16. Η κάμαρα με τα μυστικά (1)
"Όλον αυτόν τον καιρό που ξημεροβραδιαζόμαστε στις τουαλέτες, ήταν τρεις καμπινέδες πιο πέρα", είπε πικρόχολα ο Ρον την άλλη μέρα, στο πρωινό, "και δε μας έκοψε να τη ρωτήσουμε. Και τώρα..."
Ναι μεν είχαν κατορθώσει τελικά να παρακολουθήσουν τις αράχνες, αλλά το να τρυπώσουν κρυφά στις τουαλέτες των κοριτσιών χωρίς να τους πάρει είδηση το μάτι κανενός καθηγητή, αυτό ήταν μάλλον αδύνατον.
Στο πρώτο μάθημα όμως, τις μεταμορφώσεις, συνέβη κάτι που τους έκανε να ξεχάσουν την κάμαρα με τα μυστικά για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό. Δέκα λεπτά μετά την έναρξη του μαθήματος, η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τους ανακοίνωσε ότι τα διαγωνίσματα θα άρχιζαν την πρώτη Ιουνίου, δηλαδή σε μια εβδομάδα από σήμερα.
"Διαγωνίσματα;" αναφώνησε ο Σίμους Μίλιγκαν. "Θα γράψουμε διαγωνίσματα;"
Ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε πίσω από το θρανίο του Χάρι. Ήταν το μαγικό ραβδί του Νέβιλ Λονγκμπότομ, το οποίο είχε πέσει εξαφανίζοντας το ένα πόδι του θρανίου του. Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ το επανεμφάνισε με μιαν κίνηση του ραβδιού της και στράφηκε συνοφρυωμένη στον Σίμους.
"Το θέμα είναι να παραμείνει η σχολή ανοιχτή και να μορφωθείτε", είπε αυστηρά. "Τα διαγωνίσματα λοιπόν θα γίνουν όπως πάντα. Και ελπίσω να μελετήσετε καλά".
Να μελετήσετε καλά! Ποτέ δεν περίμενε ο Χάρι να γίνουν εξετάσεις με την κατάσταση που επικρατούσε στο κάστρο. Ακούστηκαν πολλά μουρμουρητά διαμαρτυρίας, πράγμα που έκανε την καθηγήτρια να κατσουφιάσει ακόμα πιο πολύ.
"Ο καθηγητής Ντάμπλντορ έδωσε εντολή να συνεχιστεί κανονικά η λειτουργία του σχολείου", είπε. "Περιττό να προσθέσω ότι αυτό σημαίνει πως πρέπει να διαπιστώσουμε τι μάθατε τη φετινή χρονιά".
Ο Χάρι κοίταξε τα δυο άσπρα κουνέλια που έπρεπε να μεταμορφώσει σε παντόφλες. Τι είχε μάθει φέτος; Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα που θα του φαινόταν χρήσιμο στα διαγωνίσματα. Ο Ρον είχε ένα ύφος σαν να τον διέταξαν να εγκατασταθεί στο απαγορευμένο δάσος.
"Με φαντάζεσαι να διαγωνίζομαι με αυτό;" ρώτησε απελπισμένος τον Χάρι και του έδειξε το σπασμένο, μαγικό ραβδί του, το οποίο είχε αρχίσει να σφυρίζει δυνατά.
Τρεις μέρες πριν από το πρώτο διαγώνισμα, η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τους έκανε άλλη μια ανακοίνωση την ώρα του πρωινού.
"Έχω καλά νέα", άρχισε.
Και αντί στη μεγάλη τραπεζαρία να επικρατήσει απόλυτη ησυχία, ξέσπασε πανδαιμόνιο.
"Γυρίζει ο Ντάμπλντορ!" φώναξαν πολλά παιδιά χαρούμενα.
"Πιάστηκε ο κληρονόμος του Σλίθεριν!" αναφώνησε ένα κορίτσι από το τραπέζι του Ράβενκλοου.
"Θα ξαναρχίσουν οι αγώνες του Κουίντιτς!" κραύγασε ενθουσιασμένος ο Γουντ.
