×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην cookie policy.


image

Beyhan Budak, Başarmak İçin İhtiyacın Olan Tek Şey

Başarmak İçin İhtiyacın Olan Tek Şey

Sen de eminim, bir çok insan gibi, başarılı olmayı çok istiyorsun

ve kendince belki bu konuda yöntemler deniyorsun, çaba gösteriyorsun

ben sana deseydim ki

"Başarılı olmak için

tek bir şeye ihtiyacın var, tek bir özelliğe ihtiyacın var

bu özellik eğer sende varsa ya da bu özelliği hayatına alabiliyorsan

başarı eninde sonunda seni bulacaktır "deseydim ne yapardın?

bu özelliğe geçmeden önce sana ilham verici bir hikaye anlatmak istiyorum

sonra işin bu özellik kısmına geleceğim

Sana anlatmak istediğim hikaye tamamen gerçek bir olay

1900'lü yılların başında Amerika'da gerçekleşiyor

iki kardeş var 14 yaşındaki Floyd

ve yedi yaşındaki Glenn

bu iki kardeş okulda nöbet sırası kendilerine geldiği zaman

nöbetçi oldukları zaman okula erkenden giderler

okul nöbetçisinin görevi, sınıfa erkenden gidip

sınıf gelmeden önce sobayı yakmak

sınıfın ısınmış bir halde eğitime başlamasını sağlamaktır

bu iki kardeş de nöbet sırası kendilerinde olduğu için

o günkü görevlerini yerine getirmek üzere erkenden yola çıkıyorlar

sobaya odunları yerleştiriyorlar

her zamanki gibi o odunları tutuşturmak adına, gaz zannettikleri sıvıyı

odunun üstüne döküyorlar ama o gün gaz zannettikleri sıvının

bidonun içinde benzin vardır

alevi, ateşi attıkları anda birden parlıyor

ve diğer bidonlarla beraber müthiş bir patlama ortaya çıkıyor

müthiş bir yangın ortaya çıkıyor

bu yangının ve patlamanın neticesinde ağabey Floyd

dokuz gün sonra hayatını kaybediyor

kardeşi Glenn ise bacaklarında ağır yanıklarla beraber

hastanede yatmaya devam ediyor

Bacağındaki ağır yanıklar sebebiyle hastanede yatan Glenn

başka bir tehtidle, başka bir sıkıntıyla karşı karşıyadır

o yanıklar o kadar ağırdır ki doktorlar aileyi karşılarına alır

ve derler ki " Glenn'in bacaklarının kesilmesi lazım

başka bir çaresi yok."

aile bir evladını kaybetmiştir zaten

bir de daha yedi yaşında olan çocuklarının bacaklarının kesilmesi söz konusudur

tam o sırada yan odada bunları duyan Glenn

ağlar, çok büyük tepki gösterir ve

bacaklarının kesilmesini istemediğini söyler

ama doktorlar der ki

"Senin bacakların kesilmese bile zaten yürüyemeyeceksin. En azından sağlıklı ol."

ama Glenn ısrar eder

ısrarla der ki "Ben yürüyeceğim. Ben ayakta olacağım. Ben koşacağım."

iki ay sonra hastaneden taburcu olan Glenn'in, annesi

onun bacaklarına her gün bıkmadan usanmadan masaj yapar

egzersizlerini aksatmazlar fakat

aradan geçen bir yıla rağmen Glenn biri diğerinden altı santim kısa

ve kendisine cansız şekilde asılı duran bacağını hissetmemektedir

bir gün annesi Glenn'i hava alması için yine bahçeye, çimlere çıkarır

yanında kimse yokken Glenn kendini tekerlekli sandalyesinden

çimlerin üzerine atar

ve sürüne sürüne bahçenin çitlerine ulaşır

çitlere tutunarak tüm bahçeyi ,sürünerek de olsa, dolanır

bunu artık her gün yapmaya başlayan çocuk

hastaneden gelişinin ikinci yılında

tam olarak ikinci yılında

annesinin masajları, egzersizler ve çimlerde sürünerek yol almaya çalışasının neticesinde

