×

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε τη λειτουργία του LingQ. Επισκέπτοντας τον ιστότοπο, συμφωνείς στην cookie policy.


image

Παπαντωνίου, Ζ. - Τα Ψηλά Βουνά (1918), 22. Τα εφτά μικρά στο κυνήγι της κότας

22. Τα εφτά μικρά στο κυνήγι της κότας

Σε δύο μέρες η αλεπού είπε στα μικρά της:

—Σήμερα θα σας πάρω σε μια πολιτεία. Να προσέχετε μήπως χαθείτε, γιατί έχει οχτώ σπίτια. Πρώτη φορά θα δείτε τέτοια πρωτεύουσα. Όταν φτάσουμε κει, να μην κάθεστε να χαζεύετε στις πλατείες, στα φώτα και στα θέατρα· θα πάμε ίσια στο κοτέτσι. Το 'χουν ανοιχτό, καθώς πρέπει σε μια μεγάλη πολιτεία. Κι έχει κάτι αρχοντόκοτες που φαίνεται πως τις έχουν φυλάξει επίτηδες για την καλύτερη αλεπού. Εγώ βέβαια θα 'μαι αυτή. Ίσαμε τώρα κυνηγούσατε το ποντίκι, τον βάτραχο, τον κάβουρα, το πουλί και το σκαθάρι. Ήρθε η ώρα να γυμναστείτε και στις κότες.

Λέγοντας αυτά, κάθισε στα πισινά της πόδια κι έφερε μπροστά τη μεγάλη μαλλιαρή ουρά της.

Όποιος κυνηγός την έβλεπε ‘κείνη την ώρα θα έλεγε: «Αχ, να είχα το γουναρικό σου! Εξήντα δραχμές θα του έβαζα τιμή».

Μα ήταν τάχα εύκολο να τη δει ο κυνηγός; Όχι. Το ωραίο δέρμα της αλεπούς μας, που το ζηλεύουν οι κυνηγοί και βάζει τη ζωή της σε παντοτινό κίνδυνο, αυτό το ίδιο την προστάτευε. Ο χρωματισμός του ήταν τέτοιος ώστε να μπερδεύεται με το χρώμα του τόπου. Έμοιαζε και με τα φυλλώματα και με το χώμα και με την πέτρα· ήταν κιτρινοκόκκινο. Στο στήθος, στην κοιλιά και στη μέση σταχτερό· στο μέτωπο και στους ώμους λίγο άσπρο· στα μπροστινά πόδια κόκκινο και στ' αφτιά μαύρο.

Έτσι γλίτωσε πολλές φορές η αλεπού από τον άνθρωπο. Πολλές φορές ο κυνηγός την πήρε για κάτι άλλο· κάτι σαν γη ή κούτσουρο ή πέτρα, και προσπέρασε.

Και τα εφτά μικρά της, πάλι κι αυτά το χρώμα τους τα έχει γλιτώσει.

Μια φορά, που κάθονταν στην άκρη της τρύπας και περίμεναν τη μάνα τους να γυρίσει από το κυνήγι, πέρασε το γεράκι από ψηλά και δεν τα είδε. Μάτι γερακιού έχει γελαστεί! Τόσο πονηρό είναι το χρώμα της αλεπούς και των παιδιών της.

Ως πότε τάχα θα γίνεται αυτό; Ως πότε η αλεπού θα ξεφεύγει; Ποιος ξέρει! Κάποτε θα έρθει κι η ώρα της.

Γελιούνται οι κυνηγοί με το χρώμα της, μα η μύτη του σκύλου δε χωρατεύει! Αυτή δεν μπορεί να τη γελάσει κανένας. Όλα αυτά τα ξέρει η κυρά μας η αλεπού. Μα έλα που είναι νόστιμο φαγητό η κότα!

