08. Το πάρτι του θανάτου (1)
Έφτασε ο Οκτώβριος, σκορπίζοντας την υγρή παγωνιά του στο κτήμα και στο κάστρο. Η κυρία Πόμφρι, η νοσοκόμα της σχολής, είχε πάρα πολλή δουλειά - μια επιδημία με έντονο συνάχι που ξέσπασε άξαφνα τόσο ανάμεσα στο διδακτικό προσωπικό, όσο και ανάμεσα στους σπουδαστές. Το πιπεράτο φίλτρο της είχε άμεσα αποτελέσματα, αν και τα αφτιά όποιου το έπινε, έβγαζαν καπνούς για αρκετές ώρες μετά. Ο Πέρσι Ουέσλι έδωσε με το ζόρι λίγο από αυτό στην Τζίνι, γιατί του φάνηκε "κομμένη". Οι καπνοί που έβγαιναν κάτω από τα κόκκινα σαν φλόγες μαλλιά της δημιουργούσαν την εντύπωση πως όλο το κεφάλι της είχε πάρει φωτιά.
Σταγόνες βροχής, χοντρές σαν καρύδια, σφυροκοπούσαν για μέρες τα παράθυρα του κάστρου. Η στάθμη της λίμνης ανέβηκε, τα παρτέρια μετατράπηκαν σε λασπωμένα ρέματα και οι κολοκύθες του Χάγκριντ μεγάλωσαν τόσο πολύ, που απέκτησαν το μέγεθος αποθήκης κήπου. Όμως, ο ενθουσιασμός του Όλιβερ Γουντ δεν εξατμίστηκε και οι προπονήσεις συνεχίζονταν κανονικότατα. Αυτός ήταν και ο λόγος που ένα βροχερό σαββατιάτικο απόγευμα, λίγες μέρες πριν από το Χάλοουιν, ο Χάρι επέστρεψε στον πυργίσκο του Γκρίφιντορ μουσκεμένος ως το κόκαλο και βουτηγμένος στις λάσπες.
Ακόμα και χωρίς τη βροχή και τον άνεμο, η προπόνηση δε θα ήταν ευχάριστη. Ο Φρεντ και ο Τζορτζ, οι οποίοι κατασκόπευαν την ομάδα του Σλίθεριν, είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια την ταχύτητα που ανέπτυσσαν τα καινούρια σκουπόξυλα σύννεφο 2001. Περιέγραψαν μάλιστα τους παίκτες του Σλίθεριν σαν επτά πρασινωπούς σίφουνες που σκίζουν τον αέρα σαν αεριωθούμενα.
Ο Χάρι, καθώς βάδιζε στάζοντας στον έρημο διάδρομο, συνάντησε κάποιον εξίσου σκεφτικό με εκείνον. Ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ, το φάντασμα του πυργίσκου του Γκρίφιντορ, κοιτούσε σκυθρωπός από το παράθυρο, μουρμουρίζοντας μεσ' από τα δόντια του: "... Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις... Για έναν πόντο, αν αυτός ο πόντος..."
"Γεια σου, Νικ", είπε ο Χάρι.
"Γεια σου, γεια σου", είπε ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ, ο οποίος γύρισε με ένα τίναγμα προς το μέρος του. Φορούσε ένα χιτώνα με δαντελένια τραχηλιά, για να κρύβει το γεγονός ότι ο λαιμός του ήταν κομμένος σχεδόν πέρα ως πέρα. Στα μακριά και σγουρά μαλλιά του φορούσε ένα φανταχτερό καπέλο με φτερό. Ήταν ωχρός σαν καπνός και διάφανος, έτσι που ο Χάρι έβλεπε μέσα από αυτόν το σκοτεινό ουρανό και την καταρρακτώδη βροχή.
"Μου φαίνεσαι στενοχωρημένος, νεαρέ Πότερ", είπε ο Νικ, ενώ ταυτόχρονα δίπλωνε ένα διαφανές γράμμα και το έβαζε στο γιλέκο του.
"Κι εσύ", είπε ο Χάρι.
