×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

M. Tullii Ciceronis Orationes in L. Sergium Catilinam, Oratio in L. Sergium Catilinam Prima 1 (1-3)

Oratio in L. Sergium Catilinam Prima 1 (1-3)

1 Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra?

quam diu etiam furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palatii, nihil urbis vigiliae, nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri coniurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris, ubi fueris, quos convocaveris, quid consili ceperis, quem nostrum ignorare arbitraris? 2 O tempora, o mores!

Senatus haec intellegit, consul videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit publici consili particeps, notat et designat oculis ad caedem unum quemque nostrum. Nos autem, fortes viri, satis facere rei publicae videmur, si istius furorem ac tela vitamus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos iam diu machinaris. 3 An vero vir amplissimus, P. Scipio, pontifex maximus, Ti.

Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae privatus interfecit: Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare cupientem nos consules perferemus? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem coercerent. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave, non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis: nos, nos, dico aperte, consules desumus.


Oratio in L. Sergium Catilinam Prima 1 (1-3) Rede in L. Sergius Catilina Erste 1 (1-3) Address to L. Sergius Catiline Prime 1 (1-3) Oración en L. Sergio Catilina Primero 1 (1-3) Oração em L. Sérgio Catilina Primeira 1 (1-3)

1 Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? 1 How long, Catiline, do you abuse our patience? 1 Até que ponto, Catilina, podemos abusar da nossa paciência?

quam diu etiam furor iste tuus nos eludet? How long is that madness of yours still to mock Доки ця ваша лють вислизатиме від нас? quem ad finem sese effrenata iactabit audacia? To what end will your unbridled audacity of yours? до чого хизуватиметься сміливість, неприборкана? Nihilne te nocturnum praesidium Palatii, nihil urbis vigiliae, nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Do not the nightly fortification of the Palatine, patrols of the city, nor the fear of the people, does not the gathering of all good men, does not this most fortified place of holding the senate, the standard of the faces and expressions of none of these things? Patere tua consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri coniurationem tuam non vides? Do not you feel that your plans are, do you not see that your conspiracy is already held by the knowledge of all these things? Quid proxima, quid superiore nocte egeris, ubi fueris, quos convocaveris, quid consili ceperis, quem nostrum ignorare arbitraris? What is there, what you did last night, before, where you were, whom you summoned to, what line to have taken by force, which you think we are ignorant of? ¿Qué hay, qué hiciste anoche, antes, dónde estabas, a quién convocaste, qué línea tomar por la fuerza, que crees que ignoramos? 2 O tempora, o mores! 2 Oh, Oh! 2 ¡Oh, oh!

Senatus haec intellegit, consul videt; hic tamen vivit. The senate understands these things, the consul sees them; This still alive. El senado comprende estas cosas, el cónsul las ve; Esta sigue viva. Vivit? He lives? ¿Vive? immo vero etiam in senatum venit, fit publici consili particeps, notat et designat oculis ad caedem unum quemque nostrum. Indeed, he even goes to the senate, becomes a participant in the design of public policy; sí, llega incluso al Senado, participa en las deliberaciones públicas, anota y designa con la mirada la matanza de todos y cada uno de nosotros. Nos autem, fortes viri, satis facere rei publicae videmur, si istius furorem ac tela vitamus. But we, brave men, seem to do enough for the republic, if we avoid the rage and weapons of that we avoid injuring him. Pero nosotros, hombres valientes, parecemos hacer lo suficiente por la república, si evitamos la rabia y las armas de eso evitamos herirlo. Ad mortem te, Catilina, duci iussu consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos iam diu machinaris. To death, Catiline led by the consul has been necessary, that the pestilence of which we take us for a long time. Ha sido necesaria la muerte, conducida por el cónsul, Catilina, cuya pestilencia nos lleva desde hace mucho tiempo. 3 An vero vir amplissimus, P. Scipio, pontifex maximus, Ti. 3 But whether the most distinguished man, P. Scipio, the greatest pontiff, Tiberius 3 ¿El hombre más grande Escipión, o ceremonias religiosas, y.

Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae privatus interfecit: Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare cupientem nos consules perferemus? As a private citizen he slew Gracchus, moderately undermining the state of the state: Catiline, who desires to lay waste the world with murder and fire, shall we, as consuls, endure? Luego se desviaron levemente socavando el estado para destruir el mundo con fuego y matanza que estábamos ansiosos por destruir ¿tolerar? Nam illa nimis antiqua praetereo, quod C. Servilius Ahala Sp. For I pass over those things too ancient, that C. Servilius Ahala and Sp. Pues paso por alto ejemplos más antiguos, como el de Cayo Servilio, que designó a Sp. Maelium novis rebus studentem manu sua occidit. La mano de su propia mano mató a Spurius Manlius, revolución en el estado. Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem coercerent. Hubo, hubo una vez tal poder en esta república, que los hombres valientes reprimirían a los ciudadanos traviesos con un castigo más severo que el enemigo más acérrimo. Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave, non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis: nos, nos, dico aperte, consules desumus. Decretamos contra ti, Catilina, una autoridad formidable y no fallará a la autoridad estatal de este organismo: Lo decimos abiertamente, faltaban.