×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.

Start learning this lesson now
image

Licencja na dorosłość - Małgorzata Karolina Piekarska, POSTE RESTANTE (1)

POSTE RESTANTE (1)

– Naprawdę chcesz mu zaproponować, by z nami jechał? – spytała Kamila.

Siedziała z Olkiem u niej w ogrodzie na huśtawce i razem wsłuchiwali się w śpiew świerszczy.

– Przecież i tak tam jedziemy – odparł, obejmując ją ramieniem.

– Ale w innej sprawie…

– No to co?

– Nie chcesz, żebyśmy pobyli tylko we dwoje?

– Cały czas jesteśmy we dwoje, a przecież to nasi przyjaciele.

– No, ale… to urodziny… i takie… wiesz… – urwała w pół zdania i odwróciła głowę.

Przez chwilę milczeli. Olek wiedział. Co jak co, ale to wiedział świetnie. Od ubiegłego roku już na zawsze dzień jej urodzin będzie dniem śmierci Wojtka. I nic tego nie zmieni. Kamila od kilku tygodni, właściwie od zdania matury, mówiła, że chciałaby pojechać na jego grób do Lublina. Tłumaczyła, że jeśli tego nie zrobi, będzie się źle czuła.

„Muszę. Rozumiesz?” – powtarzała raz po raz z taką mocą, że Olek dawno skapitulował.

Kamila zaś wdzięczna była, że nie pytał dlaczego. Nie umiałaby mu opowiedzieć o wyrzutach sumienia. O poczuciu winy nie tyle z powodu śmierci Wojtka, ile z przekonania, że chyba za krótko trwała jej żałoba, co może oznaczać, że może nie kochała Wojtka aż tak bardzo, jak myślała… A to z kolei stawiało pod znakiem zapytania w ogóle jej zdolności do przeżywania głębokich uczuć. Często sama czuła, że właściwie robi to wszystko, bo tak wypada. Wielekroć łapała się na rozmyślaniu, co ludzie powiedzą, jeśli nie pojedzie i nie będzie pielęgnować pamięci o Wojtku. Bo on był w jej życiu, był w jej sercu, ale teraz, po prawie roku, już jakby to wszystko zbladło.

Już prawie nie pamiętała jego zapachu. Zostały zdjęcia. Miała oczywiście w pamięci jego głos. Babcia twierdziła, że tego nigdy się nie zapomina. Poza tym zostało w komputerze kilka filmów z nim, ale sam Wojtek stał się już bardzo odległy. Czy zadziałał fakt, że zabrakło go podczas przygotowań do matury? Czasem owszem, odzywała się w niej tęsknota. Ale coraz rzadziej. Zdarzało się, że brała za niego jakiegoś obcego chłopaka na ulicy, i wtedy dopadał ją dziwny niepokój. Ale ostatni raz… coś takiego miało miejsce chyba w lutym. Dlatego z powodu tego duchowego odejścia od Wojtka było jej zwyczajnie głupio i wstyd.

Najbardziej ciążyło jej jednak to, że nie miała z kim o tym porozmawiać. Małgosia? Zniknęła przecież. Ale nawet jakby była tuż obok… Czy Kamila dałaby radę opowiedzieć jej o tym tak szczerze? Przecież nawet przed samą sobą nie bardzo umiała się przyznać. A teraz pojawiła się sprawa zabrania ze sobą w podróż Maćka, który chyba myśli, że uda mu się tam na miejscu znaleźć Małgosię. Co za naiwność… I pomyśleć, że to wszystko przez zamieszanie ze świadectwem maturalnym.

POSTE RESTANTE (1) POSTE RESTANTE (1) POSTE RESTANTE (1) POSTE RESTANTE (1) POSTE RESTANTE (1) POSTE RESTANTE (1) POSTO RESTANTE (1) ПОСЛЕ ПРОДОЛЖЕНИЯ (1) POSTE RESTANTE (1)

– Naprawdę chcesz mu zaproponować, by z nami jechał? - You really want to offer him to come with us? - Queres mesmo oferecer-lhe para vir connosco? – spytała Kamila. Kamila asked. - perguntou Kamila.

Siedziała z Olkiem u niej w ogrodzie na huśtawce i razem wsłuchiwali się w śpiew świerszczy. She and Olek sat with her in the garden on a swing and they listened to the crickets singing together. Sentou-se com Olek no seu jardim, num baloiço, e juntos ouviram o canto dos grilos. Вона сиділа з Олеком у своєму саду на гойдалці, і вони разом слухали спів цвіркунів.

