×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Youtube - Alpha Omega (History & Mythology), Η Σημασία του Πολέμου στην Αρχαία Ελλάδα

Η Σημασία του Πολέμου στην Αρχαία Ελλάδα

Οι λόγοι που οδηγούσαν σε πολεμικές συρράξεις κατά την αρχαιότητα ήταν ποικίλοι.

Αφορμή για την έναρξη μίας πολεμικής σύγκρουσης μπορεί να ήταν μία προσβολή, ένα περιστατικό, η ύβρις.

Όμως, οι πραγματικοί λόγοι που οδηγούσαν στην κήρυξη του πολέμου,

οι βαθύτερες αιτίες που οδηγούσαν σε αυτόν δεν διέφεραν πολύ από τις αιτίες πολέμου της σύγχρονης εποχής.

Πολιτικοί ή οικονομικοί λόγοι, επεκτατική πολιτική, η επιβολή της δύναμης και της εξουσίας του ισχυρού

ήταν και εκείνη την εποχή αιτίες για τις οποίες οι πόλεις – κράτη οδηγούνταν σε πολεμικές συρράξεις.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.

Σε αυτό το βίντεο θα παρουσιάσουμε μία επισκόπηση του τρόπου με τον οποίο ο πόλεμος ήταν αντιληπτός στον αρχαίο ελληνικό κόσμο

και στη σκέψη των ανθρώπων της εποχής, όπως αποτυπώνεται στις πηγές τόσο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας όσο και των σύγχρονων μελετητών.

Εάν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ‘ανεβάζουμε' νέο βίντεο.

Τι λέτε, πάμε να ξεκινήσουμε;

Οι πόλεμοι ήταν συχνό φαινόμενο στην αρχαία Ελλάδα. Οι άνδρες των πόλεων – κρατών από μικρή ηλικία προετοιμάζονταν για να γίνουν πολεμιστές.

Μάλιστα, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των αρχαίων Ελλήνων, ήταν μεγάλη τιμή για κάποιον να πολεμά για την πατρίδα του

και ακόμα μεγαλύτερη να πεθαίνει γι' αυτήν την ώρα της μάχης, υπερασπιζόμενος τα εδάφη και τα ιδανικά της.

Η αρχαία ελληνική κοινωνία, το σύνολο των πόλεων που την αποτελούσαν χαρακτηριζόταν από την ετοιμότητα που έδειχνε όσον αφορά τις πολεμικές αναμετρήσεις.

Αυτό βασίζεται, σύμφωνα με μελετητές, όχι τόσο στην καλλιέργεια της αντιπαλότητας και του μίσους για τις άλλες πόλεις – κράτη,

αλλά στο ότι η κουλτούρα της κοινωνίας ήταν σε μεγάλο βαθμό πολεμική.

Στην αρχαία ελληνική γραμματεία οι πόλεμοι αποτελούν συχνό θέμα.

Ο Θουκυδίδης, ο Ηρόδοτος, ο Ξενοφών, ο Πολύβιος, οι φιλόσοφοι Πλάτωνας και Αριστοτέλης,

ο Όμηρος, οι επικοί, τραγικοί ή και κωμικοί ποιητές, όλοι έχουν καταπιαστεί με το θέμα του πολέμου και έχουν δημιουργήσει έργα που ασχολούνται με αυτό.

Χαρακτηριστική είναι η φράση που διατύπωσε ο Ηράκλειτος στο έργο του Περί Φύσεως:

«ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων και βασιλιάς των πάντων, κάποιους έκανε Θεούς άλλους ανθρώπους, κάποιους δούλους άλλους ελεύθερους»

Με τη φράση αυτή γίνεται αντιληπτή η αντιμετώπιση του πολέμου από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο.

Ο πόλεμος θεωρείται η αρχή του κόσμου και η πηγή της ζωής, η κινητήρια δύναμη της δημιουργίας.

Για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, η σημασία του πολέμου ήταν επίσης σημαντική, μάλιστα πιο σημαντική από ότι η μελέτη και η καλλιέργεια του πνεύματος.

Θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος θα πρέπει πρώτα να ασχοληθεί με τις πρακτικές ανάγκες,

δηλαδή πως θα πολεμήσει και πως θα εξασφαλίσει την τροφή του κι έπειτα να διαλογιστεί και να μελετήσει.

Ο Πλάτων μάλιστα θεωρούσε ότι οι πόλεις στον αρχαίο κόσμο βρίσκονταν συνεχώς σε πόλεμο.

Χαρακτηριστικά είχε διατυπώσει στο έργο του Νόμοι την παρακάτω φράση:

«αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούν ειρήνη είναι μόνο μια λέξη· στην πράξη υπάρχει,

σύμφωνα με τους νόμους της φύσης, ακήρυκτη αιώνια διαμάχη της κάθε πόλης με όλες τις άλλες πόλεις».