Όταν επιτέλους σταμάτησε η φασαρία, η ΜακΓκόναγκαλ συνέχισε: "Η καθηγήτρια Σπράουτ με πληροφόρησε ότι οι μανδραγόρες είναι επιτέλους έτοιμοι για συγκομιδή. Απόψε θα ξαναζωντανέψουμε τους μαρμαρωμένους. Περιττό να προσθέσω ότι ίσως κάποιος απ' όλους μπορέσει να μας πει ποιος ή τι τους επιτέθηκε. Ελπίζω η φρικτή αυτή χρονιά να κλείσει με τη σύλληψη του δράστη".
Τα παιδιά ξέσπασαν σε επευφημίες. Ο Χάρι κοίταξε το τραπέζι του Σλίθεριν και δεν εξεπλάγη διόλου βλέποντας ότι ο Ντράκο Μαλφόι δε συμμετείχε στο γενικό ενθουσιασμό.
Ο Ρον ωστόσο ήταν πανευτυχής. "Τότε δεν έχει σημασία που δε ρωτήσαμε τη Μυρτιά!" είπε στον Χάρι. "Μόλις η Ερμιόνη ξυπνήσει, θα μας λύσει όλες τις απορίες μας! Αλλά θα τρελαθεί όταν μάθει πως σε τρεις μέρες αρχίζουν τα διαγωνίσματα. Είναι αδιάβαστη. Μήπως πρέπει να την αφήσουμε όπως είναι μέχρι να τελειώσουν τα διαγωνίσματα;"
Εκείνη τη στιγμή πλησίασε η Τζίνι και κάθισε δίπλα στον Ρον. Ήταν νευρική και ταραγμένη και ο Χάρι πρόσεξε πως έμπλεκε και ξέμπλεκε τα χέρια της στην ποδιά της.
"Τι τρέχει;" τη ρώτησε ο Ρον γεμίζοντας πάλι το πιάτο του με κορν φλέικς.
Η Τζίνι δε μίλησε αλλά λοξοκοίταξε φοβισμένη δεξιά κι αριστερά της στο τραπέζι. Αυτή η κίνησή της θύμισε κάποιον στον Χάρι, αλλά δεν μπορούσε να προσδιορίσει ποιον.
"Λέγε", την προέτρεψε ο Ρον.
Ξάφνου ο Χάρι κατάλαβε ποιον του θύμιζε η Τζίνι. Έτσι όπως κουνούσε μπρος πίσω το κορμί της, ήταν ίδιος ο Ντόμπι όταν επρόκειτο να αποκαλύψει απαγορευμένες πληροφορίες.
"Θέλω να σας πω κάτι", τραύλισε η Τζίνι, αποφεύγοντας να κοιτάξει τον Χάρι.
"Τι;" είπε ο Ρον.
Η Τζίνι δυσκολευόταν να βρει τις κατάλληλες λέξεις.
"Τι;" επέμενε ο Ρον.
Η Τζίνι άνοιξε το στόμα, αλλά δε βγήκε κανένας ήχος.
Ο Χάρι έσκυψε προς το μέρος της και είπε σιγανά, για να μην τον ακούσουν οι άλλοι: "Πρόκειται για την κάμαρα με τα μυστικά; Είδες τίποτα; Έπεσαν στην αντίληψή σου τίποτα παράξενες κινήσεις;"
Η Τζίνι πήρε βαθιά ανάσα, αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή εμφανίστηκε ο Πέρσι Ουέσλι, κουρασμένος και ταλαιπωρημένος.
"Αν τελείωσες το φαγητό σου, σήκω να καθίσω, Τζίνι. Έρχομαι από περιπολία", της είπε.
Η Τζίνι αναπήδησε λες και την είχε διαπεράσει ηλεκτρισμός. Σηκώθηκε από την καρέκλα της κι έφυγε βιαστικά, αφού έριξε στον Πέρσι ένα λοξό, τρομαγμένο βλέμμα. Ο Πέρσι κάθισε και πήρε ένα φλιτζάνι από το κέντρο του τραπεζιού.
"Πέρσι!" είπε θυμωμένος ο Ρον. "Ήταν έτοιμη να μας πει κάτι πολύ σημαντικό!"
