×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Youtube - Alpha Omega (History & Mythology), Η Αρπαγή της Περσεφόνης

Η Αρπαγή της Περσεφόνης

Ένας από τους βασικότερους μύθους της αρχαιοελληνικής μυθολογίας,

αλλά και ένας από τους πλέον αρχέγονους μύθους της ανθρωπότητας αναφέρεται στην αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη, το θεό του Κάτω Κόσμου.

Ο μύθος της αρπαγής πρωτοεμφανίζεται στη Θεογονία του Ησιόδου, ενώ το θέμα πραγματεύεται και ο Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα.

Αυτό τον μύθο, καθώς και τον αποσυμβολισμό του θα σας παρουσιάσουμε σε αυτό το βίντεο.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.

Εάν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ‘ανεβάζουμε' νέο βίντεο.

Τι λέτε, πάμε να ξεκινήσουμε;

Η Περσεφόνη ήταν κόρη της Δήμητρας και του Δία.

Η Δήμητρα, κόρη του Κρόνου και της Ρέας, είναι η θεά της γονιμότητας, προστάτιδα της γεωργίας και των καλλιεργειών

και γενικότερα η θεά της βλάστησης και συνήθως απεικονίζεται να κρατάει κάποιο στάχυ και σε ορισμένες περιπτώσεις δάδα.

Από νωρίς έγινε στόχος πολλών θεών για την ομορφιά της.

Η Δήμητρα όμως ήταν απόμακρη και ακατάδεκτη και αντιστεκόταν σε κάθε φιλόδοξο, που προσπαθούσε να την αποπλανήσει.

Πρώτος ο Δίας ήταν αυτός που κατάφερε με τέχνασμα να την εξαπατήσει και να σμίξει μαζί της.

Ο Πατέρας των Θεών, γνωστός για τις ερωτοτροπίες του, αποφάσισε να αποπλανήσει και την απόμακρη θεά, που αδιαφορούσε για τους άντρες.

Έτσι μεταμορφώθηκε σε ταύρο και σαγήνευσε τη Δήμητρα, η οποία έμεινε έγκυος.

Εννιά μήνες αργότερα γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, που ονομάστηκε Περσεφόνη.

Η Δήμητρα αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην πολύ αγαπημένη κόρη της, που όσο μεγάλωνε, μεγάλωνε και η ομορφιά της.

Έγινε τόσο όμορφη που, όταν την είδε ο Άδης, θεός του Κάτω Κόσμου, την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και αποφάσισε να την κλέψει.

Μια μέρα η νεαρή Περσεφόνη έπαιζε και μάζευε λουλούδια παρέα με την Αθηνά, την Άρτεμη και τις Ωκεανίδες νύμφες σ' ένα ανθισμένο λιβάδι του Νύσιου πεδίου.

Η πεδιάδα αυτή ήταν μία πανέμορφη, καταπράσινη περιοχή με πλούσια βλάστηση, πάνω σε λόφο, κοντά στις Συρακούσες της Σικελίας.

Το δάσος αντηχούσε χαρούμενα τραγούδια και ο ήχος από τα νερά των πηγών γινόταν ένα με τα γέλια των κοριτσιών.

Κάποια στιγμή η Περσεφόνη μαζί με μια από τις φίλες της, την Κυάνη,

είδε μακριά έναν ανθισμένο λευκοκίτρινο νάρκισσο και θαμπώθηκε από τη θέα και την πανέμορφη μυρωδιά του.

Χωρίς δεύτερη σκέψη η Περσεφόνη άπλωσε το χέρι της για να τον κάνει δικό της.

Μα προτού προλάβει η Περσεφόνη να κόψει το άνθος, άνοιξε η γη!

Η ομορφιά της κόρης θάμπωσε τον Άδη , το σκοτεινό θεό του Κάτω Κόσμου, που είχε ήδη αποφασίσει να την κάνει βασίλισσά του και την παρακολουθούσε.

Ξαφνικά, λοιπόν, ακούγεται ένας δυνατός κρότος, σείεται όλη η γη και δημιουργείται ένα ρήγμα βαθύ.

Μέσα από το ρήγμα εμφανίζεται ένα χρυσό άρμα, που το έσερναν αθάνατα άλογα!

Οδηγός ήταν ο Άδης, που με το ένα χέρι κρατούσε τα χαλινάρια των αλόγων και με το άλλο άρπαξε την πανέμορφη κοπέλα.

Ο φοβερός θεός του κάτω κόσμου με γρήγορες κινήσεις τραβάει την Περσεφόνη, παρά τις προσπάθειες της Κυάνης να την κρατήσει.

Έτσι ο Άδης πήρε την Περσεφόνη στο χρυσό άρμα του και ξεκίνησαν για το Βασίλειο του Κάτω Κόσμου!

Η Περσεφόνη, τη στιγμή που χανόταν στην άβυσσο πάνω στο άρμα του Άδη,

έβγαλε μεγάλη κραυγή από μέσα της καλώντας τον πατέρα της Δία, το γιο του Κρόνου.

Αλλά για κακή της τύχη αυτός είχε αλλού στραμμένη την προσοχή του.

Κανένας θνητός δεν είδε, παρά μόνο η θεά Εκάτη άκουσε την κραυγή,

αλλά δεν αναγνώρισε τον απαγωγέα, γιατί το κεφάλι του καλυπτόταν από σκιές της νύχτας.

Μόνο ο Ήλιος, που τα βλέπει όλα από ψηλά, είδε καλά το περιστατικό.

