Het horloge - Hoofdstuk 3 – Het gevecht

Hoofdstuk 3 – Het gevecht

Een paar uur later was iedereen klaar voor het gevecht. Jan, Frank, Karel en Suzanne gingen aan boord van het schip van Jan Baert. Het was erg groot. Het had veel kanonnen. Het was het favoriete schip van de piraat. Frank was zijn tweede officier. Baert reisde altijd met hem.

Baert stond helemaal boven aan het roer. Frank liet Karel en Suzanne de rest van het schip zien. ‘Wat vinden jullie van onze schoonheid?' vroeg hij.

Suzanne keek om zich heen en glimlachte. ‘Wauw! Ik sta op een echt piratenschip. Dit is ongelooflijk!' zei ze.

Frank lachte. ‘Dit is niets,' zei hij. ‘We zien dit dagelijks.'

Frank bracht Karel en Suzanne terug naar het roer. Het schip was al in beweging. De wind was een beetje koud. Maar er waren geen wolken. Het enige wat ze konden zien waren het blauwe water van het Caribisch gebied en het strand. Het was prachtig. Toen herinnerde Karel zich wat belangrijk was. Ze gingen een gevecht aan tegen de Nederlanders. Ze moesten iets doen om dit tegen te houden!

Jan Baert keek naar de zee. Hij stond nog steeds aan het roer. Karel en Suzanne keken naar Jan. Maar plotseling hoorden ze de stem van Frank achter zich. ‘Nou, hoe gaan jullie het aanpakken?'

‘Wat aanpakken?' antwoordde Karel.

‘Het horloge stelen! Jullie moeten het doen voordat het gevecht begint.'

‘Wacht even,' zei Karel. ‘Dat is nou precies wat ik niet begrijp! Waarom wil Jan Suzanne en mij hier op het schip hebben? Wij weten niet hoe we moeten vechten!'

‘Ik heb het jullie verteld. Hij denkt dat jullie op de één of andere manier de Nederlanders kunnen verslaan.'

Karel keek op. Hij zag Jan. Hij keek ze aan. Zijn blik vertelde ze niets. Hij bleef ze aankijken.

‘Nou, hij heeft het mis,' zei Karel. ‘We kunnen niet helpen. Ik weet niet wat hij denkt dat we kunnen doen.'

‘Om jullie de waarheid te vertellen,' zei Frank, ‘ik weet ook niet wat Jan denkt.'

‘En waarom zeg je dat?' vroeg Suzanne.

‘Kijk eens naar de zee.'

Karel en Suzanne keken. Ze telden tien piratenschepen.

‘Zie je ze? We hebben tien schepen,' zei Frank.

Suzanne begreep niet wat Frank bedoelde. ‘Ja, we hebben tien schepen. Nou en?'

Frank keek haar alleen maar aan.

‘Oh, ik begrijp het,' zei ze. ‘We hebben tien schepen maar de Nederlanders hebben er meer, klopt dat?'

‘Ja.'

‘Hoeveel meer?'

‘Zij hebben er dertig.'

‘Dertig?' schreeuwde Karel. ‘En wij hebben er tien? Jullie zijn helemaal gek!'

‘Daarom wil ik dat hier een eind aan komt. Jullie moeten het horloge stelen. We kunnen dit gevecht niet winnen. Maar Baert geeft niet op. Niet tegen de Nederlanders. Tegen niemand.'

‘Oké. Maar wat kunnen we doen?' vroeg Karel.

‘We stelen het horloge,' zei Suzanne plotseling. Ze keek Karel aan. ‘Zoals ik net al zei, ik heb een idee.'

Suzanne legde het plan uit. ‘Je bent toch horlogemaker?'

‘Ja,' antwoordde Karel.

‘Zeg tegen Jan dat je het gevecht kan winnen. Maar je hebt daarvoor zijn horloge nodig.'

‘En hoe doe ik dat?'

‘Vertel hem dat je weet hoe het werkt. Zeg dat je met de kracht van het horloge de Nederlandse schepen kan tegenhouden.'

‘En dan?'

‘Rennen!'

‘Dat is een heel slecht plan,' zei Karel.

‘Maar het is het enige plan dat we hebben,' antwoordde Suzanne.

Karel wist dat dat waar was. Ze hadden geen keus.

Karel liep naar Jan toe. Er was niet veel tijd meer. De kapitein vertelde zijn mannen wat ze moesten doen.

Jan zag Karel. ‘Wat wilt u? Weet u een manier om te winnen?'

‘Eh, ja … ja, ik weet er één. Kom hier. En ik zal het u zeggen.'

De zwaar gebouwde piraat en Karel liepen weg en lieten de anderen achter. Frank en Suzanne deden alsof ze niets zagen.

‘Jan, zoals u weet ben ik horlogemaker. Ik wil uw horloge zien.'

De piraat vond dat duidelijk geen goed idee.

‘Waarom?'

‘Als u het mij laat zien, denk ik dat we het gevecht kunnen winnen.'

‘Wat bedoel je?' vroeg Jan. Hij keek Karel achterdochtig aan.