bacağını hissetmeye başlar

bir süre sonra yürümeye başlayan Glenn okula yürüyerek gider

ve ardından koşarak gitmeye başlar

Lisede koşu takımlarına katılan Glenn

bir süre sonra derceler yapmaya başlar

Amerika'da liseler arası koşuda en hızlı koşan sporcu olur

çünkü bir millik mesafeyi dört dakika yirmi dört saniyede koşar

üniversite hayatında da spora devam eden Glenn

artık amatör bir yarışçı, amatör bir koşucu değildir

1934 yılında New York'da bir millik mesafeyi

dört dakika sıfır nokta altı saniyede koşarak dünya rekoru kırar

ve o yıl kendisine "Yüz Yılın Sporcusu" unvanı verilir

başarıları bununla sınırlı değildir

iki yıl sonra yarım milde bir dakika kırk dokuz saniyelik rekorunu kırar

1938'de de bir millik mesafeyi dört dakika sıfır nokta dört saniyeyle koşarak yeni bir rekor kırar

Kimse senden yarışçı olmanı, koşucu olmanı,

rekorlar kırmanı, dünya rekorları kırmanı beklemiyor sevgili dostum

ama bence

bu hikayede çıkartabileceğimiz bazı dersler var

kendi hayatımıza uygulayabileceğimiz efsane ilhamlar var bence

benim ilk dikkatimi çeken şöyle bir durum var

başına çok kötü bir olay geliyor burada Glenn'in

başına gelen olay aslında etrafındaki insanlar tarafından da

acınarak yorumlanıyor, acınarak bakılıyor

ve birisi diyor ki -doktorlar- orada "Senin bacağını kesmek zorundayız."

şimdi hayatımızda hepimizin başına böyle ufak tefekten başlayarak büyük noktaya gidene kadar

kötü olaylar gelir

ve çoğu zaman kendimize çok fazla acırız

başkasının bize acımasına gerek kalmadan biz kendimize acırız

ve deriz ki "Ben kötü şeyler yaşadım." o anda mücadeleyi

o anda, o şekilde, savaşmayı bırakırız

ve böyle olunca ne yaparız?

o kurban rolünü, o acınası halimizi kendi üzerimize yapıştırırız

ve bir ömür boyu bunu yaşamak zorunda hissederiz kendimizi

Glenn ama burada kendisine biçilen rolü reddediyor ve diyor ki

"Ben mücadele edeceğim. Ben uğraşacağım."

sonraki aşamada eve dönüyor ve bir yıl boyunca uğraşıyor

bir yıl boyunca uğraşmasına rağmen ortaya anlamlı bir sonuç çıkmıyor

çoğu zaman hayatımızda dikkat ettiğimiz zaman hemen sonuç almaya çok odaklıyız

hemen sonuç almak istiyoruz

bir adım atarsak hemen karşılığı gelmezse çok çabuk bıkıyoruz

çok çabuk vazgeçiyoruz

işte burada dikkat etmemiz gereken bir diğer ders de bu

bir yıl sonuç almamasına rağmen devam ediyor

ve o bir yılın neticesinde: bir yıl kesinlikle boşa gitmiyor

sadece bacağın hareket etmesi için

dikkate değer bir gelişme gösterebilmesi için

bir yıllık bir süreye ihtiyaç vardı belki de

ama o bir yıl dolana kadar o bacak hareket etmedi sadece

içeride bir yerde gelişmesine devam etti

Ne oldu? Eğer ki bir yıl değil onuncu ayda vazgeçmiş olsaydı

o içerideki değişimleri hiç fark edemeyecekti ve

diyecekti ki "Benim bütün çabam boşuna." vazgeçmiş olacaktı

belki günün birinde bacağı kesilecekti Glenn'in

ama ne yaptı o?

