×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Conan Doyle, A. - Σπουδή στο Άλικο, 1.5 Η αγγελία μας φέρνει έναν επισκέπτη

1.5 Η αγγελία μας φέρνει έναν επισκέπτη

Η πρωινές μας περιπέτειες υπήρξαν κάτι παραπάνω από όσο άντεχε η εξασθενημένη μου κράση, και ήμουν εξαντλημένος το μεσημέρι. Κατόπιν της αναχώρησης του Χολμς για το κοντσέρτο, ξάπλωσα στον καναπέ και επιχείρησα να κοιμηθώ για κάνα δυο ώρες. Η προσπάθεια μου απέβη άκαρπη. Το μυαλό μου ήταν υπερβολικά αναστατωμένο από όλα όσα είχαν συμβεί, και τα πλέον παράδοξα κύματα της φαντασίας και εικασίες συνωστίζονταν εντός του. Κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου έβλεπα μπροστά την παραμορφωμένη, όμοια με μπαμπουίνο, μορφή του δολοφονημένου άνδρα. Τόσο δυσοίωνη ήταν η εντύπωση που το πρόσωπο εκείνο μου είχε προξενήσει ώστε συναντούσα δυσκολίες να αισθανθώ κάτι άλλο εκτός από ευγνωμοσύνη για εκείνον που είχε εξαλείψει από τον κόσμο τον κάτοχο του. Αν ποτέ ανθρώπινα χαρακτηριστικά φανέρωσαν αχρειότητα του πλέον κακόβουλου είδους, τότε επρόκειτο μετά βεβαιότητας περί εκείνων του Ένοκ Τ. Ντρέμπερ, εκ του Κλήβελαντ. Ωστόσο αντιλαμβανόμουν πως η δικαιοσύνη όφειλε να αποδοθεί, και πως η αχρειότητα του θύματος δεν αποτελούσε απαλλαγή στα μάτια του νόμου.

Όσο περισσότερο το συλλογιζόμουν τόσο πιο πολύ η υπόθεση του συντρόφου μου, πως ο άνδρας είχε δηλητηριαστεί, εμφανιζόταν. Θυμήθηκα τον τρόπο κατά τον οποίο είχε οσμιστεί τα χείλη του, και δεν είχα αμφιβολία πως είχε εντοπίσει κάτι το οποίο είχε εμπνεύσει την ιδέα. Τότε, πάλι, αν δεν επρόκειτο για δηλητήριο, τι είχε προξενήσει το θάνατο του άνδρα, αφού δεν υπήρχε ούτε τραύμα αλλά ούτε και ίχνη στραγγαλισμού; Όμως, από την άλλη, ποιανού το αίμα ήταν εκείνο που είχε κυλήσει σε τέτοια ποσότητα στο πάτωμα; Δεν υπήρχαν ίχνη πάλης, ούτε είχε το θύμα κάποιο όπλο το οποίο θα ήταν δυνατόν να πληγώσει έναν αντίπαλο. Εφόσον όλες αυτές οι ερωτήσεις παρέμεναν αναπάντητες, ένοιωσα ότι ο ύπνος δεν θα αποτελούσε εύκολο ζήτημα, είτε για τον Χολμς είτε για εμένα. Η ήρεμος, γεμάτη αυτοπεποίθηση συμπεριφορά του με έπειθε πως είχε ήδη σχηματίσει μια θεωρία η οποία εξηγούσε όλα τα γεγονότα, αν και περί τίνος επρόκειτο ούτε κατ' ιδέα δεν μπορούσα να εικάσω.

Άργησε πολύ να επιστρέψει—τόσο πολύ, που ήξερα πως το κοντσέρτο δεν ήταν δυνατόν να τον έχει κρατήσει όλη αυτή την ώρα. Το δείπνο βρισκόταν στο τραπέζι πριν εμφανισθεί.

«Ήταν υπέροχο», είπε, καθώς πήρε την θέση του. «Θυμάσαι τι λέει ο Δαρβίνος σχετικά με τη μουσική; Ισχυρίζεται πως η ικανότητα παραγωγής και εκτίμησης της υπήρχε μεταξύ του ανθρώπινου είδους πολύ πριν φτάσει στην ικανότητα της ομιλίας. Ίσως να αποτελεί τον λόγο που μας επηρεάζει με τόση λεπτότητα. Υπάρχουν αμυδρές μνήμες στις ψυχές μας από εκείνους τους ομιχλώδεις αιώνες όταν ο κόσμος έκανε τα πρώτα του βήματα.»

«Αποτελεί μια μάλλον ακραία άποψη», σχολίασα.

«Οι ιδέες του καθενός δύνανται να είναι τόσο ακραίες όσο η Φύση όταν πρόκειται να ερμηνεύσουν την Φύση», απάντησε. «Τι συμβαίνει; Δεν μου φαίνεσαι και πολύ καλά. Εκείνη η υπόθεση της οδού Μπρίξτον σε έχει αναστατώσει.»

«Για να πω την αλήθεια, με έχει», είπα. «Θα έπρεπε να έχω σκληρύνει σχετικά με τέτοια θέματα έπειτα από τις εμπειρίες μου στο Αφγανιστάν. Αντίκρισα τους ίδιους τους συμπολεμιστές μου να κομματιάζονται στο Μειγουάν δίχως να χάσω την ψυχραιμία μου.»

«Το καταλαβαίνω. Υπάρχει ένα μυστήριο σχετικά το οποίο και εξάπτει την φαντασία· εκεί που δεν υπάρχει φαντασία δεν υπάρχει και τρόμος. Είδες την απογευματινή εφημερίδα;»

«Όχι.»

«Προσφέρει μια σχετικά καλή αναφορά της ιστορίας. Δεν αναφέρει το γεγονός πως όταν ο άντρας μετακινήθηκε, μια γυναικεία βέρα έπεσε στο πάτωμα. Και είναι ευχή έργον που δεν το αναφέρει.»

«Γιατί;»

«Κοίτα αυτή την αγγελία», απάντησε. «Έβαλα να σταλεί σε κάθε εφημερίδα σήμερα το πρωί αμέσως μετά την υπόθεση.»

Μου πέταξε την εφημερίδα και είδα το σημείο που είχε υποδείξει. Επρόκειτο για την πρώτη ανακοίνωση της στήλης ‘Απωλεσθέντα'. ‘Στην Οδό Μπρίξτον, σήμερα το πρωί», έγραφε, «μια απλή χρυσή βέρα, ευρέθη στο δρόμο μεταξύ της ταβέρνας ‘Λευκό Ελάφι' και του Αλσυλλίου Χόλλαντ. Απευθυνθείτε στον Δρ. Γουώτσον, στο 221Β, της Οδού Μπέϊκερ, μεταξύ οχτώ και εννέα σήμερα το βράδυ.»

«Συγχώρεσε με για την χρήση του ονόματος σου», είπε. «Αν χρησιμοποιούσα το δικό μου μερικοί από εκείνους τους ανόητους θα το αναγνώριζαν, και θα ήθελαν να ανακατευθούν στην υπόθεση.»

«Δεν τίθεται θέμα», απάντησα. «Όμως υποθέτοντας πως κάποιος έρχεται, δεν έχω κανένα δαχτυλίδι.»

«Ω ναι, έχεις», είπε εκείνος, δίνοντας μου ένα. «Αυτό θα μας καλύψει. Είναι σχεδόν πανομοιότυπο.»

«Και ποιος προσδοκείς πως θα απαντήσει στην προκειμένη αγγελία.»

«Μα, ο άνδρας με το καφέ παλτό—ο ροδοκόκκινος φίλος μας με τις φαρδιές. Αν δεν έρθει αυτοπροσώπως θα στείλει κάποιον συνεργό.»