"Α", κούνησε το κομψό του χέρι ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ, "πρόκειται για κάτι ασήμαντο... Δεν έχω καμιά ιδιαίτερη όρεξη να γίνω μέλος... Έκανα μια αίτηση, αλλά δεν πληρώ τις προϋποθέσεις".
Παρά τον άνετο τόνο του, στο πρόσωπό του ήταν αποτυπωμένη η πικρία.
"Αλλά θα περίμενε κανείς", ξέσπασε ξαφνικά βγάζοντας το γράμμα από την τσέπη του, "πως όταν έχεις δεχτεί σαράντα πέντε τσεκουριές στο λαιμό, διαθέτεις όλα τα προσόντα για να εγγραφείς στους ακέφαλους κυνηγούς!"
"Οπωσδήποτε", είπε ο Χάρι, που έπρεπε προφανώς να συμφωνήσει.
"Θέλω να πω, εγώ ήθελα περισσότερο από τον καθένα να γίνει σωστή δουλειά και να κοπεί τελείως το κεφάλι μου. Θέλω να πω, θα είχα γλιτώσει από πολλά βάσανα και εξευτελισμούς. Όμως...", ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ σταμάτησε απότομα, άνοιξε με ένα τίναγμα του χεριού του το γράμμα και διάβασε θυμωμένος: "Δεχόμαστε μόνο κυνηγούς των οποίων η κεφαλή έχει αποκοπεί εντελώς από το σώμα. Όπως κατανοείτε, σε διαφορετική περίπτωση είναι αδύνατον στα μέλη να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες όπως τα ακροβατικά κεφαλής επί ίππου ή το πόλο κεφαλών. Είμαι αναγκασμένος λοιπόν να σας πληροφορήσω, μετά μεγάλης μου λύπης, ότι δεν πληροίτε τις προϋποθέσεις. Με τις καλύτερες ευχές μου, σερ Πάτρικ Ντέλανι Πόντμορ".
Ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ ξαναέβαλε το γράμμα στο γιλέκο του βράζοντας από το κακό του. "Το κεφάλι μου, Χάρι, κρατιέται από έναν πόντο δέρματος και έναν τένοντα! Ο περισσότερος κόσμος θα με θεωρούσε καρατομημένο. Αλλά όχι, αυτό δεν αρκεί στον σερ Εντελώς Αποκεφαλισμένο Πόντμορ". Ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ πήρε μερικές βαθιές ανάσες και είπε, σε πολύ πιο ήρεμο τόνο: "Για πες μου τώρα, εσένα, τι σε απασχολεί; Μπορώ να βοηθήσω;"
"Όχι", είπε ο Χάρι. "Εκτός αν μπορείς να μας προμηθεύσεις επτά σύννεφα 2001 για τον αγώνα με το Σλί..."
Η υπόλοιπη φράση του Χάρι πνίγηκε από ένα διαπεραστικό νιαούρισμα που ακούστηκε κάπου κοντά στους αστραγάλους του. Χαμήλωσε το βλέμμα και είδε ένα ζευγάρι λαμπερά κίτρινα μάτια. Ήταν η κυρία Νόρις, η σκελετωμένη γκρίζα γάτα που εκτελούσε χρέη υπαρχηγού του επιστάτη, του κυρίου Άργκους Φιλτς, στην αέναη μάχη του κατά των μαθητών.
"Καλύτερα να πηγαίνεις, Χάρι", είπε βιαστικά ο Νικ. "Ο Φιλτς έχει τα νεύρα του. Έχει πάθει γρίπη και κάτι τριτοετείς γέμισαν κατά λάθος μυαλά βατράχου το ταβάνι του πέμπτου υπογείου. Καθάριζε όλο το πρωί. Αν σε δει να στάζεις λάσπες..."
"Εντάξει", είπε ο Χάρι κι άρχισε ν' απομακρύνεται πισωπατώντας κάτω από το επιτιμητικό βλέμμα της κυρίας Νόρις.
