5 Op avontuur 5 On an adventure

De reis van de Abraham Lincoln werd gedurende eenigen tijd door niets bijzonders gekenmerkt. The journey of the Abraham Lincoln was characterized by nothing special for some time.

Evenwel gebeurde er iets waardoor Ned Land een proefje van zijne bewonderenswaardige handigheid toonde, en dat bewees welk vertrouwen men in hem stellen kon. However, something happened that enabled Ned Land to show a test of his admirable skill, and that proved what confidence he could put in him. Op de hoogte van de Malouïnen, praaide het fregat op 30 Juni Amerikaansche walvischvaarders, die ons verzekerden dat zij niets van den eenhoorn gemerkt hadden. At the height of the Malouins, the frigate threw American whalers on June 30, assuring us that they had not noticed anything about the unicorn.

Maar toen een hunner, de kapitein van de Monroe, hoorde dat Ned Land bij ons aan boord was, verzocht hij om zijne hulp om een walvisch te vangen, die in het gezicht was. But when one of them, the Captain of the Monroe, heard that Ned Land was aboard with us, he asked for his help to catch a whale that was in the face. Onze kapitein, die begeerig was om Ned Land eens in zijne kracht te zien, gaf hem verlof om aan boord van de Monroe te gaan. Our captain, who was eager to see Ned Land once in his power, gave him leave to board the Monroe. En het toeval begunstigde Ned zóó zeer dat hij in plaats van éen, twee walvisschen harpoende; den eenen trof hij midden in het hart, en van den anderen maakte hij zich na eene vervolging van weinige minuten meester. And luck so favored Ned so much that he hardened instead of one, two whales; he struck one in the middle of the heart, and from the others he took possession of a few minutes after a persecution. Als het monster ooit onder het bereik kwam van Neds harpoen zou ik waarlijk geene weddenschap vóór het monster hebben willen aangaan. If the monster ever came under the reach of Neda's harpoon, I would not have wished to bet any bet before the monster. Het fregat stoomde met bijzondere snelheid langs de zuidoost-kust van Amerika.

Den 3den Juli waren wij voor de straat van Magelhaen op de hoogte van de Maagdenkaap. On the 3rd of July we were on the height of the Maagden cape in front of the street of Magelhaen. De kapitein wilde zich echter liever niet in deze bochtige doorvaart wagen, en veeleer Kaap Hoorn omzeilen. The captain, however, preferred not to venture into this winding passage, and to bypass Cape Horn. De equipage gaf hem eenparig gelijk; en inderdaad, was het wel waarschijnlijk dat wij den eenhoorn in die nauwe straat ontmoetten? The equipage gave him a unanimous agreement; and indeed, was it likely that we met the unicorn in that narrow street? Verscheidene matrozen verzekerden dat het dier er niet door kon, “omdat het er te dik voor was!” Several sailors assured that the animal could not get through, "because it was too fat for it!" Op den zesden Juli zeilde de Abraham Lincoln op 15 kilometer om de zuid van het eenzame rotseilandje, dat zoo verloren tegenover het uiteinde van het Amerikaansche vasteland ligt en waaraan de Hollandsche zeevaarder Schouten den naam van zijne vaderstad Hoorn gaf. On the sixth of July the Abraham Lincoln sailed 15 kilometers around the south of the lonely rocky island, which is so lost to the far end of the American mainland, and to which the Dutch navigator Schouten gave the name of his hometown Hoorn.

De steven werd naar het noordoosten gewend en den volgenden dag kliefde het fregat eindelijk de golven van de Stille Zuidzee. The steven was turned to the northeast and the next day the frigate finally cleaved the waves of the South Pacific. “Nu de kijkgaten open!” zeiden de matrozen op de Abraham Lincoln, en zij spalkten de oogen wijd op. "Now the peepholes are open!" The sailors said on the Abraham Lincoln, and they were wide-eyed.