– Przecież i tak tam jedziemy – odparł, obejmując ją ramieniem. - Wir fahren ja sowieso dorthin", antwortete er und legte seinen Arm um ihre Schultern. "We're going there anyway," he replied, putting his arm around her shoulder. - Afinal, vamos para lá de qualquer maneira", respondeu ele, pondo o braço à volta dos ombros dela. — Мы все равно идем туда, — ответил он, обнимая ее за плечи.

– Ale w innej sprawie… - But in another matter ... - Mas noutro assunto...

– No to co? - So what? - E depois?

– Nie chcesz, żebyśmy pobyli tylko we dwoje? - You don't want us to be just the two of you? - Não queres que fiquemos só nós os dois?

– Cały czas jesteśmy we dwoje, a przecież to nasi przyjaciele. - We are the two of us all the time, and yet they are our friends. - Somos dois a toda a hora e, no entanto, eles são nossos amigos.

– No, ale… to urodziny… i takie… wiesz… – urwała w pół zdania i odwróciła głowę. - Na ja, aber... es ist ein Geburtstag... und so... du weißt schon... - sie hielt mitten im Satz inne und wandte den Kopf ab. "Well, but ... it's a birthday ... and such ... you know ..." She broke off in mid-sentence and turned her head. - Bem, mas... é um aniversário... e tal... sabes... - parou a meio da frase e virou a cabeça para o lado.

Przez chwilę milczeli. They were silent for a moment. Ficaram em silêncio durante algum tempo. Olek wiedział. Olek knew. Co jak co, ale to wiedział świetnie. Was für ein Ding, aber er wusste es ganz genau. What is what, but he knew it very well. Que coisa, mas ele sabia-o brilhantemente. Od ubiegłego roku już na zawsze dzień jej urodzin będzie dniem śmierci Wojtka. From last year, her birthday will forever be the day of Wojtek's death. Desde o ano passado, o seu aniversário será para sempre o dia da morte de Wojtek. I nic tego nie zmieni. And nothing will change it. E nada vai mudar isso. Kamila od kilku tygodni, właściwie od zdania matury, mówiła, że chciałaby pojechać na jego grób do Lublina. Kamila has been saying for a few weeks, actually after passing her high school diploma, that she would like to go to his grave in Lublin. Kamila andava a dizer há algumas semanas, na verdade desde que passou nos exames do ensino secundário, que gostaria de ir à sua campa em Lublin. Tłumaczyła, że jeśli tego nie zrobi, będzie się źle czuła. She explained that if she didn't, she would feel bad. Ela explicou que, se não o fizesse, sentir-se-ia mal.

„Muszę. "I have to. "Tenho de o fazer. Rozumiesz?” – powtarzała raz po raz z taką mocą, że Olek dawno skapitulował. Understand?" – she repeated again and again with such power that Olek capitulated a long time ago. Percebeste?" - repetiu uma e outra vez com tanta força que Olek capitulou há muito tempo.

Kamila zaś wdzięczna była, że nie pytał dlaczego. Kamila was grateful that he did not ask why. Kamila, por outro lado, ficou grata por ele não ter perguntado porquê. Nie umiałaby mu opowiedzieć o wyrzutach sumienia. She wouldn't be able to tell him about his remorse. Ela não seria capaz de lhe falar dos remorsos. O poczuciu winy nie tyle z powodu śmierci Wojtka, ile z przekonania, że chyba za krótko trwała jej żałoba, co może oznaczać, że może nie kochała Wojtka aż tak bardzo, jak myślała… A to z kolei stawiało pod znakiem zapytania w ogóle jej zdolności do przeżywania głębokich uczuć. About feeling guilty not so much about Wojtek's death, but about the conviction that her mourning was probably too short, which may mean that maybe she did not love Wojtek as much as she thought ... And this, in turn, put her abilities in question in general to experience deep feelings. Sobre o sentimento de culpa, não tanto pela morte de Wojtek, mas pela convicção de que o seu luto foi provavelmente demasiado curto, o que poderia significar que talvez não amasse Wojtek tanto quanto pensava... E isso, por sua vez, punha em causa a sua capacidade de experimentar sentimentos profundos. Często sama czuła, że właściwie robi to wszystko, bo tak wypada. Often she herself felt that she was actually doing it all because she was doing it that way. Muitas vezes, ela própria sentia que estava a fazer tudo isso porque era a coisa certa a fazer. Wielekroć łapała się na rozmyślaniu, co ludzie powiedzą, jeśli nie pojedzie i nie będzie pielęgnować pamięci o Wojtku. Immer wieder ertappte sie sich dabei, wie sie darüber nachdachte, was die Leute sagen würden, wenn sie nicht hingehen und die Erinnerung an Wojtek in Ehren halten würde. Many times she found herself wondering what people would say if she didn't go and cherish the memory of Wojtek. De vez em quando, dava por si a pensar no que as pessoas diriam se ela não fosse e guardasse a memória de Wojtek. Bo on był w jej życiu, był w jej sercu, ale teraz, po prawie roku, już jakby to wszystko zbladło. Because he was in her life, he was in her heart, but now, after almost a year, it all seems pale. Porque ele estava na vida dela, estava no seu coração, mas agora, passado quase um ano, é como se tudo se tivesse desvanecido.

