die Völker, die müde sind, sich zu verteidigen: sie ziehen wie die Tiere den Wagen ihrer Herren: und der Herr sitzt im Wagen, rot und dick. 防御することに疲れた村々は、主人の車の獣のように引っ張ることになる:そして主人は車に乗り、赤くて太っている。 This is what happens to towns that get tired of defending themselves: they pull like the beasts of their masters' cart: and the master rides in the cart, red-faced and fat. Los anamitas están ahora cansados. Os anamitas estão agora cansados. Anamici są teraz zmęczeni. Die Anamiten sind jetzt müde. アナミットは今、疲れている。 The Anamites are now tired. A los pueblos pequeños les cuesta mucho trabajo vivir. Para os povos pequenos é muito difícil viver. Małym ludom bardzo trudno jest żyć. Kleine Völker haben es sehr schwer zu leben. 小さな村々は生きるのがとても大変だ。 Small towns find it very hard to live. El pueblo anamita se ha estado siempre defendiendo. the|village|Anamite|itself|it has|been|always|defending der|Dorf|Anamiten|sich|er hat|gewesen|immer|verteidigen その|村|アナミタ|自分自身を|彼は〜している|いる|いつも|防御している ten|lud|anamita|się|on/ona/ono ma|był|zawsze|broniąc o|povo|anamita|se|tem|estado|sempre|defendendo O povo anamita sempre se defendeu. Lud anamicki zawsze się bronił. Das anamites Volk hat sich immer verteidigt. アナミットの人々は常に自分たちを守ってきました。 The Anamite people have always been defending themselves. Los vecinos fuertes, el chino y el siamés, lo han querido conquistar. the|neighbors|strong|the|Chinese|and|the|Siamese|it|they have|wanted|to conquer die|Nachbarn|starken|der|Chinese|und|der|Siames|ihn|sie haben|gewollt|erobern その|隣人|強い|その|中国人|と|その|タイ人|それを|彼らは〜している|欲しい|征服する ci|sąsiedzi|silni|ten|Chińczyk|i|ten|Syjamski|go|oni mają|chcieli|zdobyć os|vizinhos|fortes|o|chinês|e|o|siamês|o|têm|querido|conquistar Os vizinhos fortes, o chinês e o siames, quiseram conquistá-lo. Silni sąsiedzi, Chińczyk i Syjamski, chcieli go podbić. Die starken Nachbarn, der Chinese und der Siamesische, wollten es erobern. 強い隣人である中国人とタイ人は、彼らを征服しようとしました。 The strong neighbors, the Chinese and the Siamese, have wanted to conquer them. Para defenderse del siamés, entró en amistades con el chino, que le dijo muchos amores, y lo recibió con procesiones y fuegos y fiestas en los ríos, y le llamó «querido hermano». to|to defend itself|from the|Siamese|it entered|into|friendships|with|the|Chinese|who|to him|he said|many|loves|and|it|received|with|processions|and|fires|and|parties|on|the|rivers|and|to him|he called|dear|brother um|sich verteidigen|vor dem|Siames|er trat ein|in|Freundschaften|mit|dem|Chinesen|der|ihm|er sagte|viele|Lieben|und|ihn|er empfing|mit|Prozessionen|und|Feuer|und|Feste|an|den|Flüssen|und|ihm|er nannte|lieber|Bruder 〜するために|自分自身を防御する|その|タイ人|彼は入った|〜に|友情|と|その|中国人|彼が|彼に|彼は言った|多くの|愛|と|それを|彼は迎えた|と|行列|と|花火|と|祭り|〜で|その|川|と|彼に|彼は呼んだ|親愛なる|兄弟 aby|bronić się|przed|Syjamskim|wszedł|w|przyjaźnie|z|tym|Chińczykiem|który|mu|powiedział|wiele|miłości|i|go|przyjął|z|procesjami|i|ogniami|i|festiwalami|nad|rzekami||i|mu|nazwał|drogi|bracie para|defender-se|do|siamês|entrou|em|amizades|com|o|chinês|que|lhe|disse|muitos|amores|e|o|recebeu|com|procissões|e|fogos|e|festas|em|os|rios|e|lhe|chamou|querido|irmão Para se defender do siames, fez amizade com o chinês, que lhe disse muitos amores, e o recebeu com procissões, fogos e festas nos rios, e o chamou de «querido irmão». Aby bronić się przed Syjamskim, nawiązał przyjaźń z Chińczykiem, który obiecał mu wiele miłości, i przyjął go z procesjami, ogniami i festynami nad rzekami, nazywając go «drogi bracie». Um sich vor dem Siamesen zu verteidigen, ging es eine Freundschaft mit dem Chinesen ein, der ihm viele Liebesbekundungen machte, und empfing ihn mit Prozessionen, Feuerwerken und Festen an den Flüssen und nannte ihn "lieber Bruder". タイ人から身を守るために、中国人と友好関係を結びました。中国人は多くの愛を語り、彼を行列や花火、川での祭りで迎え、「親愛なる兄弟」と呼びました。 To defend against the Siamese, they entered into friendships with the Chinese, who promised them many loves, and received them with processions and fireworks and parties on the rivers, calling them 'dear brother'. Pero luego que entró en la tierra de Anam, lo quiso mandar como dueño, hace como dos mil años: ¡y dos mil años hace que los anamitas se están defendiendo de los chinos! but|then|that|it entered|into|the|land|of|Anam|it|it wanted|to command|as|owner|it has been|about|two|thousand|years|and|two|thousand|years|ago|that|the|Anamites|themselves|they are|defending|from|the|Chinese aber|später|als|er trat ein|in|das|Land|von|Anam|ihn|er wollte|befehlen|wie|Herr|vor|etwa|zwei|tausend|Jahre|und|zwei|tausend|Jahre|vor|dass|die|Anamiten|sich|sie sind|verteidigen|vor|den|Chinesen しかし|その後|〜したとき|彼は入った|〜に|その|土地|の|アナム|それを|彼は望んだ|支配する|のように|主|〜前に|のように|二|千|年|と|二|千|年|〜前に|〜している|その|アナミタたち|自分自身を|彼らは〜している|防御している|から|その|中国人 ale|potem|gdy|wszedł|w|tę|ziemię|Anam||go|chciał|rządzić|jak|właściciel|to było|około|dwóch|tysięcy|lat|i|dwa|tysiące|lat|to było|że|ci|anamici|się|oni się|broniąc||| mas|depois|que|entrou|em|a|terra|de|Anam|o|quis|mandar|como|dono|faz|como|dois|mil|anos|e|dois|mil|anos|faz|que|os|anamitas|se|estão|defendendo|de|os|chineses Mas logo que entrou na terra de Anam, quis mandá-lo como dono, faz cerca de dois mil anos: e há dois mil anos que os anamitas se defendem dos chineses! Ale gdy tylko wszedł na ziemię Anam, chciał nim rządzić jak pan, już dwa tysiące lat temu: i od dwóch tysięcy lat Anamici bronią się przed Chińczykami! Aber als er dann in das Land Anam eintrat, wollte er es wie ein Herrscher regieren, vor etwa zweitausend Jahren: und seit zweitausend Jahren verteidigen sich die Anamiten gegen die Chinesen! しかし、アナムの地に入ると、彼を主人のように扱おうとしました。約二千年前のことです:アナミットの人々は中国人から自分たちを守り続けて二千年になります! But once they entered the land of Anam, they wanted to rule as masters, about two thousand years ago: and it has been two thousand years that the Anamites have been defending themselves from the Chinese! Y con los franceses les sucedió así también, porque con esos modos de mando que tienen los reyes no llegan nunca los pueblos a crecer, y más allá, que es como en China, donde dicen que el rey es hijo del cielo, y creen pecado mirarlo cara a cara, aunque los reyes saben que son hombres como los demás, y pelean unos contra otros para tener más pueblos y riquezas: y los hombres mueren sin saber porqué, defendiendo a un rey o a otro. E com os franceses aconteceu assim também, porque com esses modos de comando que têm os reis, os povos nunca conseguem crescer, e mais além, que é como na China, onde dizem que o rei é filho do céu, e acreditam que é pecado olhá-lo cara a cara, embora os reis saibam que são homens como os demais, e lutam uns contra os outros para ter mais povos e riquezas: e os homens morrem sem saber por quê, defendendo um rei ou outro. I z Francuzami zdarzyło się to samo, ponieważ z tymi sposobami dowodzenia, jakie mają królowie, narody nigdy nie rozwijają się, a dalej, jak w Chinach, gdzie mówią, że król jest synem nieba, i uważają za grzech patrzeć mu w twarz, chociaż królowie wiedzą, że są ludźmi jak inni, i walczą ze sobą, aby mieć więcej narodów i bogactw: a ludzie umierają, nie wiedząc dlaczego, broniąc jednego króla lub drugiego. Und den Franzosen erging es ebenso, denn mit diesen Führungsarten, die die Könige haben, wachsen die Völker niemals, und darüber hinaus, wie in China, wo man sagt, der König sei der Sohn des Himmels, und es als Sünde betrachtet, ihn von Angesicht zu Angesicht zu sehen, obwohl die Könige wissen, dass sie Menschen wie die anderen sind, und gegeneinander kämpfen, um mehr Völker und Reichtum zu haben: und die Menschen sterben, ohne zu wissen warum, während sie einen König oder einen anderen verteidigen. フランス人にも同じことが起こった。王たちの指導方法では、決して国民は成長しないからだ。さらに言えば、中国のように、王が天の子であると言われ、顔を直接見ることは罪だと信じられている。しかし、王たちは他の人々と同じ人間であることを知っており、より多くの国と富を得るために互いに戦っている。そして、人々はなぜ死ぬのかも知らず、ある王を守るために、また別の王のために戦っている。 And it happened like this with the French as well, because with those ways of ruling that kings have, the people never grow, and beyond that, it is like in China, where they say the king is the son of heaven, and they consider it a sin to look at him face to face, even though the kings know they are men like the others, and they fight against each other to have more people and riches: and men die without knowing why, defending one king or another. En una de esas peleas de reyes andaba por Anam un obispo francés, que hizo creer al rey vencido que Luis XVI de Francia le daría con qué pelear contra el que le quitó el mando al de Anam: y el obispo se fue a Francia con el hijo del rey, y luego vino solo, porque con la revolución que había en París no lo podía Luis XVI ayudar; juntó a los franceses que había por la India de Asia: entró en Anam; quitó el poder al rey nuevo; puso al rey de antes a mandar. Em uma dessas lutas de reis andava por Anam um bispo francês, que fez acreditar ao rei derrotado que Luís XVI da França lhe daria o que precisava para lutar contra quem lhe tirou o comando de Anam: e o bispo foi para a França com o filho do rei, e depois voltou sozinho, porque com a revolução que havia em Paris, Luís XVI não podia ajudá-lo; juntou os franceses que havia na Índia da Ásia: entrou em Anam; tirou o poder do novo rei; colocou o rei anterior para governar. W jednej z tych walk królów w Anam był francuski biskup, który sprawił, że król pokonany uwierzył, że Ludwik XVI z Francji da mu środki do walki z tym, który odebrał władzę królowi Anam: i biskup pojechał do Francji z synem króla, a potem wrócił sam, ponieważ z rewolucją, która miała miejsce w Paryżu, Ludwik XVI nie mógł mu pomóc; zebrał Francuzów, którzy byli w Azji, w Indiach: wszedł do Anam; odebrał władzę nowemu królowi; przywrócił do władzy poprzedniego króla. In einem dieser Kämpfe der Könige war ein französischer Bischof in Anam, der den besiegten König glauben machte, dass Ludwig XVI. von Frankreich ihm helfen würde, gegen den zu kämpfen, der ihm die Macht in Anam genommen hatte: und der Bischof ging mit dem Sohn des Königs nach Frankreich und kam dann allein zurück, weil Ludwig XVI. ihm mit der Revolution in Paris nicht helfen konnte; er versammelte die Franzosen, die in Indien waren: er trat in Anam ein; entmachtete den neuen König; und setzte den vorherigen König wieder an die Macht. その王たちの戦いの一つで、フランスの司教がアナムにいた。彼は敗れた王に、フランスのルイ16世がアナムの王から権力を奪った者と戦うための手段を与えると信じ込ませた。そして、司教は王の息子と共にフランスに行き、その後一人で戻ってきた。パリでの革命のためにルイ16世は彼を助けることができなかった。彼はアジアのインドにいるフランス人を集め、アナムに入り、新しい王から権力を奪い、以前の王を再び指導者にした。 In one of those king's battles, a French bishop was in Anam, who made the defeated king believe that Louis XVI of France would give him what he needed to fight against the one who took the command from the king of Anam: and the bishop went to France with the king's son, and then came back alone, because with the revolution that was happening in Paris, Louis XVI could not help him; he gathered the French who were in Asia's India: he entered Anam; took power from the new king; and reinstated the previous king. Pero quien mandaba de veras eran los franceses, que querían para ellos todo lo del país, y quitaban lo de Anam para poner lo suyo, hasta que Anam vio que aquel amigo de afuera era peligroso, y valía más estar sin el amigo, y lo echó de una pelea de la tierra, que todavía sabía pelear: sólo que los franceses vinieron luego con mucha fuerza, y con cañones en sus barcos de combate, y el anamita no se pudo defender en el mar con sus barcos de junco, que no tenían cañones; ni pudo mantener sus ciudades, porque con lanzas no se puede pelear contra balas; y por Saigón, que fue por donde entró el francés, hay poca piedra con que fabricar murallas; ni estaba el anamita acostumbrado a ese otro modo de pelear, sino a sus guerras de hombre a hombre, con espada y lanza, pecho a pecho los hombres y los caballos. Mas quem realmente mandava eram os franceses, que queriam para si tudo do país, e tiravam o que era de Anam para colocar o seu, até que Anam viu que aquele amigo de fora era perigoso, e valia mais estar sem o amigo, e o expulsou de uma luta da terra, que ainda sabia lutar: só que os franceses vieram depois com muita força, e com canhões em seus barcos de combate, e o anamita não conseguiu se defender no mar com seus barcos de junco, que não tinham canhões; nem pôde manter suas cidades, porque com lanças não se pode lutar contra balas; e por Saigão, que foi por onde entrou o francês, há pouca pedra com que fabricar muralhas; nem estava o anamita acostumado a esse outro modo de lutar, senão às suas guerras de homem a homem, com espada e lança, peito a peito os homens e os cavalos. Ale tym, którzy naprawdę rządzili, byli Francuzi, którzy chcieli dla siebie wszystko z kraju, i odbierali to, co było w Anam, aby wprowadzić swoje, aż Anam zobaczył, że ten przyjaciel z zewnątrz jest niebezpieczny, i lepiej było być bez przyjaciela, i wyrzucił go z walki na ziemi, która wciąż potrafiła walczyć: tylko że Francuzi przybyli później z wielką siłą, i z działami na swoich okrętach wojennych, a Anamita nie mógł się bronić na morzu swoimi łodziami z trzciny, które nie miały dział; ani nie mógł utrzymać swoich miast, ponieważ z włóczniami nie można walczyć przeciwko kulom; a przez Sajgon, którym wszedł Francuz, jest mało kamienia, z którego można budować mury; ani Anamita nie był przyzwyczajony do tego innego sposobu walki, tylko do swoich wojen mężczyzna na mężczyznę, z mieczem i włócznią, twarzą w twarz mężczyźni i konie. Aber die, die wirklich das Sagen hatten, waren die Franzosen, die alles im Land für sich wollten und das von Anam abnahmen, um ihr eigenes einzuführen, bis Anam sah, dass dieser Freund von außen gefährlich war, und es besser war, ohne den Freund zu sein, und ihn aus dem Land vertreiben ließ, das er noch zu verteidigen wusste: nur kamen die Franzosen dann mit großer Stärke und mit Kanonen auf ihren Kriegsschiffen, und der Anamite konnte sich auf dem Meer mit seinen Schilfschiffen, die keine Kanonen hatten, nicht verteidigen; noch konnte er seine Städte halten, denn mit Speeren kann man nicht gegen Kugeln kämpfen; und in Saigon, wo der Franzose eintrat, gibt es wenig Stein, um Mauern zu bauen; noch war der Anamite an diese andere Art des Kämpfens gewöhnt, sondern an seine Kriege von Mann zu Mann, mit Schwert und Speer, von Angesicht zu Angesicht, die Männer und die Pferde. しかし、実際に支配していたのはフランス人で、彼らは国のすべてを自分たちのものにしたがっていた。アナムのものを奪い、自分たちのものを置こうとした。アナムはその外部の友人が危険であることに気づき、友人なしでいる方が良いと判断し、彼を土地から追い出した。アナムはまだ戦うことができた。しかし、フランス人はその後、大軍でやってきて、戦艦に大砲を積んでいた。アナミットは、砲がない竹の船で海で防御することができず、槍では弾丸に対抗できなかった。