×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.

image

Ηχητικά άρθρα..., Τασάκι: Το σουβενίρ μιας άλλης εποχής

Τασάκι: Το σουβενίρ μιας άλλης εποχής

[00:33]

ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΔΕΣΠΟΖΟΥΝ κάτι μεγαλοπρεπή γυάλινα τασάκια στο «σαλόνι» του πατρικού μου σπιτιού, βαριά και αμετακίνητα οικιακά τοτέμ που υπερέβαιναν τη λειτουργική τους χρήση, περνώντας στη διάσταση του ντεκόρ, του αξεσουάρ, του γλυπτού σχεδόν.

Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα ο ρόλος τους ήταν αυστηρά και αποκλειστικά διακοσμητικός, η χρήση τους αποθαρρυνόταν και τη βρομοδουλειά την έκαναν άλλα πιο ευτελή τασάκια, ακόμα και κατά τις επισκέψεις συγγενών και φίλων.

Αυτές οι εικόνες με τα διασκορπισμένα τασάκια –μεγάλα και μικρά, πολύτιμα και αναλώσιμα– σε στρατηγικές γωνιές του καθιστικού και της κουζίνας μού ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας σε διάφορα μέσα αποσπάσματα από ένα καινούριο βιβλίο, μια συλλογική ανθολογία με τίτλο Extinct: A Compendium of Obsolete Objects, όπου, καθώς μαρτυρά κι ο τίτλος, φιλοξενούνται μια σειρά από δοκίμια που έγραψαν ιστορικοί, επιμελητές τέχνης, αρχιτέκτονες, ακαδημαϊκοί και καλλιτέχνες για πάσης φύσεως αντικείμενα –από την κασέτα ήχου που κοσμεί και το εξώφυλλο της έκδοσης μέχρι το Ζέπελιν– που κάποτε ήταν ή φιλοδοξούσαν να γίνουν μαζικά, αργά ή γρήγορα όμως απέτυχαν, αντικαταστάθηκαν, ξεπεράστηκαν ή υποχρεώθηκαν σε εξαφάνιση. Ή βρίσκονται σε ένα καθαρτήριο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ως είδος υπό εξαφάνιση, όπως τα τασάκια και άλλα ημι-λειτουργικά, ημι-διακοσμητικά φετίχ του υλικού κόσμου του 20ού αιώνα.

> Είναι σαν σουβενίρ ή αναμνηστικά μιας άλλης εποχής, αλλά συγχρόνως λειτουργούν και ως memento mori, υπενθυμίζοντάς σου διαρκώς –και ειδικά όταν αρχίζουν να συσσωρεύονται μέσα τους οι ψόφιες γόπες– το πόσο αγρίως φλερτάρεις με έναν πρόωρο θάνατο.

Δεν έχουν εξαφανιστεί φυσικά από προσώπου γης τα τασάκια, ειδικά σε μια χώρα τόσων πολλών επίμονων και αμετανόητων καπνιστών και καπνιστριών, όπως η δική μας. Ακόμα κι εδώ όμως έχουν σε μεγάλο βαθμό εξοριστεί από τους κλειστούς χώρους, ακόμα κι από τους ιδιωτικούς, δίνοντας τη θέση σε αυτοσχέδιες, αναλώσιμες, περιστασιακές λύσεις – συνήθως ένα υποτυπώδες «τασάκι» (ή κάτι σαν…) που μένει μόνιμα στο μπαλκόνι ή επιστρατεύεται συνωμοτικά όταν κάνουν τα στραβά ματιά οι υπεύθυνοι μιας ταβέρνας ή ενός μπαρ αργά το βράδυ.

Ακόμα και τα τασάκια που κυκλοφορούν ελεύθερα (και έχω τούτη την ώρα ένα από αυτά μπροστά μου να χλευάζει την απόφαση «μόνο στο μπαλκόνι» που παίρνω κατά καιρούς και δεν τηρώ ποτέ) στα σπίτια ή αλλού έχουν μια περίεργη, στοιχειωμένη και μάλλον δυσοίωνη αύρα πλέον. Είναι σαν σουβενίρ ή αναμνηστικά μιας άλλης εποχής, αλλά συγχρόνως λειτουργούν και ως memento mori, υπενθυμίζοντάς σου διαρκώς –και ειδικά όταν αρχίζουν να συσσωρεύονται μέσα τους οι ψόφιες γόπες– το πόσο αγρίως φλερτάρεις με έναν πρόωρο θάνατο.

Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που αγόρασα (ή που μου χάρισαν) ένα ωραίο, καλόγουστο και συμπαθητικό τασάκι. Μόνο κάτι εντελώς «βασικά» διαθέτω, ούτε καν τα «δεύτερα της ταβέρνας» που λέγαμε παλιά (και τι ωραία που ήταν κάποια από αυτά, με τα κάθε είδους διαφημιστικά λογότυπα).

