Start learning this lesson now

Tomek w krainie kangurów - Alfred Szklarski, Part 4

Part 4

- Nie słyszałem, jak pan wchodził do kabiny - usprawiedliwił się, zmieszany widokiem marynarza.

- Nie masz się czego wstydzić, braciszku - powiedział ze śmiechem bosman. - potrafię podejść nawet do śpiącego lwa nie zwracając na siebie uwagi. Masz piękny sztucer. Nowy zapewne!

- Myślę, że... nowy - potwierdził Tomek.

- Nowoczesna broń. Na pewno nie widziałeś jeszcze takiej w Warszawie - mówił dalej bosman. - Pokaż, braciszku, obejrzymy ją wspólnie.

Z westchnieniem ulgi Tomek podał sztucer bosmanowi. Musiał on być nie lada znawcą broni, gdyż w jego rękach ożyła nagle, ukazując wszystkie swe tajniki. W kilka minut rozłożył niemal cały sztucer, wyjaśniając jednocześnie przeznaczenie poszczególnych części. Potem złożył go z powrotem i zaproponował:

- No, braciszku, spróbuj teraz zrobić to samo. Słyszałem od twego ojca, że masz być naszym, dostawcą świeżego mięsa, musisz więc doskonale poznać swoją broń, aby móc na niej polegać.

Za trzecim razem Tomek ku swej wielkiej radości samodzielnie rozebrał i złożył sztucer. Bosman zdawał się odgadywać jego najskrytsze myśli, mówiąc:

- Jest tu na statku miejsce, gdzie nie podglądani przez ciekawskich będziemy mogli wypróbować to błyszczące cacko. Od jutra rozpoczniemy naukę strzelania.

- I nikt nie będzie o tym wiedział? - zaciekawił się Tomek.

- Chyba jakiś zabłąkany szczur okrętowy, których na pewno nie brak pod pokładem tego starego pudła. Maszyny zagłuszą huk strzałów, ponieważ urządzimy sobie strzelnicę w pobliżu smoluchów (10).

10 Smoluchami bosman nazywał palaczy kotłowych na statku.

- A to wspaniale! - ucieszył się Tomek. Przecież odkąd wiedział o funkcji wyznaczonej mu na czas wyprawy, nie zaznał chwili spokoju. Toteż sympatia, jaką poczuł do bosmana już w Trieście, pogłębiła się teraz ogromnie. Z pośpiechem przetrząsnął walizę. Wydobył z niej dużą kopertę i podał ją bosmanowi.

- Mieliśmy podzielić się widokówkami Warszawy. Proszę, niech pan wybierze te, które się panu podobają najwięcej - zaproponował zachęcająco.

Bosman usiadł, przy stoliczku, rozłożył przed sobą wszystkie pocztówki i długo oglądał je w milczeniu. Wreszcie zaczął odkładać na prawą stronę pocztówki przedstawiające dzielnice miasta leżące w pobliżu Wisły.

- Słuchaj, mały brachu, o ile nie masz nic przeciwko temu, to te właśnie chciałbym zatrzymać dla siebie - zwrócił się do Tomka.

- Oczywiście, zgadzam się na to. Dziwi mnie tylko, że wybrał pan jedynie widokówki z samego Powiśla.

- Wychowałem się na Powiślu. Tam mieszkają moi staruszkowie - wyjaśnił bosman. - Czy pan bardzo tęskni za Warszawą?

- Jak ryba za wodą!

- Czemu więc nie pojedzie pan w odwiedziny?

- Czy wiesz, z jakiego powodu twój ojciec nie może powrócić do kraju? - zapytał bosman.

- Wiem!

- Zaraz zrozumiesz, dlaczego nie jadę do Warszawy, gdy powiem, że razem z nim musiałem wiać za granicę. Ta jedynie była między nami różnica, że on pozostawił żonę i ciebie, a ja tylko moich staruszków.

Tomek spojrzał ze zdziwieniem na bosmana, który po krótkiej chwili milczenia dodał:

- Tak, tak, po ucieczce z Warszawy nie powodziło się nam najlepiej. Trzeba było szukać pracy na obczyźnie. Mnie coś pchało na morze. Udało mi się zaciągnąć na statek. Po kilku latach dochrapałem się bosmana. Twój ojciec natomiast zaczął pracować u Hagenbecka. Przed kilkoma miesiącami spotkaliśmy się w Hamburgu. Wtedy właśnie powiedział mi o „Aligatorze". Czasem dobrze jest mieć przy sobie starego druha, szepnął więc słówko Hagenbeckowi i... płyniemy razem do Australii.

- A to wspaniale! - zawołał Tomek. - Czy pan Smuga również musiał uciekać z kraju?

- O nie, braciszku kochany! On jeden z całej naszej paczki jest z prawdziwego powołania podróżnikiem i łowcą zwierząt. Podobno jeszcze raczkując, chwytał już dla wprawy koty za ogony.

- To pan Smuga tak wcześnie wybrał sobie zawód? - zaśmiał się Tomek, domyślając się w tym powiedzeniu żartu.

- Tak by z tego wynikało. On ma, jak to się mówi, łowienie zwierząt we krwi.

- Co to znaczy, proszę pana? - zapytał Tomek zaintrygowany słowami bosmana.

- No, tak się mówi, gdy chce się powiedzieć, że ktoś ma specjalną żyłkę do czegoś, taką smykałkę, rozumiesz?

- Rozumiem, rozumiem - odparł Tomek z zadowoleniem. - To znaczy, że ktoś ma specjalne zamiłowanie lub uzdolnienie do czegoś.

- Trafiłeś teraz, brachu, w samo sedno rzeczy - orzekł bosman. Tomka ogarnęła niezwykła ciekawość, czy przypadkiem i on nie posiada takiej „żyłki" do łowienia zwierząt, toteż zaraz zapytał bosmana:

- Proszę pana, ciekaw jestem, czy można wyrobić w sobie taką „żyłkę" do włóczęgi i łowienia zwierząt?

Bosman spojrzał na chłopca spod oka. Tłumiąc wesołość odparł:

- Mówi się przecież, że przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka, więc chyba można. Trzeba tylko mieć dobre chęci i głowę nie od parady.

Tomek poweselał. Nie zdradzając się przed bosmanem, postanowił wiernie naśladować we wszystkim pana Smugę, aby z czasem stać się takim wytrawnym łowcą jak on.

Bosman chował do kieszeni bluzy pocztówki, gdy na korytarzu zabrzmiał donośny dźwięk gongu.

- Coś się chyba stało! - zaniepokoił się Tomek.

- Zgadłeś, brachu! Kucharz ugotował obiad - odparł poważnie bosman. - Wobec tego smarujemy szybko do jadalni.

- Hm, to tylko obiad... - mruknął Tomek.

Obszerna jadalnia mieściła się na niższym pokładzie. Tomek i bosman zastali już w niej kilkanaście osób.

- Jesteście nareszcie - odezwał się Wilmowski na widok wchodzących. - Tak długo przebywałeś, Tomku, w swojej kabinie, że obawiałem się, czy gong na obiad zdoła cię z niej wywabić.

- Nie wiedziałem, że już jest tak późno - tłumaczył się Tomek, nie spostrzegając porozumiewawczych spojrzeń wymienianych przez ojca i bosmana.

