×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Youtube - Alpha Omega (History & Mythology), Η Νίκη του Φιλίππου Β' που άνοιξε τον δρόμο για την ένωση των Ελλήνων⚔️Η Μάχη της Χαιρώνειας

Η Νίκη του Φιλίππου Β' που άνοιξε τον δρόμο για την ένωση των Ελλήνων⚔️Η Μάχη της Χαιρώνειας

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.

Σε αυτό το βίντεο, θα μιλήσουμε για τη μάχη της Χαιρώνειας.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο.

Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε;

Γενικά γίνεται αποδεκτό από τους περισσότερους μελετητές ότι η μάχη διεξήχθη στις 2 Αυγούστου του 338 π.Χ.

Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή που στηρίζεται στα γραφόμενα από τον Διόδωρο, η μάχη έγινε στις 9 του Μεταγειτνιώνα,

του δεύτερου μήνα του αττικού έτους που άρχιζε περί την πρώτη νέα Σελήνη μετά το θερινό ηλιοστάσιο

δηλαδή στις 21 Ιουνίου.

Έτσι δεδομένου ότι η επόμενη νέα σελήνη στην Αθήνα ήταν στις 27 Ιουλίου, η μάχη πρέπει να δόθηκε στις 4 Αυγούστου.

Αυτή την ημερομηνία λοιπόν θα υιοθετήσουμε και εμείς στην παρουσίαση της μάχης.

Τα δύο αντίπαλα στρατεύματα παρατάχθηκαν στην ευρεία πεδιάδα μεταξύ της δεξιάς όχθης του βοιωτικού ποταμού Κηφισού

και της περιτειχισμένης ακρόπολης της πόλης της Χαιρώνειας,

η οποία βρισκόταν στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του όρους Παρνασσός.

Το μήκος της πεδιάδας ήταν περί τα 2 χιλιόμετρα,

απόσταση ικανοποιητική για την πλήρη ανάπτυξη δυνάμεων και τη διεξαγωγή μάχης εκ παρατάξεως.

Επιπλέον στην πεδιάδα υπήρχαν ελάχιστες οικίες ή κτίσματα επομένως το έδαφος ήταν πρόσφορο

τόσο για ανάπτυξη και χρήση της φάλαγγας όσο και για ανάπτυξη δυνάμεων ιππικού.

Οι αρχαίες πηγές που διασώζονται σχετικά με τη μάχη και οι οποίες προέρχονται από τον Διόδωρο το Σικελιώτη,

τον lουστίνο, τον Πολύαινο και τον Πλούταρχο, δεν συμφωνούν όσον αφορά τα δεδομένα

για την αριθμητική δύναμη των δύο αντιπάλων συνασπισμών αλλά είναι αντιφατικές.

Έτσι, ο μεν Διόδωρος θεωρεί ότι ο μακεδονικός συνασπισμός ήταν αριθμητικά ισχυρότερος ο δε lουστίνος γράφει το αντίθετο.

Σύγχρονοι μελετητές πάντως συμφωνούν γενικά ότι ο στρατός των Νοτίων Ελλήνων διέθετε ελαφρά υπεροχή.

Η μακεδονική φάλαγγα αποτελούσε την κύρια δύναμη πεζικού των Βορείων Ελλήνων.

Επιπλέον υπήρχαν Μακεδόνες υπασπιστές και συμμαχικά σώματα Αιτωλών, Θεσσαλών Φωκέων, Λοκρών, ενδεχομένως και άλλων.

Το ιππικό αποτελείτο από Μακεδόνες και κατά πάσα πιθανότητα Θεσσαλούς με βαρύ εξοπλισμό.

Παρότι όμως ο Φίλιππος είχε στη διάθεσή του ποικιλία στρατευμάτων, στη μάχη προτίμησε να χρησιμοποιήσει μόνο τους Μακεδόνες.

Τα αμιγώς μακεδονικά στρατεύματα αποτελούντο από 30.000 πεζούς (φαλαγγίτες και ελαφρά οπλισμένους)

και 2.000 ιππείς (εταίρους βαριά οπλισμένους στην πλειοψηφία τους).

Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, τον κορμό της συμμαχικής στρατιάς των Νοτίων Ελλήνων αποτελούσε η εκστρατευτική δύναμη των Αθηναίων.

10.000 πεζοί, 600 ιππείς Αθηναίοι και άλλοι 10.000 μισθοφόροι πεζοί υπό τους στρατηγούς Στρατοκλή, Λυσικλή και Χάρη.

Ακολουθούσαν σε δύναμη οι Θηβαίοι με 11.000-12.000 πεζούς (συμπεριλαμβανομένου και του Ιερού Λόχου)

και 800 ιππείς υπό τον στρατηγό Θεαγένη.

Μετά οι Φωκείς με 1.000 πεζούς, 600 ιππείς και 5.000 μισθοφόρους πεζούς.

Οι Κορίνθιοι συμμετείχαν με 3000 πεζούς, οι Αχαιοί με 2.000 πεζoύς, οι Μεγαρείς με άλλους 3.000 πεζούς,

οι Ακαρνάνες με 2.000 πεζούς και οι Λευκαδίτες με τους Κερκυραίους με 900 πεζούς.

Υπήρχε επιπλέον ένας άγνωστος αριθμός Ευβοέων.

Ο συνολικός αριθμός ήταν άνω των 49.000 πεζών και 2.000 ιππέων.

Ωστόσο από τους προαναφερθέντες αριθμούς μόνο οι 2.000 Ακαρνάνες θεωρούνται βέβαιοι, επειδή καταγράφονται σε σωζόμενη αττική επιγραφή.

