×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Conan Doyle, A. - Σπουδή στο Άλικο, 1.3 Το μυστήριο του άλσους Λώρινστον (1)

1.3 Το μυστήριο του άλσους Λώρινστον (1)

1.3 Το μυστήριο του άλσους Λώρινστον

Ομολογώ πως ήμουν σημαντικά ξαφνιασμένος από ετούτη την νεώτερη απόδειξη της πρακτικής φύσης των θεωριών του συντρόφου μου. Ο σεβασμός μου προς τις αναλυτικές του ικανότητες αυξήθηκε αφάνταστα. Παρέμενε ακόμη κάποιο ίχνος υποψίας στο μυαλό μου, εντούτοις, πως το όλο θέμα αποτελούσε ένα συμφωνημένο επεισόδιο, με την πρόθεση να με αφήσει έκθαμβο, μολονότι ποιον στο καλό σκοπό θα ήταν δυνατόν να έχει για να με ξεγελάσει υπερέβαινε τα όρια της κατανόησης μου. Όταν τον κοίταξα είχε τελειώσει την ανάγνωση του μηνύματος, και τα μάτια του είχαν λάβει την απλανή μουντή έκφραση η οποία εκδήλωνε διανοητική αφαίρεση.

«Πως στο καλό το συμπέρανες;» ρώτησα. «Συμπέρανα τι;» είπε εκείνος, αψίθυμα. «Μα, πως επρόκειτο για απόστρατο λοχία των

Πεζοναυτών;» «Δεν έχω χρόνο για μικροπράγματα», απάντησε,

κοφτά· κατόπιν με ένα χαμόγελο, «Συγχώρεσε την αγένεια μου. Διέκοψες το συλλογισμό μου· όμως ίσως να είναι εξίσου καλό. Ώστε πραγματικά δεν ήσουν σε θέση να δεις πως εκείνος ο άνθρωπος διετέλεσε λοχίας των Πεζοναυτών;»

«Όχι, όντως.»

«Ήταν ευκολότερο να το γνωρίζω από όσο να εξηγήσω πως το γνώριζα. Αν σε ρωτούσαν να αποδείξεις ότι δυο και δυο κάνουν τέσσερα, ίσως να συναντούσες κάποια δυσκολία, αλλά εντούτοις είσαι απολύτως βέβαιος για το γεγονός. Ακόμη και από την απέναντι μεριά του δρόμου ήμουν σε θέση να διακρίνω μια μεγάλη μπλε άγκυρα στο τατουάζ στην αναστροφή του χεριού του τύπου. Απόπνεε θάλασσα. Είχε ένα στρατιωτικό παράστημα, ωστόσο, και φαβορίτες βάση του κανονισμού. Ορίστε που έχουμε τον Πεζοναύτη. Επρόκειτο για άνθρωπο με κάποια σχετική υπεροψία και έναν συγκεκριμένο αέρα διοικούντος. Θα πρέπει να παρατήρησες τον τρόπο κατά τον οποίο σήκωνε το κεφάλι του και περιέστρεφε το μπαστούνι του. Ένας μετρημένος, καθωσπρέπει, μεσήλικας, επίσης, κατά πως έδειχνε—όλα τα στοιχεία με οδήγησαν να θεωρήσω πως είχε διατελέσει λοχίας.»

«Υπέροχα!» αναφώνησα.

«Κοινότυπο», είπε ο Χολμς, ωστόσο έκρινα, από την έκφραση του, πως ήταν ικανοποιημένος από την πρόδηλη έκπληξη και τον θαυμασμό μου. «Είπα τώρα μόλις πως δεν υπάρχουν εγκληματίες. Καθώς φαίνεται έσφαλα—δες εδώ!» Μου πέταξε το σημείωμα το οποίο είχε φέρει ο ένστολος.»

«Μα», φώναξα, καθώς έστρεψα τα μάτια μου πάνω του, «είναι τρομερό!»

«Πράγματι δείχνει να είναι λιγάκι εκτός του συνηθισμένου», σχολίασε, ήρεμα. «Θα σε πείραζε να το διαβάσεις δυνατά;»

Αυτό είναι το γράμμα το οποίο του διάβασα—

«ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ Κε ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ,—

Έλαβε χώρα μια δυσάρεστη κατάσταση κατά την νύχτα στον αριθμό 3, του Άλσους Λώριστον, σε πάροδο επί του δρόμου του Μπρίξτον. Ο άνθρωπος μας ο οποίος βρισκόταν σε περιπολία είδε φως εκεί περί τις δυο το πρωί, και καθώς επρόκειτο περί μιας κενής οικίας, υποπτεύθηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Βρήκε την πόρτα ανοικτή, και στο μπροστινό δωμάτιο, το οποίο είναι γυμνό από επίπλωση, ανακάλυψε το σώμα ενός κυρίου, καλοντυμένου, και έχοντας κάρτες στην τσέπη του οι οποίες φέρουν το όνομα ‘Ενοκ Τ. Ντρέμπερ, Κλήβελαντ, Οχάιο, Η.Π.Α.' Δεν υπήρξε ληστεία, ούτε κάποιο άλλο στοιχείο σχετικά με τον τρόπο υπό τον οποίο ο άνθρωπος βρήκε τον θάνατο. Υπάρχουν ίχνη αίματος στο δωμάτιο, όμως δεν υπάρχει κανένα τραύμα επάνω του. Βρισκόμαστε σε πλήρη αμηχανία σχετικά με το πώς μπήκε στο άδειο σπίτι· στην πραγματικότητα, η όλη υπόθεση είναι μια σπαζοκεφαλιά. Αν μπορείς να περάσεις από το σπίτι οποιαδήποτε ώρα πριν τις δώδεκα, θα με βρεις εκεί. Άφησα τα πάντα σε status quo (ισχύουσα κατάσταση) μέχρι να έχω νέα σου. Αν δεν κατορθώσεις να έρθεις θα σου δώσω πληρέστερα στοιχεία, και θα το εκλάμβανα ως εξαιρετική καλοσύνη αν με διευκόλυνες με την γνώμη σου. Διατελώ μετά τιμής,

«ΤΟΜΠΑΙΑΣ ΓΚΡΕΓΚΣΟΝ.»

