×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Conan Doyle, A. - Το Σημάδι Των Τεσσάρων, 7. Το συμβάν του βαρελιού (2)

7. Το συμβάν του βαρελιού (2)

Ομολογώ πως είχα κι εγώ τις αμφιβολίες μου όταν συλλογίστηκα την μεγάλη κυκλοφορία που είχε περάσει οδεύοντας προς το Λονδίνο στο μεταξύ. Οι φόβοι μου σύντομα κατευνάστηκαν, εντούτοις. Ο Τόμπυ δεν δίστασε στιγμή ούτε παρέκκλινε αλλά συνέχισε να προχωράει με τον ξεχωριστό τσουλιστό τρόπο του. Ήταν σαφές πως η αψιά οσμή του κρεόζωτου ξεπερνούσε όλες τις υπόλοιπες συναγωνιζόμενες οσμές.

«Μην φανταστείς», είπε ο Χολμς, «πως εξαρτώμαι για την επιτυχία της υποθέσεως επί της απλής πιθανότητας πως κάποιος από τους τύπους μας πάτησε μέσα στο χημικό. Έχω πλέον γνώση η οποία θα μου έδινε τη δυνατότητα να τους ακολουθήσω κατά πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ο προκείμενος, εντούτοις, είναι ο αμεσότερος, και, αφού η τύχη μας τον πρόσφερε, θα ήμουν ασυγχώρητος αν τον περιφρονούσα. Απέτρεψε, ωστόσο, την υπόθεση από το να μετατραπεί σε ένα μικρό διανοητικό πρόβλημα το οποίο αρχικά προοιώνιζε. Ενδεχομένως να αποκομιζόταν και κάποια αναγνώριση εξ αυτής μόνο από αυτό το υπερβολικά απτό στοιχείο.»

«Υπάρχει αναγνώριση, και με το παραπάνω», είπα εγώ. «Σε διαβεβαιώνω, Χολμς, πως θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο αποκομίζεις τα συμπεράσματα σου σε αυτήν την περίπτωση περισσότερο από όσο ένοιωσα στην υπόθεση του Τζέφερσον Χόουπ. Η κατάσταση μου φαντάζει βαθύτερη και πλέον ανεξήγητη. Πως, παραδείγματος χάριν, περιέγραψες με τέτοια βεβαιότητα τον ξυλοπόδαρο;»

«Αχ, παιδί μου! Μιλάμε για το άκρων άωτον της απλότητας. Δεν θέλω να γίνω δραματικός. Είναι όλα καθαρά και ξάστερα. Δυο αξιωματικοί που εποπτεύουν μια φρουρά καταδίκων μαθαίνουν ένα σημαντικό μυστικό σχετικά με ένα θαμμένο θησαυρό. Ένας χάρτης σχεδιάζεται για αυτούς από έναν Άγγλο ονόματι Τζόναθαν Σμολ. Θα θυμάσαι πως είδαμε το όνομα πάνω στο χάρτη που κατείχε ο Λοχαγός Μόρσταν. Το είχε υπογράψει εκ μέρους του αλλά και εκ μέρους των συνεργατών του —το σημάδι των τεσσάρων, όπως κάπως δραματικά το αποκάλεσε. Βοηθούμενοι από τον χάρτη, οι αξιωματικοί – ή ένας εξ αυτών— βρίσκουν τον θησαυρό και τον φέρνουν στην Αγγλία, αφήνοντας, ας υποθέσουμε, κάποιον όρο τον οποίο εκείνος εξέλαβε ως μη εκπληρωθέντα. Τώρα, λοιπόν, γιατί δεν πήρε τον θησαυρό ο Τζόναθαν Σμολ αυτοπροσώπως; Η απάντηση είναι προφανής. Ο χάρτης χρονολογείται σε μια περίοδο που ο Μόρσταν σχετίσθηκε στενά με κατάδικους. Ο Τζόναθαν Σμολ δεν πήρε τον θησαυρό επειδή εκείνος και οι συνεργάτες του ήταν οι ίδιοι κατάδικοι και δεν μπορούσαν να διαφύγουν.»

«Όμως πρόκειται περί απλής εικασίας,» είπα.

«Είναι κάτι παραπάνω απ' αυτό. Είναι η μόνη υπόθεση που καλύπτει όλα τα γεγονότα. Ας δούμε τώρα πως ταυτίζεται με τα επακόλουθα. Ο Λοχαγός Σόλτο παραμένει ήσυχος για πολλά χρόνια, ευτυχής που έχει στην κατοχή του το θησαυρό του. Τότε λαβαίνει ένα γράμμα από την Ινδία το οποίο τον κάνει να νοιώσει έντονο φόβο. Περί τίνος επρόκειτο;»

«Ένα γράμμα που έλεγε πως οι άντρες τους οποίους είχε αδικήσει είχαν αφεθεί ελεύθεροι.»

«Είτε είχαν αποδράσει. Είναι το πιθανότερο, γιατί θα γνώριζε την διάρκεια της φυλάκισης τους. Δεν θα τον εξέπληττε. Τι κάνει τότε όμως; Προστατεύεται ενάντια σε έναν ξυλοπόδαρο —λευκό, στο επισημαίνω, γιατί περνά ένα λευκό περιπλανώμενο έμπορο για αυτόν και τον πυροβολεί. Τώρα, μόνο ένα όνομα λευκού υπάρχει στο χάρτη. Τα άλλα είναι Ινδικά και Μουσουλμανικά. Δεν υπάρχει άλλος λευκός. Επομένως μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι ο ξυλοπόδαρος λευκός είναι ακριβώς ο Τζόναθαν Σμολ. Σου φαίνεται λανθασμένος ο υπό συζήτηση συλλογισμός;»

«Όχι: είναι σαφής και ακριβής.»

