6 Met vollen stoom

Op dat geroep stormde de geheele equipage naar den harpoenier; kapitein, officieren, bootslieden, matrozen, kajuitsjongens, tot zelfs de machinisten, die de machine, en de stokers die hunne vuren in den steek lieten. On that cry the whole equipment rushed to the harpoon; Captain, officers, boatmen, sailors, cabin boys, even the machinists, the machine, and the stokers who abandoned their fires.

Er was bevel gegeven om te stoppen, en het fregat liep nog slechts langzaam vooruit. There was an order to stop, and the frigate was only slowly moving forward. Het was zeer donker, en hoe goed of de oogen van den harpoenier ook waren, vroeg ik mij zelven af hoe en wat hij dan toch gezien had; mijn hart klopte alsof het barsten moest. It was very dark, and however good or the eyes of the harpooner were, I wondered how and what he had seen anyway; my heart was beating as if it had to burst.

Maar Ned Land had zich niet bedrogen, en wij zagen allen het voorwerp, dat hij met de hand aanwees. But Ned Land had not cheated, and we all saw the object that he pointed out by hand. Aan stuurboordszijde op twee kabellengten afstands van de Abraham Lincoln scheen de zee van onderen verlicht te zijn. On the starboard side on two cable lengths away from the Abraham Lincoln, the sea seemed to be illuminated from below.

Het was niet het eenvoudige verschijnsel van het lichten der zee; men kon zich daarin niet bedriegen. It was not the simple phenomenon of the lights of the sea; one could not cheat in it. Het monster, dat eenige vademen diep onder het watervlak dreef, gaf dien helderlichtenden, maar onverklaarbaren glans van zich, waarvan in het rapport van verscheidene kapiteins gesproken werd. The monster, which drove some fathoms deep beneath the surface of the water, gave it clear-skinned, but inexplicable splendor, which was mentioned in the report of several captains. Deze prachtige lichtuitstraling moest door eene groote lichtgevende kracht worden voortgebracht. This beautiful light emission had to be produced by a great luminous force. Het lichtende gedeelte beschreef op zee een zeer groot langwerpig ovaal, in welks midden zich een schitterend brandpunt bevond, welks onbeschrijfelijke glans langzamerhand verminderde. The shining part described at sea a very large elongated oval, in the middle of which was a splendid focal point, whose indescribable luster gradually diminished. “Het is slechts eene ophooping van lichtgevende deeltjes,” riep een van de officieren. "It is only an accumulation of luminous particles," one of the officers called.

“Neen mijnheer,” antwoordde ik met overtuiging, “nooit hebben steenboorders of salpen zulk eene lichtgevende kracht. "No, sir," I replied with conviction, "never stone-borers or salps have such a luminous force.

Deze glans moet volstrekt van electrieken aard zijn; bovendien, zie maar eens, het verandert van plaats, het beweegt zich naar voren ... naar achteren ... het snelt naar ons toe!” This sheen must be entirely of an electrified nature; moreover, just see, it changes places, it moves forward ... backwards ... it rushes towards us! " Een algemeene kreet verhief zich van het fregat. A general cry rose from the frigate.

“Stilte,” beval de kapitein, “het roer in den wind, achteruit!” "Silence," the captain ordered, "the wind in the wind, backwards!"

De matrozen snelden naar het roer, de machinisten naar de machine; deze werkte aanstonds achteruit, en de Abraham Lincoln naar bakboordszijde wendende, beschreef een halven cirkel. The sailors rushed to the helm, the machinists to the machine; this was immediately backward, and the Abraham Lincoln turned to port side, describing a half circle.

“Roer recht! "Stir right!

Vooruit!” riep de kapitein. Go ahead! "Exclaimed the captain. Zijne bevelen werden ten uitvoer gebracht, en het fregat verwijderde zich snel van het lichtende brandpunt. His orders were executed, and the frigate quickly moved away from the luminous focus.