サイゴンでは、フランス人が侵入したが、城壁を作るための石がほとんどなかった。また、アナミットはその戦い方に慣れておらず、剣と槍での一対一の戦争に慣れていた。男と馬が胸を合わせて戦うことに。 But the ones who truly ruled were the French, who wanted everything from the country for themselves, and took away what was Anam's to impose their own, until Anam saw that this outside friend was dangerous, and it was better to be without the friend, and expelled him from a fight for the land, which still knew how to fight: only the French then came with great force, and with cannons on their warships, and the Anamite could not defend himself at sea with his reed boats, which had no cannons; nor could he maintain his cities, because with spears one cannot fight against bullets; and through Saigon, which was where the French entered, there is little stone to build walls; nor was the Anamite used to that other way of fighting, but to his wars of man to man, with sword and spear, face to face the men and the horses. Pueblo a pueblo se ha estado defendiendo un siglo entero del francés, huyéndole unas veces, otras cayéndole encima, con todo el empuje de los caballos, y despedazándole el ejército: China le mandó sus jinetes de pelea, porque tampoco quieren los chinos al extranjero en su tierra, y echarlo de Anam era como echarlo de China: pero él francés es de otro mundo, que sabe más de guerras y de modos de matar; y pueblo a pueblo, con la sangre a la cintura, les ha ido quitando el país a los anamitas. Povo a povo tem se defendido um século inteiro do francês, fugindo dele às vezes, outras caindo sobre ele, com todo o ímpeto dos cavalos, e despedaçando seu exército: a China enviou seus cavaleiros de combate, porque os chineses também não querem o estrangeiro em sua terra, e expulsá-lo de Anam era como expulsá-lo da China: mas o francês é de outro mundo, que sabe mais de guerras e de modos de matar; e povo a povo, com o sangue na cintura, tem ido tirando o país dos anamitas. Z wioski do wioski bronił się przez całe stulecie przed Francuzem, uciekając mu czasami, innym razem atakując go, z całym impetem koni, i rozdzierając jego armię: Chiny wysłały mu swoich jeźdźców bojowych, ponieważ Chińczycy również nie chcą obcych na swojej ziemi, a wyrzucenie go z Anam było jak wyrzucenie go z Chin: ale ten Francuz jest z innego świata, który wie więcej o wojnach i sposobach zabijania; i z wioski do wioski, z krwią do pasa, odbierał kraj Anamitom. Von Dorf zu Dorf hat er sich ein ganzes Jahrhundert lang gegen die Franzosen verteidigt, manchmal vor ihnen flüchtend, manchmal sie angreifend, mit all der Wucht der Pferde und sie zerfetzend: China schickte ihm seine Reiter, denn auch die Chinesen wollen die Ausländer nicht in ihrem Land, und ihn aus Anam zu vertreiben war wie ihn aus China zu vertreiben: aber der Franzose ist aus einer anderen Welt, der mehr über Kriege und Tötungsarten weiß; und von Dorf zu Dorf, mit dem Blut bis zur Taille, hat er den Anamiten das Land abgenommen. アナムの人々は、フランス人から一世紀にわたって防衛してきた。時には逃げ、時には攻撃し、馬の全力で軍隊を粉砕してきた。中国は戦闘騎手を送ってきた。なぜなら、中国人も外国人を自国に望んでいないからだ。アナムから追い出すことは、中国から追い出すことと同じだった。しかし、フランス人は別の世界の人間で、戦争や殺し方についてはるかに多くのことを知っていた。そして、アナミットの国を、血を腰まで浴びながら、一つ一つの村から奪っていった。 From village to village, they have been defending themselves against the French for an entire century, sometimes fleeing from them, other times charging at them, with all the force of the horses, and tearing apart their army: China sent its cavalry to fight, because the Chinese also do not want foreigners in their land, and expelling him from Anam was like expelling him from China: but the French are from another world, who know more about wars and ways to kill; and from village to village, with blood up to their waists, they have been taking the country from the Anamites.

Los anamitas se pasean, callados, a paso igual y triste, con las manos en los bolsillos de la blusa azul. the|anamites|themselves|they stroll|silent|at|pace|equal|and|sad|with|the|hands|in|the|pockets|of|the|blouse|blue die|Anamiten|sich|sie spazieren|still|mit|Schritt|gleich|und|traurig|mit|den|Händen|in|die|Taschen|von|der|Bluse|blau その|アナミタ族|自動詞の再帰代名詞|散歩している|静かに|で|歩調|同じ|と|悲しそうな|とともに|その|手|の中に|その|ポケット|の|その|ブラウス|青い ci|Anamici|się|spacerują|cicho|w|kroku|równym|i|smutnym|z|dłońmi||w|kieszeniach||bluzy|niebieskiej||niebieskiej os|anamitas|pronome reflexivo|passeiam|calados|a|passo|igual|e|triste|com|as|mãos|nos|os|bolsos|da|a|blusa|azul Os anamitas passeiam, silenciosos, a passo igual e triste, com as mãos nos bolsos da blusa azul. Anamici spacerują, cicho, w równym i smutnym kroku, z rękami w kieszeniach niebieskiej bluzki. Die Anamiten gehen, schweigend, mit gleichmäßigem und traurigem Schritt, die Hände in den Taschen der blauen Bluse. アナミタは静かに、同じペースで悲しげに歩き、青いブラウスのポケットに手を入れている。 The anamites walk, silent, at an equal and sad pace, with their hands in the pockets of their blue blouses. Trabajan. they work sie arbeiten 彼らは働いている pracują trabalham Trabalham. Pracują. Sie arbeiten. 彼らは働いている。 They work. Parecen plateros finos en todo lo que hacen, en la madera, en el nácar, en la armería, en los tejidos, en las pinturas, en los bordados, en los arados. they seem|silversmiths|fine|in|everything|the|that|they do|in|the|wood|in|the|mother-of-pearl|in|the|armory|in|the|fabrics|in|the|paintings|in|the|embroideries|in|the|plows sie scheinen|Silberschmiede|feine|in|alles|das|was|sie tun|in|der|Holz|in|das|Perlmutt|in|der|Waffenlager|in|die|Geweben|in|den|Malereien|in|die|Stickereien|in|die|Pflügen 彼らは見える|銀細工職人|上質な|において|すべて|その|こと|彼らが作る|において|その|木材|において|その|真珠母|において|その|武器製造|において|その|織物|において|その|絵画|において|その|刺繍|において|その|耕作機 wydają się|złotnikami|wykwintnymi|w|wszystkim|co|co|robią|w|drewnie|drewnie|w|perłach|perłach|w|zbrojowni|zbrojowni|w|tkaninach|tkaninach|w|obrazach|obrazach|w|haftach|haftach|w|pługach|pługach parecem|ourives|finos|em|tudo|o|que|fazem|em|a|madeira|em|o|madrepérola|em|a|armarinho|em|os|tecidos|em|as|pinturas|em|os|bordados|em|os|arados |||||||||||||mother-of-pearl||||||||||||||| Parecem ourives finos em tudo que fazem, na madeira, na madrepérola, na artilharia, nos tecidos, nas pinturas, nos bordados, nos arados. Wyglądają jak wykwintni złotnicy we wszystkim, co robią, w drewnie, w macicy, w zbrojowni, w tkaninach, w malarstwie, w haftach, w pługach. Sie scheinen feine Silberschmiede in allem, was sie tun, in Holz, in Perlmutt, in der Waffenherstellung, in den Stoffen, in den Malereien, in den Stickereien, in den Pflügen. 彼らがするすべてのことにおいて、木材、真珠母、武器、織物、絵画、刺繍、耕作において、彼らは精巧な銀細工師のように見える。 They seem like fine silversmiths in everything they do, in wood, in mother-of-pearl, in armory, in textiles, in paintings, in embroidery, in plows. No aran con caballo ni con buey, sino con búfalo. not|they plow|with|horse|nor|with|ox|but|with|buffalo nicht|sie pflügen|mit|Pferd|noch|mit|Ochse|sondern|mit|Wasserbüffel 〜ない|彼らは耕さない|で|馬|〜も|で|牛|ではなく|で|バッファロー nie|orzą|z|koniem|ani|z|wołem|lecz|z|bawołem não|aram|com|cavalo|nem|com|boi|mas sim|com|búfalo Não aram com cavalo nem com boi, mas com búfalo. Nie orzą z koniem ani z wołem, lecz z bawołem. Sie pflügen nicht mit Pferden oder Ochsen, sondern mit Wasserbüffeln. 彼らは馬や牛ではなく、水牛で耕す。 They do not plow with horses or oxen, but with buffalo. La tela de los vestidos la pintan a mano. the|fabric|of|the|dresses|it|they paint|by|hand die|Stoff|der|die|Kleider|sie|sie malen|auf|Hand その|布|の|その|ドレス|それを|描いている|に|手で ta|tkanina|z|tych|sukienek|ją|malują|na|ręcznie a|tela|dos|os|vestidos|a|pintam|a|mão O tecido dos vestidos é pintado à mão. Tkaninę sukienek malują ręcznie. Der Stoff der Kleider wird von Hand bemalt. ドレスの生地は手で描かれています。 The fabric of the dresses is hand-painted. Con los cuchillos de tallar labran en la madera dura pueblos enteros, con la casa al fondo, y los barcos navegando en el río, y la gente a miles en los barcos, y árboles, y faroles, y puentes, y botes de pescadores, todo tan menudo como si lo hubieran hecho con la uña. with|the|knives|of|to carve|they carve|in|the|wood|hard|towns|entire|with|the|house|in the|background|and|the|boats|sailing|in|the|river|and|the|people|to|thousands|in|the|boats|and|trees|and|lanterns|and|bridges|and|boats|of|fishermen|everything|so|small|as|if|it|they had|made|with|the|nail mit|den|Messern|zum|Schnitzen|sie bearbeiten|in|das|Holz|hart|Dörfer|ganze|mit|dem|Haus|im|Hintergrund|und|die|Boote|sie segeln|auf|dem|Fluss|und|die|Menschen|auf|Tausende|in|den|Booten|und|Bäume|und|Laternen|und|Brücken|und|Boote|von|Fischern|alles|so|klein|wie|ob|es|sie hätten|gemacht|mit|dem|Fingernagel 〜を使って|その|ナイフ|の|彫刻する|彫っている|に|その|木|硬い|村|全部|〜を使って|その|家|背景に|背景|と|その|船|航行している|に|その|川|と|その|人々|に|数千|に|その|船|と|木|と|ランタン|と|橋|と|ボート|の|漁師|すべて|とても|細かい|のように|もし|それを|彼らがした|作った|〜で|その|爪 z|tymi|nożami|do|rzeźbienia|rzeźbią|w|twardym|drewnie|twarde|całe wioski|całe|z|domem||w tle|tle|i|te|statki|płynące|po|rzece||i|ludźmi||na|tysiące|na|tych|statkach|i|drzewa|i|latarnie|i|mosty|i|łodzie|z|rybaków|wszystko|tak|drobne|jak|jeśli|to|by zrobili|zrobione|z|paznokciem|paznokieć com|os|facas|de|esculpir|esculpem|em|a|madeira|dura|vilas|inteiras|com|a|casa|ao|fundo|e|os|barcos|navegando|em|o|rio|e|a|gente|a|milhares|em|os|barcos|e|árvores|e|lanternas|e|pontes|e|barcos|de|pescadores|tudo|tão|minucioso|como|se|o|tivessem|feito|com|a|unha Com os facões de entalhar, esculpem em madeira dura cidades inteiras, com a casa ao fundo, e os barcos navegando no rio, e as pessoas aos milhares nos barcos, e árvores, e lanternas, e pontes, e barcos de pescadores, tudo tão minucioso como se tivesse sido feito com a unha. Za pomocą noży rzeźbiarskich wyrabiają w twardym drewnie całe wioski, z domem w tle, statkami pływającymi po rzece, a ludźmi tysiącami na statkach, drzewami, latarniami, mostami i łodziami rybackimi, wszystko tak drobne, jakby zrobili to paznokciem. Mit den Schnitzmessern schnitzen sie in das harte Holz ganze Dörfer, mit dem Haus im Hintergrund, und den Booten, die auf dem Fluss segeln, und den Menschen zu Tausenden in den Booten, und Bäumen, und Laternen, und Brücken, und Fischerbooten, alles so klein, als hätten sie es mit dem Fingernagel gemacht. 彫刻刀で硬い木を彫り、背景に家があり、川を航行する船、船に乗る何千人もの人々、木々、ランタン、橋、漁師のボートなど、すべてが爪で作ったかのように細かく彫られています。 With carving knives, they carve entire towns in hard wood, with the house in the background, and boats sailing on the river, and thousands of people in the boats, and trees, and lanterns, and bridges, and fishing boats, all so detailed as if they had made it with their fingernail. La casa es como para enanos, y tan bien hecha que parece casa de juguete, toda hecha de piezas. the|house|it is|like|for|dwarfs|and|so|well|made|that|it seems|house|of|toy|all|made|of|pieces das|Haus|ist|wie|für|Zwerge|und|so|gut|gemacht|dass|es scheint|Haus|aus|Spielzeug|ganz|gemacht|aus|Stücke その|家|である|のように|のための|小人|と|とても|よく|作られた|〜ので|見える|家|の|おもちゃ|すべて|作られた|の|部品 ta|dom|jest|jak|dla|karłów|i|tak|dobrze|zrobiona|że|wydaje się|dom|z|zabawki|cały|zrobiona|z|kawałków a|casa|é|como|para|anões|e|tão|bem|feita|que|parece|casa|de|brinquedo|toda|feita|de|peças A casa é como para anões, e tão bem feita que parece uma casa de brinquedo, toda feita de peças. Dom jest jak dla krasnoludków, i tak dobrze zrobiony, że wygląda jak domek dla dzieci, cały zrobiony z kawałków. Das Haus ist wie für Zwerge, und so gut gemacht, dass es wie ein Spielzeughaus aussieht, ganz aus Teilen zusammengesetzt. その家は小人用のようで、とてもよく作られているのでおもちゃの家のように見え、すべてがパーツでできています。 The house is like for dwarfs, and so well made that it looks like a toy house, all made of pieces. Las paredes, las pintan: los techos, que son de madera, los tallan con mucha labor, como las paredes de afuera: por todos los rincones hay vasos de porcelana, y los grifos de bronce con las alas abiertas, y pantallas de seda bordada, con marcos de bambú. the|walls|them|they paint|the|ceilings|which|they are|of|wood|them|they carve|with|a lot of|work|like|the|walls|of|outside|through|all|the|corners|there are|vases|of|porcelain|and|the|faucets|of|bronze|with|the|wings|open|and|screens|of|silk|embroidered|with|frames|of|bamboo die|Wände|sie|sie malen|die|Decken|die|sie sind|aus|Holz|sie|sie schnitzen|mit|viel|Mühe|wie|die|Wände|von|außen|in|alle|die|Ecken|es gibt|Vasen|aus|Porzellan|und|die|Wasserhähne|aus|Bronze|mit|den|Flügel|geöffnet|und|Schirme|aus|Seide|bestickt|mit|Rahmen|aus|Bambus その|壁|それを|描いている|その|天井|〜である|である|の|木|その|彫っている|〜を使って|多くの|労力|のように|その|壁|の|外側|〜の|すべての|その|隅|ある|花瓶|の|磁器|と|その|蛇口|の|青銅|〜を使って|その|羽|開いている|と|シェード|の|絹|刺繍された|〜で|フレーム|の|竹 te|ściany|je|malują|te|sufity|które|są|z|drewna|je|rzeźbią|z|dużą|pracą|jak|te|ściany|z|na zewnątrz|po|wszystkich|tych|zakątkach|są|wazy|z|porcelany|i|te|krany|z|mosiądzu|z|tymi|skrzydłami|otwarte|i|klosze|z|jedwabiu|haftowane|z|ramami|z|bambusa as|paredes|as|pintam|os|tetos|que|são|de|madeira|os|esculpem|com|muita|trabalho|como|as|paredes|de|fora|por|todos|os|cantos|há|copos|de|porcelana|e|os|torneiras|de|bronze|com|as|asas|abertas|e|abajures|de|seda|bordada|com|molduras|de|bambu As paredes, elas são pintadas: os tetos, que são de madeira, são esculpidos com muito trabalho, como as paredes de fora: por todos os cantos há vasos de porcelana, e as torneiras de bronze com as asas abertas, e telas de seda bordada, com molduras de bambu. Ściany malują: sufity, które są drewniane, rzeźbią z dużym trudem, jak zewnętrzne ściany: w każdym kącie są porcelanowe naczynia, a krany z brązu z otwartymi skrzydłami, oraz jedwabne abażury haftowane, z bambusowymi ramkami. Die Wände werden bemalt: die Decken, die aus Holz sind, werden mit viel Mühe geschnitzt, wie die Außenwände: in allen Ecken stehen Porzellanvasen, und die Wasserhähne aus Bronze mit offenen Flügeln, und Seidenlampenschirme, mit Bambusrahmen. 壁は塗られ、屋根は木でできていて、外の壁のように手間をかけて彫られています。隅々には陶器の花瓶があり、羽を広げた真鍮の蛇口、竹のフレームに刺繍されたシルクのスクリーンがあります。 