Η σημασία της συμμετοχής στις πολεμικές επιχειρήσεις είναι εμφανής στη μεν Αθήνα από το γεγονός

ότι πλήρη πολιτικά δικαιώματα αποκτούσαν μόνο όσοι ήταν ικανοί να στηρίξουν οικονομικά τη συμμετοχή τους στον πόλεμο,

στη δε Σπάρτη από το ότι η ιδιότητα του πολίτη ταυτιζόταν σε απόλυτο βαθμό με την πολεμική ιδιότητα.

Οι στρατιώτες σε κάθε περίπτωση αποτελούσαν μία ξεχωριστή κοινωνία και θεωρούνταν υψίστης σημασίας για την κάθε πόλη.

Χαρακτηριστική είναι η άποψη του Αριστοτέλη ότι η καλύτερη πόλη είναι η «πόλη των οπλιτών»,

καθώς σε αυτούς έπρεπε κατά τη γνώμη του να ανατίθεται η διακυβέρνηση της πόλης.

Επιπρόσθετα, ο Θουκυδίδης μεταφέρει τα λόγια του στρατηγού των Αθηναίων, Νικία,

ο οποίος στη Σικελία είχε επισημάνει ότι «Άνδρες γαρ πόλις, και ου τείχη ουδέ νήες ανδρών κεναί»,

δηλαδή «Οι άνδρες αποτελούν την πόλη και όχι τα τείχη και τα πλοία τα κενά ανδρών».

Το νόημα της φράσης αυτής εμπερικλείει τον τρόπο σκέψης του στρατηγού που πίστευε ότι η πόλη ή τα πλοία,

γενικά ο εξοπλισμός, δεν έχουν καμία ουσία όταν είναι μόνα τους.

Αντίθετα, τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι που ζουν στην πόλη και που πολεμούν με τα όπλα και τα πλοία για να υπερασπιστούν τα εδάφη τους.

Εξάλλου, η πόλη για τους αρχαίους Αθηναίους ήταν οι πολίτες, ενώ η λέξη Αθήνα ήταν ένας γεωγραφικός προσδιορισμός.

Η αρχαία ελληνική γραμματεία είναι διάσπαρτη από αναφορές σε πολέμους και μάχες.

Πρόκειται για το πιο διαδεδομένο ίσως θέμα που πραγματεύονται τα έργα κάθε είδους.

Ιστορικοί, αλλά και ποιητές στα έργα τους ασχολούνται με τον πόλεμο, με τις αιτίες του, τα γεγονότα, τις συνέπειές του για τους ανθρώπους και για την πόλη.

Ο πόλεμος αποτελούσε για τους αρχαίους Έλληνες, εκτός των άλλων, πηγή έμπνευσης.

Οι καλλιτέχνες της κλασικής Αθήνας εμπνέονταν από τις μάχες και απεικόνιζαν σκηνές από αυτές στα έργα τους.

Ο Παρθενώνας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ναού ο διάκοσμος του οποίου

απεικονίζει σκηνές μάχης, συγκεκριμένα στις 92 μετόπες του.

Πιο αναλυτικά, στην ανατολική πλευρά του ναού απεικονίζεται η Γιγαντομαχία,

δηλαδή η μάχη μεταξύ των Ολύμπιων θεών ενάντια στους Γίγαντες, ενώ στη δυτική η Αμαζονομαχία,

ο αγώνας των κατοίκων της προϊστορικής πόλης της Αθήνας να αποκρούσουν την εισβολή των Αμαζόνων στην πόλη τους.

Η νότια πλευρά περιλαμβάνει εικόνες της Κενταυρομαχίας, της μάχης μεταξύ των Κενταύρων και των Λαπίθων,

λαού που προερχόταν από την περιοχή της Θεσσαλίας, όταν οι πρώτοι επιχείρησαν

να αρπάξουν τις γυναίκες των δεύτερων στη διάρκεια της τελετής του γάμου του βασιλιά Πειρίθου.

Η βόρεια πλευρά απεικονίζει, τέλος, σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο.

Οι μετόπες του Παρθενώνα είχαν ολοκληρωθεί έως το 440 π.Χ.

Πρόκειται για το πρώτο τμήμα του ναού που διακοσμήθηκε και το διάκοσμο φαίνεται ότι επιμελήθηκε ο Φειδίας

με τη βοήθεια νεώτερων καλλιτεχνών, όπως μαρτυρεί ο συνδυασμός νεωτεριστικών και παραδοσιακότερων στοιχείων.

Οι παραστάσεις μαχών που απεικονίζονται έχουν ιδιαίτερη αξία για τους Αθηναίους καθώς πηγάζουν από την παράδοση της πόλης,

τονίζουν ηρωικές στιγμές του μυθολογικού της παρελθόντος δίνοντας έμφαση στο μεγαλείο στο οποίο κατόρθωσαν να φτάσουν οι σύγχρονοι κάτοικοί της.

Παρόμοιο θέμα έχει ο διάκοσμος του ναού του Δία στην Ολυμπία.

Στο δυτικό αέτωμα του μεγαλοπρεπούς ναού απεικονίζεται και πάλι η Κενταυρομαχία, με κεντρική μορφή τον Απόλλωνα.

Στην αγγειογραφία παρατηρείται παρόμοια τάση απεικόνισης παραστάσεων εμπνευσμένων από τον πόλεμο και τις μάχες.