Tymczasem Wilmowski śmiał się w duchu z naiwności syna, który nawet nie domyślił się, że ojciec przejrzał na wylot jego chłopięcą ambicję. Orientował się doskonale, że Tomek nie ma pojęcia o polowaniu i strzelaniu. Wyznaczenie mu funkcji „wielkiego łowczego wyprawy" było żartem, który został potraktowany przez Tomka z całą powagą. Wilmowski przypuszczał, że sztucznie okazywana przez, syna obojętność rozwieje się na widok wspaniałego sztucera. Ku jego zdumieniu Tomek sprytnie ukrył swą obawę i wielkie zaciekawienie. Nie chcąc mu psuć przyjemności, poprosił bosmana Nowickiego, aby w dyskretny sposób nauczył go obchodzić się z bronią. Bosman ochoczo podjął się tej misji. Przecież Tomek był dla niego cząsteczką ukochanej, dalekiej Warszawy. Toteż z powierzonego zadania wywiązał się znakomicie i teraz, mrugając porozumiewawczo do Wilmowskiego, dawał znać. że wszystko poszło jak najlepiej.

Wilmowski przedstawił syna zebranym w jadalni członkom załogi, po czym wszyscy usiedli przy stole.

Tomek spożywał obiad w wielkim roztargnieniu. Postanowił przecież solennie we wszystkim naśladować pana Smugę, spoglądał więc co chwila na niego i rozmyślał: „Bosman Nowicki musi wiele wiedzieć, skoro z taką łatwością rozkłada sztucer, jak na przykład ja nabieram teraz na łyżkę zupy z talerza. Zabawne to wprawdzie, ale chyba pan Smuga, jeszcze na czworakach chodząc, rzeczywiście chwytał dla wprawy koty za ogony. Wielka szkoda, że ciotka Janina nie lubiła zwierząt i nie pozwalała trzymać w domu nawet kota. Ha, nie ma innej rady! Muszę wiernie naśladować pana Smugę. Wtedy najprędzej zostanę wielkim łowcą, a może nawet i pogromcą."

Szybko jadł zupę, mimo że wydawała mu się niezbyt smaczna. Udało mu się nawet wyprzedzić Smugę o kilka łyżek, lecz radość jego zmieniła się w przerażenie, gdy spostrzegł, że podróżnik nalewa sobie na talerz drugą porcję.

„W spaniu to może jeszcze z czasem dorównam panu Smudze - pomyślał z goryczą - ale w jedzeniu nie dam rady. Przynajmniej nie tak od razu. Muszę przy okazji zapytać bosmana Nowickiego, czy pan Smuga miał już taki apetyt od najmłodszych lat.”

Do wyjaśnienia niepewności postanowił jeść umiarkowanie. Teraz zwrócił swą uwagę na resztę załogi. Składała się ona z przedstawicieli różnych ras i narodowości. Szczególnie spodobało mu się dwóch atletycznie zbudowanych Murzynów palaczy. Dlatego też zdecydował się rozpocząć zwiedzanie statku od kotłowni.

Dopiero późnym wieczorem udał się do swej kabiny na spoczynek. Szybko rozebrał się, wskoczył do łóżka i zgasił światło. Przyrzekł ojcu, że postara się zasnąć natychmiast, ale mimo najszczerszych chęci wcale nie był senny. Jakże tu można zasnąć, gdy w ciągu niedługich kilku godzin przeżyło się tyle emocjonujących wrażeń! Przymknął wprawdzie powieki, lecz natychmiast przypomniał sobie półnagich palaczy, którzy wielkimi łopatami wrzucali węgiel do potężnych pieców buchających żarem. Potem przeniósł się myślami do budki sternika, widział czuwających oficerów i marynarzy. Wszyscy oni trudzili się po to, aby bezpiecznie doprowadzić statek do dalekiej Australii. Następnie przypomniał sobie cel podróży; zaczął rozmyślać, ile to przygód oczekuje go w najbliższej przyszłości. Leżał w wąskim okrętowym łóżku i przeżywał w wyobraźni olbrzymie polowanie na szybkonogie kangury i krwiożercze dingo. W ciągu niedługiego czasu dokonał w myślach tylu nadzwyczajnych czynów, że w końcu zmęczony zasnął.

WRÓŻBITA Z PORT SAIDU

Była piękna, bezwietrzna, słoneczna pogoda. „Aligator" płynął spokojnie po wygładzonym jak zwierciadło Morzu Adriatyckim. Tomek czuł się na statku bezpiecznie jak w domu u ciotki Janiny. Żywe usposobienie oraz ciekawość nie pozwalały mu zbyt długo usiedzieć na jednym miejscu. Całe dnie spędzał w ustawicznym ruchu. Schodził do kotłowni do palaczy, zaglądał do pomieszczeń przygotowanych dla zwierząt, zaprzyjaźnił się z kucharzem, odwiedzał marynarzy w ich kwaterach i po dwóch pracowicie spędzonych dniach znał już na pamięć wszystkie zakamarki „pływającego zwierzyńca" na równi z kapitanem Mac Dougalem.

Zgodnie z przyrzeczeniem bosman Nowicki rozpoczął naukę strzelania. W jednym z pomieszczeń przeznaczonych dla zwierząt urządził strzelnicę, w której spędzał z Tomkiem codziennie po kilka godzin, strzelając do zaimprowizowanej tarczy.

Każdego ranka Tomek zachodził do palarni i uważnie studiował mapę, na której oznaczano drogę przebytą przez statek w ciągu doby. Siódmego dnia czarna linia nieomal dotykała wybrzeży Afryki. Tomek wybiegł zaraz na pokład. „Aligator" zbliżał się już do portu. W małej grupce mężczyzn stojących na górnym pokładzie dostrzegł ojca i Smugę. Szybko podbiegł do nich.

- Tatusiu, czyżby to był już Port Said (11)? - zagadnął.

- Tak, wpływamy do Port Saidu, leżącego u wrót Kanału Sueskiego - powiedział Wilmowski.

- Czy będziemy mogli wysiąść na ląd? - pytał Tomek niecierpliwie, ciekaw ujrzeć miasto znane mu dotąd tylko z lektury i nauki geografii w szkole.

- Uzupełnimy tutaj nasz zapas węgla. Postój „Aligatora" potrwa więc kilka godzin. Po południu zwiedzimy miasto - odpowiedział Wilmowski.

Tomek z ciekawością spoglądał w kierunku miasta, nad którym szeroko rozciągało się bezchmurne, wyzłocone palącym słońcem niebo. Wysoko ponad dachy niskich domów wystrzelała śmigła wieża latarni morskiej, a w dali pięły się ku niebu iglice minaretów (12). Zaledwie „Aligator" stanął na uwięzi, otoczył go rój łodzi. Znajdowali się w nich ruchliwi Arabowie i Murzyni trudniący się przewożeniem pasażerów ze statków na wybrzeże. Skoro jednak dowiedzieli się, że „Aligator" nie jest statkiem pasażerskim, odpłynęli pospiesznie. Teraz natomiast zbliżyło się kilka łódeczek. Mali wioślarze, półnadzy chłopcy arabscy, wrzaskliwie usiłowali porozumieć się z załogą statku.

12 Minaret - wysoka, smukła wieżyca meczetu (muzułmańskiej świątyni).

- Czego oni chcą od nas? - zapytał Tomek zaintrygowany ich hałaśliwym zachowaniem.

- Zaraz zobaczysz - odparł Wilmowski. Wyjął z kieszeni portmonetkę. Zaledwie w jego dłoni błysnęła srebrna moneta, jedna z łódek jeszcze bardziej zbliżyła się do statku.

- Teraz uważaj dobrze - powiedział do syna.

Moneta rzucona za burtę wpadła w morze. W tej chwili mały Arab skoczył z łodzi głową w dół, zniknął w głębinie na kilka sekund i wkrótce wynurzył się znów na powierzchnię, trzymając w zębach pieniążek.

