×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Ντοστογιέφσκι, Φ - Αδελφοί Καραμάζοφ, 4. ΙV. Στο σπί τι των Χοχλάκοβ

4. ΙV. Στο σπί τι των Χοχλάκοβ

Σε λίγο πλησίασε στο σπίτι της κυρίας Χοχλάκοβα. Ήταν πέτρινο, ιδιόκτητο, δίπατο, όμορφο, ένα απ' τα καλύτερα σπίτια της μικρής μας πολιτείας. Αν και η κυρία Χοχλάκοβα ζούσε τον περισσότερο καιρό σ' άλλη επαρχία, όπου είχε χτήματα, ή στη Μόσχα, όπου είχε σπίτι δικό της, είχε και στην πολιτεία μας ιδιόκτητο σπίτι, κληρονομιά απ' τους παππούδες της. Μα και το κτήμα που 'χε στην περιφέρειά μας ήταν το μεγαλύτερο απ' τα τρία της χτήματα. Κι όμως, ως τα τώρα ερχόταν πολύ σπάνια στα μέρη μας. Έτρεξε να υποδεχτεί τον Αλιόσα στο σαλονάκι.

— Το πήρατε, το πήρατε το γράμμα για το καινούργιο θαύμα; άρχισε να του λέει γρήγορα και νευρικά.

— Ναι, το πήρα.

— Διαδώσατε την είδηση, το δείξατε σ' όλους; Απέδωσε το γιο στη μητέρα!

— Σήμερα θα πεθάνει, είπε ο Αλιόσα.

— Το άκουσα, το ξέρω. Ω, πόσο θέλω να σας μιλήσω. Να μιλήσω μαζί σας ή με κάποιον άλλον για όλα αυτά. Όχι, μαζί σας, μαζί σας θέλω να μιλήσω. Τι κρίμα που δεν μπορώ με κανέναν τρόπο να τον δω! Όλη η πολιτεία είναι στο πόδι, όλοι κάτι περιμένουν. Μα τώρα... Το ξέρετε πως είναι εδώ η Κατερίνα Ιβάνοβνα;

— Αχ, είμαι πολύ τυχερός! Νά λοιπόν, θα τη δω σπίτι σας, αναφώνησε ο Αλιόσα. Χτες μου είπε το δίχως άλλο να την επισκεφτώ σήμερα.

— Το ξέρω, όλα τα ξέρω. Τ' άκουσα όλα και με λεπτομέρειες, όλα όσα γίνανε χτες στο σπίτι της... όλα εκείνα τα φριχτά πράματα με κείνο το... υποκείμενο. C'est tragique κι αν ήμουνα στη θέση της... κι εγώ δεν ξέρω τι θα 'κανα στη θέση της! Μα κι ο αδερφός σας, ο Ντιμήτρι Φιοντόροβιτς, ω, Θεέ μου, τι άνθρωπος κι αυτός! Αλεξέι Φιοντόροβιτς, μα την αλήθεια σας λέω, τα χάνω. Τώρα εκεί μέσα είναι ο αδερφός σας, δηλαδή όχι εκείνος, όχι ο φρικαλέος, ο χτεσινός, μα ο άλλος, ο Ιβάν Φιοντόροβιτς, είναι μέσα και μιλάει μαζί της. Έχουν μια συζήτηση επίσημη, σοβαρή... Και να ξέρατε τι συμβαίνει τώρα ανάμεσά τους, ω, είναι τρομερό, σας το λέω, είναι ένας σπαραγμός, μια τρομερή ιστορία, απίστευτη: αυτοβασανίζονται και οι δυο τους, άγνωστο γιατί, το ξέρουν και οι ίδιοι και το απολαμβάνουν! Σας περίμενα! Σας λαχταρούσα! Το κυριότερο είναι που δεν μπορούσα να τα υποφέρω όλα αυτά. Θα σας τα διηγηθώ όλα, μα τώρα είναι και κάτι άλλο, κάτι που είναι και το σπουδαιότερο, αχ, το ξέχασα πως αυτό είναι το σπουδαιότερο: Πέστε μου, γιατί η Lise έπαθε υστερική κρίση; Μόλις άκουσε πως ερχόσαστε, της ήρθε κρίση υστερίας!

— Maman, σεις είστε υστερική κι όχι εγώ, τιτίβισε ξαφνικά από μια χαραμάδα η φωνούλα της Lise απ' το πλαϊνό δωμάτιο.

Η χαραμάδα ήταν πολύ μικρή και η φωνή κοβόταν κάθε τόσο, έτσι όπως όταν βάζει κανείς όλα του τα δυνατά να συγκρατηθεί για να μην ξεσπάσει σε γέλια. O Αλιόσα παρατήρησε αμέσως πως η πόρτα του πλαϊνού δωματίου είχε ανοιχτεί λιγάκι, μόλις μια χαραμάδα, απ' όπου σίγουρα η Lise θα τον έβλεπε, έτσι καθώς ήταν καθισμένη στην πολυθρόνα της. Μα αυτός δεν μπορούσε να την δει.

— Δεν είναι παράξενο Lise, δεν είναι παράξενο... Με τα πείσματά σου κι εγώ θα γίνω υστερική. Όμως, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, είναι τόσο άρρωστη, τόσο άρρωστη! Όλη τη νύχτα είχε πυρετό και στέναζε! Με πολύ κόπο μπόρεσα να περιμένω ως το πρωί που ήρθε ο Χερτσενστούμπε· κάθε φορά που έρχεται λέει πως τίποτα δεν μπορεί να καταλάβει και πως πρέπει να περιμένουμε. Αυτός ο Χερτσενστούμπε πάντοτε μας έρχεται και λέει πως τίποτα δεν μπορεί να καταλάβει. Μόλις πλησιάσατε στο σπίτι, η Lise έβγαλε μια φωνή και της ήρθε κρίση και διέταξε να την φέρουν εδώ πέρα στο παλιό της δωμάτιο...

— Μαμά, εγώ καθόλου δεν το 'ξερα πως έρχεται αυτός. Δεν ήταν καθόλου αυτός ο λόγος που θέλησα να 'ρθω σε τούτο το δωμάτιο.

— Αυτό πια δεν είναι αλήθεια, Lise. Η Γιούλια έτρεξε και σου είπε πως έρχεται ο Αλεξέι Φιοντόροβιτς· εσύ η ίδια την είχες βάλει να παραμονεύει.

— Καλή μου μητερούλα, αυτό δεν ήταν καθόλου έξυπνο από μέρους σας. Κι αν θέλετε να τα μπαλώσετε και να πείτε κάτι πολύ έξυπνο, τότε πέστε, καλή μου μαμά, σ' αυτόν τον αξιότιμο κύριο, τον Αλεξέι Φιοντόροβιτς, που ήρθε να μας δει, πως απόδειξε ότι δεν είναι καθόλου έξυπνος, μόνο και μόνο με το να 'ρθει σήμερα εδώ πέρα μετά τα χτεσινά και παραγνωρίζοντας πως όλοι τον κοροϊδεύουν.

— Lise, υπερβαίνεις τα όρια και σε βεβαιώ πως στο τέλος θα φερθώ αυστηρά. Ποιος τον κοροϊδεύει, λοιπόν; Εγώ είμαι τόσο χαρούμενη που ήρθε, μου χρειάζεται τόσο πολύ, μου είναι εντελώς απαραίτητος. Αχ, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, είμαι εξαιρετικά δυστυχισμένη!