Ένας μικρός απόηχος όμως από την κραυγή της Περσεφόνης αντήχησε στα βουνά και από τα βάθη των ωκεανών,

εξοστρακίστηκε και έφτασε μέχρι τον Όλυμπο, όπου βρίσκονταν η μητέρα της.

Η Δήμητρα την άκουσε και η αγωνία έσφιξε την καρδιά της.

Τρέχει, αλλά δε βρίσκει την Περσεφόνη!

Αμέσως η θεά, φανερά τρομαγμένη και γεμάτη μητρική ανησυχία, ορμάει σαν γεράκι από τα παλάτια των θεών και αρχίζει να την αναζητά σε γη και θάλασσα.

Λένε πως εννιά μέρες και εννιά νύχτες, χωρίς να φάει, χωρίς να πιει, χωρίς να πλυθεί και να στολιστεί,

η θεά περιπλανιόταν στον κόσμο κρατώντας δάδες στα χέρια της!

Έψαχνε στη γη και τον ουρανό, διέσχιζε τα λαγκάδια και τις ρεματιές,

δίπλα στις όχθες των ποταμών και των θαλασσών, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Η Δήμητρα τότε, συνοδευόμενη από την Εκάτη, πήγε στο γιο του Υπερίωνα,

τον Ήλιο που βλέπει τα πάντα, και τον παρεκάλεσε να την πληροφορήσει τι απέγινε η θυγατέρα της.

Πράγματι ο Ήλιος, που έβλεπε τα πάντα από τον ουρανό, λυπήθηκε τη θεά και της είπε πού βρισκόταν η κόρη της.

Ότι ο Άδης, δηλαδή ο αδελφός της, γιος της ίδιας μάνας, άρπαξε τη κόρη της με τη συγκατάθεση του Δία.

Η Δήμητρα οργίστηκε τόσο με το Δία, ο οποίος επέτρεψε την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη,

και αποφάσισε να μην ξανανέβει στον ουρανό, αλλά να μείνει στη γη και να παραιτηθεί από τα θεϊκά της καθήκοντα, μέχρι που να της ξαναδώσουν την κόρη της!

Από τη λύπη και την οργή της δεν άφηνε τη γη να ξανανθίσει και οι καλλιέργειες άρχισαν να μαραζώνουν.

Ο Δίας, φανερά δυσαρεστημένος από την τραγική εξέλιξη, στέλνει τον ένα μετά τον άλλο

όλους τους Ολύμπιους να παρακαλέσουν τη Δήμητρα να αλλάξει τη γνώμη της και να επιστρέψει στον Όλυμπο κοντά στους άλλους θεούς.

Μα η Δήμητρα ήταν ανένδοτη σε Θεούς και ανθρώπους.

Αρνείται με πείσμα και τους λέει ότι με κανένα τρόπο δε θα πεισθεί, αν δεν πάρει πίσω την Περσεφόνη, την αρπαγμένη κόρης της.

Ο Δίας παρακινημένος από τις ικεσίες των ανθρώπων που πεινούσαν διέταξε τον Άδη να ελευθερώσει την Περσεφόνη

και στέλνει στον Κάτω Κόσμο τον Ερμή να φέρει πίσω στη Δήμητρα την κόρη της, για να πάψει την οργή της.

O Ερμής φτάνει στο βασίλειο των νεκρών και ζητάει από τον Άδη να επιτρέψει την επιστροφή της Περσεφόνης στη μητέρα της.

Ο θεός του Κάτω Κόσμου προσποιείται ότι υπακούει στις διαταγές του Δία και αφήνει την Περσεφόνη να επιστρέψει στη μητέρα της.

Πριν την αφήσει όμως να ανέβει στη γη, της έδωσε να φάει σπόρους ροδιάς, ώστε να εξασφαλίσει την επιστροφή της σε αυτόν.

Ο Άδης γνώριζε ότι αν η κοπέλα κατανάλωνε τροφή στον Κάτω Κόσμο, θα δενόταν μαζί του και δεν θα μπορούσε να φύγει.

Η Περσεφόνη έφαγε τα σπόρια και επισφράγισε τη μοίρα της.

Έπειτα ο βασιλιάς του κάτω κόσμου δίνει το άρμα του στον Ερμή να ανεβάσει την Περσεφόνη στη Γη.

Έτσι η Περσεφόνη πάνω στο άρμα του Άδη, που το οδηγούσε ο Ερμής, παρουσιάστηκε στη μητέρα της.

Η Δήμητρα δέχτηκε την κόρη στο ναό της, αλλά η χαρά της δεν κράτησε πολύ.

Διότι η Δήμητρα ρώτησε την Περσεφόνη, αν είχε φάει κάτι πριν αναχωρήσει από τον Κάτω Κόσμο,

και πληροφορήθηκε ότι η κόρη της είχε αναγκασθεί να φάει ρόδι πριν επιστρέψει στη Γη.

Κατάλαβε τότε ότι δε θα μπορούσε να την κρατήσει για πάντα κοντά της και έγινε έξαλλη.

Για να την ηρεμήσει ο Δίας πρότεινε ένα συμβιβασμό. Για κάθε σπόρο που έφαγε η Περσεφόνη θα έμενε και ένα μήνα στον Κάτω Κόσμο.

Με την επέμβαση και της Ρέας συμφώνησαν οι θεοί να μένει η Περσεφόνη το ένα τρίτο του έτους

στο σύζυγό της Άδη και τα άλλα δύο τρίτα μεταξύ των Ολυμπίων θεών και της μητέρας της.

Η θεά δέχθηκε την πρόταση και άφησε πάλι τα φυτά και τα δένδρα να ανθίσουν ως ένδειξη ικανοποίησης για την επιστροφή της Περσεφόνης.