«Λοιπόν, τώρα, ας τοποθετηθούμε στην θέση του Τζόναθαν Σμολ. Ας το δούμε από την δική του οπτική γωνία. Έρχεται στην Αγγλία με την διττή ιδέα να αποκτήσει και πάλι ότι θεωρεί δικαιωματικά δικό του και να πάρει την εκδίκηση του ενάντια στον άντρα που τον αδίκησε. Ανακάλυψε πού ζούσε ο Σόλτο, και πιθανότατα να σύναψε σχέσεις με κάποιον εντός του σπιτιού. Υπάρχει εκείνος ο μπάτλερ, ο Λάλ Ράο, τον οποίο δεν είδαμε. Η κ. Μπέρνστόουν είπε πως απέχει πολύ από έναν άμεμπτο χαρακτήρα. Ο Σμολ δεν μπορούσε να ανακαλύψει που βρισκόταν ο θησαυρός γιατί κανείς δεν γνώριζε εκτός του Ταγματάρχη και ενός πιστού υπηρέτη που είχε πεθάνει. Ξαφνικά ο Σμολ μαθαίνει πως ο ταγματάρχης βρίσκεται στο νεκροκρέβατο του. Στην παραφροσύνη πως το μυστικό του θησαυρού θα πεθάνει μαζί του, τρέχει στον πανικό του παρά τους φύλακες, φτάνοντας στο παράθυρο του ετοιμοθάνατου, κι αποτρέπεται από το να εισέλθει μόνον από την παρουσία των δύο γιων του. Τρελός από μίσος, ωστόσο, για το νεκρό, μπαίνει στο δωμάτιο το ίδιο βράδυ, ψάχνει τα προσωπικά του έγγραφα με την ελπίδα να ανακαλύψει κάποιο σημείωμα σχετικό με τον θησαυρό, και τελικά αφήνει ένα ενθύμιο της επίσκεψης του υπό την μορφή της σύντομης επιγραφής επί της κάρτας. Αναμφίβολα το είχε σχεδιάσει εκ των προτέρων ώστε, αν δολοφονούσε τον ταγματάρχη, να άφηνε κάποια καταγραφή επί του σώματος ως ένα σημάδι πως δεν επρόκειτο για έναν κοινό φόνο αλλά, από την θεώρηση των τεσσάρων συνεταίρων, κάτι υπό την μορφή μιας πράξης απονομής δικαιοσύνης. Καπρίτσια και αλλόκοτα αποκυήματα αυτού του είδους είναι αρκετά κοινά στα χρονικά του εγκλήματος και συνήθως προσφέρουν πολύτιμες ενδείξεις σχετικά με τον εγκληματία. Τα ακολουθείς όλα αυτά;»

«Απολύτως.»

«Τι θα έκανε τώρα ο Τζόναθαν Σμολ; Μπορούσε μονάχα να κρατήσει το μυστικό παρακολουθώντας τις προσπάθειες που γίνονταν για να ανεβρεθεί ο θησαυρός. Πιθανόν αφήνει την Αγγλία και επιστρέφει μόνο κατά διαστήματα. Τότε έρχεται η ανακάλυψη της σοφίτας, κι αμέσως ενημερώνεται σχετικά. Εντοπίζουμε και πάλι την παρουσία κάποιου συνεργού στο προσωπικό. Ο Τζόναθαν, με το ξύλινο πόδι του, είναι εντελώς ανίκανος να φτάσει στο ψηλό δώμα του Μπαρθόλομιου Σόλτο. Παίρνει μαζί του, ωστόσο, έναν μάλλον ιδιόρρυθμο συνεργάτη, ο οποίος αντεπεξέρχεται την συγκεκριμένη δυσκολία αλλά βουτά το ξυπόλητο πόδι του μέσα στο κρεόζωτο, όπου και εισέρχεται ο Τόμπυ, κι ένα αργόσυρτο χωλό περπάτημα έξι μιλίων για ένα μειωμένων αποδοχών αξιωματικό με έναν κατεστραμμένο αχίλλειο τένοντα.»

«Ωστόσο ήταν ο συνεργάτης κι όχι ο Τζόναθαν εκείνος που διέπραξε το έγκλημα.»

«Πολύ σωστά. Και μάλλον προς μεγάλη αποστροφή του Τζόναθαν, κρίνοντας από τον τρόπο που τριγύρισε μπαίνοντας στο δωμάτιο. Δεν κρατούσε κακία ενάντια στον Μπαρθόλομιου Σόλτο και θα προτιμούσε να τον είχε δέσει και φιμώσει. Δεν ήθελε να βάλει το κεφάλι του στην αγχόνη. Δεν μπόρεσε να το αποτρέψει, εντούτοις: τα βίαια ένστικτα του συντρόφου του είχαν ξεσπάσει, και το δηλητήριο είχε κάνει την δουλειά του: έτσι ο Τζόναθαν Σμολ άφησε την μαρτυρία του, κατέβασε το κουτί με το θησαυρό στο έδαφος, και το ακολούθησε. Φυσικά, όσον αφορά την προσωπική του εμφάνιση, πρέπει να είναι μεσήλικας και πρέπει να είναι ηλιοκαμένος έχοντας εκτίσει την ποινή του σε έναν τέτοιο φούρνο όπως οι νήσοι Andaman. Το ύψος του υπολογίζεται άμεσα από το μήκος της δρασκελιάς του, και γνωρίζουμε πως είχε γενειάδα. Η τριχοφυΐα του ήταν εκείνο που έκανε μεγάλη εντύπωση στο Θαντέους Σόλτο όταν τον είδε στο παράθυρο. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι άλλο.»

