14. Ο Κορνήλιος Φαντζ (2)
"Θα σας έρθει λίγο απότομα", είπε η καθηγήτρια με απρόσμενα τρυφερό τόνο καθώς πλησίαζαν στο αναρρωτήριο. "Έχουμε κι άλλη επίθεση... Και μάλιστα διπλή".
Ο Χάρι ένιωσε σαν να δέχτηκε κλοτσιά στο στομάχι. Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ άνοιξε την πόρτα του αναρρωτηρίου και τα δύο αγόρια μπήκαν μέσα. Η κυρία Πόμφρι ήταν σκυμμένη πάνω από μια μαθήτρια του πέμπτου έτους, με μακριά, σγουρά μαλλιά. Ο Χάρι την αναγνώρισε: Ήταν το κορίτσι του Ράβενκλοου που το είχε ρωτήσει πώς πάνε στην αίθουσα αναψυχής του Σλίθεριν. Και στο διπλανό κρεβάτι ήταν...
"Ερμιόνη!" βόγκηξε ο Ρον.
Η Ερμιόνη ήταν τελείως ακίνητη, με μάτια ανοιχτά και γυάλινα.
"Τις βρήκαμε κοντά στη βιβλιοθήκη", είπε η καθηγήτρια. "Μήπως γνωρίσετε κάτι; Ήταν στο πάτωμα, δίπλα τους...", και τους έδειξε ένα στρογγυλό καθρεφτάκι που κρατούσε στα χέρια της.
Ο Χάρι και ο Ρον κούνησαν αρνητικά τα κεφάλια τους, χωρίς να μπορούν να τραβήξουν τα μάτια τους από την Ερμιόνη.
"Θα σας συνοδεύσω στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ", είπε σκυθρωπά η καθηγήτρια. "Πρέπει να μιλήσω στα παιδιά".
30 —"Μετά τις έξι το απόγευμα, όλοι σας θα παραμένετε στην αίθουσα αναψυχής. — Κανείς δε θα βγαίνει από τον κοιτώνα. Όταν πηγαίνετε από τη μία τάξη στην άλλη, θα σας συνοδεύει ένας καθηγητής. Κανένας μαθητής δε θα χρησιμοποιεί τις τουαλέτες χωρίς να συνοδεύεται από καθηγητή. Όλες οι προπονήσεις και οι αγώνες Κουίντιτς αναβάλλονται επ' αόριστον. Όλες οι βραδινές δραστηριότητες διακόπτονται".
Τα παιδιά του Γκρίφιντορ άκουσαν αμίλητα την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. Τύλιξε την περγαμηνή που διάβαζε και είπε με πνιχτή φωνή: "Περιττό να προσθέσω πως είμαι πολύ στενοχωρημένη. Αν δε συλληφθεί ο δράστης των επιθέσεων, η σχολή κατά πάσα πιθανότητα θα κλείσει. Γι' αυτό, όποιος νομίζει ότι ξέρει κάτι, να έρθει να μας το πει".
Βγήκε από την τρύπα του πορτρέτου με μουδιασμένες κινήσεις. Αμέσως τα παιδιά του Γκρίφιντορ άρχισαν να μιλάνε όλα μαζί.
"Έχουμε δύο θύματα από το Γκρίφιντορ, για να μη λογαριάσω και το φάντασμα του Γκρίφιντορ, ένα από το Ράβενκλοου κι ένα από το Χάφλπαφλ", είπε ο Λι Τζόρνταν, ο φίλος των δίδυμων Ουέσλι, μετρώντας με τα δάχτυλά του. "Γιατί κανένας καθηγητής δεν πρόσεξε ότι οι Σλίθεριν δεν έχουν πάθει τίποτα; Δεν είναι προφανές ότι όλα ξεκινάνε από το Σλίθεριν; Ο κληρονόμος του Σλίθεριν, το τέρας του Σλίθεριν... Γιατί δε διώχνουν όλους τους Σλίθεριν;" φώναξε και πολλοί συμφώνησαν με χειροκροτήματα.
Ο Πέρσι Ουέσλι καθόταν σε μια καρέκλα πίσω από τον Λι. Ήταν χλομός και ταραγμένος και δε συμμετείχε στις συζητήσεις ανάμεσα στα παιδιά, για πρώτη ίσως φορά.