— Μα τι έχετε λοιπόν, καλή μου μαμά;

— Αχ, αυτά τα πείσματά σου, Lise, αυτός ο ευμετάβλητος χαρακτήρας σου, η αρρώστια σου, αυτή η τρομερή νύχτα του πυρετού, αυτός ο απαίσιος και αιώνιος Χερτσενστούμπε, και το κυριότερο: ο αιώνιος, ο αιώνιος, ο αιώνιος! Κι έπειτα όλα αυτά, όλα αυτά... Και τέλος ακόμα και τούτο το θαύμα! Ω, πόση εντύπωση μου 'κανε αυτό το θαύμα, πόσο με αναστάτωσε, αγαπητέ μου Αλεξέι Φιοντόροβιτς! Και τώρα τούτη η τραγωδία εκεί μέσα στο σαλόνι, που δεν μπορώ να την υποφέρω, δεν μπορώ, σας το λέω από τώρα πως δεν μπορώ. Ίσως να 'ναι κωμωδία κι όχι τραγωδία. Για πέστε μου, ο στάρετς Ζωσιμάς θα ζήσει ίσαμε αύριο, θα ζήσει; Ω, Θεέ μου! Τι τραβάω, κάθε στιγμή κλείνω τα μάτια μου και βλέπω πως όλα είναι ανοησίες, όλα ανοησίες.

— Πολύ θα σας παρακαλούσα, τη διέκοψε ξαφνικά ο Αλιόσα, να μου δώσετε κανένα καθαρό πανάκι για να δέσω το δάχτυλό μου. Το πλήγωσα βαθιά και τώρα μου πονάει πολύ.

Ο Αλιόσα ξετύλιξε το δαγκωμένο του δάχτυλο. Το μαντήλι ήταν γεμάτο αίματα. Η κυρία Χοχλάκοβα έβαλε μια φωνή κι έκλεισε σφιχτά τα μάτια της.

— Θεέ μου, τι πληγή, αυτό είναι τρομερό.

Μα η Lise, μόλις είδε απ' τη χαραμάδα το δάχτυλο του Αλιόσα, άνοιξε διάπλατα την πόρτα.

— Ελάτε, ελάτε μέσα, άρχισε να φωνάζει επίμονα κι επιταχτικά. Τώρα πια δε λέω ανοησίες! Ω, Θεέ μου, γιατί λοιπόν καθόσασταν και σωπαίνατε τόση ώρα; Μπορούσε να χάσει όλο του το αίμα, μαμά! Πού το πάθατε αυτό, πώς τα καταφέρατε έτσι; Πρώτα απ' όλα φέρτε νερό, νερό! Πρέπει να πλύνουμε την πληγή και να βουτήξετε το δάχτυλο στο κρύο νερό για να περάσει ο πόνος και να το κρατάτε εκεί, να το κρατάτε... Γρήγορα, γρήγορα νερό, μαμά, σε μια λεκάνη. Μα γρήγορα λοιπόν, τέλειωσε νευριασμένη.

Είχε κατατρομάξει. Η πληγή του Αλιόσα την είχε αναστατώσει.

— Μήπως θα 'ταν καλό να φωνάξουμε τον Χερτσενστούμπε; πρόφερε δισταχτικά η κυρία Χοχλάκοβα.

— Μαμά, θα με σκοτώσετε. O Χερτσενστούμπε σας θα 'ρθει και θα πει πως τίποτα δεν μπορεί να καταλάβει! Νερό! Νερό! Μαμά, για όνομα του Θεού, πηγαίνετε και πέστε στη Γιούλια να κάνει πιο γρήγορα, που όλο και κάπου σκαλώνει και ποτέ δεν έρχεται γρήγορα όταν τη φωνάζεις! Μα γρήγορα λοιπόν, μαμά, γιατί αλλιώς θα πεθάνω...

— Μα δεν έχω τίποτα! ξεφώνισε ο Αλιόσα που τρόμαξε με την τρομάρα τους.

Η Γιούλια έφτασε τρέχοντας κι έφερε νερό. O Αλιόσα έβαλε μέσα στη λεκάνη το δάχτυλό του.

— Μαμά, για όνομα του Θεού, φέρτε το ξαντό κι εκείνο το θολό, τσουχτερό νερό που το βάζεις όταν κόβεσαι, αυτό το... ξεχνάω πώς το λένε! Έχουμε, έχουμε... Μαμά, ξέρετε πού είναι το μπουκαλάκι, είναι στην κρεβατοκάμαρά σας, στο ντουλαπάκι σας, δεξιά είναι το μπουκαλάκι και το ξαντό...

— Τώρα αμέσως, όλα θα τα φέρω, Lise, μονάχα μη φωνάζεις και μην ανησυχείς. Κοίτα με πόση σταθερότητα υποφέρει ο Αλεξέι Φιοντόροβιτς τη δυστυχία του. Μα πού καταφέρατε και πληγωθήκατε τόσο φριχτά, Αλεξέι Φιοντόροβιτς;

Η κυρία Χοχλάκοβα βγήκε βιαστικά. Η Lise αυτό μονάχα περίμενε.

— Πριν απ' όλα απαντήστε μου, είπε γρήγορα στον Αλιόσα. Πώς τα καταφέρατε και πληγωθήκατε έτσι; Ύστερα θα μιλήσουμε για εντελώς άλλα πράματα. Λοιπόν;

O Αλιόσα, νιώθοντας από ένστικτο πως ο καιρός ήταν πολύτιμος ώσπου να γυρίσει η μητέρα της, της διηγήθηκε βιαστικά, παραλείποντας πολλά, όμως με ακρίβεια και σαφήνεια, το αινιγματικό επεισόδιο με τα σχολιαρόπαιδα. Η Lise, αφού τον άκουσε, έσμιξε τα χέρια κατάπληκτη.

— Μα επιτρέπεται, μα επιτρέπεται σε σας, και μάλιστα μ' αυτό το ένδυμα, ν' ανακατεύεστε με παλιόπαιδα; ξεφώνισε θυμωμένη, σα να 'χε κάποιο δικαίωμα πάνω του! Αυτό σας το φέρσιμο δείχνει πως και σεις είστε παιδί, το πιο μικρό παιδί απ' όλα τα παιδιά! Όμως, οπωσδήποτε θέλω να μάθετε γι' αυτό το παλιόπαιδο και να μου τα διηγηθείτε όλα, γιατί σίγουρα εδώ πέρα υπάρχει κάποιο μυστικό. Τώρα το δεύτερο, μα πρώτα θέλω να σας ρωτήσω τούτο: μπορείτε τάχα, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, παρ' όλο που υποφέρετε απ' τον πόνο να μιλάτε για τα πιο ασήμαντα πράματα, μα να μιλάτε λογικά;

— Και βέβαια μπορώ. Εξάλλου ούτε και νιώθω τώρα κανέναν εξαιρετικό πόνο.

— Είναι γιατί το δάχτυλό σας το 'χετε βουτήξει στο νερό. Πρέπει τώρα αμέσως να τ' αλλάξουμε γιατί αμέσως ζεσταίνεται. Γιούλια, φέρε αμέσως ένα κομμάτι πάγο απ' το υπόγειο και μια άλλη λεκάνη με νερό. Ε, να, τώρα που αυτή έφυγε, ας μιλήσουμε σοβαρά! Δώστε μου, παρακαλώ, στη στιγμή, καλέ μου Αλεξέι Φιοντόροβιτς, το γράμμα που σας έστειλα χτες, γρήγορα γιατί η μαμά θα γυρίσει και δε θέλω...

— Δεν το 'χω μαζί μου το γράμμα.

— Ψέματα λέτε, το 'χετε. Το 'ξερα πως αυτό θα μου πείτε. Είναι σ' αυτήν εδώ την τσέπη σας. Μετάνιωσα τόσο πολύ γι' αυτό το ανόητο αστείο. Όλη τη νύχτα το σκεφτόμουν. Δώστε μου πίσω το γράμμα, δώστε το!

— Τ' άφησα εκεί.