Ο Πέρσι παραλίγο να πνιγεί. "Τι;" φώναξε.
"Τη ρωτούσαμε αν είδε τίποτα περίεργες κινήσεις κι άρχισε να λέει..."
"Α... Αυτό... Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την κάμαρα με τα μυστικά", είπε αμέσως ο Πέρσι.
"Κι εσύ πού το ξέρεις;" ρώτησε ο Ρον ανασηκώνοντας τα φρύδια.
"Ε... Αν θες να ξέρεις... Ε... Η Τζίνι με είδε τις προάλλες που... Τέλος πάντων... Δεν έχει σημασία... Το θέμα είναι ότι με είδε να κάνω κάτι και... Χμ... Την παρακάλεσα να μην το πει σε κανέναν. Αν και δεν περίμενα πως θα κρατήσει το λόγο της... Ειλικρινά, δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, απλώς θα προτιμούσα να μην..."
Ο Χάρι πρώτη φορά έβλεπε τον Πέρσι τόσο ταραγμένο.
"Τι έκανες, Πέρσι;" τον ρώτησε με ένα πλατύ χαμόγελο ο Ρον. "Έλα, πες μας, δε θα γελάσουμε".
Ο Πέρσι δεν ανταπέδωσε το χαμόγελο. "Μου δίνεις, σε παρακαλώ, τα κουλουράκια, Χάρι; Πεθαίνω της πείνας".
Ο Χάρι αποφάσισε πως δε θα περίμενε είτε την Τζίνι είτε τον Πέρσι να του πουν τι συμβαίνει και πως, αν του δινόταν η ευκαιρία, θα μιλούσε στη Μυρτιά. Και προς μεγάλη του χαρά η ευκαιρία παρουσιάστηκε εκείνο το πρωί, καθώς ο Γκιλντρόι Λόκχαρτ τους συνόδευε στην τάξη όπου θα γινόταν το μάθημα της ιστορίας της μαγείας.
Ο Λόκχαρτ, ο οποίος στο παρελθόν τους είχε διαβεβαιώσει συχνά πως ο κίνδυνος είχε περάσει, για να διαψευστεί την ίδια στιγμή, ήταν τώρα πεπεισμένος πως δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να συνοδεύουν οι καθηγητές τα παιδιά στους διαδρόμους. Το έλεγε και το υποστήριζε. Τώρα για ποιους λόγους; Αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Πάντως ο Χάρι και ο Ρον είχαν προσέξει ότι τον τελευταίο καιρό ο Λόκχαρτ δεν πρόσεχε και τόσο την εμφάνισή του, ίσως γιατί περνούσε τις νύχτες περιπολώντας στους διαδρόμους.
"Θυμηθείτε αυτό που σας λέω", τους είπε ο Λόκχαρτ καθώς έστριβαν σε μια γωνία. "Μόλις τα παιδιά συνέλθουν, τα πρώτα λόγια που θα πουν, θα είναι: "Μας μαρμάρωσε ο Χάγκριντ". Ειλικρινά απορώ με την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ που επιμένει στα μέτρα ασφαλείας".
"Συμφωνώ, κύριε", είπε ο Χάρι.
Του Ρον του έπεσαν τα βιβλία από την έκπληξη.
"Ευχαριστώ, Χάρι", είπε καταδεκτικά ο Λόκχαρτ, ενώ περίμεναν να περάσουν τα παιδιά του Χάφλπαφλ. "Θέλω να πω, εμείς οι καθηγητές έχουμε πολύ πιο σοβαρά πράγματα να κάνουμε από το να συνοδεύουμε τους μαθητές από το ένα μάθημα στο άλλο και να φυλάμε όλη τη νύχτα σκοπιά..."
"Σωστά", είπε ο Ρον, ο οποίος μπήκε στο νόημα. "Γιατί δε μας αφήνετε εδώ, κύριε; Κοντεύουμε να φτάσουμε..."
"Ξέρεις κάτι, Ουέσλι; Αυτό θα κάνω", συμφώνησε ο Λόκχαρτ. "Πρέπει να προετοιμαστώ για την επόμενη παράδοση".
Κι έφυγε βιαστικά.