Τι κότες ήταν εκείνες οι δυο προχτεσινές!…

—Εμπρός, παιδιά, ξεκινούμε, είπε κατά τα μεσάνυχτα. Και φρόνιμα στον δρόμο. Όπου πηγαίνω, θα πηγαίνετε. Πίσω από την ουρά μου θα περπατάτε όλα μαζί. Δε θα βγάλετε ούτε κιχ. Και να κοιτάζετε καλά τον δρόμο για να τον μάθετε.

Με μεγάλη προσοχή και προφύλαξη περπατούσαν αρκετή ώρα. Πήγαιναν μέσα από χαμόκλαδα κι έκαναν μεγάλους γύρους. Οι άνθρωποι έχουν τους δρόμους τους· κι η αλεπού έχει τον δικό της.

---

Έτσι έφτασαν στις καλύβες των παιδιών. Τίποτ' άλλο δεν κοίταξαν στην πολιτεία, ούτε φώτα ούτε δρόμους ούτε καταστήματα, μόνο πήγαν ίσια στο κοτέτσι.

Πάλι το βρήκαν ανοιχτό. Τα παιδιά δεν είχαν μετρήσει προχτές τις κότες για να δουν πως τους έλειψαν δύο.

Και πάλι απόψε θα λείψουν άλλες δύο.

—Ανοίξτε τα μάτια σας να δείτε τι θα κάνω, είπε η αλεπού στα μικρά.

Χίμηξε σε μια κότα και της έβαλε τα δόντια στον λαιμό. Έπειτα γρήγορα έπιασε μιαν άλλη. Άρπαξε τη μία κι έφυγε· ξαναήρθε και ξαναπήρε και την άλλη.

Το κοτέτσι αναστατώθηκε, μα ήταν αργά. Οι καημένες οι κότες κοιμούνταν βαθιά. Τι όνειρο να έβλεπαν;

Δυστυχισμένη κότα, που είχες τη φλωροκίτρινη τραχηλιά, σαν χωριάτικο μαντίλι! Καημένε κόκορα, με το μεγάλο λειρί από το Μικρό Χωριό!

Απάνω σ' έναν πεσμένο κορμό δέντρου ξεκουράζεται η αλεπού από το κυνήγι και λέει στα μικρά της: «Η καλύτερη κοινότητα είναι κείνη που δεν έχει σκύλο».

22. Τα εφτά μικρά στο κυνήγι της κότας 22. Die sieben Kleinen auf Hühnerjagd 22. The seven little ones on the chicken hunt 22. Los siete pequeños a la caza del pollo 22. Les sept petits à la chasse aux poules 22. Siedem maluchów na polowaniu na kurczaki 22. Семь малышей на охоте за цыплятами 22. Tavuk avındaki yedi küçük

Σε δύο μέρες η αλεπού είπε στα μικρά της: In two days the fox said to her cubs:

—Σήμερα θα σας πάρω σε μια πολιτεία. Να προσέχετε μήπως χαθείτε, γιατί έχει οχτώ σπίτια. Be careful not to get lost, because there are eight houses. Πρώτη φορά θα δείτε τέτοια πρωτεύουσα. This is the first time you will see such a capital city. Όταν φτάσουμε κει, να μην κάθεστε να χαζεύετε στις πλατείες, στα φώτα και στα θέατρα· θα πάμε ίσια στο κοτέτσι. When we get there, don't sit around gawking at the squares, the lights and the theatres; we'll go straight to the chicken coop. Quand nous arriverons, ne restez pas à regarder les places, les lumières et les théâtres ; nous irons directement au poulailler. Το 'χουν ανοιχτό, καθώς πρέπει σε μια μεγάλη πολιτεία. Κι έχει κάτι αρχοντόκοτες που φαίνεται πως τις έχουν φυλάξει επίτηδες για την καλύτερη αλεπού. And he's got some cock chickens that seem to have been deliberately saved for the better fox. Et il a quelques poulets qui semblent avoir été délibérément gardés pour le meilleur renard. Εγώ βέβαια θα 'μαι αυτή. I'll be the one. Ίσαμε τώρα κυνηγούσατε το ποντίκι, τον βάτραχο, τον κάβουρα, το πουλί και το σκαθάρι. We were now hunting the mouse, the frog, the crab, the bird and the beetle. Nous chassions maintenant la souris, la grenouille, le crabe, l'oiseau et le scarabée. Ήρθε η ώρα να γυμναστείτε και στις κότες. Il est temps de dresser les poules aussi.

