Αθηνά και Αράχνη

Ζούσε κάποτε σε μια πόλη της Ιωνίας, τον Κολοφώνα, ένας ονομαστός για την τέχνη του βαφέας, που τον έλεγαν Ίδμονα.

Ο Ίδμονας είχε μια κόρη, την Αράχνη, που ήταν κι αυτή περίφημη υφάντρα.

Λέγεται μάλιστα ότι την τέχνη της υφαντικής της την είχε μάθει η ίδια η θεά Αθηνά.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο.

Τί λέτε πάμε να ξεκινήσουμε;

Η φήμη της Αράχνης όσο περνούσε ο καιρός μεγάλωνε όλο και πιο πολύ.

Σιγά σιγά, η δόξα της πήρε τα μυαλά και άρχισε να καυχιέται για την τέχνη της,

φθάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι ούτε ακόμα και η θεά Αθηνά

δεν μπορούσε να υφάνει τόσο λεπτά και δύσκολα σχέδια έτσι όπως τα υφαίνουν τα δικά της χέρια!

Η υπεροπτική αυτοπεποίθηση της Αράχνης την οδήγησε στο να προκαλέσει την Αθηνά σε αγώνα υφαντικής.

Η θεά της έδωσε μια ευκαιρία, για να μετανοήσει για τα ασύνετα λόγια της.

Μεταμφιέστηκε σε γριά και εμφανίστηκε μπροστά στην Αράχνη.

Οι συμβουλές που της έδωσε για να μεταστρέψει τη συμπεριφορά της προκάλεσαν την οργή της νέας,

η οποία μάλιστα έφτασε στο σημείο να επιχειρήσει να χειροδικήσει τη γριά γυναίκα.

Η Αθηνά αποκαλύφθηκε, όμως η νέα επέμενε στα πρωτεία της.

Ο διαγωνισμός άρχισε.

Η Αθηνά ετοίμασε ένα σχέδιο στο οποίο φαίνονταν οι θεοί του Ολύμπου να τιμωρούν έναν άνθρωπο ο οποίος δεν τους σεβόταν και θεωρούσε τον εαυτό του καλύτερό τους.

Ήθελε με αυτό το σχέδιο να συμβουλέψει την Αράχνη να δείχνει σεβασμό στην Αθηνά

που την είχε μάθει να υφαίνει τόσο καλά, διαφορετικά θα την τιμωρούσε.

Αφού λοιπόν η Αθηνά τελείωσε το σχέδιό της το έδειξε στην Αράχνη και ρώτησε την γνώμη της για αυτό.

Η Αράχνη απάντησε ότι της άρεσε και αμέσως άρχισε να ετοιμάζει το δικό της σχέδιο.

Στο δικό της ύφασμα η Αράχνη παρουσίασε τους θεούς παρασυρμένους από αδυναμίες και ταπεινά ένστικτα.

Όλο σκηνές άσεμνες, προσβλητικές για τους αθάνατους του Ολύμπου.

Ο θυμός της θεάς Αθηνάς έγινε τότε ασυγκράτητος.

Ψάχνοντας όμως να βρει κάποια ατέλεια δε βρήκε τίποτα. Τόσο τέλεια δουλειά ήταν.

Το ίδιο τέλεια αλήθεια, όσο κι η δική της.

"Κρίμα", είπε η θεά. "Αλλά ας μάθουν όσοι δεν ξέρουν, πως η τέχνη δε γίνεται με το θράσος αλλά με την αγάπη".

Και δίνει μία και σκίζει το υφαντό με τις προσβλητικές για τους θεούς παραστάσεις.

Και τότε η Αράχνη έπεσε ξαφνικά από την πιο μεγάλη περηφάνεια, στην πιο βαριά ταπείνωση.

Αυτό δε μπορούσε να το αντέξει. Πήρε ένα σκοινί, έκανε μια θηλιά και κρεμάστηκε.

Μα η Αθηνά την πρόλαβε, χαλάρωσε τη θηλιά και της είπε:

" Εξακολούθησε να ζεις και να υφαίνεις έτσι όπως είσαι τώρα, κρεμασμένη απ' αυτό το σκοινί.

Κι η τιμωρία αυτή να πέσει και στους απογόνους σου, φαντασμένο πλάσμα!".

Και τη μεταμόρφωσε σ' ένα έντομο, τη γνωστή αράχνη.

Από τότε, η Αράχνη κρέμεται πάντα στον ιστό της και υφαίνει αδιάκοπα και τέλεια όπως τον καιρό που ήταν άνθρωπος,

μα και τώρα το έργο της γίνεται χωρίς αγάπη. Έτσι, όποιος το δει, το σκίζει.

Κι αρχίζει πάλι και πάλι να υφαίνει με την ίδια υπομονή και τέχνη…