«Ο Γκρέγκσον είναι από τους ανθρώπους της Σκότλαντ Γιάρντ», σχολίασε ο φίλος μου· «εκείνος και ο Λεστρέιντ αποτελούν τον αφρό από όλα τα κουμάσια. Είναι και οι δυο οξυδερκείς και δραστήριοι, πάρα ταύτα συμβατικοί—εκπληκτικά συμβατικοί. Βρίσκονται επίσης στα μαχαίρια μεταξύ τους. Είναι τόσο ζηλόφθονοι όσο ένα ζευγάρι καλλονών καριέρας. Θα έχει πλάκα η υπόθεση αν βρεθούν και οι δυο στην ίδια οσμή.»

Έμεινα έκπληκτος με τον ήρεμο τρόπο με τον οποίο κελάρυζε. «Το βέβαιον είναι πως δεν πρέπει να χαθεί ούτε στιγμή», φώναξα, «να πάω να σου καλέσω ένα αμάξι;»

«Δεν είμαι σίγουρος σχετικά με το αν θα πάω. Είμαι ο πλέον αθεράπευτα τεμπέλης διαβολάκος που έζησε και περπάτησε —φυσικά, όταν με έχει πιάσει η κρίση μου, διότι μπορώ να γίνω αρκετά δραστήριος κατά καιρούς.»

«Μα, πρόκειται ακριβώς για μια ευκαιρία σαν αυτές που λαχταρούσες.»

«Αγαπητέ μου φίλε, τι σημασία έχει για μένα. Υποθέτοντας πως ξεδιαλύνω την όλη υπόθεση, να είσαι βέβαιος πως ο Γκρέγκσον, ο Λεστρέιντ, και οι Συνεργάτες θα τσεπώσουν όλα τα εύσημα. Αυτό συμβαίνει όταν είσαι ανεπίσημο προσωπικό.»

«Μα σε εκλιπαρεί να τον βοηθήσεις.»

«Ναι. Γνωρίζει πως είμαι ανώτερος του, και το αποδέχεται ενώπιον μου· ωστόσο θα έκοβε την γλώσσα του πριν το παραδεχθεί ενώπιον τρίτου. Εντούτοις, θα μπορούσαμε επίσης να πάμε και να ρίξουμε μια ματιά. Θα το επιλύσω με τον δικό μου τρόπο. Ίσως και να γελάσω μαζί τους αν δεν έχω κάτι άλλο. Έλα!»

Φόρεσε βιαστικά το πανωφόρι του, και κινήθηκε με φούρια κατά τρόπο που έδειχνε πως μια κρίση δραστηριότητας είχε διαδεχθεί εκείνη της απάθειας.

«Πάρε το καπέλο σου», είπε. «Θέλεις να έρθω μαζί σου;» «Ναι, αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις.» Μια στιγμή αργότερα βρισκόμασταν και οι δυο σε μια δίτροχη άμαξα, η οποία κατηφόριζε βιαστικά προς τον δρόμο του Μπρίξτον.

Ήταν ένα ομιχλώδες, συννεφιασμένο πρωινό, και ένα υπόφαιο πέπλο κρεμόταν πάνω από τις στέγες των σπιτιών, μοιάζοντας με αντανάκλαση των λασπόχρωμων δρόμων χαμηλότερα. Ο σύντροφος μου είχε τα κέφια του, και φλυαρούσε σχετικά με τα βιολιά της Κρεμόνα, και την διαφορά μεταξύ ενός Στραντιβάριους και ενός Αμάτι. Όσο για μένα, ήμουν σιωπηλός, γιατί ο μουντός καιρός και η θλιβερή δουλειά στην οποία είχαμε εμπλακεί, μου προκαλούσε κατάθλιψη.

«Δεν δείχνεις να δίνεις ιδιαίτερη σκέψη στο προκείμενο θέμα», είπα τελικά, διακόπτοντας τη μουσική πραγματεία του Χολμς.

«Δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία», απάντησε. «Αποτελεί καίριο σφάλμα να προβαίνεις σε θεωρίες πριν να έχεις στην διάθεση σου όλα τα στοιχεία. Επηρεάζει αρνητικά την κρίση.»

«Θα έχεις τα στοιχεία σου σύντομα», σχολίασα, δείχνοντας με το δάκτυλο μου· «αυτή είναι η Οδός Μπρίξτον, και αυτό είναι το σπίτι, αν δεν πέφτω εντελώς έξω.»

«Έτσι είναι. Σταμάτα, αμαξά, σταμάτα!» Σταθήκαμε εκατό ή κάπου τόσα μέτρα μακρύτερα, όμως εκείνος επέμεινε να αποβιβασθούμε, και να τελειώσουμε το ταξίδι μας πεζοί.

Το νούμερο 3, του Άλσους Λώρινστον είχε μια δυσοίωνη και απειλητική εμφάνιση. Ήταν ένα από τα τέσσερα που υψώνονταν κάπως μακρύτερα από τον δρόμο, δυο κατειλημμένα και δυο κενά. Τα τελευταία κοιτούσαν έξω από τρία διαζώματα αδειανών μελαγχολικών παράθυρων, τα οποία ήταν κενά και καταθλιπτικά, εκτός από κάποιο «προς ενοικίαση» που και που αναρτημένο σαν καταρράχτης πάνω στα θολωμένα τζάμια. Ένας μικρός κήπος πασπαλισμένος από διάσπαρτα ασθενικά φυτά χώριζαν καθένα από εκείνα τα σπίτια από τον δρόμο, και διασχιζόταν από ένα στενό μονοπάτι, κιτρινωπό σε χρώμα, και αποτελούμενο προφανώς από ένα μίγμα αργίλου και χαλικιού. Όλο το μέρος ήταν εξαιρετικά λασπωμένο από την βροχή η οποία είχε πέσει κατά την διάρκεια της νύχτας. Ο κήπος περιφραζόταν από ένα πλίνθινο τοίχο ενός μέτρου με μια παρυφή από ξύλινα κιγκλιδώματα στην κορυφή του, και πάνω στον τοίχο ακουμπούσε ένας γεροδεμένος αστυνομικός, περικυκλωμένος από ένα μικρό πλήθος χασομέρηδων, οι οποίοι ξελαιμιάζονταν και στριφογύριζαν τα μάτια τους στη μάταιη ελπίδα να ξεχωρίσουν κάτι από την δραστηριότητα εντός.