Μια από τις πιο αποδεκτές θεωρίες είναι ότι η αρπαγή της Περσεφόνης

αποτυπώνει τη φυσική θεωρία του αγροτικού κύκλου, τη βλάστηση και την καρποφορία.

Η Δήμητρα είναι η μητέρα γη. Η Κόρη της Περσεφόνη, που έφαγε σπόρους ροδιού και πρέπει να ξαναγυρίζει στον Άδη, ταυτίζεται με τα δημητριακά.

Η απαγωγή της είναι η αλληγορία του κύκλου της ευφορίας της φύσης.

Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης είναι συμβολικός.

Η Κόρη, που την παίρνει μέσα της η γη, ξαναβγαίνει την άνοιξη.

Είναι κατά κάποιο τρόπο η ίδια η άνοιξη που έρχεται να ανθίσει τη γη, να την καρπίσει, να την κάνει χαρούμενη.

Έτσι όμως και μπει το φθινόπωρο, η γη μαραίνεται και η Κόρη φεύγει από τη μάνα της τη γη και μπαίνει στο μυστηριώδη τόπο του τίποτα, στην καταστροφή.

Η κάθοδος της Κόρης στον Κάτω κόσμο κάθε φθινόπωρο ταυτίζεται με την απουσία των καρπών, οι οποίοι αναφύονται την άνοιξη με την άνοδό της.

Η Κόρη κατεβαίνει στον Κάτω κόσμο κάθε φθινόπωρο, όπως οι σπόροι της παλιάς συγκομιδής σπέρνονται στους αγρούς και μπαίνουν στο χώμα με τη σπορά.

Την Άνοιξη ξαναφυτρώνουν και βγαίνουν ξανά από το υπέδαφος πάνω στη γη.

Η «Κόρη» ανεβαίνει και ενώνεται πάλι με τη μητέρα της Δήμητρα, γιατί ο παλιός σπόρος ενώνεται με το νέο βλαστό.

Οι σπόροι του ροδιού, που προσφέρει στην Περσεφόνη ο Άδης, ο θεός του κάτω κόσμου,

συμβολίζουν τους σπόρους του σιταριού, που αποθηκεύονταν σε υπόγεια σιλό ή πιθάρια.

Τα σπόρια του ροδιού κλεισμένα μέσα στο κέλυφος, όπως το σιτάρι στα πιθάρια, είναι σύμβολα αφθονίας.

Τους καλοκαιρινούς μήνες η «Κόρη» βρίσκεται στο βασίλειο του Άδη, όπως το σιτάρι στα σιλό και τα πιθάρια.

Η απουσία της Κόρης ταυτίζεται με τη φύλαξή των σπόρων.

Η επιστροφή της Περσεφόνης γιορταζόταν με τη σπορά του φθινοπώρου.

Τέλος, από τον ίδιο θεό του κάτω κόσμου, τον Άδη ή Πλούτωνα, ετυμολογείται και ο πλούτος , και το φρούτο του, το ρόδι, είναι σύμβολο διττό.

Είναι σύμβολο γονιμότητας και ευτυχίας και από το μύθο της Περσεφόνης κληρονομήσαμε και εμείς τη συνήθεια

να σπάμε το ρόδι την Πρωτοχρονιά στο κατώφλι του σπιτιού και οι νύφες στο κατώφλι του νέου τους σπιτιού για γούρι, πλούτο κι ευτυχία.

Αλλά είναι και σύμβολο του κάτω κόσμου, γι' αυτό σήμερα κόλλυβα δε λογίζονται χωρίς ρόδι μέσα, που συμβολίζουν και το αίμα.

Υπάρχει όμως και η ανθρωπολογική διάσταση. Ο αποχωρισμός της θυγατέρας από τη μητέρα της κατά το γάμο.

Ο γάμος και ο θάνατος είναι κυρίαρχος μέσα στο μύθο.

Ο τραυματικός χωρισμός της μητέρας από τη νεαρή κόρη είναι επώδυνος, φέρνει θλίψη, λύπη και θυμό, αλλά τελικά οδηγεί στη συμφιλίωση.

Ο γάμος και ο χωρισμός από τη μητέρα προκαλεί θυμό για τον άνδρα, που κλέβει την κόρη και τη στερεί από τη μητέρα της.

Στο τέλος όμως η συμφιλίωση έρχεται ανάμεσα στη μάνα, την κόρη και τον άντρα της,

η ζωή συνεχίζεται και με αυτό τον τρόπο διαιωνίζεται το γένος των ανθρώπων από τους απογόνους κάθε γάμου.

Η ένωση της Κόρης με τη μάνα της αποτελεί και σύμβολο της αιωνιότητας της ανθρώπινης ζωής, που πηγάζει από τις γενεές που ξεπηδούν η μία από την άλλη.

Ο γάμος και ο τραυματικός χωρισμός της μητέρας από τη νεαρή κόρη της είναι ο θάνατος, που προκαλεί μεγάλη θλίψη στους ανθρώπους.

Δεν οδηγεί όμως στον αφανισμό του ανθρώπινου γένους.

Όπως η κόρη ξαναγυρίζει στη μητέρα της, έτσι και η ζωή επανέρχεται, όταν η μια γενιά διαδέχεται την άλλη.

Όποια και εάν είναι πραγματικά η ερμηνεία του μύθου,

είναι γεγονός ότι η Περσεφόνη έχει συνδέσει το όνομά της άρρηκτα με τη Γεωργία και την ευφορία της ανά τους αιώνες.