- Ależ to wspaniały pływak! - zdumiał się Tomek. - Daj mi tatusiu kilka monet, muszę dokładnie przyjrzeć się, jak on to robi.

Tomek rzucał monety zręcznym nurkom Port Saidu, a także przyglądał się „magicznym sztukom" produkowanym przez starszego Araba. Dopiero po wyczerpaniu otrzymanych od ojca srebrnych monet spostrzegł, że po przeciwnej stronie statku dzieje się coś nowego. Wychylił się za burtę. Ujrzał pięć ciężkich kryp załadowanych węglem, które kolejno miały podpływać do luku otwartego w boku parowca. Jedna z nich właśnie przylgnęła do „Aligatora". Mrowie brunatnych, półnagich Arabów zwinnie zaczęło przeładowywać koszami węgiel na statek. Chmury czarnego pyłu docierały aż na pokład. Swobodnie poruszający się na krypach Arabowie spoglądali na marynarzy stojących na pokładzie, ukazując w wesołym, szczerym uśmiechu mięsistych warg przedziwnie białe zęby. Przeładunku pilnował stary Arab w brudnym burnusie. Nie żałował grubego sznura i najczęściej bijąc powietrze - niby to popędzał ładowaczy.

Smuga zbliżył się do Tomka.

- Przygotuj się do zejścia na ląd! - zawołał, a kiedy chłopiec odwrócił się twarzą do niego parsknął śmiechem i dodał: - Do licha! Przecież wymalowałeś się na Murzyna. Teraz dopiero Tomek spostrzegł, że cały pokryty jest czarnym węglowym pyłem unoszącym się wokoło.

- A to się zagapiłem! - odparł. - Zaraz pójdę się przebrać. To wszystko przez tego starego Araba dozorcę o wyglądzie wiedźmy. Niech pan spojrzy! Jak on śmiesznie udaje, że popędza innych w pracy! Tymczasem wszyscy się z tego śmieją.

- Taki jest już ich ceremoniał pracy - powiedział Smuga. - Bez tego starego poganiacza przeładunek szedłby na pewno równie sprawnie. Umyj się teraz i przebierz, gdyż zaraz wsiadamy do łodzi.

Tomek pobiegł do kabiny. Wkrótce umyty i w czystym ubraniu znowu pojawił się na pokładzie. Ojciec, Smuga i bosman Nowicki już czekali na niego. Po sznurowej drabinie zeszli do łódki. Niebawem znaleźli się na lądzie. Otoczyli ich rozkrzyczani przewodnicy, proponując swe usługi przy zwiedzaniu miasta. Bosman Nowicki rzucił im kilka monet, po czym odprawił ruchem ręki, gdyż znał już dobrze Port Said z czasu poprzednich rejsów. Wkrótce znaleźli się na długiej, nadzwyczaj ruchliwej ulicy, zabudowanej niskimi domami. Wystawy sklepowe przeładowane były najrozmaitszymi przedmiotami. Tomek co chwila przystawał, by podziwiać straszliwe, złocone smoki, misterne rzeźby z kości słoniowej, przezroczyste i delikatne naczyńka z chińskiej porcelany, śmieszne, barwne figurynki, przedziwne szkatuły z drzewa sandałowego, piękne materie tkane złotem oraz srebrem i tyle, tyle różnych widzianych po raz pierwszy przedmiotów. Właściciele sklepów natarczywie zachwalali swoje towary, namawiali do ich obejrzenia. W końcu gwar różnojęzycznych głosów oszołomił Tomka do tego stopnia, że skrył się między swych towarzyszy. Wkroczyli do dzielnicy europejskiej, zabudowanej wyższymi, schludniejszymi budynkami. Tutaj mieściły się hotele, banki i przedsiębiorstwa handlowe, a wśród rozległych ogrodów bieliły się wille bogatszych mieszkańców.

Z kolei przeszli do dzielnicy arabskiej. Wśród nielicznych murowanych domów rozpościerały się budy sklecone z trzciny polepionej gliną, pełne łat, dziur i brudu. Przede wszystkim jednak na plan pierwszy wysuwały się, jakby przyrośnięte do ścian domów, liczne stragany z jarzynami oraz ponętnymi wschodnimi owocami. Po ulicach spokojnie spacerowały osiołki i kozy, nie zwracając uwagi na krzykliwych przechodniów. Kiedy nasi podróżnicy mijali jedną z lepianek, siedzący na ziemi stary, skulony Arab zawołał:

- Przystańcie na chwilę, szlachetni przybysze!

Zatrzymali się, a starzec wpił w nich przenikliwy wzrok. Wyciągnął ku nim suchą dłoń o mocno pomarszczonej skórze i zaczął mówić skrzeczącym głosem:

- Każdy człowiek ma wyznaczony w księdze życia swój los. Za kilka nędznych srebrników powiem każdemu z was, co go czeka w życiu.

Smuga rzucił wróżbicie monetę. Naśladując jego sposób mówienia odparł: - Masz, szlachetny mężu, lecz nie potrzebujesz męczyć się przepowiadaniem mego losu. Równie dobrze jak ty umiem czytać w księdze życia. Dlatego też uchylę ci rąbka tajemnicy - nawet zupełnie bezinteresownie - i powiem, że nie zrobisz nigdy majątku na twoich wróżbach. Brunatna dłoń drapieżnym ruchem schwyciła błyszczący pieniążek, który natychmiast zniknął w woreczku zawieszonym u pasa.

- Przestaniesz się śmiać, kiedy między tobą a śmiercią stanie mały chłopiec. Może pożałujesz wtedy, że nie chciałeś posłuchać mojej wróżby - odpowiedział Arab, po czym jego cienkie wargi wykrzywiły się w pogardliwym uśmiechu.

Pomarszczona twarz starca oraz jego dziwne słowa zrobiły na Tomku pewne wrażenie. Bezwiednie wygrzebał z kieszeni srebrną monetę i włożył ją do glinianej miseczki stojącej na ziemi przed wróżbitą. Zanim chłopiec zdążył odejść, spod brudnego burnusa wychyliła się koścista dłoń. Niespodziewanym, szybkim ruchem wróżbita chwycił go za rękę i przyciągnął ku sobie.

- Posłuchaj starego Araba - odezwał się skrzekliwym głosem, nie puszczając ręki Tomka. - Młody jesteś i długo żyć będziesz. Zapamiętasz wiec i wspomnisz moje słowa. Prawą dłonią rozgarnął piasek leżący przed nim w blaszanej misce i jakby czytając w nim, mówił:

- W dalekim i dzikim kraju znajdziesz to, czego inni będą szukali bezskutecznie. Kiedy to się stanie, zyskasz najlepszego przyjaciela, który nigdy nie powie ani słowa... Wilmowski wzruszył niecierpliwie ramionami. Następnie wziął Tomka za rękę i powiedział:

- Dość już tej głupiej zabawy! Chodźmy teraz napić się czegoś zimnego. Odeszli od wróżbity szybkim krokiem, a on, uśmiechając się złośliwie, spoglądał za nimi przekrwionymi oczyma.

Smuga i Wilmowski po drodze opowiadali zabawne historyjki o arabskich wróżbitach. Tomek i bosman Nowicki przysłuchiwali się w milczeniu. Niebawem zasiedli w dużej kawiarni przy stoliku. Tomek kręcił się niespokojnie na krzesełku, aż w końcu odezwał się do swych towarzyszy.

- Tatuś i pan Smuga twierdzą, że ten stary Arab mówił same bzdury. Skąd on jednak mógł wiedzieć, że jedziemy do dalekiego i dzikiego kraju?