— Όμως δεν μπορείτε βέβαια να με παίρνετε για κοριτσάκι, για μικρό μικρό κοριτσάκι, ύστερα απ' το γράμμα μου με το τόσο ανόητο αστείο! Σας ζητώ συγνώμη για το ανόητο αστείο μου, μα το γράμμα μου οπωσδήποτε να μου το φέρετε, αν πραγματικά, δεν το 'χετε πάνω σας, σήμερα κιόλας να το φέρετε, οπωσδήποτε, οπωσδήποτε!

— Σήμερα είναι αδύνατο γιατί θα πάω στο μοναστήρι και δε θα 'ρθω στο σπίτι σας ίσως για δυο ή και τρεις ή και τέσσερις μέρες, γιατί ο στάρετς Ζωσιμάς...

— Τέσσερις μέρες! Τι ανοησία. Για πέστε μου, γελάσατε πολύ μαζί μου;

— Καθόλου.

— Γιατί λοιπόν;

— Γιατί τα πίστεψα εντελώς όλα.

— Με προσβάλλετε!

— Καθόλου. Μόλις το διάβασα, σκέφτηκα αμέσως πως έτσι και θα γίνει γιατί εγώ μόλις πεθάνει ο στάρετς Ζωσιμάς θα πρέπει να φύγω αμέσως απ' το μοναστήρι. Ύστερα θα συνεχίσω τις σπουδές μου και θα δώσω εξετάσεις κι όταν θα μεγαλώσουμε, όπως το λέει ο Νόμος, θα παντρευτούμε. Θα σας αγαπάω. Αν και δεν είχα ακόμα τον καιρό να το σκεφτώ, μα νομίζω πως καλύτερη γυναίκα από σας δε θα βρω κι ο στάρετς μού είπε να παντρευτώ...

— Όμως εγώ είμαι ένα σκιάχτρο, με κυλάνε πάνω στην πολυθρόνα! είπε γελώντας η Λίζα και τα μάγουλά της κοκκίνισαν.

— Εγώ ο ίδιος θα σας πηγαίνω με την πολυθρόνα σας, μα είμαι βέβαιος πως ως τα τότε θα 'χετε γίνει καλά.

— Μα είστε τρελός, πρόφερε νευρικά η Λίζα, από ένα αστείο βγάλατε όλα αυτά τα ανόητα συμπεράσματα! Αχ, να και η μαμά, ίσως να 'ρχεται ακριβώς την ώρα που χρειαζόταν. Μαμά, πώς αργείτε πάντοτε, επιτρέπεται να κάνετε τόση ώρα; Νά η Γιούλια, φέρνει κιόλας τον πάγο!

— Αχ, Lise, μη φωνάζεις, να χαρείς, μη φωνάζεις. Απ' αυτές τις φωνές σου... Τι ήθελες να κάνω αν εσύ η ίδια παράχωσες αλλού το ξαντό... Έψαχνα, έψαχνα... Υποπτεύομαι πως το 'κανες επίτηδες.

— Μα δεν μπορούσα δα να το ξέρω πως θα 'ρθει με δαγκωμένο το δάχτυλό του. Αν το 'ξερα ίσως και στ' αλήθεια να το 'κανα επίτηδες. Μαμά, άγγελέ μου, αρχίζετε να λέτε εξαιρετικές εξυπνάδες.

— Ας είναι εξυπνάδες, μα να 'ξερες, Lise, τι αισθάνομαι για το δάχτυλο του Αλεξέι Φιοντόροβιτς και για όλα τα άλλα! Αχ, καλέ μου Αλεξέι Φιοντόροβιτς, δεν είναι ένα και δυο αυτά που με σκοτώνουν, δεν είναι μονάχα ο Χερτσενστούμπε. Μα είναι όλα αυτά, όλα μαζί, που δεν μπορώ να υποφέρω.

— Φτάνει, μαμά, φτάνει για τον Χερτσενστούμπε, γελούσε εύθυμα η Λίζα. Δώστε μου γρήγορα λοιπόν το ξαντό, μαμά, και το νερό. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, μολυβδούχον ύδωρ είναι, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, τώρα θυμήθηκα τ' όνομά του, όμως είναι ένα κι ένα γι' αυτές τις πληγές. Μαμά, για φανταστείτε, μάλωσε στο δρόμο με κάτι παλιόπαιδα κι ένα απ' αυτά τον δάγκωσε. Δεν είναι λοιπόν κι αυτός ένας μικρός, μικρούτσικος ανθρωπάκος, και μπορεί τάχα να παντρευτεί; Γιατί αυτός, φανταστείτε το λοιπόν, θέλει ύστερα απ' αυτό να παντρευτεί, μαμά. Φανταστείτε τον παντρεμένο. Δεν είναι να πεθαίνεις απ' τα γέλια, δεν είναι τρομερό;

Και η Lise όλο και γελούσε με το νευρικό, μικρό γελάκι της, κοιτάζοντας πονηρούτσικα τον Αλιόσα.

— Μα πώς λοιπόν θα παντρευτεί, Lise; Πώς σου 'ρθε αυτό πάλι, καθόλου δεν ξέρεις πια τι λες... τη στιγμή που ίσως εκείνο το παιδί να 'ταν λυσσασμένο.

— Αχ, μαμά! Μα υπάρχουν τάχα λυσσασμένα παιδιά;

— Και γιατί να μην υπάρχουν, Lise δε νομίζω πως είπα καμιά ανοησία. Μπορεί εκείνο το παιδί να το δάγκωσε κανένα σκυλί λυσσασμένο και λοιπόν και το παιδί να λύσσαξε και δάγκωσε όποιον βρήκε μπροστά του. Τι όμορφα σας έκανε τον επίδεσμο, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, εγώ ποτέ μου δε θα τα κατάφερνα έτσι. Πονάτε τώρα;

— Τώρα πολύ λίγο.

— Μήπως φοβάστε το νερό; ρώτησε η Lise.

— Καλά, φτάνει, Lise, ίσως στ' αλήθεια να βιάστηκα να πω για το λυσσασμένο παιδί και τώρα συ το παρακάνεις. Μόλις έμαθε η Κατερίνα Ιβάνοβνα πως είστε εδώ πέρα, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, με παρακάλεσε αμέσως να σας πάω μέσα γιατί ανυπομονεί πολύ, μα πάρα πολύ, να σας δει.

— Αχ, μαμά, πηγαίνετε μονάχη στην Κατερίνα Ιβάνοβνα. Αυτός δεν μπορεί να πάει τώρα, υποφέρει πολύ.

— Καθόλου δεν υποφέρω, μπορώ πολύ καλά να πάω..., είπε ο Αλιόσα.

— Πώς! Φεύγετε; Ώστε έτσι ε; Έτσι, ε;

— Μα τι συμβαίνει; Όταν θα τελειώσω από εκεί θα ξανάρθω και θα μπορούμε να ξαναμιλήσουμε όσην ώρα θέλετε. Όμως πολύ θα το 'θελα να δω, όσο γίνεται πιο γρήγορα, την Κατερίνα Ιβάνοβνα γιατί, όπως και να 'ναι, θέλω να γυρίσω το συντομότερο στο μοναστήρι.

— Μαμά, πάρτε τον και πηγαίνετέ τον γρήγορα μέσα. Αλεξέι Φιοντόροβιτς, μην κάνετε τον κόπο να 'ρθετε να με δείτε μετά την Κατερίνα Ιβάνοβνα, μα να πάτε κατευθείαν στο μοναστήρι, ώρα σας καλή! Εγώ θέλω να κοιμηθώ, όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα.

— Αχ, Lise, σίγουρα θ' αστειεύεσαι βέβαια, όμως τι καλά θα 'ταν αν πραγματικά έπεφτες να κοιμηθείς! αναφώνησε η κυρία Χοχλάκοβα.

— Δεν ξέρω πώς σας... Θα μείνω ακόμα τρία λεπτά, αν θέλετε μάλιστα και πέντε, τραύλισε ο Αλιόσα.