«Δεν θα θεωρήσει την όλη κατάσταση ως κάτι υπερβολικά παρακινδυνευμένο;»

«Καθόλου. Αν η άποψη περί της υπόθεσης είναι ορθή, και έχω κάθε λόγο να πιστεύω πως είναι, ο άνδρας αυτός θα επέλεγε να ριψοκινδυνέψει τα πάντα παρά να χάσει το δαχτυλίδι. Σύμφωνα με την αίσθηση μου του έπεσε ενώ έσκυβε πάνω από το σώμα του Ντρέμπερ και δεν του έλειψε την στιγμή εκείνη. Αργότερα, έχοντας φύγει από το σπίτι ανακάλυψε την απώλεια του και επέστρεψε εσπευσμένα πίσω, όμως βρήκε την αστυνομία να έχει καταλάβει τον χώρο, χάριν στην δική του απερισκεψία να αφήσει το κερί αναμμένο. Αναγκάστηκε να προσποιηθεί τον μεθυσμένο ώστε να αποτρέψει τις υποψίες τις οποίες είναι δυνατόν να εγείρονταν από την εμφάνιση του στην πόρτα. Τώρα φέρε τον εαυτό σου στην θέση του άνδρα. Σκεφτόμενος το ζήτημα ξανά, θα πρέπει να του πέρασε από το μυαλό πως υπήρχε περίπτωση να είχε χάσει το δαχτυλίδι στον δρόμο έχοντας αφήσει το σπίτι. Τι θα έκανε, τότε; Θα έψαχνε ανυπόμονα τις απογευματινές εφημερίδες με την ελπίδα να το βρει μεταξύ των αναφορών των απολεσθέντων. Το μάτι του, φυσικά, θα γυάλιζε πέφτοντας πάνω σε αυτό. Θα ήταν περιχαρής. Γιατί θα έπρεπε να φοβηθεί για παγίδα; Δεν θα υπήρχε λόγος στα μάτια του γιατί η εύρεση του δαχτυλιδιού θα συνδυαζόταν με τον φόνο. Θα ερχόταν. Θα έρθει. Θα τον συναντήσεις εντός της ώρας;»

«Και μετά;» ρώτησα.

«Οου, αφήνεις εμένα να λογαριασθώ μαζί του τότε. Έχεις καθόλου όπλα;»

«Έχω το παλιό μου υπηρεσιακό περίστροφο και μερικά φυσίγγια.»

«Καλύτερα να το καθαρίσεις και να το γεμίσεις. Θα είναι απελπισμένος, και μολονότι θα τον πιάσω αιφνιδιαστικά, είναι εξίσου καλό να είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο.»

Πήγα στο υπνοδωμάτιο μου και ακολούθησα την συμβουλή του. Όταν επέστρεψα με το πιστόλι το τραπέζι είχε καθαρισθεί, και ο Χολμς ήταν απασχολημένος στην αγαπημένη του ενασχόληση να γρατσουνίζει στο βιολί του.

«Η πλοκή βαθαίνει», είπε, καθώς μπήκα· «Μόλις έλαβα μια απάντηση στο τηλεγράφημα μου στην Αμερική. Η άποψη μου επί της υπόθεσης είναι η σωστή.»

«Και ποια είναι;» ρώτησα ανυπόμονα.

«Το δοξάρι μου θα είναι ότι πρέπει σε καινούργιες χορδές», σχολίασε. «Βάλε το πιστόλι στην τσέπη σου. Όταν έρθει ο τύπος μίλησε του φυσιολογικά. Άσε τα υπόλοιπα σε μένα. Μην τον τρομάξεις κοιτώντας τον υπερβολικά επίμονα.»

«Είναι ήδη οχτώ η ώρα», είπα, κοιτώντας το ρολόι μου.

«Ναι. Πιθανόν να είναι εδώ σε μερικά λεπτά. Άνοιξε την πόρτα μια σπιθαμή. Αρκεί. Τώρα βάλε το κλειδί από μέσα. Σε ευχαριστώ! Αυτό είναι ένα αλλόκοτο βιβλίο που διάλεξα από κάποιον πάγκο χθες—‘De Jure inter Gentes'—εκδόθηκε στα Λατινικά στο φέουδο των Λόουλάντς ((Σ.τ.Μ.) – Lowlands, τα πεδινά της Σκοτίας), το 1642. Το κεφάλι του Καρόλου βρισκόταν ακόμα στερεωμένο πάνω στους ώμους του όταν ετούτο ο μικρός καφετής τόμος γράφτηκε.»

«Ποιος είναι ο εκδότης;»

«Φιλίπ ντε Κρουά, οποίος και αν ήταν. Στο εσώφυλλο, σε εξαιρετικά ξεθωριασμένο μελάνι, είναι γραμμένο ‘Ex libris ((Σ.τ.Μ. )- (Latin) ενδεικτικό πως το βιβλίο ανήκει στην Βιβλιοθήκη του ατόμου του οποίου το όνομα ακολουθεί.) Γκουλιόλμι Ουάιτ.' Αναρωτιέμαι ποιος να ήταν ο Γουίλιαμ Ουάιτ. Κάποιος πρακτικός δικηγόρος του δεκάτου εβδόμου αιώνα, υποθέτω. Η γραφή του έχει κάτι το επίσημα νομικό. Να που έρχεται ο άνθρωπος μας, πιστεύω.»

Καθώς μίλησε ένα κοφτό κουδούνισμα ακούστηκε. Ο Σέρλοκ Χολμς σηκώθηκε απαλά και μετακίνησε την καρέκλα του προς την κατεύθυνση της πόρτας. Ακούσαμε την υπηρέτρια να διασχίζει τον διάδρομο, και τον κοφτό ήχο του μάνταλου καθώς άνοιξε.

«Μένει εδώ ο Δρ. Γουώτσον;» ρώτησε μια καθάρια μολονότι κάπως τραχιά φωνή. Δεν μπορέσαμε να ακούσουμε την φωνή της υπηρέτριας, όμως η πόρτα έκλεισε, και κάποιος άρχισε να ανεβαίνει τις σκάλες. Το πάτημα ήταν κάπως αβέβαιο, και συρτό. Ένα βλέμμα έκπληξης πέρασε από το πρόσωπο του συντρόφου μου καθώς το άκουσε. Κινήθηκε αργά διασχίζοντας τον διάδρομο, και ένα αδύναμο χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα.

«Περάστε», φώναξα.

Στο κάλεσμα μου, αντί του βίαιου άντρα τον οποίο αναμέναμε, μια εξαιρετικά γερασμένη και ρυτιδωμένη γυναίκα μπήκε χωλαίνοντας στο δωμάτιο. Φάνηκε να τυφλώνεται από το ξαφνικό φως, κι έχοντας προβεί σε μια μικρή υπόκλιση, στάθηκε τρεμοπαίζοντας τα θολά της μάτια προς εμάς και ψαχουλεύοντας στην τσέπη της με νευρικά, με τρεμάμενα δάκτυλα. Κοίταξα προς τον σύντροφο μου, και το πρόσωπο του είχε πάρει μια τέτοια απογοητευμένη έκφραση ώστε το μόνο που ήμουν σε θέση να κάνω ήταν να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.

