Dialogo pri Altantido

Kir Buliĉjov Kir Bulichyov Kir Bulichyov Kir Bulichyov

Dialogo pri Altantido Diálogo sobre el Altantido Dialogue sur Altantido

(elrusigis P.Moĵaev) (traduit par P. Mozhaev)

Platono estis eklaboronta. Plato was going to work. Platon était sur le point de commencer à travailler.

Por tio li faris ĉion, kion faris aliaj sciencistoj kaj verkistoj antaŭ li, samekiel ankaŭ post li. For this he did everything that other scientists and writers did before him, as well as after him. Pour cela, il a fait tout ce que d'autres scientifiques et écrivains ont fait avant lui, ainsi qu'après lui. Li diris al la sklavo, ke oni neniuokaze voku lin al areopago, eĉ se persoj atakos, sendis knabon al redakcio kun la promeso fordoni la manuskripton al la vespero, ekrigardis la ĉielon, kalkulis mevojn kaj pense komparis ilin kun disputemaj kritikistoj. Il a dit à l'esclave de ne l'appeler en aucun cas à un paiement à la surface, même si les Perses attaquaient, envoyaient un garçon dans une salle de presse avec la promesse de remettre le manuscrit à la soirée, levaient les yeux vers le ciel, comptaient les goélands et les comparaient pensivement à des critiques controversés. Poste li demetis desur la sopirata polvkovrita papiruso pezan konkon kaj trempis pelikanan plumon en inkujon kun la surskribo: “De la amikoj kaj kunlaborantoj en la tago de tridekjara scienca kaj socia agado”. Puis il a enlevé une coquille lourde du papyrus poussiéreux tant désiré et a plongé une plume de pélican dans un encrier avec l'inscription: "Des amis et des collègues le jour de trente ans d'activité scientifique et sociale." Subite venis la bofilino kaj diris: Soudain, la belle-fille est venue et a dit:

–Platono, mi iras al kosmetikistino. - Platon, je vais chez une esthéticienne.

La edzino de Aristotelo aranĝis ĉion. La femme d'Aristote a tout arrangé. – Iru do, – seke diris la granda sciencisto, kiu delonge havis nereguligitajn kontojn kontraŭ Aristotelo. "Allez-y alors", dit le grand scientifique, qui avait depuis longtemps des comptes non réglementés contre Aristote.

– Mi ne scias, kun kiu mi lasu Krition, – diris la bofilino. "Je ne sais pas avec qui quitter la Crète", a déclaré la belle-fille.

–Ĉu sklavinoj malmultas? "Y a-t-il peu d'esclaves?"

– Ili havas feritagon, – diris la bofilino. "Ils ont des vacances", a expliqué la belle-fille.

– Vi ja scias, kia bonkora mi estas. «Vous savez à quel point je suis gentil. –Tiuokaze prokrastigu la viziton al la kosmetikistino, – diris Platono, amoplene glatigante la papiruson. "Reportez ensuite la visite à l'esthéticienne", a expliqué Platon en lissant le papyrus avec amour.

– Ne eblas, – suspiris la bofilino. "Ce n'est pas possible", soupira la belle-fille.

– Ŝi scias la sekreton de l' eterna juneco.Oni jam logas ŝin en Romon. "Elle connaît le secret de la jeunesse éternelle. Elle est déjà attirée à Rome." – En tiun mizeran urbaĉon? "Dans cette misérable ville?"

–Interalie, unu aŭguristino profetis, ke Romo estos centro de granda imperio. - Au fait, une diseuse de bonne aventure a prophétisé que Rome serait le centre d'un grand empire.

– Jen stultaĵo! 'C'est stupide!

– indignis Platono. Platon était indigné. – Via aŭguristino nenion komprenas pri ekonomio. - Votre diseuse de bonne aventure ne comprend rien à l'économie. Romo situas flanke de komerc-vojoj. Rome est située sur le côté des routes commerciales. –Ĉu do vi iom sidos kun Kritio? "Veux-tu t'asseoir avec Critius pendant un moment?"