— Ακόμα και πέντε! Μα πάρτε τον από δω, μαμά, και γρήγορα, είναι ένα τέρας!

— Lise, τρελάθηκες; Πάμε, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, σήμερα είναι πολύ πεισματάρα, φοβάμαι μήπως τη νευριάσω περισσότερο. Ω, τι βάσανο είναι μια νευρική γυναίκα, Αλεξέι Φιοντόροβιτς! Όμως ίσως και στ' αλήθεια να νύσταξε τώρα που ήρθατε σεις. Πώς τα καταφέρατε τόσο γρήγορα να της φέρετε ύπνο; Είναι τόσο καλό αυτό!

— Αχ, μαμά, τι ωραία αρχίσατε να μιλάτε, σας φιλάω, μαμακούλα μου, γι' αυτό.

— Και γω το ίδιο, Lise. Ακούστε, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, άρχισε να λέει γρήγορα και ψιθυριστά με αινιγματικό και επίσημο ύφος η κυρία Χοχλάκοβα φεύγοντας με τον Αλιόσα. Δε θέλω καθόλου να σας προκαταλάβω, ούτε και να σηκώσω απ' τα πριν τον πέπλο του μυστηρίου, μια και θα μπείτε τώρα και θα τα δείτε όλα μόνος σας, όσα γίνονται εκεί πέρα. Είναι τρομερό, είναι η πιο φανταστική κωμωδία: αγαπάει τον αδερφό σας, τον Ιβάν Φιοντόροβιτς, και μ' όλη της τη δύναμη προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως αγαπάει τον άλλο αδερφό σας, τον Ντιμήτρι Φιοντόροβιτς. Αυτό είναι φοβερό! Θα μπω μαζί σας κι αν δεν με διώξουνε, θα μείνω να δω το τέλος.


4. ΙV. Στο σπί τι των Χοχλάκοβ 4. IV. In the home of the Khokhlakov 4. IV. En casa de los Khokhlakov 4. IV. در خانه خوخلاکوف ها 4. IV. Dans la maison des Khokhlakov 4. IV. W domu Chochłakowów

Σε λίγο πλησίασε στο σπίτι της κυρίας Χοχλάκοβα. Soon he approached Mrs. Khokhlakova's house. Ήταν πέτρινο, ιδιόκτητο, δίπατο, όμορφο, ένα απ' τα καλύτερα σπίτια της μικρής μας πολιτείας. It was stone, privately owned, two-story, beautiful, one of the best houses in our small state. Αν και η κυρία Χοχλάκοβα ζούσε τον περισσότερο καιρό σ' άλλη επαρχία, όπου είχε χτήματα, ή στη Μόσχα, όπου είχε σπίτι δικό της, είχε και στην πολιτεία μας ιδιόκτητο σπίτι, κληρονομιά απ' τους παππούδες της. Although Mrs. Khokhlakova lived most of the time in another province, where she had land, or in Moscow, where she had a house of her own, she also had a house of her own in our state, an inheritance from her grandparents. Μα και το κτήμα που 'χε στην περιφέρειά μας ήταν το μεγαλύτερο απ' τα τρία της χτήματα. But the estate she had in our region was the largest of her three estates. Κι όμως, ως τα τώρα ερχόταν πολύ σπάνια στα μέρη μας. And yet, until now, he came very rarely to our parts. Έτρεξε να υποδεχτεί τον Αλιόσα στο σαλονάκι. He ran to greet Aliosha in the lounge.

— Το πήρατε, το πήρατε το γράμμα για το καινούργιο θαύμα; άρχισε να του λέει γρήγορα και νευρικά. - Did you get it, did you get the letter about the new miracle?He began to tell him quickly and nervously.

— Ναι, το πήρα.

— Διαδώσατε την είδηση, το δείξατε σ' όλους; Απέδωσε το γιο στη μητέρα! - Did you spread the word, show everyone? Give the son back to the mother!

— Σήμερα θα πεθάνει, είπε ο Αλιόσα. - Today he will die, Aliosha said.

— Το άκουσα, το ξέρω. - I heard, I know. Ω, πόσο θέλω να σας μιλήσω. Oh, how I want to talk to you. Να μιλήσω μαζί σας ή με κάποιον άλλον για όλα αυτά. To talk to you or someone else about all this. Όχι, μαζί σας, μαζί σας θέλω να μιλήσω. No, with you, with you I want to talk. Τι κρίμα που δεν μπορώ με κανέναν τρόπο να τον δω! What a pity I can't in any way see him! Όλη η πολιτεία είναι στο πόδι, όλοι κάτι περιμένουν. The whole state is on its feet, everyone is waiting for something. Μα τώρα... Το ξέρετε πως είναι εδώ η Κατερίνα Ιβάνοβνα; But now... Do you know that Katerina Ivanovna is here?

— Αχ, είμαι πολύ τυχερός! - Oh, I'm very lucky! Νά λοιπόν, θα τη δω σπίτι σας, αναφώνησε ο Αλιόσα. "Well, I'll see her at your house," exclaimed Aliosha. Χτες μου είπε το δίχως άλλο να την επισκεφτώ σήμερα. Yesterday she told me to visit her today.

— Το ξέρω, όλα τα ξέρω. Τ' άκουσα όλα και με λεπτομέρειες, όλα όσα γίνανε χτες στο σπίτι της... όλα εκείνα τα φριχτά πράματα με κείνο το... υποκείμενο. I heard it all in detail, everything that happened yesterday at her house... all those horrible things with that... subject. C'est tragique κι αν ήμουνα στη θέση της... κι εγώ δεν ξέρω τι θα 'κανα στη θέση της! C'est tragique and if I were in her place... And I don't know what I'd do in her place! Μα κι ο αδερφός σας, ο Ντιμήτρι Φιοντόροβιτς, ω, Θεέ μου, τι άνθρωπος κι αυτός! And your brother, Dimitri Fyodorovich, oh, my God, what a man he is! Αλεξέι Φιοντόροβιτς, μα την αλήθεια σας λέω, τα χάνω. Alexei Fyodorovich, but I tell you the truth, I'm losing it. Τώρα εκεί μέσα είναι ο αδερφός σας, δηλαδή όχι εκείνος, όχι ο φρικαλέος, ο χτεσινός, μα ο άλλος, ο Ιβάν Φιοντόροβιτς, είναι μέσα και μιλάει μαζί της. Now your brother is in there, that is, not him, not the horrible one, the one from yesterday, but the other one, Ivan Fyodorovich, is in there talking to her. Έχουν μια συζήτηση επίσημη, σοβαρή... Και να ξέρατε τι συμβαίνει τώρα ανάμεσά τους, ω, είναι τρομερό, σας το λέω, είναι ένας σπαραγμός, μια τρομερή ιστορία, απίστευτη: αυτοβασανίζονται και οι δυο τους, άγνωστο γιατί, το ξέρουν και οι ίδιοι και το απολαμβάνουν! They're having a formal, serious conversation... And if you knew what's going on between them now, oh, it's terrible, I tell you, it's a heartbreak, a terrible story, unbelievable: they're both self-bashed, for some unknown reason, they know it themselves and they're enjoying it! Σας περίμενα! I've been waiting for you! Σας λαχταρούσα! Το κυριότερο είναι που δεν μπορούσα να τα υποφέρω όλα αυτά. The main thing is that I couldn't bear all that. Θα σας τα διηγηθώ όλα, μα τώρα είναι και κάτι άλλο, κάτι που είναι και το σπουδαιότερο, αχ, το ξέχασα πως αυτό είναι το σπουδαιότερο: Πέστε μου, γιατί η Lise έπαθε υστερική κρίση; Μόλις άκουσε πως ερχόσαστε, της ήρθε κρίση υστερίας! I'll tell you all about it, but now there's something else, which is the most important thing, oh, I forgot that this is the most important thing: Tell me, why did Lise have a hysterical fit? As soon as she heard you were coming, she had a hysterical fit!