devam etti

ve günün birinde, o bir yıldan sonra, yavaş yavaş bacağını hissetmeye başladı

şimdi senden şunu hayal etmeni istiyorum

tekerlekli sandalyedesin ve bacağını hissediyorsun biraz umudun var

sonrasında bahçedesin

evinin bahçesinde oturuyorsun

birden yere atlıyorsun çimlerde sürüne sürüne çitlere gidiyorsun

çitlerden tutunuyorsun

canın yanıyor, acıyor her tarafın kolların taşımıyıor vücudunun ağırlık yükünü

böyle bir durumda çok ağır gelirdi değil mi?

belki bunun çok daha azını yaşadığımız zaman

"Bu durumu neden ben yaşıyorum Allah'ım? Neden böyle şeyler benim başıma geliyor?" diye

hem kendimizi suçluyoruz hem kaderimizi suçluyoruz

işte acı olmadan daha ileri gidilmiyor maalesef

acı, acı hayatın bir gerçeği

mücadele hayatın bir gerçeği ve ondan sonra vazgeçmiyor

devam ediyor durmadan devam ediyor

durmadan devam edince bence

Ne yaptı?

hayatındaki değişimi, dönüşümü kendisine ispatlıyor

bence onun -Glenn'in- bir yarışçı olma motivasyonunun arkasında da

o mücadele hırsı var

herkes ,dediğim gibi, yarışçı olmak zorunda değil

birinci olmak zorunda da değilsin sen

bu hikayeden çıkartacağımız en önemli ders

ve başarılı olmak için ihtiyacımız olan tek bir şey var:

istikrar

ne yaparsan yap kararlı bir şekilde yapman lazım

bırakmadan yapman lazım

sen bilemezsin ki yaptığın şeyler içeride bir yerde birikiyordur

hemen sonuç odaklı olursan

hemen sonuç gelsin istersen çok çabuk bıkarsın

vazgeçmeden, kararlı bir şekilde devam ettiğimiz zaman

ne istiyorsak isteyelim o konuda bir gelişme yaşarız

mucizeye gerek yok

sen kararlı ol, sen istikrarlı ol

zaten istediğin şey az ya da çok hayatında ortaya çıkacaktır

bir çok insanın kararlılık konusunda karıştırdığı bir şey var

tamam kararlı olacağız ama

yüksek seviyede yüksek çabayı her gün yapmak zorunda hissediyoruz

böyle olunca çabuk yoruluyor ruhumuz ve bedenimiz

ben daha önce bir video'mda bahsetmiştim

"Kaizen Tekniği" videosunda

sadece bir dakikayla bile başlayarak hayatında belirli değişimleri elde edebilirsin

önemli olan oradaki çokluk değil

düzenli olarak yapmak

zaten sen bir şeyi az az başlasan dahi yavaş yavaş onu artırırsın

ve o düzenli olan ve yavaş yavaş artan şey

senin hayatına çok fazla olumlu katkı getirir

umarım sen de hayatında değiştirmek istediğin noktalarda

bu istikrarı, bu kararlılığı ortaya koyabilirsin

beni dinlediğin için teşekkür ediyorum güzel insan

eğer ki bu videoyu beğendiysen beğenmeyi ve

kanalıma abone değilsen abone olmayı unutma

kendine çok iyi davran, görüşmek üzere

-müzik ve yarışın spikerinin sesi-

Başarmak İçin İhtiyacın Olan Tek Şey Όλα όσα χρειάζεστε για να πετύχετε All You Need to Succeed Tout ce dont vous avez besoin pour réussir Все, что вам нужно для успеха Allt du behöver för att lyckas 成功所需的一切

Sen de eminim, bir çok insan gibi, başarılı olmayı çok istiyorsun I'm sure you, like many people, want to be successful.

ve kendince belki bu konuda yöntemler deniyorsun, çaba gösteriyorsun and in your own way maybe you are trying methods, you are making an effort.

ben sana deseydim ki what if I had told you

"Başarılı olmak için "To be successful

tek bir şeye ihtiyacın var, tek bir özelliğe ihtiyacın var you need one thing, you need one quality

bu özellik eğer sende varsa ya da bu özelliği hayatına alabiliyorsan

başarı eninde sonunda seni bulacaktır "deseydim ne yapardın? success will eventually find you"?

bu özelliğe geçmeden önce sana ilham verici bir hikaye anlatmak istiyorum

sonra işin bu özellik kısmına geleceğim and then I'll get to the feature part of it.