Już prawie nie pamiętała jego zapachu. Sie erinnerte sich kaum noch an seinen Geruch. She hardly remembered his scent anymore. Já quase não se lembrava do cheiro dele. Zostały zdjęcia. Fotos bleiben. Pictures left. As fotografias permanecem. Miała oczywiście w pamięci jego głos. She remembered his voice, of course. É óbvio que ela tinha a voz dele em mente. Babcia twierdziła, że tego nigdy się nie zapomina. Grandma said that you never forget it. A avó dizia que isto é algo que nunca se esquece. Poza tym zostało w komputerze kilka filmów z nim, ale sam Wojtek stał się już bardzo odległy. Besides, there were a few movies with him on the computer, but Wojtek himself became very distant. Além disso, ainda há alguns vídeos dele no computador, mas o próprio Wojtek tornou-se muito distante. Czy zadziałał fakt, że zabrakło go podczas przygotowań do matury? Did the fact that it was missing during the preparation for the final exams? O facto de ter desaparecido durante os preparativos para o bacharelato funcionou? Czasem owszem, odzywała się w niej tęsknota. Sometimes, yes, there was a longing in her. Por vezes, sim, ouvia-se dela uma saudade. Ale coraz rzadziej. But less and less. Mas cada vez mais raramente. Zdarzało się, że brała za niego jakiegoś obcego chłopaka na ulicy, i wtedy dopadał ją dziwny niepokój. There were times when she took a strange boy on the street for him, and then she felt a strange unease. Ocasionalmente, pegava no filho de um desconhecido na rua por ele, e então uma estranha ansiedade apoderava-se dela. Ale ostatni raz… coś takiego miało miejsce chyba w lutym. But the last time… something like that happened in February, I think. Mas a última vez que... algo assim aconteceu foi provavelmente em fevereiro. Dlatego z powodu tego duchowego odejścia od Wojtka było jej zwyczajnie głupio i wstyd. Therefore, because of this spiritual departure from Wojtek, she was simply stupid and ashamed. Por isso, devido a este afastamento espiritual de Wojtek, ela era simplesmente estúpida e envergonhada.

Najbardziej ciążyło jej jednak to, że nie miała z kim o tym porozmawiać. But the worst part was that she had no one to talk to about it. O que mais pesava na sua mente, no entanto, era o facto de não ter ninguém com quem falar sobre o assunto. Małgosia? Gretel? Zniknęła przecież. She disappeared after all. Afinal, ela desapareceu. Ale nawet jakby była tuż obok… Czy Kamila dałaby radę opowiedzieć jej o tym tak szczerze? But even if she was right next to her ... Would Kamila be able to tell her so honestly? Mas mesmo que ela estivesse mesmo ali ao lado... Será que Kamila seria capaz de lhe contar tudo tão honestamente? Przecież nawet przed samą sobą nie bardzo umiała się przyznać. She couldn't even admit to herself. Afinal, mesmo para ela própria, não sabia como o admitir. A teraz pojawiła się sprawa zabrania ze sobą w podróż Maćka, który chyba myśli, że uda mu się tam na miejscu znaleźć Małgosię. And now there is the issue of taking Maciek with him on the journey, who probably thinks that he will be able to find Małgosia there on the spot. E agora há a questão de levar Maciek com ele na viagem, que parece pensar que vai conseguir encontrar Gretel no local. Co za naiwność… I pomyśleć, że to wszystko przez zamieszanie ze świadectwem maturalnym. What a naïveté… And to think it's all because of the confusion with the high school diploma. Que ingenuidade... E pensar que foi tudo por causa da confusão com o certificado do ensino secundário. Яка наївність... І подумати тільки, що все це через плутанину з атестатом про середню освіту.