Έτσι, σε αγγεία συναντώνται παραστάσεις που παρέχουν πληροφορίες για τον οπλισμό των στρατιωτών

και τις διάφορες παραλλαγές ή διαφοροποιήσεις που υπήρχαν μεταξύ των πόλεων, την ενδυμασία της κάθε πόλης,

αλλά και θεμάτων που σχετίζονται με τον πόλεμο όπως ο αποχαιρετισμός του πολεμιστή από την οικογένειά του, οι σπονδές κ.ά.

Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αγγείου με απεικόνιση πολεμικού θέματος είναι η όλπη Chigi.

Πρόκειται για έργο που δημιουργήθηκε κατά την Ύστερη πρωτοκορινθιακή περίοδο που εκτείνεται από το 650 – 625 π.Χ.

Το αγγείο ανήκει στον πρωτοκορινθιακό μελανόμορφο ρυθμό και χαρακτηρίζεται από τάση

φυσιοκρατικής απόδοσης των μορφών με παράλληλη παντελή απουσία κάθε είδους διακοσμητικού μοτίβου.

Μία επίσης σημαντική πηγή από την οποία έχουν αντληθεί σημαντικές πληροφορίες για τον οπλισμό και τις μάχες στην αρχαιότητα είναι οι επιτύμβιες στήλες.

Πρόκειται για μνημεία που στήνονταν προς τιμήν πολεμιστών που σκοτώθηκαν στις μάχες υπερασπιζόμενοι τα εδάφη και τα ιδανικά της πόλης τους.

Οι πολεμιστές παρουσιάζονται συνήθως με τα όπλα και την πανοπλία τους κατά την ώρα της μάχης.

Για παράδειγμα στην επιτύμβια εγχάρακτη στήλη του Μνάσωνος η οποία είναι κατασκευασμένη από μαύρη πέτρα,

απεικονίζεται ο νεκρός κατά την ώρα της κορύφωσης της μάχης στην οποία έλαβε μέρος και έχασε τη ζωή του μαχόμενος για την υπεράσπιση της πόλης του.

Ο εικονιζόμενος φέρει δόρυ στο δεξί χέρι και ασπίδα και ξίφος στο αριστερό.

Στο κεφάλι του φορά κράνος βοιωτικού τύπου.

Το έργο ανήκει στις τελευταίες δεκαετίες του 5ου αιώνα και βρέθηκε σε νεκροταφείο της περιοχής της Θήβας.

Όσον αφορά τις σύγχρονες έρευνες, πολλοί σημαντικοί μελετητές κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες

να κατανοήσουν και να περιγράψουν τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν οι μάχες στην αρχαιότητα.

Ο Victor Davis Hanson προσπάθησε με τη μελέτη του να περιγράψει τις μάχες από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία.

Από την πλευρά που ο οπλίτης ως μονάδα τις αντιλαμβανόταν.

Στόχος του ήταν να περιγράψει το περιβάλλον της αρχαίας ελληνικής μάχης.

Για να αποδείξει τις θέσεις του στηρίχθηκε στις πηγές και απέφυγε την υιοθέτηση υποθετικών συμπερασμάτων.

Σημαντική μελέτη όσον αφορά την πολεμική πλευρά της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας, τις συνήθειες,

το ήθος του πολέμου και τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες αντιλαμβάνονταν τις μάχες έχει διεξάγει ο Runciman.

Ο ερευνητής εξέτασε τη συμπεριφορά των κατοίκων του αρχαίου ελληνικού κόσμου και διατύπωσε τέσσερις «κανόνες»,

τέσσερις προτάσεις που ίσχυαν και περιγράφουν το πολεμικό πνεύμα της εποχής:

1. Η αρχαία ελληνική κοινωνία έπρεπε πάντοτε να είναι έτοιμη για διεξαγωγή πολέμου. 2. Τα ονόματα των πεσόντων σε αγώνα για την υπεράσπιση της πόλης μνημονεύονταν με τιμές. 3. Μετά από κάθε νικηφόρα μάχη ή επιχείρηση ακολουθούσαν προσφορές στους θεούς ως σημάδι της αναγνώρισης της βοήθειας που προσέφεραν για την επίτευξη της νίκης.

4. Ο πολεμιστής έπρεπε να επιδεικνύει αγωνιστικότητα και ηρωισμό ώστε να αποφύγει με κάθε τρόπο το όνειδος και την ενοχή που θα ένοιωθε σε αντίθετη περίπτωση.

Συνοψίζοντας, ο πόλεμος αποτελεί στην ουσία δομικό στοιχείο της ζωής στην ελληνική πόλη των αρχαίων χρόνων.

Οι μάχες και οι πόλεμοι στον αρχαίο ελληνικό κόσμο παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για τους μελετητές.

Ήδη από την αρχαιότητα και μεταγενέστερα έως και τη σύγχρονη εποχή οι ιστορικοί και οι μελετητές καταπιάνονται με αυτό το ζήτημα.