"Ο Πέρσι έχει πάθει σοκ", είπε σιγανά ο Τζορτζ στον Χάρι. "Το κορίτσι του Ράβενκλοου - η Πηνελόπη Κλιαργουότερ - είναι αριστούχος. Κι εκείνος νόμιζε ότι το τέρας δε θα τολμήσει να αγγίξει αριστούχο".
Αλλά ο Χάρι δεν έδωσε σημασία. Δεν μπορούσε να διώξει από το μυαλό του την εικόνα της Ερμιόνης, που ήταν σαν σμιλεμένη σε μάρμαρο στο κρεβάτι του αναρρωτηρίου. Κι αν δεν έπιαναν γρήγορα το δράστη, ο Χάρι θα αναγκαζόταν να γυρίσει στους Ντάρσλι και να περάσει μαζί τους την υπόλοιπη ζωή του. Ο Άντον Χερτ είχε, απ' ότι φαίνεται, παραδώσει τον Χάγκριντ για να αποφύγει να επιστρέψει στο ορφανοτροφείο όταν η σχολή θα έκλεινε για τις καλοκαιρινές διακοπές. Τώρα ο Χάρι ένιωθε το ίδιο ακριβώς πράγμα.
"Τι θα κάνουμε;" ψιθύρισε ο Ρον στο αφτί του Χάρι. "Λες να υποπτεύονται τον Χάγκριντ;"
"Πρέπει να πάμε να του μιλήσουμε", είπε ο Χάρι παίρνοντας την απόφασή του. "Δεν πιστεύω πως τώρα είναι αυτός, αλλά, αν ελευθέρωσε το τέρας την προηγούμενη, θα ξέρει πώς μπαίνεις στην κάμαρα με τα μυστικά, κι αυτό είναι μια αρχή".
"Μα η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ είπε ότι θα παραμένουμε στους κοιτώνες μας όταν δεν έχουμε μάθημα..."
"Νομίζω", είπε σιγανά ο Χάρι, "πως ήρθε η στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον παλιό μανδύα του μπαμπά μου".
Ο Χάρι είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του ένα και μοναδικό πράγμα: ένα μακρύ ασημένιο μανδύα που σε έκανε αόρατο. Ο μανδύας αυτός ήταν η μόνη τους ελπίδα να βγουν από τη σχολή και να επισκεφτούν τον Χάγκριντ χωρίς να τους δει κανείς. Έτσι πήγαν για ύπνο τη συνηθισμένη ώρα, περίμεναν μέχρι να αποκοιμηθούν ο Νέβιλ, ο Ντιν και ο Σίμους, και τότε σηκώθηκαν, ντύθηκαν και τυλίχτηκαν με το μανδύα.
Η διαδρομή στους σκοτεινούς, έρημους διαδρόμους του κάστρου δεν ήταν ευχάριστη. Ο Χάρι, που δεν ήταν η πρώτη φορά που τριγύριζε νύχτα στο κάστρο, έμεινε έκπληκτος από την κίνηση που υπήρχε.
Καθηγητές, αριστούχοι και φαντάσματα περιπολούσαν ανά δύο στους διαδρόμους, με σκοπό να εντοπίσουν την όποια ασυνήθιστη δραστηριότητα. Ο μανδύας έκανε μεν τα δυο παιδιά αόρατα, αλλά δεν εμπόδιζε τους ήχους. Έτσι έζησαν στιγμές αγωνίας όταν ο Ρον σκόνταψε και χτύπησε το δάχτυλο του ποδιού του λίγα μέτρα πιο πέρα από το σημείο όπου φύλαγε σκοπιά ο Σνέιπ. Ευτυχώς γι' αυτούς, ο Σνέιπ φταρνίστηκε τη στιγμή ακριβώς που ο Ρον βλαστήμησε. Ένιωσαν μεγάλη ανακούφιση όταν έφτασαν στη δρύινη εξώπορτα και την άνοιξαν.
Έξω η νύχτα ήταν διαυγής και γεμάτη αστέρια. Κατευθύνθηκαν βιαστικά στα φωτισμένα παράθυρα του σπιτιού του Χάγκριντ. Το μανδύα τον έβγαλαν μόνον όταν έφτασαν μπροστά στο κατώφλι του. Μόλις χτύπησαν, ο Χάγκριντ άνοιξε διάπλατα την πόρτα. Τους σημάδευε με ένα τόξο, ενώ πίσω του ο Φανγκ γάβγιζε δυνατά.