«Ο συνεργάτης;»

«Α, καλά, δεν υπάρχει κάποιο σπουδαίο μυστήριο σε αυτό. Όμως θα τα μάθεις όλα λίαν συντόμως. Πόσο γλυκιά είναι η πρωινή αύρα! Δες πως αυτό το μικρό σύννεφο επιπλέει σαν ένα ροζ φτερό κάποιου γιγάντιου φλαμίνγκο. Πλέον η κοκκινωπή παρυφή του ήλιου ανοίγει δρόμο μέσα από την ομίχλη του Λονδίνου. Λάμπει πάνω από πολύ κόσμο, αλλά σε κανένα, τολμώ να στοιχηματίσω, που να έχει επιδοθεί σε μια πιο αλλόκοτη δουλειά από ότι εσύ κι εγώ. Πόσο μικροί νοιώθουμε με τις μικρόψυχες φιλοδοξίες μας και τους αγώνες μας υπό την παρουσία των σπουδαίων βασικών δυνάμεων της Φύσης. Έχεις προχωρήσει αρκετά στον Jean Paul;»

«Αρκετά. Επέστρεψα πάλι πίσω σε αυτόν μέσω του Carlyle.»

«Ήταν σα να ακολουθούσα ρυάκι στη λίμνη από όπου ξεκίνησε. Προβαίνει σε ένα περίεργο αλλά βαθυστόχαστο σχόλιο. Κι αυτό είναι πως η κυρίαρχη απόδειξη του αληθινού ανθρώπινου μεγαλείου έγκειται στην αντίληψη της μηδαμινότητας του. Διατυπώνεται, βλέπεις, μια δύναμη σύγκρισης και μια εκτίμηση η οποία από μόνη της αποτελεί μια ένδειξη ευγένειας. Υπάρχει αρκετή τροφή για σκέψη στον Ρίχτερ. Δεν έχεις πιστόλι μαζί σου, έχεις;»

«Έχω το ραβδί μου.»

«Υπάρχει περίπτωση πως ίσως να χρειαστούμε κάτι τέτοιο αν φθάσουμε στο λημέρι τους. Τον Τζόναθαν θα τον αφήσω σε σένα, μα αν ο άλλος αποδειχθεί επικίνδυνος θα του ρίξω.»

Έβγαλε το περίστροφο του καθώς μίλησε, κι έχοντας γεμίσει δυο από τις θαλάμες του, το έβαλε πίσω στην δεξιά τσέπη του σακακιού του.

Όλη εκείνη την ώρα ακολουθούσαμε τον Τόμπυ κατηφορίζοντας μέσα από τους ημί-αγροτικούς διάστικτους από βίλες δρόμους που οδηγούσαν στην μητρόπολη. Τώρα, ωστόσο, είχαμε αρχίσει να κινούμαστε σε ατέλειωτους δρόμους, όπου καματάρηδες και λιμενεργάτες ήταν ήδη στο πόδι κι ατημέλητες γυναίκες κατέβασαν τα παραθυρόφυλλα και σκούπιζαν τα κατώφλια. Στην άκρη του τετραγώνου τα καπηλειά έπιαναν σιγά σιγά δουλειά, και αγριοπρόσωποι άντρες ξεπρόβαλλαν, τρίβοντας τα μανίκια τους στις γενειάδες τους ύστερα από ένα πρωινό τσούξιμο. Περίεργα σκυλιά, σουλατσάριζαν νωχελικά και μας κοιτούσαν με έκπληξη καθώς περνούσαμε, όμως ο αμίμητος Τόμπυ μας δεν κοίταζε ούτε αριστερά ούτε δεξιά μα συνέχιζε να τρέχει με τη μουσούδα του στο έδαφος και κάνα περιστασιακό κλαψούρισμα ανυπομονησίας το οποίο υπονοούσε μια έντονη οσμή.

Είχαμε διασχίσει το Στρήτχαμ, το Μπρίξτον, το Κάμπεργουέλ, και πλέον βρισκόμασταν στη λεωφόρο Κέννινγκτον, έχοντας περάσει μέσα από τις παρόδους προς τα ανατολικά του Όβαλ. Οι άνθρωποι τους οποίους καταδιώκαμε έμοιαζαν να έχουν ακολουθήσει μια παράδοξα μαιανδρική διαδρομή, ενδεχομένως με την ιδέα πως θα διέφευγαν της παρακολούθησης. Δεν είχαν παραμείνει στιγμή στον κεντρικό δρόμο όταν κάποιος πλευρικός δρόμος θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους. Στο τέλος της λεωφόρου Κέννινγκτον είχαν κόψει στα αριστερά μέσω της οδού Μπόντ και της Μάιλς. Στο σημείο που η τελευταία κατέληγε στο Νάϊτς Πλέις, ο Τόμπυ σταμάτησε να προχωρά αλλά άρχισε να κάνει μπρος πίσω με το ένα αυτί ανασηκωμένο και το άλλο κατεβασμένο, η προσωποποίηση της σκυλίσιας αναποφασιστικότητας. Κατόπιν έκανε μικρά βήματα τριγύρω, κοιτώντας μας πότε πότε, σα να μας ζητούσε συγνώμη για την αμηχανία του.

«Τι στο δαίμονα τρέχει με το σκυλί;» μούγκρισε ο Χολμς. «Σίγουρα δεν θα έπαιρναν αμάξι ούτε θα έφεύγαν με αερόστατο.»

«Ίσως να στάθηκαν εδώ για κάποια ώρα,» πρότεινα.

«Αχά! Όλα πάνε καλά. Ξεκίνησε και πάλι,» είπε ο σύντροφος μου με ένα τόνο αγαλλίασης.

Είχε αρχίσει να βαδίζει ξανά, γιατί έχοντας οσμιστεί τριγύρω ξάφνου αποφάσισε κι όρμησε με μια ενέργεια και μια αποφασιστικότητα που δεν είχε επιδείξει προηγουμένως. Η οσμή φάνηκε να είναι εντονότερη από πριν, γιατί δεν είχε καν ακουμπήσει την μουσούδα του στο έδαφος αλλά τραβούσε το λουρί του και προσπαθούσε να τρέξει. Έβλεπα από τη λάμψη στα μάτια του Χολμς ότι πίστευε πως πλησιάζαμε στο τέλος του ταξιδιού μας.