ΟΙ Μακεδόνες και οι σύμμαχοί τους, που βρίσκονταν στη βόρεια πλευρά της πεδιάδας, παρατάχθηκαν ως εξής.

Στη δεξιά, την τιμητική πτέρυγα, τάχθηκε ο ίδιος ο Φίλιππος επικεφαλής τμημάτων υπασπιστών και μια μονάδα ελαφρού ιππικού για λόγους κάλυψης.

Στο κέντρο τάχθηκε το σύνολο της Μακεδονικής φάλαγγας μαζί με διάφορα σώματα ελαφρά οπλισμένων ανδρών.

Στην αριστερή πτέρυγα όπου Διοικητής τοποθετήθηκε από τον Φίλιππο ο μόλις δεκαοκτώ χρονών γιος του Αλέξανδρος,

τάχθηκαν το σύνολο του βαρέως Μακεδονικού ιππικού και κάποιες μονάδες βαριά οπλισμένων πεζών.

Το πρωί της 4ης Αυγούστου 338 π.χ. οι δύο αντίπαλες παρατάξεις προχώρησαν η μία εναντίον της άλλης.

Η έναρξη της σύγκρουσης έγινε από τους Μακεδόνες των δύο άκρων που κινήθηκαν και επιτέθηκαν εναντίον των ταγμένων απέναντι εχθρών τους.

Αρχικά, στο δυτικό μέρος των αντιμαχομένων, συγκρούστηκαν η μακεδονική φάλαγγα

(δηλ. εκεί που βρισκόταν ο Φίλιππος) με εκείνη των Αθηναίων οπλιτών, ενώ στα άλλα σημεία η προσπέλαση γινόταν πιο διστακτικά.

Στη μάχη λάμβαναν μέρος όλα τα τμήματα, είτε Μακεδόνων είτε Νοτίων συμμάχων.

Στη δυτική πλευρά όπου είχε ξεκινήσει η σύγκρουση, παρά τη σφοδρή επίθεση που επιχείρησαν οι σαρισσοφόροι,

οι οπλιτικές φάλαγγες των Αθηναίων άντεξαν την ισχυρότατη κρούση των προτεταγμένων σαρισσών.

Με την πάροδο του χρόνου και την αναπόφευκτη μείωση της ισχύος της αρχικής κρούσης των Μακεδόνων,

οι Αθηναίοι εμφανίζονταν να αποκρούουν τα πλήγματα και να μπορούν να ανταπεξέρχονται επιτυχώς σε αυτά.

Πριν γενικευθεί η σύγκρουση σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου, οι φάλαγγες των Αθηναίων οπλιτών μετά από διαταγή του διοικητή τους Στρατοκλή,

αντεπιτέθηκαν και κατόρθωσαν να ωθήσουν προς τα πίσω την εχθρική δύναμη.

Σε λίγη ώρα οι Αθηναίοι ανέτρεψαν τους αντιπάλους τους και ανάγκασαν τη δεξιά πτέρυγα της Μακεδονικής διάταξης να οπισθοχωρήσει.

Ο Φίλιππος διέταξε αργή σύμπτυξη και εκτείνοντας τις γραμμές του πιο αριστερά προς τα δυτικά συμπαρέσυρε τους Αθηναίους.

Οι τελευταίοι ενθουσιασμένοι και παρακινούμενοι από τον στρατηγό τους Στρατοκλή,

προσπαθούσαν να απωθήσουν τους αντιπάλους τους «εις Μακεδονίαν».

Ακολουθώντας όμως συνέχεια τους οπισθοχωρούντες εχθρούς απομακρύνονταν από τις ασφαλείς θέσεις τους.

Με αυτόν τον τρόπο εκτίθεντο σε υπερκέραση αλλά και σε κάτι πολύ χειρότερο.

Απομακρύνονταν από το σώμα των Αχαιών συμμάχων τους που είχε ταχθεί αμέσως δεξιά τους.

Ο διοικητής των Αχαιών εκτιμώντας την κατάσταση που διαμορφωνόταν,

επέλεξε να ακολουθήσει τους Αθηναίους προκειμένου να μην προκληθεί ρήγμα στη συνολική συμμαχική διάταξη.

Έτσι και οι Αχαιοί προχώρησαν προς τα βορειοδυτικά προσπαθώντας να στοιχίζονται με τις φάλαγγες των Αθηναίων.

Προβαίνοντας όμως σε αυτή την κίνηση οι Αχαιοί ανάγκασαν και τους Κορίνθιους να πράξουν το ίδιο ώστε να μη δημιουργηθεί ρήγμα στην διάταξη.

Λίγο αργότερα το ίδιο έπραξαν και οι Φωκείς, μετά από αυτούς οι Μεγαρείς και αργότερα οι μισθοφόροι στην υπηρεσία των Αθηναίων.

Οι Βοιωτοί αντιμετώπισαν το ίδιο δίλημμα, να ακολουθήσουν τους Αθηναίους ή να παραμείνουν στις θέσεις τους.

Κάποια τμήματά τους λοιπόν κατευθύνθηκαν και αυτά προς τα αριστερά.

Άλλα Βοιωτικά τμήματα όμως, μεταξύ των οποίων και ο Ιερός Λόχος παρέμειναν στις θέσεις τους.

Εκεί λοιπόν ανάμεσα στα Βοιωτικά τμήματα που στράφηκαν αριστερά και εκείνα που έμειναν στην αρχική τους θέση δημιουργήθηκε ρήγμα ικανού αναπτύγματος.