"Να προετοιμαστεί για την επόμενη παράδοση", τον ειρωνεύτηκε ο Ρον. "Δε λέει καλύτερα ότι πηγαίνει να σενιαριστεί".
Άφησαν τα υπόλοιπα παιδιά του Γκρίφιντορ να προχωρήσουν κι ύστερα τρύπωσαν σε έναν πλαϊνό διάδρομο και έτρεξαν στις τουαλέτες της Μυρτιάς. Αλλά καθώς συνέχαιραν ο ένας τον άλλο για την εξυπνάδα τους...
"Πότερ! Ουέσλι! Τι κάνετε εδώ;"
Ήταν η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ και τα σφιγμένα χείλη της ήταν πιο σφιγμένα από κάθε άλλη φορά.
"Ε... Εμείς...", τραύλισε ο Ρον, "πηγαίναμε... Ε... Να δούμε..."
"Την Ερμιόνη", είπε ο Χάρι.
Ο Ρον και η καθηγήτρια τον κοίταξαν έκπληκτοι.
"Έχουμε να τη δούμε μήνες, κυρία", συνέχισε βιαστικά ο Χάρι σκουντώντας με τρόπο τον Ρον, "και σκεφτήκαμε να πάμε κρυφά στο αναρρωτήριο και να της πούμε ότι οι μανδραγόρες είναι έτοιμοι και... Ε... Να μην ανησυχεί".
Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τον κοιτούσε επίμονα. Προς στιγμήν, ο Χάρι φοβήθηκε ότι θα εκραγεί, αλλά όταν μίλησε, η φωνή της ήχησε πνιχτή. "Φυσικά", του απάντησε και ο Χάρι είδε έκπληκτος ένα δάκρυ να γυαλίζει στο αετίσιο μάτι της, "φυσικά... Καταλαβαίνω πόσο επώδυνο ήταν αυτό που έγινε για τους φίλους των παιδιών που... Καταλαβαίνω. Ναι, Πότερ, να πάτε να δείτε τη δεσποινίδα Γκρέιντζερ. Θα ειδοποιήσω τον καθηγητή Μπινς ότι θα λείψετε. Πείτε στην κυρία Πόμφρι ότι έχετε άδεια από μένα".
Ο Χάρι και ό Ρον απομακρύνθηκαν χωρίς να μπορούν να πιστέψουν ότι είχαν γλιτώσει την τιμωρία. Καθώς έστριβαν στην γωνία, άκουσαν την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ να φυσάει τη μύτη της.
"Αυτή", είπε ζωηρά ο Ρον στον Χάρι, "ήταν η καλύτερη δικαιολογία που επινόησες ποτέ σου".
Τώρα όμως, με τη δικαιολογία που είχε βρει να πει ο Χάρι, δεν μπορούσαν να μην περάσουν από το αναρρωτήριο.
Η κυρία Πόμφρι τους άφησε να μπουν, αλλά απρόθυμα. "Δεν έχει νόημα να μιλάς σε μαρμαρωμένο", τους είπε.
Τα δυο παιδιά δεν μπόρεσαν παρά να συμφωνήσουν, γιατί όταν κάθισαν δίπλα στην Ερμιόνη και άρχισαν να της μιλάνε, κατάλαβαν πως είτε μιλούσαν σε τοίχο είτε στην Ερμιόνη, ήταν ένα και το αυτό.
"Αναρωτιέμαι αν είδε εκείνον που τους επιτέθηκε", είπε ο Ρον κοιτώντας μελαγχολικά το ανέκφραστο πρόσωπο της Ερμιόνης. "Γιατί αν τους ρίχτηκε από πίσω, δε θα κατάλαβαν τίποτα..."
Αλλά ο Χάρι δεν κοιτούσε το πρόσωπο της Ερμιόνης. Την προσοχή του είχε τραβήξει το δεξιό της χέρι. Ήταν απλωμένο πάνω στην κουβέρτα και όταν έσκυψε να δει καλύτερα, διέκρινε ένα χαρτάκι να ξεπροβάλει από τα σφιγμένα δάχτυλά της. Το έδειξε στον Ρον.
