Een heel bijzondere excursie - Hoofdstuk 3 – De verrassing

Hoofdstuk 3 – De verrassing

Sylvia kon het niet geloven. ‘Er branden lichten in het huis!' riep ze. Ze volgde het pad naar de rivier. Ze liet haar rugzak achter naast een boom. Sylvia ging naar het huis.

Het was laat in de middag, maar ze zag zeker oranje licht binnen. Ze liep om het huis heen. Ze wilde zien wie er binnen was. Het moest Joris zijn!

‘Hallo?' schreeuwde ze. ‘Hier ben ik, Sylvia!' Niemand antwoordde. Plotseling kwam er een geluid uit het huis. Oké, Joris, dacht Sylvia. Dit is niet leuk meer! Sylvia liep naar de deur en deed hem open. Ze was totaal niet voorbereid op wat ze zag.

Iedereen die ze kende was er! Er waren zoveel mensen in het huis! Haar moeder was daar, andere familieleden, zelfs haar vriendinnen Claudia en Veronica!

‘Sylvia!' riep haar moeder. ‘Ik ben zo blij dat je er bent.'

‘Hallo,' zei Sylvia voorzichtig. Wat gebeurt hier?

‘Nou,' zei haar moeder. ‘Ga zitten. Ik zal het even uitleggen.'

Sylvia ging op het oude bed zitten. ‘Wat is er aan de hand?' zei ze uiteindelijk. Iedereen om haar heen keek bezorgd. Niemand zei iets.

‘Waar is papa?' vroeg ze aan haar moeder.

‘Hij is op zijn werk. Hij komt gauw,' antwoordde haar moeder.

Ze keek de kamer rond. ‘Kan iemand me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?' vroeg ze.

Haar moeder ging staan en begon te praten. ‘We denken dat Joris verdwenen is. We denken dat hij door een wezen is meegenomen.'

‘Wat zeg je? Hoe weet je dat we een wezen hebben gezien?'

‘Joris heeft ons een bericht gestuurd. Hij zei dat hij hulp nodig had. En toen was de batterij van zijn mobieltje leeg. We zijn hier om Joris te vinden.'

‘Nu?' vroeg Sylvia verbaasd.

‘Ja nu.'

Allemaal pakten ze hun rugzak. Ze deden hun zaklantaarns aan. Ze stonden klaar om op zoek te gaan naar Joris. Ze verlieten in groepjes het huis.

Sylvia stopte even bij de deur. Ze bleef daar een tijdje staan. Ik begrijp het gewoon niet, dacht ze. Joris zou niet zomaar alleen ervan door gaan. Hij zou me niet bang willen maken. En waarom stuurde hij een bericht naar mama? Waarom niet naar mij? En waarom zijn al mijn vriendinnen hier? En niet zijn vrienden? Zij schudde haar hoofd. Er klopt iets niet …

Even later keek Sylvia om zich heen. Ze kon geen groepjes meer zien! Ze kon niemand meer zien! ‘Waar zijn jullie?' riep ze. ‘Hallo? Kan iemand me horen?' Sylvia liep naar het bos toe. Misschien zijn ze daar allemaal, dacht ze. Terwijl ze liep, pakte ze een zaklantaarn uit haar rugzak. Ze deed hem aan want het werd weer donker.

‘Waar zijn jullie allemaal? Is hier iemand?' riep ze. Er antwoordde niemand. Ik begrijp het niet, dacht ze. Ze keek om zich heen in het donkere bos. Plotseling draaide ze zich om. Het was beter om in het oude huis te wachten dan in het donker in het bos te lopen!

Sylvia ging terug naar het huis en ging weer op het oude bed zitten. Ze wachtte een paar minuten. Er kwam niemand. Plotseling hoorde Sylvia een geluid in de keuken. Ze kwam van het bed af. Ze liep langzaam naar de keuken. Ze probeerde geen geluid te maken. Ze wilde zien wat er aan de hand was. Misschien waren het haar vriendinnen? Of haar moeder? Ze deed de zaklantaarn aan. Toen zag ze het - het wezen! Het was erg lelijk en het kwam op haar af! Sylvia schreeuwde en rende het huis uit.