Είναι σα να σέρνω μέσα στα χρόνια την ψευδαίσθηση ότι αν λείψει το δοχείο, το ελκυστικό αξεσουάρ, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει και η ίδια η παλιοσυνήθεια.

Εκφώνηση: Μαρία Δρουκοπούλου


Τασάκι: Το σουβενίρ μιας άλλης εποχής Aschenbecher: Das Andenken an eine andere Zeit Tasaki: The souvenir of another era Tasaki: El recuerdo de otra época

[00:33] [00:33]

ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΔΕΣΠΟΖΟΥΝ κάτι μεγαλοπρεπή γυάλινα τασάκια στο «σαλόνι» του πατρικού μου σπιτιού, βαριά και αμετακίνητα οικιακά τοτέμ που υπερέβαιναν τη λειτουργική τους χρήση, περνώντας στη διάσταση του ντεκόρ, του αξεσουάρ, του γλυπτού σχεδόν. ICH ERINNERE MICH, dass im „Wohnzimmer“ des Hauses meines Vaters etwas majestätische Glasaschenbecher dominieren, schwere und unbewegliche Haushaltstotems, die ihren funktionalen Nutzen überstiegen und in die Dimension von Dekoration, Accessoires, fast Skulptur übergingen. I REMEMBER that something majestic glass ashtrays dominate in the "living room" of my father's house, heavy and immovable household totems that went beyond their functional use, passing into the dimension of decor, accessories, almost sculpture.

Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα ο ρόλος τους ήταν αυστηρά και αποκλειστικά διακοσμητικός, η χρήση τους αποθαρρυνόταν και τη βρομοδουλειά την έκαναν άλλα πιο ευτελή τασάκια, ακόμα και κατά τις επισκέψεις συγγενών και φίλων. In einigen Fällen war ihre Rolle tatsächlich streng und ausschließlich dekorativ, von ihrer Verwendung wurde abgeraten und die Drecksarbeit wurde von anderen billigeren Aschenbechern erledigt, sogar während der Besuche von Verwandten und Freunden.

Αυτές οι εικόνες με τα διασκορπισμένα τασάκια –μεγάλα και μικρά, πολύτιμα και αναλώσιμα– σε στρατηγικές γωνιές του καθιστικού και της κουζίνας μού ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας σε διάφορα μέσα αποσπάσματα από ένα καινούριο βιβλίο, μια συλλογική ανθολογία με τίτλο __Extinct: A Compendium of Obsolete Objects__, όπου, καθώς μαρτυρά κι ο τίτλος, φιλοξενούνται μια σειρά από δοκίμια που έγραψαν ιστορικοί, επιμελητές τέχνης, αρχιτέκτονες, ακαδημαϊκοί και καλλιτέχνες για πάσης φύσεως αντικείμενα –από την κασέτα ήχου που κοσμεί και το εξώφυλλο της έκδοσης μέχρι το Ζέπελιν–  που κάποτε ήταν ή φιλοδοξούσαν να γίνουν μαζικά, αργά ή γρήγορα όμως απέτυχαν, αντικαταστάθηκαν, ξεπεράστηκαν ή υποχρεώθηκαν σε εξαφάνιση. Diese Bilder mit verstreuten Aschenbechern – groß und klein, wertvoll und konsumierbar – in strategischen Ecken des Wohnzimmers und der Küche kamen mir in den Sinn, als ich in verschiedenen Medien Auszüge aus einem neuen Buch las, einer kollektiven Anthologie mit dem Titel „Extinct: A Compendium of Obsolete Objects“. , wie der Titel schon sagt, beherbergt eine Reihe von Essays, die von Historikern, Kunstkuratoren, Architekten, Wissenschaftlern und Künstlern über alle Arten von Objekten – von der verzierten Audiokassette und dem Cover der Edition bis hin zum Zeppelin – geschrieben wurden, der einst war oder werden wollte Masse, die aber früher oder später ausfielen, ersetzt, überholt oder zum Aussterben gezwungen wurden. Ή βρίσκονται σε ένα καθαρτήριο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ως είδος υπό εξαφάνιση, όπως τα τασάκια και άλλα ημι-λειτουργικά, ημι-διακοσμητικά φετίχ του υλικού κόσμου του 20ού αιώνα. Oder sie befinden sich im Fegefeuer zwischen Verfall und Unbestechlichkeit, als bedrohte Spezies, wie Aschenbecher und andere halbfunktionale, halbdekorative Fetische der materiellen Welt des 20. Jahrhunderts.