Λέγοντας αυτά, κάθισε στα πισινά της πόδια κι έφερε μπροστά τη μεγάλη μαλλιαρή ουρά της. Saying this, she sat down on her hind legs and brought forward her big hairy tail. En disant cela, elle s'assit sur ses pattes arrière et avança sa grosse queue poilue.

Όποιος κυνηγός την έβλεπε ‘κείνη την ώρα θα έλεγε: «Αχ, να είχα το γουναρικό σου! Any hunter who saw her at that time would say: "Oh, if only I had your fur! Tout chasseur qui l'aurait vue à cette époque aurait dit : "Oh, si seulement j'avais ta fourrure ! Εξήντα δραχμές θα του έβαζα τιμή». I would put sixty drachmas on it".

Μα ήταν τάχα εύκολο να τη δει ο κυνηγός; Όχι. But was it easy for the hunter to see it? No. Το ωραίο δέρμα της αλεπούς μας, που το ζηλεύουν οι κυνηγοί και βάζει τη ζωή της σε παντοτινό κίνδυνο, αυτό το ίδιο την προστάτευε. The beautiful skin of our fox, which is the envy of hunters and puts her life in perpetual danger, this itself protected her. La belle peau de notre renard, qui fait l'envie des chasseurs et met sa vie en perpétuel danger, l'a elle-même protégée. Ο χρωματισμός του ήταν τέτοιος ώστε να μπερδεύεται με το χρώμα του τόπου. Sa coloration était telle qu'elle se confondait avec la couleur du lieu. Έμοιαζε και με τα φυλλώματα και με το χώμα και με την πέτρα· ήταν κιτρινοκόκκινο. It looked like both foliage and soil and stone; it was yellowish red. Στο στήθος, στην κοιλιά και στη μέση σταχτερό· στο μέτωπο και στους ώμους λίγο άσπρο· στα μπροστινά πόδια κόκκινο και στ' αφτιά μαύρο. La poitrine, le ventre et la taille sont cendrés ; le front et les épaules sont un peu blancs ; les pattes avant sont rouges et les oreilles noires.

Έτσι γλίτωσε πολλές φορές η αλεπού από τον άνθρωπο. This is how the fox has often escaped from the man. C'est ainsi que le renard a souvent échappé à l'homme. Πολλές φορές ο κυνηγός την πήρε για κάτι άλλο· κάτι σαν γη ή κούτσουρο ή πέτρα, και προσπέρασε. Many times the hunter took it for something else - something like earth or log or stone, and passed it by.

Και τα εφτά μικρά της, πάλι κι αυτά το χρώμα τους τα έχει γλιτώσει. And her seven cubs, again, their colour has spared them.

Μια φορά, που κάθονταν στην άκρη της τρύπας και περίμεναν τη μάνα τους να γυρίσει από το κυνήγι, πέρασε το γεράκι από ψηλά και δεν τα είδε. Once, when they were sitting at the edge of the hole waiting for their mother to return from hunting, the hawk came by from above and didn't see them. Une fois, alors qu'ils étaient assis au bord du trou et attendaient que leur mère revienne de la chasse, le faucon est passé au-dessus d'eux et ne les a pas vus. Μάτι γερακιού έχει γελαστεί! Hawk's eye has been laughed at! On s'est moqué de l'œil de faucon ! Τόσο πονηρό είναι το χρώμα της αλεπούς και των παιδιών της. So cunning is the colour of the fox and her children. La couleur de la renarde et de ses enfants est donc rusée.

Ως πότε τάχα θα γίνεται αυτό; Ως πότε η αλεπού θα ξεφεύγει; Ποιος ξέρει! How long is this supposed to take? How long before the fox gets away? Who knows! Combien de temps cela doit-il durer ? Combien de temps avant que le renard ne s'échappe ? Qui le sait ? Κάποτε θα έρθει κι η ώρα της. Her time will come one day.

