×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην cookie policy.


image

Παπαντωνίου, Ζ. - Τα Ψηλά Βουνά (1918), 64. Τα πεθαμένα δέντρα

64. Τα πεθαμένα δέντρα

Είχαν περάσει από παλιά καμίνια, όπου έφτιαχναν άλλες χρονιές κάρβουνα οι καρβουνιάρηδες. Εκεί στάθηκαν λίγο και τους εξήγησε ο δασάρχης τον τρόπο που γίνονται τα κάρβουνα.

Τους είπε πως, για να κάνουν κάρβουνα, ρίχνουν πολλά ξύλα σ' ένα μεγάλο καμίνι. Σκεπάζουν το καμίνι με χώμα, αλλά τόσο καλά, ώστε να μην μπαίνει αέρας από πουθενά. Ύστερα, από μια τρύπα που έχουν αφήσει επίτηδες, βάζουν φωτιά στα χωμένα ξύλα. Το καμίνι, σκεπασμένο, καίει σιγά και λίγο λίγο με τη σιγαλή φωτιά τα ξύλα γίνονται κάρβουνα.

---

—Και τα δέντρα; ρώτησε ο Μαθιός.

—Όπως οι λοτόμοι έτσι και οι καρβουνιάρηδες, είπε ο δασάρχης, κόβουν μόνο τα δέντρα που τους λέμε εμείς να κόψουν, κι έτσι δε χαλούν το δάσος. Το καλό όμως είναι που τα περισσότερα κάρβουνα τα έχουμε χωρίς να κόβουμε δέντρα. Τα βρίσκουμε στη γη. Και θα σας πω το γιατί.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια τα δάση ήταν τόσο πυκνά, που δεν μπορούσε να μπει μέσα ζώο να βοσκήσει.

Με δυσκολία ζούσαν εκεί λιοντάρια και αρκούδες και λύκοι και μεγάλα πουλιά με φτερούγες θεόρατες και με ατσαλένια νύχια.

Όποιο θηρίο μπορούσε έτρωγε το μικρότερο για να ζήσει. Μέσα στους λόγγους αυτούς ο ήλιος δεν μπορούσε να μπει. Νύχτωνε από την ημέρα.

Τα δάση εκείνα γέρασαν και τα δέντρα τους έπεσαν κάτω. Κι επειδή άνοιξε η γη από σεισμούς και κατακλυσμούς, εκείνα χώθηκαν σε τάφους μεγάλους, πολλές οργιές βαθιά.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, άλλα δάση φύτρωναν και ψήλωναν κι αυτά όπως τα πρώτα κι ύστερα γερνούσαν και πέθαιναν. Κι άνοιγε η γη και τα έθαβε. Και πάλι άλλα φύτρωναν.

---

Τι έγιναν εκείνα τα πεθαμένα δάση; Δε χάθηκαν. Σήμερα που σκάβουμε πολύ βαθιά, τα ξαναβρίσκουμε. Δεν είναι δέντρα, όπως ήταν. Τα ξύλα τους μέσα στη γη έγιναν κάρβουνα, σκληρά σαν την πέτρα και μαύρα κάρβουνα.

Και σήμερα που οι άνθρωποι είναι πολλοί κι έχουν ανάγκη από μεγάλες φωτιές για τις εργασίες τους, ανοίγουν τη γη και βρίσκουν όσα κάρβουνα θέλουν.

Μ' αυτά ανάβουν τις μηχανές, κινούν τα εργοστάσια, τους σιδηροδρόμους και τα βαπόρια. Συλλογιστείτε πόσες είναι αυτές οι μηχανές και πόσα κάρβουνα χρειάζονται.

Ποιος να το έλεγε πως εκείνα τα πεθαμένα δέντρα θα χρησίμευαν ύστερα από χιλιάδες χρόνια; Και όμως αυτό είναι το δάσος. Κάνει καλό στον άνθρωπο με χίλιους τρόπους, σε αμέτρητο καιρό. Δεν κουράζεται ποτέ· ζει και μας χρησιμεύει, πεθαίνει και μας χρησιμεύει.

---

Για να μας δώσει όμως το δέντρο όσα μας χαρίζει, πρέπει να ζει με χιλιάδες άλλα δέντρα. Γιατί, όπως οι άνθρωποι, έτσι και τα δέντρα ζούνε πολλά μαζί στους τόπους που θέλουν αυτά και βοηθούν το ένα το άλλο.

Ενωμένα πολεμούν τον βαρύ χειμώνα και το καυτερό καλοκαίρι. Ενωμένα μεγαλώνουν, κάνουν μεγάλους κορμούς και πετούν δυνατά κλαριά.

Έτσι γίνεται στα ύψη των βουνών μια μεγάλη πολιτεία, που τη λέμε δάσος. Αυτή εδώ!

64. Τα πεθαμένα δέντρα 64. Die toten Bäume 64. The dead trees 64. Los árboles muertos 64. Les arbres morts 64. De dode bomen 64. Мертвые деревья

Είχαν περάσει από παλιά καμίνια, όπου έφτιαχναν άλλες χρονιές κάρβουνα οι καρβουνιάρηδες. Εκεί στάθηκαν λίγο και τους εξήγησε ο δασάρχης τον τρόπο που γίνονται τα κάρβουνα. They stood there for a while and the forester explained to them the way the charcoal is made.