"Ω!" είπε χαμηλώνοντας το όπλο. "Τι γυρεύετε εδώ εσείς οι δυο;"
"Τι το θέλεις αυτό;" τον ρώτησε ο Χάρι κι έδειξε το τόξο, ενώ ταυτόχρονα περνούσαν με τον Ρον μέσα στο σπίτι.
"Τίποτα... Τίποτα", μουρμούρισε ο Χάγκριντ. "Περίμενα... Δεν έχει σημασία... Καθίστε... Θα φτιάξω τσάι..."
Τι το 'θελε; παραλίγο να γκρεμίσει το σύμπαν για να τους φτιάξει τσάι. Ήταν φανερό ότι ήταν ταραγμένος.
"Είσαι καλά, Χάγκριντ;" ρώτησε ο Χάρι. "Έμαθες για την Ερμιόνη;"
"Τα έμαθα, πώς δεν τα έμαθα", είπε ο Χάγκριντ με ραγισμένη φωνή.
Κάθε τόσο κοιτούσε νευρικά από το παράθυρο. Τελικά, με τα πολλά, γέμισε δύο μεγάλα φλιτζάνια με καυτό νερό (όπου είχε ξεχάσει να βάλει τσάι) κι ετοιμαζόταν να τους σερβίρει ένα κέικ φρούτων, όταν ακούστηκαν δυνατά χτυπήματα στην πόρτα.
Το κέικ του έπεσε κάτω. Ο Χάρι και ο Ρον αντάλλαξαν ένα πανικόβλητο βλέμμα, τυλίχτηκαν βιαστικά στον αόρατο μανδύα και αποτραβήχτηκαν σε μια γωνιά. Ο Χάγκριντ βεβαιώθηκε πως ήταν αόρατοι, άδραξε το τόξο του και άνοιξε γι' άλλη μια φορά την πόρτα.
"Καλησπέρα, Χάγκριντ".
Ήταν ο Ντάμπλντορ. Μπήκε με ύφος σκυθρωπό, ακολουθούμενος από έναν άλλον άντρα με πολύ παράξενη εμφάνιση.
Ο καινουριοφερμένος ήταν κοντόχοντρος, με ανακατεμένα γκρίζα μαλλιά κι ανήσυχη έκφραση. Φορούσε έναν παράξενο συνδυασμό ρούχων: ψιλόριγο κοστούμι, κατακόκκινη γραβάτα, μακρύ μαύρο μανδύα και μυτερές κόκκινες μπότες. Παραμάσχαλα κρατούσε ένα καπέλο.
"Το αφεντικό του μπαμπά!" κοντανάσανε ο Ρον. "Αυτοπροσώπως! Ο Κορνήλιος Φαντζ, ο υπουργός μαγείας!"
Ο Χάρι σκούντησε στα πλευρά τον Ρον για να τον κάνει να σωπάσει.
Ο Χάγκριντ χλόμιασε, ίδρωσε. Ρίχτηκε σε μια καρέκλα κοιτάζοντας μια τον Ντάμπλντορ, μια τον Κορνήλιο Φαντζ.
"Άσχημα τα πράγματα, Χάγκριντ", είπε κοφτά ο Φαντζ, "πολύ άσχημα. Έπρεπε να έρθω. Τέσσερις επιθέσεις σε παιδιά που κατάγονται από Μαγκλ. Δεν πάει άλλο. Το υπουργείο είναι υποχρεωμένο να παρέμβει".
"Εγώ ποτέ δε θα..." άρχισε να λέει ο Χάγκριντ κοιτώντας ικετευτικά τον Ντάμπλντορ. "Το ξέρετε, κύριε Ντάμπλντορ, ποτέ δε θα..."
"Θέλω να σου τονίσω, Κορνήλιε, ότι ο Χάγκριντ χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης μου", είπε τότε ο Ντάμπλντορ κοιτώντας συνοφρυωμένος τον Φαντζ.
"Άκουσε, Άλμπους", είπε αμήχανα ο Φαντζ, "το παρελθόν του είναι βεβαρημένο. Το υπουργείο πρέπει να κάνει κάτι. Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με το διοικητικό συμβούλιο της σχολής".
