Pars III, 3
Apollonius audiens omnia haec signa certissima, exclamavit voce magna et ait:
O domine misericors, qui conspicis caelum et abyssum, et omnia secreta patefacis, benedictum sit nomen tuum!
Cum haec dixisset, cecidit super amplexus Tharsiae filiae suae et osculatus est eam cum laetitia et prae gaudio flevit amare et ait:
O dulcissima nata mea et unica, dimidium animae meae, non moriar propter te; inveni, propter quam volui mori!
Alta voce clamabat dicens: Currite, famuli, currite, amici, currite, omnes, et miseriae meae finem imponite! Inveni quam perdideram, scilicet unicam filiam meam.
Audito clamore, famuli currerunt, currit inter illos Athenagora princeps, et descendentibus illis in navem, invenerunt illum flentem prae gaudio super collum filiae suae et dicentem:
Ecce filia mea, quam lugeo, dimidium animae meae! Jam volo vivere.
Omnes prae gaudio cum eo flebant. Tunc erigens se Apollonius, projectis vestibus lugubribus, indutus est vestibus mundissimis et omnes dixerunt:
O domine, quam similis est filia tua vobis! Si non esset aliud experimentum, sufficeret ejus similitudo ad probandum, eam esse filiam tuam!
Tunc filia bis, ter, quater osculata est patrem et ait:
O pater, benedictus deus, qui mihi gratiam dedit, quod te videre potero, tecum vivere, tecum mori!
Et narravit ei, quomodo a lenone comparata et in lupanari esset posita, et quomodo deus virginitatem suam custodivit.
Audiens haec Athenagora, timens scilicet, ne filiam alteri in uxorem daret, misit se ad pedes Apollonii dicens:
Adjuro te per deum vivum, qui te patrem filiae restituit, ne alteri filiam des in conjugem, nisi mihi; sum enim princeps hujus civitatis, meo auxilio virgo permansit et me duce te patrem agnovit.
Cui AppoIIonius ait: Non possum tibi esse contrarius, quia multa pro filia mea fecisti, et ideo opto, ut sit uxor tua; et tunc restat, ut vindicet me a lenone.
Athenagora civitatem intravit convocatisque civibus dixit:
Ne pereat civitas propter unum impium! Sciatis ApoIIonium regem, patrem Tharsiae, huc venisse! Ecce classes navium properant cum grandi exercitu destruendam civitatem propter lenonem, qui filiam suam Tharsiam in lupanari constituit.
Hiis dictis concursus factus est et tanta commotio populi, ut nec viri nec feminae manerent, quin currerent omnes ad Apollonium regem, videndo eum et misericordiam ab eo petendo.
Ait Athenagora: Consulo ad hoc, ne destruatur civitas, deducatur ad eum leno. Captus est statim et ligatis manibus leno a tergo deducitur ad regem.
AppoIIonius regia veste indutus, tonso capite, diadema imposuit capiti suo, tribunal ascendit cum filia et civibus dixit:
Videtis Tharsiam virginem a patre suo hodie cognitam, cpuam cupidissiinus leno, quod erat in eo, ejus corruptionem confusionem perpetuam procurabat, nec amicitia sua, nec pretio, nec prece desistere volebat. Facite ergo filiae meae vindicationem!
Omnes una voce dixerunt: Domine, leno vivus comburatur, et divitiae ejus puellae dentur!
Protinus adducitur leno et coram omnibus in igne ponitur et totaliter comburitur. Tharsia ait villico:
Dono tibi libertatem, quia beneficio tuo et civium virgo permansi.
Et donavit ei ducentos aureos et libertatem, libertatem vero cunctis puellis coram se praesentatis perdonavit et dixit:
Quid de corpore vestro adtenus fuistis, ex hoc liberae estote!
Apollonius ad populum loquens: Gratias vobis de beneficiis vestris reddo, mihi et filiae meae factis; nunc ego tribuo vobis auri pondera quinquaginta.
Illi ei capita sua inclinabant, gratias referentes; cives omnes statuam Apollonii in medio civitatis statuerunt et in basi scripserunt: Tyro Apollonio restauratori domuum nostrarum et Tharsiae sanctissimae filiae ejus virgini.
Post paucos dies Apollonius tradidit filiam suam in conjugem Athenagorae cum ingenti laetitia totius civitatis et cum genero et filia navigans cum omnibus suis volens per Tharsum proficiscendo ad patriam suam ire, in somnis admonitus est per angelum, ut Ephesum iret et intraret in templum Ephesorum cum filia et genero suo, ibique omnes casus suos alta voce exponeret, quos passus esset a juventute sua; postea venerit Tharsum et vindicaret filiam suam.
Apollonius expergefactus omnia indicavit generi et filiae suae; illi autem dixerunt:
Fac, domine, quod tibi videtur bonum!
Tunc jussit gubernatori navigare Ephesum. Qui cum descendisset ratim, cum suis templum petiit, ubi conjux sua inter sacerdotes sanctae vixit; rogavit, ut templum aperiretur, quod factum est; haec audiens uxor ejus, quod quidam rex venerat cum filia et generi, gemmis regalibus ornavit caput suum et induit se veste purpurea et cum honesto comitatu templum intravit; erat enim nimis pulchra et ob nimium castitatis amorem asserebant omnes, nullam tam gratam, esse virginem.
