Onbekend terrein - Hoofdstuk 3 – Het besluit

Hoofdstuk 3 – Het besluit

De mannen stonden met de zon op. Ze aten nog wat voorraden die over waren van de reis. Ze hadden ook vlees van het jagen. Zodra hij klaar was ging Thoric met hoofdman Eskol praten. ‘Dag hoofdman,' zei hij.

‘Dag Thoric. Heb je iets nodig?'

‘Ik moet met u praten.'

‘Zeg het maar.'

Thoric wilde over één ding iets vragen. ‘Aan het begin van de reis,' zei hij, ‘waren de mannen onzeker. Ze stelden veel vragen. Ze wisten niet of er land was in het westen. Maar u bent een goede leider geweest. We zijn veilig op dit land aangekomen.'

‘Ja. Wat wil je eigenlijk zeggen, Thoric?'

‘De man die je over het land vertelde. De man die u het bewijs gaf. Wie was dat?'

‘De man die me vertelde dat dit terrein bestaat?'

‘Ja precies.'

Hoofdman Eskol keek om zich heen.

‘Wat is er?' vroeg Thoric.

‘Waar is Niels?'

‘Hij zit te eten, denk ik.'

‘Oké. De man die me hierover vertelde was de vader van Niels.'

‘De vader van Niels?'

‘Ja.'

Thoric was erg verbaasd. De geheimzinnige man was de vader van Niels? Maar de vader van Niels was dood. Thoric begreep het niet. ‘Ik dacht dat de vader van Niels op een vorige expeditie was gestorven. En dat was een expeditie naar het oosten,' zei hij. ‘Hij stierf tijdens een val in de bergen.'

‘Nee. Dat was een leugen. Ik stuurde hem naar het westen. Het was een geheime expeditie. Niemand wist iets.'

‘Hebt u hem naar dit land gestuurd? Alleen?'

‘Nee. Ik stuurde hem met 13 andere mannen naar het westen. Twee mannen stierven onderweg. Acht mannen zijn hier gestorven. De vader van Niels en twee mannen kwamen terug. Ze stierven toen ze aankwamen of kort erna. Het kwam door uitputting. Het was niet mogelijk om ze te redden. Voordat de vader van Niels stierf, vertelde hij me over dit land. Bovendien gaf hij me dit.'

Eskol gooide het doek met de afbeeldingen op tafel. Het was een soort schrift. Thoric had nog nooit zoiets gezien. Thoric keek naar de hoofdman. Ja, misschien had hoofdman Eskol wel bewijs. Nu. Maar van wat?

‘Hoe wist u dat?' vroeg Thoric. ‘Waarom hebt u die mannen naar het westen gestuurd? U dacht dat er niets anders was dan de zee.'

‘Ik had een voorgevoel.'

‘U had een voorgevoel? ‘De vader van Niels stierf omdat u een voorgevoel had? Omdat u een risico nam?' Thoric keek Eskol aan. ‘Als Niels erachter komt, zal hij u nooit vergeven.'

Hoofdman Eskol nam Thoric bij de arm. ‘Je mag het Niels niet vertellen. Niels is de beste ontdekkingsreiziger die we hebben. Hij is bijna net zo goed als zijn vader. Hij mag nu niet afgeleid worden. We hebben hem nodig.'

Thoric knikte. ‘Begrepen.'

‘Ga nu terug naar de mannen,' zei de hoofdman. ‘Spreek hier nooit meer over.'

Kort daarna pakten de mannen hun wapens op. Ze staken het strand over en gingen het bos in. Ze waren klaar voor de strijd. Niels leidde de groep. Het was al erg warm. Ze liepen urenlang. Toen zagen ze onderaan een heuvel iets. Het was een groepje mensen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het een dorp was. Niels zwaaide met zijn hand. De expeditie stopte onmiddellijk.

Niels, Eskol en Thoric keken goed. Het dorp zag er in hun ogen vreemd uit. De huizen leken vreemd. De mannen, vrouwen en kinderen hadden een donkerdere kleur. Ze hadden vreemde kleren aan. Ze spraken een heel vreemde taal. De mannen wisten niet wat ze hiervan moesten denken.

Hoofdman Eskol ging als eerste naar het dorp. De rest van de groep volgde. In het begin waren veel mensen bang. Sommigen renden weg naar hun huis. Hoofdman Eskol gebaarde rustig. ‘We zullen jullie geen pijn doen!' zei hij met zachte stem. Eskol zei de woorden een paar keer. Hij maakte elke keer simpele gebaren.

Na enige tijd verscheen het dorpshoofd voor Eskol. Hij bood hoofdman Eskol wat te drinken aan. Eskol keek naar de drank. Toen zei het dorpshoofd ‘water' in de Viking-taal. Eskol keek hem verbaasd aan. De man kende hun taal!

Hoofdman Eskol sprak enkele uren met het dorpshoofd. Het dorpshoofd legde veel uit. Hij had de Vikingtaal van de eerdere expeditie geleerd. Hij had met hen gesproken!