"Σου επαναλαμβάνω, Κορνήλιε, ότι δε θα κερδίσουμε τίποτα με την απομάκρυνση του Χάγκριντ", είπε ο Ντάμπλντορ. Στα γαλανά του μάτια είχε μια φλόγα την οποία ο Χάρι έβλεπε για πρώτη φορά.
"Δες το από τη σκοπιά μου", είπε ο Φαντζ στριφογυρίζοντας αμήχανα στα χέρια το καπέλο του. "Δέχομαι πιέσεις. Είμαι υποχρεωμένος να λάβω κάποια μέτρα. Αν αποδειχτεί ότι δεν ήταν ο Χάγκριντ, θα επιστρέψει και το θέμα θα λήξει. Αλλά πρέπει να τον πάρω... Είμαι υποχρεωμένος. Αν δεν κάνω το καθήκον μου..."
"Να με πάρει;" είπε τρέμοντας ο Χάγκριντ. "Να με πάει πού;"
"Για ένα μικρό διάστημα", είπε ο Φαντζ αποφεύγοντας να τον κοιτάξει στα μάτια. "Δεν είναι ποινή, Χάγκριντ είναι προληπτικό μέτρο. Μέχρι να ξεκαθαρίσει το θέμα, θα είσαι υπό κράτηση. Όταν ξεκαθαρίσει κι αν αποδειχτεί ότι δεν ήσουν εσύ, θα ελευθερωθείς αμέσως και θα σου ζητηθεί επισήμως συγγνώμη..."
"Στο Αζκαμπάν;" έκρωξε ο Χάγκριντ.
Αλλά πριν ο Φαντζ προλάβει να απαντήσει, ακούστηκε άλλο ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Άνοιξε ο Ντάμπλντορ. Ήταν η σειρά του Χάρι να φάει μια σκουντιά στα πλευρά, γιατί του είχε ξεφύγει ένα επιφώνημα.
Ο κύριος Λούσιους Μαλφόι μπήκε στο σπιτάκι του Χάγκριντ τυλιγμένος στο μακρύ, ταξιδιωτικό μανδύα του, με ένα ψυχρό χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη. Ο Φαντζ συνοφρυώθηκε.
"Α, ήρθες, Φαντζ", είπε επιδοκιμαστικά ο Μαλφόι. "Ωραία, ωραία..."
"Τι θέλεις εδώ;" είπε οργισμένος ο Χάγκριντ. "Έξω από το σπίτι μου!"
"Καλέ μου άνθρωπε, πίστεψέ με, δεν είχα καμιά διάθεση να έρθω στο... Στο... Σπίτι το λες αυτό το πράμα;" είπε ο Λούσιους Μαλφόι ρίχνοντας ένα περιφρονητικό βλέμμα στο φτωχικό σπιτάκι. "Απλώς επισκέφτηκα τη σχολή και μου είπαν ότι ο διευθυντής είναι εδώ".
"Και τι ακριβώς με θέλεις, Λούσιους;" είπε ο Ντάμπλντορ. Μίλησε ευγενικά, αλλά η φλόγα δεν είχε πάψει να "καίει" στα γαλανά μάτια του.
"Δυσάρεστο καθήκον, Ντάμπλντορ", είπε αργόσυρτα ο Μαλφόι, βγάζοντας μια τυλιγμένη περγαμηνή, "αλλά το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αποσυρθείς. Αυτή είναι η εντολή διαθεσιμότητας, υπογεγραμμένη και από τα δώδεκα μέλη. Δυστυχώς κρίναμε πως έχασες τον έλεγχο. Σε τι αριθμό ανέρχονται οι επιθέσεις; Έμαθα πως έγιναν άλλες δύο σήμερα το απόγευμα. Με αυτό το ρυθμό, σε λίγο δε θα μείνει στο "Χόγκουαρτς" ούτε ένα παιδί που να κατάγεται από Μαγκλ, κι όλοι ξέρουμε τι φοβερή απώλεια θα είναι αυτό για τη σχολή".
"Για να σου πω, Λούσιους", είπε θορυβημένος ο Φαντζ. "Όχι και να διώξετε τον Ντάμπλντορ... Είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουμε αυτή τη στιγμή..."