Men gunde oogen en kijkers geen oogenblik rust, omdat elk begeerig was naar den uitgeloofden prijs van 2000 dollars voor hem, die het monster het eerste zag. No eyes were allowed for the eyes and for the viewers, because each was eager for the prize of 2,000 dollars for him, who saw the monster first. Nacht en dag liet men het oog over het vlak der zee weiden; en zij die beter bij nacht dan bij dag konden zien, deden al hun best om den prijs te verdienen, waardoor de kans om het monster te ontdekken 50 percent grooter werd. Night and day the eye was allowed to graze over the plane of the sea; and those who could see better at night than at day did their best to earn the prize, increasing the chance of discovering the monster by 50 percent. Hoewel geene geldelijke belooning mij aanzette, was ik toch niet de minst oplettende aan boord. Although no monetary reward motivated me, I was not the least attentive on board.

Ik besteedde maar enkele minuten aan mijn middagmaal, aan rusten slechts een uur of wat, was onverschillig voor regen of wind, en van het dek niet af te slaan. I spent only a few minutes on my lunch, resting for only an hour or so, was indifferent to rain or wind, and I could not turn off the deck. Dan hing ik eens vóór dan achter op het dek over de verschansing, en staarde met begeerige blikken op 't schuimende kielwater, dat zoover het oog reikte achter het schip te zien was. Then I would hang on the deck about the bulwark before then, staring at the foaming keel water with eager glances, which could be seen behind the ship as far as the eye could see. En hoe dikwijls deelde ik niet in de ontroering van de officieren en van de equipage als een dartele walvisch soms zijn zwarten rug uit de golven omhoog stak. And how often did I not share in the emotion of the officers and of the equipage as a frivolous whale sometimes sticking out his black back from the waves. In een oogenblik was dan het dek vol; officieren en matrozen stormden door de luiken naar boven. In a moment the deck was full; officers and sailors rushed through the shutters. Elk staarde met hijgende borst en vorschend oog naar den gang van het dier. Each stared with a panting breast and a glancing eye at the corridor of the animal. Ik keek zelf alsof ik er mijn netvlies bij wilde verslijten en blind worden, terwijl Koenraad altijd even bedaard en kalm tot mij zeide: I looked myself as if I wanted to wear out my retina and become blind, while Koenraad always said to me quietly and calmly: “Als mijnheer zoo goed wilde zijn om zijne oogen minder wijd open te spalken, dan zou mijnheer vrij wat beter kunnen zien.” "If the gentleman wanted to be so good at splitting his eyes less wide open, Mr. could see quite a bit better."

Maar ijdele hoop! But vain hope!

De Abraham Lincoln veranderde van koers, stoomde op het aangewezen dier los, en als men het naderde bleek het slechts een gewone walvisch of gemeene potvisch te zijn, die weldra onder tal van verwenschingen verdween. The Abraham Lincoln changed course, steamed on the designated animal, and when it was approached it turned out to be just an ordinary whale or common potvish, which soon disappeared under a variety of confusions. Het weer bleef echter goed en de reis werd onder de gunstigste omstandigheden voortgezet. However, the weather remained good and the journey was continued under the best conditions.

Het slechte jaargetijde was anders in die streken ingevallen, want de maand Juli komt daar met onze maand Januari overeen; maar de zee bleef kalm en men kon haar tot op grooten afstand overzien. The bad season was different in those regions, because the month of July corresponds with our month of January; but the sea remained calm and one could see it to a great distance. Ned Land toonde altijd nog het hardnekkigste ongeloof; hij hield zich zelfs alsof hij nooit naar de zee keek, behalve als hij de wacht had—ten minste als er geen walvisch in het gezicht was. Ned Land always showed the most stubborn disbelief; he even pretended he never looked at the sea unless he had the watch-at least if there was no whale in the face.

En toch zou zijn scherp oog groote diensten hebben kunnen bewijzen. And yet his keen eye could have proved great services. Maar gedurende acht uur van de twaalf was de koppige Amerikaan in zijne hut, waar hij las of sliep. But for eight hours of the twelve, the stubborn American was in his cabin, where he read or slept. Honderdmaal verweet ik hem zijne onverschilligheid. One hundred times I reproached him for his indifference. “Och, kom,” antwoordde hij “er is niemendal, mijnheer Aronnax, en al was er eens een beest, welke kans hebben wij dan nog om het te zien? "Oh, come," he replied, "there is nothing, Mr. Aronnax, and even though there was once a beast, what chance do we have to see it?