The walls are painted: the ceilings, which are made of wood, are carved with great labor, like the outside walls: in every corner there are porcelain vases, and bronze faucets with open wings, and embroidered silk screens, with bamboo frames. No hay casa sin su ataúd, que es allá un mueble de lujo, con los adornos de nácar: los hijos buenos le dan al padre como regalo un ataúd lujoso, y la muerte es allá como una fiesta, con su música de ruido y sus cantares de pagoda: no les parece que la vida es propiedad del hombre, sino préstamo que le hizo la naturaleza, y morir no es más que volver a la naturaleza de donde se vino, y en la que todo es como hermano del hombre; por lo que suele el que muere decir en su testamento que pongan un brazo o una pierna suya adonde lo puedan picar los pájaros, y devorarlo las fieras, y deshacerlo los animales invisibles que vuelan en el viento. Não há casa sem seu caixão, que é lá um móvel de luxo, com os adornos de madrepérola: os filhos bons dão ao pai como presente um caixão luxuoso, e a morte é lá como uma festa, com sua música de ruído e seus cantos de pagode: não lhes parece que a vida é propriedade do homem, mas um empréstimo que a natureza fez, e morrer não é mais do que voltar à natureza de onde veio, e na qual tudo é como irmão do homem; por isso costuma o que morre dizer em seu testamento que coloquem um braço ou uma perna sua onde possam picá-lo os pássaros, e devorá-lo as feras, e desfazê-lo os animais invisíveis que voam no vento. Nie ma domu bez trumny, która jest tam luksusowym meblem, z perłowymi zdobieniami: dobrzy synowie dają ojcu w prezencie luksusową trumnę, a śmierć jest tam jak święto, z muzyką hałasu i pieśniami pagody: nie wydaje im się, że życie jest własnością człowieka, lecz pożyczką, którą dała natura, a umierać to nic innego jak powrót do natury, skąd się przyszło, w której wszystko jest jak brat człowieka; dlatego często ten, kto umiera, mówi w swoim testamencie, aby położyli jego ramię lub nogę tam, gdzie mogą je dziobać ptaki, pożerać dzikie zwierzęta i rozkładać niewidzialne zwierzęta, które latają w wietrze. Es gibt kein Haus ohne seinen Sarg, der dort ein Luxusmöbel ist, mit Perlmuttverzierungen: die guten Söhne schenken dem Vater einen luxuriösen Sarg, und der Tod ist dort wie ein Fest, mit seiner Geräuschmusik und seinen Pagodenliedern: es scheint ihnen nicht, dass das Leben Eigentum des Menschen ist, sondern ein Darlehen, das die Natur ihm gegeben hat, und sterben ist nichts anderes, als zur Natur zurückzukehren, aus der man gekommen ist, und in der alles wie ein Bruder des Menschen ist; weshalb der Sterbende oft in seinem Testament sagt, dass man einen Arm oder ein Bein von ihm dorthin legen soll, wo die Vögel ihn picken können, und die Bestien ihn fressen, und die unsichtbaren Tiere, die im Wind fliegen, ihn zersetzen. 家には棺がないことはなく、それはあちらでは豪華な家具であり、真珠の装飾が施されている。良い子供たちは父親に豪華な棺を贈り、死はあちらでは祭りのようで、騒音の音楽とパゴダの歌がある。彼らは人生が人間の所有物ではなく、自然からの借り物だと思っており、死ぬことはただ自然に戻ることであり、すべてが人間の兄弟のようである。だから、死ぬ人は遺言で、自分の腕や足を鳥がつつける場所に置いてほしいと言うことが多く、獣に食べられ、風に飛ぶ見えない動物によって解体されることを望む。 There is no house without its coffin, which is a luxury piece of furniture over there, adorned with mother-of-pearl: good children give their father a luxurious coffin as a gift, and death is like a celebration there, with its noisy music and its pagoda songs: they do not think that life belongs to man, but rather that it is a loan made by nature, and dying is nothing more than returning to nature from where one came, and in which everything is like a brother to man; for this reason, it is common for the one who dies to say in his will to place an arm or a leg of his where the birds can peck at it, and the beasts can devour it, and the invisible animals that fly in the wind can disintegrate it. Desde que viven en la esclavitud, van mucho los anamitas a sus pagodas, porque allí les hablan los sacerdotes de los santos del país, que no son los santos de los franceses: van mucho a los teatros, donde no les cuentan cosas de reír, sino la historia de sus generales y de sus reyes: ellos oyen encuclillados, callados, la historia de las batallas. Desde que vivem na escravidão, vão muito os anamitas aos seus pagodes, porque lá os sacerdotes falam dos santos do país, que não são os santos dos franceses: vão muito aos teatros, onde não lhes contam coisas para rir, mas a história de seus generais e de seus reis: eles ouvem agachados, em silêncio, a história das batalhas. Od kiedy żyją w niewoli, Anamici często chodzą do swoich pagód, ponieważ tam mówią im kapłani o świętych kraju, którzy nie są świętymi Francuzów: często chodzą do teatrów, gdzie nie opowiadają im rzeczy do śmiechu, lecz historię ich generałów i królów: słuchają w kucki, cicho, historii bitew. Seit sie in der Sklaverei leben, gehen die Anamiten oft zu ihren Pagoden, weil dort die Priester von den Heiligen des Landes sprechen, die nicht die Heiligen der Franzosen sind: sie gehen oft in die Theater, wo ihnen keine lustigen Geschichten erzählt werden, sondern die Geschichte ihrer Generäle und Könige: sie hören hockend, still, die Geschichte der Schlachten. 奴隷として生きている間、アナミタ人は多くのパゴダに行く。そこでは、彼らの国の聖人について神父たちが話すが、それはフランス人の聖人ではない。彼らは多くの劇場にも行き、笑いの話ではなく、彼らの将軍や王の歴史を聞く。彼らはひざまずいて静かに戦いの歴史を聞く。 Since they live in slavery, the Anamites often go to their pagodas, because there the priests speak to them about the saints of the country, who are not the saints of the French: they go often to the theaters, where they are not told funny stories, but the history of their generals and their kings: they listen crouched down, silent, to the history of the battles.

Por dentro es la pagoda como una cinceladura, con encajes de madera pintada de colores alrededor de los altares; y en las columnas sus mandamientos y sus bendiciones en letras plateadas y doradas; y los santos de oro, familias enteras de santos, en el altar tallado. Por dentro, o pagode é como uma cinzeladura, com rendas de madeira pintada de cores ao redor dos altares; e nas colunas seus mandamentos e suas bênçãos em letras prateadas e douradas; e os santos de ouro, famílias inteiras de santos, no altar esculpido. Wewnątrz pagoda jest jak rzeźba, z koronkami z malowanego drewna wokół ołtarzy; a na kolumnach ich przykazania i błogosławieństwa w srebrnych i złotych literach; a święci ze złota, całe rodziny świętych, na rzeźbionym ołtarzu. Von innen ist die Pagode wie eine Schnitzerei, mit Holzschnitzereien in bunten Farben um die Altäre herum; und an den Säulen stehen ihre Gebote und Segnungen in silbernen und goldenen Buchstaben; und die Heiligen aus Gold, ganze Familien von Heiligen, auf dem geschnitzten Altar. 内部はパゴダのように彫刻されており、祭壇の周りには色とりどりの塗装された木のレースがある。そして柱には銀色と金色の文字で書かれた戒律と祝福があり、彫刻された祭壇には金の聖人たち、聖人の家族全体がいる。 Inside, the pagoda is like a chiseled work, with lace of painted wood in colors around the altars; and on the columns, their commandments and blessings in silver and gold letters; and the saints of gold, entire families of saints, on the carved altar. Delante van y vienen los sacerdotes, con sus manteos de tisú precioso, o de seda verde y azul, y el bonete de tejido de oro, uno con la flor del loto, que es la flor de su dios, por lo hermosa y lo pura, y otro cargándole el manteo al de la flor, y otros cantando: detrás van los encapuchados, que son sacerdotes menores, con músicas y banderines, coreando la oración: en el altar, con sus mitras brillantes, ven la fiesta los dioses sentados. À frente vão e vêm os sacerdotes, com seus mantos de tecido precioso, ou de seda verde e azul, e o boné de tecido de ouro, um com a flor de lótus, que é a flor de seu deus, por ser tão bela e pura, e outro carregando o manto do que tem a flor, e outros cantando: atrás vão os encapuzados, que são sacerdotes menores, com músicas e bandeirinhas, entoando a oração: no altar, com suas mitras brilhantes, os deuses assistem à festa sentados. Przed nimi chodzą i wracają kapłani, w swoich szatach z drogocennego jedwabiu, lub zielonego i niebieskiego jedwabiu, i czapce z tkaniny złotej, jeden z kwiatem lotosu, który jest kwiatem ich boga, za to piękny i czysty, a inny niosący szatę temu z kwiatem, a inni śpiewający: za nimi idą zamaskowani, którzy są mniejszymi kapłanami, z muzyką i chorągiewkami, powtarzając modlitwę: na ołtarzu, w swoich błyszczących mitrach, bogowie siedzą i oglądają święto. Vorne kommen und gehen die Priester, mit ihren kostbaren Tüchern oder aus grünem und blauem Seidenstoff, und der mit Gold gewebte Hut, einer mit der Lotusblume, die die Blume ihres Gottes ist, so schön und rein, und ein anderer trägt das Tuch des einen mit der Blume, und andere singen: hinter ihnen gehen die Kapuzen, die niedere Priester sind, mit Musik und Fähnchen, die das Gebet wiederholen: am Altar, mit ihren glänzenden Mitren, sehen die Götter das Fest sitzend. 前方では神父たちが行き来し、貴重な生地のマントや緑と青の絹を着て、金の織物の帽子をかぶっている。一つは彼らの神の花である蓮の花を持ち、もう一つは花を持つ者のマントを運び、他の者たちは歌っている。後ろには、音楽と旗を持った小さな神父たちが祈りを合唱している。祭壇では、輝くミトラをかぶった神々が座って祭りを見ている。 In front, the priests come and go, with their precious tissue robes, or green and blue silk, and the cap made of gold fabric, one with the lotus flower, which is the flower of their god, for its beauty and purity, and another carrying the robe of the one with the flower, and others singing: behind them are the hooded ones, who are lesser priests, with music and banners, chanting the prayer: at the altar, with their shining miters, the gods watch the celebration seated. Buda es su gran dios, que no fue dios cuando vivió de veras, sino un príncipe bueno, tan fuerte de cuerpo que mano a mano echaba por tierra a leones jóvenes, y tan hermoso que lo quería como a su corazón el que lo veía una vez, y de tanto pensamiento que no podían los doctores discutir con él, porque de niño sabía más que los doctores más sabios y viejos. Buda é seu grande deus, que não foi deus quando viveu de verdade, mas um príncipe bom, tão forte de corpo que mão a mão derrubava leões jovens, e tão belo que quem o via uma vez o queria como ao seu coração, e de tanto pensamento que os doutores não conseguiam discutir com ele, porque desde criança sabia mais do que os doutores mais sábios e velhos. Buda jest jego wielkim bogiem, który nie był bogiem, gdy naprawdę żył, lecz dobrym księciem, tak silnym ciałem, że ręka w rękę powalał młode lwy, i tak pięknym, że każdy, kto go raz zobaczył, kochał go jak swoje serce, a tak mądrym, że doktorzy nie mogli z nim dyskutować, ponieważ jako dziecko wiedział więcej niż najmądrzejsi i najstarsi doktorzy. Buddha ist sein großer Gott, der kein Gott war, als er wirklich lebte, sondern ein guter Prinz, so stark im Körper, dass er im Zweikampf junge Löwen zu Boden warf, und so schön, dass ihn jeder, der ihn einmal sah, wie sein Herz liebte, und so nachdenklich, dass die Doktoren nicht mit ihm diskutieren konnten, denn als Kind wusste er mehr als die weisesten und ältesten Doktoren. ブッダは彼の偉大な神であり、実際に生きていたときは神ではなく、善良な王子であり、肉体的に非常に強く、若いライオンを手で倒すことができるほどで、見た人は一度で彼を心のように愛するほど美しかった。そして、彼は非常に多くの思考を持っていたため、博士たちは彼と議論することができなかった。なぜなら、子供の頃から彼は最も賢く年老いた博士たちよりも多くのことを知っていたからだ。 Buddha is their great god, who was not a god when he truly lived, but a good prince, so strong in body that hand to hand he could throw young lions to the ground, and so beautiful that anyone who saw him once loved him as their own heart, and so thoughtful that the doctors could not argue with him, because as a child he knew more than the wisest and oldest doctors. Y luego se casó, y quería mucho a su mujer y a su hijo; pero una tarde que salió en su carro de perlas y plata a pasear, vio a un viejo pobre, vestido de harapos, y volvió del paseo triste: y otra tarde vio a un moribundo, y no quiso pasear más: y otra tarde vio a un muerto, y su tristeza fue ya mucha: y otra vio a un monje que pedía limosnas, y el corazón le dijo que no debía andar en carro de plata y de perlas, sino pensar en la vida, que tenía tantas penas, y vivir solo, donde se pudiera pensar, y pedir limosna para los infelices, como el monje. E então se casou, e amava muito sua mulher e seu filho; mas uma tarde que saiu em sua carruagem de pérolas e prata para passear, viu um velho pobre, vestido de trapos, e voltou do passeio triste: e outra tarde viu um moribundo, e não quis passear mais: e outra tarde viu um morto, e sua tristeza já era muita: e outra viu um monge que pedia esmolas, e seu coração lhe disse que não deveria andar em carruagem de prata e pérolas, mas pensar na vida, que tinha tantas penas, e viver sozinho, onde pudesse pensar, e pedir esmola para os infelizes, como o monge. A potem się ożenił i bardzo kochał swoją żonę i syna; ale pewnego popołudnia, gdy wyszedł w swoim wozie z pereł i srebra na spacer, zobaczył starego biedaka, ubranego w łachmany, i wrócił z spaceru smutny: a innego popołudnia zobaczył umierającego, i nie chciał już więcej spacerować: a jeszcze innego popołudnia zobaczył martwego, i jego smutek stał się już ogromny: a jeszcze innego zobaczył mnicha, który żebrał, i serce mu powiedziało, że nie powinien jeździć w srebrnym wozie z perłami, lecz myśleć o życiu, które ma tyle cierpień, i żyć samemu, gdzie można myśleć, i żebrać dla nieszczęśliwych, jak mnich. Und dann heiratete er und liebte seine Frau und seinen Sohn sehr; aber eines Nachmittags, als er in seiner Kutsche aus Perlen und Silber spazieren fuhr, sah er einen alten Armen, der in Lumpen gekleidet war, und kam traurig von dem Spaziergang zurück: und an einem anderen Nachmittag sah er einen Sterbenden und wollte nicht mehr spazieren fahren: und an einem weiteren Nachmittag sah er einen Toten, und seine Traurigkeit wurde schon sehr groß: und an einem anderen sah er einen Mönch, der um Almosen bat, und sein Herz sagte ihm, dass er nicht in einer Kutsche aus Silber und Perlen fahren sollte, sondern über das Leben nachdenken, das so viele Leiden hatte, und allein leben, wo man nachdenken konnte, und um Almosen für die Unglücklichen bitten, wie der Mönch. そして彼は結婚し、妻と子をとても愛していた。しかし、ある午後、真珠と銀の馬車で散歩に出かけたとき、ぼろをまとった貧しい老人を見て、彼は悲しみを抱えて散歩から帰った。そして別の午後、彼は死にかけている人を見て、もう散歩に行きたくなくなった。そしてまた別の午後、彼は死体を見て、彼の悲しみは非常に大きくなった。そしてまた別の午後、彼は施しを求める僧侶を見て、心は彼に言った。彼は銀と真珠の馬車に乗るべきではなく、人生について考え、たくさんの苦しみを持っていることを思い、思索できる場所で一人で生き、僧侶のように不幸な人々のために施しを求めるべきだと。 And then he got married, and he loved his wife and his son very much; but one afternoon when he went out in his pearl and silver chariot to take a walk, he saw an old poor man, dressed in rags, and returned from the walk sad: and another afternoon he saw a dying man, and he did not want to walk anymore: and another afternoon he saw a dead man, and his sadness was already great: and another he saw a monk who was begging for alms, and his heart told him that he should not ride in a silver and pearl chariot, but think about life, which had so many sorrows, and live alone, where he could think, and beg for alms for the unfortunate, like the monk. Tres veces le dio en su palacio la vuelta a la cama de su mujer y de su hijo, como si fuera un altar, y sollozó: y sintió como que el corazón se le moría en el pecho. Três vezes deu em seu palácio a volta na cama de sua mulher e de seu filho, como se fosse um altar, e soluçou: e sentiu como se seu coração estivesse morrendo em seu peito. Trzykrotnie obszedł w swoim pałacu łóżko swojej żony i syna, jakby to był ołtarz, i szlochał: i poczuł, jakby serce umierało mu w piersi. Dreimal ging er in seinem Palast um das Bett seiner Frau und seines Sohnes, als wäre es ein Altar, und schluchzte: und er fühlte, wie sein Herz in seiner Brust zu sterben schien. 