Η διαδρομή μας τώρα κατηφόρισε στις Εννέα Λεύκες μέχρι που φτάσαμε στην πελώρια αποθήκη ξυλείας των Μπρόντερικ και Νέλσον λίγο παρακάτω από την ταβέρνα Λευκός Αετός. Εδώ το σκυλί, ξετρελαμένο από αναστάτωση, στράφηκε μέσα από μια πλευρική πύλη στην περίφραξη, όπου οι πριονιστές ήδη είχαν πιάσει δουλειά. Εμπρός όρμησε το σκυλί μέσα σε πριονίδια και ροκανίδια, κατηφόρισε σε ένα δρομάκι, έκανε τον γύρο ενός περάσματος, μέσα από δυο στοίβες ξυλείας, και τελικά, με μια θριαμβευτική κραυγή, πήδησε πάνω σε ένα μεγάλο βαρέλι το οποίο ακόμη στεκόταν πάνω σε ένα καροτσάκι πάνω στο οποίο είχε μεταφερθεί. Με κρεμασμένη γλώσσα και γυαλιστερά μάτια ο Τόμπυ στάθηκε πάνω στο βαρελάκι, κοιτώντας μας εναλλάξ για κάποιο σημάδι κατανόησης. Οι σανίδες του βαρελιού κι οι τροχοί του καροτσιού ήταν πασαλειμμένοι από ένα σκούρο υγρό, κι η ατμόσφαιρα ήταν βαριά από την οσμή του κρεόζωτου.

Ο Σέρλοκ Χολμς κι εγώ κοιταχτήκαμε κενά και κατόπιν ξεσπάσαμε ταυτόχρονα σε ένα ανεξέλεγκτο γέλιο.


7. Το συμβάν του βαρελιού (2) 7\. The Barrel Incident (2)

Ομολογώ πως είχα κι εγώ τις αμφιβολίες μου όταν συλλογίστηκα την μεγάλη κυκλοφορία που είχε περάσει οδεύοντας προς το Λονδίνο στο μεταξύ. I confess that I also had my doubts when I thought about the big traffic that had passed by going to London in the meantime. Οι φόβοι μου σύντομα κατευνάστηκαν, εντούτοις. My fears were soon allayed, however. Ο Τόμπυ δεν δίστασε στιγμή ούτε παρέκκλινε αλλά συνέχισε να προχωράει με τον ξεχωριστό τσουλιστό τρόπο του. Toby didn't hesitate for a moment or swerve but continued to move forward in his characteristic slithery way. Ήταν σαφές πως η αψιά οσμή του κρεόζωτου ξεπερνούσε όλες τις υπόλοιπες συναγωνιζόμενες οσμές. It was clear that the acrid smell of creosote overpowered all other competing odors.

«Μην φανταστείς», είπε ο Χολμς, «πως εξαρτώμαι για την επιτυχία της υποθέσεως επί της απλής πιθανότητας πως κάποιος από τους τύπους μας πάτησε μέσα στο χημικό. 'Don't imagine,' said Holmes, 'that I depend for the success of the case on the mere possibility that one of our fellows stepped into the chemical. Έχω πλέον γνώση η οποία θα μου έδινε τη δυνατότητα να τους ακολουθήσω κατά πολλούς διαφορετικούς τρόπους. I now have knowledge which would enable me to follow them in many different ways. Ο προκείμενος, εντούτοις, είναι ο αμεσότερος, και, αφού η τύχη μας τον πρόσφερε, θα ήμουν ασυγχώρητος αν τον περιφρονούσα. This one, however, is the most direct, and, since our luck offered him, I would be unforgivable if I despised him. Απέτρεψε, ωστόσο, την υπόθεση από το να μετατραπεί σε ένα μικρό διανοητικό πρόβλημα το οποίο αρχικά προοιώνιζε. It did, however, prevent the case from turning into the minor mental problem it initially portended. Ενδεχομένως να αποκομιζόταν και κάποια αναγνώριση εξ αυτής μόνο από αυτό το υπερβολικά απτό στοιχείο.» It is possible that some recognition was gained from it only from this very tangible element. "

«Υπάρχει αναγνώριση, και με το παραπάνω», είπα εγώ. "There is recognition, and more," I said. «Σε διαβεβαιώνω, Χολμς, πως θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο αποκομίζεις τα συμπεράσματα σου σε αυτήν την περίπτωση περισσότερο από όσο ένοιωσα στην υπόθεση του Τζέφερσον Χόουπ. Η κατάσταση μου φαντάζει βαθύτερη και πλέον ανεξήγητη. The situation seems to me deeper and more inexplicable. Πως, παραδείγματος χάριν, περιέγραψες με τέτοια βεβαιότητα τον ξυλοπόδαρο;» How, for example, did you describe the stilt with such certainty?'