Neen, ik bedrieg mij: het wilde zich verwijderen, maar het bovennatuurlijke dier naderde met dubbele snelheid. No, I deceive myself: it wanted to get rid of itself, but the supernatural animal approached with double speed. Wij waren buiten adem, verbazing, nog meer dan vrees, maakte ons stom en onbeweeglijk. We were out of breath, astonishment, more than fear, made us dumb and immobile.

Het dier won spelenderwijze op ons; het zwom om het fregat heen, dat toch veertien knopen in het uur liep, en wikkelde het in zijn electrieken stroom als in eene lichtende stof. The animal won on us playfully; it swam around the frigate, which nevertheless ran fourteen knots in the hour, and wrapped it in its electrified stream like in a bright matter. Daarop verwijderde het zich twee of drie kilometer, en liet eene lichtgevende streep achter, evenals een wolk van stoom, welke de locomotief van een sneltrein achter zich laat. Then it removed two or three kilometers, leaving behind a luminous streak, as well as a cloud of steam, which leaves the locomotive of an express train behind. Plotseling toen het monster aan den gezichteinder gekomen was, alsof het zich wilde verwijderen, wierp het zich met ijzingwekkende snelheid op de Abraham Lincoln, hield eensklaps twintig voet van den voorsteven op, en doofde zijn licht uit, niet door dieper onder water te zakken, want het verminderde niet langzamerhand, maar plotseling, even alsof de bron van dien schitterenden lichtstroom op eens werd afgebroken. Suddenly, when the monster had come to the horizon, as if it wanted to get rid of it, it threw itself at the Abraham Lincoln with frightening speed, held up twenty feet from the prow, and extinguished its light, not sinking deeper under water, for it did not diminish slowly, but suddenly, as if the source of that brilliant luminous flux was suddenly broken down. Daarna verscheen het aan de andere zijde van het fregat, hetzij dat het er omheen was gedraaid, of dat het onder de kiel was door gegleden. Then it appeared on the other side of the frigate, either that it had been twisted around it, or that it had slipped under the keel. Ieder oogenblik kon er eene botsing komen, welke ons noodlottig zou geweest zijn. Every moment there could be a collision that would have been fatal to us. Met dat al verwonderde ik mij over de wendingen van het fregat; het vluchtte en viel niet aan; het werd vervolgd, terwijl het zelf vervolgen moest; ik deelde deze opmerking den kapitein mede. With that already I wondered about the twists of the frigate; it fled and did not attack; it was persecuted, while it had to be prosecuted; I shared this comment with the captain.

Op zijn gelaat, dat gewoonlijk zeer kalm was, stond nu stomme verbazing te lezen. His face, which was usually very calm, was now stupidly surprised. “Mijnheer Aronnax,” antwoordde hij, “ik weet niet met welk verschrikkelijk wezen ik te doen heb, en ik wil mijn fregat in deze duisternis niet onvoorzichtig blootstellen: hoe moet ik dat onbekende dier bovendien aanvallen, hoe mij verdedigen? "Mr. Aronnax," he replied, "I do not know what terrible thing I have to do, and I do not want to expose my frigate in this darkness carelessly: how should I attack that unknown animal, how do I defend myself?

Laat ons het daglicht afwachten, en dan zullen de rollen wel veranderen.” Let us await the daylight, and then the roles will change. " “Twijfelt gij niet meer aan den aard van het dier, kapitein?” "Do you no longer doubt the nature of the animal, Captain?"

“Neen mijnheer, het is duidelijk genoeg een reusachtige eenhoorn, maar een electrieke tevens.” "No, sir, it is clearly a gigantic unicorn, but an electrified one too."

“Misschien kan men dit dier evenmin naderen als een sidderaal?” "Perhaps this animal can not be approached as a sidereal?"

“Misschien,” antwoordde de kapitein, “maar als het electrieke kracht bezit, dan is het gewis het verschrikkelijkste beest, dat de Schepper ooit gewrocht heeft. "Perhaps," replied the captain, "but if it possesses electrical power, then it is certainly the most horrible beast that the Creator ever wrought.