Το χούφταλο τράβηξε μια απογευματινή εφημερίδα, και έδειξε την αγγελία μας. «Αυτό είναι που με έφερε, καλοί μου κύριοι», είπε, κάνοντας άλλη μια υπόκλιση· «μια χρυσή βέρα στον δρόμο του Μπρίξτον. Ανήκει στο κορίτσι μου τη Σάλλυ, που παντρεύτηκε τέτοιο καιρό πριν κάνα δωδεκάμηνο, που ο άντρας της είναι φροντιστής σε ένα βαπόρι της Ένωσης, και τι θα πει αν ‘ρθει και την βρει δίχως τη βέρα της ούτε που θέλω να το σκέφτομαι, εκείνος που νευριάζει ακόμα και στις καλές του μέρες, μα πιότερο όταν τα έχει τσούξει. Με την άδεια σας, πήγε στο τσίρκο το περασμένο βράδυ με—»

«Είναι το δαχτυλίδι της αυτό;» ρώτησα.

«Δόξα σοι ο Θεός!» φώναξε η γριά γυναίκα, «Η Σάλλυ θα είναι μια ευτυχισμένη γυναίκα απόψε. Αυτό είναι το δαχτυλίδι.»

«Κι αν επιτρέπεται ποια είναι η διεύθυνση σας;» Ρώτησα, σηκώνοντας ένα μολύβι.

«Νο. 13, Οδός Ντάνκαν, Χάουντσντίτς. Πολύς δρόμος από δω.»

Η Οδός Μπρίξτον δεν πέφτει μεταξύ κάποιου τσίρκου και του Χάουντσντιτς», είπε κοφτά ο Σέρλοκ Χολμς.

Η γριά στράφηκε πίσω και κοίταξε έντονα προς το μέρος του μέσα από τα μικρά κοκκινισμένα μάτια της. «Ο κύριος ρώτησε τη διεύθυνση μου», είπε. «Η Σάλλυ μένει σε ένα σπίτι, στο Νο. 3, στην Τοποθεσία Μέιφιλντ, στο Πέκαμ.»

«Και το όνομα σας είναι—»

«Το όνομα μου είναι Σώγιερ —το δικό της είναι Ντέννις, την οποία ο Τομ Ντέννις παντρεύτηκε—κι είναι ξύπνιο, ντόμπρο παλικάρι, επίσης, για όσο βρίσκεται στη θάλασσα, κι ένας φροντιστής που όλοι στην εταιρεία τον έχουν σε εκτίμηση· μα όταν είναι στη στεριά, πότε στις γυναίκες και πότε στα καπηλειά—»

«Ορίστε το δαχτυλίδι σας, Κα Σώγιερ», την διέκοψα, υπακούοντας σε ένα σινιάλο από τον σύντροφο μου· «είναι σαφές πως ανήκει στην κόρη σας, και χαίρομαι που είμαι σε θέση να το επιστρέψω στον δικαιωματικό του ιδιοκτήτη.»

Με πολυάριθμες μασημένες ευλογίες και εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης το χούφταλο το έχωσε στην τσέπη της, και σέρνοντας κατέβηκε τις σκάλες. Ο Σέρλοκ Χολμς τινάχτηκε όρθιος την στιγμή που είχε φύγει και όρμησε στο δωμάτιο του. Επέστρεψε σε μερικές στιγμές τυλιγμένος με μια χλαίνη και ένα κασκόλ. «Θα την ακολουθήσω», είπε, βιαστικά· «πρέπει να είναι συνεργός, και θα με οδηγήσει σε αυτόν. Περίμενε με.» Η πόρτα της εισόδου είχε κλείσει με δύναμη πίσω από την επισκέπτρια μας πριν ο Χολμς να κατέβει τη σκάλα.

Κοιτώντας μέσα από το παράθυρο την έβλεπα να περπατά αδύναμα στην απέναντι μεριά, ενώ ο διώκτης της την συνόδευε μένοντας λίγο πιο πίσω. «Είτε ολόκληρη η θεωρία του είναι λανθασμένη», σκέφτηκε από μέσα μου, «είτε θα οδηγηθεί στην καρδιά του μυστηρίου.» Δεν χρειαζόταν να μου ζητήσει να τον περιμένω, γιατί ένοιωθα πως ο ύπνος ήταν αδύνατον να με πιάσει μέχρι να ακούσω τα αποτελέσματα της περιπέτειας του.

Κόντευε εννέα όταν ξεκίνησε. Δεν είχα ιδέα πόσο θα αργούσε, εντούτοις κάθισα απαθής καπνίζοντας την πίπα μου και γυρίζοντας τις σελίδες του βιβλίου ‘Vie de Boheme,' του Χένρυ Μαργκέρ. Πήγε δέκα, και άκουσα τα πατήματα των υπηρετριών καθώς ετοιμάζονταν να πάνε στο κρεβάτι. Έντεκα, και η εξαιρετικά επιβλητική περπατησιά της σπιτονοικοκυράς πέρασε από την πόρτα μου, κατευθυνόμενη για τον ίδιο προορισμό. Κόντευε δώδεκα πριν ακούσω τον κοφτό ήχο του μάνταλου. Την στιγμή που μπήκε διέκρινα από το πρόσωπο του πως δεν είχε πετύχει. Χαρά και θλίψη έμοιαζαν να παλεύουν για το έλεγχο του, μέχρι που η πρώτη κέρδισε τη μάχη, και ξέσπασε σε δυνατά γέλια.

«Δεν θα ήθελα για τίποτα στον κόσμο να το μάθουν από την Σκότλαντ Γιάρντ», φώναξε, πέφτοντας στην πολυθρόνα του· «τους έχω κουρντίσει τόσο πολύ που δεν θα με άφηναν ξανά στην ησυχία μου. Έχω την πολυτέλεια να γελάω, γιατί ξέρω πως θα πάρω την εκδίκηση μου με την παρέλευση του χρόνου.

«Τι συνέβη λοιπόν;» ρώτησα.

«Οου, δεν με πειράζει να αφηγηθώ μια ιστορία που δεν με τιμά. Το πλάσμα είχε ελάχιστα προχωρήσει πριν αρχίσει να κουτσαίνει και να δείχνει κάθε σημάδι πως την είχαν πιάσει τα πόδια της. Λίγο αργότερα, στάθηκε, και σταμάτησε μια τετράτροχη που περνούσε. Κατάφερα να βρίσκομαι κοντά της έτσι που άκουσα την διεύθυνση, μα δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, γιατί την τραγούδησε τόσο δυνατά που θα μπορούσε να ακουστεί στην άλλη μεριά του δρόμου, «Πήγαινε στο Νο 13, στην Οδό Ντάνκαν, στο Χάουντσντιτς», φώναξε.

Άρχισε να φαίνεται γνήσιο, συλλογίσθηκα, και παρακολουθώντας τη μέχρι να μπει μέσα, κούρνιασα πίσω. Πρόκειται για μια τέχνη στην οποία κάθε ντετέκτιβ θα όφειλε να είναι ειδικός. Λοιπόν, ξεκινήσαμε, και το χαλινάρι ούτε που τραβήχτηκε μέχρι που φτάσαμε στην υπό συζήτηση οδό. Πήδηξα κάτω πριν φτάσουμε στην πόρτα, και κατηφόρισα τον δρόμο με έναν άνετο, νωχελικό τρόπο. Είδα τον αμαξά να σταματά στην άκρη. Ο αμαξάς πήδησε κάτω, και τον είδα να ανοίγει την πόρτα και να στέκεται περιμένοντας. Κανείς δεν βγήκε έξω. Όταν έφτασα κοντά του έψαχνε παντού μέσα στην άδεια άμαξα, και είχε ξεσπάσει σε μια εξαίρετη συλλογή από βρισιές τις οποίες ούτε που είχα ακούσει ξανά. Δεν υπήρχε σημάδι είτε ίχνος της επιβάτισσας του, και φοβούμαι πως θα περάσει καιρός πριν να πάρει τα κόμιστρα του. Ρωτώντας στο Νούμερο 13 ανακαλύψαμε πως το σπίτι άνηκε σε έναν αξιοσέβαστο ταπετσιέρη, ονόματι Κέσγουικ, και πως κανένας ονόματι Σώγιερ ή Ντένις δεν υπήρξε εκεί.»