Οι άνθρωποι ερμηνεύοντας το σχετικό μύθο, πίστευαν ότι όσο καιρό η Περσεφόνη παραμένει στον Κάτω Κόσμο

και η Δήμητρα θρηνεί και οδύρεται για την κόρη της, νεκρώνεται η φύση και διακόπτεται η παραγωγή των σιτηρών.

Η σπορά των σιτηρών τον Οκτώβριο και η εμφάνιση της νέας βλάστησης της φύσης,

μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές, συνδυάστηκαν με την επιστροφή της Κόρης στον Επάνω Κόσμο

και τον εξευμενισμό της Μητέρας Δήμητρας, της Θεάς των δημητριακών, η οποία από τη χαρά της για την επιστροφή της κόρης της,

θα επιτρέψει τον κανονικό ρυθμό της φύσης και θα συμβάλλει στη βελτίωση των μεθόδων καλλιέργειας των σιτηρών

και συγχρόνως στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων, θεσμοθετώντας τη λατρεία της στην Ελευσίνα.


Η Αρπαγή της Περσεφόνης Die Entrückung der Persephone The Rapture of Persephone El rapto de Perséfone

Ένας από τους βασικότερους μύθους της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, One of the most famous myths of ancient Greek mythology, Uno de los mitos más básicos de la mitología griega antigua,

αλλά και ένας από τους πλέον αρχέγονους μύθους της ανθρωπότητας αναφέρεται στην αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη, το θεό του Κάτω Κόσμου. but also one of the most old myths of mankind refers to the abduction of Persephone by Hades, the god of the Underworld. pero también uno de los mitos más antiguos de la humanidad hace referencia al rapto de Perséfone por parte de Hades, el dios del Inframundo.

Ο μύθος της αρπαγής πρωτοεμφανίζεται στη Θεογονία του Ησιόδου, ενώ το θέμα πραγματεύεται και ο Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα. The myth of the abduction first appears in Hesiod's Theogony, while the subject is also dealt with in the Homeric Hymn to Demeter. El mito del rapto aparece por primera vez en la Teogonía de Hesíodo, mientras que el tema también se aborda en el Himno homérico a Deméter.

Αυτό τον μύθο, καθώς και τον αποσυμβολισμό του θα σας παρουσιάσουμε σε αυτό το βίντεο. We will present this myth, as well as its de-symbolization, in this video.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega. Welcome to Alpha Ωmega channel.

Εάν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή If you are visiting our channel for the first time do not forget to Subscribe

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ‘ανεβάζουμε' νέο βίντεο. and click on the bell icon to get notified every time we upload a new video.

Τι λέτε, πάμε να ξεκινήσουμε; Shall we begin?

Η Περσεφόνη ήταν κόρη της Δήμητρας και του Δία. Persephone was the daughter of Demeter and Zeus. Perséfone era hija de Deméter y Zeus.

Η Δήμητρα, κόρη του Κρόνου και της Ρέας, είναι η θεά της γονιμότητας, προστάτιδα της γεωργίας και των καλλιεργειών Demeter, daughter of Kronos and Rhea, is the goddess of fertility, protector of agriculture and crops

και γενικότερα η θεά της βλάστησης και συνήθως απεικονίζεται να κρατάει κάποιο στάχυ και σε ορισμένες περιπτώσεις δάδα. and in general the goddess of vegetation and is usually depicted holding an ear of corn and in some cases a torch.

Από νωρίς έγινε στόχος πολλών θεών για την ομορφιά της. From young age she became the target of many gods for her beauty.

Η Δήμητρα όμως ήταν απόμακρη και ακατάδεκτη και αντιστεκόταν σε κάθε φιλόδοξο, που προσπαθούσε να την αποπλανήσει. But Demeter was distant and unacceptable and resisted any ambitious person who tried to seduce her.

Πρώτος ο Δίας ήταν αυτός που κατάφερε με τέχνασμα να την εξαπατήσει και να σμίξει μαζί της. Zeus was the first to trick her into cheating and mingling with her.

Ο Πατέρας των Θεών, γνωστός για τις ερωτοτροπίες του, αποφάσισε να αποπλανήσει και την απόμακρη θεά, που αδιαφορούσε για τους άντρες. The Father of the Gods, known for his courtship, decided to seduce the goddess, who was indifferent to men.

Έτσι μεταμορφώθηκε σε ταύρο και σαγήνευσε τη Δήμητρα, η οποία έμεινε έγκυος. So he transformed into a bull and seduced Demeter, who became pregnant.

Εννιά μήνες αργότερα γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, που ονομάστηκε Περσεφόνη. Nine months later a baby girl was born, named Persephone.

Η Δήμητρα αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην πολύ αγαπημένη κόρη της, που όσο μεγάλωνε, μεγάλωνε και η ομορφιά της. Demeter was completely devoted to her very beloved daughter, whose beauty grew as she grew older.

Έγινε τόσο όμορφη που, όταν την είδε ο Άδης, θεός του Κάτω Κόσμου, την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και αποφάσισε να την κλέψει. She became so beautiful that when Hades, god of the Underworld, saw her, he fell in love with her and decided to steal her.

Μια μέρα η νεαρή Περσεφόνη έπαιζε και μάζευε λουλούδια παρέα με την Αθηνά, την Άρτεμη και τις Ωκεανίδες νύμφες σ' ένα ανθισμένο λιβάδι του Νύσιου πεδίου. One day young Persephone was playing and picking flowers with Athena, Artemis and the Oceanic nymphs in a flowered meadow of the Nyssium field.

Η πεδιάδα αυτή ήταν μία πανέμορφη, καταπράσινη περιοχή με πλούσια βλάστηση, πάνω σε λόφο, κοντά στις Συρακούσες της Σικελίας. This plain was a beautiful, green area with lush vegetation, on a hill, near Syracuse, Sicily.