— Maman, σεις είστε υστερική κι όχι εγώ, τιτίβισε ξαφνικά από μια χαραμάδα η φωνούλα της Lise απ' το πλαϊνό δωμάτιο. - Maman, you're the one who's hysterical, not me, Lise's little voice suddenly twittered from a crack in the side room.

Η χαραμάδα ήταν πολύ μικρή και η φωνή κοβόταν κάθε τόσο, έτσι όπως όταν βάζει κανείς όλα του τα δυνατά να συγκρατηθεί για να μην ξεσπάσει σε γέλια. The crack was too small and the voice was cut off every now and then, like when one tries his best to keep from bursting out laughing. O Αλιόσα παρατήρησε αμέσως πως η πόρτα του πλαϊνού δωματίου είχε ανοιχτεί λιγάκι, μόλις μια χαραμάδα, απ' όπου σίγουρα η Lise θα τον έβλεπε, έτσι καθώς ήταν καθισμένη στην πολυθρόνα της. Alyosha immediately noticed that the door of the side room had been opened a little, just a crack, from where Lise would surely see him, as she was sitting in her armchair. Μα αυτός δεν μπορούσε να την δει. But he could not see her.

— Δεν είναι παράξενο Lise, δεν είναι παράξενο... Με τα πείσματά σου κι εγώ θα γίνω υστερική. - It's not strange Lise, it's not strange... With your stubbornness, I'll be hysterical too. Όμως, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, είναι τόσο άρρωστη, τόσο άρρωστη! But, Alexey Fyodorovich, she is so sick, so sick! Όλη τη νύχτα είχε πυρετό και στέναζε! All night long he had a fever and sighing! Με πολύ κόπο μπόρεσα να περιμένω ως το πρωί που ήρθε ο Χερτσενστούμπε· κάθε φορά που έρχεται λέει πως τίποτα δεν μπορεί να καταλάβει και πως πρέπει να περιμένουμε. With great difficulty I was able to wait until the morning when Herzszentstube came; every time he comes he says that he can't understand anything and that we have to wait. Αυτός ο Χερτσενστούμπε πάντοτε μας έρχεται και λέει πως τίποτα δεν μπορεί να καταλάβει. This Herzentzensube always comes to us and says he can't understand anything. Μόλις πλησιάσατε στο σπίτι, η Lise έβγαλε μια φωνή και της ήρθε κρίση και διέταξε να την φέρουν εδώ πέρα στο παλιό της δωμάτιο... As soon as you approached the house, Lise gave a voice and had a fit and ordered her to be brought over here to her old room...

— Μαμά, εγώ καθόλου δεν το 'ξερα πως έρχεται αυτός. - Mom, I had no idea he was coming. Δεν ήταν καθόλου αυτός ο λόγος που θέλησα να 'ρθω σε τούτο το δωμάτιο. That was not at all why I wanted to come to this room.

— Αυτό πια δεν είναι αλήθεια, Lise. - That's no longer true, Lise. Η Γιούλια έτρεξε και σου είπε πως έρχεται ο Αλεξέι Φιοντόροβιτς· εσύ η ίδια την είχες βάλει να παραμονεύει. Yulia ran and told you that Alexey Fyodorovich was coming; you yourself had her lurking.

— Καλή μου μητερούλα, αυτό δεν ήταν καθόλου έξυπνο από μέρους σας. - My dear mother, that was not at all clever of you. Κι αν θέλετε να τα μπαλώσετε και να πείτε κάτι πολύ έξυπνο, τότε πέστε, καλή μου μαμά, σ' αυτόν τον αξιότιμο κύριο, τον Αλεξέι Φιοντόροβιτς, που ήρθε να μας δει, πως απόδειξε ότι δεν είναι καθόλου έξυπνος, μόνο και μόνο με το να 'ρθει σήμερα εδώ πέρα μετά τα χτεσινά και παραγνωρίζοντας πως όλοι τον κοροϊδεύουν. And if you want to patch it up and say something very clever, then tell, my dear mum, this honourable gentleman, Alexei Fyodorovich, who has come to see us, that he has proved that he is not clever at all, just by coming here today after yesterday's events and ignoring the fact that everyone is laughing at him.

— Lise, υπερβαίνεις τα όρια και σε βεβαιώ πως στο τέλος θα φερθώ αυστηρά. - Lise, you are overstepping the mark and I assure you I will be firm in the end. Ποιος τον κοροϊδεύει, λοιπόν; Εγώ είμαι τόσο χαρούμενη που ήρθε, μου χρειάζεται τόσο πολύ, μου είναι εντελώς απαραίτητος. So who's making fun of him? I'm so glad he came, I need him so much, he's absolutely indispensable to me. Αχ, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, είμαι εξαιρετικά δυστυχισμένη! Oh, Alexey Fyodorovich, I am extremely unhappy!

— Μα τι έχετε λοιπόν, καλή μου μαμά; - What's the matter with you, Mama dear?

— Αχ, αυτά τα πείσματά σου, Lise, αυτός ο ευμετάβλητος χαρακτήρας σου, η αρρώστια σου, αυτή η τρομερή νύχτα του πυρετού, αυτός ο απαίσιος και αιώνιος Χερτσενστούμπε, και το κυριότερο: ο αιώνιος, ο αιώνιος, ο αιώνιος! - Ah, these stubbornnesses of yours, Lise, this changeable character of yours, your illness, this terrible night of fever, this awful and eternal Herzensstube, and above all: eternal, eternal, eternal! Κι έπειτα όλα αυτά, όλα αυτά... Και τέλος ακόμα και τούτο το θαύμα! And then all this, all this... And finally even this miracle! Ω, πόση εντύπωση μου 'κανε αυτό το θαύμα, πόσο με αναστάτωσε, αγαπητέ μου Αλεξέι Φιοντόροβιτς! Oh, what an impression this miracle made on me, how it upset me, my dear Alexey Fyodorovich! Και τώρα τούτη η τραγωδία εκεί μέσα στο σαλόνι, που δεν μπορώ να την υποφέρω, δεν μπορώ, σας το λέω από τώρα πως δεν μπορώ. And now this tragedy there in the living room, which I can't bear, I can't, I tell you now that I can't. Ίσως να 'ναι κωμωδία κι όχι τραγωδία. Maybe it's a comedy, not a tragedy. Για πέστε μου, ο στάρετς Ζωσιμάς θα ζήσει ίσαμε αύριο, θα ζήσει; Ω, Θεέ μου! Tell me, will starlet Zosimas live until tomorrow, will he? Oh, my God! Τι τραβάω, κάθε στιγμή κλείνω τα μάτια μου και βλέπω πως όλα είναι ανοησίες, όλα ανοησίες. What am I pulling, every moment I close my eyes and see that it's all nonsense, all nonsense.

— Πολύ θα σας παρακαλούσα, τη διέκοψε ξαφνικά ο Αλιόσα, να μου δώσετε κανένα καθαρό πανάκι για να δέσω το δάχτυλό μου. - 'I would very much like to ask you,' Alyosha suddenly interrupted her, 'to give me a clean cloth to bandage my finger. Το πλήγωσα βαθιά και τώρα μου πονάει πολύ. I hurt it deeply and now it hurts me very much.

Ο Αλιόσα ξετύλιξε το δαγκωμένο του δάχτυλο. Alyosha unwrapped his bitten finger. Το μαντήλι ήταν γεμάτο αίματα. The handkerchief was covered in blood. Η κυρία Χοχλάκοβα έβαλε μια φωνή κι έκλεισε σφιχτά τα μάτια της. Mrs. Khokhlakova made a noise and closed her eyes tightly.

— Θεέ μου, τι πληγή, αυτό είναι τρομερό. - My God, what a wound, that's terrible.