彼は宮殿で妻と子のベッドの周りを三回回り、まるで祭壇のように、そして泣き崩れた。そして彼は胸の中で心が死にそうになるのを感じた。 Three times he walked around the bed of his wife and son in his palace, as if it were an altar, and he sobbed: and he felt as if his heart was dying in his chest. Pero se fue, en lo oscuro de la noche, al monte, a pensar en la vida, que tenía tanta pena, a vivir sin deseos y sin mancha, a decir sus pensamientos a los que se los querían oír, a pedir limosna para los pobres, como el monje. Mas ele foi, na escuridão da noite, para a montanha, para pensar na vida, que tinha tanta pena, para viver sem desejos e sem mancha, para dizer seus pensamentos àqueles que quisessem ouvi-los, para pedir esmola para os pobres, como o monge. Ale poszedł, w ciemności nocy, na górę, aby myśleć o życiu, które miało tyle cierpienia, aby żyć bez pragnień i bez skazy, aby mówić swoje myśli tym, którzy chcieli je usłyszeć, aby żebrać dla biednych, jak mnich. Aber er ging in der Dunkelheit der Nacht auf den Berg, um über das Leben nachzudenken, das so viele Schmerzen hatte, um ohne Wünsche und ohne Makel zu leben, um seine Gedanken denen zu sagen, die sie hören wollten, um Almosen für die Armen zu bitten, wie der Mönch. しかし、彼は夜の暗闇の中で山に行き、たくさんの苦しみを持つ人生について考え、欲望や汚れのない生活をし、自分の考えを聞きたい人々に話し、僧侶のように貧しい人々のために施しを求めるために。 But he left, in the darkness of the night, to the mountain, to think about life, which had so much sorrow, to live without desires and without stain, to share his thoughts with those who wanted to hear them, to beg for alms for the poor, like the monk. Y no comía, más que lo que un pájaro: y no bebía, más que para no morirse de sed: y no dormía, sino sobre la tierra de su cabaña: y no andaba, sino con los pies descalzos. and|not|he/she ate|more|than|what|than|||and|not|||||not|||||||but|||||||||||with|the|feet|barefoot E não comia, mais do que um pássaro: e não bebia, mais do que para não morrer de sede: e não dormia, senão sobre a terra de sua cabana: e não andava, senão com os pés descalços. I nie jadł więcej niż ptak: i nie pił, tylko żeby nie umrzeć z pragnienia: i nie spał, tylko na ziemi swojej chaty: i nie chodził, tylko boso. Und er aß nicht mehr als ein Vogel: und er trank nicht mehr, als um nicht vor Durst zu sterben: und er schlief nicht, sondern auf dem Boden seiner Hütte: und er ging nicht, sondern mit baren Füßen. そして彼は鳥のようにしか食べず、喉の渇きで死なないためだけにしか飲まず、彼の小屋の地面の上でしか眠らず、裸足でしか歩かなかった。 And he ate no more than a bird: and he drank only enough to avoid dying of thirst: and he slept only on the ground of his hut: and he walked only with bare feet. Y cuando el demonio Mara le venía a hablar de la hermosura de su mujer, y de las gracias de su niño, y de la riqueza de su palacio, y de la arrogancia de mandar en su pueblo como rey, él llamaba a sus discípulos, para consagrarse otra vez ante ellos a la virtud: y el demonio Mara huía espantado. and|when|the|demon|Mara|to him|he/she came|to|to speak|of|the|beauty|of|his|wife|and|of|the|graces|of|his|child|and|of|the|wealth|of|his|palace|and|of|the|arrogance|of|to command|in|his|people|as|king|he|he called|to|his|disciples|in order to|to consecrate himself|again|time|before|them|to|the|virtue|and|the|demon|Mara|he/she fled|frightened E quando o demônio Mara vinha falar-lhe da beleza de sua mulher, e das graças de seu filho, e da riqueza de seu palácio, e da arrogância de mandar em seu povo como rei, ele chamava seus discípulos, para consagrar-se novamente diante deles à virtude: e o demônio Mara fugia apavorado. A kiedy demon Mara przychodził do niego, aby mówić o urodzie jego żony, o wdziękach jego dziecka, o bogactwie jego pałacu i o arogancji rządzenia swoim ludem jak król, on wzywał swoich uczniów, aby na nowo poświęcić się przed nimi cnocie: a demon Mara uciekał przerażony. Und als der Dämon Mara zu ihm kam, um von der Schönheit seiner Frau, von den Gnaden seines Kindes, von dem Reichtum seines Palastes und von der Arroganz zu sprechen, in seinem Volk wie ein König zu herrschen, rief er seine Jünger, um sich erneut vor ihnen der Tugend zu weihen: und der Dämon Mara floh erschreckt. そして悪魔マラが彼の妻の美しさ、子供の愛らしさ、宮殿の富、そして王として自分の民を支配する傲慢さについて話しかけてくると、彼は弟子たちを呼び寄せ、再び彼らの前で美徳に専念した:すると悪魔マラは恐れおののいて逃げ去った。 And when the demon Mara came to speak to him about the beauty of his wife, and the grace of his child, and the wealth of his palace, and the arrogance of ruling his people as a king, he called his disciples to dedicate himself once again to virtue before them: and the demon Mara fled in terror. Esas son cosas que los hombres sueñan, y llaman demonios a los consejos malos que vienen de lado feo del corazón; sólo que como el hombre se ve con cuerpo y nombre, pone nombre y cuerpo, como si fuesen personas, a todos los poderes y fuerzas que imagina: ¡y ése es poder de veras, el que viene de lo feo del corazón, y dice al hombre que viva para sus gustos más que para sus deberes, cuando la verdad es que no hay gusto mayor, no hay delicia más grande, que la vida de un hombre que cumple con su deber, que está lleno alrededor de espinas! those|they are|things|that|the|men|they dream|and|they call|demons|to|the|advice|bad|that|they come|from|side|ugly|of the|heart|only|that|as|the|man|himself|he sees|with|body|and|name|he/she puts|name|and|body|as|if|they were|people|to|all|the|powers|and|forces|that|he/she imagines|and|that one|he is|power|of|truth|the|that|it comes|from|the|ugly|of the|heart|and|it says|to the|man|to|he/she lives|for|his|pleasures|more|than|for|his|duties|when|the|truth|is|that|there is not|there is|pleasure|greater|not|there is|delight|more|great|than|the|life|of|a|man|who|he/she fulfills|with|his|duty|that|he/she is|full|around|of|thorns Essas são coisas que os homens sonham, e chamam demônios aos conselhos ruins que vêm do lado feio do coração; só que como o homem se vê com corpo e nome, dá nome e corpo, como se fossem pessoas, a todos os poderes e forças que imagina: e esse é poder de verdade, o que vem do feio do coração, e diz ao homem que viva para seus gostos mais do que para seus deveres, quando a verdade é que não há gosto maior, não há delícia mais grande, do que a vida de um homem que cumpre com seu dever, que está cheio ao redor de espinhos! To są rzeczy, które mężczyźni śnią, i nazywają demonami złe rady, które pochodzą z brzydkiej strony serca; tylko że, ponieważ człowiek widzi się z ciałem i imieniem, nadaje imię i ciało, jakby były osobami, wszystkim mocom i siłom, które sobie wyobraża: i to jest prawdziwa moc, ta, która pochodzi z brzydkiej strony serca, i mówi do człowieka, aby żył dla swoich przyjemności bardziej niż dla swoich obowiązków, podczas gdy prawda jest taka, że nie ma większej przyjemności, nie ma większej rozkoszy, niż życie człowieka, który wypełnia swój obowiązek, który jest otoczony cierniami! Das sind Dinge, von denen die Menschen träumen, und sie nennen die schlechten Ratschläge, die von der hässlichen Seite des Herzens kommen, Dämonen; nur dass der Mensch, da er sich mit Körper und Namen sieht, Namen und Körper gibt, als wären sie Personen, all den Kräften und Mächten, die er sich vorstellt: und das ist wahrhaftige Macht, die von der Hässlichkeit des Herzens kommt und dem Menschen sagt, er solle für seine Vergnügungen leben, mehr als für seine Pflichten, während die Wahrheit ist, dass es kein größeres Vergnügen, keine größere Freude gibt, als das Leben eines Mannes, der seine Pflicht erfüllt, der rundherum voller Dornen ist! それは人々が夢見ること、そして心の醜い側から来る悪い助言を悪魔と呼ぶことだ;ただし、人は肉体と名前を持っているため、彼が想像するすべての力や力に人間のような名前と形を与える:それが本当の力であり、心の醜い部分から来て、人に義務よりも自分の欲望のために生きるように言うとき、実際には義務を果たす男の人生ほど大きな喜びや楽しみはない、彼の周りには棘が満ちているのに! These are things that men dream of, and they call demons the bad advice that comes from the ugly side of the heart; only that as man sees himself with body and name, he gives name and body, as if they were people, to all the powers and forces he imagines: and that is true power, the one that comes from the ugly side of the heart, and tells man to live for his pleasures more than for his duties, when the truth is that there is no greater pleasure, no greater delight, than the life of a man who fulfills his duty, who is surrounded by thorns! : ¿pero que es mas bello, ni da más aromas que una rosa? but|what|it is|more|beautiful|nor|it gives|more|aromas|than|a|rose : mas o que é mais belo, nem dá mais aromas do que uma rosa? : ale co jest piękniejsze, ani daje więcej zapachów niż róża? : aber was ist schöner, noch gibt mehr Düfte als eine Rose? しかし、バラよりも美しく、香りを放つものは何だろうか? : but what is more beautiful, or gives more fragrance than a rose? Del monte volvió Buda, porque pensó, después de mucho pensar, que con vivir sin comer y beber no se hacia bien a los hombres, ni con dormir en el suelo, ni con andar descalzo, sino que estaba la salvación en conocer las cuatro verdades, que dicen que la vida es toda de dolor, y que el dolor viene de desear, y que para vivir sin dolor es necesario vivir sin deseo, y que el dulce nirvana, que es la hermosura como de luz que le da al alma el desinterés, no se logra viviendo, como loco o glotón, para los gustos de lo material, y para amontonar a fuerza de odio y humillaciones el mando y la fortuna, sino entendiendo que no se ha de vivir para la vanidad, ni se ha de querer lo de otros y guardar rencor, ni se ha de dudar de la armonía del mundo o ignorar nada de él o mortificarse con la ofensa y la envidia, ni se ha de reposar hasta que el alma sea como una luz de aurora, que llena de claridad y hermosura al mundo, y llore y padezca por todo lo triste que hay en él, y se vea como médico y padre de todos los que tienen razón de dolor: es como vivir en un azul que no se acaba, con un gusto tan puro que debe ser lo que se llama gloria, y con los brazos siempre abiertos. Do monte voltou Buda, porque pensou, depois de muito pensar, que viver sem comer e beber não fazia bem aos homens, nem dormir no chão, nem andar descalço, mas que a salvação estava em conhecer as quatro verdades, que dizem que a vida é toda de dor, e que a dor vem do desejo, e que para viver sem dor é necessário viver sem desejo, e que o doce nirvana, que é a beleza como de luz que dá à alma o desinteresse, não se alcança vivendo, como louco ou glutão, para os prazeres do material, e para acumular à força de ódio e humilhações o poder e a fortuna, mas entendendo que não se deve viver para a vaidade, nem se deve querer o que é dos outros e guardar rancor, nem se deve duvidar da harmonia do mundo ou ignorar nada dele ou mortificar-se com a ofensa e a inveja, nem se deve repousar até que a alma seja como uma luz de aurora, que enche de clareza e beleza o mundo, e chore e sofra por tudo que é triste nele, e se veja como médico e pai de todos os que têm razão de dor: é como viver em um azul que não se acaba, com um gosto tão puro que deve ser o que se chama glória, e com os braços sempre abertos. Buda wrócił z góry, ponieważ po długim myśleniu uznał, że życie bez jedzenia i picia nie przynosi dobra ludziom, ani spanie na ziemi, ani chodzenie boso, lecz zbawienie polega na poznaniu czterech prawd, które mówią, że życie jest pełne bólu, a ból pochodzi z pragnienia, i że aby żyć bez bólu, trzeba żyć bez pragnienia, a słodkie nirwana, które jest pięknem jak światło, które daje duszy bezinteresowność, nie osiąga się żyjąc jak szaleniec lub łakomczuch, dla materialnych przyjemności, i gromadząc z nienawiści i upokorzeń władzę i fortunę, lecz rozumiejąc, że nie należy żyć dla próżności, ani pragnąć tego, co mają inni i żywić urazy, ani wątpić w harmonię świata czy ignorować cokolwiek z niego, ani męczyć się z powodu obrazy i zazdrości, ani odpoczywać, aż dusza stanie się jak światło zorzy, które napełnia świat jasnością i pięknem, i płacze oraz cierpi z powodu wszystkiego, co smutne w nim, i widzi siebie jako lekarza i ojca wszystkich, którzy mają powód do bólu: to jak życie w nieskończonym błękicie, z tak czystą przyjemnością, że musi to być to, co nazywa się chwałą, i z ramionami zawsze otwartymi. Von dem Berg kam Buddha zurück, weil er nach langem Nachdenken dachte, dass man den Menschen nicht mit Leben ohne Essen und Trinken, noch mit Schlafen auf dem Boden, noch mit Barfußgehen Gutes tun kann, sondern dass die Erlösung darin besteht, die vier Wahrheiten zu erkennen, die besagen, dass das Leben voller Schmerz ist, und dass der Schmerz vom Verlangen kommt, und dass man ohne Schmerz leben muss, um ohne Verlangen zu leben, und dass das süße Nirwana, das die Schönheit wie Licht ist, die der Seele das Desinteresse gibt, nicht erreicht wird, indem man wie ein Verrückter oder Schlemmer für die Genüsse des Materiellen lebt und mit Hass und Demütigungen Macht und Reichtum anhäuft, sondern indem man versteht, dass man nicht für die Eitelkeit leben soll, noch das von anderen wollen und Groll hegen soll, noch an der Harmonie der Welt zweifeln oder etwas von ihr ignorieren oder sich mit Beleidigungen und Neid quälen soll, noch sich ausruhen soll, bis die Seele wie ein Licht der Morgenröte ist, die die Welt mit Klarheit und Schönheit erfüllt, und weint und leidet für alles Traurige, was es gibt, und sich als Arzt und Vater aller sieht, die einen Grund zum Schmerz haben: es ist wie in einem unendlichen Blau zu leben, mit einem so reinen Genuss, dass es das sein muss, was man Ruhm nennt, und mit immer offenen Armen. 山から戻ったブッダは、長い間考えた結果、食べず飲まずに生きることは人々にとって良いことではなく、地面で寝たり、裸足で歩いたりすることでもなく、救いは四つの真理を知ることにあると考えました。それは、人生はすべて苦しみであり、苦しみは欲望から生じ、苦しみのない生活を送るためには欲望を持たずに生きる必要があるということです。そして、甘美な涅槃は、無私の光のような美しさで魂に与えられるものであり、物質的な快楽のために狂ったり、貪欲になったりして生きることで得られるものではなく、虚栄のために生きるべきではなく、他人のものを欲しがったり、恨みを抱いたり、世界の調和を疑ったり、何も知らなかったり、侮辱や嫉妬で苦しむべきではなく、魂が夜明けの光のように、世界に明るさと美しさをもたらし、世界の悲しみのために泣き、苦しむ医者であり父であるべきだということです。それは、終わりのない青の中で生きるようなものであり、純粋な喜びを持ち、栄光と呼ばれるべきものを持ち、常に開かれた腕を持つことです。 