Dwalen wij niet op avontuur rond? Are we not wandering around on adventure? Men heeft, zegt men, dat ongenaakbare dier in de Zuidzee teruggezien, ik wil dat eens aannemen; maar er zijn reeds twee maanden voorbijgegaan sedert dit gebeurd is, en als ik let op den aard van uw eenhoorn dan houdt hij er niet van om lang in dezelfde streken te huizen. It has been said that the inaccessible animal in the South Sea has been seen again, I want to accept that once; but two months have passed since this happened, and if I pay attention to the nature of your unicorn, he does not like to live in the same regions for long. Hij verplaatst zich zeer gemakkelijk; welnu, gij weet het beter dan ik, mijnheer de professor, de natuur doet niets in verkeerden zin, en zij zou aan geen dier dat langzaam van aard is de kracht geven om zich snel te bewegen, als het beest dit niet noodig had; als derhalve uw dier bestaat, is het reeds ver weg.” He moves very easily; well, you know better than I, Mr. Professor, nature does nothing in the sense of being, and it would not give the animal of a slow nature the strength to move quickly, if the beast did not need it; therefore if your animal exists, it is already far away. " Ik kon daar niets op antwoorden, want het was waar, wij zochten in den blinde rond; maar hoe kon het anders? I could not answer that, because it was true, we were searching in the blind; but how else could it be?

Onze kansen waren dus zeer gering. Our chances were therefore very small. Echter twijfelde niemand nog aan een goeden uitslag, en elk matroos aan boord zou eene weddenschap hebben willen aangaan dat de eenhoorn bestond en weldra zou opdagen. However, no one doubted a good result, and every sailor on board would have wagered a bet that the unicorn existed and would soon show up. Den 20sten Juli passeerden wij op 105° W.L. On the 20th of July we passed 105 ° WL