Οι τακτικές που οι στρατηγοί ακολουθούν κάθε φορά στις μάχες επίσης διαφοροποιούνται.

Οι ομηρικές μάχες, τις ηρωικές μονομαχίες και το θρίαμβο μεμονωμένων πολεμιστών με το πέρασμα του χρόνου

αντικαταστάθηκαν από τη συλλογική προσπάθεια, τη συνυπευθυνότητα και την ισότητα που αντιπροσωπεύουν οι οπλιτικές φάλαγγες και οι παραλλαγές τους.

Η εξέλιξη αυτή είναι σίγουρα απόρροια των περιστάσεων και κατά κύριο λόγο αντικατοπτρίζει τις πολιτικές εξελίξεις,

τη μετάβαση σε καθεστώτα ισότητας, δημοκρατικά, με συμμετοχή όλο και περισσότερων στη διακυβέρνηση της πόλης

και όχι μόνο των λίγων, εκλεκτών που ανήκαν στην αριστοκρατική τάξη.


Η Σημασία του Πολέμου στην Αρχαία Ελλάδα Die Bedeutung des Krieges im antiken Griechenland The Significance of War in Ancient Greece La importancia de la guerra en la antigua Grecia

Οι λόγοι που οδηγούσαν σε πολεμικές συρράξεις κατά την αρχαιότητα ήταν ποικίλοι. The reasons that led to war conflicts in antiquity varied.

Αφορμή για την έναρξη μίας πολεμικής σύγκρουσης μπορεί να ήταν μία προσβολή, ένα περιστατικό, η ύβρις. The trigger for a war could have been an incident, an insult.

Όμως, οι πραγματικοί λόγοι που οδηγούσαν στην κήρυξη του πολέμου, But the real reasons that led to the declaration of war,

οι βαθύτερες αιτίες που οδηγούσαν σε αυτόν δεν διέφεραν πολύ από τις αιτίες πολέμου της σύγχρονης εποχής. die tieferen Ursachen, die dazu führten, unterschieden sich nicht wesentlich von den Kriegsursachen der Neuzeit. the deeper causes that led to it did not differ much from the causes of war in modern times.

Πολιτικοί ή οικονομικοί λόγοι, επεκτατική πολιτική, η επιβολή της δύναμης και της εξουσίας του ισχυρού Political or economic reasons, expansionist policy, the imposition of the power and authority of the powerful

ήταν και εκείνη την εποχή αιτίες για τις οποίες οι πόλεις – κράτη οδηγούνταν σε πολεμικές συρράξεις. were at that time reasons for which the city-states were led to war conflicts.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega. Welcome to Alpha Ωmega channel.

Σε αυτό το βίντεο θα παρουσιάσουμε μία επισκόπηση του τρόπου με τον οποίο ο πόλεμος ήταν αντιληπτός στον αρχαίο ελληνικό κόσμο In this video we will present an overview of the way in which war was perceived in the ancient Greek world En este video presentaremos una descripción general de cómo se percibía la guerra en el mundo griego antiguo.

και στη σκέψη των ανθρώπων της εποχής, όπως αποτυπώνεται στις πηγές τόσο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας όσο και των σύγχρονων μελετητών. and in the minds of the people of that time, as reflected in the sources of both ancient Greek literature and modern scholars.

Εάν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή If you are visiting our channel for the first time do not forget to Subscribe

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ‘ανεβάζουμε' νέο βίντεο. and click on the bell icon to get notified every time we 'upload' a new video.

Τι λέτε, πάμε να ξεκινήσουμε; Shall we begin?

Οι πόλεμοι ήταν συχνό φαινόμενο στην αρχαία Ελλάδα. Οι άνδρες των πόλεων – κρατών από μικρή ηλικία προετοιμάζονταν για να γίνουν πολεμιστές. Wars were a common occurrence in ancient Greece. The men of the city-states from an early age were preparing to become warriors.

Μάλιστα, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των αρχαίων Ελλήνων, ήταν μεγάλη τιμή για κάποιον να πολεμά για την πατρίδα του In fact, according to the beliefs of the ancient Greeks, it was a great honor for someone to fight for his homeland

και ακόμα μεγαλύτερη να πεθαίνει γι' αυτήν την ώρα της μάχης, υπερασπιζόμενος τα εδάφη και τα ιδανικά της. and even greater to die during a battle, defending his land and ideals.

Η αρχαία ελληνική κοινωνία, το σύνολο των πόλεων που την αποτελούσαν χαρακτηριζόταν από την ετοιμότητα που έδειχνε όσον αφορά τις πολεμικές αναμετρήσεις. Ancient Greek society, all the cities that made it up, was characterized by the readiness it showed in terms of warfare.

Αυτό βασίζεται, σύμφωνα με μελετητές, όχι τόσο στην καλλιέργεια της αντιπαλότητας και του μίσους για τις άλλες πόλεις – κράτη, This is based, according to scholars, not so much on the cultivation of rivalry and hatred for other city-states,

αλλά στο ότι η κουλτούρα της κοινωνίας ήταν σε μεγάλο βαθμό πολεμική. but on the fact that the culture of society was largely belligerent.