«Δεν θέλεις να μου πεις», φώναξα, κατάπληκτος, «πως εκείνη η τρεμάμενη, αδύναμη γριά κατόρθωσε να βγει από την άμαξα ενώ βρισκόταν εν κινήσει, δίχως είτε εσύ είτε ο οδηγός να την δείτε;»

«Ποια γριά μου λες που να πάρει!» είπε ο Σέρλοκ Χολμς κοφτά. «Όσο ήταν εκείνη γριά άλλο τόσο ήμασταν και εμείς που την πατήσαμε. Θα πρέπει να ήταν ένας νεαρός, και μάλιστα αρκετά ευκίνητος, επίσης, εκτός του ότι ήταν και ένας αξεπέραστος ηθοποιός. Η αμφίεση του ήταν απαράμιλλη. Αντιλήφθηκε πως παρακολουθούταν, δίχως αμφιβολία, και χρησιμοποίησε αυτό το κόλπο για να με ξεφορτωθεί. Αποδεικνύει πως ο άνθρωπος που κυνηγάμε δεν είναι και τόσο μόνος όσο είχαν υπολογίσει πως θα ήταν, αλλά έχει φίλους που είναι έτοιμοι να ριψοκινδυνέψουν τα πάντα για εκείνον. Για την ώρα, γιατρέ, δείχνεις αποκαμωμένος. Άκουσε την συμβουλή μου και πήγαινε για ύπνο.»

Το βέβαιο ήταν πως ένοιωθα εξαιρετικά κουρασμένος, έτσι υπάκουσα το πρόσταγμα του. Άφησα τον Χολμς καθισμένο μπροστά από την φωτιά που αργόκαιγε, και βαθιά μέσα στην νύχτα άκουγα το βαθύ, μελαγχολικό κλαψούρισμα του βιολιού του, και ήξερα καλά πως συλλογιόταν ακόμη το παράξενο ζήτημα το οποίο είχε αναλάβει να ξεδιαλύνει.


1.5 Η αγγελία μας φέρνει έναν επισκέπτη

Η πρωινές μας περιπέτειες υπήρξαν κάτι παραπάνω από όσο άντεχε η εξασθενημένη μου κράση, και ήμουν εξαντλημένος το μεσημέρι. Our morning adventures were more than my weakened wine could handle, and I was exhausted at noon. Κατόπιν της αναχώρησης του Χολμς για το κοντσέρτο, ξάπλωσα στον καναπέ και επιχείρησα να κοιμηθώ για κάνα δυο ώρες. After Holmes left for the concert, I lay down on the couch and tried to sleep for a couple of hours. Η προσπάθεια μου απέβη άκαρπη. My effort was fruitless. Το μυαλό μου ήταν υπερβολικά αναστατωμένο από όλα όσα είχαν συμβεί, και τα πλέον παράδοξα κύματα της φαντασίας και εικασίες συνωστίζονταν εντός του. My mind was overwhelmed by everything that had happened, and the most paradoxical waves of fantasy and conjecture were crowding inside. Κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου έβλεπα μπροστά την παραμορφωμένη, όμοια με μπαμπουίνο, μορφή του δολοφονημένου άνδρα. Every time I closed my eyes I saw in front of me the deformed, baboon-like form of the murdered man. Τόσο δυσοίωνη ήταν η εντύπωση που το πρόσωπο εκείνο μου είχε προξενήσει ώστε συναντούσα δυσκολίες να αισθανθώ κάτι άλλο εκτός από ευγνωμοσύνη για εκείνον που είχε εξαλείψει από τον κόσμο τον κάτοχο του. So ominous was the impression that that person had made on me that I had difficulty feeling anything other than gratitude for the one who had eliminated the possessor from the world. Αν ποτέ ανθρώπινα χαρακτηριστικά φανέρωσαν αχρειότητα του πλέον κακόβουλου είδους, τότε επρόκειτο μετά βεβαιότητας περί εκείνων του Ένοκ Τ. Ντρέμπερ, εκ του Κλήβελαντ. If human characteristics ever showed the futility of the most malicious species, then it was certainly those of Enoch T. Dreber of Cleveland. Ωστόσο αντιλαμβανόμουν πως η δικαιοσύνη όφειλε να αποδοθεί, και πως η αχρειότητα του θύματος δεν αποτελούσε απαλλαγή στα μάτια του νόμου. However, I realized that justice had to be done, and that the victim's uselessness was not an acquittal in the eyes of the law.

Όσο περισσότερο το συλλογιζόμουν τόσο πιο πολύ η υπόθεση του συντρόφου μου, πως ο άνδρας είχε δηλητηριαστεί, εμφανιζόταν. The more I thought about it, the more my partner's hypothesis that the man had been poisoned appeared. Θυμήθηκα τον τρόπο κατά τον οποίο είχε οσμιστεί τα χείλη του, και δεν είχα αμφιβολία πως είχε εντοπίσει κάτι το οποίο είχε εμπνεύσει την ιδέα. I remembered the way his lips smelled, and I had no doubt he had spotted something that had inspired the idea. Τότε, πάλι, αν δεν επρόκειτο για δηλητήριο, τι είχε προξενήσει το θάνατο του άνδρα, αφού δεν υπήρχε ούτε τραύμα αλλά ούτε και ίχνη στραγγαλισμού; Όμως, από την άλλη, ποιανού το αίμα ήταν εκείνο που είχε κυλήσει σε τέτοια ποσότητα στο πάτωμα; Δεν υπήρχαν ίχνη πάλης, ούτε είχε το θύμα κάποιο όπλο το οποίο θα ήταν δυνατόν να πληγώσει έναν αντίπαλο. Then, again, if it were not poison, what had caused the death of the man, since there was neither trauma nor traces of strangulation? But on the other hand, whose blood was the one that had flowed in such quantity on the floor? There were no signs of a fight, nor did the victim have a weapon that could injure an opponent. Εφόσον όλες αυτές οι ερωτήσεις παρέμεναν αναπάντητες, ένοιωσα ότι ο ύπνος δεν θα αποτελούσε εύκολο ζήτημα, είτε για τον Χολμς είτε για εμένα. Since all these questions remained unanswered, I felt that sleep would not be an easy task, either for Holmes or for me. Η ήρεμος, γεμάτη αυτοπεποίθηση συμπεριφορά του με έπειθε πως είχε ήδη σχηματίσει μια θεωρία η οποία εξηγούσε όλα τα γεγονότα, αν και περί τίνος επρόκειτο ούτε κατ' ιδέα δεν μπορούσα να εικάσω. His calm, confident demeanor convinced me that he had already formed a theory that explained all the facts, although I could not even guess who it was.

Άργησε πολύ να επιστρέψει—τόσο πολύ, που ήξερα πως το κοντσέρτο δεν ήταν δυνατόν να τον έχει κρατήσει όλη αυτή την ώρα. It took him a long time to return — so much so that I knew the concert could not have lasted all this time. Το δείπνο βρισκόταν στο τραπέζι πριν εμφανισθεί. Dinner was on the table before it appeared.