Το δάσος αντηχούσε χαρούμενα τραγούδια και ο ήχος από τα νερά των πηγών γινόταν ένα με τα γέλια των κοριτσιών. The forest resounded with happy songs and the sound of the spring water became one with the laughter of the girls.

Κάποια στιγμή η Περσεφόνη μαζί με μια από τις φίλες της, την Κυάνη, At one point Persephone and one of her friends, Cyan,

είδε μακριά έναν ανθισμένο λευκοκίτρινο νάρκισσο και θαμπώθηκε από τη θέα και την πανέμορφη μυρωδιά του. saw a blossoming white-yellow narcissus in the distance and was dazzled by the view and its beautiful smell.

Χωρίς δεύτερη σκέψη η Περσεφόνη άπλωσε το χέρι της για να τον κάνει δικό της. Without a second thought, Persephone reached out to cut the flower.

Μα προτού προλάβει η Περσεφόνη να κόψει το άνθος, άνοιξε η γη! But before Persephone could cut the flower, the earth opened!

Η ομορφιά της κόρης θάμπωσε τον Άδη , το σκοτεινό θεό του Κάτω Κόσμου, που είχε ήδη αποφασίσει να την κάνει βασίλισσά του και την παρακολουθούσε. The beauty of the daughter dazzled Hades, the dark god of the Underworld, who had already decided to make her his queen and was watching her.

Ξαφνικά, λοιπόν, ακούγεται ένας δυνατός κρότος, σείεται όλη η γη και δημιουργείται ένα ρήγμα βαθύ. Suddenly, a loud noise is heard, shaking the whole earth and creating a deep rift.

Μέσα από το ρήγμα εμφανίζεται ένα χρυσό άρμα, που το έσερναν αθάνατα άλογα! A golden chariot appears through the rift, dragged by immortal horses!

Οδηγός ήταν ο Άδης, που με το ένα χέρι κρατούσε τα χαλινάρια των αλόγων και με το άλλο άρπαξε την πανέμορφη κοπέλα. The rider was Hades, who with one hand held the reins of the horses and with the other grabbed the beautiful girl.

Ο φοβερός θεός του κάτω κόσμου με γρήγορες κινήσεις τραβάει την Περσεφόνη, παρά τις προσπάθειες της Κυάνης να την κρατήσει. The terrible god of the underworld pulls Persephone with quick movements, despite Cyan's efforts to keep her.

Έτσι ο Άδης πήρε την Περσεφόνη στο χρυσό άρμα του και ξεκίνησαν για το Βασίλειο του Κάτω Κόσμου! So Hades took Persephone in his golden chariot and they set out for the Kingdom of the Underworld!

Η Περσεφόνη, τη στιγμή που χανόταν στην άβυσσο πάνω στο άρμα του Άδη, Persephone, as she was lost in the abyss on the chariot of Hades,

έβγαλε μεγάλη κραυγή από μέσα της καλώντας τον πατέρα της Δία, το γιο του Κρόνου. cried out loud, calling her father Zeus, the son of Kronos.

Αλλά για κακή της τύχη αυτός είχε αλλού στραμμένη την προσοχή του. But unfortunately for her, he had his attention elsewhere. Pero por desgracia para ella, él tenía su atención en otra parte.

Κανένας θνητός δεν είδε, παρά μόνο η θεά Εκάτη άκουσε την κραυγή, No mortal saw anything, except the goddess Hecate heard the cry,

αλλά δεν αναγνώρισε τον απαγωγέα, γιατί το κεφάλι του καλυπτόταν από σκιές της νύχτας. but did not recognize the kidnapper, because his head was covered by night shadows.

Μόνο ο Ήλιος, που τα βλέπει όλα από ψηλά, είδε καλά το περιστατικό. Only the god Helios, who sees everything from above, saw the incident well.

Ένας μικρός απόηχος όμως από την κραυγή της Περσεφόνης αντήχησε στα βουνά και από τα βάθη των ωκεανών, However, a small echo of Persephone's cry echoed in the mountains and from the depths of the oceans, was

εξοστρακίστηκε και έφτασε μέχρι τον Όλυμπο, όπου βρίσκονταν η μητέρα της. expelled and reached Olympus, where her mother was.

Η Δήμητρα την άκουσε και η αγωνία έσφιξε την καρδιά της. Demeter listened to her and the agony tightened her heart.

Τρέχει, αλλά δε βρίσκει την Περσεφόνη! She run, but could not find Persephone!

Αμέσως η θεά, φανερά τρομαγμένη και γεμάτη μητρική ανησυχία, ορμάει σαν γεράκι από τα παλάτια των θεών και αρχίζει να την αναζητά σε γη και θάλασσα. Immediately the goddess, obviously terrified and full of maternal concern, rushes like a hawk from the palaces of the gods and begins to look for her on land and sea.

Λένε πως εννιά μέρες και εννιά νύχτες, χωρίς να φάει, χωρίς να πιει, χωρίς να πλυθεί και να στολιστεί, They say that for nine days and nine nights, without eating, without drinking, without washing and decorating,

η θεά περιπλανιόταν στον κόσμο κρατώντας δάδες στα χέρια της! the goddess wandered in the world holding torches in her hands!

Έψαχνε στη γη και τον ουρανό, διέσχιζε τα λαγκάδια και τις ρεματιές, She searched the earth and the sky, crossed the ravines,

δίπλα στις όχθες των ποταμών και των θαλασσών, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. next to the banks of rivers and seas, without any result.