Daarom zal ik oppassen, mijnheer.” That's why I'll be careful, sir. " De geheele equipage bleef des nachts op de been; niemand dacht aan slapen. The whole equipage stayed on at night; nobody thought about sleeping.

De Abraham Lincoln kon niet het dier in snelheid niet wedijveren, daarom had het fregat zijn gang verminderd en bleef onder halven stoom. The Abraham Lincoln could not compete with the animal in speed, so the frigate had reduced its course and remained under half-steam. Van zijn kant deed de eenhoorn hetzelfde; hij liet zich door de golven voortwiegen en scheen vast besloten om het tooneel van den strijd niet te verlaten. The unicorn did the same for his part; he let himself go through the waves, and seemed determined not to leave the scene of the battle. Omstreeks middernacht verdween hij, of liever om een juister uitdrukking te bezigen “ging hij uit” evenals een groote glimworm. Around midnight he disappeared, or rather to use a more correct expression "he went out" as well as a great glow-worm. Was hij gevlucht? Was he fleeing? men moest het vreezen, maar niet hopen. one had to fear it, but not hope. Nog geen uur later liet zich een verdoovend gesis hooren, gelijk aan dat, hetwelk eene kolom water veroorzaakt, welke ergens met geweld wordt uitgespoten. Less than an hour later a numbing hissing sounded, similar to that which causes a column of water to be sprayed somewhere by force. De kapitein, Ned Land en ik stonden op dat oogenblik op de kampanje, en wierpen nieuwsgierige blikken in de dikke duisternis. The captain, Ned Land and I were standing at the moment at the camp, and threw curious glances in the darkness.

“Ned Land,” vroeg de kapitein, “hebt gij dikwijls het geblaas van walvisschen gehoord?” "Ned Land," the captain asked, "have you often heard the blast of whales?"

“Dikwijls kapitein, maar nooit van een dier, welks gezicht alléen mij 2000 dollars opbracht.” "Often captain, but never of an animal, whose face alone gave me 2000 dollars."

“Het is waar ook, gij hebt recht op die belooning. "It is true, you are entitled to that reward.

Maar zeg mij eens, is dat geraas niet hetzelfde hetwelk de walvisschen maken, als zij het water door hunne kieuwen uitblazen?” But tell me, is not that noise the same thing that the whales make when they blow out the water through their gills? " “Hetzelfde kapitein, maar dit is oneindig sterker. "The same captain, but this is infinitely stronger.

Men kan er zich dan ook niet in vergissen; het is wel eene soort van walvisch, die zich in ons vaarwater ophoudt. Therefore one can not be mistaken about it; it is a kind of whale, which stops in our waters. Als gij het goed vindt kapitein, zullen wij morgen met het aanbreken van den dag een paar woorden met hem wisselen.” If you like the captain, tomorrow we will exchange a few words with him at the dawn of the day. " “Als hij u ten minste wil aanhooren, Ned,” antwoordde ik op ongeloovigen toon. "If he wants to listen to you at least, Ned," I replied in an unbelieving tone.

“Laat ik hem maar eens op vier harpoenlengten kunnen naderen,” voegde Ned er bij, “dan zal hij mij wel moeten aanhooren.” "Let me approach him at four harpoon lengths," added Ned, "then he will have to listen to me."

“Maar om hem te naderen, moet ik vast eene walvischsloep ter uwer beschikking stellen?” hernam de kapitein. "But in order to approach him, I must have a whale boat at your disposal?" The captain resumed.

“Zeker kapitein.” "Certainly captain."

“Dan zet ik het leven van mijne matrozen op het spel.” "Then I risk the life of my sailors."

“En het mijne!” antwoordde de harpoenier dood eenvoudig. "And mine!" Simply replied the harpoon death.

Om twee uur des morgens verscheen het licht op nieuw, maar minder helder, op vijf mijl in den wind van de Abraham Lincoln. At two o'clock in the morning the light appeared new, but less clear, five miles in the wind of the Abraham Lincoln.