«Ήταν υπέροχο», είπε, καθώς πήρε την θέση του. "It was wonderful," he said, taking his place. «Θυμάσαι τι λέει ο Δαρβίνος σχετικά με τη μουσική; Ισχυρίζεται πως η ικανότητα παραγωγής και εκτίμησης της υπήρχε μεταξύ του ανθρώπινου είδους πολύ πριν φτάσει στην ικανότητα της ομιλίας. "Do you remember what Darwin said about music? She claims that her ability to produce and appreciate existed among the human species long before she reached the ability to speak. Ίσως να αποτελεί τον λόγο που μας επηρεάζει με τόση λεπτότητα. Maybe it's the reason it affects us so subtly. Υπάρχουν αμυδρές μνήμες στις ψυχές μας από εκείνους τους ομιχλώδεις αιώνες όταν ο κόσμος έκανε τα πρώτα του βήματα.» "There are vague memories in our souls of those foggy centuries when the world took its first steps."

«Αποτελεί μια μάλλον ακραία άποψη», σχολίασα. "It's a rather extreme view," I commented.

«Οι ιδέες του καθενός δύνανται να είναι τόσο ακραίες όσο η Φύση όταν πρόκειται να ερμηνεύσουν την Φύση», απάντησε. "Everyone's ideas can be as extreme as Nature when it comes to interpreting Nature," he replied. «Τι συμβαίνει; Δεν μου φαίνεσαι και πολύ καλά. "What happens; You do not look very good to me. Εκείνη η υπόθεση της οδού Μπρίξτον σε έχει αναστατώσει.» "That Brixton Street affair has upset you."

«Για να πω την αλήθεια, με έχει», είπα. "To tell the truth, he has me," I said. «Θα έπρεπε να έχω σκληρύνει σχετικά με τέτοια θέματα έπειτα από τις εμπειρίες μου στο Αφγανιστάν. "I should have been tougher on such issues after my experience in Afghanistan. Αντίκρισα τους ίδιους τους συμπολεμιστές μου να κομματιάζονται στο Μειγουάν δίχως να χάσω την ψυχραιμία μου.» "I saw my comrades-in-arms being torn to pieces in Meiguan without losing my temper."

«Το καταλαβαίνω. "I understand. Υπάρχει ένα μυστήριο σχετικά το οποίο και εξάπτει την φαντασία· εκεί που δεν υπάρχει φαντασία δεν υπάρχει και τρόμος. There is a mystery about it that excites the imagination; where there is no imagination there is no terror. Είδες την απογευματινή εφημερίδα;» Did you see the evening newspaper? "

«Όχι.»

«Προσφέρει μια σχετικά καλή αναφορά της ιστορίας. "It simply came to our notice then. Δεν αναφέρει το γεγονός πως όταν ο άντρας μετακινήθηκε, μια γυναικεία βέρα έπεσε στο πάτωμα. It does not mention the fact that when the man moved, a woman's wedding ring fell to the floor. Και είναι ευχή έργον που δεν το αναφέρει.» And it's a wishful thinking project. "

«Γιατί;» "Why;"

«Κοίτα αυτή την αγγελία», απάντησε. "Look at this ad," he replied. «Έβαλα να σταλεί σε κάθε εφημερίδα σήμερα το πρωί αμέσως μετά την υπόθεση.» "I had it sent to every newspaper this morning right after the case."

Μου πέταξε την εφημερίδα και είδα το σημείο που είχε υποδείξει. He threw the newspaper at me and I saw the point he had pointed out. Επρόκειτο για την πρώτη ανακοίνωση της στήλης ‘Απωλεσθέντα'. This was the first announcement in the 'Lost' column. ‘Στην Οδό Μπρίξτον, σήμερα το πρωί», έγραφε, «μια απλή χρυσή βέρα, ευρέθη στο δρόμο μεταξύ της ταβέρνας ‘Λευκό Ελάφι' και του Αλσυλλίου Χόλλαντ. "On Brixton Street, this morning," he wrote, "a simple golden wedding ring was found on the road between the 'White Deer' tavern and Alsillio Holland. Απευθυνθείτε στον Δρ. Contact Dr. Γουώτσον, στο 221Β, της Οδού Μπέϊκερ, μεταξύ οχτώ και εννέα σήμερα το βράδυ.» Watson, at 221B, Baker Street, between eight and nine tonight. "

«Συγχώρεσε με για την χρήση του ονόματος σου», είπε. "Forgive me for using your name," he said. «Αν χρησιμοποιούσα το δικό μου μερικοί από εκείνους τους ανόητους θα το αναγνώριζαν, και θα ήθελαν να ανακατευθούν στην υπόθεση.» "If I used mine, some of those idiots would recognize it, and they would want to get involved."

«Δεν τίθεται θέμα», απάντησα. "There is no question," I replied. «Όμως υποθέτοντας πως κάποιος έρχεται, δεν έχω κανένα δαχτυλίδι.» "But assuming someone is coming, I have no ring."

«Ω ναι, έχεις», είπε εκείνος, δίνοντας μου ένα. "Oh yes, you have," he said, giving me one. «Αυτό θα μας καλύψει. "It simply came to our notice then. Είναι σχεδόν πανομοιότυπο.» It's almost identical. "

«Και ποιος προσδοκείς πως θα απαντήσει στην προκειμένη αγγελία.» "And who do you expect to respond to this ad?"

«Μα, ο άνδρας με το καφέ παλτό—ο ροδοκόκκινος φίλος μας με τις φαρδιές. "But the man in the brown coat — our ruby-red friend. Αν δεν έρθει αυτοπροσώπως θα στείλει κάποιον συνεργό.» "If he does not come in person, he will send an accomplice."

«Δεν θα θεωρήσει την όλη κατάσταση ως κάτι υπερβολικά παρακινδυνευμένο;» "Won't he take the whole situation as too risky?"

«Καθόλου. "Not at all. Αν η άποψη περί της υπόθεσης είναι ορθή, και έχω κάθε λόγο να πιστεύω πως είναι, ο άνδρας αυτός θα επέλεγε να ριψοκινδυνέψει τα πάντα παρά να χάσει το δαχτυλίδι. If the view on the case is correct, and I have every reason to believe it is, this man would choose to risk everything rather than lose the ring. Σύμφωνα με την αίσθηση μου του έπεσε ενώ έσκυβε πάνω από το σώμα του Ντρέμπερ και δεν του έλειψε την στιγμή εκείνη. In my opinion, it fell while he was leaning over Dreber's body and he did not miss that moment. Αργότερα, έχοντας φύγει από το σπίτι ανακάλυψε την απώλεια του και επέστρεψε εσπευσμένα πίσω, όμως βρήκε την αστυνομία να έχει καταλάβει τον χώρο, χάριν στην δική του απερισκεψία να αφήσει το κερί αναμμένο. Later, leaving the house, he discovered his loss and hurried back, but found the police occupying the area, due to his own recklessness to leave the candle lit. Αναγκάστηκε να προσποιηθεί τον μεθυσμένο ώστε να αποτρέψει τις υποψίες τις οποίες είναι δυνατόν να εγείρονταν από την εμφάνιση του στην πόρτα. He had to pretend to be drunk to prevent the suspicions that might have arisen from his appearance at the door. Τώρα φέρε τον εαυτό σου στην θέση του άνδρα. Now put yourself in the man's shoes. Σκεφτόμενος το ζήτημα ξανά, θα πρέπει να του πέρασε από το μυαλό πως υπήρχε περίπτωση να είχε χάσει το δαχτυλίδι στον δρόμο έχοντας αφήσει το σπίτι. Thinking about it again, it must have occurred to him that he had lost his ring on the road and left home. Τι θα έκανε, τότε; Θα έψαχνε ανυπόμονα τις απογευματινές εφημερίδες με την ελπίδα να το βρει μεταξύ των αναφορών των απολεσθέντων. What would he do, then? He would search the evening papers with the hope that he would find it among the reports of the missing. Το μάτι του, φυσικά, θα γυάλιζε πέφτοντας πάνω σε αυτό. His eye, of course, would shine when he fell on it. Θα ήταν περιχαρής. She would be delighted. Γιατί θα έπρεπε να φοβηθεί για παγίδα; Δεν θα υπήρχε λόγος στα μάτια του γιατί η εύρεση του δαχτυλιδιού θα συνδυαζόταν με τον φόνο. Why should he be afraid of a trap? There would be no reason in his eyes why finding the ring would be combined with murder. Θα ερχόταν. It would come. Θα έρθει. It will come. Θα τον συναντήσεις εντός της ώρας;» Will you meet him in an hour? "

«Και μετά;» ρώτησα. "And after;" I asked.