Ταυτόχρονα ο Αλέξανδρος, που διοικούσε το ιππικό, εξορμώντας από το αριστερό πλευρό της Μακεδονικής παράταξης

προσέβαλε το συμμαχικό ιππικό το οποίο υστερούσε τόσο σε αριθμό όσο και σε αξία έναντι του Μακεδονικού.

Μετά από σύντομη σύγκρουση, ο Αλέξανδρος ανάγκασε τους Βοιωτούς και τους άλλους συμμάχους ιππείς να τραπούν σε φυγή,

αποκαλύπτοντας το μέτωπο των πεζικών τους δυνάμεων, που εκείνη τη στιγμή είχαν διαχωριστεί.

Το κενό μεταξύ των συμμαχικών φαλάγγων εντόπισε αμέσως ο Αλέξανδρος και έσπευσε να το εκμεταλλευθεί.

Ο Μακεδόνας πρίγκιπας επέπεσε με το σύνολο του ιππικού των εταίρων

στο ρήγμα μεταξύ των πεζικών τμημάτων και διέλυσε κάθε άμυνα που αντέταξαν οι Βοιωτοί οπλίτες.

Διασκορπίζοντας όποιο τμήμα συναντούσε βρέθηκε στα πλάγια και τα νώτα της συμμαχικής διάταξης.

Μετά από σκληρό και αιματηρότατο αγώνα όπως σημειώνει ο Διόδωρος,

ο Αλέξανδρος και οι ιππείς του κατόρθωσαν να διασπάσουν τις γραμμές των Βοιωτών και να τους αναγκάσουν σε φυγή.

Μόνο οι Ιερολοχίτες έμειναν πιστοί ο ένας στον άλλο και πολέμησαν μέχρι τον ολοκληρωτικό τους αφανισμό.

Ο Αλέξανδρος με τις δυνάμεις του στη συνέχεια, επέπεσαν ασυγκράτητοι στα τμήματα πεζικού του συμμαχικού κέντρου, προσβάλλοντάς τα απρόσκοπτα από τα νώτα.

Οι πεζοί οπλίτες και οι ψιλοί των συμμάχων προσβλήθηκαν από μη αναμενόμενη κατεύθυνση

και μη διαθέτοντας άριστη εκπαίδευση διέλυσαν τη γραμμή τους και εγκατέλειψαν τη μάχη.

Την ίδια ώρα που η αριστερή πτέρυγα των Μακεδόνων συνέτριβε το κέντρο της συμμαχικής διάταξης,

ο Φίλιππος διέταξε επιθετική επιστροφή του δεξιού του πλευρού, το οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή υποχωρούσε συντεταγμένα.

Παράλληλα, με το ελαφρύ ιππικό του, υπερφαλάγγισε το αριστερό των Αθηναίων.

Οι Αθηναϊκές φάλαγγες βαλλόμενες ισχυρά από τους υπασπιστές και τους Μακεδόνες ψιλούς υπέστησαν σοβαρές απώλειες.

Άρχισαν να κάμπτονται όταν κάποια στιγμή η διοίκησή τους αντιλήφθηκε τη δυσμενή τροπή της μάχης.

Οπότε κατόπιν σχετικών διαταγών, ολόκληρη η Αθηναϊκή γραμμή μάχης διαλύθηκε.

Οι Αθηναίοι έτρεξαν να σωθούν πριν τους κυνηγήσει το εχθρικό ιππικό, ενώ η μάχη είχε λήξει με πλήρη νίκη των δυνάμεων του Φιλίππου.

Τα υπολείμματα του αποδεκατισμένου πλέον συμμαχικού στρατού υποχώρησαν προς την πόλη της Λεβάδειας,

χωρίς να καταδιωχθούν από τις δυνάμεις του Φιλίππου.

Ο Μακεδόνας βασιλιάς πράττοντας προφανώς σκόπιμα και επιθυμώντας τη συμφιλίωση και όχι την εξόντωση, δεν έδωσε διαταγή καταδίωξης.

Οι ηττημένοι σύμμαχοι είχαν σύμφωνα με τον Διόδωρο 1.000 Αθηναίους νεκρούς και 2.000 Αθηναίους αιχμαλώτους.

Οι Θηβαίοι απώλεσαν σίγουρα όλους τους Ιερολοχίτες, συνεπώς 300 νεκρούς κατ'ελάχιστο.

Γενικά θεωρείται από τις πηγές ότι υπέστησαν παραπάνω απώλειες από αυτές των Αθηναίων.

Μπορούμε επομένως να υπολογίσουμε 1.500 νεκρούς Θηβαίους.

Εκτιμώντας τις απώλειες των άλλων συμμάχων έχουμε άλλους περίπου 1.000 νεκρούς.

Το σύνολο επομένως ανέρχεται σε 3.500 περίπου νεκρούς από τις συνασπισμένες δυνάμεις των Ελλήνων του Νότου.

Οι απώλειες των νικητών βάση προσεκτικής ανάλυσης ολόκληρης της σύγκρουσης και σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης,

μπορούν να υπολογιστούν σε 850 περίπου, ενδεχομένως και λίγο περισσότερους.

Μετά τη Χαιρώνεια άνοιγε διάπλατα ο δρόμος για την υλοποίηση των πανελλήνιων οραμάτων

και σχεδίων του φιλόδοξου αλλά και διορατικού και προπάντων αποφασιστικού Μακεδόνα ηγέτη.

