Een heel bijzondere excursie - Hoofdstuk 2 – De zoektocht

Hoofdstuk 2 – De zoektocht

‘Zag je dat, Sylvia?' vroeg Joris.

‘Ja!' antwoordde Sylvia. Wat was dat?

‘Ik weet het niet! Maar het was heel groot en erg lelijk!'

‘Ja … het was een één of ander wezen!'

Joris keek Sylvia aan en zei, ‘laten we het volgen!'

Ben je gek?' antwoordde Sylvia. ‘Dat doe ik niet!'

‘Kom op! We zijn hier om te verkennen! Laten we het volgen!'

‘Maar Joris! Ik ben er niet zo zeker van …'

Joris en Sylvia verlieten het oude huis. Ze volgden de voetsporen van het wezen het bos in. Ze keken om zich heen. Ten slotte zei Joris, ‘het wezen kan overal zijn. We moeten ons opsplitsen.'

‘Opsplitsen?' zei Sylvia verbaasd. ‘Ben je gek geworden, Joris? Er loopt hier een vreemd wezen rond. En we weten niet waar het is!'

‘Dat weet ik,' antwoordde Joris. ‘Maar we zouden er een foto van kunnen maken. Dan komen we misschien in het nieuws.'

‘Wat bedoel je?'

‘Vooruit, Sylvia,' zei Joris. ‘Misschien is het een speciaal dier! Misschien is het nooit eerder gefotografeerd!' Hij keek Sylvia aan en zei, ‘Misschien schrijven ze een artikel over ons! Misschien word ik geïnterviewd voor het journaal! We kunnen misschien …'

‘Hou op! Je bent helemaal gek geworden, Joris. Ik zou je niet moeten aanmoedigen, maar vooruit dan maar. Laten we ons dan maar opsplitsen.'

Joris ging de ene kant op en Sylvia de andere. Sylvia zag geen enkel spoor van het wezen. Ze dacht nog eens diep na. Uiteindelijk kwam ze tot een simpele conclusie. Zij en Joris hadden zich het wezen ingebeeld. Het was niet echt.

Een paar minuten later zag Sylvia Joris in het bos. Het was bijna donker. Ze vertelde Joris over haar conclusie. Ze vertelde hem dat het wezen niet echt was. Joris ging niet akkoord. Hij wist zeker dat het echt was. Ze moesten het alleen maar bewijzen.

Plotseling zag Joris een struikgewas. Hij wilde gaan kijken of het wezen erin zat. Hij zei tegen Sylvia dat ze moest wachten. Terwijl Joris het struikgewas inging lachte en zwaaide hij.

Sylvia wachtte tot Joris eruit kwam. Ze wachtte een paar minuten. Joris kwam niet. Ze wachtte bijna een half uur. Nog steeds geen Joris!

Sylvia keek op haar mobiele telefoon. Er was geen ontvangst. Ze kon niet eens om hulp bellen. Op dat moment werd ze bang. Maar ze kon Joris niet zomaar alleen laten! Plotseling dacht ze: misschien is hij weer naar huis gegaan! Misschien is dit allemaal een grap!

Sylvia liep terug naar het oude huis. Ze keek om zich heen. Nog steeds geen Joris! Zij besloot te wachten. Als hij een grapje maakte, kon zij ook een grapje maken. Ze was van plan normaal te doen. Ze zou doen alsof het geen probleem was dat hij opeens was verdwenen. Ha! Dat zou leuk zijn!

Er stond een oud bed in de woonkamer. Ze ging zitten en haalde een boterham uit haar rugzak. Ze at hem op en dacht na over Joris. Waar was hij? Wat kon ze doen?

Terwijl Sylvia nadacht, werd ze moe. Ze kon niet meer nadenken. Wat een dag! Ik zal gewoon hier op Joris wachten en … Dat was het laatste waar ze aan dacht voordat ze in slaap viel.

Sylvia werd de volgende dag vroeg wakker. Joris was er nog steeds niet! Ze hoopte dat alles een droom was. Maar ze wist dat dit niet waar was. Ze maakte zich echt zorgen. Misschien was dit geen grap!

Sylvia besloot naar het dichtstbijzijnde dorp te gaan. Ze liep over hetzelfde pad terug. Eindelijk kwam ze in een klein plaatsje aan. Hoewel het zondag was, liepen er een heleboel mensen rond. Sylvia probeerde haar mobiele telefoon opnieuw. Nog steeds geen ontvangst. Niets! Ze had nu echt een telefoon nodig!