Είχα φαντασθεί πως ο Σέρλοκ Χολμς θα είχε σπεύσει να μπει μέσα στο σπίτι και να βουτήξει στη μελέτη του μυστηρίου. Τίποτα δεν φάνηκε να απέχει περισσότερο από την πρόθεση του. Με έναν αέρα αδιαφορίας ο οποίος, υπό τις περιστάσεις, μου έδινε την εντύπωση πως έφθανε στα όρια του εντυπωσιασμού, κινήθηκε νωχελικά από τη μια άκρη του πεζοδρομίου ως την άλλη, κοιτάζοντας με απάθεια το έδαφος, τον ουρανό, τα αντικρινά σπίτια, και την γραμμή του κιγκλιδώματος. Έχοντας τελειώσει την εξονυχιστική του εξέταση, συνέχισε κατηφορίζοντας αργά το μονοπάτι, ή μάλλον τις παρυφές του χορταριού το οποίο το πλαισίωνε, κρατώντας τα μάτια του καρφωμένα στο έδαφος. Δυο φορές στάθηκε, και κάποια στιγμή τον είδα να χαμογελά, και τον άκουσα να βγάζει ένα επιφώνημα ικανοποίησης. Υπήρχαν αρκετά ίχνη πατημασιών πάνω στο βρεγμένο αργιλώδες έδαφος, ωστόσο αφού οι αστυνομικοί είχαν περάσει και ξαναπεράσει από πάνω του, δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω πως ο σύντροφος μου μπορούσε να ελπίζει να μάθει κάτι από εκεί. Εντούτοις είχα ακόμη τόσο εξαιρετικές αποδείξεις της οξύτητας των διορατικών ικανοτήτων του, ώστε δεν αμφέβαλα πως ήταν σε θέση να αντιληφθεί αρκετά τα οποία παρέμεναν κρυμμένα από εμένα.

Στην είσοδο της οικίας μας συνάντησε ένας ψηλός, χλωμός, ανοιχτόξανθος άντρας, με ένα σημειωματάριο στα χέρια του, ο οποίος όρμησε και έσφιξε το χέρι του συντρόφου μου διαχυτικά. «Είναι πράγματι καλοσύνη σου να έρθεις», είπε, «φρόντισα τα πάντα να μείνουν απείραχτα.»

«Εκτός αυτού!» ο φίλος μου απάντησε, υποδεικνύοντας το μονοπάτι. «Ένα κοπάδι από βουβάλια να είχε περάσει από εδώ δεν θα είχε προκαλέσει τόσο μεγάλο χάλι. Δίχως αμφιβολία, όμως θα εξήγαγες τα δικά σου συμπεράσματα, Γκρέγκσον, πριν το επιτρέψεις.»

«Έπρεπε να κάνω τόσο πολλά εντός του κτιρίου», είπε ο ντετέκτιβ αποφεύγοντας το ερώτημα. «Ο συνάδελφος μου, Κος Λεστρέιντ βρίσκεται εδώ. Είχα εμπιστευθεί σε εκείνον να το αναλάβει.»

Ο Χολμς μου έριξε μια ματιά και ανασήκωσε τα φρύδια του σαρδόνια. «Με δυο άντρες όπως εσύ και ο Λεστρέιντ στην περιοχή, δεν θα υπάρχουν πολλά για να ανακαλύψει κάποιος τρίτος», είπε.

Ο Γκρέγκσον έτριψε τα χέρια του με έναν κάπως αυτάρεσκο τρόπο. «Θεωρώ πως κάναμε όλα όσα ήταν δυνατόν να γίνουν», απάντησε· «είναι μια αλλόκοτη υπόθεση ωστόσο, και γνώριζα την προτίμηση σου για τέτοιες καταστάσεις.»

«Δεν ήρθες εδώ με αμάξι;» ρώτησε ο Σέρλοκ Χολμς. «Όχι, κύριε.» «Ούτε ο Λεστρέιντ;»

«Όχι, κύριε.»

«Τότε πάμε να δούμε το δωμάτιο.» Με το οποίο ανακόλουθο σχόλιο προχώρησε εντός της οικίας, ακολουθούμενος από τον Γκρέγκσον, του οποίου τα χαρακτηριστικά εξέφραζαν την έκπληξη του.

Ένας σύντομος διάδρομος, από γυμνά σανίδια και σκονισμένος, οδηγούσε στην κουζίνα και τους χώρους υπηρεσίας. Δυο πόρτες ανοίγονταν από αυτόν αριστερά και δεξιά. Μια εξ' αυτών είχε εμφανώς παραμείνει κλειστή επί πολλές εβδομάδες. Η άλλη άνηκε στην τραπεζαρία, η οποία αποτελούσε τον χώρο στον οποίο η μυστηριώδη υπόθεση είχε λάβει χώρα. Ο Χολμς μπήκε μέσα, και τον ακολούθησα με εκείνο το πνιγηρό συναίσθημα στην καρδιά μου το οποίο η παρουσία του θανάτου εμπνέει.

Επρόκειτο για ένα μεγάλο τετράγωνο δωμάτιο, το οποίο έδειχνε ακόμη μεγαλύτερο εξαιτίας της απουσίας κάθε επίπλωσης. Μια φανταχτερή ταπετσαρία κοσμούσε τους τοίχους, όμως στιγματιζόταν κατά τόπους από ερυσίβη, και κατά τόπους μεγάλες λωρίδες είχαν αποκολληθεί και κρέμονταν, αφήνοντας να φανεί ο σοβάς από κάτω. Απέναντι από την πόρτα υπήρχε ένα επιδεικτικό τζάκι, πλαισιωμένο (surmounted) από ένα γείσο απομίμησης λευκού μάρμαρου. Σε μια γωνία του βρισκόταν λιωμένο το υπόλοιπο ενός κόκκινου κεριού. Το μοναδικό παράθυρο ήταν τόσο βρώμικο ώστε το φως ήταν συγκεχυμένο και ασαφές, προσδίδοντας μια μουντή γκριζωπή απόχρωση, η οποία ενισχυόταν από ένα παχύ στρώμα σκόνης το οποίο κάλυπτε ολόκληρο τον χώρο.