- W tak ruchliwym portowym mieście można każdemu Europejczykowi powiedzieć to bez chwili wahania - odparł Smuga. - Wróżbici mają zdolność wyłudzania pieniędzy od naiwnych. Nie warto zwracać uwagi na ich gadaninę.

- Pierwszy pan dał mu jałmużnę - roześmiał się bosman Nowicki. - Wróżb nie chce pan słuchać, ale pieniążków nie żałuje. Inaczej mówiąc „Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek". No, ale za tę obłudę uraczył pana niezłą przepowiednią. Ja sam nie lubię, gdy taki staruch źle mi wróży. Dlatego też trzymam język za zębami przechodząc obok wróżbitów.

- Jałmużnę daję, bo przecież śmieszny staruszek musi jakoś zarobić na utrzymanie - bronił się Smuga ze śmiechem. - W żadne gusła nie wierzyłem od najmłodszych lat. Nie przejmuję się niebezpieczeństwem, gdy mam przy sobie dobrą broń.

- Dzięki twoim żartom nakarmił nas straszliwymi, w jego mniemaniu, przepowiedniami - wesoło wtrącił Wilmowski.

- Zdaje mi się, że czas już zwinąć żagle i pomyśleć o powrocie na statek - zauważył zawsze praktyczny i punktualny bosman Nowicki. - Wieczorem podnosimy kotwicę.

- Rzeczywiście czas już na nas - potaknął Wilmowski. Wyszli z kawiarni. W drodze powrotnej kupili całe naręcza soczystych, południowych owoców. W dobrym nastroju przybyli na „Aligatora". Na pokładzie znajdował się już pilot, który miał przeprowadzić statek przez kanał.

Zaledwie pierwsze gwiazdy rozbłysnęły na niebie, „Aligator" wpłynął w Kanał Sueski. W żółwim tempie minął jednopiętrowy, jaskrawo oświetlony pałac Kompanii Suezu (13), mieszczący biura przedsiębiorstwa oraz liczne zabudowania, o których przeznaczenie Tomek zapomniał zapytać. Wszyscy pasażerowie przebywali na górnym pokładzie, gdyż zaduch w kabinach wprost uniemożliwiał pozostawanie w zamkniętych pomieszczeniach. Korzystając z tego, Tomek z zaciekawieniem spoglądał na długą, wąską wstęgę wody, ciągnącą się między brzegami ujętymi w niskie, piaszczyste tamy.

13 Do roku 1958, to jest do chwili unarodowienia Kanału Sueskiego przez Egipt, zarząd nad eksploatacją Kanału sprawowała w imieniu międzynarodowego towarzystwa Kompania Suezu.

Ucząc się geografii w szkole, zupełnie inaczej wyobrażał sobie ów słynny Kanał Sueski, który odegrał historyczną rolę skracając i czyniąc bardziej bezpieczną drogę z Europy do Indii. Tyle nasłuchał się o trudnościach związanych z budową kanału, a tymczasem w rzeczywistości wyglądał on bardzo nieskomplikowanie. Odezwał się więc do ojca zawiedzionym tonem:

- Nie rozumiem, dlaczego przekopywanie tak wąskiego kanału musiało trwać aż tyle lat?

- Mówiąc ściśle, prace przy budowie kanału rozpoczęto w 1859 roku, a zakończono je dopiero w 1869. Trwały więc one dziesięć lat - wyjaśnił Wilmowski. - Budowa kanału stanowiła dla wykonawców niezwykle trudne zadanie. Obecna jego długość wynosi przecież około stu sześćdziesięciu kilometrów. Z tego sto dwadzieścia przypada na wykopane koryto, a reszta na jeziora i cieśniny łączące poszczególne odcinki kanału. Aby uzmysłowić sobie ogrom pracy, jaką należało wykonać, wystarczy powiedzieć, że trzydzieści tysięcy ludzi przez dziesięć lat pracowało w pocie czoła nad realizacją dzieła, które ponadto pochłonęło olbrzymią sumę pięciuset milionów franków.

- Nigdy nie przypuszczałem, że przekopanie tego kanału wymagało tylu trudów i pieniędzy - odparł Tomek. - Jak długo będziemy płynęli przez kanał?

- Około dwudziestu godzin, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami przy wymijaniu musimy dawać pierwszeństwo przejazdu statkom pocztowym.

- Wobec tego będę mógł jeszcze za dnia przyjrzeć się okolicy – ucieszył się Tomek.

W najlepszym humorze udał się na spoczynek.

Part 4 Part 4 Частина 4 Часть 4

- Nie masz się czego wstydzić, braciszku - powiedział ze śmiechem bosman. не|имеешь|себя|чего|стыдиться|братец|сказал|с|смехом|боцман - You have nothing to be ashamed of, brother - the bosun said with a laugh. - Тебе нечего стыдиться, братец, - сказал с улыбкой боцман. - potrafię podejść nawet do śpiącego lwa nie zwracając na siebie uwagi. |||||лева||||| умею|подойти|даже|к|спящему|льву|не|обращая|на|себя|внимания - I can even approach a sleeping lion without drawing attention to myself. - Я могу подойти даже к спящему льву, не привлекая к себе внимания. Masz piękny sztucer. у тебя есть|красивый|ружье You have a beautiful rifle. У тебя красивый карабин. Nowy zapewne! новый|вероятно Наверняка новый!

- Myślę, że... nowy - potwierdził Tomek. я думаю|что|новый|подтвердил|Томек - Думаю, что... новый - подтвердил Томек.

Z westchnieniem ulgi Tomek podał sztucer bosmanowi. с|вздохом|облегчения|Томек|подал|штуцер|боссману С облегчением Томек передал боссману ружье. Musiał on być nie lada znawcą broni, gdyż w jego rękach ożyła nagle, ukazując wszystkie swe tajniki. ||||жарт|||||||||||| должен был|он|быть|не|простым|знатоком|оружия|так как|в|его|руках|ожила|вдруг|показывая|все|свои|тайны Он, должно быть, был настоящим знатоком оружия, так как в его руках оно вдруг ожило, показывая все свои тайны. W kilka minut rozłożył niemal cały sztucer, wyjaśniając jednocześnie przeznaczenie poszczególnych części. в|несколько|минут|разобрал|почти|весь|карабин|объясняя|одновременно|назначение|отдельных|частей In a few minutes he disassembled almost the entire rifle, simultaneously explaining the purpose of the individual parts. За несколько минут он разобрал почти всю винтовку, одновременно объясняя назначение отдельных частей. Potem złożył go z powrotem i zaproponował: потом|собрал|его|с|обратно|и|предложил Then he reassembled it and suggested: Потом он собрал её обратно и предложил:

- Mieliśmy podzielić się widokówkami Warszawy. мы должны были|поделиться|собой|открытками|Варшавы - Мы должны были поделиться открытками Варшавы. Proszę, niech pan wybierze te, które się panu podobają najwięcej - zaproponował zachęcająco. пожалуйста|пусть|вы|выберет|те|которые|вам||нравятся|больше всего|предложил|ободряюще Пожалуйста, выберите те, которые вам больше всего нравятся, - предложил он ободряюще.

- Oczywiście, zgadzam się na to. конечно|я согласен|на это|| - Конечно, я согласен с этим. Dziwi mnie tylko, że wybrał pan jedynie widokówki z samego Powiśla. удивляет|меня|только|что|выбрал|вы|лишь|открытки|из|самого|Повисла Меня только удивляет, что вы выбрали только открытки с самого Повисла.

- Jak ryba za wodą! как|рыба|по|воде - Как рыба без воды!

- Czemu więc nie pojedzie pan w odwiedziny? почему|тогда|не|поедете|вы|в|гости - Почему же вы не поедете в гости?