Buddha returned from the mountain because he thought, after much contemplation, that living without eating and drinking did not do good to men, nor sleeping on the ground, nor walking barefoot, but that salvation lay in knowing the four truths, which say that life is all about suffering, and that suffering comes from desire, and that to live without suffering it is necessary to live without desire, and that the sweet nirvana, which is the beauty like light that gives the soul disinterest, is not achieved by living, like a madman or glutton, for the pleasures of the material, and to amass power and fortune through hatred and humiliation, but by understanding that one should not live for vanity, nor desire what belongs to others and hold grudges, nor doubt the harmony of the world or ignore anything about it or mortify oneself with offense and envy, nor should one rest until the soul is like a dawn light, which fills the world with clarity and beauty, and weeps and suffers for all the sadness that exists in it, and sees itself as a doctor and father of all who have reason to suffer: it is like living in an endless blue, with a taste so pure that it must be what is called glory, and with arms always open. Así vivió Buda, con su mujer y con su hijo, luego que volvió del monte. Assim viveu Buda, com sua mulher e com seu filho, depois que voltou do monte. Tak żył Buda, ze swoją żoną i synem, po tym jak wrócił z góry. So lebte Buddha, mit seiner Frau und seinem Sohn, nachdem er vom Berg zurückgekehrt war. こうしてブッダは、山から戻った後、妻と子供と共に生きました。 Thus Buddha lived, with his wife and his son, after he returned from the mountain. Después sus discípulos, que eran muchos, empezaron a vivir de lo que la gente les daba, porque les hablasen de las verdades de Buda, y de sus hazañas cuando era príncipe, y de cómo vivió en el monte; y el rey vio que en el nombre de Buda había poder, porque la gente miraba todo lo de Buda como cosa del cielo, tan hermoso que no podía ser hombre el que vivió y habló así. Depois seus discípulos, que eram muitos, começaram a viver do que as pessoas lhes davam, para que lhes falassem das verdades de Buda, e de suas façanhas quando era príncipe, e de como viveu no monte; e o rei viu que em nome de Buda havia poder, porque as pessoas viam tudo de Buda como coisa do céu, tão belo que não poderia ser homem quem viveu e falou assim. Potem jego uczniowie, których było wielu, zaczęli żyć z tego, co ludzie im dawali, aby mówili o prawdach Buddy, o jego czynach, gdy był księciem, i o tym, jak żył w górach; a król dostrzegł, że w imieniu Buddy jest moc, ponieważ ludzie postrzegali wszystko, co dotyczyło Buddy, jako coś niebiańskiego, tak pięknego, że nie mógł być człowiekiem ten, kto żył i mówił w ten sposób. Danach begannen seine Jünger, die viele waren, von dem zu leben, was die Leute ihnen gaben, damit sie von den Wahrheiten Buddhas, von seinen Taten als Prinz und davon, wie er im Berg lebte, sprachen; und der König sah, dass im Namen Buddhas Macht war, denn die Leute betrachteten alles von Buddha als etwas Himmlisches, so schön, dass der, der so lebte und sprach, kein Mensch sein konnte. その後、彼の弟子たちは多く、ブッダの真理や、彼が王子だった頃の偉業、山での生活について人々に話してもらうために、人々が与えるもので生き始めました。そして王は、ブッダの名のもとに力があることを見ました。なぜなら、人々はブッダのすべてを天のものとして見ており、そう生き、そう話した者は人間ではあり得ないほど美しいと考えていたからです。 Then his disciples, who were many, began to live off what people gave them, so that they would speak to them about the truths of Buddha, and about his deeds when he was a prince, and about how he lived in the mountain; and the king saw that in the name of Buddha there was power, because people regarded everything about Buddha as something from heaven, so beautiful that the one who lived and spoke like that could not be a man. Mandó el rey juntar a los discípulos, para que pusiesen en libros la historia y los sermones y los consejos de Buda; y puso a los discípulos a sueldo, para que el pueblo viese juntos el poder del rey y el del cielo, de donde creía el pueblo que había venido al mundo Buda. Mandou o rei juntar os discípulos, para que pusessem em livros a história e os sermões e os conselhos de Buda; e colocou os discípulos a soldo, para que o povo visse juntos o poder do rei e o do céu, de onde o povo acreditava que Buda tinha vindo ao mundo. Król kazał zebrać uczniów, aby spisali w książkach historię, kazania i rady Buddy; i zatrudnił uczniów, aby ludzie mogli zobaczyć razem moc króla i moc nieba, z którego, jak wierzył lud, Buda przyszedł na świat. Der König befahl, die Jünger zu versammeln, damit sie die Geschichte und die Predigten und die Ratschläge Buddhas in Büchern festhielten; und er setzte die Jünger auf Gehalt, damit das Volk die Macht des Königs und die des Himmels zusammen sehen konnte, von wo das Volk glaubte, dass Buddha in die Welt gekommen war. 王は弟子たちを集め、ブッダの歴史や説教、助言を本にまとめるよう命じました。そして、弟子たちに給料を支払い、民衆が王の力と天の力を一緒に見ることができるようにしました。民衆は、ブッダがこの世に来たのは天からであると信じていました。 The king ordered the disciples to gather, so that they could put into books the history and the sermons and the advice of Buddha; and he put the disciples on a salary, so that the people could see together the power of the king and that of heaven, from where the people believed Buddha had come into the world. Hubo unos discípulos que hicieron lo que el rey quería, y salieron con el ejército del rey a quitarles a los países de los alrededores la libertad, con el pretexto de que les iban a enseñar las verdades de Buda, que habían venido del cielo. Houve alguns discípulos que fizeram o que o rei queria, e saíram com o exército do rei para tirar a liberdade dos países vizinhos, com o pretexto de que iriam ensinar as verdades de Buda, que vieram do céu. Byli uczniowie, którzy zrobili to, czego chciał król, i wyszli z armią króla, aby odebrać wolność okolicznym krajom, pod pretekstem, że nauczą ich prawd Buddy, które przyszły z nieba. Es gab einige Jünger, die taten, was der König wollte, und zogen mit der Armee des Königs aus, um den umliegenden Ländern die Freiheit zu nehmen, unter dem Vorwand, dass sie ihnen die Wahrheiten Buddhas beibringen würden, die vom Himmel gekommen waren. 王が望むことをした弟子たちがいて、王の軍と共に周辺の国々から自由を奪うために出かけた。彼らは、天から来た仏の真実を教えるという口実を使った。 There were some disciples who did what the king wanted, and they went out with the king's army to take away the freedom of the surrounding countries, under the pretext that they were going to teach them the truths of Buddha, which had come from heaven. Y hubo otros que dijeron que eso era engaño de los discípulos y robo del rey, y que la libertad de un pueblo pequeño es más necesaria al mundo que el poder de un rey ambicioso, y la mentira de los sacerdotes que sirven al rey por su dinero, y que si Buda hubiera vivido, habría dicho la verdad, que él no vino del cielo sino como vienen los hombres todos, que traen el cielo en sí mismos, y lo ven, como se ve el sol, cuando, por el cariño a los hombres y la honradez, llegan a ser como si no fuesen de carne y de hueso, sino de claridad, y al malo le tienen compasión, como a un enfermo a quien se ha de curar, y al bueno te dan fuerzas, para que no se canse de animar y de servir al mundo: ¡ése sí que es cielo, y gusto divino! E houve outros que disseram que isso era engano dos discípulos e roubo do rei, e que a liberdade de um povo pequeno é mais necessária ao mundo do que o poder de um rei ambicioso, e a mentira dos sacerdotes que servem ao rei por seu dinheiro, e que se Buda tivesse vivido, teria dito a verdade, que ele não veio do céu, mas como vêm todos os homens, que trazem o céu dentro de si, e o veem, como se vê o sol, quando, pelo carinho aos homens e a honestidade, chegam a ser como se não fossem de carne e osso, mas de clareza, e ao mau têm compaixão, como a um doente que deve ser curado, e ao bom dão forças, para que não se canse de animar e de servir ao mundo: esse sim é céu, e gosto divino! A byli inni, którzy mówili, że to oszustwo uczniów i kradzież króla, i że wolność małego narodu jest bardziej potrzebna światu niż władza ambitnego króla, oraz kłamstwo kapłanów, którzy służą królowi za pieniądze, i że gdyby Budda żył, powiedziałby prawdę, że nie przyszedł z nieba, lecz tak jak wszyscy ludzie, którzy noszą niebo w sobie i widzą je, jak widać słońce, kiedy, z miłości do ludzi i uczciwości, stają się jakby nie byli z ciała i kości, lecz z jasności, a do złego mają współczucie, jak do chorego, którego należy wyleczyć, a dobrem dają siłę, aby nie zmęczył się w animowaniu i służeniu światu: to jest prawdziwe niebo i boska przyjemność! Und es gab andere, die sagten, dass das eine Täuschung der Jünger und ein Diebstahl des Königs sei, und dass die Freiheit eines kleinen Volkes für die Welt notwendiger sei als die Macht eines ehrgeizigen Königs, und die Lüge der Priester, die dem König wegen seines Geldes dienen, und dass, wenn Buddha gelebt hätte, er die Wahrheit gesagt hätte, dass er nicht vom Himmel gekommen sei, sondern wie alle Menschen kommen, die den Himmel in sich selbst tragen und ihn sehen, wie man die Sonne sieht, wenn man durch die Liebe zu den Menschen und die Ehrlichkeit so wird, als wäre man nicht aus Fleisch und Knochen, sondern aus Klarheit, und Mitleid mit dem Bösen hat, wie mit einem Kranken, den man heilen muss, und dem Guten gibt man Kraft, damit er sich nicht müde fühlt, die Welt zu ermutigen und zu dienen: das ist der Himmel und göttlicher Genuss! そして、他の者たちはそれが弟子たちの欺瞞であり、王の盗みであると言った。小さな民族の自由は、野心的な王の力よりも世界にとってより必要であり、王のために金で仕える神父たちの嘘である。もし仏が生きていたなら、彼は真実を語っただろう。彼は天から来たのではなく、すべての人間が来るように、彼ら自身の中に天を持ち、太陽を見るようにそれを見て、他者への愛情と誠実さによって、肉体や骨からではなく、明晰さのようになる。悪人には病人を治すように同情し、善人には力を与えて、世界を励まし、仕えることに疲れないようにする。それこそが天であり、神聖な喜びである! And there were others who said that this was the disciples' deception and the king's robbery, and that the freedom of a small people is more necessary to the world than the power of an ambitious king, and the lies of the priests who serve the king for his money, and that if Buddha had lived, he would have told the truth, that he did not come from heaven but as all men do, who bring heaven within themselves, and see it, as one sees the sun, when, through love for men and honesty, they become as if they were not made of flesh and bone, but of clarity, and they have compassion for the wicked, like a sick person who needs to be healed, and the good give you strength, so that you do not tire of encouraging and serving the world: that is indeed heaven, and divine pleasure! Pero los discípulos que estaban con el rey pudieron más; y el rey les mandó hacer pagodas de muchas torres, donde ponían a Buda de dios en el altar, y los discípulos se mandaron hacer túnicas de seda y mantos con mucho oro y bonetes de picos, y a los discípulos más famosos los fueron enterrando en las pagodas, con sus estatuas sobre la sepultura, y les encendían luces de día y de noche, y la gente iba a arrodillarse delante de ellos, para que les consolaran las penas que da el mundo, y les dieran lo que deseaban tener en la tierra, y los recomendaran a Buda en la hora de morir. Mas os discípulos que estavam com o rei puderam mais; e o rei mandou fazer pagodes de muitas torres, onde colocavam Buda como deus no altar, e os discípulos mandaram fazer túnicas de seda e mantos com muito ouro e bonetes de bico, e os discípulos mais famosos foram enterrados nos pagodes, com suas estátuas sobre a sepultura, e acendiam luzes de dia e de noite, e as pessoas iam se ajoelhar diante deles, para que consolassem as penas que o mundo dá, e lhes dessem o que desejavam ter na terra, e os recomendassem a Buda na hora de morrer. Ale uczniowie, którzy byli z królem, mieli większą moc; i król kazał zbudować pagody z wieloma wieżami, gdzie umieszczano Buddę jako boga na ołtarzu, a uczniowie kazali sobie uszyć jedwabne tuniki i płaszcze z dużą ilością złota oraz czapki z dzióbkiem, a najbardziej znanych uczniów zaczęto chować w pagodach, z ich posągami nad grobem, i zapalali im światła w dzień i w nocy, a ludzie klękali przed nimi, aby pocieszyli ich w smutkach, które przynosi świat, i dali im to, czego pragnęli mieć na ziemi, i polecali ich Buddzie w godzinie śmierci. Aber die Jünger, die beim König waren, hatten mehr Macht; und der König befahl, Pagoden mit vielen Türmen zu bauen, in denen Buddha als Gott auf dem Altar stand, und die Jünger ließen sich Seidentuniken und Mäntel mit viel Gold und Spitzenhüte machen, und die berühmtesten Jünger wurden in den Pagoden beigesetzt, mit ihren Statuen über dem Grab, und man zündete ihnen tagsüber und nachts Lichter an, und die Leute gingen niederknien vor ihnen, damit sie die Schmerzen, die die Welt bringt, trösten und ihnen das geben, was sie auf der Erde haben wollten, und sie Buddha in der Stunde des Sterbens empfehlen. しかし、王と共にいた弟子たちの方が力を持っていた。そして王は多くの塔を持つパゴダを建てるよう命じ、そこに仏を神として祭壇に置いた。弟子たちは絹の法衣や金の多いマント、尖った帽子を作らせ、最も有名な弟子たちはパゴダに埋葬され、彼らの墓の上に像が置かれ、昼夜に灯りが灯され、民衆は彼らの前にひざまずき、世界がもたらす苦しみを癒し、地上で持ちたいものを与え、死の時に仏に彼らを推薦してもらうために訪れた。 But the disciples who were with the king prevailed; and the king ordered the construction of pagodas with many towers, where they placed Buddha as a god on the altar, and the disciples had silk robes and cloaks made with much gold and pointed hats, and the most famous disciples were buried in the pagodas, with their statues over the grave, and they lit lights for them day and night, and people would go to kneel before them, so that they would console them from the pains that the world gives, and grant them what they desired to have on earth, and recommend them to Buddha at the hour of death. Miles de años han pasado, y hay miles de pagodas. Milhares de anos se passaram, e há milhares de pagodes. Minęły tysiące lat, a pagód jest tysiące. Tausende von Jahren sind vergangen, und es gibt tausende von Pagoden. 何千年もの時が過ぎ、何千ものパゴダが存在する。 Thousands of years have passed, and there are thousands of pagodas. Allí van los anamitas tristes, que ya no encuentran en la tierra ayuda, y la van a pedir a lo desconocido del cielo. there|they go|the|Anamites|sad|that|already|not|they find|in|the|land|help|and|it|they go|to|to ask|to|the|unknown|of the|sky Lá vão os anamitas tristes, que já não encontram na terra ajuda, e vão pedi-la ao desconhecido do céu. Tam idą smutni Anamici, którzy już nie znajdują pomocy na ziemi, i idą prosić o nią w nieznanym niebie. Da gehen die traurigen Anamiten, die auf der Erde keine Hilfe mehr finden, und sie werden sie im Unbekannten des Himmels erbitten. 悲しむアナミタたちがそこに行き、もはや地上では助けを見つけられず、空の未知なるものに助けを求めに行く。 There go the sad Anamites, who no longer find help on earth, and they are going to ask for it from the unknown of the sky.