Όλες αυτές τις λεπτομέρειες τις παρατήρησα μετέπειτα. Την τρέχουσα στιγμή η προσοχή μου ήταν εστιασμένη επί της μοναδικής θλιβερής ασάλευτης μορφής η οποία κειτόταν πάνω στο σανίδι, με τα απλανή μάτια να ατενίζουν δίχως να βλέπουν το ξεθωριασμένο ταβάνι. Επρόκειτο για έναν άντρα περί τα σαράντα-τρία ή σαράντα- τέσσερα χρόνια του, μετρίου αναστήματος, με πλατιούς ώμους, σγουρά μαλλιά, και κοντή αξύριστη γενειάδα. Φορούσε μια βαριά ρεντιγκότα και γιλέκο, ανοιχτόχρωμο παντελόνι, και άψογο κολάρο και μανσέτες. Ένα ψηλό καπέλο, καλά βουρτσισμένο και περιποιημένο, βρισκόταν ακουμπισμένο στο πάτωμα πλάι του. Τα χέρια του ήταν σφιγμένα και τα μπράτσα του διάπλατα ανοικτά, ενώ τα κάτω άκρα του ήταν διπλωμένα (interlocked) λες και η επιθανάτια αγωνία του υπήρξε εξαιρετικά οδυνηρή. Στο παγωμένο του πρόσωπο παρέμενε μια έκφραση τρόμου, και όμως μου έδωσε την εντύπωση, μίσους, που παρόμοιο του δεν είχα αντικρίσει σε ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Η κακόβουλη και τρομερή σύσπαση, συνδυασμένη με το χαμηλό του μέτωπο, την πλατιά μύτη, και η προτεταμένη σιαγώνα του έδινε στον νεκρό άντρα μια μοναδικά πιθηκίσια (simian and ape-like) εμφάνιση, η οποία εντεινόταν από την κουλουριασμένη, αφύσικη στάση. Έχω αντικρίσει τον θάνατο σε πολλές μορφές, όπως ποτέ δεν μου προέκυψε σε μια πιο φοβερή μορφή από όσο σε εκείνον το σκοτεινό ρυπαρό χώρο, ο οποίος έβλεπε σε μια από τις σημαντικές οδικές αρτηρίες του προαστιακού Λονδίνου.


1.3 Το μυστήριο του άλσους Λώρινστον (1) 1.3 The Mystery of Laurinston Grove (1)

1.3 Το μυστήριο του άλσους Λώρινστον 1.3 The mystery of the Loriston grove

Ομολογώ πως ήμουν σημαντικά ξαφνιασμένος από ετούτη την νεώτερη απόδειξη της πρακτικής φύσης των θεωριών του συντρόφου μου. I confess that I was significantly surprised by this latest proof of the practical nature of my partner's theories. Ο σεβασμός μου προς τις αναλυτικές του ικανότητες αυξήθηκε αφάνταστα. My respect for his analytical skills increased unimaginably. Παρέμενε ακόμη κάποιο ίχνος υποψίας στο μυαλό μου, εντούτοις, πως το όλο θέμα αποτελούσε ένα συμφωνημένο επεισόδιο, με την πρόθεση να με αφήσει έκθαμβο, μολονότι ποιον στο καλό σκοπό θα ήταν δυνατόν να έχει για να με ξεγελάσει υπερέβαινε τα όρια της κατανόησης μου. There was still a hint of suspicion in my mind, however, that the whole affair was an agreed-upon episode, with the intention of dazzling me, though who in good intentions could have intended to deceive me exceeded the limits of my understanding. Όταν τον κοίταξα είχε τελειώσει την ανάγνωση του μηνύματος, και τα μάτια του είχαν λάβει την απλανή μουντή έκφραση η οποία εκδήλωνε διανοητική αφαίρεση. By the time I looked at him he had finished reading the message, and his eyes had received the plain hazy expression which showed a mental abstraction.

«Πως στο καλό το συμπέρανες;» ρώτησα. "How on earth did you conclude that?" I asked. «Συμπέρανα τι;» είπε εκείνος, αψίθυμα. "What did I conclude?" he said, absurdly. «Μα, πως επρόκειτο για απόστρατο λοχία των "But, that he was a retired sergeant

Πεζοναυτών;» «Δεν έχω χρόνο για μικροπράγματα», απάντησε, Marines? " "I do not have time for small things," he replied.

κοφτά· κατόπιν με ένα χαμόγελο, «Συγχώρεσε την αγένεια μου. abruptly; then with a smile, “Forgive my rudeness. Διέκοψες το συλλογισμό μου· όμως ίσως να είναι εξίσου καλό. You interrupted my reasoning; but it may be just as good. Ώστε πραγματικά δεν ήσουν σε θέση να δεις πως εκείνος ο άνθρωπος διετέλεσε λοχίας των Πεζοναυτών;» So you really could not see that man was a Marine sergeant? "

«Όχι, όντως.» "No, indeed."

«Ήταν ευκολότερο να το γνωρίζω από όσο να εξηγήσω πως το γνώριζα. "It was easier to know than to explain how I knew. Αν σε ρωτούσαν να αποδείξεις ότι δυο και δυο κάνουν τέσσερα, ίσως να συναντούσες κάποια δυσκολία, αλλά εντούτοις είσαι απολύτως βέβαιος για το γεγονός. If you were asked to prove that two and two make four, you might encounter some difficulty, but you are nonetheless absolutely certain of the fact. Ακόμη και από την απέναντι μεριά του δρόμου ήμουν σε θέση να διακρίνω μια μεγάλη μπλε άγκυρα στο τατουάζ στην αναστροφή του χεριού του τύπου. Even across the street I was able to see a large blue anchor in the tattoo in the inverted hand of the guy. Απόπνεε θάλασσα. The sea exuded. Είχε ένα στρατιωτικό παράστημα, ωστόσο, και φαβορίτες βάση του κανονισμού. He had a military stand, however, and favorites under the regulation. Ορίστε που έχουμε τον Πεζοναύτη. Here we have the Marine. Επρόκειτο για άνθρωπο με κάποια σχετική υπεροψία και έναν συγκεκριμένο αέρα διοικούντος. He was a man with some relative arrogance and a certain air of commander. Θα πρέπει να παρατήρησες τον τρόπο κατά  τον οποίο σήκωνε το κεφάλι του και περιέστρεφε το μπαστούνι του. You must have noticed the way he raised his head and rotated his cane. Ένας μετρημένος, καθωσπρέπει, μεσήλικας, επίσης, κατά πως έδειχνε—όλα τα στοιχεία με οδήγησαν να θεωρήσω πως είχε διατελέσει λοχίας.» "A measured, as it should be, middle-aged man, too, as he showed — all the evidence led me to believe that he had been a sergeant."