Niettegenstaande den afstand en het geraas van wind en zee, hoorde men het dier duidelijk met den vreeselijken staart slaan, en zelfs ademhalen. Notwithstanding the distance and the noise of the wind and the sea, the animal was clearly heard with the terrifying tail, and even breathing. Het scheen dat als het beest aan het oppervlak der zee kwam om adem te halen, de lucht met zooveel geweld in zijne longen drong, als de stoom in de groote ketels van eene machine van 2000 paardekracht. It seemed that if the beast came to the surface of the sea to breathe, the air would penetrate into his lungs with so much force, as the steam in the great cauldrons of a machine of 2000 horsepower. “Nu,” dacht ik, “een walvisch zoo sterk als een regiment ruiterij, dat is nog al zoo iets!” "Now," I thought, "a whale as strong as a regiment of cavalry, that is something else!"

Men bleef tot aan het aanbreken van den dag op zijne hoede en bereidde zich voor op den strijd. They stayed on his guard until the day was dawning and prepared for battle.

De vischtoestellen werden langs de verschansingen gereed gemaakt. The fishing gears were prepared along the bulwarks. De tweede stuurman liet de donderbussen laden, die een harpoen een kilometer ver werpen, en lange ganzenroeren met ontplofbare kogels gereed maken, welker wond doodelijk is, zelfs voor de grootste dieren. The second mate let the thunderbuses load, throw a harpoon a mile away, and prepare long goose rifles with explosive bullets, whose wound is deadly, even for the largest animals. Ned Land had zich vergenoegd met zijn harpoen klaar te maken, een vreeselijk wapen in zijne hand. Ned Land had contented himself with preparing his harpoon, a terrible weapon in his hand. Om zes uur begon de dag aan te breken, en bij de eerste stralen van het morgenlicht verdween de electrieke glans van den eenhoorn. At six o'clock the day began to break, and at the first rays of the morning light the electrified shine of the unicorn disappeared.

Om zeven uur was het helder dag, maar een dikke nevel belette ver om zich heen te zien, en de beste kijkers konden er niet doorheen boren; dientengevolge was men aan boord teleurgesteld en boos. At seven o'clock it was clear day, but a thick nebula prevented far to see itself, and the best viewers could not drill through it; as a result, people were disappointed and angry on board. Ik klom in den bezaansmast; eenige officieren zaten reeds in de toppen der masten. I climbed into the mansion; some officers were already in the tops of the masts.

Om acht uur begon de mist langzaam op te trekken. At eight o'clock, the fog slowly started to rise. De gezichteinder verwijdde zich en werd helder, evenals den vorigen dag liet zich nu plotseling de stem van Ned Land hooren: “Daar is het ding weer, achter ons, aan bakboord,” riep de harpoenier. The thunderstorm widened and became clear, just as the previous day suddenly heard the voice of Ned Land: "There is the thing again, behind us, on the port side," cried the harpoon. Aller blikken richtten zich naar het aangewezen punt. All eyes turned to the designated point. Daar stak op anderhalven kilometer van het fregat een langwerpig zwart lichaam uit de golven; het dier sloeg geweldig met den staart en liet eene massa zog achter zich. There, at one and a half kilometers from the frigate, an elongated black body stuck out of the waves; the animal smashed with the tail and left a mass of wake behind. Nimmer nog was de zee met zulk eene kracht door een staart in beweging gebracht; eene lange streep helder wit schuim duidde den weg van het dier aan en beschreef eene lange bocht. Never had the sea been moved by a tail with such a force; a long streak of clear white foam indicated the way of the animal and described a long bend. Het fregat naderde den visch; ik beschouwde het beest zoo nauwkeurig mogelijk. The frigate approached the fish; I considered the beast as accurate as possible.