Mi baldaŭ revenos. Je reviens vite. – Kaj kiu do laboros? "Et qui travaillera alors?"

– Platono kuraĝis fari senesperan ribelon. «Platon a osé faire une rébellion désespérée. La bofilino foriris. La belle-fille est partie.

En la terason eniris la bubo Kritio. Le garçon Critius entra sur la terrasse.

Platono malofte rememoris pri lia ekzisto, nurfoje maltrakviliĝis, ĉu ne falis la knabo de sur la roko. Platon se souvenait rarement de son existence, ne troublait que de temps en temps si le garçon était tombé du rocher. Li fortiradis Krition for de la balustrado kaj rakontis al li fabelon pri la knaboIkaro, kiu ne obeis la patron Dedalon kaj fordronis. Il a éloigné la Crète de la balustrade et lui a raconté une histoire sur le garçon Icare, qui a désobéi à son père Daedalus et s'est noyé. La bubo aliris al la avo, tuŝis per la fingro la konkon kaj diris: Le garçon s'est approché de son grand-père, a touché la coquille avec son doigt et a dit:

– Donu ĝin al mi. 'Donne le moi.

Mi faros boaton kaj navigos en Iberion. – La konko fordronos, – diris Platono. "L'obus va se noyer", a déclaré Platon.

– Ĉiu korpo perdas de sia pezo tiom, kiom pezas la likvo, forpremita de la korpo. - Chaque corps perd son poids autant que le poids du liquide pressé par le corps. Akvo pezas malpli, ol la konko. L'eau pèse moins que la coquille. – Ha, vi scias tro multe, – malestime diris Kritio. "Ah, vous en savez trop," dit Critius avec mépris.

– Sed militservi oni ja ne prenos vin! "Mais vous ne serez pas pris pour le service militaire!" – Estas kalumnio!

– respondis Platono.– Mi militis ĉe Korinto. "J'ai combattu à Corinthe", a répondu Platon. – Ajnokaze, fordonu ĝin. «Quoi qu'il en soit, donnez-le.

Aliokaze mi krios, ke vi batas min. Sinon, je crie que tu me frappes. – Mi ne povas.

Ĝi apartenas al la specio, ne konata al scienco. Il appartient à l'espèce, inconnue de la science. – Tiom pli. «Encore plus.

–Ĝi kaŝas en si grandan misteron. "Il cache un grand mystère."

–Ĉu misteron? "Un mystère?"

– Kritio ekinteresiĝis. – Rakontu. – La afero estas, ke… – Platono neniel sukcesis elpensi sufiĉe interesan misteron. - Le truc c'est que… - Platon n'a pas réussi à inventer un mystère suffisamment intéressant.

– La afero estas, ke… Tiu konko – estas sola aĵo, kiu restis de granda lando. "Le fait est que cet obus est la seule chose qui reste d'un grand pays." – Kaj kie estas la lando? "Et où est la terre?"

– Kie?Kompreneble, ĝi dronis en maro. "Où? Bien sûr, il s'est noyé dans la mer."

Platono elspiris kun sento de malpeziĝo. Platon exhala avec un sentiment de soulagement.

La unua paŝo estas jam farita. La première étape est déjà terminée. –Ĉu la tuta lando fordronis?

– La tuta.

– Kial? "Pourquoi?"

– Tio okazis antaŭ longega tempo. «Cela s'est produit il y a longtemps.

– Platono vane esperis, ke tiu respondo kontentigos la bubon. «Platon espérait en vain que cette réponse satisferait le garçon. – Se tio okazis antaŭ longege, de kie do vi scias pri tio? - Si cela s'est produit il y a longtemps, comment le savez-vous?

– Unu egipta pastro rakontis al mi. - Un prêtre égyptien m'a dit.

– Kaj al li kiu rakontis? "Et qui lui a dit?"