Στην αρχαία ελληνική γραμματεία οι πόλεμοι αποτελούν συχνό θέμα. In ancient Greek literature, wars are a common theme.

Ο Θουκυδίδης, ο Ηρόδοτος, ο Ξενοφών, ο Πολύβιος, οι φιλόσοφοι Πλάτωνας και Αριστοτέλης, Thucydides, Herodotus, Xenophon, Polybius, the philosophers Plato and Aristotle,

ο Όμηρος, οι επικοί, τραγικοί ή και κωμικοί ποιητές, όλοι έχουν καταπιαστεί με το θέμα του πολέμου και έχουν δημιουργήσει έργα που ασχολούνται με αυτό. Homer, the epic, tragic or even comic poets, have all dealt with the subject of war and have created works that deal with it. Homero, los poetas épicos, trágicos o incluso cómicos, todos han tratado el tema de la guerra y han creado obras que la tratan.

Χαρακτηριστική είναι η φράση που διατύπωσε ο Ηράκλειτος στο έργο του Περί Φύσεως: Characteristic is the phrase formulated by Heraclitus in his work On Nature:

«ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων και βασιλιάς των πάντων, κάποιους έκανε Θεούς άλλους ανθρώπους, κάποιους δούλους άλλους ελεύθερους» "Der Krieg ist der Vater aller Dinge und der König von allen, einige hat er zu Göttern gemacht, einige zu Menschen, einige zu Sklaven, einige zu Freien" "War is father of all, and king of all. He renders some gods, others men; he makes some slaves, others free"

Με τη φράση αυτή γίνεται αντιληπτή η αντιμετώπιση του πολέμου από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. With this phrase is understood the treatment of war by ancient greek world.

Ο πόλεμος θεωρείται η αρχή του κόσμου και η πηγή της ζωής, η κινητήρια δύναμη της δημιουργίας. War is considered the beginning of the world and the source of life, the driving force of creation.

Για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, η σημασία του πολέμου ήταν επίσης σημαντική, μάλιστα πιο σημαντική από ότι η μελέτη και η καλλιέργεια του πνεύματος. For Plato and Aristotle, the importance of war was also important, even more important than the study and cultivation of the spirit.

Θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος θα πρέπει πρώτα να ασχοληθεί με τις πρακτικές ανάγκες, They believed that man should first deal with practical needs,

δηλαδή πως θα πολεμήσει και πως θα εξασφαλίσει την τροφή του κι έπειτα να διαλογιστεί και να μελετήσει. that is, how to fight and how to obtain his food and then to meditate and study.

Ο Πλάτων μάλιστα θεωρούσε ότι οι πόλεις στον αρχαίο κόσμο βρίσκονταν συνεχώς σε πόλεμο. In fact, Plato believed that the cities in the ancient world were constantly at war.

Χαρακτηριστικά είχε διατυπώσει στο έργο του Νόμοι την παρακάτω φράση: He had characteristically formulated the following phrase in his work Laws:

«αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούν ειρήνη είναι μόνο μια λέξη· στην πράξη υπάρχει, "Was die meisten Menschen Frieden nennen, ist nur ein Wort; in der Praxis existiert er, "peace, as the term is commonly employed, is nothing more than a name, the truth being

σύμφωνα με τους νόμους της φύσης, ακήρυκτη αιώνια διαμάχη της κάθε πόλης με όλες τις άλλες πόλεις». nach den Gesetzen der Natur, der ewige und unerklärte Konflikt jeder Stadt mit allen anderen Städten". that every State is, by a law of nature, engaged perpetually in an informal war with every other State."

Η σημασία της συμμετοχής στις πολεμικές επιχειρήσεις είναι εμφανής στη μεν Αθήνα από το γεγονός The importance of participation in military operations is evident in Athens from the fact

ότι πλήρη πολιτικά δικαιώματα αποκτούσαν μόνο όσοι ήταν ικανοί να στηρίξουν οικονομικά τη συμμετοχή τους στον πόλεμο, that full political rights were acquired only by those who were able to financially support their participation in the war, and

στη δε Σπάρτη από το ότι η ιδιότητα του πολίτη ταυτιζόταν σε απόλυτο βαθμό με την πολεμική ιδιότητα. in Sparta from the fact that citizenship was completely identical with military capacity.

Οι στρατιώτες σε κάθε περίπτωση αποτελούσαν μία ξεχωριστή κοινωνία και θεωρούνταν υψίστης σημασίας για την κάθε πόλη. The soldiers in each case were a separate society and were considered of utmost importance for each city.

Χαρακτηριστική είναι η άποψη του Αριστοτέλη ότι η καλύτερη πόλη είναι η «πόλη των οπλιτών», Bezeichnend ist die Ansicht von Aristoteles, dass die beste Stadt die "Stadt der Hopliten" ist, Characteristic is Aristotle's view that the best city is the "city of the hoplites",

καθώς σε αυτούς έπρεπε κατά τη γνώμη του να ανατίθεται η διακυβέρνηση της πόλης. da sie seiner Meinung nach mit der Verwaltung der Stadt betraut werden sollten. as in his opinion they should have been assigned the government of the city.