«Υπέροχα!» αναφώνησα. "Wonderful!" I exclaimed.

«Κοινότυπο», είπε ο Χολμς, ωστόσο έκρινα, από την έκφραση του, πως ήταν ικανοποιημένος από την πρόδηλη έκπληξη και τον θαυμασμό μου. "Common," said Holmes, but I judged by his expression that he was pleased with my obvious surprise and admiration. «Είπα τώρα μόλις πως δεν υπάρχουν εγκληματίες. "I just said that there are no criminals. Καθώς φαίνεται έσφαλα—δες εδώ!» Μου πέταξε το σημείωμα το οποίο είχε φέρει ο ένστολος.» As it seems wrong — see here! ” "He threw me the note that the uniform had brought."

«Μα», φώναξα, καθώς έστρεψα τα μάτια μου πάνω του, «είναι τρομερό!» "But," I shouted, as I turned my eyes to him, "it's awful!"

«Πράγματι δείχνει να είναι λιγάκι εκτός του συνηθισμένου», σχολίασε, ήρεμα. "It does seem to be a little out of the ordinary," he commented calmly. «Θα σε πείραζε να το διαβάσεις δυνατά;» "Would you mind reading it aloud?"

Αυτό είναι το γράμμα το οποίο του διάβασα— This is the letter I read to him—

«ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ Κε ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ,— "MY LOVE Ms Sherlock Holmes, -

Έλαβε χώρα μια δυσάρεστη κατάσταση κατά την νύχτα στον αριθμό 3, του Άλσους Λώριστον, σε πάροδο επί του δρόμου του Μπρίξτον. An unpleasant situation took place during the night at number 3, of the Loriston Grove, along the road to Brixton. Ο άνθρωπος μας ο οποίος βρισκόταν σε περιπολία είδε φως εκεί περί τις δυο το πρωί, και καθώς επρόκειτο περί μιας κενής οικίας, υποπτεύθηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Our man who was on patrol saw the light there at about two in the morning, and as it was an empty house, he suspected that something was wrong. Βρήκε την πόρτα ανοικτή, και στο μπροστινό δωμάτιο, το οποίο είναι γυμνό από επίπλωση, ανακάλυψε το σώμα ενός κυρίου, καλοντυμένου, και έχοντας κάρτες στην τσέπη του οι οποίες φέρουν το όνομα ‘Ενοκ Τ. Ντρέμπερ, Κλήβελαντ, Οχάιο, Η.Π.Α.' He found the door open, and in the front room, which is bare of furniture, he discovered the body of a gentleman, well-dressed, and with cards in his pocket bearing the names' Enoch T. Dreber, Cleveland, Ohio, USA. A.' Δεν υπήρξε ληστεία, ούτε κάποιο άλλο στοιχείο σχετικά με τον τρόπο υπό τον οποίο ο άνθρωπος βρήκε τον θάνατο. There was no robbery, no other evidence of how the man was found dead. Υπάρχουν ίχνη αίματος στο δωμάτιο, όμως δεν υπάρχει κανένα τραύμα επάνω του. There are traces of blood in the room, but there is no wound on it. Βρισκόμαστε σε πλήρη αμηχανία σχετικά με το πώς μπήκε στο άδειο σπίτι· στην πραγματικότητα, η όλη υπόθεση είναι μια σπαζοκεφαλιά. We are in complete confusion about how he got into the empty house; in fact, the whole affair is a puzzle. Αν μπορείς να περάσεις από το σπίτι οποιαδήποτε ώρα πριν τις δώδεκα, θα με βρεις εκεί. If you can pass by the house any time before twelve, you will find me there. Άφησα τα πάντα σε status quo (ισχύουσα κατάσταση) μέχρι να έχω νέα σου. I left everything in status quo until I have your news. Αν δεν κατορθώσεις να έρθεις θα σου δώσω πληρέστερα στοιχεία, και θα το εκλάμβανα ως εξαιρετική καλοσύνη αν με διευκόλυνες με την γνώμη σου. If you do not manage to come I will give you more complete information, and I would take it as an exceptional kindness if you facilitate me with your opinion. Διατελώ μετά τιμής, I am honored,

«ΤΟΜΠΑΙΑΣ ΓΚΡΕΓΚΣΟΝ.» "TOPAIAS GREGSON."

«Ο Γκρέγκσον είναι από τους ανθρώπους της Σκότλαντ Γιάρντ», σχολίασε ο φίλος μου· «εκείνος και ο Λεστρέιντ αποτελούν τον αφρό από όλα τα κουμάσια. "Gregson is one of the people of Scotland Yard," my friend commented. Είναι και οι δυο οξυδερκείς και δραστήριοι, πάρα ταύτα συμβατικοί—εκπληκτικά συμβατικοί. They are both perceptive and active, yet conventional — surprisingly conventional. Βρίσκονται επίσης στα μαχαίρια μεταξύ τους. They are also in the knives with each other. Είναι τόσο ζηλόφθονοι όσο ένα ζευγάρι καλλονών καριέρας. They are as jealous as a couple of career beauties. Θα έχει πλάκα η υπόθεση αν βρεθούν και οι δυο στην ίδια οσμή.» "It will be fun if they both smell the same."

Έμεινα έκπληκτος με τον ήρεμο τρόπο με τον οποίο κελάρυζε. I was amazed at the calm way in which he cried. «Το βέβαιον είναι πως δεν πρέπει να χαθεί ούτε στιγμή», φώναξα, «να πάω να σου καλέσω ένα αμάξι;» "Certainly not a moment should be wasted," I shouted, "should I go and call you a car?"

«Δεν είμαι σίγουρος σχετικά με το αν θα πάω. "I'm not sure if I'm going. Είμαι ο πλέον αθεράπευτα τεμπέλης διαβολάκος που έζησε και περπάτησε —φυσικά, όταν με έχει πιάσει η κρίση μου, διότι μπορώ να γίνω αρκετά δραστήριος κατά καιρούς.» "I am the most incurably lazy devil who lived and walked — of course, when I have a crisis, because I can become quite active at times."

«Μα, πρόκειται ακριβώς για μια ευκαιρία σαν αυτές που λαχταρούσες.» "But, this is just an opportunity like the ones you longed for."