Sana anlatmak istediğim hikaye tamamen gerçek bir olay

1900'lü yılların başında Amerika'da gerçekleşiyor It takes place in America in the early 1900s

iki kardeş var 14 yaşındaki Floyd

ve yedi yaşındaki Glenn

bu iki kardeş okulda nöbet sırası kendilerine geldiği zaman when it was their turn to be on duty at school.

nöbetçi oldukları zaman okula erkenden giderler

okul nöbetçisinin görevi, sınıfa erkenden gidip

sınıf gelmeden önce sobayı yakmak lighting the stove before class arrives

sınıfın ısınmış bir halde eğitime başlamasını sağlamaktır to ensure that the classroom is warmed up and ready to start teaching

bu iki kardeş de nöbet sırası kendilerinde olduğu için

o günkü görevlerini yerine getirmek üzere erkenden yola çıkıyorlar they set out early to fulfill their mission for the day.

sobaya odunları yerleştiriyorlar placing firewood in the stove

her zamanki gibi o odunları tutuşturmak adına, gaz zannettikleri sıvıyı as usual, to ignite those firewood, they used a liquid they thought was gas.

odunun üstüne döküyorlar ama o gün gaz zannettikleri sıvının

bidonun içinde benzin vardır there's gasoline in the can

alevi, ateşi attıkları anda birden parlıyor the flame flashes as soon as they throw the fire

ve diğer bidonlarla beraber müthiş bir patlama ortaya çıkıyor and with the other drums, there's a great explosion.

müthiş bir yangın ortaya çıkıyor

bu yangının ve patlamanın neticesinde ağabey Floyd

dokuz gün sonra hayatını kaybediyor

kardeşi Glenn ise bacaklarında ağır yanıklarla beraber

hastanede yatmaya devam ediyor

Bacağındaki ağır yanıklar sebebiyle hastanede yatan Glenn

başka bir tehtidle, başka bir sıkıntıyla karşı karşıyadır is facing another threat, another challenge

o yanıklar o kadar ağırdır ki doktorlar aileyi karşılarına alır those burns are so severe that the doctors take the family against them.

ve derler ki " Glenn'in bacaklarının kesilmesi lazım

başka bir çaresi yok."

aile bir evladını kaybetmiştir zaten

bir de daha yedi yaşında olan çocuklarının bacaklarının kesilmesi söz konusudur and the amputation of the legs of children as young as seven years old.

tam o sırada yan odada bunları duyan Glenn just as Glenn, who was in the next room

ağlar, çok büyük tepki gösterir ve cries, reacts very strongly and

bacaklarının kesilmesini istemediğini söyler

ama doktorlar der ki

"Senin bacakların kesilmese bile zaten yürüyemeyeceksin. En azından sağlıklı ol." "Even if your legs aren't amputated, you won't be able to walk anyway. At least be healthy."

ama Glenn ısrar eder

ısrarla der ki "Ben yürüyeceğim. Ben ayakta olacağım. Ben koşacağım."

iki ay sonra hastaneden taburcu olan Glenn'in, annesi Glenn was released from the hospital two months later.

onun bacaklarına her gün bıkmadan usanmadan masaj yapar he massages her legs tirelessly every day

egzersizlerini aksatmazlar fakat they don't skip their exercises, but

aradan geçen bir yıla rağmen Glenn biri diğerinden altı santim kısa a year later, Glenn is still six centimeters shorter than the other.

ve kendisine cansız şekilde asılı duran bacağını hissetmemektedir and he can't feel his leg hanging lifelessly to him.