«Αχ, παιδί μου! Μιλάμε για το άκρων άωτον της απλότητας. We are talking about extreme simplicity. Δεν θέλω να γίνω δραματικός. I don't want to be dramatic. Είναι όλα καθαρά και ξάστερα. Δυο αξιωματικοί που εποπτεύουν μια φρουρά καταδίκων μαθαίνουν ένα σημαντικό μυστικό σχετικά με ένα θαμμένο θησαυρό. Two officers overseeing a convict guard learn an important secret about a buried treasure. Ένας χάρτης σχεδιάζεται για αυτούς από έναν Άγγλο ονόματι Τζόναθαν Σμολ. A map is drawn for them by an Englishman named Jonathan Small. Θα θυμάσαι πως είδαμε το όνομα πάνω στο χάρτη που κατείχε ο Λοχαγός Μόρσταν. You will remember how we saw the name on the map in Captain Morstan's possession. Το είχε υπογράψει εκ μέρους του αλλά και εκ μέρους των συνεργατών του —το σημάδι των τεσσάρων, όπως κάπως δραματικά το αποκάλεσε. He had signed it on behalf of himself and his associates—the sign of the four, as he somewhat dramatically called it. Βοηθούμενοι από τον χάρτη, οι αξιωματικοί – ή ένας εξ αυτών— βρίσκουν τον θησαυρό και τον φέρνουν στην Αγγλία, αφήνοντας, ας υποθέσουμε, κάποιον όρο τον οποίο εκείνος εξέλαβε ως μη εκπληρωθέντα. Aided by the map, the officers—or one of them—find the treasure and bring it to England, leaving, let us suppose, some condition which he took as unfulfilled. Τώρα, λοιπόν, γιατί δεν πήρε τον θησαυρό ο Τζόναθαν Σμολ αυτοπροσώπως; Η απάντηση είναι προφανής. Now, why didn't Jonathan Small take the treasure in person? The answer is obvious. Ο χάρτης χρονολογείται σε μια περίοδο που ο Μόρσταν σχετίσθηκε στενά με κατάδικους. The map dates to a period when Morstan was closely associated with convicts. Ο Τζόναθαν Σμολ δεν πήρε τον θησαυρό επειδή εκείνος και οι συνεργάτες του ήταν οι ίδιοι κατάδικοι και δεν μπορούσαν να διαφύγουν.» Jonathan Small did not take the treasure because he and his associates were themselves convicts and could not escape.”

«Όμως πρόκειται περί απλής εικασίας,» είπα. "But this is a mere conjecture," I said.

«Είναι κάτι παραπάνω απ' αυτό. "It's more than that. Είναι η μόνη υπόθεση που καλύπτει όλα τα γεγονότα. It is the only case that covers all the facts. Ας δούμε τώρα πως ταυτίζεται με τα επακόλουθα. Let us now see how it is identified with the consequences. Ο Λοχαγός Σόλτο παραμένει ήσυχος για πολλά χρόνια, ευτυχής που έχει στην κατοχή του το θησαυρό του. Captain Solto remains quiet for many years, happy to be in possession of his treasure. Τότε λαβαίνει ένα γράμμα από την Ινδία το οποίο τον κάνει να νοιώσει έντονο φόβο. Then he receives a letter from India which makes him feel intense fear. Περί τίνος επρόκειτο;» What was that about?'

«Ένα γράμμα που έλεγε πως οι άντρες τους οποίους είχε αδικήσει είχαν αφεθεί ελεύθεροι.» "A letter saying that the men he had wronged had been set free."

«Είτε είχαν αποδράσει. "Either they had escaped. Είναι το πιθανότερο, γιατί θα γνώριζε την διάρκεια της φυλάκισης τους. It is most likely, because he would have known the duration of their imprisonment. Δεν θα τον εξέπληττε. It wouldn't surprise him. Τι κάνει τότε όμως; Προστατεύεται ενάντια σε έναν ξυλοπόδαρο —λευκό, στο επισημαίνω, γιατί περνά ένα λευκό περιπλανώμενο έμπορο για αυτόν και τον πυροβολεί. But what does he do then? He defends himself against a stilt — white, I point out, because a white tramp walks by and shoots him. Τώρα, μόνο ένα όνομα λευκού υπάρχει στο χάρτη. Now, only one white name is on the map. Τα άλλα είναι Ινδικά και Μουσουλμανικά. The others are Indian and Muslim. Δεν υπάρχει άλλος λευκός. There is no other white man. Επομένως μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι ο ξυλοπόδαρος λευκός είναι ακριβώς ο Τζόναθαν Σμολ. Therefore we can say with certainty that the stilt-legged white man is exactly Jonathan Small. Σου φαίνεται λανθασμένος ο υπό συζήτηση συλλογισμός;» Do you think the reasoning under discussion is wrong? "

«Όχι: είναι σαφής και ακριβής.» "No: it is clear and precise."

«Λοιπόν, τώρα, ας τοποθετηθούμε στην θέση του Τζόναθαν Σμολ. "Well, now, let 's take Jonathan Small' s place. Ας το δούμε από την δική του οπτική γωνία. Let's look at it from his perspective. Έρχεται στην Αγγλία με την διττή ιδέα να αποκτήσει και πάλι ότι θεωρεί δικαιωματικά δικό του και να πάρει την εκδίκηση του ενάντια στον άντρα που τον αδίκησε. He comes to England with the dual idea of regaining what he rightfully considers his own and taking his revenge against the man who wronged him. Ανακάλυψε πού ζούσε ο Σόλτο, και πιθανότατα να σύναψε σχέσεις με κάποιον εντός του σπιτιού. He found out where Solto lived, and probably made connections with someone inside the house. Υπάρχει εκείνος ο μπάτλερ, ο Λάλ Ράο, τον οποίο δεν είδαμε. There is that butler, Lal Rao, whom we did not see. Η κ. Μπέρνστόουν είπε πως απέχει πολύ από έναν άμεμπτο χαρακτήρα. Ms Burnstone said he was far from a blameless character. Ο Σμολ δεν μπορούσε να ανακαλύψει που βρισκόταν ο θησαυρός γιατί κανείς δεν γνώριζε εκτός του Ταγματάρχη και ενός πιστού υπηρέτη που είχε πεθάνει. Small could not discover where the treasure was because no one knew except the Major and a loyal servant who had died. Ξαφνικά ο Σμολ μαθαίνει πως ο ταγματάρχης βρίσκεται στο νεκροκρέβατο του. Suddenly Small learns that the major is in his deathbed. Στην παραφροσύνη πως το μυστικό του θησαυρού θα πεθάνει μαζί του, τρέχει στον πανικό του παρά τους φύλακες, φτάνοντας στο παράθυρο του ετοιμοθάνατου, κι αποτρέπεται από το να εισέλθει μόνον από την παρουσία των δύο γιων του. Paranoid that the secret of the treasure will die with him, he runs in his panic despite the guards, reaching the dying man's window, and is prevented from entering only by the presence of his two sons. Τρελός από μίσος, ωστόσο, για το νεκρό, μπαίνει στο δωμάτιο το ίδιο βράδυ, ψάχνει τα προσωπικά του έγγραφα με την ελπίδα να ανακαλύψει κάποιο σημείωμα σχετικό με τον θησαυρό, και τελικά αφήνει ένα ενθύμιο της επίσκεψης του υπό την μορφή της σύντομης επιγραφής επί της κάρτας. Crazed with hatred, however, for the dead man, he enters the room that night, searches through his personal papers in the hope of discovering some note relating to the treasure, and finally leaves a memento of his visit in the form of the brief inscription on the card. Αναμφίβολα το είχε σχεδιάσει εκ των προτέρων ώστε, αν δολοφονούσε τον ταγματάρχη, να άφηνε κάποια καταγραφή επί του σώματος ως ένα σημάδι πως δεν επρόκειτο για έναν κοινό φόνο αλλά, από την θεώρηση των τεσσάρων συνεταίρων, κάτι υπό την μορφή μιας πράξης απονομής δικαιοσύνης. No doubt he had planned it in advance so that if he killed the major, he would leave some mark on the body as a sign that it was not a common murder but, from the view of the four partners, something in the form of an act of justice. Καπρίτσια και αλλόκοτα αποκυήματα αυτού του είδους είναι αρκετά κοινά στα χρονικά του εγκλήματος και συνήθως προσφέρουν πολύτιμες ενδείξεις σχετικά με τον εγκληματία. Whimsical and whimsical quirks of this sort are quite common in crime annals and usually provide valuable clues about the criminal. Τα ακολουθείς όλα αυτά;» Do you follow all this? "