– Lia avo. - Son grand-pere.

–Ĉu la egipta avo? "Le grand-père égyptien?"

–Kompreneble, la egipta.

– Kaj kion rakontis al li la avo? "Et qu'est-ce que son grand-père lui a dit?"

Kritio defiis la imagpovon de Platono.

La sciencisto ne emis cedi. Le scientifique était réticent à céder. – Li rakontis al li pri tio, ke dio Pozidono enamiĝis al la tiea junulino kaj ekloĝis kun ŝi sur granda monto. - Il lui a dit que le dieu Poséidon était tombé amoureux de la fille là-bas et s'était installé avec elle sur une grande montagne.

Al ili naskiĝis 5 paroj de ĝemeloj, same kiel al via onklino. Ils sont nés 5 paires de jumeaux, ainsi que votre tante. – La onklino havas nur unu paron de ĝemeloj, kaj ili ne naskiĝis, sed ilin alportis la cikonio. - La tante n'a qu'une seule paire de jumeaux, et ils ne sont pas nés, mais ont été amenés par la cigogne.

– Jes, tute ĝuste, – sin haltigis Platono. "Oui, c'est vrai", a déclaré Platon.

– Ankaŭ al Pozidono la cikonioj alportis la ĝemelojn. «Les cigognes ont également amené les jumeaux à Poséidon. Tuta aro da cikonioj. Un tas de cigognes. La ĝemeloj fariĝis reĝoj kaj reĝis laŭ vice. Les jumeaux sont devenus rois et ont gouverné à leur tour. – Ĉu ili estis fortaj? "Étaient-ils forts?"

– Fortaj, same kiel Atlaso. «Fort, tout comme Atlas.

Ĉu la panjo rakontis al vi pri li? Maman t'a parlé de lui? – Knaboj rakontis pri li. - Les garçons ont parlé de lui.

Li tenas la ĉielon. Il tient le ciel. Avĉjo, kiu tenas la ĉielon, kiam Atlaso vizitas necesejon? Papy, qui tient le ciel quand Atlas visite les toilettes? Platono konsterniĝis. Platon était consterné.

Li ne sciis tion. Il ne le savait pas. – Ne gravas, – li abrupte fermis la demandon kaj daŭrigis la rakonton. «Tant pis,» il ferma brusquement la question et continua l'histoire.

– Do, tiu lando nomiĝis Atlantido. «Donc, ce pays s'appelait Atlantis. –Ĉu Atlaso tenis la ĉielon ĝuste tie? "Atlas at-il tenu le ciel juste là?"

– Jes, tie. - Oui ici.

–Ĉu li timis lupojn? "Avait-il peur des loups?"

–Lupojn?

Kompreneble, li timis. –Ĉu ankaŭ la ĝemeloj timis? "Les jumeaux avaient-ils peur aussi?"

–Kritio, vi malhelpas al mi. "Critique, tu me gênes."

Ne interrompu min. Aŭ mi ĉion forgesos. Ou j'oublierai tout. –Avĉjo, kio estas sklerozkapulo? "Grand-père, qu'est-ce qu'une tête de sclérose?"

– De kie vi scias tiun vorton?

– La panjo diris. - Maman a dit.

– Kritio rigardis la avon per la senkulpaj nigraj okuloj, kaj Platono ne kuraĝis demandi, okaze de kio la panjo uzis tiun vorton. «Critius regarda son grand-père avec des yeux noirs innocents, et Platon n'osa pas demander à quoi sa mère avait utilisé ce mot. Li daŭrigis: Il a continué: – Kompreneble. 'Bien sûr.

Pozidono timis lupojn. Poséidon avait peur des loups. Li eĉ ĉirkaŭigis sian monton per kanalo, ronda rivero, por ke la lupo ne formanĝu liajn ĝemelojn. Il a même entouré sa montagne d'un canal, d'une rivière ronde, pour que le loup ne dévore pas ses jumeaux. – Kaj kio, se la lupo supersaltos la riveron? "Et si le loup saute par-dessus la rivière?"