Sylvia ging naar een nabijgelegen restaurant. Daar waren veel mensen. Sylvia wist niet wat ze moest zeggen. Het was een zeer vreemde situatie! Uiteindelijk besloot ze niets te zeggen. Ze ging naar de eigenaar en zei: ‘Hallo. Mag ik uw telefoon even gebruiken?'

‘Natuurlijk. Hij hangt daar aan de muur.'

‘Heel hartelijk bedankt.'

Eerst belde Sylvia het nummer van Joris. Zijn mobiel ging niet over. Misschien was er iets mee? Toen besloot ze het huis van Joris te bellen. De telefoon ging één, twee, drie keer over. Waarom nam niemand op? De broer van Joris was ‘s ochtends gewoonlijk thuis. Vandaag niet. Sylvia belde opnieuw maar er nam niemand op. Ze liet een bericht achter. ‘Waar ben je, Joris! ?' vroeg ze.

Sylvia verliet het restaurant. Ze stond een paar minuten op straat en dacht na. Sylvia was een zelfstandige vrouw. Ze was een persoon die over alles goed nadacht. ‘Goed dan,' dacht ze. ‘Laten we deze puzzel oplossen! Misschien is hij in het struikgewas verdwaald geraakt. En toen hij eruit kwam, was ik weg! Dus is hij naar huis gegaan. Dat is de oplossing!'

Sylvia moest teruggaan naar het huis van Joris. Ze rende terug naar het restaurant en belde een taxi.

Na 30 minuten arriveerde Sylvia bij het huis van Joris. ‘Dat is negen euro,' zei de chauffeur.

‘Hier is tien euro,' zei Sylvia. ‘Houd het wisselgeld maar!'

‘Dank je wel! Fijne dag verder.'

Sylvia stapte uit de taxi en liep naar het huis van Joris. Het huis was erg groot en mooi. Het had twee verdiepingen en een tuin. Het stond in een erg mooie wijk. Er stonden overal grote huizen en winkels. De auto van Joris stond voor het huis geparkeerd. Was Joris binnen? Had hij zijn familie gebeld?

Sylvia controleerde haar mobiele telefoon. Ze had nu ontvangst, maar er waren geen berichten. Ze belde Joris opnieuw. Ze liet nog een bericht achter en zei dat ze zich zorgen maakte. Ze vroeg hem om meteen contact met haar op te nemen!

Ik begrijp het niet, dacht ze. Joris is met zijn auto naar huis gereden. Dus waarom heeft hij me niet gebeld? Sylvia belde aan bij de voordeur. Er werd niet opengedaan. Ze belde nog drie keer aan, maar er kwam niemand.

Sylvia maakte zich zorgen. Ze ging naar het huis van haar twee vriendinnen, Claudia en Veronica. Haar vriendinnen waren ook niet thuis. Ze probeerde te bellen. Hun telefoons stonden uit. Er was zeker iets mis. Ze wist alleen niet wat. Al haar vrienden waren opeens weg!

Sylvia wist niet wat ze moest doen. Ze wilde geen contact met de politie opnemen. Ze wist dat Joris veilig was, omdat zijn auto thuis stond. Er waren geen vrienden in de buurt die ze om hulp kon vragen. Sylvia besloot iets te gaan doen. Ze moest Joris zelf gaan zoeken!

Sylvia nam weer een taxi terug naar het Geuldal. Ze volgde opnieuw het pad naar het bos vlakbij het huisje. Na een paar minuten zag ze het oude houten huis. Maar deze keer was er een verschil: er was licht in het huis!

Hoofdstuk 2 Overzicht

Samenvatting

Sylvia en Joris zijn op zoek naar een vreemd wezen in het bos. Joris verdwijnt. Sylvia gaat naar het oude huis om hem te zoeken. Daar is hij niet. Ze valt in slaap. Ze wordt de volgende dag wakker. Joris is er nog steeds niet. Ze maakt zich zorgen. Ze belt Joris opnieuw. Hij antwoordt niet. Ze gaat naar zijn huis. Ze ziet zijn auto. Maar ze vindt hem en haar vriendinnen niet. Ze gaat uiteindelijk terug naar het oude huis. De lichten in het huis zijn aan.