Μα η Lise, μόλις είδε απ' τη χαραμάδα το δάχτυλο του Αλιόσα, άνοιξε διάπλατα την πόρτα. But Lise, as soon as she saw Aliosha's finger through the crack, opened the door wide.

— Ελάτε, ελάτε μέσα, άρχισε να φωνάζει επίμονα κι επιταχτικά. - Come in, come in, he began to shout insistently and urgently. Τώρα πια δε λέω ανοησίες! Now I'm not talking nonsense anymore! Ω, Θεέ μου, γιατί λοιπόν καθόσασταν και σωπαίνατε τόση ώρα; Μπορούσε να χάσει όλο του το αίμα, μαμά! Oh, my God, why then did you sit and keep silent so long? He could have lost all his blood, Mum! Πού το πάθατε αυτό, πώς τα καταφέρατε έτσι; Πρώτα απ' όλα φέρτε νερό, νερό! Where did you get this, how did you do it like this? First of all, bring water, water! Πρέπει να πλύνουμε την πληγή και να βουτήξετε το δάχτυλο στο κρύο νερό για να περάσει ο πόνος και να το κρατάτε εκεί, να το κρατάτε... Γρήγορα, γρήγορα νερό, μαμά, σε μια λεκάνη. You have to wash the wound and dip the finger in cold water to take away the pain and hold it there, hold it... Quick, quick water, Mama, in a basin. Μα γρήγορα λοιπόν, τέλειωσε νευριασμένη. But quickly then, she finished angrily.

Είχε κατατρομάξει. Η πληγή του Αλιόσα την είχε αναστατώσει. Aliosha's wound had upset her.

— Μήπως θα 'ταν καλό να φωνάξουμε τον Χερτσενστούμπε; πρόφερε δισταχτικά η κυρία Χοχλάκοβα. - "Would it not be a good idea to call Herzenstube?Mrs. Hochlakova suggested hesitantly.

— Μαμά, θα με σκοτώσετε. - Mom, you're gonna kill me. O Χερτσενστούμπε σας θα 'ρθει και θα πει πως τίποτα δεν μπορεί να καταλάβει! Your Herzenstube will come and say he can't understand anything! Νερό! Νερό! Μαμά, για όνομα του Θεού, πηγαίνετε και πέστε στη Γιούλια να κάνει πιο γρήγορα, που όλο και κάπου σκαλώνει και ποτέ δεν έρχεται γρήγορα όταν τη φωνάζεις! Mamma, for God's sake, go and tell Yulia to hurry up, she's always poking around somewhere and never comes quickly when you call her! Μα γρήγορα λοιπόν, μαμά, γιατί αλλιώς θα πεθάνω... Well, hurry up, Mama, or I'll die...

— Μα δεν έχω τίποτα! - But I have nothing! ξεφώνισε ο Αλιόσα που τρόμαξε με την τρομάρα τους. Alyosha cried out, startled at their fright.

Η Γιούλια έφτασε τρέχοντας κι έφερε νερό. Yulia arrived running and brought water. O Αλιόσα έβαλε μέσα στη λεκάνη το δάχτυλό του. Aliosha put his finger in the basin.

— Μαμά, για όνομα του Θεού, φέρτε το ξαντό κι εκείνο το θολό, τσουχτερό νερό που το βάζεις όταν κόβεσαι, αυτό το... ξεχνάω πώς το λένε! - Mum, for God's sake, get the blonde and that cloudy, bitter water you put in when you cut yourself, that... I forget what it's called! Έχουμε, έχουμε... Μαμά, ξέρετε πού είναι το μπουκαλάκι, είναι στην κρεβατοκάμαρά σας, στο ντουλαπάκι σας, δεξιά είναι το μπουκαλάκι και το ξαντό... We have, we have... Mom, do you know where the bottle is, it's in your bedroom, in your closet, on the right is the bottle and the blonde...

— Τώρα αμέσως, όλα θα τα φέρω, Lise, μονάχα μη φωνάζεις και μην ανησυχείς. - Right now, I'll get everything, Lise, just don't shout and don't worry. Κοίτα με πόση σταθερότητα υποφέρει ο Αλεξέι Φιοντόροβιτς τη δυστυχία του. Look how steadily Alexei Fyodorovich suffers his misery. Μα πού καταφέρατε και πληγωθήκατε τόσο φριχτά, Αλεξέι Φιοντόροβιτς; But where did you manage to get so horribly hurt, Alexey Fyodorovich?

Η κυρία Χοχλάκοβα βγήκε βιαστικά. Mrs. Khokhlakova came out in a hurry. Η Lise αυτό μονάχα περίμενε. Lise was just waiting for this.

— Πριν απ' όλα απαντήστε μου, είπε γρήγορα στον Αλιόσα. - "First of all, answer me," he said quickly to Aliosha. Πώς τα καταφέρατε και πληγωθήκατε έτσι; Ύστερα θα μιλήσουμε για εντελώς άλλα πράματα. How did you manage to get hurt like that? Then we'll talk about other things entirely. Λοιπόν;

O Αλιόσα, νιώθοντας από ένστικτο πως ο καιρός ήταν πολύτιμος ώσπου να γυρίσει η μητέρα της, της διηγήθηκε βιαστικά, παραλείποντας πολλά, όμως με ακρίβεια και σαφήνεια, το αινιγματικό επεισόδιο με τα σχολιαρόπαιδα. Alyosha, feeling instinctively that time was precious until her mother returned, told her hastily, omitting much, but with precision and clarity, of the enigmatic episode with the schoolboys. Η Lise, αφού τον άκουσε, έσμιξε τα χέρια κατάπληκτη. Lise, having heard him, clasped her hands in amazement.

— Μα επιτρέπεται, μα επιτρέπεται σε σας, και μάλιστα μ' αυτό το ένδυμα, ν' ανακατεύεστε με παλιόπαιδα; ξεφώνισε θυμωμένη, σα να 'χε κάποιο δικαίωμα πάνω του! - "But are you allowed, but are you allowed, and in that dress, to mix with brats?" she cried angrily, as if she had some right over him! Αυτό σας το φέρσιμο δείχνει πως και σεις είστε παιδί, το πιο μικρό παιδί απ' όλα τα παιδιά! This attitude of yours shows that you are a child too, the smallest child of all children! Όμως, οπωσδήποτε θέλω να μάθετε γι' αυτό το παλιόπαιδο και να μου τα διηγηθείτε όλα, γιατί σίγουρα εδώ πέρα υπάρχει κάποιο μυστικό. But I definitely want you to find out about this brat and tell me all about it, because there's definitely a secret here. Τώρα το δεύτερο, μα πρώτα θέλω να σας ρωτήσω τούτο: μπορείτε τάχα, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, παρ' όλο που υποφέρετε απ' τον πόνο να μιλάτε για τα πιο ασήμαντα πράματα, μα να μιλάτε λογικά; Now the second thing, but first I want to ask you this: can you, Alexei Fyodorovich, although you suffer from pain, talk about the most trivial things, but still talk sensibly?

— Και βέβαια μπορώ. - Of course I can. Εξάλλου ούτε και νιώθω τώρα κανέναν εξαιρετικό πόνο. Besides, I don't feel any extraordinary pain right now either.

— Είναι γιατί το δάχτυλό σας το 'χετε βουτήξει στο νερό. - It's because you've dipped your finger in the water. Πρέπει τώρα αμέσως να τ' αλλάξουμε γιατί αμέσως ζεσταίνεται. We have to change it right now because it gets hot right away. Γιούλια, φέρε αμέσως ένα κομμάτι πάγο απ' το υπόγειο και μια άλλη λεκάνη με νερό. Yulia, get a piece of ice from the basement and another basin of water immediately. Ε, να, τώρα που αυτή έφυγε, ας μιλήσουμε σοβαρά! Well, now that she's gone, let's get serious! Δώστε μου, παρακαλώ, στη στιγμή, καλέ μου Αλεξέι Φιοντόροβιτς, το γράμμα που σας έστειλα χτες, γρήγορα γιατί η μαμά θα γυρίσει και δε θέλω... Please give me, please, at once, my dear Alexey Fyodorovich, the letter I sent you yesterday, quickly, for mamma will be back, and I don't want...