Δεν είχε προλάβει να κάνει παρά ελάχιστα βήματα, όταν μέσα από έναν υφαντό πίνακα που κάλυπτε τον τοίχο στα δεξιά του ξεπετάχτηκε ο Φιλτς, τραβηγμένος λες από τη μυστηριώδη δύναμη που τον ένωνε με την αντιπαθητική γάτα του. Ο Φιλτς ήταν λαχανιασμένος κι αγριοκοίταξε τον Χάρι. Στο κεφάλι του φορούσε ένα καρό μαντίλι και η μύτη του ήταν ασυνήθιστα κόκκινη.
"Βρομιά!" κραύγασε με τα σαγόνια του να τρέμουν και τα μάτια του γουρλωμένα, δείχνοντας τη λιμνούλα της λάσπης που είχε σχηματιστεί καθώς ο μανδύας του Χάρι έσταζε. "Παντού βρομιά και ακαταστασία! Δεν πάει άλλο, σας το λέω! Πότερ, ακολούθησέ με!"
Έτσι ο Χάρι αποχαιρέτησε μελαγχολικά τον Σχεδόν Ακέφαλο Νικ και ακολούθησε τον Φιλτς στο ισόγειο, διπλασιάζοντας τα λασπωμένα χνάρια στο πάτωμα.
Ο Χάρι δεν είχε ξαναμπεί στο γραφείο του Φιλτς. Ήταν ένα μέρος που όλοι οι μαθητές απέφευγαν. Το δωμάτιο ήταν μουντό, χωρίς παράθυρα, με μοναδικό φως αυτό που έβγαινε από μια λάμπα πετρελαίου, η οποία κρεμόταν από το χαμηλό ταβάνι. Στον αέρα πλανιόταν μια αμυδρή μυρουδιά τηγανητών ψαριών. Ολόγυρα στους τοίχους υπήρχαν ξύλινες αρχειοθήκες. Ο Χάρι κατάλαβε, από τις ταμπελίτσες επάνω τους, ότι περιείχαν στοιχεία για όλους τους μαθητές που ο Φιλτς είχε ως τότε τιμωρήσει. Ο Φρεντ και ο Τζορτζ Ουέσλι καταλάμβαναν μόνοι τους ένα ολόκληρο συρτάρι. Στον τοίχο πίσω από το γραφείο του Φιλτς κρέμονταν αλυσίδες και χειροπέδες, ολόκληρη συλλογή από δαύτες.
Ήταν κοινό μυστικό ότι εκλιπαρούσε τον Ντάμπλντορ να του επιτρέψει να κρεμάει τους μαθητές ανάποδα από το ταβάνι.
Ο Φιλτς άρπαξε μια πένα από μια μολυβοθήκη στο γραφείο του και άρχισε να ψάχνει για περγαμηνή.
"Κοπριές", μουρμούρισε έξαλλος, "μεγάλες αχνιστές δρακοκοπριές... Μυαλά βατράχων... Ποντικοκούραδα... Αρκετά... Θα είναι παραδειγματική η τιμωρία... Πού έβαλα το έντυπο... Α, ναι..."
Έβγαλε ένα μεγάλο κύλινδρο περγαμηνής από το συρτάρι, τον άνοιξε πάνω στο γραφείο του και βούτηξε τη μακριά μαύρη πένα στο μελανοδοχείο.
"Όνομα... Χάρι Πότερ. Αδίκημα..."
"Μα για λίγη λάσπη;" είπε ο Χάρι.
"Για σένα, νεαρέ, μπορεί να είναι μόνο λίγη λάσπη, αλλά για μένα είναι άλλη μια ώρα σφουγγάρισμα!" φώναξε ο Φιλτς, με τις μύξες να τρέχουν από την πρησμένη μύτη του. "Αδίκημα... Ρύπανση του κάστρου... Προτεινόμενη ποινή..."
Ο Φιλτς ρούφηξε τη μύτη του και κοίταξε με μισόκλειστα μάτια τον Χάρι, ο οποίος περίμενε με κομμένη την ανάσα να ακούσει την ποινή του.
Αλλά καθώς ο Φιλτς χαμήλωνε την πένα προς την περγαμηνή για να γράψει την ποινή, ακούστηκε ένα δυνατό μπαμ! Και η λάμπα πετρελαίου στο ταβάνι του γραφείου έτριξε.