bir gün annesi Glenn'i hava alması için yine bahçeye, çimlere çıkarır one day his mother again takes Glenn out into the garden, onto the grass, to get some air.

yanında kimse yokken Glenn kendini tekerlekli sandalyesinden

çimlerin üzerine atar

ve sürüne sürüne bahçenin çitlerine ulaşır and crawls to the fence of the garden

çitlere tutunarak tüm bahçeyi ,sürünerek de olsa, dolanır he crawls all over the garden, clinging to the fence.

bunu artık her gün yapmaya başlayan çocuk

hastaneden gelişinin ikinci yılında

tam olarak ikinci yılında

annesinin masajları, egzersizler ve çimlerde sürünerek yol almaya çalışasının neticesinde as a result of her mother's massages, exercises and trying to crawl on the grass

bacağını hissetmeye başlar

bir süre sonra yürümeye başlayan Glenn okula yürüyerek gider Glenn, who started walking after a while, walks to school.

ve ardından koşarak gitmeye başlar

Lisede koşu takımlarına katılan Glenn

bir süre sonra derceler yapmaya başlar

Amerika'da liseler arası koşuda en hızlı koşan sporcu olur

çünkü bir millik mesafeyi dört dakika yirmi dört saniyede koşar

üniversite hayatında da spora devam eden Glenn

artık amatör bir yarışçı, amatör bir koşucu değildir

1934 yılında New York'da bir millik mesafeyi

dört dakika sıfır nokta altı saniyede koşarak dünya rekoru kırar

ve o yıl kendisine "Yüz Yılın Sporcusu" unvanı verilir

başarıları bununla sınırlı değildir

iki yıl sonra yarım milde bir dakika kırk dokuz saniyelik rekorunu kırar

1938'de de bir millik mesafeyi dört dakika sıfır nokta dört saniyeyle koşarak yeni bir rekor kırar

Kimse senden yarışçı olmanı, koşucu olmanı,

rekorlar kırmanı, dünya rekorları kırmanı beklemiyor sevgili dostum

ama bence

bu hikayede çıkartabileceğimiz bazı dersler var

kendi hayatımıza uygulayabileceğimiz efsane ilhamlar var bence

benim ilk dikkatimi çeken şöyle bir durum var

başına çok kötü bir olay geliyor burada Glenn'in

başına gelen olay aslında etrafındaki insanlar tarafından da

acınarak yorumlanıyor, acınarak bakılıyor

ve birisi diyor ki -doktorlar- orada "Senin bacağını kesmek zorundayız."

şimdi hayatımızda hepimizin başına böyle ufak tefekten başlayarak büyük noktaya gidene kadar

kötü olaylar gelir

ve çoğu zaman kendimize çok fazla acırız

başkasının bize acımasına gerek kalmadan biz kendimize acırız

ve deriz ki "Ben kötü şeyler yaşadım." o anda mücadeleyi

o anda, o şekilde, savaşmayı bırakırız

ve böyle olunca ne yaparız?

o kurban rolünü, o acınası halimizi kendi üzerimize yapıştırırız

ve bir ömür boyu bunu yaşamak zorunda hissederiz kendimizi

Glenn ama burada kendisine biçilen rolü reddediyor ve diyor ki

"Ben mücadele edeceğim. Ben uğraşacağım."