Y al teatro van para que no se les acabe la fuerza del corazón. and|to the|theater|they go|in order to|that|not|themselves|to them|it ends|the|strength|of the|heart E ao teatro vão para que não se acabe a força do coração. A do teatru idą, aby nie stracić siły serca. Und ins Theater gehen sie, damit die Kraft ihres Herzens nicht versiegt. 彼らは心の力が尽きないように劇場に行く。 And to the theater they go so that the strength of their hearts does not fade. ¡En el teatro no hay franceses! in|the|theater|not|there are|French No teatro não há franceses! W teatrze nie ma Francuzów! Im Theater gibt es keine Franzosen! 劇場にはフランス人はいない! In the theater, there are no French! En el teatro les cuentan los cómicos las historias de cuando Anam era país grande, y de tanta riqueza que los vecinos lo querían conquistar; pero había muchos reyes, y cada rey quería las tierras de los otros, así que en las peleas se gastó el país, y los de afuera, los chinos, los de Siam, los franceses, se juntaban con el caído para quitar el mando al vencedor, y luego se quedaban de amos, y tenían en odio a los partidos de la pelea, para que no se juntasen contra el de afuera, como se debían juntar, y lo echaran por entrometido y alevoso, que viene como amigo, vestido de paloma, y en cuanto se ve en el país, se quita las plumas, y se le ve como es, tigre ladrón. in|the|theater|to them|they tell|the|comedians|the|stories|of|when|Anam|it was|country|large|and|of|so much|wealth|that|the|neighbors|it|they wanted|to conquer|but|there were|many|kings|and|each|king|he wanted|the|lands|of|the|others|so|that|in|the|fights|itself|it spent|the|country|and|the|of|outside|the|Chinese|the|of|Siam|the|French|themselves|they joined|with|the|fallen|in order to|to take away|the|command|to the|victor|and|then|themselves|they remained|as|masters|and|they had|in|hatred|to|the|factions|of|the|fight|in order to|that|not|themselves|they joined|against|the|of|outside|as|themselves|they should|to join|and|him|they threw|for|meddler|and|treacherous|that|he comes|as|friend|dressed|in|dove|and|as soon as|as|itself|he sees|in|the|country|himself|he removes|the|feathers|and|himself|to him|he sees|as|he is|tiger|thief No teatro os cômicos contam as histórias de quando Anam era um grande país, e de tanta riqueza que os vizinhos queriam conquistá-lo; mas havia muitos reis, e cada rei queria as terras dos outros, assim que nas brigas o país se esgotou, e os de fora, os chineses, os de Sião, os franceses, se juntavam com o caído para tirar o comando do vencedor, e depois ficavam como senhores, e tinham ódio aos partidos da briga, para que não se juntassem contra o de fora, como deveriam se juntar, e o expulsassem por intrometido e traiçoeiro, que vem como amigo, vestido de pomba, e assim que se vê no país, tira as penas, e se vê como é, tigre ladrão. W teatrze komicy opowiadają historie o tym, kiedy Anam był wielkim krajem, i o takiej bogactwie, że sąsiedzi chcieli go podbić; ale było wielu królów, a każdy król chciał ziemie innych, więc w walkach kraj został wyczerpany, a ci z zewnątrz, Chińczycy, z Syjamu, Francuzi, łączyli się z pokonanym, aby odebrać władzę zwycięzcy, a potem zostawali panami, i mieli w nienawiści strony walki, aby nie zjednoczyły się przeciwko zewnętrznemu, jak powinny się zjednoczyć, i wyrzuciły go za wtrącanie się i zdradzieckie zamiary, który przychodzi jak przyjaciel, ubrany w gołębia, a gdy tylko pojawia się w kraju, zdejmuje pióra, i widać go takim, jakim jest, złodziejskim tygrysem. Im Theater erzählen die Komödianten die Geschichten von als Anam ein großes Land war, und von so viel Reichtum, dass die Nachbarn es erobern wollten; aber es gab viele Könige, und jeder König wollte die Ländereien der anderen, sodass das Land in den Kämpfen verwüstet wurde, und die von außen, die Chinesen, die aus Siam, die Franzosen, schlossen sich mit dem Gefallenen zusammen, um die Macht vom Sieger zu nehmen, und dann blieben sie als Herren, und hegten Hass gegen die Parteien des Kampfes, damit sie sich nicht gegen den von außen zusammenschlossen, wie sie es hätten tun sollen, und ihn als Einmischer und Verräter hinauswarfen, der als Freund kommt, in der Gestalt einer Taube, und sobald er im Land ist, zieht er die Federn ab, und man sieht ihn, wie er ist, ein räuberischer Tiger. 劇場では、コメディアンたちがアナムが大国だった頃の物語を語り、隣国がその豊かさを奪おうとしたことを語る。しかし、多くの王がいて、各王は他の王の土地を欲しがったので、戦いの中で国は疲弊し、外から来た中国人、シャム人、フランス人は、敗者と手を組んで勝者から権力を奪おうとし、その後は主人として居座り、戦いの党派を憎んで、外部の者に対抗して団結しないようにした。外部の者は、友人のようにやって来て、鳩のように装っているが、国に入ると羽を脱ぎ捨て、盗賊の虎として姿を現す。 In the theater, the comedians tell them stories of when Anam was a great country, and of so much wealth that the neighbors wanted to conquer it; but there were many kings, and each king wanted the lands of the others, so in the fights the country was spent, and those from outside, the Chinese, the Siamese, the French, would join with the fallen to take command from the victor, and then they would stay as masters, and they hated the parties of the fight, so that they would not unite against the outsider, as they should have united, and throw him out for being meddlesome and treacherous, who comes as a friend, dressed as a dove, and as soon as he sees himself in the country, he takes off the feathers, and he is seen as he is, a thieving tiger. En Anam el teatro no es de lo que sucede ahora, sino la historia del país; y la guerra que el bravo An-Yang le ganó al chino Chau-Tu; y los combates de las dos mujeres, Cheng Tseh y Cheng Urh, que se vistieron de guerreras, y montaron a caballo, y fueron de generales de la gente de Anam, y echaron de sus trincheras a los chinos; y las guerras de los reyes, cuando el hermano del rey muerto quería mandar en Anam, en lugar de su sobrino, o venía el rey de lejos a quitarle la tierra al rey Hue. Em Anam, o teatro não é sobre o que acontece agora, mas sim a história do país; e a guerra que o bravo An-Yang venceu contra o chinês Chau-Tu; e os combates das duas mulheres, Cheng Tseh e Cheng Urh, que se vestiram de guerreiras, montaram a cavalo, foram generais do povo de Anam e expulsaram os chineses de suas trincheiras; e as guerras dos reis, quando o irmão do rei morto queria governar em Anam, em vez de seu sobrinho, ou quando o rei de longe vinha tirar a terra do rei Hue. W Anam teatr nie opowiada o tym, co dzieje się teraz, lecz o historii kraju; o wojnie, którą dzielny An-Yang wygrał z Chińczykiem Chau-Tu; o walkach dwóch kobiet, Cheng Tseh i Cheng Urh, które przebrały się za wojowniczki, wsiadły na konie i były generałami ludzi z Anam, wypędzając Chińczyków z ich okopów; oraz o wojnach królów, kiedy brat zmarłego króla chciał rządzić w Anam, zamiast swojego siostrzeńca, lub kiedy król z daleka przyjeżdżał, aby odebrać ziemię królowi Hue. In Anam ist das Theater nicht das, was jetzt passiert, sondern die Geschichte des Landes; und der Krieg, den der tapfere An-Yang gegen den Chinesen Chau-Tu gewonnen hat; und die Kämpfe der beiden Frauen, Cheng Tseh und Cheng Urh, die sich als Kriegerinnen verkleideten, auf Pferde stiegen, und Generäle der Leute von Anam waren und die Chinesen aus ihren Schützengräben vertrieben; und die Kriege der Könige, als der Bruder des verstorbenen Königs in Anam regieren wollte, anstelle seines Neffen, oder als der König von weit her kam, um dem König Hue das Land zu nehmen. アナムでは、劇場は今起こっていることではなく、国の歴史である。勇敢なアン・ヤンが中国のチョウ・トゥに勝った戦争や、戦士の衣装を身にまとい、馬に乗り、アナムの人々の将軍となり、中国人を塹壕から追い出した二人の女性、チェン・ツェとチェン・ウルの戦い、そして王が亡くなったとき、亡き王の兄が甥の代わりにアナムを支配しようとした戦争、または遠くから王がやってきてフエの王から土地を奪おうとした戦争のことだ。 In Anam, the theater is not about what happens now, but the history of the country; and the war that the brave An-Yang won against the Chinese Chau-Tu; and the battles of the two women, Cheng Tseh and Cheng Urh, who dressed as warriors, rode horses, and became generals of the people of Anam, driving the Chinese from their trenches; and the wars of the kings, when the brother of the dead king wanted to rule in Anam instead of his nephew, or when the king came from afar to take the land from King Hue. Los anamitas, encuclillados, oyen la historia, que no cuentan los cómicos hablando o cantando, como en los dramas o, en las óperas, sino con una música de mucho ruido que no deja oír lo que dicen los cómicos, que vienen vestidos con túnicas muy ricas, bordadas de flores y pájaros que nunca se han visto, con cascos de oro muy labrados en la cabeza, y alas en la cintura, cuando son generales, y dos plumas muy largas en el casco, si son príncipes: y si son gente así, de mucho poder, no se sientan en las sillas de siempre, sino en sillas muy altas. Os anamitas, agachados, ouvem a história, que não é contada pelos cômicos falando ou cantando, como nos dramas ou nas óperas, mas com uma música de muito barulho que não deixa ouvir o que dizem os cômicos, que vêm vestidos com túnicas muito ricas, bordadas com flores e pássaros que nunca foram vistos, com capacetes de ouro muito trabalhados na cabeça, e asas na cintura, quando são generais, e duas penas muito longas no capacete, se são príncipes: e se são pessoas assim, de muito poder, não se sentam nas cadeiras de sempre, mas em cadeiras muito altas. Anamici, skuleni, słuchają historii, której nie opowiadają komicy mówiący lub śpiewający, jak w dramatach czy operach, lecz z muzyką pełną hałasu, która nie pozwala usłyszeć, co mówią komicy, którzy przychodzą ubrani w bardzo bogate tuniki, haftowane w kwiaty i ptaki, które nigdy nie były widziane, z hełmami z misternie rzeźbionego złota na głowach, i skrzydłami w talii, gdy są generałami, oraz z dwiema bardzo długimi piórami w hełmie, jeśli są książętami: a jeśli są ludźmi o wielkiej mocy, nie siadają na zwykłych krzesłach, lecz na bardzo wysokich krzesłach. Die Anamiten, in der Hocke, hören die Geschichte, die nicht von den Komikern erzählt wird, die sprechen oder singen, wie in den Dramen oder in den Opern, sondern mit einer lauten Musik, die es nicht erlaubt zu hören, was die Komiker sagen, die in sehr reichen Gewändern kommen, bestickt mit Blumen und Vögeln, die man noch nie gesehen hat, mit kunstvoll verzierten goldenen Helmen auf dem Kopf, und Flügeln an der Taille, wenn sie Generäle sind, und zwei sehr lange Federn im Helm, wenn sie Prinzen sind: und wenn sie solche Leute sind, mit viel Macht, setzen sie sich nicht auf die üblichen Stühle, sondern auf sehr hohe Stühle. アナミタは、ひざまずいてその歴史を聞く。それは、ドラマやオペラのようにコメディアンが話したり歌ったりするのではなく、非常に騒がしい音楽で語られるため、コメディアンが何を言っているのか聞こえない。彼らは非常に豪華な衣装を着て、見たことのない花や鳥の刺繍が施され、頭には非常に精巧な金の兜をかぶり、将軍のときは腰に翼を持ち、王子であれば兜に非常に長い二本の羽をつける。そして、もし彼らが非常に権力のある人々であれば、いつもの椅子に座るのではなく、非常に高い椅子に座る。 The Anamese, crouched down, listen to the story, which is not told by the comedians speaking or singing, as in dramas or operas, but with a loud music that drowns out what the comedians say, who come dressed in very rich tunics, embroidered with flowers and birds that have never been seen, with finely crafted gold helmets on their heads, and wings at their waists when they are generals, and two very long feathers on the helmet if they are princes: and if they are people of great power, they do not sit in the usual chairs, but in very high chairs. Y cuentan, y pelean, y saludan, y conversan, y hacen que toman té, y entran por la puerta de la derecha, y salen por la puerta de la izquierda: y la música toca sin parar, con sus platillos y su timbalón y su clarín y su violinete; y es un tocar extraño, que parece de aullidos y de gritos sin arreglo y sin orden, pero se ve que tiene un tono triste cuando se habla de muerte, y otro como de ataque cuando viene un rey de ganar una batalla, y otro como de procesión de mucha alegría cuando se casa la princesa, y otro como de truenos y de ruido cuando entra, con su barba blanca, el gran sacerdote y cada tono lo adornan los músicos como les parece bien, inventando el acompañamiento según lo van tocando, de modo que parece que es música sin regla, aunque si se pone bien el oído se ve que la regla de ellos es dejarle la idea libre al que toca, para que se entusiasme de veras con los pensamientos del drama, y ponga en la música la alegría, o la pena, o la poesía, o la furia que sienta en el corazón, sin olvidarse del tono de la música vieja, que todos los de la orquesta tienen que saber, para que haya una guía en medio del desorden de su invención, que es mucho de veras, porque el que no conoce sus tonos no oye más que los tamborazos y la algarabía; y así sucede en los teatros de Anam que a un europeo le da dolor de cabeza, y le parece odiosa, la música que al anamita que está junto a él le hace reír de gusto, o llorar de la pena, según estén los músicos contando la historia del letrado pobre que a fuerza de ingenio se fue burlando de los consejeros del rey, hasta que el consejero llegó a ser el pobre,—o la otra historia triste del príncipe que se arrepintió de haber llamado al extranjero a mandar en su