18. Η επιβράβευση του Ντόμπι (1) 18. Dobby's reward (1) 18. La recompensa de Dobby (1) 18. Dobbys belöning (1)

Προς στιγμήν επικράτησε αμηχανία, όταν ο Χάρι, ο Ρον, η Τζίνι και ο Λόκχαρτ στάθηκαν στο κατώφλι βουτηγμένοι στη βρόμα και στη γλίτσα και (στην περίπτωση του Χάρι) στο αίμα. There was a moment of embarrassment when Harry, Ron, Ginny and Lockhart stood in the doorway covered in dirt and slime and (in Harry's case) blood. Ύστερα άκουσαν μια κραυγή. Then they heard a scream. "Τζίνι!" Ήταν η κυρία Ουέσλι, η οποία καθόταν μπροστά στο τζάκι και έκλαιγε. It was Mrs. Weasley, who was sitting in front of the fireplace and crying. Πετάχτηκε όρθια και, μαζί με τον κύριο Ουέσλι, έτρεξαν κι αγκάλιασαν την κόρη τους. She jumped to her feet and, together with Mr. Weasley, ran and hugged their daughter.

Όμως το βλέμμα του Χάρι τους προσπέρασε και σταμάτησε στον καθηγητή Ντάμπλντορ, ο οποίος στεκόταν μπροστά στο τζάκι με ένα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπό του, δίπλα στην καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, η οποία έπαιρνε βαθιές ανάσες έχοντας σφιγμένα τα χέρια της στο στήθος της. But Harry's gaze passed them and stopped at Professor Dumbledore, who was standing in front of the fireplace with a bright smile on his face, next to Professor McGonagall, who was taking deep breaths with her hands clasped to her chest. Ο Φοκς πέρασε φτερουγίζοντας δίπλα από τον Χάρι και κάθισε στον ώμο του Ντάμπλντορ, ενώ ο Χάρι και ο Ρον βρέθηκαν σφιγμένοι στη ζεστή αγκαλιά της κυρίας Ουέσλι. Fawkes fluttered past Harry and sat on Dumbledore's shoulder, while Harry and Ron found themselves clasped in Mrs. Weasley's warm embrace. "Τη σώσατε! "You saved her! Τη σώσατε! Πώς τα καταφέρατε;" How did you do it?"

"Αυτό είναι κάτι που θέλουμε όλοι να μάθουμε", είπε ταραγμένη η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. "This is something we all want to know," said a distraught Professor McGonagall.

Η κυρία Ουέσλι άφησε τον Χάρι, ο οποίος, μετά από ένα σύντομο δισταγμό, ακούμπησε πάνω στο γραφείο το καπέλο της επιλογής, το σπαθί με τα ρουμπίνια και ότι είχε απομείνει από το ημερολόγιο του Χερτ. Mrs. Weasley left Harry, who, after a brief hesitation, laid on the desk the hat of choice, the ruby sword, and what was left of Hurt's diary.

Κι ύστερα τους τα αφηγήθηκε όλα. And then he told them everything. Μιλούσε ένα τέταρτο της ώρας, μέσα σε απόλυτη σιωπή: τους είπε για τη μυστηριώδη φωνή που άκουγε, για το πώς η Ερμιόνη είχε καταλάβει ότι επρόκειτο για ένα βασιλίσκο που κυκλοφορούσε στους σωλήνες, για το πώς εκείνος και ο Ρον παρακολούθησαν τις αράχνες στο δάσος, για το ότι ο Αραγκόγκ τους είπε πού πέθανε το τελευταίο θύμα του βασιλίσκου, για το πώς μάντεψε ότι το θύμα ήταν η Μυρτιά που κλαίει κι ότι η είσοδος της κάμαρας ήταν στις τουαλέτες της... He spoke for a quarter of an hour, in total silence: He told them about the mysterious voice he'd heard, about how Hermione had figured out it was a basilisk running around in the pipes, about how he and Ron had watched the spiders in the woods, about Aragog telling them where the basilisk's last victim had died, about how he guessed the victim was Myrtle crying and that the entrance to the chamber was in her toilets...

"Πολύ καλά", τον ενθάρρυνε η καθηγήτρια όταν τελείωσε. "Very good," the teacher encouraged him when he finished. "Βρήκες λοιπόν πού ήταν η είσοδος, παραβιάζοντας όλους τους κανονισμούς της σχολής. "So you found where the entrance was, violating all the school rules. Οφείλω να τονίσω... Αλλά πώς στο καλό, βρε παιδάκι μου, βγήκες ζωντανός από εκεί μέσα;" I must stress... But how on earth, my little boy, did you get out of there alive?"