"Πιβς!" βρυχήθηκε ο Φιλτς, πετώντας από τα νεύρα του την πένα. "Τώρα θα σου δείξω, τώρα θα σου δείξω!"
Και χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στον Χάρι, βγήκε τρέχοντας από το γραφείο, με την κυρία Νόρις να τον ακολουθεί κατά πόδας.
Ο Πιβς ήταν το θορυβοποιό πνεύμα του σχολείου, ένα χαμογελαστό αερικό, φοβερό πειραχτήρι, που ζούσε για να προκαλεί όλεθρο και καταστροφή. Ο Χάρι δεν πολυσυμπαθούσε τον Πιβς, αλλά αυτή τη φορά του χρωστούσε ευγνωμοσύνη για τη στιγμή που διάλεξε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Για καλή του τύχη, ότι κι αν είχε κάνει ο Πιβς (και κρίνοντας από το θόρυβο, σίγουρα θα είχε καταστρέψει κάτι ογκώδες αυτή τη φορά), έκανε τον Φιλτς να ξεχάσει τον Χάρι.
Ο Χάρι σκέφτηκε πως έπρεπε να τον περιμένει. Έτσι κάθισε αναπαυτικά σε μια σκοροφαγωμένη καρέκλα δίπλα στο γραφείο. Πάνω στο γραφείο υπήρχε μόνο άλλο ένα πράγμα εκτός από το μισοσυμπληρωμένο έντυπο: ένας μεγάλος, γυαλιστερός βυσσινής φάκελος με ασημένια γράμματα μπροστά. Ο Χάρι έριξε μια γρήγορη ματιά στην πόρτα για να βεβαιωθεί ότι ο Φιλτς δεν ερχόταν, πήρε το φάκελο και διάβασε: Κουίκσπελ: Μαθήματα μαγείας με αλληλογραφία για αρχαρίους.
Κυριευμένος από περιέργεια, ο Χάρι άνοιξε το φάκελο κι έβγαλε από μέσα ένα φύλλο περγαμηνής. Στην μπροστινή σελίδα έγραφε, με ασημένια καλλιγραφικά γράμματα:
Θέλετε να κάνετε ένα πρώτο βήμα στο σύγχρονο κόσμο της μαγείας; Συλλαμβάνετε τον εαυτό σας να αποφεύγει με διάφορες δικαιολογίες την εκτέλεση και των πιο απλών ξορκιών; Σας ειρωνεύονται για την ανεπιτυχή χρήση του μαγικού ραβδιού σας; Υπάρχει λύση!
Η Κουίκσπελ είναι μια νέα, ασφαλής κι εύκολη σειρά μαθημάτων με εγγυημένη επιτυχία. Εκατοντάδες μάγισσες και μάγοι επωφελήθηκαν από τη μέθοδο Κουίκσπελ.
Η μαντάμ ζ. Νιτλς από το Τόπσαμ γράφει:
"Η μνήμη μου με πρόδιδε πάντοτε στα ξόρκια και τα φίλτρα μου ήταν το οικογενειακό μας ανέκδοτο! Τώρα, μετά τα μαθήματα Κουίκσπελ, γίνομαι το επίκεντρο της προσοχής στα πάρτι και οι φίλοι με ικετεύουν να τους δώσω τη συνταγή μου για το φίλτρο της εξυπνάδας!"
Ο Ουόρλοκ Ντ. Τζ. Προντ από το Ντίντσμπερι λέει:
"Η σύζυγός μου με χλεύαζε για τα ανίσχυρα μάγια μου. Αλλά με την καταπληκτική σειρά μαθημάτων Κουίκσπελ, μέσα σ' ένα μήνα κατάφερα να τη μεταμορφώσω σε βουβάλι! Σ' ευχαριστώ, Κουίκσπελ!"
Ο Χάρι ψαχούλεψε συνεπαρμένος το υπόλοιπο περιεχόμενο του φακέλου. Τι στην ευχή ήθελε ο Φιλτς τα μαθήματα Κουίκσπελ; Δεν ήταν καλός μάγος; Ο Χάρι είχε μόλις αρχίσει να διαβάζει το μάθημα πρώτον: "Πώς να κρατάτε το μαγικό ραβδί σας (μερικές χρήσιμες συμβουλές)", όταν συρτά βήματα στο διάδρομο τον προειδοποίησαν για την επιστροφή του Φιλτς. Έβαλε βιαστικά την περγαμηνή πίσω στο φάκελο κι άφησε το φάκελο πάνω στο γραφείο, τη στιγμή ακριβώς που άνοιγε η πόρτα.