«Απολύτως.» "Absolutely."

«Τι θα έκανε τώρα ο Τζόναθαν Σμολ; Μπορούσε μονάχα να κρατήσει το μυστικό παρακολουθώντας τις προσπάθειες που γίνονταν για να ανεβρεθεί ο θησαυρός. “What would Jonathan Small do now? He could only keep the secret by watching the efforts being made to find the treasure. Πιθανόν αφήνει την Αγγλία και επιστρέφει μόνο κατά διαστήματα. He probably leaves England and returns only intermittently. Τότε έρχεται η ανακάλυψη της σοφίτας, κι αμέσως ενημερώνεται σχετικά. Then comes the discovery of the attic, and is immediately informed about it. Εντοπίζουμε και πάλι την παρουσία κάποιου συνεργού στο προσωπικό. We again detect the presence of an accomplice on staff. Ο Τζόναθαν, με το ξύλινο πόδι του, είναι εντελώς ανίκανος να φτάσει στο ψηλό δώμα του Μπαρθόλομιου Σόλτο. Jonathan, with his wooden leg, is completely unable to reach Bartholomew Solto's high roof. Παίρνει μαζί του, ωστόσο, έναν μάλλον ιδιόρρυθμο συνεργάτη, ο οποίος αντεπεξέρχεται την συγκεκριμένη δυσκολία αλλά βουτά το ξυπόλητο πόδι του μέσα στο κρεόζωτο, όπου και εισέρχεται ο Τόμπυ, κι ένα αργόσυρτο χωλό περπάτημα έξι μιλίων για ένα μειωμένων αποδοχών αξιωματικό με έναν κατεστραμμένο αχίλλειο τένοντα.» He takes with him, however, a rather peculiar partner, who copes with the particular difficulty but dips his bare foot into the creosote, which is where Toby enters, and a slow, limping six-mile walk for a reduced-pays officer with a damaged Achilles tendon .”

«Ωστόσο ήταν ο συνεργάτης κι όχι ο Τζόναθαν εκείνος που διέπραξε το έγκλημα.» "Yet it was the accomplice, not Jonathan, who committed the crime."

«Πολύ σωστά. Και μάλλον προς μεγάλη αποστροφή του Τζόναθαν, κρίνοντας από τον τρόπο που τριγύρισε μπαίνοντας στο δωμάτιο. And rather to Jonathan's great disgust, judging by the way he walked around entering the room. Δεν κρατούσε κακία ενάντια στον Μπαρθόλομιου Σόλτο και θα προτιμούσε να τον είχε δέσει και φιμώσει. He did not hold a grudge against Bartholomew Solto and would have preferred to have tied him up and silenced him. Δεν ήθελε να βάλει το κεφάλι του στην αγχόνη. He did not want to put his head on the gallows. Δεν μπόρεσε να το αποτρέψει, εντούτοις: τα βίαια ένστικτα του συντρόφου του είχαν ξεσπάσει, και το δηλητήριο είχε κάνει την δουλειά του: έτσι ο Τζόναθαν Σμολ άφησε την μαρτυρία του, κατέβασε το κουτί με το θησαυρό στο έδαφος, και το ακολούθησε. He could not prevent it, however: his companion's violent instincts had broken out, and the poison had done its work: so Jonathan Small left his testimony, lowered the treasure box to the ground, and followed. Φυσικά, όσον αφορά την προσωπική του εμφάνιση, πρέπει να είναι μεσήλικας και πρέπει να είναι ηλιοκαμένος έχοντας εκτίσει την ποινή του σε έναν τέτοιο φούρνο όπως οι νήσοι Andaman. Of course, in terms of his personal appearance, he must be middle-aged and must be sunbathing having served his sentence in such an oven as the Andaman Islands. Το ύψος του υπολογίζεται άμεσα από το μήκος της δρασκελιάς του, και γνωρίζουμε πως είχε γενειάδα. His height is calculated directly from the length of his body, and we know that he had a beard. Η τριχοφυΐα του ήταν εκείνο που έκανε μεγάλη εντύπωση στο Θαντέους Σόλτο όταν τον είδε στο παράθυρο. His hairiness was what made a great impression on Thaddeus Solto when he saw him at the window. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι άλλο.»