den Steenbokskeerkring, en den 27sten van diezelfde maand den evenaar op 110° W.L. the Tropic of Capricorn, and the 27th of that same month the equator at 110 ° W Toen hiervan hoogte was genomen, richtte het fregat zijn koers meer naar het westen en stoomde naar het middelste gedeelte van den Grooten Oceaan. When the altitude was reached, the frigate turned its course more to the west and steamed to the middle part of the Great Ocean. De kapitein dacht met reden dat het beter was om het diepste gedeelte van den Oceaan te bevaren, en zich van het vasteland of de eilanden verwijderd te houden, omdat het dier deze altijd scheen te vermijden, “zonder twijfel omdat hij daar geen water genoeg heeft,” zeide de equipagemeester. The captain thought for good reason that it was better to navigate the deepest part of the ocean, and to keep away from the mainland or the islands, because the animal always seemed to avoid it, "no doubt because there is no water enough there "Said the equipage mayor. Na kolen geladen te hebben stoomde het fregat in de verte langs de Pomotu-eilanden, de Markiezen- en de Sandwichseilanden, passeerde den Kreeftskeerkring op 132° W.L., en zette koers naar de Chineesche zee. After loading coal, the frigate steamed in the distance along the Pomotu Islands, the Marquis and Sandwich Islands, passed the Tropic of Cancer at 132 ° W, and set course for the Chinese Sea. Eindelijk waren wij dan in die streken, waar het monster zich het laatst vertoond had; om de waarheid te zeggen, men had aan boord maar een half leven. Finally we were in those regions where the monster had last shown; to say the truth, they only had half a life on board. Elks hart klopte vreeselijk en menigeen haalde zich daardoor voor het vervolg eene ongeneeslijke kwaal op den hals; de geheele equipage verkeerde in zulk eene zenuwachtige spanning dat men er zich ter nauwernood een denkbeeld van kan maken. Everybody's heart beat terribly, and many of them took an incurable disease on the neck for the continuation; the whole equipage was in such a nervous tension that one can make a very narrow idea of it. Men at niet meer, men sliep bijna niet, twintig keer daags veroorzaakte eene vergissing of een zinsbedrog van een der matrozen in de raas eene ondraaglijke teleurstelling, en die zoo dikwijls herhaalde aandoeningen hielden ons voortdurend in een staat van al te groote opgewondenheid dan dat er niet spoedig eene reactie komen moest. They did not eat anymore, almost did not sleep, twenty times a day a mistake or a delusion by one of the sailors in the rage caused an unbearable disappointment, and those so often repeated disorders kept us constantly in a state of excessively great excitement than that no sooner had to come a response. En inderdaad bleef deze niet uit. And indeed it did not stay out. Gedurende drie maanden, waarvan elke dag eene eeuw duurde, kliefde de Abraham Lincoln de golven van het noordelijk deel der Stille Zuidzee; het fregat vervolgde walvisschen, maakte eensklaps allerlei omwegen, ging soms plotseling over stag of keerde op zijn koers terug, spande alle stoomkracht in, op gevaar af van de ketels te doen springen, en liet geen enkel punt van de zee tusschen Japan en Amerika onbezocht. For three months, of which every day lasted for a century, the Abraham Lincoln cleaved the waves of the northern part of the South Pacific; the frigate went on whales, suddenly made all sorts of detours, sometimes went over and over again, or returned to its course, tightening all steam power, making it jump away from the boilers, and left no point of the sea between Japan and America. . En niets! And nothing! niets dan de onmetelijke uitgestrektheid der verlaten zee! nothing but the immense expanse of the deserted sea! niets wat geleek op een reusachtigen eenhoorn of op eene onderzeesche rots, of op een wrak, of op een klip, of op iets bovennatuurlijks, wat het ook zij! nothing that resembled a gigantic unicorn or a submarine rock, or a wreck, or a cliff, or something supernatural, whatever it is! Er was dus reactie; moedeloosheid maakte zich van elkeen meester, en opende ruim baan aan het ongeloof. So there was reaction; despondency became a master of everyone, and opened up a lot of unbelief.

Een nieuw gevoel maakte zich van het scheepsvolk meester, dat voor drie tienden uit schaamte en voor zeven tienden uit woede bestond. A new feeling took hold of the ship's people, which consisted of shame for shame and for seven-tenths of anger. Men was dom genoeg om zich door een hersenschim te laten misleiden, maar ontstak er over in toorn. One was stupid enough to be deceived by a chimera, but it was ignited by anger. Plotseling stortten alle bewijzen in elkander, welke men sedert een jaar had uitgedacht, en iedereen spande zich slechts in om in te halen, wat men door opoffering van tijd aan eten en slaap was te kort gekomen. Suddenly all the evidence collapsed, which had been devised for a year, and everyone was only trying to catch up, which had been shortened due to the sacrifice of time to food and sleep. Met de natuurlijke wispelturigheid van den menschelijken geest wierp men zich van het eene uiterste op het andere. With the natural fickleness of the human mind one threw itself from one extreme to another. De warmste voorstanders van de onderneming werden noodlottigerwijze hare hevigste tegenstanders. The warmest proponents of the company were fatally opposed to their fiercest opponents. De tegenstand begon bij het mindere deel der equipage en drong eindelijk zelfs bij de officieren door; zonder eene bijzondere stijfhoofdigheid van den kapitein zou het fregat zeker den steven weder naar het zuiden hebben gewend. The resistance started with the lesser part of the equipage and at last even penetrated the officers; without a special rigidity of the captain, the frigate would certainly have turned to the south again. Dat nutteloos zoeken kon echter niet lang meer worden voortgezet; de Abraham Lincoln had zich niets te verwijten, daar alles gedaan was om te slagen. That useless search, however, could not be continued for long; the Abraham Lincoln had nothing to blame for, since everything was done to succeed.