«Οου, αφήνεις εμένα να λογαριασθώ μαζί του τότε. "Oh, you let me count with him then. Έχεις καθόλου όπλα;» Do you have any weapons? "

«Έχω το παλιό μου υπηρεσιακό περίστροφο και μερικά φυσίγγια.» "I have my old service revolver and some cartridges."

«Καλύτερα να το καθαρίσεις και να το γεμίσεις. "You better clean it and fill it. Θα είναι απελπισμένος, και μολονότι θα τον πιάσω αιφνιδιαστικά, είναι εξίσου καλό να είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο.» "He will be desperate, and although I will catch him by surprise, it is equally good to be ready for any eventuality."

Πήγα στο υπνοδωμάτιο μου και ακολούθησα την συμβουλή του. I went to my bedroom and followed his advice. Όταν επέστρεψα με το πιστόλι το τραπέζι είχε καθαρισθεί, και ο Χολμς ήταν απασχολημένος στην αγαπημένη του ενασχόληση να γρατσουνίζει στο βιολί του. When I returned with the pistol the table was cleared, and Holmes was busy with his favorite pastime scratching his violin.

«Η πλοκή βαθαίνει», είπε, καθώς μπήκα· «Μόλις έλαβα μια απάντηση στο τηλεγράφημα μου στην Αμερική. "The plot is deepening," he said as I entered. "I just received a reply to my telegram in America. Η άποψη μου επί της υπόθεσης είναι η σωστή.» "My view on the case is the right one."

«Και ποια είναι;» ρώτησα ανυπόμονα. "And who is she?" I asked impatiently.

«Το δοξάρι μου θα είναι ότι πρέπει σε καινούργιες χορδές», σχολίασε. "My bow will be what I need in new strings," he commented. «Βάλε το πιστόλι στην τσέπη σου. "Put the pistol in your pocket. Όταν έρθει ο τύπος μίλησε του φυσιολογικά. When the guy came he spoke to him normally. Άσε τα υπόλοιπα σε μένα. Leave the rest to me. Μην τον τρομάξεις κοιτώντας τον υπερβολικά επίμονα.» Do not scare him by looking at him too persistently. "

«Είναι ήδη οχτώ η ώρα», είπα, κοιτώντας το ρολόι μου. "It's already eight o'clock," I said, looking at my watch.

«Ναι. Πιθανόν να είναι εδώ σε μερικά λεπτά. Probably be here in a few minutes. Άνοιξε την πόρτα μια σπιθαμή. He opened the door a bit. Αρκεί. Is enough. Τώρα βάλε το κλειδί από μέσα. Now put the key inside. Σε ευχαριστώ! Thank you! Αυτό είναι ένα αλλόκοτο βιβλίο που διάλεξα από κάποιον πάγκο χθες—‘De Jure inter Gentes'—εκδόθηκε στα Λατινικά στο φέουδο των Λόουλάντς ((Σ.τ.Μ.) This is a weird book I picked up from a bench yesterday — 'De Jure inter Gentes' —published in Latin on the Lowlands manor ((S.T.M.)) – Lowlands, τα πεδινά της Σκοτίας), το 1642. - Lowlands, the plains of Scotland), in 1642. Το κεφάλι του Καρόλου βρισκόταν ακόμα στερεωμένο πάνω στους ώμους του όταν ετούτο ο μικρός καφετής τόμος γράφτηκε.» "Charles's head was still on his shoulders when this little brown volume was written."

«Ποιος είναι ο εκδότης;» "Who is the publisher?"

«Φιλίπ ντε Κρουά, οποίος και αν ήταν. "Philip de Croix, whoever he was. Στο εσώφυλλο, σε εξαιρετικά ξεθωριασμένο μελάνι, είναι γραμμένο ‘Ex libris ((Σ.τ.Μ. On the inside cover, in extremely faded ink, is written 'Ex libris ((Σ.τ.Μ. )- (Latin) ενδεικτικό πως το βιβλίο ανήκει στην Βιβλιοθήκη του ατόμου του οποίου το όνομα ακολουθεί.) ) - (Latin) indicative that the book belongs to the Library of the person whose name follows.) Γκουλιόλμι Ουάιτ.' Guliolmi White. ' Αναρωτιέμαι ποιος να ήταν ο Γουίλιαμ Ουάιτ. I wonder who William White was. Κάποιος πρακτικός δικηγόρος του δεκάτου εβδόμου αιώνα, υποθέτω. A seventeenth-century practitioner, I suppose. Η γραφή του έχει κάτι το επίσημα νομικό. His writing has something officially legal. Να που έρχεται ο άνθρωπος μας, πιστεύω.» That's where our man comes from, I believe. "

Καθώς μίλησε ένα κοφτό κουδούνισμα ακούστηκε. As he spoke a sharp ring was heard. Ο Σέρλοκ Χολμς σηκώθηκε απαλά και μετακίνησε την καρέκλα του προς την κατεύθυνση της πόρτας. Sherlock Holmes got up gently and moved his chair toward the door. Ακούσαμε την υπηρέτρια να διασχίζει τον διάδρομο, και τον κοφτό ήχο του μάνταλου καθώς άνοιξε. We heard the maid crossing the aisle, and the sharp sound of the latch as she opened it.

«Μένει εδώ ο Δρ. "Dr. lives here. Γουώτσον;» ρώτησε μια καθάρια μολονότι κάπως τραχιά φωνή. Watson? " asked a clear though somewhat harsh voice. Δεν μπορέσαμε να ακούσουμε την φωνή της υπηρέτριας, όμως η πόρτα έκλεισε, και κάποιος άρχισε να ανεβαίνει τις σκάλες. We could not hear the maid's voice, but the door closed, and someone began to climb the stairs. Το πάτημα ήταν κάπως αβέβαιο, και συρτό. The pressure was a bit uncertain, and slippery. Ένα βλέμμα έκπληξης πέρασε από το πρόσωπο του συντρόφου μου καθώς το άκουσε. A look of surprise passed through my partner's face as he heard it. Κινήθηκε αργά διασχίζοντας τον διάδρομο, και ένα αδύναμο χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα. He moved slowly across the hallway, and a faint knock was heard on the door.

«Περάστε», φώναξα. "Come on," I shouted.

Στο κάλεσμα μου, αντί του βίαιου άντρα τον οποίο αναμέναμε, μια εξαιρετικά γερασμένη και ρυτιδωμένη γυναίκα μπήκε χωλαίνοντας στο δωμάτιο. At my call, instead of the violent man we were expecting, an extremely old and wrinkled woman entered the room limping. Φάνηκε να τυφλώνεται από το ξαφνικό φως, κι έχοντας προβεί σε μια μικρή υπόκλιση, στάθηκε τρεμοπαίζοντας τα θολά της μάτια προς εμάς και ψαχουλεύοντας στην τσέπη της με νευρικά, με τρεμάμενα δάκτυλα. She seemed to be blinded by the sudden light, and having made a small bow, she stood, flickering her hazy eyes towards us and searching in her pocket nervously, with trembling fingers. Κοίταξα προς τον σύντροφο μου, και το πρόσωπο του είχε πάρει μια τέτοια απογοητευμένη έκφραση ώστε το μόνο που ήμουν σε θέση να κάνω ήταν να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. I looked at my partner, and his face had taken on such a frustrated expression that all I could do was keep my composure.