país, y se dejó morir de hambre a los pies de Buda, cuando no había remedio ya, y habían entrado a miles en la tierra cobarde los extranjeros ambiciosos, y mandaban en el oro y las fábricas de seda, y en el reparto de las tierras, y en el tribunal de la justicia los extranjeros, y los hijos mismos de la tierra ayudaban al extranjero a maltratar al que defendía con el corazón la libertad de la tierra: la música entonces toca bajo y despacio, y como si llorase, y como si se escondiese debajo de la tierra: y los actores, como si pasase un entierro, se cubren con las mangas del traje las caras. E contam, e lutam, e saúdam, e conversam, e fazem de conta que tomam chá, e entram pela porta da direita, e saem pela porta da esquerda: e a música toca sem parar, com seus pratos e seu timbal e seu clarim e seu violino; e é um tocar estranho, que parece de uivos e gritos sem arranjo e sem ordem, mas se vê que tem um tom triste quando se fala de morte, e outro como de ataque quando um rei vem de ganhar uma batalha, e outro como de procissão de muita alegria quando a princesa se casa, e outro como de trovões e barulho quando entra, com sua barba branca, o grande sacerdote, e cada tom é adornado pelos músicos como acham melhor, inventando o acompanhamento conforme vão tocando, de modo que parece que é música sem regra, embora se se escutar bem se vê que a regra deles é deixar a ideia livre para quem toca, para que se entusiasme de verdade com os pensamentos do drama, e coloque na música a alegria, ou a tristeza, ou a poesia, ou a fúria que sente no coração, sem esquecer o tom da música antiga, que todos os da orquestra têm que saber, para que haja uma guia em meio ao desordem de sua invenção, que é muito de verdade, porque quem não conhece seus tons não ouve mais que os tamborins e a algazarra; e assim acontece nos teatros de Anam que a um europeu dá dor de cabeça, e lhe parece odiosa, a música que ao anamita que está ao seu lado faz rir de prazer, ou chorar de tristeza, conforme os músicos estejam contando a história do pobre letrado que, à força de engenho, foi zombando dos conselheiros do rei, até que o conselheiro chegou a ser o pobre,—ou a outra história triste do príncipe que se arrependeu de ter chamado o estrangeiro para governar em seu país, e deixou-se morrer de fome aos pés de Buda, quando já não havia remédio, e milhares de estrangeiros ambiciosos haviam invadido a terra covarde, e mandavam no ouro e nas fábricas de seda, e na divisão das terras, e no tribunal da justiça os estrangeiros, e os próprios filhos da terra ajudavam o estrangeiro a maltratar quem defendia com o coração a liberdade da terra: a música então toca baixo e devagar, e como se chorasse, e como se se escondesse debaixo da terra: e os atores, como se passasse um enterro, cobrem os rostos com as mangas do traje. I opowiadają, i walczą, i witają, i rozmawiają, i udają, że piją herbatę, i wchodzą drzwiami po prawej stronie, a wychodzą drzwiami po lewej stronie: a muzyka gra bez przerwy, z talerzami, wielkim bębnem, trąbką i małym skrzypcami; i jest to dziwne granie, które przypomina wycie i krzyki bez ładu i porządku, ale widać, że ma smutny ton, gdy mówi się o śmierci, i inny, jak atak, gdy król przybywa, aby wygrać bitwę, i inny, jak procesja pełna radości, gdy księżniczka wychodzi za mąż, i inny, jak grzmoty i hałas, gdy wchodzi, z białą brodą, wielki kapłan, a każdy ton ozdabiają muzycy, jak im się podoba, wymyślając akompaniament w miarę grania, tak że wydaje się, że to muzyka bez reguły, chociaż jeśli dobrze się wsłuchać, widać, że ich regułą jest pozostawienie wolnej myśli temu, kto gra, aby naprawdę się zafascynował myślami dramatu i włożył w muzykę radość, lub smutek, lub poezję, lub wściekłość, którą czuje w sercu, nie zapominając o tonie starej muzyki, którą wszyscy w orkiestrze muszą znać, aby była jakaś wskazówka wśród nieładu ich wynalazku, co jest naprawdę dużo, ponieważ ten, kto nie zna ich tonów, słyszy tylko bębny i hałas; i tak się dzieje w teatrach Anam, że Europejczyk dostaje bólu głowy i wydaje mu się, że muzyka jest odpychająca, podczas gdy Anamita obok niego śmieje się z radości lub płacze z żalu, w zależności od tego, jak muzycy opowiadają historię biednego prawnika, który dzięki swojemu sprytowi oszukiwał doradców króla, aż doradca stał się biedny,—lub inną smutną historię księcia, który żałował, że wezwał obcego, aby rządził w swoim kraju, i pozwolił umrzeć z głodu u stóp Buddy, gdy nie było już ratunku, a tysiące ambitnych obcych weszło do tchórzliwej ziemi, rządząc złotem i jedwabnymi fabrykami, oraz podziałem ziemi, i w sądzie sprawiedliwości obcy, a sami synowie ziemi pomagali obcemu źle traktować tego, kto z sercem bronił wolności ziemi: wtedy muzyka gra cicho i powoli, jakby płakała, i jakby chowała się pod ziemią: a aktorzy, jakby przechodził pogrzeb, zakrywają twarze rękawami strojów. Und sie erzählen, und kämpfen, und grüßen, und unterhalten sich, und tun so, als würden sie Tee trinken, und gehen durch die rechte Tür hinein und durch die linke Tür hinaus: und die Musik spielt ununterbrochen, mit ihren Becken und ihrem großen Trommel und ihrem Klarinett und ihrem kleinen Geigen; und es ist ein seltsames Spiel, das wie Heulen und Schreien ohne Ordnung und Regel klingt, aber man sieht, dass es einen traurigen Ton hat, wenn es um den Tod geht, und einen wie von Angriff, wenn ein König kommt, um eine Schlacht zu gewinnen, und einen anderen wie von einer Prozession voller Freude, wenn die Prinzessin heiratet, und einen anderen wie von Donnerschlägen und Lärm, wenn der große Priester mit seinem weißen Bart eintritt, und jeder Ton wird von den Musikern so geschmückt, wie es ihnen gefällt, indem sie die Begleitung erfinden, während sie spielen, sodass es scheint, als wäre es Musik ohne Regel, obwohl, wenn man gut hinhört, man sieht, dass ihre Regel darin besteht, dem Spieler die Idee frei zu lassen, damit er sich wirklich mit den Gedanken des Dramas begeistert und die Freude, oder den Schmerz, oder die Poesie, oder die Wut, die er im Herzen fühlt, in die Musik legt, ohne den Ton der alten Musik zu vergessen, den alle in der Orchester wissen müssen, damit es eine Führung im Chaos ihrer Erfindung gibt, was wirklich viel ist, denn wer seine Töne nicht kennt, hört nur die Trommelschläge und das Geschrei; und so geschieht es in den Theatern von Anam, dass es einem Europäer Kopfschmerzen bereitet und ihm die Musik, die den Anamiten neben ihm zum Lachen oder Weinen bringt, je nachdem, wie die Musiker die Geschichte des armen Gelehrten erzählen, der mit viel Einfallsreichtum die Berater des Königs verspottete, bis der Berater arm wurde,—oder die andere traurige Geschichte des Prinzen, der bereute, den Ausländer gerufen zu haben, um in seinem Land zu regieren, und sich zu Füßen Buddhas verhungern ließ, als es schon kein Heilmittel mehr gab, und die ehrgeizigen Ausländer in Scharen in das feige Land eingedrungen waren und im Gold und in den Seidenfabriken und in der Verteilung des Landes und im Gericht der Gerechtigkeit die Ausländer regierten, und die eigenen Kinder des Landes dem Ausländer halfen, denjenigen zu misshandeln, der mit dem Herzen die Freiheit des Landes verteidigte: die Musik spielt dann leise und langsam, und als würde sie weinen, und als würde sie sich unter die Erde verstecken: und die Schauspieler, als würde eine Beerdigung vorbeigehen, decken ihre Gesichter mit den Ärmeln ihrer Kostüme. 彼らは語り、戦い、挨拶し、会話し、紅茶を飲むふりをし、右の扉から入って左の扉から出る。そして音楽は止まることなく、シンバル、ティンバロン、クラリネット、バイオリンで演奏される。奇妙な演奏で、叫び声や無秩序な叫びのように聞こえるが、死について語るときは悲しい調子があり、戦いに勝った王が来るときは攻撃のような調子があり、王女が結婚するときは非常に喜びに満ちた行列のような調子があり、白いひげを持つ大司祭が入るときは雷鳴のような音がする。そして、各調子は音楽家たちが気に入ったように装飾し、演奏しながら伴奏を即興で作り出すため、規則のない音楽のように聞こえるが、耳を澄ませば彼らの規則は演奏者に自由なアイデアを与え、ドラマの思考に本当に興奮し、音楽に喜びや悲しみ、詩や怒りを心に感じたままに表現させることだとわかる。古い音楽の調子を忘れずに、オーケストラの全員がそれを知っている必要があり、彼らの創造の混乱の中にガイドが存在するようにする。そうでなければ、調子を知らない者は太鼓の音や騒音しか聞こえない。こうしてアナムの劇場では、ヨーロッパ人には頭痛を引き起こし、嫌悪感を抱かせる音楽が、隣にいるアナミタには喜びで笑わせたり、悲しみで泣かせたりする。音楽家たちが貧しい弁護士の物語を語るとき、彼は機知で王の顧問を欺き続け、最終的には顧問が貧しい者になってしまうのだ。あるいは、外国人を自国に呼んで支配させたことを悔い、仏陀の足元で飢え死にすることになった王子の悲しい物語。すでに手遅れで、数千人の野心的な外国人が臆病な土地に侵入し、金や絹の工場、土地の分配、司法の裁判所を支配していた。そして、土地の子供たち自身が外国人を助けて、心から土地の自由を守ろうとする者を虐待した。そのとき、音楽は低く静かに、まるで泣いているかのように、地面の下に隠れているかのように演奏される。そして、俳優たちは葬式が通り過ぎるかのように、衣装の袖で顔を隠す。 And they tell, and fight, and greet, and converse, and pretend to drink tea, and enter through the right door, and exit through the left door: and the music plays nonstop, with its cymbals and its big drum and its trumpet and its small violin; and it is a strange playing, that seems like howls and shouts without arrangement and order, but it is clear that it has a sad tone when speaking of death, and another like an attack when a king comes from winning a battle, and another like a joyful procession when the princess gets married, and another like thunder and noise when the great priest enters, with his white beard, and each tone is adorned by the musicians as they see fit, inventing the accompaniment as they play, so that it seems like music without rules, although if one listens closely, it is clear that their rule is to leave the idea free to the player, so that they can truly get excited with the thoughts of the drama, and put into the music the joy, or the sorrow, or the poetry, or the fury they feel in their heart, without forgetting the tone of the old music, which all the orchestra members must know, so that there is a guide amidst the disorder of their invention, which is quite real, because those who do not know their tones hear nothing but the drumbeats and the clamor; and thus it happens in the theaters of Anam that a European gets a headache, and finds the music hateful, while the Anamese next to him laughs with pleasure, or cries with sorrow, depending on how the musicians are telling the story of the poor scholar who, through ingenuity, mocked the king's advisors, until the advisor became the poor one,—or the other sad story of the prince who regretted having called the foreigner to rule in his country, and let himself die of hunger at the feet of Buddha, when there was no remedy left, and thousands of ambitious foreigners had entered the cowardly land, and ruled over gold and silk factories, and the distribution of lands, and in the court of justice the foreigners, while the very children of the land helped the foreigner mistreat those who defended with their hearts the freedom of the land: the music then plays low and slow, as if it were crying, and as if it were hiding beneath the earth: and the actors, as if a funeral were passing, cover their faces with the sleeves of their costumes. Y así es la música de sus dramas de historia, y de los de pelea, y de los de casamiento, mientras los actores gritan y andan delante de los músicos en el escenario, y los generales se echan por la tierra, para figurar que están muertos, o pasan la pierna derecha por sobre la espalda de una silla, para decir que van a montar a caballo, o entran por entre unas cortinas el novio y la princesa, para que se sepa que se acaban de casar. E assim é a música de seus dramas históricos, e dos de luta, e dos de casamento, enquanto os atores gritam e andam à frente dos músicos no palco, e os generais se jogam ao chão, para fingir que estão mortos, ou passam a perna direita sobre as costas de uma cadeira, para dizer que vão montar a cavalo, ou entram entre algumas cortinas o noivo e a princesa, para que se saiba que acabaram de se casar. I tak brzmi muzyka ich dramatów historycznych, i tych o walkach, i tych o małżeństwie, podczas gdy aktorzy krzyczą i chodzą przed muzykami na scenie, a generałowie kładą się na ziemi, aby udawać, że są martwi, lub przełożą prawą nogę na oparcie krzesła, aby powiedzieć, że zamierzają wsiąść na konia, lub wchodzą między zasłony pan młody i księżniczka, aby pokazać, że właśnie się pobrali. Und so ist die Musik ihrer Geschichtsdramen, und der Kämpfe, und der Hochzeiten, während die Schauspieler schreien und vor den Musikern auf der Bühne umherlaufen, und die Generäle sich auf den Boden werfen, um darzustellen, dass sie tot sind, oder das rechte Bein über die Rückenlehne eines Stuhls legen, um zu zeigen, dass sie reiten wollen, oder der Bräutigam und die Prinzessin durch einige Vorhänge eintreten, um zu zeigen, dass sie gerade geheiratet haben. このように、彼らの歴史劇、戦いの劇、結婚の劇の音楽は、俳優たちが叫び、舞台上で音楽家の前を歩き、将軍たちが地面に倒れ、死んでいるふりをしたり、馬に乗るために椅子の背中に右足を乗せたり、カーテンの間から新郎と王女が入ってきて結婚したことを示す。 