Geene equipage van eenig Amerikaansch schip toonde ooit zooveel geduld en zooveel ijver; het mislukken kon haar niet geweten worden; men kon niets anders doen dan terugkeeren. No equipage of any American ship ever showed so much patience and so much zeal; the failure could not be known to her; one could do nothing but return. Er werd een verzoek in dien zin aan den kapitein gericht; hij hield zich evenwel goed; de matrozen ontveinsden hunne ontevredenheid niet, en de dienst leed er onder. A request to that effect was made to the captain; he did, however, keep himself well; the sailors did not discourage their discontent, and the service suffered.

Ik zal niet zeggen dat er een opstand aan boord uitbrak, maar nadat de kapitein lang genoeg tegenstand had geboden, vroeg hij, evenals in der tijd Columbus, drie dagen uitstel. I will not say that there was an uprising on board, but after the captain had resisted long enough, he asked, as in time Columbus, three days' delay. Indien in dien tijd het monster niet verschenen was zou de Abraham Lincoln naar den Atlantischen Oceaan terug keeren. If at that time the monster had not appeared, the Abraham Lincoln would return to the Atlantic Ocean. Deze belofte werd op den 2den November gedaan; zij had ten minste ten gevolge, dat de moed van het scheepsvolk er een weinig door werd opgebeurd. This promise was made on the 2nd of November; it had at least the consequence that the courage of the ship's people was a little upset.

Men bekeek den Oceaan weder met vernieuwde oplettendheid. People looked at the ocean with renewed attentiveness. Elkeen wilde er nog een laatsten blik op slaan; de kijkers werden weder met koortsige bedrijvigheid aan het oog gebracht; het was eene laatste uitdaging aan den reus, en deze kon redelijkerwijze niet nalaten daaraan te beantwoorden door te verschijnen. Everyone wanted to take a last look at it; the viewers were brought to the eye again with feverish activity; it was a last challenge to the giant, and he could not reasonably fail to answer it by appearing. Twee dagen gingen voorbij: de Abraham Lincoln bleef onder halven stoom; men gebruikte duizenderlei middelen om de opmerkzaamheid van het dier op te wekken, of zijne lusteloosheid te doen verdwijnen, voor het geval, dat het zich soms in deze streken mocht ophouden. Two days went by: the Abraham Lincoln remained under half-steam; people used a variety of means to induce the attention of the animal, or to make his lethargy disappear, just in case it might end up in these regions.

Vreeselijke stukken spek werden aan touwen achter aan het schip gehangen, tot groote vreugde van de haaien. Terrible pieces of bacon were hung on ropes at the back of the ship, to the great joy of the sharks. Sloepen zwierven in elke richting rondom het fregat, terwijl dit opbraste en lieten geen enkel punt der zee ondoorzocht; maar de avond van den 4den November kwam, zonder dat men iets gevonden had. Sloopboats roamed around the frigate in every direction, while this swelled up and did not show any point of the sea; but the evening of the 4th November came, without anyone having found anything. Den volgenden dag om 12 uur des middags was de bepaalde tijd om. The next day at 12 o'clock in the afternoon the time was up. Na dit oogenblik moest de kapitein, als hij trouw bleef aan zijne belofte, naar het zuidoosten stoomen en de noordelijke streken van den Grooten Oceaan verlaten. After this moment the captain, if he remained faithful to his promise, had to steam to the southeast and leave the northern regions of the Great Ocean. Het fregat bevond zich toen op 31° 15' N.B. The frigate was then at 31 ° 15 'N en 136° 42' W.L. and 136 ° 42 'WL De Japansche kust lag minstens 200 mijl ver van ons verwijderd. The Japanese coast was at least 200 miles away from us. De duisternis viel; het was acht uur; groote wolken dreven voorbij de schijf der maan, welke toen in haar eerste kwartier was; de zee kabbelde kalm tegen den voorsteven van het fregat. The darkness fell; it was eight o'clock; great clouds floated past the disk of the moon, which was then in its first quarter; the sea calmly tumbled against the prow of the frigate. Op dat oogenblik leunde ik op de verschansing aan stuurboordzijde; Koenraad stond naast mij, en keek voor zich; de equipage zat in het want, en beschouwde den horizon, die door het vallen van den nacht hoe langer hoe kleiner werd. At that moment I leaned on the bulwark on the starboard side; Koenraad stood beside me and looked ahead; the equipage was in the mittens, and regarded the horizon, which became smaller and smaller as the night fell. De officieren keken met hunne nachtkijkers in de toenemende duisternis. The officers watched with their night vision goggles in the increasing darkness. Soms schitterde de sombere Oceaan door een straal der maan, welke tusschen twee wolken doorscheen, en dan verdween weder alle licht in de duisternis van den nacht. Sometimes the gloomy ocean shone through a ray of the moon, which shone through two clouds, and then all the light disappeared into the darkness of the night. Toen ik Koenraad aankeek, merkte ik dat die brave jongen eenigermate onder den algemeenen invloed stond, ten minste ik meende het. When I looked at Koenraad, I noticed that this good boy was somewhat under the general influence, at least I meant it.