— Δεν το 'χω μαζί μου το γράμμα. - I don't have the letter with me.

— Ψέματα λέτε, το 'χετε. - You're lying, you've got it. Το 'ξερα πως αυτό θα μου πείτε. I knew you'd say that. Είναι σ' αυτήν εδώ την τσέπη σας. It's in this pocket right here. Μετάνιωσα τόσο πολύ γι' αυτό το ανόητο αστείο. I am so sorry for that silly joke. Όλη τη νύχτα το σκεφτόμουν. I've been thinking about it all night. Δώστε μου πίσω το γράμμα, δώστε το! Give me back the letter, give it back!

— Τ' άφησα εκεί. - I left it there.

— Όμως δεν μπορείτε βέβαια να με παίρνετε για κοριτσάκι, για μικρό μικρό κοριτσάκι, ύστερα απ' το γράμμα μου με το τόσο ανόητο αστείο! - But of course you can't take me for a little girl, a little little girl, after my letter with such a silly joke! Σας ζητώ συγνώμη για το ανόητο αστείο μου, μα το γράμμα μου οπωσδήποτε να μου το φέρετε, αν πραγματικά, δεν το 'χετε πάνω σας, σήμερα κιόλας να το φέρετε, οπωσδήποτε, οπωσδήποτε! I apologize for my silly joke, but you must bring my letter to me, if you really don't have it on you, today, by all means, by all means, by all means!

— Σήμερα είναι αδύνατο γιατί θα πάω στο μοναστήρι και δε θα 'ρθω στο σπίτι σας ίσως για δυο ή και τρεις ή και τέσσερις μέρες, γιατί ο στάρετς Ζωσιμάς... - Today is impossible because I'm going to the monastery and I won't come to your house for maybe two or three or four days, because the starlet Zosimas...

— Τέσσερις μέρες! Τι ανοησία. What nonsense. Για πέστε μου, γελάσατε πολύ μαζί μου; Tell me, did you have a good laugh at me?

— Καθόλου.

— Γιατί λοιπόν;

— Γιατί τα πίστεψα εντελώς όλα. - Because I totally believed it all.

— Με προσβάλλετε! - You insult me!

— Καθόλου. Μόλις το διάβασα, σκέφτηκα αμέσως πως έτσι και θα γίνει γιατί εγώ μόλις πεθάνει ο στάρετς Ζωσιμάς θα πρέπει να φύγω αμέσως απ' το μοναστήρι. As soon as I read it, I immediately thought that this is how it will be because I will have to leave the monastery as soon as the starets Zosimas dies. Ύστερα θα συνεχίσω τις σπουδές μου και θα δώσω εξετάσεις κι όταν θα μεγαλώσουμε, όπως το λέει ο Νόμος, θα παντρευτούμε. Then I will continue my studies and take my exams and when we grow up, as the law says, we will get married. Θα σας αγαπάω. Αν και δεν είχα ακόμα τον καιρό να το σκεφτώ, μα νομίζω πως καλύτερη γυναίκα από σας δε θα βρω κι ο στάρετς μού είπε να παντρευτώ... Although I haven't had time to think about it yet, but I don't think I'll find a better woman than you and the starlet told me to get married...

— Όμως εγώ είμαι ένα σκιάχτρο, με κυλάνε πάνω στην πολυθρόνα! - But I'm a scarecrow, they roll me over the chair! είπε γελώντας η Λίζα και τα μάγουλά της κοκκίνισαν. Lisa said laughing and her cheeks flushed.

— Εγώ ο ίδιος θα σας πηγαίνω με την πολυθρόνα σας, μα είμαι βέβαιος πως ως τα τότε θα 'χετε γίνει καλά. - I will take you myself in your chair, but I am sure you will be well by then.

— Μα είστε τρελός, πρόφερε νευρικά η Λίζα, από ένα αστείο βγάλατε όλα αυτά τα ανόητα συμπεράσματα! - 'But you are mad,' Lisa pronounced nervously, 'you have drawn all these silly conclusions from a joke! Αχ, να και η μαμά, ίσως να 'ρχεται ακριβώς την ώρα που χρειαζόταν. Oh, there's Mom, maybe she'll be here just when she needs to be. Μαμά, πώς αργείτε πάντοτε, επιτρέπεται να κάνετε τόση ώρα; Νά η Γιούλια, φέρνει κιόλας τον πάγο! Mom, how come you're always late, are you allowed to take so long? There's Yulia, already bringing the ice!

— Αχ, Lise, μη φωνάζεις, να χαρείς, μη φωνάζεις. - Ah, Lise, don't shout, be happy, don't shout. Απ' αυτές τις φωνές σου... Τι ήθελες να κάνω αν εσύ η ίδια παράχωσες αλλού το ξαντό... Έψαχνα, έψαχνα... Υποπτεύομαι πως το 'κανες επίτηδες. From those voices of yours... What would you have wanted me to do if you yourself had given up the blonde... I was looking, I was looking... I suspect you did it on purpose.

— Μα δεν μπορούσα δα να το ξέρω πως θα 'ρθει με δαγκωμένο το δάχτυλό του. - But I couldn't have known he'd come with his finger bitten off. Αν το 'ξερα ίσως και στ' αλήθεια να το 'κανα επίτηδες. If I knew, maybe I really did it on purpose. Μαμά, άγγελέ μου, αρχίζετε να λέτε εξαιρετικές εξυπνάδες. Mama, my angel, you're beginning to make excellent wisecracks.

— Ας είναι εξυπνάδες, μα να 'ξερες, Lise, τι αισθάνομαι για το δάχτυλο του Αλεξέι Φιοντόροβιτς και για όλα τα άλλα! - Let them be wisecracks, but if you knew, Lise, how I feel about Alexei Fyodorovich's finger and everything else! Αχ, καλέ μου Αλεξέι Φιοντόροβιτς, δεν είναι ένα και δυο αυτά που με σκοτώνουν, δεν είναι μονάχα ο Χερτσενστούμπε. Ah, my dear Alexey Fyodorovich, it is not just one or two things that kill me, it is not just Herzenshteube. Μα είναι όλα αυτά, όλα μαζί, που δεν μπορώ να υποφέρω. But it is all of these things, all at once, that I cannot suffer.

— Φτάνει, μαμά, φτάνει για τον Χερτσενστούμπε, γελούσε εύθυμα η Λίζα. - That's enough, Mama, that's enough for Herzenstube, Lisa laughed merrily. Δώστε μου γρήγορα λοιπόν το ξαντό, μαμά, και το νερό. So give me the blonde quickly, Mama, and the water. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, μολυβδούχον ύδωρ είναι, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, τώρα θυμήθηκα τ' όνομά του, όμως είναι ένα κι ένα γι' αυτές τις πληγές. It's no big deal, it's lead water, Alexei Fyodorovich, now I remember his name, but it's one and the same for these wounds. Μαμά, για φανταστείτε, μάλωσε στο δρόμο με κάτι παλιόπαιδα κι ένα απ' αυτά τον δάγκωσε. Mom, imagine, he got into a fight with some brats on the street and one of them bit him. Δεν είναι λοιπόν κι αυτός ένας μικρός, μικρούτσικος ανθρωπάκος, και μπορεί τάχα να παντρευτεί; Γιατί αυτός, φανταστείτε το λοιπόν, θέλει ύστερα απ' αυτό να παντρευτεί, μαμά. Isn't he a little, tiny little man, and can he supposedly get married? Because he, well, imagine him wanting to get married after this, Mama. Φανταστείτε τον παντρεμένο. Imagine the married man. Δεν είναι να πεθαίνεις απ' τα γέλια, δεν είναι τρομερό; It's not like dying of laughter, isn't it terrible?