Για πολλούς αιώνες, η Μάχη της Χαιρώνειας οριοθετούσε στην ιστορική αντίληψη και θεώρηση του αρχαίου κόσμου το τέλος τής ελληνικής «πόλεως» και της ελευθερίας.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι στη Χαιρώνεια συγκρούστηκαν η Μακεδονία υπό μοναρχικό καθεστώς

και οι πόλεις της Νότιας Ελλάδας, που άλλες είχαν δημοκρατικό και άλλες ολιγαρχικό πολίτευμα.

Για πολλούς, η Χαιρώνεια ήταν το τέλος της πιο αξιόλογης εποχής της ελληνικής ιστορίας, της κλασικής.

Πολλοί μετά τον Δημοσθένη πολιτικοί, ιστορικοί και φιλόλογοι θρήνησαν για την ταφόπετρα της Ελλάδας που μπήκε στη Χαιρώνεια.

Με μεγαλύτερη νηφαλιότητα όμως και με ευρύτερη προοπτική κρινόμενη η μάχη αυτή μετά τον 19ο αιώνα,

φαίνεται να αποβάλλει μεγάλο μέρος της δραματικότητας που της είχε αποδοθεί και να θεωρείται πια ως ένα γεγονός που ανοίγει μια νέα εποχή,

την Ελληνιστική, με ηγεμονεύουσα δύναμη τώρα τον Μακεδονικό Ελληνισμό.

Η Νίκη του Φιλίππου Β' που άνοιξε τον δρόμο για την ένωση των Ελλήνων⚔️Η Μάχη της Χαιρώνειας The Victory of Philip II that paved the way for the union of Ελλήνων⚔️Η Battle of Chaeronea La victoria de Filipo II que allanó el camino para la unión de Ελλήνων⚔️Η Batalla de Queronea Ελλήνων⚔️Ηチャエロネアの戦いΕλλήνων⚔️Η連合への道を開いたフィリップ2世の勝利

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega. Welcome to Alpha Ωmega channel.

Σε αυτό το βίντεο, θα μιλήσουμε για τη μάχη της Χαιρώνειας. In this video, we will talk about the battle of Chaeronea.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή If you are visiting our channel for the first time, do not forget to Subscribe

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο. and click on the bell icon to be notified every time we upload a new video.

Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε; Shall we begin?

Γενικά γίνεται αποδεκτό από τους περισσότερους μελετητές ότι η μάχη διεξήχθη στις 2 Αυγούστου του 338 π.Χ. It is generally accepted by most scholars that the battle took place on August 2, 338 BC.

Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή που στηρίζεται στα γραφόμενα από τον Διόδωρο, η μάχη έγινε στις 9 του Μεταγειτνιώνα, According to another version based on what Diodorus wrote, the battle took place on the 9th of Metagitnion,

του δεύτερου μήνα του αττικού έτους που άρχιζε περί την πρώτη νέα Σελήνη μετά το θερινό ηλιοστάσιο the second month of the Attic year that began around the first new Moon after the summer solstice

δηλαδή στις 21 Ιουνίου. , that is on June 21st.

Έτσι δεδομένου ότι η επόμενη νέα σελήνη στην Αθήνα ήταν στις 27 Ιουλίου, η μάχη πρέπει να δόθηκε στις 4 Αυγούστου. So since the next new moon in Athens was on July 27, the battle must have been fought on August 4th.

Αυτή την ημερομηνία λοιπόν θα υιοθετήσουμε και εμείς στην παρουσίαση της μάχης. So we will adopt this date in the presentation of the battle.

Τα δύο αντίπαλα στρατεύματα παρατάχθηκαν στην ευρεία πεδιάδα μεταξύ της δεξιάς όχθης του βοιωτικού ποταμού Κηφισού The two opposing troops lined up in the wide plain between the right bank of the Boeotian river Kifissos

και της περιτειχισμένης ακρόπολης της πόλης της Χαιρώνειας, and the walled citadel of the city of Chaeronea,

η οποία βρισκόταν στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του όρους Παρνασσός. which was located at the southeastern foot of Mount Parnassos.

Το μήκος της πεδιάδας ήταν περί τα 2 χιλιόμετρα, The length of the plain was about 2 km,

απόσταση ικανοποιητική για την πλήρη ανάπτυξη δυνάμεων και τη διεξαγωγή μάχης εκ παρατάξεως. a distance sufficient for the full development of forces and the conduct of battle in formation.

Επιπλέον στην πεδιάδα υπήρχαν ελάχιστες οικίες ή κτίσματα επομένως το έδαφος ήταν πρόσφορο In addition, there were few houses or buildings in the plain, so the ground was suitable

τόσο για ανάπτυξη και χρήση της φάλαγγας όσο και για ανάπτυξη δυνάμεων ιππικού. for both the development and use of the phalanx and the development of cavalry forces.

Οι αρχαίες πηγές που διασώζονται σχετικά με τη μάχη και οι οποίες προέρχονται από τον Διόδωρο το Σικελιώτη, The ancient sources that are saved about the battle and which come from Diodorus of Sicily,

τον lουστίνο, τον Πολύαινο και τον Πλούταρχο, δεν συμφωνούν όσον αφορά τα δεδομένα Ioustinus , Polyaenus and Plutarch, do not agree with the data

για την αριθμητική δύναμη των δύο αντιπάλων συνασπισμών αλλά είναι αντιφατικές. on the numerical strength of the two opposing coalitions but are contradictory.

Έτσι, ο μεν Διόδωρος θεωρεί ότι ο μακεδονικός συνασπισμός ήταν αριθμητικά ισχυρότερος ο δε lουστίνος γράφει το αντίθετο. Thus, Diodorus considers that the Macedonian coalition was numerically stronger and Ioustinus writes the opposite.