Το χούφταλο τράβηξε μια απογευματινή εφημερίδα, και έδειξε την αγγελία μας. The handful pulled an afternoon newspaper, and showed our ad. «Αυτό είναι που με έφερε, καλοί μου κύριοι», είπε, κάνοντας άλλη μια υπόκλιση· «μια χρυσή βέρα στον δρόμο του Μπρίξτον. "This is what brought me, my dear gentlemen," he said, bowing again; "a golden wedding ring on Brixton Street. Ανήκει στο κορίτσι μου τη Σάλλυ, που παντρεύτηκε τέτοιο καιρό πριν κάνα δωδεκάμηνο, που ο άντρας της είναι φροντιστής σε ένα βαπόρι της Ένωσης, και τι θα πει αν ‘ρθει και την βρει δίχως τη βέρα της ούτε που θέλω να το σκέφτομαι, εκείνος που νευριάζει ακόμα και στις καλές του μέρες, μα πιότερο όταν τα έχει τσούξει. It belongs to my girlfriend Sally, who got married so long ago about twelve months ago, whose husband is a caretaker on a Union steamer, and what will he say if he comes and finds her without her wedding ring or what I want to think about, the one who he gets angry even in his good days, but even more so when he has bitten them. Με την άδεια σας, πήγε στο τσίρκο το περασμένο βράδυ με—» With your permission, he went to the circus last night with— »

«Είναι το δαχτυλίδι της αυτό;» ρώτησα. "Is this her ring?" I asked.

«Δόξα σοι ο Θεός!» φώναξε η γριά γυναίκα, «Η Σάλλυ θα είναι μια ευτυχισμένη γυναίκα απόψε. "Thank God!" cried the old woman, "Sally will be a happy woman tonight. Αυτό είναι το δαχτυλίδι.» This is the ring. "

«Κι αν επιτρέπεται ποια είναι η διεύθυνση σας;» Ρώτησα, σηκώνοντας ένα μολύβι. "And if allowed, what is your address?" I asked, picking up a pencil.

«Νο. «Νο. 13, Οδός Ντάνκαν, Χάουντσντίτς. 13, Duncan Street, Haudzdic. Πολύς δρόμος από δω.» A long way from here. "

Η Οδός Μπρίξτον δεν πέφτει μεταξύ κάποιου τσίρκου και του Χάουντσντιτς», είπε κοφτά ο Σέρλοκ Χολμς. "Brixton Street does not fall between a circus and Howundschitz," Sherlock Holmes said curtly.

Η γριά στράφηκε πίσω και κοίταξε έντονα προς το μέρος του μέσα από τα μικρά κοκκινισμένα μάτια της. The old woman turned back and looked intently at him through her small reddened eyes. «Ο κύριος ρώτησε τη διεύθυνση μου», είπε. "The gentleman asked for my address," he said. «Η Σάλλυ μένει σε ένα σπίτι, στο Νο. "Sally lives in a house in No. 3, στην Τοποθεσία Μέιφιλντ, στο Πέκαμ.» 3, at Mayfield, Peckham. "

«Και το όνομα σας είναι—» "And your name is—"

«Το όνομα μου είναι Σώγιερ —το δικό της είναι Ντέννις, την οποία ο Τομ Ντέννις παντρεύτηκε—κι είναι ξύπνιο, ντόμπρο παλικάρι, επίσης, για όσο βρίσκεται στη θάλασσα, κι ένας φροντιστής που όλοι στην εταιρεία τον έχουν σε εκτίμηση· μα όταν είναι στη στεριά, πότε στις γυναίκες και πότε στα καπηλειά—» "My name is Sawyer — hers is Dennis, whom Tom Dennis married — and he's an awake, dumb young man, also for as long as he's at sea, and a caretaker that everyone in the company appreciates; on land, sometimes in women and sometimes in capitals— "

«Ορίστε το δαχτυλίδι σας, Κα Σώγιερ», την διέκοψα, υπακούοντας σε ένα σινιάλο από τον σύντροφο μου· «είναι σαφές πως ανήκει στην κόρη σας, και χαίρομαι που είμαι σε θέση να το επιστρέψω στον δικαιωματικό του ιδιοκτήτη.» "Here is your ring, Mrs. Sawyer," I interrupted, obeying a signal from my partner;

Με πολυάριθμες μασημένες ευλογίες και εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης το χούφταλο το έχωσε στην τσέπη της, και σέρνοντας κατέβηκε τις σκάλες. With numerous chewed blessings and expressions of gratitude, she put the handful in her pocket, and crawled down the stairs. Ο Σέρλοκ Χολμς τινάχτηκε όρθιος την στιγμή που είχε φύγει και όρμησε στο δωμάτιο του. Sherlock Holmes was shaken to his feet as he left and rushed to his room. Επέστρεψε σε μερικές στιγμές τυλιγμένος με μια χλαίνη και ένα κασκόλ. He returned at some point wrapped in a bridle and a scarf. «Θα την ακολουθήσω», είπε, βιαστικά· «πρέπει να είναι συνεργός, και θα με οδηγήσει σε αυτόν. "I will follow her," he said hurriedly; "he must be an accomplice, and he will lead me to him." Περίμενε με.» Η πόρτα της εισόδου είχε κλείσει με δύναμη πίσω από την επισκέπτρια μας πριν ο Χολμς να κατέβει τη σκάλα. Wait for me." The front door had been forcibly closed behind our visitor before Holmes descended the stairs.

Κοιτώντας μέσα από το παράθυρο την έβλεπα να περπατά αδύναμα στην απέναντι μεριά, ενώ ο διώκτης της την συνόδευε μένοντας λίγο πιο πίσω. Looking out the window I saw her walking weakly on the opposite side, while her pursuer accompanied her staying a little further back. «Είτε ολόκληρη η θεωρία του είναι λανθασμένη», σκέφτηκε από μέσα μου, «είτε θα οδηγηθεί στην καρδιά του μυστηρίου.» Δεν χρειαζόταν να μου ζητήσει να τον περιμένω, γιατί ένοιωθα πως ο ύπνος ήταν αδύνατον να με πιάσει μέχρι να ακούσω τα αποτελέσματα της περιπέτειας του. "Either his whole theory is wrong," he thought to me, "or he will be led to the heart of the mystery." He did not have to ask me to wait for him, because I felt that sleep was impossible to catch me until I heard the results of his adventure.

Κόντευε εννέα όταν ξεκίνησε. It was close to nine when it started. Δεν είχα ιδέα πόσο θα αργούσε, εντούτοις κάθισα απαθής καπνίζοντας την πίπα μου και γυρίζοντας τις σελίδες του βιβλίου ‘Vie de Boheme,' του Χένρυ Μαργκέρ. I had no idea how late it would be, however I sat apathetically smoking my pipe and turning the pages of Henry Marger's book 'Vie de Boheme'. Πήγε δέκα, και άκουσα τα πατήματα των υπηρετριών καθώς ετοιμάζονταν να πάνε στο κρεβάτι. It was ten o'clock, and I heard the maids pressing as they prepared to go to bed. Έντεκα, και η εξαιρετικά επιβλητική περπατησιά της σπιτονοικοκυράς πέρασε από την πόρτα μου, κατευθυνόμενη για τον ίδιο προορισμό. Eleven, and the extremely imposing walk of the landlady passed through my door, heading for the same destination. Κόντευε δώδεκα πριν ακούσω τον κοφτό ήχο του μάνταλου. It was almost twelve before I heard the sharp sound of the latch. Την στιγμή που μπήκε διέκρινα από το πρόσωπο του πως δεν είχε πετύχει. The moment he entered I could see from his face that he had not succeeded. Χαρά και θλίψη έμοιαζαν να παλεύουν για το έλεγχο του, μέχρι που η πρώτη κέρδισε τη μάχη, και ξέσπασε σε δυνατά γέλια. Joy and sadness seemed to fight for control, until the first one won the battle, and burst out laughing out loud.

