×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

How I stepped in to run for my husband, Sergei, when he was jailed

How I stepped in to run for my husband, Sergei, when he was jailed

12 жніўня 2020 года дзве групы дзяўчат выйшлі на акцыю пратэсту ў Мінску, сталіцы Беларусі. Яны апрануліся ў белае і басанож пайшлі гуляць па вуліцах. Зранку некаторыя пайшлі на Камароўскі рынак у цэнтры горада. Пазней у той жа дзень iншая група сабралася з кветкамі ля Вечнага агню пад помнікам Перамогі. Дзяўчаты стаялі разам, трымаючыся за рукі, і спявалі беларускую калыханку ў чаканні прыезду мiліцэйскіх машын. Яны ведалі, што мiліцыя забярэ іх, як ёсць: басанож і з кветкамі ў руках, што іх адвязуць у аддзяленне міліцыі, паб'юць і паспрабуюць прынізіць. Але жанчыны ўсё роўна стаялі і спявалі. У гэтым годзе нешта змянілася ў Беларусі,

01:01 краіне з больш чым дзевяццю мільёнамі чалавек, якой з 1994 года кіруе аўтарытарны лідар. Гэтыя маладыя жанчыны пратэставалі супраць сфальсіфікаваных вынікаў апошніх выбараў, якія прайшлі некалькімі днямі раней. Іх невялікія акцыі пратэсту вельмі хутка перараслі ў масавыя мiрныя жаночыя дэманстрацыі па ўсёй краіне. А ўсяго праз некалькі дзён

01:31 сотнi тысяч чалавек выйшлi на вуліцы, і з таго часу дэманстрацыі працягваюцца ў маштабах, якіх Беларусь яшчэ не бачыла. І гэта нягледзячы на тое, што прэзідэнт сам сябе абвясціў пераабраным, на тое, што больш за 10 000 чалавек былі затрыманыя, сотні падвергнуты катаванням і прынамсі шасцёра забітыя. Многія людзi задаюцца пытаннем, чаму народ Беларусі загаварыў цяпер.

02:03 Што прымушае іх працягваць выходзіць на вуліцы, нягледзячы на беспрэцэдэнтны гвалт з боку міліцыі, не зважаючы на беззаконне ў краіне? Часцей за ўсё я чую адказ, што людзі сталі бязбоязнымі, і такімі мы сталі разам. Таму што страх — гэта надзел аднаго.

02:29 Ён падсілкоўваецца адзінотай. Для яго няма розніцы: мужчыны, жанчыны, дзеці, сталыя — усе мы можам адчуваць страх, але толькі да таго часу, пакуль кожны сам па сабе. Бясстрашнасць патрабуе дваіх. Яна працуе толькі тады, калі адзін — за ўсіх, а ўсе — за аднаго. Пакажыце прыклад, каб вашыя суседзі, калегі, сябры таксама не баяліся. І яны зробяць тое самае дзеля вас. Шмат чаго было зроблена тым, якую ролю я заняла на прэзідэнцкіх выбарах

03:05 у жніўні 2020 года. Тым, як я вырашыла балатавацца замест свайго мужа Сяргея, калі яго пасадзілі за краты, і калі стала ясна, што ўлады адмовяць яму ў магчымасці ўдзельнічаць у выбарах. Тым, як я па праву выйграла выбары і стала абранай лідаркай дэмакратычнай Беларусі, але афіцыйныя вынікі далі мне толькі 10 працэнтаў галасоў, і я была вымушана пакінуць краіну з дзецьмі. Тым, як я працягваю змагацца за тых, хто галасаваў за мяне, і чые галасы рэжым хоча скрасці; якая я "бязбоязная". Але было шмат момантаў, калі я была напалохана

03:44 і хацела адступіць. Мне пагражалі i прымушалі думаць, што я адна ў гэтай бітве. І ўсё ж, чым больш гарадоў я наведвала, чым больш людзей прыходзіла на мітынгі, тым менш у мяне было страху. А потым, за некалькі дзён да выбараў, 60 тысяч чалавек прыйшлі ў Мінску, каб выказаць сваю падтрымку, і я перастала баяцца. Я ніколі не прагнула гэтага.