«Αγαπητέ μου φίλε, τι σημασία έχει για μένα. "My dear friend, what does it matter to me. Υποθέτοντας πως ξεδιαλύνω την όλη υπόθεση, να είσαι βέβαιος πως ο Γκρέγκσον, ο Λεστρέιντ, και οι Συνεργάτες θα τσεπώσουν όλα τα εύσημα. Assuming I solve the whole affair, rest assured that Gregson, Lestrade, and Associates will pocket all the credit. Αυτό συμβαίνει όταν είσαι ανεπίσημο προσωπικό.» This is what happens when you are an informal staff member. "

«Μα σε εκλιπαρεί να τον βοηθήσεις.» "But he begs you to help him."

«Ναι. "Yes. Γνωρίζει πως είμαι ανώτερος του, και το αποδέχεται ενώπιον μου· ωστόσο θα έκοβε την γλώσσα του πριν το παραδεχθεί ενώπιον τρίτου. He knows that I am superior to him, and he accepts it before me; however, he would cut out his tongue before admitting it to a third party. Εντούτοις, θα μπορούσαμε επίσης να πάμε και να ρίξουμε μια ματιά. However, we could also go and take a look. Θα το επιλύσω με τον δικό μου τρόπο. I will solve it in my own way. Ίσως και να γελάσω μαζί τους αν δεν έχω κάτι άλλο. Maybe I can laugh with them if I have nothing else. Έλα!»

Φόρεσε βιαστικά το πανωφόρι του, και κινήθηκε με φούρια κατά τρόπο που έδειχνε πως μια κρίση δραστηριότητας είχε διαδεχθεί εκείνη της απάθειας. He hurriedly put on his coat, and moved furiously in a way that showed that an activity crisis had succeeded that of apathy.

«Πάρε το καπέλο σου», είπε. "Get your hat," he said. «Θέλεις να έρθω μαζί σου;» «Ναι, αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις.» Μια στιγμή αργότερα βρισκόμασταν και οι δυο σε μια δίτροχη άμαξα, η οποία κατηφόριζε βιαστικά προς τον δρόμο του Μπρίξτον. "Do you want me to come with you?" "Yes, if you have nothing better to do." A moment later we were both in a two-wheeled carriage, which was hurrying down Brixton Road.

Ήταν ένα ομιχλώδες, συννεφιασμένο πρωινό, και ένα υπόφαιο πέπλο κρεμόταν πάνω από τις στέγες των σπιτιών, μοιάζοντας με αντανάκλαση των λασπόχρωμων δρόμων χαμηλότερα. It was a foggy, cloudy morning, and a subtle veil hung over the roofs of the houses, looking like a reflection of the muddy streets below. Ο σύντροφος μου είχε τα κέφια του, και φλυαρούσε σχετικά με τα βιολιά της Κρεμόνα, και την διαφορά μεταξύ ενός Στραντιβάριους και ενός Αμάτι. My partner was having fun, talking about Cremona violins, and the difference between a Strandivari and an Amati. Όσο για μένα, ήμουν σιωπηλός, γιατί ο μουντός καιρός και η θλιβερή δουλειά στην οποία είχαμε εμπλακεί, μου προκαλούσε κατάθλιψη. As for me, I was silent, because the hazy weather and the sad work we were involved in, made me depressed.

«Δεν δείχνεις να δίνεις ιδιαίτερη σκέψη στο προκείμενο θέμα», είπα τελικά, διακόπτοντας τη μουσική πραγματεία του Χολμς. "You do not seem to be paying much attention to this subject," I said at last, interrupting Holmes' musical treatise.

«Δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία», απάντησε. "There is no evidence yet," he replied. «Αποτελεί καίριο σφάλμα να προβαίνεις σε θεωρίες πριν να έχεις στην διάθεση σου όλα τα στοιχεία. "It is a crucial mistake to make theories before you have all the data. Επηρεάζει αρνητικά την κρίση.» It has a negative effect on the crisis. "

«Θα έχεις τα στοιχεία σου σύντομα», σχολίασα, δείχνοντας με το δάκτυλο μου· «αυτή είναι η Οδός Μπρίξτον, και αυτό είναι το σπίτι, αν δεν πέφτω εντελώς έξω.» "You will have your details soon," I commented, pointing with my finger; "this is Brixton Street, and this is the house, if I do not fall completely out."

«Έτσι είναι. "So is. Σταμάτα, αμαξά, σταμάτα!» Σταθήκαμε εκατό ή κάπου τόσα μέτρα μακρύτερα, όμως εκείνος επέμεινε να αποβιβασθούμε, και να τελειώσουμε το ταξίδι μας πεζοί. Stop, carriage, stop! " We stood a hundred or so meters away, but he insisted that we disembark, and finish our journey on foot.

Το νούμερο 3, του Άλσους Λώρινστον είχε μια δυσοίωνη και απειλητική εμφάνιση. Number 3, of the Lorriston Grove, had an ominous and menacing appearance. Ήταν ένα από τα τέσσερα που υψώνονταν κάπως μακρύτερα από τον δρόμο, δυο κατειλημμένα και δυο κενά. It was one of four that rose slightly away from the road, two occupied and two empty. Τα τελευταία κοιτούσαν έξω από τρία διαζώματα αδειανών μελαγχολικών παράθυρων, τα οποία ήταν κενά και καταθλιπτικά, εκτός από κάποιο «προς ενοικίαση» που και που αναρτημένο σαν καταρράχτης πάνω στα θολωμένα τζάμια. The latter were looking out of three moldings of empty melancholy windows, which were empty and depressing, except for one "for rent" here and there hanging like a waterfall on the blurred windows. Ένας μικρός κήπος πασπαλισμένος από διάσπαρτα ασθενικά φυτά χώριζαν καθένα από εκείνα τα σπίτια από τον δρόμο, και διασχιζόταν από ένα στενό μονοπάτι, κιτρινωπό σε χρώμα, και αποτελούμενο προφανώς από ένα μίγμα αργίλου και χαλικιού. A small garden sprinkled with scattered diseased plants separated each of those houses from the street, and was crossed by a narrow path, yellowish in color, apparently consisting of a mixture of clay and gravel. Όλο το μέρος ήταν εξαιρετικά λασπωμένο από την βροχή η οποία είχε πέσει κατά την διάρκεια της νύχτας. The whole place was extremely muddy from the rain which had fallen during the night. Ο κήπος περιφραζόταν από ένα πλίνθινο τοίχο ενός μέτρου με μια παρυφή από ξύλινα κιγκλιδώματα στην κορυφή του, και πάνω στον τοίχο ακουμπούσε ένας γεροδεμένος αστυνομικός, περικυκλωμένος από ένα μικρό πλήθος χασομέρηδων, οι οποίοι ξελαιμιάζονταν και στριφογύριζαν τα μάτια τους στη μάταιη ελπίδα να ξεχωρίσουν κάτι από την δραστηριότητα εντός. The garden was surrounded by a one-meter brick wall with a wooden ledge at the top, and on the wall rested a husky policeman, surrounded by a small crowd of squatters, who were squatting and rolling their eyes. the activity within.

