Scienco kaj tradicio
Estas ĉiam kurioza fenomeno, ke de tempo al tempo, scienco kaj tradicio renkontiĝas por amika saluto. Prudento rekomendas zorgon en analizado de sciencaj datumoj, dum la tradicio de popoloj alprenas morojn s enkonteste – jen la granda diferenco.
De kelkaj semajnoj reven is en la ĉiutagajn artikolojn en la ĝenerala gazetaro la temo pri fastado. Tion kaŭzis la diskon igado de la sciencaj esploroj de Joŝinori Ohsumi, la japano, kiu ricevis la Nobel-pre mion pri Medicino en 2016. La sciencisto dum multaj jaroj studis la fenomenon nomatan “memvorado”, en biologio. ¶¶ pan> Simple dirite, temas pri meĥanismo laŭ kiu, kiam ĉeloj submeti ĝas al stresaj situacioj, tiam ili ekvoras iujn proprajn internajn elementojn, en procezo simila al “purigado”. Tio permesas, ke tiuj ĉeloj p ostvivu la stresan situacion per memfortiĝo. ¶ La fenomeno estas t re delikata, ĉar se la grado de streso esta s tro forta kaj longdaŭra, tiu sama ĉelo povas degeneriĝi kaj morti, ĉar ĝi komencas vori bonajn elementojn, ankaŭ. Ohsumi studis tion en ĉeloj de aliaj vivuloj, sed ne de la homo mem. ¶ Kio kaŭzas streson al la ĉeloj? "mceNonEditable">¶ Diversaj situacioj , inter kiuj la fastado. ¶ Oni supozas, pro la studoj de Ohsumi, k e fastado stimulas tiaspecan “purigadon” de hom aj ĉeloj.<span class="mceNonEditable">¶ Revenas do la tradicia, jarmila rekomendo pri fastado, en la historio de la homaro. Adeptoj de “natura med icino” de longe rekomendas ĝin. Kristanoj praktikas ĝin pro instruoj trovebla j en la Sankta Biblio. Islamanoj obeas tion dum la Rama dam-monato. Judoj en Jon Kipur, la tago de pardono.<sp an class="mceNonEditable">¶¶ pan> Budhanoj tion faras por ekzerciĝi kontraŭ la troa konsumado. ¶ Baha-anoj fastas dum parto de la monato marto. Kaj tiel plu. Kompreneble, la motivoj de religiuloj celas preskaŭ ekskluzive tion, kion ili nomas “spiritaj ekzercoj”. Fastado reprezentas alproksimiĝon al Dio kaj malpeziĝon de la spirito.
La sciencaj studoj malfermas vojojn al pli longa vivo, al pli sana maljuniĝo, eble al evitado de malsanoj. Oni tamen emfazu, ke studoj pri fastado kaj sano en homaj korpoj ankoraŭ apenaŭ komenciĝas. Oni ne scias gravajn detalojn: se fastado estas utila, kiom ofta kaj kiom intensa ĝi estu? Tio postulos multajn testojn. Dume, ni miru pri la “nerekta saĝeco” kaj intuicio de antikvaj homaj tradicioj.