Τους είπε πως, για να κάνουν κάρβουνα, ρίχνουν πολλά ξύλα σ' ένα μεγάλο καμίνι. He told them that to make charcoal, they put a lot of wood in a big kiln. Σκεπάζουν το καμίνι με χώμα, αλλά τόσο καλά, ώστε να μην μπαίνει αέρας από πουθενά. They cover the kiln with earth, but so well that no air can get in from anywhere. Ύστερα, από μια τρύπα που έχουν αφήσει επίτηδες, βάζουν φωτιά στα χωμένα ξύλα. Then, through a hole that they have deliberately left, they set fire to the buried wood. Το καμίνι, σκεπασμένο, καίει σιγά και λίγο λίγο με τη σιγαλή φωτιά τα ξύλα γίνονται κάρβουνα. The furnace, covered, burns slowly and little by little with the slow fire the wood becomes charcoal.

---

—Και τα δέντρα; ρώτησε ο Μαθιός.

—Όπως οι λοτόμοι έτσι και οι καρβουνιάρηδες, είπε ο δασάρχης, κόβουν μόνο τα δέντρα που τους λέμε εμείς να κόψουν, κι έτσι δε χαλούν το δάσος. -Like the lotto men, the charcoal cutters, said the forester, they cut only the trees we tell them to cut, and so they do not spoil the forest. Το καλό όμως είναι που τα περισσότερα κάρβουνα τα έχουμε χωρίς να κόβουμε δέντρα. But the good thing is that we have most of the charcoal without cutting down trees. Τα βρίσκουμε στη γη. We find them on earth. Και θα σας πω το γιατί.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια τα δάση ήταν τόσο πυκνά, που δεν μπορούσε να μπει μέσα ζώο να βοσκήσει. For thousands of years the forests were so dense that no animal could enter them to graze.

Με δυσκολία ζούσαν εκεί λιοντάρια και αρκούδες και λύκοι και μεγάλα πουλιά με φτερούγες θεόρατες και με ατσαλένια νύχια. Lions and bears and wolves and large birds with wings of God and steel claws could hardly live there.

Όποιο θηρίο μπορούσε έτρωγε το μικρότερο για να ζήσει. Every beast that could eat the smallest one to live. Μέσα στους λόγγους αυτούς ο ήλιος δεν μπορούσε να μπει. In these hills the sun could not enter. Νύχτωνε από την ημέρα. It was getting dark by day.

Τα δάση εκείνα γέρασαν και τα δέντρα τους έπεσαν κάτω. Those forests grew old and their trees fell down. Κι επειδή άνοιξε η γη από σεισμούς και κατακλυσμούς, εκείνα χώθηκαν σε τάφους μεγάλους, πολλές οργιές βαθιά. And because the earth was opened by earthquakes and floods, they were buried in great graves, many fathoms deep.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, άλλα δάση φύτρωναν και ψήλωναν κι αυτά όπως τα πρώτα κι ύστερα γερνούσαν και πέθαιναν. As the years went by, other forests grew and grew like the first ones and then aged and died. Κι άνοιγε η γη και τα έθαβε. And the earth opened up and buried them. Και πάλι άλλα φύτρωναν. And still others were growing.

---

Τι έγιναν εκείνα τα πεθαμένα δάση; Δε χάθηκαν. What happened to those dead forests? They are not gone. Σήμερα που σκάβουμε πολύ βαθιά, τα ξαναβρίσκουμε. Today, when we dig very deep, we find them again. Δεν είναι δέντρα, όπως ήταν. They are not trees, as they were. Τα ξύλα τους μέσα στη γη έγιναν κάρβουνα, σκληρά σαν την πέτρα και μαύρα κάρβουνα. Their wood in the earth became coals, hard as stone and black coals.

Και σήμερα που οι άνθρωποι είναι πολλοί κι έχουν ανάγκη από μεγάλες φωτιές για τις εργασίες τους, ανοίγουν τη γη και βρίσκουν όσα κάρβουνα θέλουν. And today when people are many and need big fires for their work, they open the earth and find as many coals as they want.

Μ' αυτά ανάβουν τις μηχανές, κινούν τα εργοστάσια, τους σιδηροδρόμους και τα βαπόρια. With them they turn on the engines, drive the factories, the railways and the barges. Συλλογιστείτε πόσες είναι αυτές οι μηχανές και πόσα κάρβουνα χρειάζονται. Think about how many of these engines there are and how many coals they need.

Ποιος να το έλεγε πως εκείνα τα πεθαμένα δέντρα θα χρησίμευαν ύστερα από χιλιάδες χρόνια; Και όμως αυτό είναι το δάσος. Who would have thought those dead trees would be of any use after thousands of years? And yet this is the forest. Κάνει καλό στον άνθρωπο με χίλιους τρόπους, σε αμέτρητο καιρό. It is good for man in a thousand ways, in countless times. Δεν κουράζεται ποτέ· ζει και μας χρησιμεύει, πεθαίνει και μας χρησιμεύει. It never tires; it lives and serves us, it dies and serves us.

---

Για να μας δώσει όμως το δέντρο όσα μας χαρίζει, πρέπει να ζει με χιλιάδες άλλα δέντρα. But for the tree to give us what it gives us, it must live with thousands of other trees. Γιατί, όπως οι άνθρωποι, έτσι και τα δέντρα ζούνε πολλά μαζί στους τόπους που θέλουν αυτά και βοηθούν το ένα το άλλο. Because, like people, trees live together a lot in the places they want and help each other.

Ενωμένα πολεμούν τον βαρύ χειμώνα και το καυτερό καλοκαίρι. United they fight the harsh winter and the hot summer. Ενωμένα μεγαλώνουν, κάνουν μεγάλους κορμούς και πετούν δυνατά κλαριά. Together they grow, make big trunks and throw strong branches.

Έτσι γίνεται στα ύψη των βουνών μια μεγάλη πολιτεία, που τη λέμε δάσος. So it becomes a great state on the heights of the mountains, which we call a forest. Αυτή εδώ! This one!