Επιπρόσθετα, ο Θουκυδίδης μεταφέρει τα λόγια του στρατηγού των Αθηναίων, Νικία, In addition, Thucydides quotes the words of the Athenian general, Nicias,

ο οποίος στη Σικελία είχε επισημάνει ότι «Άνδρες γαρ πόλις, και ου τείχη ουδέ νήες ανδρών κεναί», who in Sicily had pointed out that "Men are a city, and the walls are not empty of men",

δηλαδή «Οι άνδρες αποτελούν την πόλη και όχι τα τείχη και τα πλοία τα κενά ανδρών». das heißt: "Männer sind die Stadt und nicht die Mauern und Schiffe die Lücken der Menschen." that is, "The city is the men, not the walls neither the empty of men ships ".

Το νόημα της φράσης αυτής εμπερικλείει τον τρόπο σκέψης του στρατηγού που πίστευε ότι η πόλη ή τα πλοία, The meaning of this phrase encompasses the way of thinking of the General who believed that the city or the ships,

γενικά ο εξοπλισμός, δεν έχουν καμία ουσία όταν είναι μόνα τους. generally the equipment, are useless alone.

Αντίθετα, τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι που ζουν στην πόλη και που πολεμούν με τα όπλα και τα πλοία για να υπερασπιστούν τα εδάφη τους. Instead, the difference is made by the people who live in the city and who fight with weapons and ships to defend their lands.

Εξάλλου, η πόλη για τους αρχαίους Αθηναίους ήταν οι πολίτες, ενώ η λέξη Αθήνα ήταν ένας γεωγραφικός προσδιορισμός. After all, the city for the ancient Athenians were the citizens, while the word Athens was just a geographical designation.

Η αρχαία ελληνική γραμματεία είναι διάσπαρτη από αναφορές σε πολέμους και μάχες. The ancient Greek literature is scattered with references to wars and battles.

Πρόκειται για το πιο διαδεδομένο ίσως θέμα που πραγματεύονται τα έργα κάθε είδους. This is probably the most common topic dealt with by works of any kind.

Ιστορικοί, αλλά και ποιητές στα έργα τους ασχολούνται με τον πόλεμο, με τις αιτίες του, τα γεγονότα, τις συνέπειές του για τους ανθρώπους και για την πόλη. Historians, but also poets in their works deal with the war, its causes, events, its consequences for the people and for the city.

Ο πόλεμος αποτελούσε για τους αρχαίους Έλληνες, εκτός των άλλων, πηγή έμπνευσης. War was, among other things, a source of inspiration for the ancient Greeks.

Οι καλλιτέχνες της κλασικής Αθήνας εμπνέονταν από τις μάχες και απεικόνιζαν σκηνές από αυτές στα έργα τους. The artists of classical Athens were inspired by the battles and depicted scenes from them in their works.

Ο Παρθενώνας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ναού ο διάκοσμος του οποίου The Parthenon is a typical example of a temple whose decoration

απεικονίζει σκηνές μάχης, συγκεκριμένα στις 92 μετόπες του. depicts battle scenes, specifically in its 92 metopes.

Πιο αναλυτικά, στην ανατολική πλευρά του ναού απεικονίζεται η Γιγαντομαχία, More specifically, on the east side of the temple the Gigantomachy is depicted,

δηλαδή η μάχη μεταξύ των Ολύμπιων θεών ενάντια στους Γίγαντες, ενώ στη δυτική η Αμαζονομαχία, which is the battle between the Olympian gods against the Giants, while on the west the Battle of Amazonomachy,

ο αγώνας των κατοίκων της προϊστορικής πόλης της Αθήνας να αποκρούσουν την εισβολή των Αμαζόνων στην πόλη τους. the struggle of the inhabitants of the prehistoric city of Athens to repel the Amazons' invasion in their city.

Η νότια πλευρά περιλαμβάνει εικόνες της Κενταυρομαχίας, της μάχης μεταξύ των Κενταύρων και των Λαπίθων, The south side includes images of the Centauromachy, the battle between the Centaurs and the Lapiths,

λαού που προερχόταν από την περιοχή της Θεσσαλίας, όταν οι πρώτοι επιχείρησαν people who came from the region of Thessaly, when the former tried gente que vino de la región de Tesalia, cuando el primer intento

να αρπάξουν τις γυναίκες των δεύτερων στη διάρκεια της τελετής του γάμου του βασιλιά Πειρίθου. to kidnap the wives of the latter during the wedding ceremony of King Peirithos.

Η βόρεια πλευρά απεικονίζει, τέλος, σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο. The north side finally depicts scenes from the Trojan War.

Οι μετόπες του Παρθενώνα είχαν ολοκληρωθεί έως το 440 π.Χ. The metopes of the Parthenon were completed in 440 BC.