Σύγχρονοι μελετητές πάντως συμφωνούν γενικά ότι ο στρατός των Νοτίων Ελλήνων διέθετε ελαφρά υπεροχή. Modern scholars, however, generally agree that the army of the Southern Greeks had a slight superiority.

Η μακεδονική φάλαγγα αποτελούσε την κύρια δύναμη πεζικού των Βορείων Ελλήνων. The Macedonian phalanx was the main infantry force of the Northern Greeks.

Επιπλέον υπήρχαν Μακεδόνες υπασπιστές και συμμαχικά σώματα Αιτωλών, Θεσσαλών Φωκέων, Λοκρών, ενδεχομένως και άλλων. In addition, there were Macedonian supporters and allied troops of Aetolia, Thessaly, Phocaea, Lokra, and possibly others.

Το ιππικό αποτελείτο από Μακεδόνες και κατά πάσα πιθανότητα Θεσσαλούς με βαρύ εξοπλισμό. The cavalry consisted of Macedonians and probably of Thessaly with heavy equipment.

Παρότι όμως ο Φίλιππος είχε στη διάθεσή του ποικιλία στρατευμάτων, στη μάχη προτίμησε να χρησιμοποιήσει μόνο τους Μακεδόνες. However, although Philip had a variety of troops at his disposal, in battle he preferred to use only the Macedonians.

Τα αμιγώς μακεδονικά στρατεύματα αποτελούντο από 30.000 πεζούς (φαλαγγίτες και ελαφρά οπλισμένους) The purely Macedonian troops consisted of 30,000 infantry (phalangites and lightly armed)

και 2.000 ιππείς (εταίρους βαριά οπλισμένους στην πλειοψηφία τους). and 2,000 cavalry (mostly heavily armed hetairoi).

Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, τον κορμό της συμμαχικής στρατιάς των Νοτίων Ελλήνων αποτελούσε η εκστρατευτική δύναμη των Αθηναίων. According to ancient sources, the Athenian expeditionary force was the backbone of the allied army of the Southern Greeks.

10.000 πεζοί, 600 ιππείς Αθηναίοι και άλλοι 10.000 μισθοφόροι πεζοί υπό τους στρατηγούς Στρατοκλή, Λυσικλή και Χάρη. 10,000 infantry, 600 Athenian cavalry and another 10,000 mercenary infantry under Generals Stratoklis, Lysiklis and Haris.

Ακολουθούσαν σε δύναμη οι Θηβαίοι με 11.000-12.000 πεζούς (συμπεριλαμβανομένου και του Ιερού Λόχου) The Thebans followed in force with 11,000-12,000 infantry (including the Sacred Band)

και 800 ιππείς υπό τον στρατηγό Θεαγένη. and 800 cavalry under General Theagenis.

Μετά οι Φωκείς με 1.000 πεζούς, 600 ιππείς και 5.000 μισθοφόρους πεζούς. Then the Phocians with 1,000 infantry, 600 cavalry and 5,000 mercenaries.

Οι Κορίνθιοι συμμετείχαν με 3000 πεζούς, οι Αχαιοί με 2.000 πεζoύς, οι Μεγαρείς με άλλους 3.000 πεζούς, The Corinthians participated with 3000 infantry, the Achaeans with 2,000 infantry, the Megarians with another 3,000 infantry,

οι Ακαρνάνες με 2.000 πεζούς και οι Λευκαδίτες με τους Κερκυραίους με 900 πεζούς. the Akarnanes with 2,000 infantry and the Lefkadians with the Corfiots with 900 infantry.

Υπήρχε επιπλέον ένας άγνωστος αριθμός Ευβοέων. There was also an unknown number of Evians.

Ο συνολικός αριθμός ήταν άνω των 49.000 πεζών και 2.000 ιππέων. The total number was over 49,000 infantry and 2,000 cavalry.

Ωστόσο από τους προαναφερθέντες αριθμούς μόνο οι 2.000 Ακαρνάνες θεωρούνται βέβαιοι, επειδή καταγράφονται σε σωζόμενη αττική επιγραφή. However, of the aforementioned numbers, only 2,000 Akarnanes are considered certain, because they are recorded in a surviving Attic inscription.

ΟΙ Μακεδόνες και οι σύμμαχοί τους, που βρίσκονταν στη βόρεια πλευρά της πεδιάδας, παρατάχθηκαν ως εξής. The Macedonians and their allies, located on the north side of the plain, lined up as follows.

Στη δεξιά, την τιμητική πτέρυγα, τάχθηκε ο ίδιος ο Φίλιππος επικεφαλής τμημάτων υπασπιστών και μια μονάδα ελαφρού ιππικού για λόγους κάλυψης. On the right, the honorary wing, Philip II himself was in charge of support divisions and a light cavalry unit for cover purposes.

Στο κέντρο τάχθηκε το σύνολο της Μακεδονικής φάλαγγας μαζί με διάφορα σώματα ελαφρά οπλισμένων ανδρών. In the center was the whole Macedonian phalanx along with various bodies of lightly armed men.

Στην αριστερή πτέρυγα όπου Διοικητής τοποθετήθηκε από τον Φίλιππο ο μόλις δεκαοκτώ χρονών γιος του Αλέξανδρος, In the left wing, where Philip, the only eighteen-year-old son of Alexander III, was placed Commander,

τάχθηκαν το σύνολο του βαρέως Μακεδονικού ιππικού και κάποιες μονάδες βαριά οπλισμένων πεζών. all the heavily Macedonian cavalry and some units of heavily armed infantry were stationed.