04:14 Я ніколі асабліва не цікавілася палітыкай, i ніколі не планавала балатавацца. Я хацела быць мамай і жонкай. Але лёсам і воляй майго народа я была ўзведзена на гэтую пасаду. І я прымаю яе з пачуццём абавязку і гонару. Я не здамся. І я буду прыкладам для людзей, таму што яны былі прыкаладам для мяне. Наша мужнасць нараджаецца дзякуючы адзінству. Наша салідарнасць — наша сіла. Я таксама цяпер разумею, што бязбоязнасць — гэта абавязак.

04:54 Гэта выбар, які робіш штодня. Гэта адказнасць, якую ты бярэш — адказнасць адзін за аднаго. У гэтым плане я нічым не адрозніваюся ад маіх землякоў-беларусаў. Іх падтрымка адчувальная. Іх салідарнасць расце ў прагрэсіі. Калі вас двое — вы дзёрзкія. Калі вас 100 — вы адважныя. Калі вас тысячы — вы бязбоязныя. А калі вас дзясяткі тысяч — вы непераможныя. Дзякуй.

How I stepped in to run for my husband, Sergei, when he was jailed Wie ich für meinen Mann Sergei kandidierte, als er im Gefängnis war How I stepped in to run for my husband, Sergei, when he was jailed Come sono intervenuta per correre per mio marito, Sergei, quando è stato imprigionato Jak wkroczyłam, by kandydować w imieniu mojego męża Siergieja, kiedy trafił do więzienia Як я взялася балотуватися за свого чоловіка Сергія, коли його посадили

12 жніўня 2020 года дзве групы дзяўчат выйшлі на акцыю пратэсту ў Мінску, сталіцы Беларусі. On August 12, 2020, two groups of girls took part in a protest in Minsk, the capital of Belarus. Яны апрануліся ў белае і басанож пайшлі гуляць па вуліцах. They dressed in white and went barefoot to play in the streets. Зранку некаторыя пайшлі на Камароўскі рынак у цэнтры горада. In the morning, some went to the Komarovsky market in the city center. Пазней у той жа дзень iншая група сабралася з кветкамі ля Вечнага агню пад помнікам Перамогі. Later that day, another group gathered with flowers at the Eternal Flame under the Victory Monument. Дзяўчаты стаялі разам, трымаючыся за рукі, і спявалі беларускую калыханку ў чаканні прыезду мiліцэйскіх машын. The girls stood together, holding hands, and sang a Belarusian lullaby while waiting for the police cars to arrive. Яны ведалі, што мiліцыя забярэ іх, як ёсць: басанож і з кветкамі ў руках, што іх адвязуць у аддзяленне міліцыі, паб'юць і паспрабуюць прынізіць. They knew that the police would take them as they are: barefoot and with flowers in their hands, that they would be taken to the police station, beaten and tried to humiliate them. Але жанчыны ўсё роўна стаялі і спявалі. But the women still stood and sang. У гэтым годзе нешта змянілася ў Беларусі, Something has changed in Belarus this year.

01:01 краіне з больш чым дзевяццю мільёнамі чалавек, якой з 1994 года кіруе аўтарытарны лідар. 01:01 a country of more than nine million people, which has been ruled by an authoritarian leader since 1994. Гэтыя маладыя жанчыны пратэставалі супраць сфальсіфікаваных вынікаў апошніх выбараў, якія прайшлі некалькімі днямі раней. These young women were protesting against the falsified results of the last election, which was held a few days earlier. Іх невялікія акцыі пратэсту вельмі хутка перараслі ў масавыя мiрныя жаночыя дэманстрацыі па ўсёй краіне. Their small protests very quickly turned into massive peaceful women's demonstrations across the country. А ўсяго праз некалькі дзён And in just a few days

01:31 сотнi тысяч чалавек выйшлi на вуліцы, і з таго часу дэманстрацыі працягваюцца ў маштабах, якіх Беларусь яшчэ не бачыла. 01:31 hundreds of thousands of people took to the streets, and since then demonstrations have continued on a scale Belarus has never seen before. І гэта нягледзячы на тое, што прэзідэнт сам сябе абвясціў пераабраным, на тое, што больш за 10 000 чалавек былі затрыманыя, сотні падвергнуты катаванням і прынамсі шасцёра забітыя. And this despite the fact that the president himself declared himself re-elected, the fact that more than 10,000 people were detained, hundreds were tortured and at least six were killed. Многія людзi задаюцца пытаннем, чаму народ Беларусі загаварыў цяпер. Many people wonder why the people of Belarus have spoken up now.

