6. Lífið eftir að maður hættir að vinna
Sigga: Gígja, barnabarnið mitt, gaf mér þennan varalit, hún veit hvað mér finnst gaman að mála mig.
Birna: Hvernig er lífið eftir að þú hættir að vinna?
Sigga: Bara mjög skemmtilegt. Sumum finnst það ægilega leiðinlegt en það hljóta að vera þau sem hafa bara haft vinnuna sem áhugamál, skilurðu. Sko, mín vinna var alveg dásamleg, hún var skemmtileg. Ég saknaði hennar en leiðist ekkert núna. Yngvi var hættur að vinna fjórum árum á undan mér og beið bara eftir því að ég hætti. Við erum búin að vera í gönguhópi í 30 ár og fara um allt Ísland og víða í útlöndum. Svo erum við í sundi. Ég fór ekki að synda daglega fyrr en ég hætti að vinna. Þar eigum við góðan vinahóp líka. Við erum búin að gera heilmargt saman og ég get ekki hugsað mér að vera án þessara vina.
Birna: Og mætið þið þá í sund á hverjum degi?
Sigga: Já já, við mætum á hverjum degi og um helgar líka.
Birna: Alltaf á sama tíma?
Sigga: Já yfirleitt alltaf milli átta og hálf níu.
Birna: Í Suðurbæjarlaug?
Sigga: Já og í allar laugar. Ef við erum úti á landi förum við í laugarnar þar. Bara þar sem við erum hverju sinni.
Birna: Er þá verið að ræða heimsmálin í pottinum?
Sigga: Já já við reyndar fíflumst mikið sem okkur þykir voðalega skemmtilegt.
Birna: Hvernig þá?
Sigga: Þeir eru nú þrír þarna sem titla sig Bakkabræður og svo er ein í hópnum mamma þeirra, í kringum þetta spinnst algjör þvæla.