Het dorpshoofd legde toen uit wat er met de mannen was gebeurd. De lokale mensen hadden de mannen niet gedood. Ze hadden geprobeerd hen te helpen. De mannen accepteerden hun hulp niet en stierven. Sommigen werden door dieren gedood. Sommigen stierven omdat ze het verkeerde voedsel aten. Sommigen stierven aan een ziekte.

Na een gesprek met het dorpshoofd, riep hoofdman Eskol zijn mannen bij elkaar. Hij zei tegen hen: ‘Heren, ik ben veel te weten gekomen. Het belangrijkste is dat hier al eerder Vikingen zijn geweest. Ze luisterden niet naar de mensen hier. En ze stierven.' Hij keek al zijn mannen aan. Hij was heel serieus.

Eskol ging door: ‘Hij heeft me verteld dat een paar van die Vikingen zijn vertrokken. Ze probeerden terug te gaan naar hun thuisland.' Hij stopte even. ‘Ik heb die mannen ontmoet,' zei hij. ‘Ze hebben me over dit land verteld. Ook zij zijn dood. Na de reis zijn ze van uitputting gestorven.'

De mannen keken elkaar aan. Dus dat is hoe Eskol wist van de landen in het westen.

Eskol was nog niet klaar. Hij werd erg stil. Toen zei hij: ‘We moeten een besluit nemen. We weten niet waar we nu zitten. De storm heeft ons te ver uit koers gebracht.' De Vikingse ontdekkingsreizigers waren enkele minuten stil.

Toen ging hoofdman Eskol verder: ‘We moeten nu besluiten. Blijven we hier? Leren we om in deze gemeenschap te leven? Als we dat doen, zullen de mensen in deze gemeenschap ons helpen. Ze zullen ons voedsel geven. Ze zullen het ons leren.' Hij keek al zijn mannen aan. ‘Of, is het ons doel om naar huis te gaan? En uitputting en de dood te riskeren.' Hoofdman Eskol keek naar de inwoners van het dorp. ‘Dit zijn goede mensen,' begon hij. ‘Ze kennen het land. Ze kunnen het bewerken. Ze kunnen er jagen. Ze hebben ons gevraagd te blijven. Voor mij is de keus duidelijk. Ik blijf.'

De mannen keken hoofdman Eskol aan. Eén van hen riep: ‘Dus we laten onze families gewoon zitten? We zullen onze vrienden nooit meer zien? Dat kunnen we toch niet doen!'

Een andere man riep: ‘Kijk naar onze schepen! De storm heeft ze zwaar beschadigd! We kunnen niet veilig thuiskomen. Niet met schepen in deze staat! Ik stem ervoor dat we blijven.'

Hoofdman Eskol keek naar zijn mannen ‘Misschien hebben jullie allebei gelijk. Daarom zullen we allemaal een persoonlijke keus moeten maken. Als je wilt vertrekken, ben je vrij om te gaan. Ik zal je niet doen blijven. Als je ervoor kiest om te blijven, ben je welkom. Maar vanaf nu ben ik niet meer jullie hoofdman. Ik ben maar een man zoals jullie.'

In de dagen erna vormden zich twee groepen. Eén groep was van plan om op het nieuwe terrein te blijven. Ze zouden een nieuwe Vikinggemeenschap opbouwen. De tweede groep zou de minst beschadigde schepen meenemen. Ze zouden proberen om terug naar huis te keren.

Een maand later vertrok de tweede groep. Terwijl ze wegvoeren, sprak Eskol: ‘Het is niet gegaan zoals gepland.'

‘Inderdaad niet,' antwoordde Niels terwijl hij naar zijn voormalige leider keek. ‘Je wilde ons dorp helpen. Het is anders gelopen dan we dachten. Maar dit is een goede plaats. We kunnen hier wonen.'

‘Ja,' zei Thoric. ‘Het is interessant. Het is goed om hier op een nieuw terrein met nieuwe dingen te zijn.'

‘En we kunnen doorgaan met ontdekken,' ging Niels door. ‘We kunnen nieuwe en interessante uitdagingen tegenkomen. Maak je geen zorgen. We zullen gelukkig zijn.' Toen glimlachte hij en zei: ‘Hoofdman.'

De mannen lachten. Ze waren klaar voor hun volgende expeditie — het ontdekken van een nieuwe wereld. Een wereld die later Noord-Amerika zou worden genoemd.

Hoofdstuk 3 Overzicht

Samenvatting

Thoric vraagt hoofdman Eskol hoe hij van het nieuwe land afwist. Eskol legt uit dat hij jaren geleden een expeditie naar het westen stuurde. Slechts twee mannen keerden terug. Ze stierven van uitputting. Eén van die mannen was de vader van Niels. Hoofdman Eskol en de mannen verkennen dan het nieuwe land. Ze vinden een klein dorp. De lokale hoofdman spreekt de Vikingtaal. Hij legt uit dat de dorpelingen al Vikingen hebben geprobeerd te helpen. De mannen luisterden niet en stierven. Eskol besluit dat elke man voor zichzelf moet kiezen wat hij wil doen. Sommige mannen proberen de gevaarlijke reis terug naar huis te maken. Eskol, Niels en Thoric besluiten te blijven. Ze willen het nieuwe terrein verkennen. Deze landen werden later Noord-Amerika genoemd.