– Por tiu okazo Pozidono fosis ankoraŭ unu kanalon. «Pour cette occasion, Poséidon a creusé un autre canal.

– Kaj kio, se la lupo…

– Li konstruis ankoraŭ unu kanalon, kaj ĉesu min interrompi! - Il a construit un autre canal, et arrête de m'interrompre!

Nerimarkeble por si mem Platono pasiiĝis. Imperceptiblement pour lui-même, Platon est devenu passionné.

La problemo de l' ideala socia strukturo interesis lin delonge. Il s'intéresse depuis longtemps au problème de la structure sociale idéale. Li prezentis al Kritio siajn opiniojn pri soci-ekonomia strukturo de Atlantido kaj ne rimarkis, ke Kritio ekenuis kaj forprenis la altvaloran konkon. Il a présenté à Critius son point de vue sur la structure socio-économique de l'Atlantide et n'a pas remarqué que Critius avait commencé et enlevé la précieuse coquille. – Kaj tiam, – finis sian rakonton Platono, – la dioj ekkoleris kaj sendis al Atlantido erupcion de vulkano, inundon kaj aliajn plagojn. - Et puis, conclut Platon, les dieux se fâchaient et envoyèrent à Atlantis une éruption volcanique, une inondation et d'autres fléaux.

Mi devas diri al vi, mia knabo, ke mi pesimisme rilatas al la perspektivo krei idealan ŝtaton. Je dois vous dire, mon garçon, que je suis pessimiste quant à la perspective de créer un état idéal. Do en unu bela tago eksonis: bum! Alors un beau jour ça sonnait comme: clochard! – Bum!– gaje reeĥis Kritio de la balustrado. "Boom," cria Critius gaiement de la balustrade.

Li fallasis la konkon kaj ekĝojis, ekvidinte, kian grandan fontanon da ŝprucoj ĝi generis.

– Kion vi faris!

– saltleviĝis Platono. – Kion vi faris!

– Nenio restu de Atlantido.

Ĉiuokaze, vi ja elpensis ĉion. Tri kanaloj kaj kvin paroj de ĝemeloj! Necesas ja tre peni por tiel mensogi! Kaj ne batu min, mi diros al la panjo! – Mi neniam batas la infanojn, – diris la granda sciencisto.

– Kaj en tute, ne malhelpu al mi labori. Mi ne estas vartistino por vi! Kiam mi punos vin per plej severa puno, tiam ni vidos, kiu el ni estas sklerozkapulo! Kritio komprenis, ke ŝercoj finiĝis, mallaŭte ektirploris kaj ekiris ĉasi papiliojn.

Kiam post unu horo la eldoneja sklavo venis por manuskripto, antaŭ Platono jam kuŝis la papirus-rulaĵo, plene skrib-kovrita de malfacile kompreneblaj skribaĵoj de la granda homo.

Ĉe la piedoj de l' filozofo dormetis Kritio, kiu sonĝis la lupon, kaŝirantan al la ĝemeloj. – Jen, prenu kaj ordonu publikigi tion, – diris Platono al la sklavo.

La bofilino revenis nur al la vespero.

La sciencisto mem nutris kaj enlitigis la bubon… Post multaj jaroj dikiĝinta barbohava Kritio rakontadis al la amikoj kaj samfestenanoj:

– Mi ja ĵetegas tiun konkon trans balustradon, la avĉjo tuj ekkrias: “Haltu!

Eĉ sen tio jam nenio restis de Atlantido!” Kaj mi diras al li: “Silentu, avĉjo, vi estas sklerozkapulo!” Li ekkoleris kaj verkis pri Atlantido. La amikoj rigardis Krition kun kompato kaj ne kredis eĉ unu lian vorton.

Anstataŭe ili ekipis ŝipojn por serĉi la malaperintan kontinenton.