De rapporten van de Shannon en de Helvetia hadden de afmetingen wat vergroot, en ik hield het er voor, dat het beest slechts 250 voet lang was. The reports of the Shannon and Helvetia had enlarged the dimensions somewhat, and I kept it that the beast was only 250 feet long. Moeielijk kon ik nagaan hoe dik het was, maar het dier scheen mij over het algemeen in zijne afmetingen goed gevormd te zijn. I could honestly see how thick it was, but the animal seemed to me generally well-shaped in its dimensions. Terwijl ik dit wonderbare verschijnsel stond te bekijken, spoot het twee stralen damp en water tot op eene hoogte van 40 meter op; ik maakte daaruit en uit al het andere op, dat het tot de gewervelde zoogdieren behoorde, tot welke familie het moest gerekend worden, wist ik nog niet, omdat er drie familiën waren, waartoe het behooren kon, namelijk die der walvisschen, der potvisschen en der dolfijnen, waartoe ook de eenhoorns gerekend worden; elk van die familiën is weder in verschillende geslachten ingedeeld, de geslachten in soorten, de soorten in verschillende onderdeelen, dat alles was mij van dit dier nog onbekend, maar ik hoopte er achter te komen met de hulp des Hemels en van kapitein Farragut. As I watched this marvelous phenomenon, it sprayed two rays of vapor and water up to a height of 40 meters; I made up and from everything else that it belonged to the vertebrate mammals, to which family it was to be counted, I did not yet know, because there were three families, to which it belonged, namely the whales, the sperm whales and the dolphins, including the unicorns; each of those families is again divided into different genera, the genera in species, the species in different parts, all that was unknown to me of this animal, but I hoped to find out with the help of Heaven and of Captain Farragut.

De equipage wachtte ongeduldig de bevelen van den kapitein af; toen deze het dier nauwkeurig bekeken had, liet hij den machinist roepen; deze kwam: “Mijnheer,” vroeg de kapitein, “hebt gij stoom genoeg!” The crew eagerly awaited the orders of the captain; when he had watched the animal closely, he called the engineer; this came: "Sir," the captain asked, "you have enough steam!"

“Jawel kapitein,” was het antwoord. "Yes, Captain," was the answer.

Drie hoezee’s volgden op dit bevel. Three overseas followed this order.

Het uur van den strijd had geslagen; eenige oogenblikken later braakten de beide schoorsteenen van het fregat wolken zwarten rook uit, en het dek trilde onder de heftige beweging der machine. The hour of the battle had struck; a few moments later, the two chimneys of the frigate clouds emitted black smoke, and the deck trembled under the violent motion of the machine. De Abraham Lincoln, door zijne sterke schroef vooruitgestuwd, stoomde recht op het dier aan. The Abraham Lincoln, propelled forward by his strong propeller, steamed straight into the animal.

Dit liet zich tot op eene halve kabellengte naderen; toen nam het den schijn aan van niet eens te willen duiken, maar zoowat te vluchten, en stelde zich tevreden met den afstand te bewaren. This approached to half a cable length; then it seemed like not even wanting to dive, but fleeing, and contented himself with keeping the distance. Deze vervolging duurde ongeveer drie kwartier, zonder dat het fregat twee vadem op het dier won; het was dus duidelijk, dat door zoo voort te gaan men het nooit bereiken zou. This persecution lasted for about 45 minutes, without the frigate winning two fathoms on the animal; it was clear, therefore, that by going on so one would never reach it. De kapitein trok zich woedend aan den baard. The captain was furious at the beard. “Ned Land!” riep hij; deze kwam op dit bevel. "Ned Land!" He cried; this came on this order.

“Zeg eens, Land,” vroeg de kapitein, “raadt gij mij nog aan de sloepen in zee te laten?” "Tell me, Country," the captain asked, "do you still advise me to leave the boats in the sea?"

“Neen kapitein,” antwoordde Ned, “want dat dier zal zich niet laten vangen dan als het wil.” "No, Captain," Ned replied, "because that animal will not allow itself to be caught unless it wants to."

“Wat dan te doen?” "What to do then?"