Το πρωί της 4ης Αυγούστου 338 π.χ. οι δύο αντίπαλες παρατάξεις προχώρησαν η μία εναντίον της άλλης. On the morning of August 4, 338 BC. the two opposing factions advanced against each other.

Η έναρξη της σύγκρουσης έγινε από τους Μακεδόνες των δύο άκρων που κινήθηκαν και επιτέθηκαν εναντίον των ταγμένων απέναντι εχθρών τους. The beginning of the conflict was made by the Macedonians of the two extremes who moved and attacked their enemies.

Αρχικά, στο δυτικό μέρος των αντιμαχομένων, συγκρούστηκαν η μακεδονική φάλαγγα Initially, in the western part of the conflict, the Macedonian phalanx

(δηλ. εκεί που βρισκόταν ο Φίλιππος) με εκείνη των Αθηναίων οπλιτών, ενώ στα άλλα σημεία η προσπέλαση γινόταν πιο διστακτικά. (ie where Philip was) clashed with that of the Athenian hoplites, while in other places the access was more hesitant.

Στη μάχη λάμβαναν μέρος όλα τα τμήματα, είτε Μακεδόνων είτε Νοτίων συμμάχων. All divisions, whether Macedonian or Southern allies, took part in the battle.

Στη δυτική πλευρά όπου είχε ξεκινήσει η σύγκρουση, παρά τη σφοδρή επίθεση που επιχείρησαν οι σαρισσοφόροι, On the western side where the conflict had started, despite the fierce attack attempted by the sarissa men,

οι οπλιτικές φάλαγγες των Αθηναίων άντεξαν την ισχυρότατη κρούση των προτεταγμένων σαρισσών. the hoplite phalanxes of the Athenians withstood the strongest blow of the extended sarissos.

Με την πάροδο του χρόνου και την αναπόφευκτη μείωση της ισχύος της αρχικής κρούσης των Μακεδόνων, Over time and with the inevitable reduction in the strength of the Macedonians' initial strike,

οι Αθηναίοι εμφανίζονταν να αποκρούουν τα πλήγματα και να μπορούν να ανταπεξέρχονται επιτυχώς σε αυτά. the Athenians appeared to repel the blows and be able to cope with them successfully.

Πριν γενικευθεί η σύγκρουση σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου, οι φάλαγγες των Αθηναίων οπλιτών μετά από διαταγή του διοικητή τους Στρατοκλή, Before the generalization of the conflict on the entire front line, the phalanxes of the Athenian hoplites, by order of their commander Stratoklis,

αντεπιτέθηκαν και κατόρθωσαν να ωθήσουν προς τα πίσω την εχθρική δύναμη. counterattacked and managed to push back the enemy force.

Σε λίγη ώρα οι Αθηναίοι ανέτρεψαν τους αντιπάλους τους και ανάγκασαν τη δεξιά πτέρυγα της Μακεδονικής διάταξης να οπισθοχωρήσει. In a short time the Athenians overthrew their opponents and forced the right wing of the Macedonian order to retreat.

Ο Φίλιππος διέταξε αργή σύμπτυξη και εκτείνοντας τις γραμμές του πιο αριστερά προς τα δυτικά συμπαρέσυρε τους Αθηναίους. Philip ordered a slow contraction and extending his lines to the left to the west dragged the Athenians.

Οι τελευταίοι ενθουσιασμένοι και παρακινούμενοι από τον στρατηγό τους Στρατοκλή, The latter, excited and motivated by their general Stratoklis,

προσπαθούσαν να απωθήσουν τους αντιπάλους τους «εις Μακεδονίαν». tried to push their opponents "into Macedonia".

Ακολουθώντας όμως συνέχεια τους οπισθοχωρούντες εχθρούς απομακρύνονταν από τις ασφαλείς θέσεις τους. But constantly following the retreating enemies, they moved away from their safe places.

Με αυτόν τον τρόπο εκτίθεντο σε υπερκέραση αλλά και σε κάτι πολύ χειρότερο. In this way they were exposed to overcoming but also to something much worse.

Απομακρύνονταν από το σώμα των Αχαιών συμμάχων τους που είχε ταχθεί αμέσως δεξιά τους. They were moving away from the body of their Achaean allies that had been placed immediately to their right.

Ο διοικητής των Αχαιών εκτιμώντας την κατάσταση που διαμορφωνόταν, The commander of the Achaeans, assessing the situation that was taking shape,

επέλεξε να ακολουθήσει τους Αθηναίους προκειμένου να μην προκληθεί ρήγμα στη συνολική συμμαχική διάταξη. chose to follow the Athenians in order not to cause a rift in the overall allied order.

Έτσι και οι Αχαιοί προχώρησαν προς τα βορειοδυτικά προσπαθώντας να στοιχίζονται με τις φάλαγγες των Αθηναίων. So the Achaeans advanced to the northwest trying to align themselves with the phalanxes of the Athenians.

Προβαίνοντας όμως σε αυτή την κίνηση οι Αχαιοί ανάγκασαν και τους Κορίνθιους να πράξουν το ίδιο ώστε να μη δημιουργηθεί ρήγμα στην διάταξη. Making this move, however, the Achaeans forced the Corinthians to do the same so as not to create a rift in the order.

Λίγο αργότερα το ίδιο έπραξαν και οι Φωκείς, μετά από αυτούς οι Μεγαρείς και αργότερα οι μισθοφόροι στην υπηρεσία των Αθηναίων. A little later, the Phocaeans did the same, followed by the Megarians and later the mercenaries in the service of the Athenians.