Είχα φαντασθεί πως ο Σέρλοκ Χολμς θα είχε σπεύσει να μπει μέσα στο σπίτι και να βουτήξει στη μελέτη του μυστηρίου. I had imagined that Sherlock Holmes would have rushed into the house and dived into the study of the mystery. Τίποτα δεν φάνηκε να απέχει περισσότερο από την πρόθεση του. Nothing seemed to be further from his intention. Με έναν αέρα αδιαφορίας ο οποίος, υπό τις περιστάσεις, μου έδινε την εντύπωση πως έφθανε στα όρια του εντυπωσιασμού, κινήθηκε νωχελικά από τη μια άκρη του πεζοδρομίου ως την άλλη, κοιτάζοντας με απάθεια το έδαφος, τον ουρανό, τα αντικρινά σπίτια, και την γραμμή του κιγκλιδώματος. With an air of indifference which, under the circumstances, gave me the impression that he had reached the limits of impression, he moved lazily from one end of the sidewalk to the other, looking apathetically at the ground, the sky, the houses opposite, and the line. of the railing. Έχοντας τελειώσει την εξονυχιστική του εξέταση, συνέχισε κατηφορίζοντας αργά το μονοπάτι, ή μάλλον τις παρυφές του χορταριού το οποίο το πλαισίωνε, κρατώντας τα μάτια του καρφωμένα στο έδαφος. Having finished his thorough examination, he continued slowly descending the path, or rather the edges of the grass that framed it, keeping his eyes fixed on the ground. Δυο φορές στάθηκε, και κάποια στιγμή τον είδα να χαμογελά, και τον άκουσα να βγάζει ένα επιφώνημα ικανοποίησης. He stood twice, and at one point I saw him smiling, and I heard him shout a plea of satisfaction. Υπήρχαν αρκετά ίχνη πατημασιών πάνω στο βρεγμένο αργιλώδες έδαφος, ωστόσο αφού οι αστυνομικοί είχαν περάσει και ξαναπεράσει από πάνω του, δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω πως ο σύντροφος μου μπορούσε να ελπίζει να μάθει κάτι από εκεί. There were several footprints on the wet clay soil, however after the police had passed and passed over again, I was not able to understand that my partner could hope to learn something from there. Εντούτοις είχα ακόμη τόσο εξαιρετικές αποδείξεις της οξύτητας των διορατικών ικανοτήτων του, ώστε δεν αμφέβαλα πως ήταν σε θέση να αντιληφθεί αρκετά τα οποία παρέμεναν κρυμμένα από εμένα. Yet I still had so much evidence of the sharpness of his clairvoyance that I had no doubt that he was able to perceive enough which remained hidden from me.

Στην είσοδο της οικίας μας συνάντησε ένας ψηλός, χλωμός, ανοιχτόξανθος άντρας, με ένα σημειωματάριο στα χέρια του, ο οποίος όρμησε και έσφιξε το χέρι του συντρόφου μου διαχυτικά. At the entrance of our house he met a tall, pale, light-skinned man, with a notebook in his hands, who rushed and shook my partner's hand diffusely. «Είναι πράγματι καλοσύνη σου να έρθεις», είπε, «φρόντισα τα πάντα να μείνουν απείραχτα.» "It is indeed your kindness to come," he said, "I made sure everything remained intact."

«Εκτός αυτού!» ο φίλος μου απάντησε, υποδεικνύοντας το μονοπάτι. "Besides!" my friend replied, pointing the way. «Ένα κοπάδι από βουβάλια να είχε περάσει από εδώ δεν θα είχε προκαλέσει τόσο μεγάλο χάλι. "If a herd of buffaloes had passed through here, it would not have caused such a mess. Δίχως αμφιβολία, όμως θα εξήγαγες τα δικά σου συμπεράσματα, Γκρέγκσον, πριν το επιτρέψεις.» "Without a doubt, you would draw your own conclusions, Gregson, before you allow it."

«Έπρεπε να κάνω τόσο πολλά εντός του κτιρίου», είπε ο ντετέκτιβ αποφεύγοντας το ερώτημα. "I had to do so much inside the building," the detective said, avoiding the question. «Ο συνάδελφος μου, Κος Λεστρέιντ βρίσκεται εδώ. "My colleague, Mr. Lestrade, is here. Είχα εμπιστευθεί σε εκείνον να το αναλάβει.» I trusted him to take over. "

Ο Χολμς μου έριξε μια ματιά και ανασήκωσε τα φρύδια του σαρδόνια. Holmes glanced at me and raised his eyebrows and sardines. «Με δυο άντρες όπως εσύ και ο Λεστρέιντ στην περιοχή, δεν θα υπάρχουν πολλά για να ανακαλύψει κάποιος τρίτος», είπε. "With two men like you and Lestrade in the area, there will not be much for a third party to discover," he said.

Ο Γκρέγκσον έτριψε τα χέρια του με έναν κάπως αυτάρεσκο τρόπο. Gregson rubbed his hands in a somewhat smug way. «Θεωρώ πως κάναμε όλα όσα ήταν δυνατόν να γίνουν», απάντησε· «είναι μια αλλόκοτη υπόθεση ωστόσο, και γνώριζα την προτίμηση σου για τέτοιες καταστάσεις.» "I think we did everything possible to make it happen," he replied.

«Δεν ήρθες εδώ με αμάξι;» ρώτησε ο Σέρλοκ Χολμς. "Didn't you come here by car?" asked Sherlock Holmes. «Όχι, κύριε.» «Ούτε ο Λεστρέιντ;» "No, sir." "Neither did Lestrade?"

«Όχι, κύριε.»