Πρόκειται για το πρώτο τμήμα του ναού που διακοσμήθηκε και το διάκοσμο φαίνεται ότι επιμελήθηκε ο Φειδίας This is the first part of the temple that was decorated and the decoration seems to have been done by Pheidias

με τη βοήθεια νεώτερων καλλιτεχνών, όπως μαρτυρεί ο συνδυασμός νεωτεριστικών και παραδοσιακότερων στοιχείων. with the help of younger artists, as evidenced by the combination of modernist and more traditional elements.

Οι παραστάσεις μαχών που απεικονίζονται έχουν ιδιαίτερη αξία για τους Αθηναίους καθώς πηγάζουν από την παράδοση της πόλης, The depictions of battles depicted have a special value for the Athenians as they originate from the tradition of the city,

τονίζουν ηρωικές στιγμές του μυθολογικού της παρελθόντος δίνοντας έμφαση στο μεγαλείο στο οποίο κατόρθωσαν να φτάσουν οι σύγχρονοι κάτοικοί της. emphasizing heroic moments of its mythological past, emphasizing the greatness that its modern inhabitants managed to reach.

Παρόμοιο θέμα έχει ο διάκοσμος του ναού του Δία στην Ολυμπία. The decoration of the temple of Zeus in Olympia has a similar theme.

Στο δυτικό αέτωμα του μεγαλοπρεπούς ναού απεικονίζεται και πάλι η Κενταυρομαχία, με κεντρική μορφή τον Απόλλωνα. On the western pediment of the majestic temple, the Centauromachy Battle is depicted again, with God Apollo as its central figure.

Στην αγγειογραφία παρατηρείται παρόμοια τάση απεικόνισης παραστάσεων εμπνευσμένων από τον πόλεμο και τις μάχες. In pottery painting there is a similar tendency to depict representations inspired by war and battles.

Έτσι, σε αγγεία συναντώνται παραστάσεις που παρέχουν πληροφορίες για τον οπλισμό των στρατιωτών Thus, in vases, there are representations that provide information about the armament of the soldiers

και τις διάφορες παραλλαγές ή διαφοροποιήσεις που υπήρχαν μεταξύ των πόλεων, την ενδυμασία της κάθε πόλης, and the various variations or differences that existed between the cities, the clothing of each city's inhabitants,

αλλά και θεμάτων που σχετίζονται με τον πόλεμο όπως ο αποχαιρετισμός του πολεμιστή από την οικογένειά του, οι σπονδές κ.ά. but also issues related to the war, such as the farewell of the warrior from his family. the libations etc.

Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αγγείου με απεικόνιση πολεμικού θέματος είναι η όλπη Chigi. A representative example of a vase depicting a war theme is the Chigi vase.

Πρόκειται για έργο που δημιουργήθηκε κατά την Ύστερη πρωτοκορινθιακή περίοδο που εκτείνεται από το 650 – 625 π.Χ. This is a work created during the Late Corinthian period that extends from 650 - 625 BC.

Το αγγείο ανήκει στον πρωτοκορινθιακό μελανόμορφο ρυθμό και χαρακτηρίζεται από τάση The vase belongs to the Corinthian black-figure rhythm and is characterized by a tendency of

φυσιοκρατικής απόδοσης των μορφών με παράλληλη παντελή απουσία κάθε είδους διακοσμητικού μοτίβου. naturalistic rendering of the figures with a complete absence of any kind of decorative motif.

Μία επίσης σημαντική πηγή από την οποία έχουν αντληθεί σημαντικές πληροφορίες για τον οπλισμό και τις μάχες στην αρχαιότητα είναι οι επιτύμβιες στήλες. Another important source from which important information on armaments and battles in antiquity has been extracted is the tombstones.

Πρόκειται για μνημεία που στήνονταν προς τιμήν πολεμιστών που σκοτώθηκαν στις μάχες υπερασπιζόμενοι τα εδάφη και τα ιδανικά της πόλης τους. These are monuments erected in honor of warriors killed in battle defending the lands and ideals of their city.

Οι πολεμιστές παρουσιάζονται συνήθως με τα όπλα και την πανοπλία τους κατά την ώρα της μάχης. Warriors are usually presented with their weapons and armor during battle.

Για παράδειγμα στην επιτύμβια εγχάρακτη στήλη του Μνάσωνος η οποία είναι κατασκευασμένη από μαύρη πέτρα, For example, the tombstone of Mnason, which is made of black stone,

απεικονίζεται ο νεκρός κατά την ώρα της κορύφωσης της μάχης στην οποία έλαβε μέρος και έχασε τη ζωή του μαχόμενος για την υπεράσπιση της πόλης του. depicts the dead man at the heat of the battle in which he took part and lost his life fighting to defend his city.

Ο εικονιζόμενος φέρει δόρυ στο δεξί χέρι και ασπίδα και ξίφος στο αριστερό. The person depicted has a spear in his right hand and a shield and sword in his left.

Στο κεφάλι του φορά κράνος βοιωτικού τύπου. He wears a Boeotian helmet on his head.

Το έργο ανήκει στις τελευταίες δεκαετίες του 5ου αιώνα και βρέθηκε σε νεκροταφείο της περιοχής της Θήβας. The work belongs to the last decades of the 5th century and was found in a cemetery in the area of ​​Thebes.