"Ο διορισμός - και η απομάκρυνση - του διευθυντή είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του διοικητικού συμβουλίου, Φαντζ", είπε ήρεμα ο Λούσιους Μαλφόι. "Και αφού ο Ντάμπλντορ δεν κατάφερε να σταματήσει τις επιθέσεις..."
"Μια στιγμή, Λούσιους. Αν ο Ντάμπλντορ δεν μπορεί να τις σταματήσει", είπε ο Φαντζ, που είχε ιδρώσει το πάνω χείλι του, "τότε ποιος μπορεί;"
"Αυτό θα το δούμε", είπε ο Λούσιους Μαλφόι με ένα μοχθηρό χαμόγελο. "Αλλά εφόσον ψηφίσαμε και οι δώδεκα..."
Ο Χάγκριντ πετάχτηκε όρθιος και το δασύτριχο μελαχρινό κεφάλι του άγγιξε το ταβάνι.
"Και πόσους απείλησες και εκβίασες για να υπογράψουν, ε, Μαλφόι;", βρυχήθηκε.
"Καλέ μου άνθρωπε, θα μπεις σε άσχημους μπελάδες αν δεν ελέγξεις τα νεύρα σου", είπε ήρεμα ο Λούσιους Μαλφόι. "Σε συμβουλεύω να μη φωνάζεις έτσι στους δεσμοφύλακες του Αζκαμπάν. Δε θα τους αρέσει".
"Δεν μπορείς να διώξεις τον Ντάμπλντορ", κραύγασε ο Χάγκριντ, κάνοντας τον Φανγκ, το κυνηγόσκυλό του, να λουφάξει κλαψουρίζοντας στο καλάθι του. "Αν φύγει αυτός, θα χαθεί κάθε ελπίδα για τα παιδιά που κατάγονται από Μαγκλ! Θα γίνουν φόνοι!"
"Ηρέμησε, Χάγκριντ", είπε κοφτά ο Ντάμπλντορ. Στράφηκε στον Λούσιους Μαλφόι. "Αν το συμβούλιο επιθυμεί την παύση μου, Λούσιους, ασφαλώς και θα αποσυρθώ".
"Μα..." τραύλισε ο Φαντζ.
"Όχι!" βρυχήθηκε ο Χάγκριντ.
Ο Ντάμπλντορ δεν είχε τραβήξει τα φωτεινά γαλάζια μάτια του από τα γκρίζα παγερά μάτια του Λούσιους Μαλφόι.
"Ωστόσο", συνέχισε ο Ντάμπλντορ, μιλώντας αργά και καθαρά, έτσι ώστε να μη χάσει κανείς λέξη, "θα διαπιστώσεις ότι ναι μεν μπορεί να αποσυρθώ, αλλά στην πραγματικότητα δε θα έχω φύγει παρά μόνον όταν όλοι πάψουν να μου είναι πιστοί. Θα διαπιστώσεις επίσης ότι στο "Χόγκουαρτς" θα δίδεται πάντα βοήθεια σε όσους τη ζητάνε".
Για μια στιγμή ο Χάρι είχε την αίσθηση ότι το βλέμμα του Ντάμπλντορ σταμάτησε στη γωνιά όπου ήταν κρυμμένος εκείνος και ο Ρον.
"Σε συγχαίρω για τα ευγενικά σου αισθήματα", είπε ο Μαλφόι κι έκανε μια θεατρινίστικη υπόκλιση, "θα μας λείψει ο... Ε... Ο εντελώς προσωπικός τρόπος της διοίκησής σου, Άλμπους. Κι εύχομαι ο διάδοχός σου να καταφέρει να αποτρέψει τυχόν... Ε... Τυχόν φόνους".
Πήγε στην πόρτα της καλύβας, την άνοιξε και έγνεψε στον Ντάμπλντορ να περάσει. Ο Φαντζ, ο οποίος όλη αυτή την ώρα δεν είχε πάψει να στριφογυρίσει νευρικά το καπέλο του, έκανε νόημα στον Χάγκριντ να τον ακολουθήσει έξω από το σπίτι. Παρ' όλ' αυτά ο Χάγκριντ έμεινε στη θέση του, πήρε βαθιά ανάσα και είπε καθαρά: "Αν θέλει κανείς να βρει στοιχεία, το μόνο που χρειάζεται να κάνει, είναι να παρακολουθήσει τις αράχνες. Αυτές θα τον οδηγήσουν. Αυτά είχα μόνο να πω!"