«Τότε πάμε να δούμε το δωμάτιο.» Με το οποίο ανακόλουθο σχόλιο προχώρησε εντός της οικίας, ακολουθούμενος από τον Γκρέγκσον, του οποίου τα χαρακτηριστικά εξέφραζαν την έκπληξη του. "Then let's go see the room." With which he made an inconsistent comment inside the house, followed by Gregson, whose characteristics expressed his surprise.

Ένας σύντομος διάδρομος, από γυμνά σανίδια και σκονισμένος, οδηγούσε στην κουζίνα και τους χώρους υπηρεσίας. A short corridor, made of bare planks and dusty, led to the kitchen and service areas. Δυο πόρτες ανοίγονταν από αυτόν αριστερά και δεξιά. Two doors opened from him left and right. Μια εξ' αυτών είχε εμφανώς παραμείνει κλειστή επί πολλές εβδομάδες. One of them had apparently been closed for several weeks. Η άλλη άνηκε στην τραπεζαρία, η οποία αποτελούσε τον χώρο στον οποίο η μυστηριώδη υπόθεση είχε λάβει χώρα. The other belonged to the dining room, which was the place where the mysterious affair took place. Ο Χολμς μπήκε μέσα, και τον ακολούθησα με εκείνο το πνιγηρό συναίσθημα στην καρδιά μου το οποίο η παρουσία του θανάτου εμπνέει. Holmes came in, and I followed him with that stifling feeling in my heart that the presence of death inspires.

Επρόκειτο για ένα μεγάλο τετράγωνο δωμάτιο, το οποίο έδειχνε ακόμη μεγαλύτερο εξαιτίας της απουσίας κάθε επίπλωσης. It was a large square room, which looked even bigger due to the absence of any furniture. Μια φανταχτερή ταπετσαρία κοσμούσε τους τοίχους, όμως στιγματιζόταν κατά τόπους από ερυσίβη, και κατά τόπους μεγάλες λωρίδες είχαν αποκολληθεί και κρέμονταν, αφήνοντας να φανεί ο σοβάς από κάτω. A fancy wallpaper adorned the walls, but it was stigmatized in places by erysipelas, and in places large strips were detached and hung, leaving the plaster visible from below. Απέναντι από την πόρτα υπήρχε ένα επιδεικτικό τζάκι, πλαισιωμένο (surmounted) από ένα γείσο απομίμησης λευκού μάρμαρου. Opposite the door was a showcase fireplace, framed (surmounted) by a white marble imitation cornice. Σε μια γωνία του βρισκόταν λιωμένο το υπόλοιπο ενός κόκκινου κεριού. In one corner was the rest of a red candle melted. Το μοναδικό παράθυρο ήταν τόσο βρώμικο ώστε το φως ήταν συγκεχυμένο και ασαφές, προσδίδοντας μια μουντή γκριζωπή απόχρωση, η οποία ενισχυόταν από ένα παχύ στρώμα σκόνης το οποίο κάλυπτε ολόκληρο τον χώρο. The only window was so dirty that the light was blurry and blurry, giving it a hazy gray hue, which was enhanced by a thick layer of dust that covered the entire space.

Όλες αυτές τις λεπτομέρειες τις παρατήρησα μετέπειτα. I noticed all these details later. Την τρέχουσα στιγμή η προσοχή μου ήταν εστιασμένη επί της μοναδικής θλιβερής ασάλευτης μορφής η οποία κειτόταν πάνω στο σανίδι, με τα απλανή μάτια να ατενίζουν δίχως να βλέπουν το ξεθωριασμένο ταβάνι. At the moment my attention was focused on the only sad helpless figure lying on the board, with plain eyes gazing without looking at the faded ceiling. Επρόκειτο για έναν άντρα περί τα σαράντα-τρία ή σαράντα- τέσσερα χρόνια του, μετρίου αναστήματος, με πλατιούς ώμους, σγουρά μαλλιά, και κοντή αξύριστη γενειάδα. He was a man of about forty-three or forty-four years, of medium height, with broad shoulders, curly hair, and a short unshaven beard. Φορούσε μια βαριά ρεντιγκότα και γιλέκο, ανοιχτόχρωμο παντελόνι, και άψογο κολάρο και μανσέτες. He was wearing a heavy cardigan and vest, light-colored trousers, and a flawless collar and cuffs. Ένα ψηλό καπέλο, καλά βουρτσισμένο και περιποιημένο, βρισκόταν ακουμπισμένο στο πάτωμα πλάι του. A tall hat, well brushed and groomed, lay on the floor beside him. Τα χέρια του ήταν σφιγμένα και τα μπράτσα του διάπλατα ανοικτά, ενώ τα κάτω άκρα του ήταν διπλωμένα (interlocked) λες και η επιθανάτια αγωνία του υπήρξε εξαιρετικά οδυνηρή. His arms were clenched and his arms wide open, while his lower limbs were interlocked as if his mortal agony was extremely painful. Στο παγωμένο του πρόσωπο παρέμενε μια έκφραση τρόμου, και όμως μου έδωσε την εντύπωση, μίσους, που παρόμοιο του δεν είχα αντικρίσει σε ανθρώπινα χαρακτηριστικά. An expression of terror remained on his icy face, and yet it gave me the impression of hatred, the like of which I had never seen in human features. Η κακόβουλη και τρομερή σύσπαση, συνδυασμένη με το χαμηλό του μέτωπο, την πλατιά μύτη, και η προτεταμένη σιαγώνα του έδινε στον νεκρό άντρα μια μοναδικά πιθηκίσια (simian and ape-like) εμφάνιση, η οποία εντεινόταν από την κουλουριασμένη, αφύσικη στάση. The malicious and terrible contraction, combined with his low forehead, wide nose, and protruding jaw gave the dead man a unique monkey (simian and ape-like) appearance, which was intensified by the coiled, unnatural posture. Έχω αντικρίσει τον θάνατο σε πολλές μορφές, όπως ποτέ δεν μου προέκυψε σε μια πιο φοβερή μορφή από όσο σε εκείνον το σκοτεινό ρυπαρό χώρο, ο οποίος έβλεπε σε μια από τις σημαντικές οδικές αρτηρίες του προαστιακού Λονδίνου. I have seen death in many forms, as it never occurred to me in a more formidable form than in that dark filthy space overlooking one of the major highways of suburban London.