«Δεν θα ήθελα για τίποτα στον κόσμο να το μάθουν από την Σκότλαντ Γιάρντ», φώναξε, πέφτοντας στην πολυθρόνα του· «τους έχω κουρντίσει τόσο πολύ που δεν θα με άφηναν ξανά στην ησυχία μου. "I would not want anything in the world to be learned from the Scotland Yard," he shouted, falling into his armchair. Έχω την πολυτέλεια να γελάω, γιατί ξέρω πως θα πάρω την εκδίκηση μου με την παρέλευση του χρόνου. I can afford to laugh, because I know I will get my revenge over time.

«Τι συνέβη λοιπόν;» ρώτησα. "So what happened?" I asked.

«Οου, δεν με πειράζει να αφηγηθώ μια ιστορία που δεν με τιμά. "Oh, I do not mind telling a story that does not honor me. Το πλάσμα είχε ελάχιστα προχωρήσει πριν αρχίσει να κουτσαίνει και να δείχνει κάθε σημάδι πως την είχαν πιάσει τα πόδια της. The creature had made little progress before it started limping and showing every sign that it had been caught by its legs. Λίγο αργότερα, στάθηκε, και σταμάτησε μια τετράτροχη που περνούσε. A little later, he stopped, and stopped a passing four-wheeler. Κατάφερα να βρίσκομαι κοντά της έτσι που άκουσα την διεύθυνση, μα δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, γιατί την τραγούδησε τόσο δυνατά που θα μπορούσε να ακουστεί στην άλλη μεριά του δρόμου, «Πήγαινε στο Νο 13, στην Οδό Ντάνκαν, στο Χάουντσντιτς», φώναξε. "I was able to be close to her when I heard the address, but there was no reason to worry, because she sang so loudly that she could be heard across the street, 'Go to No. 13, Duncan Street, in Haudzdic,'" she shouted.

Άρχισε να φαίνεται γνήσιο, συλλογίσθηκα, και παρακολουθώντας τη μέχρι να μπει μέσα, κούρνιασα πίσω. It started to look real, I thought, and watching her until she came in, I perched back. Πρόκειται για μια τέχνη στην οποία κάθε ντετέκτιβ θα όφειλε να είναι ειδικός. This is an art in which every detective should be an expert. Λοιπόν, ξεκινήσαμε, και το χαλινάρι ούτε που τραβήχτηκε μέχρι που φτάσαμε στην υπό συζήτηση οδό. Well, we started, and the bridle was not even pulled until we reached the street in question. Πήδηξα κάτω πριν φτάσουμε στην πόρτα, και κατηφόρισα τον δρόμο με έναν άνετο, νωχελικό τρόπο. I jumped down before we reached the door, and down the road in a comfortable, lazy way. Είδα τον αμαξά να σταματά στην άκρη. I saw the carriage stop aside. Ο αμαξάς πήδησε κάτω, και τον είδα να ανοίγει την πόρτα και να στέκεται περιμένοντας. The carriage jumped down, and I saw him open the door and stand waiting. Κανείς δεν βγήκε έξω. Nobody went out. Όταν έφτασα κοντά του έψαχνε παντού μέσα στην άδεια άμαξα, και είχε ξεσπάσει σε μια εξαίρετη συλλογή από βρισιές τις οποίες ούτε που είχα ακούσει ξανά. When I got close to him he was looking everywhere in the empty carriage, and he had erupted into an excellent collection of insults that I had never heard before. Δεν υπήρχε σημάδι είτε ίχνος της επιβάτισσας του, και φοβούμαι πως θα περάσει καιρός πριν να πάρει τα κόμιστρα του. There was no sign or trace of his passenger, and I'm afraid it will be some time before he gets his fares. Ρωτώντας στο Νούμερο 13 ανακαλύψαμε πως το σπίτι άνηκε σε έναν αξιοσέβαστο ταπετσιέρη, ονόματι Κέσγουικ, και πως κανένας ονόματι Σώγιερ ή Ντένις δεν υπήρξε εκεί.» "Asking at No. 13 we found out that the house belonged to a respectable upholsterer named Keswick, and that no one named Sawyer or Dennis was there."

«Δεν θέλεις να μου πεις», φώναξα, κατάπληκτος, «πως εκείνη η τρεμάμενη, αδύναμη γριά κατόρθωσε να βγει από την άμαξα ενώ βρισκόταν εν κινήσει, δίχως είτε εσύ είτε ο οδηγός να την δείτε;» "You do not want to tell me," I shouted, in amazement, "that that trembling, weak old woman managed to get out of the carriage while she was on the move, without either you or the driver seeing her?"

«Ποια γριά μου λες που να πάρει!» είπε ο Σέρλοκ Χολμς κοφτά. "What old woman are you telling me to take!" said Sherlock Holmes abruptly. «Όσο ήταν εκείνη γριά άλλο τόσο ήμασταν και εμείς που την πατήσαμε. "As old as she was, so were we who stepped on her. Θα πρέπει να ήταν ένας νεαρός, και μάλιστα αρκετά ευκίνητος, επίσης, εκτός του ότι ήταν και ένας αξεπέραστος ηθοποιός. He must have been young, and quite agile, too, in addition to being an unsurpassed actor. Η αμφίεση του ήταν απαράμιλλη. His attire was unparalleled. Αντιλήφθηκε πως παρακολουθούταν, δίχως αμφιβολία, και χρησιμοποίησε αυτό το κόλπο για να με ξεφορτωθεί. He realized he was being watched, no doubt, and used this trick to get rid of me. Αποδεικνύει πως ο άνθρωπος που κυνηγάμε δεν είναι και τόσο μόνος όσο είχαν υπολογίσει πως θα ήταν, αλλά έχει φίλους που είναι έτοιμοι να ριψοκινδυνέψουν τα πάντα για εκείνον. It proves that the man we are chasing is not as lonely as they thought he would be, but he has friends who are willing to risk everything for him. Για την ώρα, γιατρέ, δείχνεις αποκαμωμένος. For now, doctor, you look relaxed. Άκουσε την συμβουλή μου και πήγαινε για ύπνο.» "Listen to my advice and go to bed."

Το βέβαιο ήταν πως ένοιωθα εξαιρετικά κουρασμένος, έτσι υπάκουσα το πρόσταγμα του. What was certain was that I felt extremely tired, so I obeyed his order. Άφησα τον Χολμς καθισμένο μπροστά από την φωτιά που αργόκαιγε, και βαθιά μέσα στην νύχτα άκουγα το βαθύ, μελαγχολικό κλαψούρισμα του βιολιού του, και ήξερα καλά πως συλλογιόταν ακόμη το παράξενο ζήτημα το οποίο είχε αναλάβει να ξεδιαλύνει. I left Holmes sitting in front of the slow-burning fire, and deep in the night I heard the deep, melancholy whining of his violin, and I knew full well that the strange matter he had undertaken to resolve was still pondering.