Ο Φιλτς είχε θριαμβευτικό ύφος. "Το ερμάρι που εξαφανίστηκε ήταν πολύ μεγάλης αξίας!" έλεγε χαρούμενος στην κυρία Νόρις. "Αυτή τη φορά θα τον διώξουν τον Πιβς, χρυσό μου".
Το βλέμμα του έπεσε στον Χάρι κι ύστερα στο βυσσινή φάκελο. Τη στιγμή που ο Χάρι τον έπαιρνε από το γραφείο, δεν είχε προσέξει σε ποια μεριά του γραφείου ήταν ακουμπισμένος, και τώρα τον είχε αφήσει στην εντελώς αντίθετη. Αυτό ο Φιλτς το πρόσεξε αμέσως. Από το ύφος του, ο Χάρι κατάλαβε αμέσως, όμως ήταν πλέον πολύ αργά για να διορθώσει το λάθος του. Το κιτρινιάρικο πρόσωπο του Φιλτς κοκκίνισε σαν παντζάρι. Έτρεξε στο γραφείο του, άρπαξε το φάκελο και τον έριξε σ' ένα συρτάρι.
"Το... Το διάβασες;" κραύγασε.
"Όχι", έσπευσε να πει ψέματα ο Χάρι. Ο Φιλτς έπλεξε τα κοκαλιάρικα δάχτυλά του.
"Αν πίστευα ότι θα διαβάσεις την ιδιωτική αλληλογραφία μου... Όχι ότι είναι δικό μου... Είναι κάποιου φίλου... Εντούτοις..."
Ο Χάρι τον κοιτούσε ανήσυχος. Ο Φιλτς είχε ένα ύφος εντελώς παρανοϊκό. Οι κόρες των ματιών του κινούνταν από τη μια κόγχη στην άλλη, το σακουλιασμένο μάγουλό του τιναζόταν από ένα τικ και το καρό μαντίλι κάθε άλλο παρά βελτίωνε την όψη του.
"Πολύ καλά... Πήγαινε... Και μη σου ξεφύγει λέξη... Όχι ότι... Ωστόσο, αν δεν το διάβασες... Πήγαινε τώρα, πρέπει να γράψω την αναφορά για τον Πιβς... Πήγαινε..."
Σαστισμένος από την καλή του τύχη, ο Χάρι έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε από το γραφείο, διέσχισε το διάδρομο κι ανέβηκε στο πάνω πάτωμα. Το να βγει ατιμώρητος από το γραφείο του Φιλτς δημιουργούσε σίγουρα ένα νέο ρεκόρ στη σχολή.
"Χάρι! Χάρι! Έπιασε το κόλπο;"
Ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ βγήκε γλιστρώντας από μια αίθουσα. Πίσω του ο Χάρι διέκρινε τα συντρίμμια ενός μεγάλου μαύρου και χρυσού ερμαρίου, το οποίο, απ' ότι φαινόταν, είχε πέσει από μεγάλο ύψος.
"Έπεισα τον Πιβς να το τσακίσει ακριβώς πάνω από το γραφείο του Φιλτς", είπε ζωηρά ο Νικ. "Ήμουν σίγουρος ότι θα του τραβούσε την προσοχή..."
"Ώστε εσύ ήσουνα;" είπε με ευγνωμοσύνη ο Χάρι. "Ναι, έπιασε το κόλπο και γλίτωσα την τιμωρία. Ευχαριστώ, Νικ!"
Προχώρησαν μαζί στο διάδρομο. Ο Χάρι πρόσεξε ότι ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ κρατούσε ακόμα στα χέρια του το απορριπτικό γράμμα του σερ Πάτρικ.
"Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω να γίνεις μέλος των ακέφαλων κυνηγών", είπε ο Χάρι.