02:03 Што прымушае іх працягваць выходзіць на вуліцы, нягледзячы на беспрэцэдэнтны гвалт з боку міліцыі, не зважаючы на беззаконне ў краіне? 02:03 What makes them continue to take to the streets, despite the unprecedented violence by the police, despite the lawlessness in the country? Часцей за ўсё я чую адказ, што людзі сталі бязбоязнымі, і такімі мы сталі разам. The answer I hear most often is that people have become fearless, and that's what we've become together. Таму што страх — гэта надзел аднаго. Because fear is an allotment of one.

02:29 Ён падсілкоўваецца адзінотай. Для яго няма розніцы: мужчыны, жанчыны, дзеці, сталыя — усе мы можам адчуваць страх, але толькі да таго часу, пакуль кожны сам па сабе. Бясстрашнасць патрабуе дваіх. Яна працуе толькі тады, калі адзін — за ўсіх, а ўсе — за аднаго. Пакажыце прыклад, каб вашыя суседзі, калегі, сябры таксама не баяліся. І яны зробяць тое самае дзеля вас. Шмат чаго было зроблена тым, якую ролю я заняла на прэзідэнцкіх выбарах

03:05 у жніўні 2020 года. Тым, як я вырашыла балатавацца замест свайго мужа Сяргея, калі яго пасадзілі за краты, і калі стала ясна, што ўлады адмовяць яму ў магчымасці ўдзельнічаць у выбарах. How I decided to run for office instead of my husband Sergey, when he was put behind bars, and when it became clear that the authorities would deny him the opportunity to participate in the elections. Тым, як я па праву выйграла выбары і стала абранай лідаркай дэмакратычнай Беларусі, але афіцыйныя вынікі далі мне толькі 10 працэнтаў галасоў, і я была вымушана пакінуць краіну з дзецьмі. How I rightfully won the elections and became the elected leader of democratic Belarus, but the official results gave me only 10 percent of the votes, and I was forced to leave the country with my children. Тым, як я працягваю змагацца за тых, хто галасаваў за мяне, і чые галасы рэжым хоча скрасці; якая я "бязбоязная". Але было шмат момантаў, калі я была напалохана

03:44 і хацела адступіць. Мне пагражалі i прымушалі думаць, што я адна ў гэтай бітве. І ўсё ж, чым больш гарадоў я наведвала, чым больш людзей прыходзіла на мітынгі, тым менш у мяне было страху. А потым, за некалькі дзён да выбараў, 60 тысяч чалавек прыйшлі ў Мінску, каб выказаць сваю падтрымку, і я перастала баяцца. Я ніколі не прагнула гэтага.

04:14 Я ніколі асабліва не цікавілася палітыкай, i ніколі не планавала балатавацца. Я хацела быць мамай і жонкай. Але лёсам і воляй майго народа я была ўзведзена на гэтую пасаду. But by fate and the will of my people, I was elevated to this position. І я прымаю яе з пачуццём абавязку і гонару. Я не здамся. І я буду прыкладам для людзей, таму што яны былі прыкаладам для мяне. Наша мужнасць нараджаецца дзякуючы адзінству. Наша салідарнасць — наша сіла. Я таксама цяпер разумею, што бязбоязнасць — гэта абавязак.

04:54 Гэта выбар, які робіш штодня. 04:54 It's a choice you make every day. Гэта адказнасць, якую ты бярэш — адказнасць адзін за аднаго. У гэтым плане я нічым не адрозніваюся ад маіх землякоў-беларусаў. Іх падтрымка адчувальная. Іх салідарнасць расце ў прагрэсіі. Калі вас двое — вы дзёрзкія. Калі вас 100 — вы адважныя. Калі вас тысячы — вы бязбоязныя. А калі вас дзясяткі тысяч — вы непераможныя. Дзякуй.