Όσον αφορά τις σύγχρονες έρευνες, πολλοί σημαντικοί μελετητές κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες In terms of modern research, many important scholars have made significant efforts

να κατανοήσουν και να περιγράψουν τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν οι μάχες στην αρχαιότητα. to understand and describe how battles were fought in antiquity.

Ο Victor Davis Hanson προσπάθησε με τη μελέτη του να περιγράψει τις μάχες από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Victor Davis Hanson tried to describe the battles from a completely different angle with his study.

Από την πλευρά που ο οπλίτης ως μονάδα τις αντιλαμβανόταν. From the point of view that the hoplite as a unit perceived them.

Στόχος του ήταν να περιγράψει το περιβάλλον της αρχαίας ελληνικής μάχης. His aim was to describe the environment of the ancient Greek battle.

Για να αποδείξει τις θέσεις του στηρίχθηκε στις πηγές και απέφυγε την υιοθέτηση υποθετικών συμπερασμάτων. To prove his position he relied on sources and avoided adopting hypothetical conclusions.

Σημαντική μελέτη όσον αφορά την πολεμική πλευρά της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας, τις συνήθειες, W.G. Runciman has conducted an important study on the warlike side of ancient Greek society, the customs,

το ήθος του πολέμου και τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες αντιλαμβάνονταν τις μάχες έχει διεξάγει ο Runciman. the ethos of war and the way in which the ancient Greeks perceived battles.

Ο ερευνητής εξέτασε τη συμπεριφορά των κατοίκων του αρχαίου ελληνικού κόσμου και διατύπωσε τέσσερις «κανόνες», The researcher examined the behavior of the inhabitants of the ancient Greek world and formulated four "rules",

τέσσερις προτάσεις που ίσχυαν και περιγράφουν το πολεμικό πνεύμα της εποχής: four propositions that were valid and describe the warlike spirit of the time:

1\. Η αρχαία ελληνική κοινωνία έπρεπε πάντοτε να είναι έτοιμη για διεξαγωγή πολέμου. 1\. Ancient Greek society always had to be ready for war. 2\. Τα ονόματα των πεσόντων σε αγώνα για την υπεράσπιση της πόλης μνημονεύονταν με τιμές. 2\. The names of those who fell in battle defending their city were mentioned with honors. 3\. Μετά από κάθε νικηφόρα μάχη ή επιχείρηση ακολουθούσαν προσφορές στους θεούς 3\. After each victorious battle or operation, offerings to the gods followed ως σημάδι της αναγνώρισης της βοήθειας που προσέφεραν για την επίτευξη της νίκης. as a sign of recognition of the help they offered to achieve victory.

4\. Ο πολεμιστής έπρεπε να επιδεικνύει αγωνιστικότητα και ηρωισμό ώστε να αποφύγει με κάθε τρόπο 4\. The warrior had to show militancy and heroism in order to avoid in any way το όνειδος και την ενοχή που θα ένοιωθε σε αντίθετη περίπτωση. the shame and guilt that he would have felt otherwise.

Συνοψίζοντας, ο πόλεμος αποτελεί στην ουσία δομικό στοιχείο της ζωής στην ελληνική πόλη των αρχαίων χρόνων. In summary, war is essentially a structural element of life in the Greek city of ancient times.

Οι μάχες και οι πόλεμοι στον αρχαίο ελληνικό κόσμο παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για τους μελετητές. The battles and wars in the ancient Greek world are of great interest to scholars.

Ήδη από την αρχαιότητα και μεταγενέστερα έως και τη σύγχρονη εποχή οι ιστορικοί και οι μελετητές καταπιάνονται με αυτό το ζήτημα. From antiquity to the present day, historians and scholars have tackled this issue.

Οι τακτικές που οι στρατηγοί ακολουθούν κάθε φορά στις μάχες επίσης διαφοροποιούνται. The tactics that generals follow each time in battle are also different each era.

Οι ομηρικές μάχες, τις ηρωικές μονομαχίες και το θρίαμβο μεμονωμένων πολεμιστών με το πέρασμα του χρόνου Homeric battles, heroic duels and the triumph of individual warriors over time have been

αντικαταστάθηκαν από τη συλλογική προσπάθεια, τη συνυπευθυνότητα και την ισότητα που αντιπροσωπεύουν οι οπλιτικές φάλαγγες και οι παραλλαγές τους. replaced by the collective effort, co-responsibility and equality represented by the hoplite phalanxes and their variants.

Η εξέλιξη αυτή είναι σίγουρα απόρροια των περιστάσεων και κατά κύριο λόγο αντικατοπτρίζει τις πολιτικές εξελίξεις, This development is certainly a consequence of the circumstances and mainly reflects the political developments,

τη μετάβαση σε καθεστώτα ισότητας, δημοκρατικά, με συμμετοχή όλο και περισσότερων στη διακυβέρνηση της πόλης the transition to egalitarian regimes, democratically, with the participation of more and more people in the governance of the city

και όχι μόνο των λίγων, εκλεκτών που ανήκαν στην αριστοκρατική τάξη. and not only the few, elite who belonged to the aristocratic class.