Η Δήμητρα τότε, συνοδευόμενη από την Εκάτη, πήγε στο γιο του Υπερίωνα, Demeter then, accompanied by Hecate, went to Hyperion's son,

τον Ήλιο που βλέπει τα πάντα, και τον παρεκάλεσε να την πληροφορήσει τι απέγινε η θυγατέρα της. Helios who sees everything, and begged him to inform her what had happened to her daughter.

Πράγματι ο Ήλιος, που έβλεπε τα πάντα από τον ουρανό, λυπήθηκε τη θεά και της είπε πού βρισκόταν η κόρη της. Indeed, Helios who saw everything from the sky, took pity on the goddess and told her where her daughter was.

Ότι ο Άδης, δηλαδή ο αδελφός της, γιος της ίδιας μάνας, άρπαξε τη κόρη της με τη συγκατάθεση του Δία. That her brother Hades, abducted her daughter with the consent of Zeus.

Η Δήμητρα οργίστηκε τόσο με το Δία, ο οποίος επέτρεψε την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη, Demeter became so angry with Zeus, who allowed Persephone to be abducted by Hades,

και αποφάσισε να μην ξανανέβει στον ουρανό, αλλά να μείνει στη γη και να παραιτηθεί από τα θεϊκά της καθήκοντα, μέχρι που να της ξαναδώσουν την κόρη της! and decided not to ascend to heaven again, but to remain on earth and relinquish her divine duties, until she was given her daughter again!

Από τη λύπη και την οργή της δεν άφηνε τη γη να ξανανθίσει και οι καλλιέργειες άρχισαν να μαραζώνουν. Out of grief and anger she did not let the earth bloom again and the crops began to wither.

Ο Δίας, φανερά δυσαρεστημένος από την τραγική εξέλιξη, στέλνει τον ένα μετά τον άλλο Zeus, obviously dissatisfied with the tragic development, sends one after the other

όλους τους Ολύμπιους να παρακαλέσουν τη Δήμητρα να αλλάξει τη γνώμη της και να επιστρέψει στον Όλυμπο κοντά στους άλλους θεούς. all the Olympians to ask Demeter to change her mind and return to Olympus close to the other gods.

Μα η Δήμητρα ήταν ανένδοτη σε Θεούς και ανθρώπους. But Demeter was steadfast in Gods and men.

Αρνείται με πείσμα και τους λέει ότι με κανένα τρόπο δε θα πεισθεί, αν δεν πάρει πίσω την Περσεφόνη, την αρπαγμένη κόρης της. She stubbornly refuses and tells them that she will not be convinced in any way, if she does not take back Persephone, her kidnapped daughter.

Ο Δίας παρακινημένος από τις ικεσίες των ανθρώπων που πεινούσαν διέταξε τον Άδη να ελευθερώσει την Περσεφόνη Zeus, motivated by the pleas of the hungry people, ordered Hades to release Persephone

και στέλνει στον Κάτω Κόσμο τον Ερμή να φέρει πίσω στη Δήμητρα την κόρη της, για να πάψει την οργή της. and sends Hermes to the Underworld to bring her daughter back to Demeter, to stop her anger.

O Ερμής φτάνει στο βασίλειο των νεκρών και ζητάει από τον Άδη να επιτρέψει την επιστροφή της Περσεφόνης στη μητέρα της. Hermes arrives in the realm of the dead and asks Hades to allow Persephone to return to her mother.

Ο θεός του Κάτω Κόσμου προσποιείται ότι υπακούει στις διαταγές του Δία και αφήνει την Περσεφόνη να επιστρέψει στη μητέρα της. The god of the Underworld pretends to obey the orders of Zeus and lets Persephone return to her mother.

Πριν την αφήσει όμως να ανέβει στη γη, της έδωσε να φάει σπόρους ροδιάς, ώστε να εξασφαλίσει την επιστροφή της σε αυτόν. But before letting her go up to earth, he gave her to eat pomegranate seeds to ensure her return to him.

Ο Άδης γνώριζε ότι αν η κοπέλα κατανάλωνε τροφή στον Κάτω Κόσμο, θα δενόταν μαζί του και δεν θα μπορούσε να φύγει. Hades knew that if the girl ate food in the Underworld, she would bond with him and he could not leave.

Η Περσεφόνη έφαγε τα σπόρια και επισφράγισε τη μοίρα της. Persephone ate the seeds and sealed her fate.

Έπειτα ο βασιλιάς του κάτω κόσμου δίνει το άρμα του στον Ερμή να ανεβάσει την Περσεφόνη στη Γη. Then the king of the underworld gives his chariot to Hermes to bring Persephone back to Earth.

Έτσι η Περσεφόνη πάνω στο άρμα του Άδη, που το οδηγούσε ο Ερμής, παρουσιάστηκε στη μητέρα της. So Persephone ,on the chariot of Hades, led by Hermes, found her mother again.

Η Δήμητρα δέχτηκε την κόρη στο ναό της, αλλά η χαρά της δεν κράτησε πολύ. Demeter met her daughter at her temple, but her joy did not last long.

Διότι η Δήμητρα ρώτησε την Περσεφόνη, αν είχε φάει κάτι πριν αναχωρήσει από τον Κάτω Κόσμο, Because Demeter asked Persephone if she had eaten anything before leaving the Underworld,

και πληροφορήθηκε ότι η κόρη της είχε αναγκασθεί να φάει ρόδι πριν επιστρέψει στη Γη. and was informed that her daughter had been forced to eat a pomegranate before returning to Earth.