‘Help!' Help!' riep ze. Er was niemand. Ze rende zo snel ze kon. Maar het wezen was sneller dan zij. Het was al snel vlak achter haar. Sylvia draaide zich om om het te zien. Ze viel in paniek op de grond. Ze was erg bang, dus begon ze te schoppen. Het wezen hield haar benen vast. Ze kon niet ontsnappen!

Sylvia bleef vechten. Maar plotseling stopte het wezen en ging het staan. Het stak een hand uit naar Sylvia. Het wilde haar helpen om op te staan! ‘Wat is hier aan de hand?' dacht Sylvia.

Plotseling zag Sylvia beweging om haar heen. Al haar vriendinnen en familieleden kwamen uit het bos. Ze hadden hun zaklantaarns aan. Maar ze hadden ook iets anders in hun hand— kaarsen! En ze zongen iets. Ze kende het liedje goed.

Op dat moment begreep Sylvia alles. Het wezen trok zijn kostuum uit. Het was haar vader! ‘Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag, Sylvia!' zei hij. Toen zong hij met de anderen mee.

‘Lang zal ze leven!' zong iedereen om haar heen. Sylvia wist niet of ze moest lachen of huilen.

‘Papa, was jij het wezen? Was jij het de hele tijd?' vroeg Sylvia verbaasd.

‘Ja, schat. Ja, ik was het de hele tijd. Ik vond het leuk die rol te mogen spelen!' lachte hij. Toen ging hij verder, ‘we hadden het feest gisteren gepland. Maar toen gebeurde er iets op het kantoor van je moeder. Dus moesten we het feest tot vandaag uitstellen. Joris had een geweldig plan. Het was zijn idee om je voor de gek te houden. Hij deed dat om je twee dagen naar hier te krijgen.'

‘Echt waar? Ja, hij heeft me zeker voor de gek gehouden,' zei Sylvia terwijl ze om zich heen keek. ‘En waar is Joris?'

Joris kwam van achter een boom uit. Hij was helemaal schoon en hij was helemaal veilig.

‘Het spijt me, Sylvia,' zei Joris. ‘We hebben je flink voor de gek gehouden. Maar we wilden je een verjaardag geven om nooit te vergeten. En je krijgt echt een geweldig cadeau!'

Sylvia's vader gaf haar een verjaardagskaart.

‘In ruil voor die grap? Dan moet het beslist een geweldig cadeau zijn!' zei Sylvia lachend. Ze vouwde de kaart open. Er zaten verschillende papiertjes in. ‘Wat is dit?' vroeg ze en keek om zich heen.

Sylvia's vriendinnen en familieleden tilden haar op. Ze droegen haar naar de voorkant van het huis. ‘We hebben dit oude huis voor je gekocht, schat! Het huis is je verjaardagscadeau!' zei haar moeder.

Sylvia's vader kwam bij hen staan. ‘We gaan het samen restaureren,' voegde hij eraan toe. ‘Het wordt je zomerhuis!' Sylvia begon te lachen. Toen begon ze te huilen van opluchting. Joris was veilig. Zij was veilig. En dit gekke oude huisje was van haar!

Eindelijk kon Sylvia weer praten. ‘Nou,' begon ze, ‘ik wil jullie allemaal bedanken voor de verjaardagsverrassing. En mam, pap, ik kan niet geloven dat dit huis van mij is, dank je wel!'

Toen keek ze haar vader en Joris aan. ‘Pap, dat was een hele voorstelling. Ik wil het wezen even een belangrijk advies geven. Hij is als bezoeker nooit meer welkom!' De groep lachte en zong toen nog wat meer. Toen liepen ze het huisje binnen. Het was tijd voor koffie en gebak. Het was ook tijd voor het feestvarken om even goed uit te rusten!

Hoofdstuk 3 Overzicht

Samenvatting

Sylvia keert terug naar het huisje om Joris te zoeken. Er brandt licht. Ze gaat naar binnen. Haar familieleden en vriendinnen zijn er. Ze zeggen dat ze er zijn om Joris te zoeken. Sylvia begrijpt het niet. Haar vriendinnen gaan in het bos zoeken. Sylvia denkt na over haar situatie. Ze gaat terug naar het huisje. Daar ziet ze het wezen. Ze rent en hij volgt haar naar het bos. Ze valt en vecht, maar daarna helpt het wezen haar weer opstaan. Het is eigenlijk haar vader! Het wezen is een deel van haar verjaardagsverrassing en het huisje is haar cadeau.