«Ο συνεργάτης;»

«Α, καλά, δεν υπάρχει κάποιο σπουδαίο μυστήριο σε αυτό. “Ah, well, there's no great mystery to it. Όμως θα τα μάθεις όλα λίαν συντόμως. But you will learn everything very soon. Πόσο γλυκιά είναι η πρωινή αύρα! How sweet is the morning breeze! ¡Qué dulce es la brisa de la mañana! Δες πως αυτό το μικρό σύννεφο επιπλέει σαν ένα ροζ φτερό κάποιου γιγάντιου φλαμίνγκο. See how this little cloud floats like a pink feather of a giant flamingo. Vea cómo esta pequeña nube flota como una pluma rosada de un flamenco gigante. Πλέον η κοκκινωπή παρυφή του ήλιου ανοίγει δρόμο μέσα από την ομίχλη του Λονδίνου. Now the reddish edge of the sun is breaking through the London fog. Λάμπει πάνω από πολύ κόσμο, αλλά σε κανένα, τολμώ να στοιχηματίσω, που να έχει επιδοθεί σε μια πιο αλλόκοτη δουλειά από ότι εσύ κι εγώ. He shines above a lot of people, but none, I dare to bet, who have indulged in a stranger work than you and me. Πόσο μικροί νοιώθουμε με τις μικρόψυχες φιλοδοξίες μας και τους αγώνες μας υπό την παρουσία των σπουδαίων βασικών δυνάμεων της Φύσης. How small we feel with our small-minded ambitions and our struggles in the presence of the great basic forces of Nature. Έχεις προχωρήσει αρκετά στον Jean Paul;» Have you progressed far enough to Jean Paul?'

«Αρκετά. "Enough. Επέστρεψα πάλι πίσω σε αυτόν μέσω του Carlyle.» I got back to him through Carlyle. "

«Ήταν σα να ακολουθούσα ρυάκι στη λίμνη από όπου ξεκίνησε. "It was like following a stream in the lake from where it started. Προβαίνει σε ένα περίεργο αλλά βαθυστόχαστο σχόλιο. He makes a strange but thoughtful comment. Κι αυτό είναι πως η κυρίαρχη απόδειξη του αληθινού ανθρώπινου μεγαλείου έγκειται στην αντίληψη της μηδαμινότητας του. And this is that the dominant proof of true human greatness lies in the perception of his nothingness. Διατυπώνεται, βλέπεις, μια δύναμη σύγκρισης και μια εκτίμηση η οποία από μόνη της αποτελεί μια ένδειξη ευγένειας. You see, a power of comparison and appreciation is expressed, which in itself is a sign of kindness. Υπάρχει αρκετή τροφή για σκέψη στον Ρίχτερ. There is enough food for thought in Richter. Hay mucho que pensar en Richter. Δεν έχεις πιστόλι μαζί σου, έχεις;»

«Έχω το ραβδί μου.»

«Υπάρχει περίπτωση πως ίσως να χρειαστούμε κάτι τέτοιο αν φθάσουμε στο λημέρι τους. “There's a chance we might need something like this if we get to their lair. Τον Τζόναθαν θα τον αφήσω σε σένα, μα αν ο άλλος αποδειχθεί επικίνδυνος θα του ρίξω.» "I will leave Jonathan to you, but if the other proves dangerous I will throw him."

Έβγαλε το περίστροφο του καθώς μίλησε, κι έχοντας γεμίσει δυο από τις θαλάμες του, το έβαλε πίσω στην δεξιά τσέπη του σακακιού του. He pulled out his revolver as he spoke, and having filled two of his booths, he put it back in the right pocket of his jacket.

Όλη εκείνη την ώρα ακολουθούσαμε τον Τόμπυ κατηφορίζοντας μέσα από τους ημί-αγροτικούς διάστικτους από βίλες δρόμους που οδηγούσαν στην μητρόπολη. All this time we followed Toby down through the semi-rural, villa-dotted roads that led to the metropolis. Τώρα, ωστόσο, είχαμε αρχίσει να κινούμαστε σε ατέλειωτους δρόμους, όπου καματάρηδες και λιμενεργάτες ήταν ήδη στο πόδι κι ατημέλητες γυναίκες κατέβασαν τα παραθυρόφυλλα και σκούπιζαν τα κατώφλια. Now, however, we had begun to move along endless streets, where porters and dock workers were already on their feet, and unkempt women rolled down the shutters and swept the thresholds. Στην άκρη του τετραγώνου τα καπηλειά έπιαναν σιγά σιγά δουλειά, και αγριοπρόσωποι άντρες ξεπρόβαλλαν, τρίβοντας τα μανίκια τους στις γενειάδες τους ύστερα από ένα πρωινό τσούξιμο. At the end of the square the taverns were slowly getting down to business, and wild-faced men came forward, rubbing their sleeves against their beards after a morning's sting. Περίεργα σκυλιά, σουλατσάριζαν νωχελικά και μας κοιτούσαν με έκπληξη καθώς περνούσαμε, όμως ο αμίμητος Τόμπυ μας δεν κοίταζε ούτε αριστερά ούτε δεξιά μα συνέχιζε να τρέχει με τη μουσούδα του στο έδαφος και κάνα περιστασιακό κλαψούρισμα ανυπομονησίας το οποίο υπονοούσε μια έντονη οσμή. Curious dogs, they panted lazily and looked at us with surprise as we passed, but the inimitable Toby would not look left or right at us, but kept running with his muzzle on the ground, and gave an occasional whine of impatience which suggested a strong smell.