Κατάλαβε τότε ότι δε θα μπορούσε να την κρατήσει για πάντα κοντά της και έγινε έξαλλη. She realized then that he could not keep her close to her forever and became furious.

Για να την ηρεμήσει ο Δίας πρότεινε ένα συμβιβασμό. Για κάθε σπόρο που έφαγε η Περσεφόνη θα έμενε και ένα μήνα στον Κάτω Κόσμο. To calm her down, Zeus proposed a compromise. For every seed that Persephone ate, she would stay in the Underworld for a month.

Με την επέμβαση και της Ρέας συμφώνησαν οι θεοί να μένει η Περσεφόνη το ένα τρίτο του έτους With the intervention of Rhea, the gods agreed that Persephone should stay one third of the year

στο σύζυγό της Άδη και τα άλλα δύο τρίτα μεταξύ των Ολυμπίων θεών και της μητέρας της. with her husband Hades and the other two thirds among the Olympian gods and her mother.

Η θεά δέχθηκε την πρόταση και άφησε πάλι τα φυτά και τα δένδρα να ανθίσουν ως ένδειξη ικανοποίησης για την επιστροφή της Περσεφόνης. The goddess accepted the proposal and let the plants and trees bloom again as a sign of satisfaction for the return of Persephone.

Μια από τις πιο αποδεκτές θεωρίες είναι ότι η αρπαγή της Περσεφόνης One of the most accepted theories is that the abduction of Persephone

αποτυπώνει τη φυσική θεωρία του αγροτικού κύκλου, τη βλάστηση και την καρποφορία. reflects the natural theory of the agricultural cycle, vegetation and fruiting.

Η Δήμητρα είναι η μητέρα γη. Η Κόρη της Περσεφόνη, που έφαγε σπόρους ροδιού και πρέπει να ξαναγυρίζει στον Άδη, ταυτίζεται με τα δημητριακά. Demeter is the mother earth. Her daughter Persephone, who ate pomegranate seeds and has to return to Hades, symbolizes the cereals.

Η απαγωγή της είναι η αλληγορία του κύκλου της ευφορίας της φύσης. Her abduction is the allegory of the euphoric cycle of nature.

Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης είναι συμβολικός. The myth of the abduction of Persephone is symbolic.

Η Κόρη, που την παίρνει μέσα της η γη, ξαναβγαίνει την άνοιξη. The Kore(Persephone), who is taken inside the earth, comes out again in the spring.

Είναι κατά κάποιο τρόπο η ίδια η άνοιξη που έρχεται να ανθίσει τη γη, να την καρπίσει, να την κάνει χαρούμενη. It is in a way the Spring that comes to bloom the earth, to reap it, to make it happy.

Έτσι όμως και μπει το φθινόπωρο, η γη μαραίνεται και η Κόρη φεύγει από τη μάνα της τη γη και μπαίνει στο μυστηριώδη τόπο του τίποτα, στην καταστροφή. But when autumn comes, the earth withers and the Kore leaves her mother and enters a world of emptiness.

Η κάθοδος της Κόρης στον Κάτω κόσμο κάθε φθινόπωρο ταυτίζεται με την απουσία των καρπών, οι οποίοι αναφύονται την άνοιξη με την άνοδό της. The descent of the Kore to the Underworld every autumn symbolizes the absence of the fruits, which emerge in the spring with its ascent.

Η Κόρη κατεβαίνει στον Κάτω κόσμο κάθε φθινόπωρο, όπως οι σπόροι της παλιάς συγκομιδής σπέρνονται στους αγρούς και μπαίνουν στο χώμα με τη σπορά. The Kore goes down to the Underworld every autumn, as the seeds of the old harvest are sown in the fields and enter the soil with the seed.

Την Άνοιξη ξαναφυτρώνουν και βγαίνουν ξανά από το υπέδαφος πάνω στη γη. In the spring they sprout again and come out of the ground again on the ground.

Η «Κόρη» ανεβαίνει και ενώνεται πάλι με τη μητέρα της Δήμητρα, γιατί ο παλιός σπόρος ενώνεται με το νέο βλαστό. The Kore ascends and reunites with her mother Demeter, as the old seed joins the new shoot.

Οι σπόροι του ροδιού, που προσφέρει στην Περσεφόνη ο Άδης, ο θεός του κάτω κόσμου, The seeds of the pomegranate offered to Persephone by Hades, the god of the underworld,

συμβολίζουν τους σπόρους του σιταριού, που αποθηκεύονταν σε υπόγεια σιλό ή πιθάρια. symbolize the seeds of the wheat, which were stored in underground silos or jars.

Τα σπόρια του ροδιού κλεισμένα μέσα στο κέλυφος, όπως το σιτάρι στα πιθάρια, είναι σύμβολα αφθονίας. Pomegranate seeds enclosed in the shell, like wheat in jars, are symbols of abundance.

Τους καλοκαιρινούς μήνες η «Κόρη» βρίσκεται στο βασίλειο του Άδη, όπως το σιτάρι στα σιλό και τα πιθάρια. During the summer months, Kore is in the kingdom of Hades, like wheat in silos and jars.

Η απουσία της Κόρης ταυτίζεται με τη φύλαξή των σπόρων. The absence of the Kore(Persephone) is identified with the storage of the seeds.

Η επιστροφή της Περσεφόνης γιορταζόταν με τη σπορά του φθινοπώρου. The return of Persephone was celebrated with the sowing of autumn.

Τέλος, από τον ίδιο θεό του κάτω κόσμου, τον Άδη ή Πλούτωνα, ετυμολογείται και ο πλούτος , και το φρούτο του, το ρόδι, είναι σύμβολο διττό. Finally, wealth (Ploutos in Greek) is etymologized by the same god of the underworld, Hades or Pluto, and its fruit, the pomegranate, is a double symbol.