“Als gij kunt nog harder stoomen, kapitein; indien gij het mij toestaat ga ik op den boegspriet zitten, en als ik er dan kans toe zie, zal ik het mijn harpoen in 't lijf gooien.” "If you can steam even harder, captain; if you allow me, I will sit on the bowsprit, and if I see a chance, I will throw it into my harpoon. "

“Ga je gang,” antwoordde de kapitein. "Go ahead," the captain replied.

“Machinist” riep hij toen, “vermeerder de drukking!” "Machinist" he called, "increase the pressure!" Ned Land ging op zijn post zitten. Ned Land went to his post.

Het vuur werd ferm aangestookt, de schroef draaide 43 maal in de minuut en de stoom perste door de kleppen. The fire was firmly stoked, the screw turned 43 times in the minute and the steam pressed through the valves. Toen men de log uitwierp, kon men zien, dat de Abraham Lincoln met eene vaart van 18,5 kilometer in 't uur liep; maar het verwenschte dier liep even snel. When the log was cast out, one could see that the Abraham Lincoln was walking at 18.5 kilometers in an hour; but the spoiled animal ran equally quickly. Gedurende een uur ongeveer, bleef het fregat dezelfde snelheid behouden zonder éen vadem te winnen. For about an hour, the frigate kept the same speed without winning a fathom. Het was vernederend voor een van de snelste schepen der Amerikaansche vloot. It was humiliating for one of the fastest ships of the American fleet. Doffe woede bezielde de equipage; de matrozen scholden op het monster, dat overigens zich niet verwaardigde eenig antwoord te geven. Dull anger inspired the equipage; the sailors scolded the monster, who, incidentally, did not deign to give any answers. Kapitein Farragut trok niet alleen aan zijn baard, maar hij kauwde er op. Captain Farragut not only pulled his beard, but he chewed it. Hij riep den machinist nog eens. He called the driver once again. “Hebt gij de hoogste drukking?” vroeg de kapitein driftig. "Do you have the highest pressure?" The captain asked eagerly.

“Ja kapitein,” antwoordde de machinist. "Yes, Captain," the engineer replied.

“En zijn de veiligheidskleppen belast?” "And are the safety valves charged?"

“Tot op 6½ atmosfeer.”

“Belast ze tot op tien atmosferen!” "Load them to ten atmospheres!"

Dit was een echt Amerikaansch bevel; op den Mississippi zou men niet anders gehandeld hebben om een concurrent vooruit te komen. This was a real American order; on the Mississippi they would not have acted differently to get ahead of a competitor.

“Weet gij wel Koen,” zeide ik tegen mijn trouwen knecht die naast mij stond, “dat wij waarschijnlijk in de lucht zullen vliegen?” "Do you know Koen," I said to my married servant who was standing next to me, "that we will probably fly in the air?"

“Zooals mijnheer belieft!” antwoordde Koenraad. "As I please," Koenraad replied.

Welnu, ik moet bekennen, dat het mij niet onaangenaam was, deze kans te loopen. Well, I must confess that it was not uncomfortable for me to take this chance.

De kleppen werden belast, de fornuizen werden volgepropt met kolen; de wind vangers wierpen stroomen lucht in de machinekamer; de snelheid van de Abraham Lincoln werd nog grooter. The valves were loaded, the stoves were stuffed with coals; the wind catchers threw streams of air into the engine room; the speed of the Abraham Lincoln was even greater.

De masten trilden over hunne geheele lengte, en de schoorsteenen konden ter nauwernood de dikke rookwolken den doorgang verschaffen. The masts trembled over their entire length, and the chimneys could narrow the thick clouds of smoke into the passage. De log werd ten tweeden male uitgeworpen. The log was ejected the second time.

“Hoeveel, stuurman?” riep de kapitein. "How much, mate?" Exclaimed the captain.

“19,3 kilometer, kapitein!” "19.3 kilometers, captain!"

“Stook op!” beval Farragut. "Get up!" Farragut ordered.