Οι Βοιωτοί αντιμετώπισαν το ίδιο δίλημμα, να ακολουθήσουν τους Αθηναίους ή να παραμείνουν στις θέσεις τους. The Boeotians faced the same dilemma, to follow the Athenians or to remain in their positions.

Κάποια τμήματά τους λοιπόν κατευθύνθηκαν και αυτά προς τα αριστερά. So some parts of them also went to the left.

Άλλα Βοιωτικά τμήματα όμως, μεταξύ των οποίων και ο Ιερός Λόχος παρέμειναν στις θέσεις τους. Other Boeotian divisions, however, including the Sacred Band of Thiebes, remained in place.

Εκεί λοιπόν ανάμεσα στα Βοιωτικά τμήματα που στράφηκαν αριστερά και εκείνα που έμειναν στην αρχική τους θέση δημιουργήθηκε ρήγμα ικανού αναπτύγματος. There, between the Boeotian sections that turned left and those that remained in their original position, a rift of capable development was created.

Ταυτόχρονα ο Αλέξανδρος, που διοικούσε το ιππικό, εξορμώντας από το αριστερό πλευρό της Μακεδονικής παράταξης At the same time, Alexander, who commanded the cavalry, rushed from the left side of the Macedonian faction

προσέβαλε το συμμαχικό ιππικό το οποίο υστερούσε τόσο σε αριθμό όσο και σε αξία έναντι του Μακεδονικού. and attacked the allied cavalry, which was lagging behind both in number and value against the Macedonian.

Μετά από σύντομη σύγκρουση, ο Αλέξανδρος ανάγκασε τους Βοιωτούς και τους άλλους συμμάχους ιππείς να τραπούν σε φυγή, After a brief skirmish, Alexander forced the Boeotians and other allied cavalry to flee,

αποκαλύπτοντας το μέτωπο των πεζικών τους δυνάμεων, που εκείνη τη στιγμή είχαν διαχωριστεί. revealing the front of their infantry, which at the time had been separated.

Το κενό μεταξύ των συμμαχικών φαλάγγων εντόπισε αμέσως ο Αλέξανδρος και έσπευσε να το εκμεταλλευθεί. The gap between the allied phalanxes was immediately identified by Alexander and he hurried to take advantage of it.

Ο Μακεδόνας πρίγκιπας επέπεσε με το σύνολο του ιππικού των εταίρων The Macedonian prince with all the cavalry of the partners fell into the

στο ρήγμα μεταξύ των πεζικών τμημάτων και διέλυσε κάθε άμυνα που αντέταξαν οι Βοιωτοί οπλίτες. rift between the infantry units and disbanded any defense resisted by the Boeotian hoplites.

Διασκορπίζοντας όποιο τμήμα συναντούσε βρέθηκε στα πλάγια και τα νώτα της συμμαχικής διάταξης. Scattering whatever part he encountered he found himself on the sides and back of the allied formation.

Μετά από σκληρό και αιματηρότατο αγώνα όπως σημειώνει ο Διόδωρος, After a hard and bloody fight, as Diodorus notes,

ο Αλέξανδρος και οι ιππείς του κατόρθωσαν να διασπάσουν τις γραμμές των Βοιωτών και να τους αναγκάσουν σε φυγή. Alexander and his horsemen managed to break the lines of the Boeotians and force them to flee.

Μόνο οι Ιερολοχίτες έμειναν πιστοί ο ένας στον άλλο και πολέμησαν μέχρι τον ολοκληρωτικό τους αφανισμό. Only the Sacred Band remained loyal to each other and fought until their complete annihilation.

Ο Αλέξανδρος με τις δυνάμεις του στη συνέχεια, επέπεσαν ασυγκράτητοι στα τμήματα πεζικού του συμμαχικού κέντρου, προσβάλλοντάς τα απρόσκοπτα από τα νώτα. Alexander and his forces then fell unrestrained into the infantry units of the allied center, attacking them unhindered from behind.

Οι πεζοί οπλίτες και οι ψιλοί των συμμάχων προσβλήθηκαν από μη αναμενόμενη κατεύθυνση The infantry hoplites and the small allies were attacked from an unexpected direction

και μη διαθέτοντας άριστη εκπαίδευση διέλυσαν τη γραμμή τους και εγκατέλειψαν τη μάχη. and not having excellent training they broke their line and left the battle.

Την ίδια ώρα που η αριστερή πτέρυγα των Μακεδόνων συνέτριβε το κέντρο της συμμαχικής διάταξης, At the same time that the left wing of the Macedonians crushed the center of the allied order,

ο Φίλιππος διέταξε επιθετική επιστροφή του δεξιού του πλευρού, το οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή υποχωρούσε συντεταγμένα. Philip ordered an aggressive return of his right flank, which until then was retreating in coordinates.

Παράλληλα, με το ελαφρύ ιππικό του, υπερφαλάγγισε το αριστερό των Αθηναίων. At the same time, with his light cavalry, he outnumbered the left of the Athenians.

Οι Αθηναϊκές φάλαγγες βαλλόμενες ισχυρά από τους υπασπιστές και τους Μακεδόνες ψιλούς υπέστησαν σοβαρές απώλειες. The Athenian phalanxes, strongly attacked by the defenders and the Macedonians, suffered heavy losses.

Άρχισαν να κάμπτονται όταν κάποια στιγμή η διοίκησή τους αντιλήφθηκε τη δυσμενή τροπή της μάχης. They began to bend when at some point their command realized the unfavorable turn of the battle.