- Wiem! знаю - Я знаю!

- Tak, tak, po ucieczce z Warszawy nie powodziło się nam najlepiej. да|да|после|побега|из|Варшавы|не|удавалось|нам||лучше всего - Yes, yes, after fleeing from Warsaw, things didn't go so well for us. - Да, да, после побега из Варшавы нам не очень везло. Trzeba było szukać pracy na obczyźnie. нужно|было|искать|работу|на|чужбине We had to look for work abroad. Пришлось искать работу за границей. Mnie coś pchało na morze. меня|что-то|толкало|на|море Something was pushing me to the sea. Меня что-то тянуло на море. Udało mi się zaciągnąć na statek. удалось|мне|себя|зачислиться|на|корабль I managed to get on the ship. Мне удалось устроиться на корабль. Po kilku latach dochrapałem się bosmana. через|несколько|лет|добрался|себя|к матросу After a few years, I managed to become a bosun. Через несколько лет я стал боцманом. Twój ojciec natomiast zaczął pracować u Hagenbecka. твой|отец|однако|начал|работать|у|Хагенбека Your father, on the other hand, started working at Hagenbeck. Твой отец, в свою очередь, начал работать у Хагенбек. Przed kilkoma miesiącami spotkaliśmy się w Hamburgu. перед|несколькими|месяцами|встретились|себя|в|Гамбурге A few months ago, we met in Hamburg. Несколько месяцев назад мы встретились в Гамбурге. Wtedy właśnie powiedział mi o „Aligatorze". тогда|именно|он сказал|мне|о|Аллигаторе Тогда он как раз рассказал мне об «Аллигаторе». Czasem dobrze jest mieć przy sobie starego druha, szepnął więc słówko Hagenbeckowi i... płyniemy razem do Australii. иногда|хорошо|есть|иметь|при|себе|старого|друга|он шепнул|поэтому|слово|Хагенбеку|и|мы плывем|вместе|в|Австралию Иногда хорошо иметь рядом старого друга, поэтому он шепнул слово Хагенбеку и... мы плывем вместе в Австралию.

- O nie, braciszku kochany! о|нет|братик|любимый - О нет, дорогой братик! On jeden z całej naszej paczki jest z prawdziwego powołania podróżnikiem i łowcą zwierząt. |||||||||покликання|||| он|один|из|всей|нашей|компании|есть|из|истинного|призвания|путешественником|и|охотником|на животных He is the only one from our whole group who is a true-born traveler and animal hunter. Он один из всей нашей компании поистине призванный путешественник и охотник на животных. Podobno jeszcze raczkując, chwytał już dla wprawy koty za ogony. говорят|еще|ползая|хватал|уже|для|практики|кошек|за|хвосты It is said that even as a toddler, he was already practicing by grabbing cats by their tails. Говорят, что еще ползая, он уже хватал для тренировки котов за хвосты.

- Trafiłeś teraz, brachu, w samo sedno rzeczy - orzekł bosman. ты попал|сейчас|брат|в|самое|суть|дела|он сказал|боцман - Ты сейчас, брат, попал в самую суть дела, - заявил боцман. Tomka ogarnęła niezwykła ciekawość, czy przypadkiem i on nie posiada takiej „żyłki" do łowienia zwierząt, toteż zaraz zapytał bosmana: Томка|охватила|необыкновенная|любопытство|ли|случайно|и|он|не|имеет||жилки|к|ловле|животных|поэтому|сразу|он спросил|боцмана Tomka was overwhelmed by an extraordinary curiosity about whether he, too, might have such a "gift" for hunting animals, so he immediately asked the bosun: Томка охватила необыкновенная любопытство, не обладает ли он случайно такой «жилкой» для ловли животных, поэтому он сразу спросил боцмана:

Tomek poweselał. Томек|повеселел Tomek became cheerful. Томек повеселел. Nie zdradzając się przed bosmanem, postanowił wiernie naśladować we wszystkim pana Smugę, aby z czasem stać się takim wytrawnym łowcą jak on. ||||||||||||||||||досвідченим||| не|выдавая|себя|перед|боцманом|решил|верно|подражать|во|всем|господина|Смугу|чтобы|с|временем|стать|себя|таким|опытным|охотником|как|он Without revealing himself to the bosun, he decided to faithfully imitate Mr. Smuga in everything, so that over time he could become as seasoned a hunter as he was. Не выдавая себя перед боцманом, он решил верно подражать во всем господину Смуге, чтобы со временем стать таким же опытным охотником, как он.

- Zgadłeś, brachu! ты угадал|брат - Ты угадал, брат! Kucharz ugotował obiad - odparł poważnie bosman. повар|он приготовил|обед|он ответил|серьезно|боцман Повар приготовил обед - серьезно ответил боцман. - Wobec tego smarujemy szybko do jadalni. ||йдемо||| в таком случае|это|мы мажем|быстро|в|столовую - In that case, let's quickly go to the dining room. - В таком случае быстро идем в столовую.

Obszerna jadalnia mieściła się na niższym pokładzie. ||||||палубі обширная|столовая|помещалась|себя|на|нижнем|палубе The spacious dining room was located on the lower deck. Обширная столовая находилась на нижней палубе. Tomek i bosman zastali już w niej kilkanaście osób. Томек|и|боцман|застали|уже|в|ней|несколько|человек Томек и боцман уже застали там несколько человек.

Tymczasem Wilmowski śmiał się w duchu z naiwności syna, który nawet nie domyślił się, że ojciec przejrzał na wylot jego chłopięcą ambicję. тем временем|Вильмовский|он смеялся|себя|в|душе|над|наивностью|сына|который|даже|не|он догадался|себя|что|отец|он увидел|на|насквозь|его|мальчишескую|амбицию Meanwhile, Wilmowski was secretly laughing at his son's naivety, who didn't even suspect that his father had seen through his boyish ambition. Тем временем Вилмовский смеялся про себя над наивностью сына, который даже не догадывался, что отец раскусил его мальчишеские амбиции. Orientował się doskonale, że Tomek nie ma pojęcia o polowaniu i strzelaniu. он осознавал|себя|прекрасно|что|Томек|не|имеет|понятия|о|охоте|и|стрельбе He was perfectly aware that Tomek had no idea about hunting and shooting. Он прекрасно понимал, что Томек не имеет понятия о охоте и стрельбе. Wyznaczenie mu funkcji „wielkiego łowczego wyprawy" było żartem, który został potraktowany przez Tomka z całą powagą. назначение|ему|функции|„великого|охотника|экспедиции|было|шуткой|которая|был|воспринят|Томка||с|всей|серьезностью Assigning him the role of 'great hunter of the expedition' was a joke that Tomek took very seriously. Назначение его на должность "великого охотника экспедиции" было шуткой, которую Томек воспринял со всей серьезностью. Wilmowski przypuszczał, że sztucznie okazywana przez, syna obojętność rozwieje się na widok wspaniałego sztucera. Вильмовский|предполагал|что|искусственно|проявляемая|сыном||безразличие|развеется|на|при|вид|великолепного|ружья Wilmowski suspected that the indifference feigned by his son would dissipate at the sight of the magnificent double rifle. Вилмовский предполагал, что искусственно проявляемое сыном безразличие развеется при виде великолепного ружья. Ku jego zdumieniu Tomek sprytnie ukrył swą obawę i wielkie zaciekawienie. к|его|удивлению|Томек|хитро|спрятал|свою|тревогу|и|большое|любопытство To his astonishment, Tomek cleverly hid his fear and great curiosity. К его удивлению, Томек ловко скрывал свой страх и большое любопытство. Nie chcąc mu psuć przyjemności, poprosił bosmana Nowickiego, aby w dyskretny sposób nauczył go obchodzić się z bronią. ||||||||||дискретний||||||| не|желая|ему|портить|удовольствие|попросил|боцмана|Новицкого|чтобы|в|дискретный|способ|научил|его|обращаться|с|с|оружием Не желая портить ему удовольствие, он попросил боцмана Новицкого, чтобы тот discreetly научил его обращаться с оружием. Bosman ochoczo podjął się tej misji. Босман|охотно|взялся|за|этой|миссии Босман охотно взялся за эту миссию. Przecież Tomek był dla niego cząsteczką ukochanej, dalekiej Warszawy. ведь|Томек|был|для|него|частичкой|любимой|далекой|Варшавы Ведь Томек был для него частичкой любимой, далекой Варшавы. Toteż z powierzonego zadania wywiązał się znakomicie i teraz, mrugając porozumiewawczo do Wilmowskiego, dawał znać. поэтому|из|доверенного|задания|справился|с|отлично|и|теперь|подмигивая|понимающе|к|Вильмовскому|давал|знать Поэтому с порученной задачей он справился великолепно и теперь, подмигивая Wilmowski, давал знать. że wszystko poszło jak najlepiej. что|все|прошло|как|лучше всего что все прошло как нельзя лучше.