"Έλα να το βγάλουμε", ψιθύρισε ο Ρον, μετατοπίζοντας την καρέκλα του έτσι ώστε να κρύβει τον Χάρι από την κυρία Πόμφρι.
Δεν ήταν εύκολο. Τα δάχτυλα της Ερμιόνης ήταν τόσο σφιγμένα, που ο Χάρι φοβήθηκε ότι το χαρτί θα σκιζόταν. Ενώ ο Ρον κρατούσε τσίλιες, εκείνος πάλευε με τα δάχτυλα της Ερμιόνης, μέχρι που κατάφερε επιτέλους να τα ανοίξει και να πάρει το χαρτάκι.
Ήταν μια σελίδα σκισμένη από κάποιο παλιό βιβλίο της βιβλιοθήκης. Ο Χάρι το ίσιωσε βιαστικά και ο Ρον έσκυψε να διαβάσει κι αυτός:
Από τα πολλά, φοβερά και τρομερά τέρατα και κτήνη που ζουν στη χώρα μας, δεν υπάρχει πιο παράξενο και επικίνδυνο από το βασιλίσκο, γνωστό και ως βασιλέα των ερπετών. Το φίδι αυτό, του οποίου το μέγεθος είναι γιγαντιαίο και ζει πολλές εκατοντάδες χρόνια, γεννιέται από αβγό όρνιθας που έχει επωαστεί από φρύνο. Οι μέθοδοι με τις οποίες σκοτώνει τα θύματά του είναι θαυμαστές, διότι εκτός από το θανατηφόρο δηλητήριο των δοντιών του, μπορεί να χρησιμοποιήσει και το βλέμμα του, το οποίο είναι εξίσου θανατηφόρο με το δηλητήριό του.
Όποιος κεραυνοβοληθεί από τα μάτια του, πεθαίνει ακαριαία. Οι αράχνες τρέμουν το βασιλίσκο, που είναι θανάσιμος εχθρός τους. Το μόνο πράγμα που φοβάται ο βασιλίσκος, είναι το λάλημα του πετεινού, γιατί είναι μοιραίο για κείνον.
Κι από κάτω ήταν γραμμένη μια λέξη, με το γραφικό χαρακτήρα της Ερμιόνης: "Σωλήνες".
Ήταν λες κι άναψε ένα φως στο μυαλό του Χάρι. "Ρον", είπε, "Αυτό είναι. Να η λύση. Το τέρας που είναι στην κάμαρα με τα μυστικά είναι ένας βασιλίσκος, ένα γιγάντιο ερπετό! Γι' αυτό και η φωνή του έμοιαζε σαν να 'ρχεται από παντού και δεν μπορούσε να την ακούσει κανένας άλλος εκτός από μένα - γιατί μόνο εγώ καταλαβαίνω τη γλώσσα των φιδιών..."
Ο Χάρι κοίταξε τα κρεβάτια ολόγυρά τους. "Ο βασιλίσκος σκοτώνει τους ανθρώπους με το βλέμμα του. Αλλά κανείς από αυτούς δεν πέθανε, γιατί κανείς δεν τον κοίταξε στα μάτια. Ο Κόλιν τον είδε από το φακό της φωτογραφικής μηχανής του. Ο βασιλίσκος έκαψε το φιλμ που είχε μέσα, αλλά ο Κόλιν μαρμάρωσε απλώς. Ο Τζάστιν... Ο Τζάστιν θα πρέπει να τον είδε μέσα από τον Σχεδόν Ακέφαλο Νικ! Ο Νικ δέχτηκε όλη την ορμή του βλέμματός του, αλλά δεν μπορούσε να ξαναπεθάνει... Και δίπλα στην Ερμιόνη και την Πηνελόπη βρέθηκε ένα καθρεφτάκι. Η Ερμιόνη μόλις είχε καταλάβει ότι το τέρας ήταν ένας βασιλίσκος. Στοίχημα ότι θες πως προειδοποίησε τον πρώτο άνθρωπο που συνάντησε, να κοιτάζει πρώτα με έναν καθρέφτη πριν στρίψει στις γωνίες! Η Πηνελόπη έβγαλε προφανώς τον καθρέφτη της και..."