Karel wist niet wat hij moest zeggen. Hij dacht diep na. Toen ging hij verder. ‘Ik denk dat ik weet hoe het werkt,' loog hij.

‘Nou en?'

‘Als u het mij laat zien, kan ik het veranderen. Ik kan het horloge veranderen. Het zal ons naar een andere plaats brengen. Een plaats ver van hier. Op die manier hoeven we niet te vechten.'

De tijd was gekomen. De Nederlandse schepen waren aangekomen. Ze begonnen hun kanonnen af te vuren. De piratenboten vuurden hun kanonnen terug. De schepen slingerden heen en weer toen de kanonskogels alles om hen heen raakten. Jan schreeuwde tegen zijn mannen: ‘Vooruit! Blijf vuren! Wij mogen niet verliezen!'

Karel probeerde iets te bedenken. Hij moest het horloge hebben. Zolang Jan het horloge had, zou hij vechten. En zonder het horloge konden hij en Suzanne niet naar Breskens terugkeren.

‘Luister naar me!' schreeuwde Karel. Jan negeerde hem. De kanonnen van de Nederlandse schepen bleven vuren. ‘Laat het me zien!' bleef Karel zeggen. ‘Laat me het horloge zien!' schreeuwde hij.

‘Dan kunnen we het gevecht winnen! We kunnen de Nederlanders verslaan!'

Jan keek hem aan. Maar hij bleef het horloge stevig vasthouden. Plotseling kwam er een kanon door het roer. Jan verloor zijn evenwicht. Hij viel. Karel kon nu zijn kans grijpen! Hij greep het horloge van Jan en rende weg. Jan begreep meteen wat er was gebeurd. ‘Stop! Houd die man tegen!' schreeuwde hij.

De mannen van Jan begonnen Karel te achtervolgen. Karel gooide het horloge naar Suzanne. Ze ving het snel en rende weg. Karel rende naar haar toe. Toen zagen ze Jan. Hij kwam op hen af.

De Nederlandse kanonnen vuurden opnieuw. Jan probeerde Suzanne te pakken. Plotseling hield Frank Jan tegen. Hij hielp Suzanne! Suzanne had het horloge. Karel greep naar het horloge. Jan greep naar het horloge. Frank greep Suzanne om haar te beschermen. Voordat ze het wisten, was het horloge geactiveerd. Het hele groepje reisde vooruit door de tijd. Ze gingen naar de 21ste eeuw!

De dag werd nacht en ze waren terug op het strand van Breskens. Jan begreep als eerste wat er was gebeurd. Hij zocht naar het horloge. Het was nergens te zien!

Toen zag Jan het. Het lag onder de voet van Frank. Hij duwde Frank weg. Hij raapte het horloge op. Het was stuk. ‘Frank, wat heb je gedaan? Wat heb je gedaan?' riep Jan.

Frank negeerde hem. Hij keek naar het strand. Toen bekeek hij de stad en de mensen. Het was de eerste keer dat hij in de toekomst was. Het was allemaal nieuw en een beetje vreemd.

Jan werd steeds bozer. Hij zei tegen Frank: ‘Wat doen we nu? We kunnen niet terug! Wat doen we?' Niemand zei iets. Ten slotte sprak Suzanne. ‘Kom mee naar de werkplaats, Jan. Karel zal proberen je horloge te repareren. En als hij het kan repareren, kun je naar huis.

Maar dan moet je het horloge vernietigen. Het is gevaarlijk. Er komen alleen maar problemen van.'

‘Dat doe ik,' antwoordde Jan.

Toen keek Suzanne naar Frank. ‘Ik wil je iets vragen. Je moet beloven om Jan te helpen. Hij moet het horloge vernietigen. Zorg ervoor dat hij het niet bewaart. Als het moet, dwing je hem ertoe. Als je het niet vernietigt, dan betekent het ook jouw einde. Is dat begrepen?'

‘Ja, dat doe ik,' zei Frank. ‘Als ik weer thuis ben, wil ik dat horloge nooit meer zien!'

Ten slotte keek Suzanne naar Karel. ‘En jij!' zei ze met een glimlach. ‘Als je weer zo'n gek idee hebt - zoals tijdreizen, dan hoef je mij niet te vragen!' Karel lachte en ging akkoord.

Hoofdstuk 3 Overzicht

Samenvatting

Iedereen gaat aan boord van het schip van Jan om te vechten.

Frank zegt tegen Karel dat hij het horloge van Jan snel moet stelen.

Karel vraagt Jan om hem het horloge te laten zien. Jan zegt nee.

Plotseling vallen de Nederlanders aan. Jan valt. Karel grijpt het

horloge en rent weg. Karel, Suzanne, Jan en Frank vechten om het

horloge. Het horloge wordt geactiveerd. Ze reizen naar Breskens in

de 21e eeuw. Het horloge gaat tijdens de reis stuk. Karel gaat ermee

akkoord om het horloge van Jan te repareren. Jan belooft het

horloge te vernietigen wanneer hij thuiskomt.