Είχαμε διασχίσει το Στρήτχαμ, το Μπρίξτον, το Κάμπεργουέλ, και πλέον βρισκόμασταν στη λεωφόρο Κέννινγκτον, έχοντας περάσει μέσα από τις παρόδους προς τα ανατολικά του Όβαλ. We had passed through Streatham, Brixton, Camberwell, and were now on Kennington Avenue, having passed through the passages to the east of the Oval. Οι άνθρωποι τους οποίους καταδιώκαμε έμοιαζαν να έχουν ακολουθήσει μια παράδοξα μαιανδρική διαδρομή, ενδεχομένως με την ιδέα πως θα διέφευγαν της παρακολούθησης. The people we were chasing seemed to have followed a paradoxically meandering route, possibly with the idea of escaping tracking. Δεν είχαν παραμείνει στιγμή στον κεντρικό δρόμο όταν κάποιος πλευρικός δρόμος θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους. They had not remained a moment on the main road when a side road would have served their purposes. Στο τέλος της λεωφόρου Κέννινγκτον είχαν κόψει στα αριστερά μέσω της οδού Μπόντ και της Μάιλς. At the end of Kennington Avenue they had cut left through Bond Street and Miles. Στο σημείο που η τελευταία κατέληγε στο Νάϊτς Πλέις, ο Τόμπυ σταμάτησε να προχωρά αλλά άρχισε να κάνει μπρος πίσω με το ένα αυτί ανασηκωμένο και το άλλο κατεβασμένο, η προσωποποίηση της σκυλίσιας αναποφασιστικότητας. At the point where the latter ended at Knight's Place, Toby stopped walking but began to pace back and forth with one ear up and the other down, the personification of canine indecision. Κατόπιν έκανε μικρά βήματα τριγύρω, κοιτώντας μας πότε πότε, σα να μας ζητούσε συγνώμη για την αμηχανία του. Then he took small steps around, glancing at us now and then, as if apologizing for his embarrassment.

«Τι στο δαίμονα τρέχει με το σκυλί;» μούγκρισε ο Χολμς. "What the hell is going on with the dog?" roared Holmes. «Σίγουρα δεν θα έπαιρναν αμάξι ούτε θα έφεύγαν με αερόστατο.» "They certainly wouldn't take a car or leave in a hot air balloon."

«Ίσως να στάθηκαν εδώ για κάποια ώρα,» πρότεινα. "Maybe they've been standing here for a while," I suggested.

«Αχά! Όλα πάνε καλά. Ξεκίνησε και πάλι,» είπε ο σύντροφος μου με ένα τόνο αγαλλίασης. It's started again,” said my companion in a tone of glee.

Είχε αρχίσει να βαδίζει ξανά, γιατί έχοντας οσμιστεί τριγύρω ξάφνου αποφάσισε κι όρμησε με μια ενέργεια και μια αποφασιστικότητα που δεν είχε επιδείξει προηγουμένως. He had begun to walk again, for having sniffed around he suddenly made up his mind and rushed with an energy and determination which he had not shown before. Η οσμή φάνηκε να είναι εντονότερη από πριν, γιατί δεν είχε καν ακουμπήσει την μουσούδα του στο έδαφος αλλά τραβούσε το λουρί του και προσπαθούσε να τρέξει. The smell seemed to be stronger than before, because he hadn't even touched his muzzle to the ground but was pulling on his leash and trying to run. Έβλεπα από τη λάμψη στα μάτια του Χολμς ότι πίστευε πως πλησιάζαμε στο τέλος του ταξιδιού μας. I could tell by the gleam in Holmes' eyes that he thought we were nearing the end of our journey.

Η διαδρομή μας τώρα κατηφόρισε στις Εννέα Λεύκες μέχρι που φτάσαμε στην πελώρια αποθήκη ξυλείας των Μπρόντερικ και Νέλσον λίγο παρακάτω από την ταβέρνα Λευκός Αετός. Our route now descended the Nine Poplars until we reached the huge lumber yard of Broderick and Nelson just below the White Eagle Tavern. Εδώ το σκυλί, ξετρελαμένο από αναστάτωση, στράφηκε μέσα από μια πλευρική πύλη στην περίφραξη, όπου οι πριονιστές ήδη είχαν πιάσει δουλειά. Here the dog, mad with upset, turned through a side gate to the fence, where the sawmills had already begun work. Εμπρός όρμησε το σκυλί μέσα σε πριονίδια και ροκανίδια, κατηφόρισε σε ένα δρομάκι, έκανε τον γύρο ενός περάσματος, μέσα από δυο στοίβες ξυλείας, και τελικά, με μια θριαμβευτική κραυγή, πήδησε πάνω σε ένα μεγάλο βαρέλι το οποίο ακόμη στεκόταν πάνω σε ένα καροτσάκι πάνω στο οποίο είχε μεταφερθεί. The dog rushed forward in sawdust and shavings, descended into an alley, made its way through a passage, through two stacks of timber, and finally, with a triumphant cry, jumped onto a large barrel still standing on a pram on top of it. to which he had been transferred. Με κρεμασμένη γλώσσα και γυαλιστερά μάτια ο Τόμπυ στάθηκε πάνω στο βαρελάκι, κοιτώντας μας εναλλάξ για κάποιο σημάδι κατανόησης. Tongue hanging out and eyes glazed Toby stood over the keg, looking at us alternately for some sign of understanding. Οι σανίδες του βαρελιού κι οι τροχοί του καροτσιού ήταν πασαλειμμένοι από ένα σκούρο υγρό, κι η ατμόσφαιρα ήταν βαριά από την οσμή του κρεόζωτου. The barrel boards and trolley wheels were strewn with a dark liquid, and the atmosphere was heavy with the smell of creosote.

Ο Σέρλοκ Χολμς κι εγώ κοιταχτήκαμε κενά και κατόπιν ξεσπάσαμε ταυτόχρονα σε ένα ανεξέλεγκτο γέλιο. Sherlock Holmes and I looked at each other blankly and then simultaneously burst into uncontrollable laughter.