Είναι σύμβολο γονιμότητας και ευτυχίας και από το μύθο της Περσεφόνης κληρονομήσαμε και εμείς τη συνήθεια It is a symbol of fertility and happiness and from the myth of Persephone we inherited the habit of

να σπάμε το ρόδι την Πρωτοχρονιά στο κατώφλι του σπιτιού και οι νύφες στο κατώφλι του νέου τους σπιτιού για γούρι, πλούτο κι ευτυχία. breaking the pomegranate on New Year's Eve on the doorstep and the brides on the doorstep of their new home for good luck, wealth and happiness.

Αλλά είναι και σύμβολο του κάτω κόσμου, γι' αυτό σήμερα κόλλυβα δε λογίζονται χωρίς ρόδι μέσα, που συμβολίζουν και το αίμα. But it is also a symbol of the underworld, which is why today ritual/memorial food (Koliva in Greek) is not considered without pomegranate inside, which also symbolize blood. Pero también es un símbolo del inframundo, por lo que hoy en día se considera que no hay pega en la que no haya una granada, que también simboliza la sangre.

Υπάρχει όμως και η ανθρωπολογική διάσταση. Ο αποχωρισμός της θυγατέρας από τη μητέρα της κατά το γάμο. But there is also the anthropological dimension. The separation of the daughter from her mother during the marriage.

Ο γάμος και ο θάνατος είναι κυρίαρχος μέσα στο μύθο. Marriage and death are predominant in the myth.

Ο τραυματικός χωρισμός της μητέρας από τη νεαρή κόρη είναι επώδυνος, φέρνει θλίψη, λύπη και θυμό, αλλά τελικά οδηγεί στη συμφιλίωση. The traumatic separation of the mother from the young daughter is painful, it brings sadness, sorrow and anger, but it ultimately leads to reconciliation.

Ο γάμος και ο χωρισμός από τη μητέρα προκαλεί θυμό για τον άνδρα, που κλέβει την κόρη και τη στερεί από τη μητέρα της. Marriage and separation from the mother cause anger for the man, who steals the daughter and deprives her of her mother.

Στο τέλος όμως η συμφιλίωση έρχεται ανάμεσα στη μάνα, την κόρη και τον άντρα της, In the end, however, reconciliation comes between the mother, her daughter and her husband,

η ζωή συνεχίζεται και με αυτό τον τρόπο διαιωνίζεται το γένος των ανθρώπων από τους απογόνους κάθε γάμου. life goes on and in this way the human race is perpetuated by the descendants of every marriage.

Η ένωση της Κόρης με τη μάνα της αποτελεί και σύμβολο της αιωνιότητας της ανθρώπινης ζωής, που πηγάζει από τις γενεές που ξεπηδούν η μία από την άλλη. The union of the Kore with her mother is also a symbol of the eternity of human life, which originates from the generations that spring from each other.

Ο γάμος και ο τραυματικός χωρισμός της μητέρας από τη νεαρή κόρη της είναι ο θάνατος, που προκαλεί μεγάλη θλίψη στους ανθρώπους. The marriage and traumatic separation of the mother from her young daughter is death, which causes great sorrow to people.

Δεν οδηγεί όμως στον αφανισμό του ανθρώπινου γένους. But it does not lead to the extinction of the human race.

Όπως η κόρη ξαναγυρίζει στη μητέρα της, έτσι και η ζωή επανέρχεται, όταν η μια γενιά διαδέχεται την άλλη. As the daughter returns to her mother, so life returns, when one generation succeeds the other.

Όποια και εάν είναι πραγματικά η ερμηνεία του μύθου, Whatever the true interpretation of the myth, it

είναι γεγονός ότι η Περσεφόνη έχει συνδέσει το όνομά της άρρηκτα με τη Γεωργία και την ευφορία της ανά τους αιώνες. is a fact that Persephone has inextricably linked her name with agriculture and its euphoria over the centuries.

Οι άνθρωποι ερμηνεύοντας το σχετικό μύθο, πίστευαν ότι όσο καιρό η Περσεφόνη παραμένει στον Κάτω Κόσμο People interpreting the relevant myth, believed that as long as Persephone remains in the Underworld

και η Δήμητρα θρηνεί και οδύρεται για την κόρη της, νεκρώνεται η φύση και διακόπτεται η παραγωγή των σιτηρών. and Demeter mourns for her daughter, nature dies and the production of grain ceases.

Η σπορά των σιτηρών τον Οκτώβριο και η εμφάνιση της νέας βλάστησης της φύσης, The sowing of the grains in October and the appearance of the new vegetation of nature,

μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές, συνδυάστηκαν με την επιστροφή της Κόρης στον Επάνω Κόσμο after the first autumn rains, were combined with the return of Persephone to Earth

και τον εξευμενισμό της Μητέρας Δήμητρας, της Θεάς των δημητριακών, η οποία από τη χαρά της για την επιστροφή της κόρης της, and the consolation of mother Demeter, the Goddess of agriculture, feeling so happy for the return of her daughter,

θα επιτρέψει τον κανονικό ρυθμό της φύσης και θα συμβάλλει στη βελτίωση των μεθόδων καλλιέργειας των σιτηρών will allow the normal rhythm of nature and will contribute to the improvement of the methods of cultivation of cereals

και συγχρόνως στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων, θεσμοθετώντας τη λατρεία της στην Ελευσίνα. and at the same time to the improvement of life conditions of the people, instituting her worship in Eleusis (Eleusinian Mysteries).