Do wyjaśnienia niepewności postanowił jeść umiarkowanie. для|объяснения|неопределенности|он решил|есть|умеренно To clarify the uncertainty, he decided to eat moderately. Чтобы прояснить неопределенность, он решил есть умеренно. Teraz zwrócił swą uwagę na resztę załogi. сейчас|он обратил|свое|внимание|на|остальную|команду Now he turned his attention to the rest of the crew. Теперь он обратил свое внимание на остальную часть экипажа. Składała się ona z przedstawicieli różnych ras i narodowości. она состояла|из||из|представителей|разных|рас|и|национальностей It consisted of representatives of various races and nationalities. Он состоял из представителей различных рас и национальностей. Szczególnie spodobało mu się dwóch atletycznie zbudowanych Murzynów palaczy. особенно|понравилось|ему|себе|двух|атлетически|построенных|чернокожих|курильщиков Ему особенно понравились два атлетически сложенных чернокожих курильщика. Dlatego też zdecydował się rozpocząć zwiedzanie statku od kotłowni. поэтому|тоже|решил|себе|начать|осмотр|корабля|с|котельной Поэтому он решил начать осмотр корабля с котельной.

Dopiero późnym wieczorem udał się do swej kabiny na spoczynek. только|поздним|вечером|удалось|себе|в|своей|каюты|для|отдыха Только поздно вечером он отправился в свою каюту, чтобы отдохнуть. Szybko rozebrał się, wskoczył do łóżka i zgasił światło. быстро|раздевался|себя|вскочил|в|кровать|и|погасил|свет Он быстро разделся, запрыгнул в постель и выключил свет. Przyrzekł ojcu, że postara się zasnąć natychmiast, ale mimo najszczerszych chęci wcale nie był senny. он пообещал|отцу|что|он постарается|-ся|заснуть|немедленно|но|несмотря на|самых искренних|желаний|совсем|не|он был|сонным Он пообещал отцу, что постарается заснуть немедленно, но, несмотря на самые искренние желания, он вовсе не чувствовал себя сонным. Jakże tu można zasnąć, gdy w ciągu niedługich kilku godzin przeżyło się tyle emocjonujących wrażeń! как|здесь|можно|заснуть|когда|в|течение|коротких|нескольких|часов|он пережил|-ся|столько|волнующих|впечатлений Как можно уснуть, когда за короткие несколько часов пережил столько волнующих впечатлений! Przymknął wprawdzie powieki, lecz natychmiast przypomniał sobie półnagich palaczy, którzy wielkimi łopatami wrzucali węgiel do potężnych pieców buchających żarem. |||||||||||||||||палаючих| он прикрыл|хотя|веки|но|немедленно|он вспомнил|себе|полуголых|курильщиков|которые|большими|лопатами|они бросали|уголь|в|мощных|печей|пылающих|жаром Он, конечно, прикрыл веки, но тут же вспомнил полуголых курильщиков, которые большими лопатами бросали уголь в мощные печи, извергающие жар. Potem przeniósł się myślami do budki sternika, widział czuwających oficerów i marynarzy. потом|он перенес|-ся|мыслями|в|будку|рулевого|он видел|бдящих|офицеров|и|матросов Потом он перенес свои мысли в будку рулевого, видел бдительных офицеров и моряков. Wszyscy oni trudzili się po to, aby bezpiecznie doprowadzić statek do dalekiej Australii. все|они|трудились|себя|для|того|чтобы|безопасно|довести|корабль|до|далекой|Австралии Все они трудились, чтобы безопасно довести корабль до далекой Австралии. Następnie przypomniał sobie cel podróży; zaczął rozmyślać, ile to przygód oczekuje go w najbliższej przyszłości. затем|вспомнил|себе|цель|путешествия|начал|размышлять|сколько|это|приключений|ожидает|его|в|ближайшей|будущем Затем он вспомнил цель путешествия; начал размышлять, сколько приключений ждет его в ближайшем будущем. Leżał w wąskim okrętowym łóżku i przeżywał w wyobraźni olbrzymie polowanie na szybkonogie kangury i krwiożercze dingo. лежал|в|узком|корабельном|кровати|и|переживал|в|воображении|огромные|охоту|на|быстроногие|кенгуру|и|кровожадные|динго Он лежал в узкой корабельной койке и переживал в воображении гигантскую охоту на быстроногих кенгуру и кровожадных дингос. W ciągu niedługiego czasu dokonał w myślach tylu nadzwyczajnych czynów, że w końcu zmęczony zasnął. в|течение|недолгого|времени|совершил|в|мыслях|столько|необычных|поступков|что|в|конце|уставший|заснул В течение недолгого времени он совершил в мыслях столько необыкновенных поступков, что в конце концов, устав, заснул.

WRÓŻBITA Z PORT SAIDU предсказатель|из|порта|Сайда ГАДАЛКА ИЗ ПОРТА-САИД

Była piękna, bezwietrzna, słoneczna pogoda. была|красивая|безветренная|солнечная|погода Была прекрасная, безветренная, солнечная погода. „Aligator" płynął spokojnie po wygładzonym jak zwierciadło Morzu Adriatyckim. аллигатор|плыв|спокойно|по|гладкому|как|зеркало|морю|Адриатическому «Аллигатор» спокойно плыла по гладкому, как зеркало, Адриатическому морю. Tomek czuł się na statku bezpiecznie jak w domu u ciotki Janiny. Томек|чувствовал|себя|на|корабле|безопасно|как|в|доме|у|тёти|Янины Томек чувствовал себя на корабле так же безопасно, как дома у тёти Янины. Żywe usposobienie oraz ciekawość nie pozwalały mu zbyt długo usiedzieć na jednym miejscu. живое|настроение|и|любопытство|не|позволяли|ему|слишком|долго|усидеть|на|одном|месте Живой характер и любопытство не позволяли ему долго сидеть на одном месте. Całe dnie spędzał w ustawicznym ruchu. ||||безперервному| целые|дни|проводил|в|постоянном|движении Целые дни он проводил в постоянном движении. Schodził do kotłowni do palaczy, zaglądał do pomieszczeń przygotowanych dla zwierząt, zaprzyjaźnił się z kucharzem, odwiedzał marynarzy w ich kwaterach i po dwóch pracowicie spędzonych dniach znał już na pamięć wszystkie zakamarki „pływającego zwierzyńca" na równi z kapitanem Mac Dougalem. спускался|в|котельную|к|кочегарам|заглядывал|в|помещения|подготовленных|для|животных|подружился|с|с|поваром|навещал|моряков|в|их|каютах|и|после|двух|усердно|проведенных|дней|знал|уже|на|память|все|закоулки|плавающего|зверинца|на|равне|с|капитаном|Мак|Дугалом Он спускался в котельную к кочегарам, заглядывал в помещения, подготовленные для животных, подружился с поваром, навещал моряков в их квартирах, и после двух усердно проведенных дней уже знал наизусть все закоулки «плавающего зверинца» наравне с капитаном Мак Дугалом.