And so is the music of their historical dramas, and of the fighting ones, and of the wedding ones, while the actors shout and walk in front of the musicians on stage, and the generals throw themselves on the ground, to pretend that they are dead, or they pass their right leg over the back of a chair, to indicate that they are going to mount a horse, or the groom and the princess enter through some curtains, to show that they have just gotten married. Porque el teatro es un salón abierto, sin las bambalinas ni bastidores, y sin aparatos ni pinturas: sino que cuando la escena va a cambiar, sale un regidor de blusa y turbante, y se lo dice al público, o pone una mesa, que quiere decir banquete, o cuelga una lanza al fondo, que quiere decir batalla, o sopla el alcohol que trae en la boca sobre una antorcha encendida, lo que quiere decir que hay incendio. because|the|theater|it is|an|hall|open|without|the|wings|nor|backdrops|and|without|devices|nor|paintings|but|that|when|the|scene|it goes|to|change|it comes out|a|stage manager|in|blouse|and|turban|and|himself|it|he says|to the|audience|or|he puts|a|table|that|it wants|to say|banquet|or|he hangs|a|spear|at the|back|that|it wants|to say|battle|or|he blows|the|alcohol|that|he brings|in|the|mouth|over|a|torch|lit|what|that|it wants|to say|that|there is|fire Porque o teatro é um salão aberto, sem as cortinas ou bastidores, e sem aparelhos ou pinturas: mas quando a cena vai mudar, sai um regente de blusa e turbante, e diz isso ao público, ou coloca uma mesa, que quer dizer banquete, ou pendura uma lança ao fundo, que quer dizer batalha, ou sopra o álcool que traz na boca sobre uma tocha acesa, o que quer dizer que há incêndio. Ponieważ teatr to otwarta sala, bez kulis ani zaplecza, bez urządzeń ani malowideł: gdy scena ma się zmienić, wychodzi reżyser w bluzie i turbanie i mówi to publiczności, lub stawia stół, co oznacza ucztę, lub wiesza włócznię w tle, co oznacza bitwę, lub dmucha alkohol, który ma w ustach, na zapaloną pochodnię, co oznacza, że jest pożar. Denn das Theater ist ein offener Saal, ohne Kulissen oder Bühnenbilder, und ohne Geräte oder Malereien: sondern wenn die Szene wechseln soll, kommt ein Regisseur in Bluse und Turban heraus und sagt es dem Publikum, oder stellt einen Tisch auf, was ein Festmahl bedeutet, oder hängt eine Lanze im Hintergrund auf, was eine Schlacht bedeutet, oder bläst den Alkohol, den er im Mund hat, über eine entzündete Fackel, was bedeutet, dass es einen Brand gibt. なぜなら、劇場はオープンなサロンであり、舞台裏や背景がなく、装置や絵画もないからです。シーンが変わるとき、ブラスとターバンを身に着けた演出家が出てきて観客に伝えたり、宴会を意味するテーブルを置いたり、戦いを意味する槍を背景に吊るしたり、口に含んだアルコールを点火された松明の上に吹きかけたりして、火事があることを示します。 Because the theater is an open hall, without curtains or backdrops, and without devices or paintings: but when the scene is about to change, a stage manager in a blouse and turban comes out and tells the audience, or sets up a table, which means banquet, or hangs a spear in the background, which means battle, or blows the alcohol he has in his mouth over a lit torch, which means there is a fire. Y este de la blusa, que anda poniendo y quitando, sale y entra entre los que hacen de príncipes de seda y generales de oro, de mil años atrás, cuando los parientes del príncipe Ly-Tieng-Vuong querían darle a beber una taza de té envenenado. and|this|of|the|blouse|that|he goes|putting|and|taking off|he comes out|and|he enters|among|those|who|they make|of|princes|of|silk|and|generals|of|gold|of|a thousand|years|ago|when|the|relatives|of the|prince||||they wanted|to give him|a|to drink|a|cup|of|tea|poisoned E este da blusa, que anda colocando e tirando, sai e entra entre os que fazem de príncipes de seda e generais de ouro, de mil anos atrás, quando os parentes do príncipe Ly-Tieng-Vuong queriam lhe dar para beber uma xícara de chá envenenado. A ten w bluzie, który wchodzi i wychodzi, przechodzi między tymi, którzy grają jedwabnych książąt i złotych generałów sprzed tysiąca lat, kiedy krewni księcia Ly-Tieng-Vuong chcieli mu podać filiżankę zatrutego herbaty. Und dieser in der Bluse, der ständig auf- und abtritt, kommt und geht zwischen denen, die Prinzen aus Seide und Generäle aus Gold spielen, aus tausend Jahren zurück, als die Verwandten des Prinzen Ly-Tieng-Vuong ihm eine Tasse vergifteten Tees geben wollten. そして、ブラスを着たこの人は、出たり入ったりしながら、千年前の絹の王子や金の将軍の役を演じる人々の間を行き来します。王子リ・ティエン・ヴォンの親族が彼に毒入りの茶を飲ませようとしたときのことです。 And this one in the blouse, who is putting things up and taking them down, comes in and out among those who play silk princes and golden generals, from a thousand years ago, when the relatives of Prince Ly-Tieng-Vuong wanted to give him a cup of poisoned tea. Allá adentro, en lo que no se ve del teatro, hay como un mostrador, con cajas de pintarse y espejos en la pared, y un rosario de barbas, de donde el que hace de loco toma la amarilla, y la colorada el que hace de fiero, y la negra el que hace de rey hermoso, y el que hace de viejo toma la barba blanca. over there|inside|in|what|that|not|itself|it is seen|of the|theater|there is|like|a|counter|with|boxes|of|to paint oneself|and|mirrors|on|the|wall|and|a|rosary|of|beards|from|where|the|who|he plays|of|crazy|he takes|the|yellow|and|the|red|the|who|he plays|of|fierce|and|the|black|the|who|he plays|of|king|beautiful|and|the|who|he plays|of|old|he takes|the|beard|white Lá dentro, no que não se vê do teatro, há como um balcão, com caixas de maquiagem e espelhos na parede, e um rosário de barbas, de onde o que faz de louco pega a amarela, e a vermelha o que faz de feroz, e a negra o que faz de rei bonito, e o que faz de velho pega a barba branca. Tam w środku, w tym, co nie jest widoczne w teatrze, jest coś w rodzaju lady, z pudełkami do malowania i lustrami na ścianie, oraz różańcem brod, z którego ten, kto gra szaleńca, bierze żółtą, a ten, kto gra dzikiego, bierze czerwoną, a czarną bierze ten, kto gra pięknego króla, a ten, kto gra starca, bierze białą brodę. Drinnen, wo man das Theater nicht sieht, gibt es wie eine Theke, mit Schminkkästen und Spiegeln an der Wand, und eine Reihe von Bärten, aus denen der, der den Verrückten spielt, den gelben nimmt, und der, der den Wilden spielt, den roten, und der, der den schönen König spielt, den schwarzen, und der, der den Alten spielt, nimmt den weißen Bart. 劇場の見えない部分には、化粧道具や壁に鏡があるカウンターのようなものがあり、そこから狂人の役を演じる人が黄色いひげを取り、凶暴な役の人が赤いひげを取り、美しい王の役の人が黒いひげを取り、老人の役の人が白いひげを取ります。 Inside, in what is not seen in the theater, there is like a counter, with makeup boxes and mirrors on the wall, and a string of beards, from which the one who plays the fool takes the yellow one, and the red one the one who plays the fierce character, and the black one the one who plays the handsome king, and the one who plays the old man takes the white beard. Y se pinta la cara el que hace de gobernador, de colorado y de negro. and|himself|he paints|the|face|the|who|he plays|of|governor|in|red|and|of|black E se pinta o rosto o que faz de governador, de vermelho e de negro. I maluje twarz ten, kto gra gubernatora, na czerwono i na czarno. Und der, der den Gouverneur spielt, schminkt sich das Gesicht rot und schwarz. そして、知事の役を演じる人は、赤と黒で顔を化粧します。 And the one who plays the governor paints his face red and black. Por encima de todo, en lo más alto de la pared, hay una estatua de Buda. for|above|of|everything|in|the|most|high|of|the|wall|there is|a|statue|of|Buddha über|oben|auf|alles|in|das|höchste|hohe|an|der|Wand|es gibt|eine|Statue|von|Buddha の|上|の|全て|の中で|それ|最も|高い|の|||ある|一つの|像|の|ブッダ ponad|na|z|wszystko|w|to|najbardziej|wysokim|na|ścianie||jest|jedna|statua|| acima|de|tudo|em|lo|mais|alto|da|la|pared|||uma|estátua|de|Buda Acima de tudo, no alto da parede, há uma estátua de Buda. Ponad wszystkim, na szczycie ściany, znajduje się posąg Buddy. Über allem, ganz oben an der Wand, steht eine Buddha-Statue. すべての上に、壁の最上部には仏像があります。 Above all, at the top of the wall, there is a statue of Buddha. Al salir del teatro, los anamitas van hablando mucho, como enojados, como si quisieran echar a correr, y parece que quieren convencer a sus amigos cobardes, y que los amenazan. upon|leaving|of the|theater|the|Anamites|they go|talking|a lot|as|angry|as|if|they wanted|to run|to|to run|and|it seems|that|they want|to convince|to|their|friends|cowards|and|that|them|they threaten beim|Verlassen|aus dem|Theater|die|Anamiten|sie gehen|Sprechen|viel|wie|verärgert|als|ob|sie möchten|los Loslaufen|auf|Rennen|und|es scheint|dass|sie wollen|Überzeugen|an|ihre|Freunde|feige|und|dass|sie|sie bedrohen の|出る|の|劇場|彼ら|アナミタ|行く|話しながら|多く|のように|怒っている|のように|もし|彼らが欲しい|走り出す|に|走る|そして|見える|ということ|彼らが欲しい|説得する|に|彼らの|友達|臆病者|そして|ということ|彼らを|脅す po|wyjściu|z|teatru|ci|Anamici|idą|mówiąc|dużo|jak|zdenerwowani|jak|jeśli|chcieliby|rzucić|do|biegu|i|wydaje się|że|chcą|przekonać|do|ich|przyjaciół|tchórzy|i|że|ich|grożą ao|sair|do|teatro|os|anamitas|vão|falando|muito|como|irritados|como|se|quisessem|correr|para||e|parece|que|querem|convencer|a|seus|amigos|covardes|e|que|os|ameaçam Ao sair do teatro, os anamitas falam muito, como se estivessem bravos, como se quisessem correr, e parece que querem convencer seus amigos covardes, e que os ameaçam. Wychodząc z teatru, Anamici rozmawiają głośno, jakby byli zdenerwowani, jakby chcieli uciekać, i wydaje się, że chcą przekonać swoich tchórzliwych przyjaciół, a nawet ich grożą. Beim Verlassen des Theaters reden die Anamiten viel, als wären sie wütend, als wollten sie loslaufen, und es scheint, als wollten sie ihre feigen Freunde überzeugen und drohen ihnen. 劇場を出ると、アナミタたちは怒っているかのようにたくさん話し、走り出したいかのように見え、臆病な友人たちを説得しようとしているようで、脅しているようです。 As they leave the theater, the Anamites talk a lot, as if angry, as if they want to run, and it seems they want to convince their cowardly friends, and they threaten them. De la pagoda salen callados, con la cabeza baja, con las manos en los bolsillos de la blusa azul. from|the|pagoda|they leave|silent|with|the|head|down|with|the|hands|in|the|pockets|of|the|blouse|blue aus|der|Pagode|sie verlassen|still|mit|dem|Kopf|gesenkt|mit|den|Händen|in|die|Taschen|von|der|Bluse|blau の|の|パゴダ|出る|静かに|を持って|の|頭|下げた|を持って|の|手|の中で|の|ポケット|の|||青い z|pagody||wychodzą|cicho|z|głową||spuszczoną|z|rękami||w|kieszeniach||z|bluzą||niebieską da|a||||com|||||as|mãos|nos|os|bolsos|da|||azul Da pagoda saem calados, com a cabeça baixa, com as mãos nos bolsos da blusa azul. Z pagody wychodzą cicho, z opuszczoną głową, z rękami w kieszeniach niebieskiej bluzki. Aus der Pagode kommen sie schweigend, mit gesenktem Kopf, die Hände in den Taschen der blauen Bluse. 彼らは静かに、頭を下げて、青いブラウスのポケットに手を入れて、パゴダから出てきます。 They leave the pagoda quietly, with their heads down, with their hands in the pockets of their blue blouses. Y si un francés les pregunta algo en el camino, le dicen en su lengua: «No sé». and|if|a|French|to them|he asks|something|in|the|way|to him|they say|in|their|language|no|I know und|wenn|ein|Franzose|ihnen|er fragt|etwas|auf|den|Weg|ihm|sie sagen|in|ihrer|Sprache|nein|ich weiß そして|もし|一人の|フランス人|彼らに|質問する|何か|の中で|の|道|彼に|言う|の中で|彼らの|言語|いいえ|知らない i|jeśli|jeden|Francuz|im|pyta|coś|w|drodze||mu|mówią|w|swoim|języku|nie|wiem e|se|um|francês|lhes|pergunta|algo|em|||lhe|dizem|em|sua|língua|não|sei E se um francês lhes pergunta algo no caminho, eles dizem em sua língua: «Não sei». A jeśli Francuz zapyta ich coś po drodze, odpowiadają w swoim języku: «Nie wiem». Und wenn ein Franzose ihnen auf dem Weg etwas fragt, sagen sie in ihrer Sprache: «Ich weiß nicht». そして、もしフランス人が道で何かを尋ねると、彼らは自分の言語で「わからない」と言います。 And if a Frenchman asks them something on the way, they say in their language: 'I don't know.' Y si un anamita les habla de algo en secreto, le dicen: «¡Quién sabe!» and|if|a|anamita|to them|he/she speaks|of|something|in|secret|to him/her|they say|who|knows und|wenn|ein|Anamite|ihnen|er spricht|über|etwas|in|Geheimnis|ihm|sie sagen|wer|weiß そして|もし|一つの|アナミタ|彼らに|話す|について|何か|に|秘密で|彼に|言う|誰が|知っている i|jeśli|jakiś|Anamita|im|mówi|o|czymś|w|sekrecie|mu|mówią|kto|wie e|se|um|anamita|lhes|fala|de|algo|em|segredo|lhe|dizem|quem|sabe E se um anamita lhes fala de algo em segredo, dizem: «Quem sabe!» A jeśli anamit mówi im coś w tajemnicy, mówią: «Kto wie!» Und wenn ein Anamita ihnen etwas im Geheimen erzählt, sagen sie: «Wer weiß!» もしアナミタが秘密のことについて話しかけたら、彼らは「誰が知っているのか!」と言います。 And if a little soul speaks to them about something in secret, they say: "Who knows!"

ai_request(all=40 err=30.00%) translation(all=77 err=0.00%) cwt(all=5121 err=81.72%) pt:B7ebVoGS: pl:B7ebVoGS: de:AvEceOtN:250601 ja:B7ebVoGS:250601 en:At8odHUl:250601 openai.2025-02-07 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=19.29 PAR_CWT:B7ebVoGS=28.83 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=24.72 PAR_CWT:B7ebVoGS=27.62 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=20.66 PAR_CWT:At8odHUl=24.98 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=19.75 PAR_CWT:AvEceOtN=17.06 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=34.2 PAR_CWT:At8odHUl=21.47 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=16.67 PAR_CWT:At8odHUl=15.38 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=163.68 PAR_CWT:AvEceOtN=18.44 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=17.86 PAR_CWT:B7ebVoGS=12.7 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=18.08 PAR_CWT:At8odHUl=14.77