Και η Lise όλο και γελούσε με το νευρικό, μικρό γελάκι της, κοιτάζοντας πονηρούτσικα τον Αλιόσα. And Lise kept laughing her nervous little laugh, looking slyly at Aliosha.

— Μα πώς λοιπόν θα παντρευτεί, Lise; Πώς σου 'ρθε αυτό πάλι, καθόλου δεν ξέρεις πια τι λες... τη στιγμή που ίσως εκείνο το παιδί να 'ταν λυσσασμένο. - But how will he marry, Lise? What's the matter with you, you don't know what you're talking about anymore... when maybe that child was rabid.

— Αχ, μαμά! Μα υπάρχουν τάχα λυσσασμένα παιδιά; But are there rabid children?

— Και γιατί να μην υπάρχουν, Lise δε νομίζω πως είπα καμιά ανοησία. - And why shouldn't there be, Lise, I don't think I said anything stupid. Μπορεί εκείνο το παιδί να το δάγκωσε κανένα σκυλί λυσσασμένο και λοιπόν και το παιδί να λύσσαξε και δάγκωσε όποιον βρήκε μπροστά του. Maybe that child was bitten by a rabid dog, and so the child also raged and bit whoever he found in front of him. Τι όμορφα σας έκανε τον επίδεσμο, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, εγώ ποτέ μου δε θα τα κατάφερνα έτσι. How beautifully he has made the bandage for you, Alexey Fyodorovich, I could never have done it like that. Πονάτε τώρα; Are you in pain now?

— Τώρα πολύ λίγο.

— Μήπως φοβάστε το νερό; ρώτησε η Lise. - Are you afraid of water? asked Lise.

— Καλά, φτάνει, Lise, ίσως στ' αλήθεια να βιάστηκα να πω για το λυσσασμένο παιδί και τώρα συ το παρακάνεις. - Well, that's enough, Lise, maybe I really was too quick to say about the rabid child and now you're overdoing it. Μόλις έμαθε η Κατερίνα Ιβάνοβνα πως είστε εδώ πέρα, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, με παρακάλεσε αμέσως να σας πάω μέσα γιατί ανυπομονεί πολύ, μα πάρα πολύ, να σας δει. As soon as Katerina Ivanovna heard that you were here, Alexei Fyodorovich, she immediately begged me to take you in because she is very, very anxious to see you.

— Αχ, μαμά, πηγαίνετε μονάχη στην Κατερίνα Ιβάνοβνα. - Oh, Mama, go alone to Katerina Ivanovna. Αυτός δεν μπορεί να πάει τώρα, υποφέρει πολύ. He can't go now, he's suffering a lot.

— Καθόλου δεν υποφέρω, μπορώ πολύ καλά να πάω..., είπε ο Αλιόσα. - I am not suffering at all, I can very well go..., said Alyosha.

— Πώς! Φεύγετε; Ώστε έτσι ε; Έτσι, ε; Are you leaving? Is that so? Like this, huh?

— Μα τι συμβαίνει; Όταν θα τελειώσω από εκεί θα ξανάρθω και θα μπορούμε να ξαναμιλήσουμε όσην ώρα θέλετε. - What's going on? When I'm done there I'll come back and we can talk again as long as you want. Όμως πολύ θα το 'θελα να δω, όσο γίνεται πιο γρήγορα, την Κατερίνα Ιβάνοβνα γιατί, όπως και να 'ναι, θέλω να γυρίσω το συντομότερο στο μοναστήρι. But I would really like to see Katerina Ivanovna as soon as possible, because, in any case, I want to return to the monastery as soon as possible.

— Μαμά, πάρτε τον και πηγαίνετέ τον γρήγορα μέσα. - Mom, take him and get him inside quickly. Αλεξέι Φιοντόροβιτς, μην κάνετε τον κόπο να 'ρθετε να με δείτε μετά την Κατερίνα Ιβάνοβνα, μα να πάτε κατευθείαν στο μοναστήρι, ώρα σας καλή! Alexey Fyodorovich, don't bother to come and see me after Katerina Ivanovna, but go straight to the monastery, it's about time! Εγώ θέλω να κοιμηθώ, όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα. I want to sleep, I haven't slept all night.

— Αχ, Lise, σίγουρα θ' αστειεύεσαι βέβαια, όμως τι καλά θα 'ταν αν πραγματικά έπεφτες να κοιμηθείς! - Ah, Lise, you must be joking of course, but how nice it would be if you really went to sleep! αναφώνησε η κυρία Χοχλάκοβα. Mrs. Khokhlakova exclaimed.

— Δεν ξέρω πώς σας... Θα μείνω ακόμα τρία λεπτά, αν θέλετε μάλιστα και πέντε, τραύλισε ο Αλιόσα. - I don't know how you... I'll stay for another three minutes, five if you want, stammered Aliosa.

— Ακόμα και πέντε! Μα πάρτε τον από δω, μαμά, και γρήγορα, είναι ένα τέρας! But get him out of here, Mom, and quick, he's a monster!

— Lise, τρελάθηκες; Πάμε, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, σήμερα είναι πολύ πεισματάρα, φοβάμαι μήπως τη νευριάσω περισσότερο. - Lise, are you crazy? Let's go, Alexei Fyodorovich, she's very stubborn today, I'm afraid I'll make her more angry. Ω, τι βάσανο είναι μια νευρική γυναίκα, Αλεξέι Φιοντόροβιτς! Oh, what a suffering a nervous woman is, Alexey Fyodorovich! Όμως ίσως και στ' αλήθεια να νύσταξε τώρα που ήρθατε σεις. But maybe he really is sleepy now that you're here. Πώς τα καταφέρατε τόσο γρήγορα να της φέρετε ύπνο; Είναι τόσο καλό αυτό! How did you manage to get her to sleep so quickly? This is so good!

— Αχ, μαμά, τι ωραία αρχίσατε να μιλάτε, σας φιλάω, μαμακούλα μου, γι' αυτό. - Oh, mama, how beautifully you have begun to talk, I kiss you, mama's boy, for that.

— Και γω το ίδιο, Lise. - Me too, Lise. Ακούστε, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, άρχισε να λέει γρήγορα και ψιθυριστά με αινιγματικό και επίσημο ύφος η κυρία Χοχλάκοβα φεύγοντας με τον Αλιόσα. Listen, Alexey Fyodorovich," Mrs. Hochlakova began to say quickly and in a whisper, in an enigmatic and solemn tone, as she left with Aliosha. Δε θέλω καθόλου να σας προκαταλάβω, ούτε και να σηκώσω απ' τα πριν τον πέπλο του μυστηρίου, μια και θα μπείτε τώρα και θα τα δείτε όλα μόνος σας, όσα γίνονται εκεί πέρα. I don't want to anticipate you at all, nor do I want to lift the veil of mystery, since you will now enter and see for yourself what is going on there. Είναι τρομερό, είναι η πιο φανταστική κωμωδία: αγαπάει τον αδερφό σας, τον Ιβάν Φιοντόροβιτς, και μ' όλη της τη δύναμη προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως αγαπάει τον άλλο αδερφό σας, τον Ντιμήτρι Φιοντόροβιτς. It's terrible, it's the most fantastic comedy: she loves your brother, Ivan Fyodorovich, and she tries with all her might to convince herself that she loves your other brother, Dimitri Fyodorovich. Αυτό είναι φοβερό! Θα μπω μαζί σας κι αν δεν με διώξουνε, θα μείνω να δω το τέλος. I'll go in with you, and if they don't send me away, I'll stay and see the end.