► Review 11 - 15

Η Μαρία δούλευε την Εθνική Τράπεζα πολλά χρόνια.

Η δουλειά της την υποχρέωνε να εξυπηρετεί τον κόσμο που ήθελε ν΄αλλάξει τα χρήματά του. Το καλοκαίρι όταν η Αθήνα ήταν γεμάτη από ξένους τουρίστες, η καημένη η Μαρία είχε πολύ δουλειά. Πολλές φορές έπρεπε να δουλεύει και τα βράδυα. Οι περισσότεροι τουρίστες, βλέπετε, είχαν τα χρήματά τους σε δολλάρια και, όπως ξέρετε, στην Ελλάδα οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μόνο δραχμές. Αν και η Μαρία πρότεινε πολλές φορές στον αρμόδιο υπάλληλο της Τραπέζης να την βοηθήσει, τίποτα δεν έγινε. Ούτε την άδεια της δεν μπόρεσε να πάρει. Γι αυτό τον τελευταίο καιρό ήταν πολύ κουρασμένη. Αλλά μία μέρα, πριν λίγους μήνες η ζωή της Μαρίας άλλαξε. Ένας Αμερικανός πλοίαρχος πήγε στην Τράπεζα για ν΄αλλάξει τα χρήματά του. Νομίζω πως η Μαρία του έκανε μεγάλη εντύπωση, γιατί την ρώτησε αν ήθελε ύστερα απ' την δουλειά της να πάει μαζί του στο θέατρο. Η Μαρία, που της άρεσε επίσης ο Αμερικανός πλοίαρχος, είπε ναι και το βράδυ πήγαν μαζί στο θέατρο και είδαν τον φιλάργυρο. Το έργο αυτό άρεσε και στους δύο πάρα πολύ. Ύστερα από το θέατρο πήγαν σε μία λαϊκή ταβέρνα. Εκεί έφαγαν σουβλάκια ήπιαν ρετσίνα και πέρασαν θαυμάσια. Και δεν έγινε αυτό μόνο εκείνο το βράδυ. Κάθε βράδυ ύστερα από την δουλειά της η Μαρία ήταν μαζί με τον Αμερικανό πλοίαρχο. Μαζί πήγαιναν παντού. Στα αρχαία ερείπια στα θέατρα στους κινηματόγραφους και στα λαϊκά κέντρα διασκεδάσεως. Κάποια μέρα, μάλιστα πήγαν από το λιμάνι του Πειραιά το πλοίο και πήγαν ταξίδι στα νησιά. Η χαρά της Μαρίας ήταν πολύ μεγάλη. Της άρεσε πάρα πολύ να είναι κοντά στον ξένο πλοίαρχο που ήταν ένας άνθρωπος με πολύ βάθος και μεγάλη ψυχή γεμάτη καλωσύνη. Ύστερα από ένα μήνα περίπου ο Αμερικανός πλοίαρχος ζήτησε στην Μαρία να γίνει γυναίκα του και να ζήσουν μαζί στην Αμερική. Η Μαρία γεμάτη χαρά είπε ναι, και ήταν πολύ ευτυχισμένη. Ο καιρός περνούσε η άδεια του πλοιάρχου κόντευε να τελειώσει και έπρεπε να επιστρέψουν στην Αμερική διότι ο πλοίαρχος έπρεπε να δουλέψει για λίγον καιρό στα γραφεία της Εταιρίας του στην Νέα Υόρκη. Πριν φύγουν για την Αμερική έπρεπε η Μαρία να θεωρήσει το διαβατήριο της στο αμερικανικό προξενείο της Αθήνας. Έτσι πήγαν στο προξενείο και ύστερα από μερικές ερωτήσεις ο αρμόδιος υπάλληλος του Προξενείου τους έδωσε την Βίζα. Ευτυχώς εκείνες τις ημέρες το υπερωκεάνειο Παγκόσμιος Χαρά έφευγε για την Αμερική και ο πλοίαρχος μαζί με την γυναίκα του έφυγαν μ' αυτό. Πήγαν μία καμπίνα πρώτης θέσεως και είχαν ένα θαυμάσιο ταξίδι. Τις τελευταίες μάλιστα ημέρες του ταξιδιού τους ο άντρας της Μαρίας έστειλε απ' το τηλεγραφείο του υπερωκεανείου ένα τηλεγράφημα στον αδερφό του που του έλεγε πως σε τρείς ημέρες αυτός και η γυναίκα του θα φτάσουν στην Αμερική και θα χαρούν πάρα πολύ να τον δουν αμέσως.