Zgodnie z przyrzeczeniem bosman Nowicki rozpoczął naukę strzelania. согласно|с|обещанием|боцман|Новицкий|начал|обучение|стрельбе Согласно обещанию, боцман Новицкий начал учиться стрелять. W jednym z pomieszczeń przeznaczonych dla zwierząt urządził strzelnicę, w której spędzał z Tomkiem codziennie po kilka godzin, strzelając do zaimprowizowanej tarczy. |||||||||||||||||||||мішені в|одном|из|помещений|предназначенных|для|животных|устроил|тир|в|котором|проводил|с|Томеком|каждый день|по|несколько|часов|стреляя|в|импровизированной|мишени В одной из комнат, предназначенных для животных, он устроил тир, где проводил с Томком по несколько часов каждый день, стреляя в импровизированную мишень.

- Tatusiu, czyżby to był już Port Said (11)? папочка|разве|это|был|уже|порт|Сайид — Папа, это уже Порт-Саид (11)? - zagadnął. - заговорил.

11 Port Said - miasto portowe w północno-wschodnim Egipcie, założone w 1860 roku przez budowniczego Kanału Sueskiego, Ferdynanda Lessepsa i nazwane przez niego na pamiątkę wicekróla Egiptu - Saida. порт|Саид|город|портовый|в|||Египте|основанный|в|году|по|строителя|канала|Суэцкого|Фердинанда|Лессепса|и|названный|по|нему|в|память|вице-короля|Египта|Саида 11 Порт-Саид - портовый город на северо-востоке Египта, основанный в 1860 году строителем Суэцкого канала Фердинандом Лессепсом и названный им в честь вице-короля Египта - Саида.

Przy akompaniamencie ryku syreny „Aligator" ostrożnie manewrował wśród setek łodzi i mniejszych statków, przepłynął obok kilku dużych parowców spokojnie drzemiących w głębi portu i zarzucił kotwicę w pobliżu lądu. |||||||||||||||||||||||||якір||| при|аккомпанементе|реве|сирены|Аллигатор|осторожно|маневрировал|среди|сотен|лодок|и|меньших|судов|проплыл|мимо|нескольких|больших|пароходов|спокойно|дремлющих|в|глубине|порта|и|закинул|якорь|в|близи|берега Под аккомпанемент рыка сирены «Аллигатор» осторожно маневрировал среди сотен лодок и меньших судов, проплыл мимо нескольких больших пароходов, спокойно дремлющих в глубине порта, и бросил якорь вблизи берега.

Tomek rzucał monety zręcznym nurkom Port Saidu, a także przyglądał się „magicznym sztukom" produkowanym przez starszego Araba. Томек|он бросал|монеты|ловким|ныряльщикам|Порт|Саид|и|также|он смотрел|себя|магическим|искусствам|производимым|старшим|старшего|араба Tomek threw coins to the skillful divers of Port Said and also watched the "magical tricks" performed by the elderly Arab. Томек бросал монеты ловким ныряльщикам Порт-Саида, а также наблюдал за «магическими искусствами», производимыми пожилым арабом. Dopiero po wyczerpaniu otrzymanych od ojca srebrnych monet spostrzegł, że po przeciwnej stronie statku dzieje się coś nowego. только|после|исчерпания|полученных|от|отца|серебряных|монет|он заметил|что|на|противоположной|стороне|корабля|происходит|что-то|новое| Only after he had exhausted the silver coins his father had given him did he notice that something new was happening on the opposite side of the ship. Только после того, как он исчерпал серебряные монеты, полученные от отца, он заметил, что с противоположной стороны корабля происходит что-то новое. Wychylił się za burtę. он наклонился|себя|за|борт He leaned over the side. Он наклонился за борт. Ujrzał pięć ciężkich kryp załadowanych węglem, które kolejno miały podpływać do luku otwartego w boku parowca. он увидел|пять|тяжелых|барж|загруженных|углем|которые|по очереди|они должны были|подходить|к|люку|открытому|в|боку|парохода He saw five heavy barges loaded with coal, which were about to approach one by one the hatch open in the side of the steamer. Он увидел пять тяжелых барж, загруженных углем, которые по очереди должны были подойти к люку, открытому в боку парохода. Jedna z nich właśnie przylgnęła do „Aligatora". одна|из|них|только что|прилипла|к|Аллигатору One of them just got stuck to the Alligator. Одна из них только что прилипла к «Аллигатору». Mrowie brunatnych, półnagich Arabów zwinnie zaczęło przeładowywać koszami węgiel na statek. Рій|||||||||| рой|бурых|полуголых|арабов|ловко|начало|перегружать|корзинами|уголь|на|корабль A multitude of brown, half-naked Arabs nimbly began to load baskets of coal onto the ship. Толпа коричневых, полуголых арабов ловко начала перегружать уголь в трюмы корабля. Chmury czarnego pyłu docierały aż na pokład. облака|черного|пыли|доходили|даже|на|палубу Облака черной пыли доходили до палубы. Swobodnie poruszający się na krypach Arabowie spoglądali na marynarzy stojących na pokładzie, ukazując w wesołym, szczerym uśmiechu mięsistych warg przedziwnie białe zęby. свободно|движущиеся|себя|на|баржах|арабы|смотрели|на|моряков|стоящих|на|палубе|показывая|в|веселом|искреннем|улыбке|мясистых|губ|удивительно|белые|зубы The Arabs moving freely on the barges looked at the sailors standing on the deck, revealing strangely white teeth in a cheerful, sincere smile of their fleshy lips. Свободно передвигающиеся на баржах арабы смотрели на моряков, стоящих на палубе, показывая в веселой, искренней улыбке мясистых губ странно белые зубы. Przeładunku pilnował stary Arab w brudnym burnusie. ||||||бурнусі перегрузки|следил|старый|араб|в|грязном|бурнусе The reloading was supervised by an old Arab in a dirty burnoose. Над разгрузкой следил старый араб в грязном бурнусе. Nie żałował grubego sznura i najczęściej bijąc powietrze - niby to popędzał ładowaczy. не|жалел|толстого|веревки|и|чаще всего|бьющий|воздух|будто|это|подгонял|грузчиков He didn't spare a thick rope and most often by punching the air - he pretended to urge the loaders on. Он не жалел толстого шнура и чаще всего, бьющий воздух, будто подгонял грузчиков.

Smuga zbliżył się do Tomka. Смуга|приблизился|к|к|Томеку Смуга подошел к Томеку.