De machinist gehoorzaamde; de manometer teekende tien atmosferen; maar de visch schoot ook vooruit, want zonder moeite liep hij ook 19,3 kilometer. The machinist obeyed; the pressure gauge indicated ten atmospheres; but the fish also shot ahead, because without difficulty he also ran 19.3 kilometers.

Welke jacht! Which yacht! Neen, ik ben niet in staat om de ontroering te beschrijven, welke mijn geheele lichaam deed trillen. No, I am unable to describe the emotion that made my whole body shake. Ned Land was op zijn post met de harpoen in de hand. Ned Land was in his post with the harpoon in his hand. Verscheidene malen liet het dier zich naderen. The animal was approached several times. “Wij halen hem in! "We get it!

Wij halen hem in!” riep Ned, maar op het oogenblik dat hij wilde werpen, zwom het dier vooruit met eene snelheid, welke ik op niet minder dan dertig kilometer in het uur schatte. We get it! "Cried Ned, but at the moment he wanted to throw, the animal swam forward at a speed that I estimated no less than 30 miles in the hour. En zelfs toen wij ons maximum van snelheid bereikt hadden, stak het den draak met het fregat, door er om heen te zwemmen! And even when we reached our maximum speed, it made fun of the frigate by swimming around it! Een kreet van woede ontsnapte ons. A cry of anger escaped us. Om twaalf uur waren wij niet verder dan om acht uur 's morgens. At twelve o'clock we were no further than at eight o'clock in the morning.

Toen besloot kapitein Farragut andere middelen aan te wenden. Then Captain Farragut decided to use other means. “Zoo,” zeide hij, “loopt dat beest sneller dan de Abraham Lincoln, dan zullen wij eens zien of het onze puntkogels vooruit blijft. "So," he said, "that beast runs faster than the Abraham Lincoln, then we shall see if it remains our point bullets.

Mannen aan het voorstuk!” Men on the fore! " Het stuk op den voorsteven werd onmiddellijk geladen en gericht; het schot ging af, maar de kogel vloog eenige voeten te hoog en over het dier heen, dat op een halven kilometer voor ons uit zwom. The piece on the prow was immediately loaded and directed; the shot went off, but the bullet flew a few feet too high and over the animal, which swam in front of us half a mile.

“Een ander die beter bij de hand is!” schreeuwde de kapitein, “500 dollars voor hem die het verwenschte beest raakt!” "Another one better at hand!" Shouted the captain, "500 dollars for him who hits the spoiled beast!"

Een oude kanonnier met grijzen baard, ik zie hem nog, naderde bedaard en kalm het stuk, richtte het en mikte lang. An old gunner with gray beard, I still see him, calmly approached the piece, aimed it and aimed long.

Een zware slag dreunde, en de equipage stiet een vreugdekreet uit. A heavy blow boomed, and the equipage uttered a joyful cry. De kogel had het dier getroffen, maar niet vlak op zijn lichaam, want hij gleed langs de ronde oppervlakte af, en vloog twee kilometer verder in zee. The bullet had hit the animal, but not flat on his body, for he slipped along the round surface, and flew two kilometers further into the sea. “Wat drommel,” riep de oude kanonnier woedend, “is die schelm dan met zesduims platen gepantserd?” "Something bad," exclaimed the old gunner, "is that rogue armored with six-inch plates?"

“Vervloekt!” riep de kapitein. "Cursed!" The captain called.

De jacht begon op nieuw, de kapitein wendde zich tot mij en zeide: “ik zal het vervolgen tot mijn fregat in de lucht vliegt.” The hunt began again, the captain turned to me and said: "I will continue until my frigate flies in the air."

“Gij hebt gelijk!” antwoordde ik. "You are right!" I replied.

Men hoopte dat het dier uitgeput zou raken, en dat het niet evenals een stoommachine onvermoeid zijn zou, maar verre van dien; het eene uur verliep na het andere, zonder dat het eenig teeken van afmatting gaf. It was hoped that the animal would be exhausted, and that it would not be tireless like a steam engine, but far from it; it was one hour after another, without giving it any sign of fatigue.