Misschien trilden zijne zenuwen voor het eerst door een gevoel van nieuwsgierigheid. Perhaps his nerves trembled for the first time through a feeling of curiosity. “Komaan Koen,” zeide ik, “nu hebt gij voor het laatst de gelegenheid om 2000 dollars in uw zak te steken.” "Come on Koen," I said, "now you have the last opportunity to put 2000 dollars in your pocket."

“Mijnheer zal mij vergunnen hem te zeggen,” antwoordde Koenraad, “dat ik nooit op die belooning gerekend heb; de regeering der Unie kon even goed honderdduizend dollars beloofd hebben, zij zou er geen duit armer door zijn geworden.” "My lord will permit me to say to him," replied Koenraad, "that I have never counted on that reward; the government of the Union might as well have promised a hundred thousand dollars, it would not have gotten any poorer by it. "

“Gij hebt gelijk, Koen; het is eene dwaze onderneming, waarin wij ons te lichtvaardig begeven hebben. "You are right, Koen; it is a foolish undertaking in which we have gone too lightly.

Wat een tijd is er verloren gegaan, wat eene nuttelooze inspanning! What a time has been lost, what a useless effort! Sinds zes maanden zouden wij reeds naar Frankrijk zijn teruggekeerd....” We had already returned to France for six months .... " “In mijnheers kleine kamer,” antwoordde Koenraad, “in mijnheers museum! "In my little room," said Koenraad, "in my own museum!

En ik zou al de fossilen van mijnheer reeds hebben gerangschikt! And I would have already arranged all the fossils of sir! En de hertever (babiroussa) zou in den Plantentuin reeds in zijn hok zitten, en al de nieuwsgierigen tot zich trekken.” And the hertever (babiroussa) would already be sitting in his loft in the Botanical Garden, drawing all the curious ones. " “Het is zoo als gij zegt Koen, en ik verbeeld mij dat men ons hartelijk zal uitlachen.” "It is as you say Koen, and I imagine that one will laugh at us warmly."

“Zeker,” antwoordde Koenraad bedaard, “ik denk wel dat men mijnheer zal uitlachen, en—mag ik het zeggen? "Certainly," Koenraad replied calmly, "I think that people will laugh at me, and-may I say it?

“Wel zeker, Koen.” "Certainly, Koen."

“Welnu, dan heeft mijnheer slechts wat hij verdient.” "Well, then Mr. has only what he deserves."

“Waarlijk?” "Truly?"

“Wanneer men zoo geleerd is als mijnheer, dan stelt men zich niet bloot aan....” "When you are taught as a gentleman, you are not exposed to ...."

Maar Koenraad kon zijn zin niet voleinden: te midden van de algemeene stilte liet zich eene stem hooren. But Koenraad could not complete his sentence: in the middle of the general silence a voice was heard.

Het was de stem van Ned Land, die schreeuwde: It was the voice of Ned Land, who shouted: “Ohé, daar is het ding, onder den wind, dwars voor ons!” "Oh, there is the thing, under the wind, right in front of us!"