> Είναι σαν σουβενίρ ή αναμνηστικά μιας άλλης εποχής, αλλά συγχρόνως λειτουργούν και ως memento mori, υπενθυμίζοντάς σου διαρκώς –και ειδικά όταν αρχίζουν να συσσωρεύονται μέσα τους οι ψόφιες γόπες– το πόσο αγρίως φλερτάρεις με έναν πρόωρο θάνατο. > Sie sind wie Mitbringsel oder Mitbringsel aus einer anderen Zeit, gleichzeitig fungieren sie aber auch als Memento Mori, die einen ständig daran erinnern – und besonders wenn sich in ihnen die stumpfen Eingeweide ansammeln – wie wild man mit einem vorzeitigen Tod liebäugelt.

Δεν έχουν εξαφανιστεί φυσικά από προσώπου γης τα τασάκια, ειδικά σε μια χώρα τόσων πολλών επίμονων και αμετανόητων καπνιστών και καπνιστριών, όπως η δική μας. Die Aschenbecher sind natürlich nicht vom Erdboden verschwunden, besonders in einem Land mit so vielen hartnäckigen und reuelosen Rauchern wie dem unseren. Ακόμα κι εδώ όμως έχουν σε μεγάλο βαθμό εξοριστεί από τους κλειστούς χώρους, ακόμα κι από τους ιδιωτικούς, δίνοντας τη θέση σε αυτοσχέδιες, αναλώσιμες, περιστασιακές λύσεις – συνήθως ένα υποτυπώδες «τασάκι» (ή κάτι σαν…) που μένει μόνιμα στο μπαλκόνι ή επιστρατεύεται συνωμοτικά όταν κάνουν τα στραβά ματιά οι υπεύθυνοι μιας ταβέρνας ή ενός μπαρ αργά το βράδυ. Aber auch hier sind sie weitgehend aus den Innenräumen, auch aus den Privaten, verbannt worden und haben provisorischen, konsumierbaren, lässigen Lösungen Platz gemacht – meist einem rudimentären „Aschenbecher“ (oder so ähnlich…), der dauerhaft auf dem Balkon steht oder konspirativ angeworben wird wenn die Manager einer Taverne oder einer Bar zu spät schauen.

Ακόμα και τα τασάκια που κυκλοφορούν ελεύθερα (και έχω τούτη την ώρα ένα από αυτά μπροστά μου να χλευάζει την απόφαση «μόνο στο μπαλκόνι» που παίρνω κατά καιρούς και δεν τηρώ ποτέ) στα σπίτια ή αλλού έχουν μια περίεργη, στοιχειωμένη και μάλλον δυσοίωνη αύρα πλέον. Sogar die Aschenbecher, die frei herumlaufen (und ich habe gerade einen davon vor mir, der sich über die Entscheidung „nur auf dem Balkon“ lustig macht, die ich von Zeit zu Zeit nehme und nie behalte) in Wohnungen oder anderswo haben ein seltsames, gespenstisches und ziemlich unheilvolles Aura jetzt. Είναι σαν σουβενίρ ή αναμνηστικά μιας άλλης εποχής, αλλά συγχρόνως λειτουργούν και ως memento mori, υπενθυμίζοντάς σου διαρκώς –και ειδικά όταν αρχίζουν να συσσωρεύονται μέσα τους οι ψόφιες γόπες– το πόσο αγρίως φλερτάρεις με έναν πρόωρο θάνατο. Sie sind wie Mitbringsel oder Mitbringsel aus einer anderen Zeit, gleichzeitig fungieren sie aber auch als Memento Mori, die einen ständig daran erinnern – und besonders wenn sich in ihnen die stumpfen Eingeweide zu stauen beginnen – wie wild man mit einem vorzeitigen Tod liebäugelt.

Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που αγόρασα (ή που μου χάρισαν) ένα ωραίο, καλόγουστο και συμπαθητικό τασάκι. Es ist lange her, seit ich das letzte Mal einen schönen, geschmackvollen und schönen Aschenbecher gekauft (oder geschenkt bekommen) habe. Μόνο κάτι εντελώς «βασικά» διαθέτω, ούτε καν τα «δεύτερα της ταβέρνας» που λέγαμε παλιά (και τι ωραία που ήταν κάποια από αυτά, με τα κάθε είδους διαφημιστικά λογότυπα). Ich habe nur etwas ganz "Grundlegendes", nicht einmal das "Zweite der Taverne", wie wir früher sagten (und wie nett einige von ihnen waren, mit allen möglichen Werbelogos).

Είναι σα να σέρνω μέσα στα χρόνια την ψευδαίσθηση ότι αν λείψει το δοχείο, το ελκυστικό αξεσουάρ, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει και η ίδια η παλιοσυνήθεια. Es ist, als würde man die Illusion durch die Jahre schleppen, dass, wenn das Behältnis, das attraktive Accessoire, fehlt, früher oder später die alte Gewohnheit selbst zusammenbricht.

__Εκφώνηση: Μαρία Δρουκοπούλου__