Tomek pobiegł do kabiny. Томек|побежал|в|каюту Томек побежал в каюту. Wkrótce umyty i w czystym ubraniu znowu pojawił się na pokładzie. вскоре|умывшись|и|в|чистой|одежде|снова|появился|себя|на|палубе Вскоре, помывшись и в чистой одежде, он снова появился на палубе. Ojciec, Smuga i bosman Nowicki już czekali na niego. отец|Смуга|и|боссман|Новицкий|уже|ждали|на|него Отец, Смуга и боцман Новицкий уже ждали его. Po sznurowej drabinie zeszli do łódki. по|шнуровой|лестнице|спустились|в|лодку They climbed down the rope ladder to the boat. По веревочной лестнице спустились к лодке. Niebawem znaleźli się na lądzie. незабаром|||| вскоре|нашли|себя|на|берегу They soon found themselves on land. Вскоре они оказались на берегу. Otoczyli ich rozkrzyczani przewodnicy, proponując swe usługi przy zwiedzaniu miasta. окружили|их|разъяренные|гиды|предлагая|свои|услуги|при|осмотре|города They were surrounded by shouting guides, offering their services to help them tour the city. Их окружили кричащие гиды, предлагая свои услуги по осмотру города. Bosman Nowicki rzucił im kilka monet, po czym odprawił ruchem ręki, gdyż znał już dobrze Port Said z czasu poprzednich rejsów. боцман|Новицкий|бросил|им|несколько|монет|после|чем|отослал|жестом|руки|так как|знал|уже|хорошо|порт|Саид|с|времени|предыдущих|рейсов Boatswain Nowicki threw them a few coins and then dismissed them with a wave of his hand, as he already knew Port Said well from previous cruises. Босман Новицкий бросил им несколько монет, а затем отмахнулся рукой, так как уже хорошо знал Порт-Саид с предыдущих рейсов. Wkrótce znaleźli się na długiej, nadzwyczaj ruchliwej ulicy, zabudowanej niskimi domami. вскоре|они нашли|себя|на|длинной|чрезвычайно|оживленной|улице|застроенной|низкими|домами They soon found themselves on a long, extremely busy street, lined with low houses. Вскоре они оказались на длинной, чрезвычайно оживленной улице, застроенной низкими домами. Wystawy sklepowe przeładowane były najrozmaitszymi przedmiotami. витрины|магазинные|переполненные|они были|самыми разнообразными|предметами The shop windows were overloaded with all sorts of items. Витрины магазинов были переполнены самыми разнообразными предметами. Tomek co chwila przystawał, by podziwiać straszliwe, złocone smoki, misterne rzeźby z kości słoniowej, przezroczyste i delikatne naczyńka z chińskiej porcelany, śmieszne, barwne figurynki, przedziwne szkatuły z drzewa sandałowego, piękne materie tkane złotem oraz srebrem i tyle, tyle różnych widzianych po raz pierwszy przedmiotów. Томек|что|мгновение|он останавливался|чтобы|восхищаться|страшными|позолоченными|драконами|замысловатыми|скульптуры|из|кости|слоновой|прозрачные|и|нежные|посуды|из|китайской|фарфора|смешные|цветные|фигурки|удивительные|шкатулки|из|дерева|сандалового|красивые|ткани|тканые|золотом|и|серебром|и|столько|столько|различных|виденных|за|раз|первый|предметов Tomek stopped every now and then to admire the fearsome, gilded dragons, the intricate ivory carvings, the transparent and delicate vessels made of Chinese porcelain, the funny, colorful figurines, the strange sandalwood boxes, the beautiful fabrics woven with gold and silver, and so many other objects seen for the first time. Томек то и дело останавливался, чтобы полюбоваться ужасными, позолоченными драконами, изысканными скульптурами из слоновой кости, прозрачными и нежными сосудиками из китайского фарфора, смешными, цветными фигурками, удивительными шкатулками из сандалового дерева, красивыми тканями, сотканными золотом и серебром, и столько, столько разных предметов, которые он видел впервые. Właściciele sklepów natarczywie zachwalali swoje towary, namawiali do ich obejrzenia. владельцы|магазинов|настойчиво|они расхваливали|свои|товары|они уговаривали|на|их|просмотр Shop owners were persistently promoting their wares and urging people to view them. Владельцы магазинов настойчиво расхваливали свои товары, призывали посмотреть на них. W końcu gwar różnojęzycznych głosów oszołomił Tomka do tego stopnia, że skrył się między swych towarzyszy. в|конце|гул|многоязычных|голосов|ошеломил|Томка|до|этого|степени|что|спрятался|себя|между|своих|товарищей At last the hubbub of voices in various languages stunned Tomek so much that he hid among his companions. В конце концов, гул многоязычных голосов ошеломил Томка до такой степени, что он спрятался среди своих товарищей. Wkroczyli do dzielnicy europejskiej, zabudowanej wyższymi, schludniejszymi budynkami. они вошли|в|район|европейский|застроенный|более высокими|более аккуратными|зданиями They entered the European district, with its taller, neater buildings. Они вошли в европейский район, застроенный более высокими и аккуратными зданиями. Tutaj mieściły się hotele, banki i przedsiębiorstwa handlowe, a wśród rozległych ogrodów bieliły się wille bogatszych mieszkańców. здесь|находились|себя|отели|банки|и|предприятия|торговые|а|среди|обширных|садов|белели|себя|виллы|более богатых|жителей Here were located hotels, banks and commercial enterprises, and amidst extensive gardens stood the white villas of the wealthier residents. Здесь располагались отели, банки и торговые предприятия, а среди обширных садов белели виллы более состоятельных жителей.

- Przystańcie na chwilę, szlachetni przybysze! остановитесь|на|мгновение|благородные|пришельцы - Stop for a moment, noble visitors! - Остановитесь на минуту, благородные пришельцы!

- Jałmużnę daję, bo przecież śmieszny staruszek musi jakoś zarobić na utrzymanie - bronił się Smuga ze śmiechem. милостиню||||||||||||||| подаяние|я даю|потому что|ведь|смешной|старичок|он должен|как-то|заработать|на|содержание|он защищался|себя|Смуга|с|смехом - I give alms because a funny old man has to earn his living somehow - Smuga defended himself with a laugh. - Я даю милостыню, потому что смешной старичок должен как-то зарабатывать на жизнь, - защищался Смуга со смехом. - W żadne gusła nie wierzyłem od najmłodszych lat. в|никакие|суеверия|не|я не верил|с|самых младших|лет - I have never believed in any magic from my early years. - Я никогда не верил в никакие суеверия с самых ранних лет. Nie przejmuję się niebezpieczeństwem, gdy mam przy sobie dobrą broń. не|я беспокоюсь|себя|опасностью|когда|у меня есть|при|себе|хорошее|оружие I don't worry about danger when I have a good weapon with me. Я не беспокоюсь о опасности, когда у меня есть хорошее оружие.

- Rzeczywiście czas już na nas - potaknął Wilmowski. действительно|время|уже|на|нас|он кивнул|Вильмовский - Действительно, пора уже нам - кивнул Wilmowski. Wyszli z kawiarni. они вышли|из|кафе They left the cafe. Они вышли из кафе. W drodze powrotnej kupili całe naręcza soczystych, południowych owoców. в|пути|обратно|они купили|целые|охапки|сочных|южных|фруктов На обратном пути они купили целые охапки сочных южных фруктов. W dobrym nastroju przybyli na „Aligatora". в|хорошем|настроении|они прибыли|на|Аллигатор В хорошем настроении они прибыли на «Аллигатор». Na pokładzie znajdował się już pilot, który miał przeprowadzić statek przez kanał. на|борту|находился|уже||пилот|который|он должен был|провести|корабль|через|канал На борту уже находился пилот, который должен был провести корабль через канал.

W najlepszym humorze udał się na spoczynek. в|лучшем|настроении|он отправился|на||отдых He went to bed in the best of spirits. В лучшем настроении он отправился на отдых.

ai_request(all=146 err=0.00%) translation(all=292 err=0.00%) cwt(all=3137 err=0.61%) ru:B7ebVoGS openai.2025-02-07 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=6.21 PAR_CWT:B7ebVoGS=10.12