Γελιούνται οι κυνηγοί με το χρώμα της, μα η μύτη του σκύλου δε χωρατεύει! Die Farbe täuscht die Jäger, aber die Nase des Hundes passt nicht! Hunters are fooled by its color, but the dog's nose won't fit! Les chasseurs sont trompés par sa couleur, mais la truffe du chien ne passe pas ! Αυτή δεν μπορεί να τη γελάσει κανένας. Όλα αυτά τα ξέρει η κυρά μας η αλεπού. Our lady fox knows all this. Μα έλα που είναι νόστιμο φαγητό η κότα! But come on, chicken is delicious food!

Τι κότες ήταν εκείνες οι δυο προχτεσινές!… What chickens those two the day before yesterday were!

—Εμπρός, παιδιά, ξεκινούμε, είπε κατά τα μεσάνυχτα. -Come on, boys, let's go, he said at midnight. Και φρόνιμα στον δρόμο. And behave on the road. Όπου πηγαίνω, θα πηγαίνετε. Where I go, you go. Πίσω από την ουρά μου θα περπατάτε όλα μαζί. Behind my tail you will all walk together. Δε θα βγάλετε ούτε κιχ. You won't make a nickel. Και να κοιτάζετε καλά τον δρόμο για να τον μάθετε. And look well down the road to find out.

Με μεγάλη προσοχή και προφύλαξη περπατούσαν αρκετή ώρα. With great care and precaution they walked for a long time. Πήγαιναν μέσα από χαμόκλαδα κι έκαναν μεγάλους γύρους. They would go through the branches and make long circles. Οι άνθρωποι έχουν τους δρόμους τους· κι η αλεπού έχει τον δικό της. People have their ways; and the fox has his.

---

Έτσι έφτασαν στις καλύβες των παιδιών. Τίποτ' άλλο δεν κοίταξαν στην πολιτεία, ούτε φώτα ούτε δρόμους ούτε καταστήματα, μόνο πήγαν ίσια στο κοτέτσι.

Πάλι το βρήκαν ανοιχτό. Τα παιδιά δεν είχαν μετρήσει προχτές τις κότες για να δουν πως τους έλειψαν δύο. The children hadn't counted the chickens the day before yesterday to see that they were missing two.

Και πάλι απόψε θα λείψουν άλλες δύο.

—Ανοίξτε τα μάτια σας να δείτε τι θα κάνω, είπε η αλεπού στα μικρά. -Open your eyes and see what I will do, said the fox to the cubs.

Χίμηξε σε μια κότα και της έβαλε τα δόντια στον λαιμό. He pounced on a chicken and put his teeth in its neck. Έπειτα γρήγορα έπιασε μιαν άλλη. Άρπαξε τη μία κι έφυγε· ξαναήρθε και ξαναπήρε και την άλλη. He took one and went away; he came again and took the other again.

Το κοτέτσι αναστατώθηκε, μα ήταν αργά. Οι καημένες οι κότες κοιμούνταν βαθιά. Τι όνειρο να έβλεπαν; What dream could they be having?

Δυστυχισμένη κότα, που είχες τη φλωροκίτρινη τραχηλιά, σαν χωριάτικο μαντίλι! Καημένε κόκορα, με το μεγάλο λειρί από το Μικρό Χωριό!

Απάνω σ' έναν πεσμένο κορμό δέντρου ξεκουράζεται η αλεπού από το κυνήγι και λέει στα μικρά της: «Η καλύτερη κοινότητα είναι κείνη που δεν έχει σκύλο». Auf einem umgefallenen Baumstamm ruht sich die Füchsin von der Jagd aus und sagt zu ihren Jungen: "Die beste Gemeinschaft ist die, die keinen Hund hat." On a fallen tree trunk the fox is resting from hunting and says to her cubs: "The best community is the one without a dog."