Ik moet der Abraham Lincoln ter eere nageven, dat zij met onvermoeide inspanning volhield, ik bereken dat het schip op dien ongelukkigen zesden November wel 500 kilometer aflegde; maar de duisternis viel, en overdekte de onstuimige zee met haren sluier. I must honor the Abraham Lincoln in honor that she insisted with untiring effort; I calculate that the ship on that unfortunate sixth of November covered 500 kilometers; but the darkness fell, and covered the stormy sea with its veil. Op dat oogenblik meende ik, dat onze tocht geëindigd was, en wij het bovennatuurlijke dier niet terug zouden zien; maar ik bedroog mij. At that moment I thought that our journey had ended and we would not see the supernatural animal again; but I cheated on me. 's Avonds tien minuten voor elven zagen wij het electrieke licht weder op drie kilometer voor ons uit; het was even helder, even glanzend als den vorigen nacht. In the evening ten minutes before eleven we saw the electrical light again three kilometers ahead of us; it was as clear, as shiny as the previous night. De eenhoorn scheen onbeweeglijk. The unicorn seemed motionless.

Misschien was hij vermoeid van den wedren, en sliep hij, of liet hij zich door de golven zachtkens voortwiegelen. Maybe he was tired of the race, and he slept, or he let himself be waved softly by the waves. Dit was eene kans, waarvan de kapitein gebruik wilde maken. This was a chance that the captain wanted to use. Hij gaf dienovereenkomstig zijne bevelen. He gave his orders accordingly. De Abraham Lincoln naderde voorzichtig en langzaam onder halven stoom om de aandacht van zijn tegenstander niet op te wekken. The Abraham Lincoln approached cautiously and slowly under half-steam to avoid raising the attention of his opponent. Men ontmoet niet zelden in volle zee walvisschen in diepe rust, welke men dan met goed gevolg aanvalt, en Ned Land had er meer dan een in den slaap geharpoend; hij ging weder op zijn post op den boegspriet. People often meet in the deep sea whales in deep rest, which they then successfully attack, and Ned Land had more than one in their sleep. he returned to his post on the bowsprit. Het fregat naderde zonder veel geraas, stopte op twee kabellengte afstands van het dier, en dreef langzaam voort: men haalde bijna geen adem meer; diepe stilte heerschte op het dek. The frigate approached without much noise, stopped at two cable lengths from the animal, and slowly drifted: people almost took no breath; deep silence reigned on the deck. Wij waren op geen honderd voet afstands van het licht, dat in onze oogen nog helderder en schitterender werd. We were not a hundred feet away from the light, which in our eyes became brighter and brighter. Op dat oogenblik zag ik Ned Land over de verschansing leunen, terwijl hij zich met de eene hand aan een touw vasthield, en met de andere zijn vreeselijken harpoen drilde. At that moment I saw Ned Land leaning over the parapet, holding on to a rope with one hand, and tossing his terrible harpoon with the other. Hij was nauwelijks twintig voet van het onbeweeglijke dier verwijderd. He was barely twenty feet away from the immobile animal. Eensklaps strekte hij zijn arm uit en de harpoen vloog weg. Suddenly he stretched out his arm and the harpoon flew away. Ik hoorden den doffen slag van het wapen, dat op een hard voorwerp scheen te stooten. I heard the blow of the weapon, which seemed to strike on a hard object. Plotseling doofde de electrieke glans uit, en twee groote waterstralen stortten op het dek neer; als een woedende stroom ging het over het dek, wierp de menschen omver en verbrijzelde alles wat in den weg kwam. Suddenly the electrical sheen diminished, and two great jets of water crashed on the deck; like a furious stream it crossed the deck, overturned the people and shattered everything that got in the way. Toen voelden wij een vreeselijken schok, en zonder dat ik tijd had mij ergens aan vast te grijpen, werd ik over de verschansing in zee geworpen. Then we felt a terrible shock, and without me having time to hold on to something, I was thrown into the sea over the parapet.