sonraki aşamada eve dönüyor ve bir yıl boyunca uğraşıyor

bir yıl boyunca uğraşmasına rağmen ortaya anlamlı bir sonuç çıkmıyor

çoğu zaman hayatımızda dikkat ettiğimiz zaman hemen sonuç almaya çok odaklıyız

hemen sonuç almak istiyoruz

bir adım atarsak hemen karşılığı gelmezse çok çabuk bıkıyoruz

çok çabuk vazgeçiyoruz

işte burada dikkat etmemiz gereken bir diğer ders de bu

bir yıl sonuç almamasına rağmen devam ediyor

ve o bir yılın neticesinde: bir yıl kesinlikle boşa gitmiyor

sadece bacağın hareket etmesi için

dikkate değer bir gelişme gösterebilmesi için

bir yıllık bir süreye ihtiyaç vardı belki de

ama o bir yıl dolana kadar o bacak hareket etmedi sadece

içeride bir yerde gelişmesine devam etti

Ne oldu? Eğer ki bir yıl değil onuncu ayda vazgeçmiş olsaydı

o içerideki değişimleri hiç fark edemeyecekti ve

diyecekti ki "Benim bütün çabam boşuna." vazgeçmiş olacaktı

belki günün birinde bacağı kesilecekti Glenn'in

ama ne yaptı o?

devam etti

ve günün birinde, o bir yıldan sonra, yavaş yavaş bacağını hissetmeye başladı

şimdi senden şunu hayal etmeni istiyorum

tekerlekli sandalyedesin ve bacağını hissediyorsun biraz umudun var

sonrasında bahçedesin

evinin bahçesinde oturuyorsun

birden yere atlıyorsun çimlerde sürüne sürüne çitlere gidiyorsun

çitlerden tutunuyorsun

canın yanıyor, acıyor her tarafın kolların taşımıyıor vücudunun ağırlık yükünü

böyle bir durumda çok ağır gelirdi değil mi?

belki bunun çok daha azını yaşadığımız zaman

"Bu durumu neden ben yaşıyorum Allah'ım? Neden böyle şeyler benim başıma geliyor?" diye

hem kendimizi suçluyoruz hem kaderimizi suçluyoruz

işte acı olmadan daha ileri gidilmiyor maalesef

acı, acı hayatın bir gerçeği

mücadele hayatın bir gerçeği ve ondan sonra vazgeçmiyor

devam ediyor durmadan devam ediyor

durmadan devam edince bence

Ne yaptı?

hayatındaki değişimi, dönüşümü kendisine ispatlıyor

bence onun -Glenn'in- bir yarışçı olma motivasyonunun arkasında da

o mücadele hırsı var

herkes ,dediğim gibi, yarışçı olmak zorunda değil

birinci olmak zorunda da değilsin sen

bu hikayeden çıkartacağımız en önemli ders

ve başarılı olmak için ihtiyacımız olan tek bir şey var:

istikrar

ne yaparsan yap kararlı bir şekilde yapman lazım

bırakmadan yapman lazım

sen bilemezsin ki yaptığın şeyler içeride bir yerde birikiyordur

hemen sonuç odaklı olursan

hemen sonuç gelsin istersen çok çabuk bıkarsın

vazgeçmeden, kararlı bir şekilde devam ettiğimiz zaman

ne istiyorsak isteyelim o konuda bir gelişme yaşarız

mucizeye gerek yok

sen kararlı ol, sen istikrarlı ol

zaten istediğin şey az ya da çok hayatında ortaya çıkacaktır

bir çok insanın kararlılık konusunda karıştırdığı bir şey var

tamam kararlı olacağız ama

yüksek seviyede yüksek çabayı her gün yapmak zorunda hissediyoruz

böyle olunca çabuk yoruluyor ruhumuz ve bedenimiz

ben daha önce bir video'mda bahsetmiştim

"Kaizen Tekniği" videosunda

sadece bir dakikayla bile başlayarak hayatında belirli değişimleri elde edebilirsin

önemli olan oradaki çokluk değil

düzenli olarak yapmak

zaten sen bir şeyi az az başlasan dahi yavaş yavaş onu artırırsın

ve o düzenli olan ve yavaş yavaş artan şey

senin hayatına çok fazla olumlu katkı getirir

umarım sen de hayatında değiştirmek istediğin noktalarda

bu istikrarı, bu kararlılığı ortaya koyabilirsin

beni dinlediğin için teşekkür ediyorum güzel insan

eğer ki bu videoyu beğendiysen beğenmeyi ve

kanalıma abone değilsen abone olmayı unutma

kendine çok iyi davran, görüşmek üzere

-müzik ve yarışın spikerinin sesi-