Οπότε κατόπιν σχετικών διαταγών, ολόκληρη η Αθηναϊκή γραμμή μάχης διαλύθηκε. So, following relevant orders, the entire Athenian battle line was disbanded.

Οι Αθηναίοι έτρεξαν να σωθούν πριν τους κυνηγήσει το εχθρικό ιππικό, ενώ η μάχη είχε λήξει με πλήρη νίκη των δυνάμεων του Φιλίππου. The Athenians ran to be saved before they were chased by the enemy cavalry, while the battle had ended with a complete victory of Philip's forces.

Τα υπολείμματα του αποδεκατισμένου πλέον συμμαχικού στρατού υποχώρησαν προς την πόλη της Λεβάδειας, The remnants of the now decimated allied army retreated to the city of Levadia,

χωρίς να καταδιωχθούν από τις δυνάμεις του Φιλίππου. without being pursued by Philip's forces.

Ο Μακεδόνας βασιλιάς πράττοντας προφανώς σκόπιμα και επιθυμώντας τη συμφιλίωση και όχι την εξόντωση, δεν έδωσε διαταγή καταδίωξης. The Macedonian king, apparently acting intentionally and wishing for reconciliation and not extermination, did not give a persecution order.

Οι ηττημένοι σύμμαχοι είχαν σύμφωνα με τον Διόδωρο 1.000 Αθηναίους νεκρούς και 2.000 Αθηναίους αιχμαλώτους. According to Diodorus, the defeated allies had 1,000 Athenians dead and 2,000 Athenians taken prisoner.

Οι Θηβαίοι απώλεσαν σίγουρα όλους τους Ιερολοχίτες, συνεπώς 300 νεκρούς κατ'ελάχιστο. The Thebans certainly lost all the Hierolochites, hence at least 300 dead.

Γενικά θεωρείται από τις πηγές ότι υπέστησαν παραπάνω απώλειες από αυτές των Αθηναίων. It is generally considered by the sources that they suffered more losses than those of the Athenians.

Μπορούμε επομένως να υπολογίσουμε 1.500 νεκρούς Θηβαίους. We can therefore count 1,500 dead Thebans.

Εκτιμώντας τις απώλειες των άλλων συμμάχων έχουμε άλλους περίπου 1.000 νεκρούς. Estimating the losses of the other allies we have another 1,000 dead.

Το σύνολο επομένως ανέρχεται σε 3.500 περίπου νεκρούς από τις συνασπισμένες δυνάμεις των Ελλήνων του Νότου. The total therefore amounts to about 3,500 dead from the allied forces of the Greeks of the South.

Οι απώλειες των νικητών βάση προσεκτικής ανάλυσης ολόκληρης της σύγκρουσης και σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, The losses of the winners based on a careful analysis of the whole conflict and according to what Diodoros Sikeliotis mentions,

μπορούν να υπολογιστούν σε 850 περίπου, ενδεχομένως και λίγο περισσότερους. can be estimated at about 850, possibly a little more.

Μετά τη Χαιρώνεια άνοιγε διάπλατα ο δρόμος για την υλοποίηση των πανελλήνιων οραμάτων After Chaeronia, the way was wide open for the realization of the pan-Hellenic visions

και σχεδίων του φιλόδοξου αλλά και διορατικού και προπάντων αποφασιστικού Μακεδόνα ηγέτη. and plans of the ambitious but also insightful and above all decisive Macedonian leader.

Για πολλούς αιώνες, η Μάχη της Χαιρώνειας οριοθετούσε στην ιστορική αντίληψη και θεώρηση του αρχαίου κόσμου το τέλος τής ελληνικής «πόλεως» και της ελευθερίας. For many centuries, the Battle of Chaeronia marked the end of the Greek "city" and freedom in the historical perception and view of the ancient world.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι στη Χαιρώνεια συγκρούστηκαν η Μακεδονία υπό μοναρχικό καθεστώς It is worth noting here that in Chaeronia, Macedonia under a monarchical regime

και οι πόλεις της Νότιας Ελλάδας, που άλλες είχαν δημοκρατικό και άλλες ολιγαρχικό πολίτευμα. and the cities of Southern Greece clashed, some of which had a democratic and others an oligarchic regime.

Για πολλούς, η Χαιρώνεια ήταν το τέλος της πιο αξιόλογης εποχής της ελληνικής ιστορίας, της κλασικής. For many, Chaeronia was the end of the most remarkable era of Greek history, the classical one.

Πολλοί μετά τον Δημοσθένη πολιτικοί, ιστορικοί και φιλόλογοι θρήνησαν για την ταφόπετρα της Ελλάδας που μπήκε στη Χαιρώνεια. Many politicians, historians and philologists after Demosthenes mourned the tombstone of Greece that entered Chaeronia.

Με μεγαλύτερη νηφαλιότητα όμως και με ευρύτερη προοπτική κρινόμενη η μάχη αυτή μετά τον 19ο αιώνα, However, judging with greater sobriety and with a broader perspective, this battle after the 19th century,

φαίνεται να αποβάλλει μεγάλο μέρος της δραματικότητας που της είχε αποδοθεί και να θεωρείται πια ως ένα γεγονός που ανοίγει μια νέα εποχή, seems to eliminate much of the drama that was attributed to it and is now considered as an event that opens a new era,

την Ελληνιστική, με ηγεμονεύουσα δύναμη τώρα τον Μακεδονικό Ελληνισμό. the Hellenistic, with now dominating the Macedonian Hellenism.