Και τότε ο Χάρι, ο οποίος είχε αρχίσει να βραχνιάζει από την πολυλογία, τους είπε για την έγκαιρη άφιξη του Φοκς και για το καπέλο της επιλογής, που του έδωσε το σπαθί. And then Harry, who was getting hoarse with chatter, told them of Fawkes' timely arrival and of the hat of choice, which the sword had given him. Μετά κόμπιασε. Then he got knotted. Μέχρι τότε είχε αποφύγει να αναφέρει το ημερολόγιο του Χερτ και την Τζίνι. Until then he had avoided mentioning Hurt's diary and Jeannie. Το κορίτσι είχε γείρει το κεφάλι στον ώμο της κυρίας Ουέσλι και έκλαιγε. Κι αν την αποβάλουν; Αναρωτήθηκε με πανικό ο Χάρι. What if they expel her? Harry wondered in panic. Το ημερολόγιο του Χερτ είχε καταστραφεί... Πώς θα αποδείκνυε ότι ο Χερτ ήταν εκείνος που την ανάγκασε να κάνει ότι έκανε; Hurt's diary was destroyed... How would she prove that Hurt was the one who made her do what she did?

Ο Χάρι κοίταξε ενστικτωδώς τον Ντάμπλντορ. Harry looked instinctively at Dumbledore. Εκείνος του χαμογέλασε αχνά. He smiled faintly at him.

"Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο εμένα", είπε ο Ντάμπλντορ, "είναι πώς κατάφερε ο λόρδος Βόλντεμορτ να μαγέψει την Τζίνι, τη στιγμή που γνωρίζω από έγκυρες πηγές ότι αυτή την εποχή κρύβεται στα δάση της Αλβανίας". "What interests me most," said Dumbledore, "is how Lord Voldemort managed to bewitch Ginny, when I have it on good authority that he is currently hiding in the Albanian woods."

Ο Χάρι πλημμύρισε ανακούφιση, ζεστή, γλυκιά, υπέροχη ανακούφιση. Harry was flooded with relief, warm, sweet, wonderful relief.

"Τ... Τι;" τραύλισε έκπληκτη η κυρία Ουέσλι. "Τ... What?" stammered Mrs. Weasley in surprise. "Ο Ξέρετε ποιος... Μάγεψε την Τζίνι; Μα η Τζίνι δεν... Η Τζίνι ποτέ..." "You know who... Enchanted Jeannie? But Jeannie didn't... Jeannie never..."

"Με αυτό το ημερολόγιο", είπε βιαστικά ο Χάρι, παίρνοντας στα χέρια του το ημερολόγιο για να το δείξει στον Ντάμπλντορ. "With this diary," Harry said hurriedly, taking the diary in his hands to show Dumbledore. "Ο Χερτ το έγραψε όταν ήταν δεκάξι ετών". "Hurt wrote it when he was sixteen years old."

Ο Ντάμπλντορ πήρε το ημερολόγιο, το έφερε κοντά στη μακριά, στραβή μύτη του και περιεργάστηκε προσεκτικά τις καμένες σελίδες. Dumbledore picked up the diary, brought it close to his long, crooked nose and carefully examined the burnt pages.

"Ιδιοφυές", είπε σιγανά. "Αλλά, φυσικά, ήταν ο εξυπνότερος σπουδαστής που πέρασε ποτέ από το "Χόγκουαρτς"". "But, of course, he was the smartest student who ever passed through Hogwarts." Στράφηκε στους Ουέσλι, οι οποίοι τα είχαν τελείως χαμένα. He turned to the Weasleys, who were completely lost. "Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο λόρδος Βόλντεμορτ ονομαζόταν κάποτε Άντον Χερτ. "Few people know that Lord Voldemort was once called Anton Hurt. Τον είχα μαθητή πριν από πενήντα χρόνια, εδώ, στο "Χόγκουαρτς". I had him as a pupil fifty years ago here at Hogwarts. Όταν τέλειωσε τη σχολή, εξαφανίστηκε... Ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου... Καταπιάστηκε με τις σκοτεινές τέχνες, συναναστρεφόταν τα αποβράσματα της κοινωνίας μας κι υπέβαλλε τον εαυτό του σε τόσο πολλές, επικίνδυνες, μαγικές μεταμορφώσεις, ώστε όταν επανεμφανίστηκε ως λόρδος Βόλντεμορτ, ήταν αγνώριστος. When he finished school, he disappeared... He traveled to the ends of the earth... He devoured the dark arts, consorted with the scum of our society and subjected himself to so many dangerous magical transformations that when he reappeared as Lord Voldemort, he was unrecognizable. Κανείς δε συνέδεσε το λόρδο Βόλντεμορτ με το έξυπνο, ωραίο αγόρι που υπήρξε κάποτε αριστούχος του "Χόγκουαρτς"". No one connected Lord Voldemort with the clever, handsome boy who had once been a top student at Hogwarts."

"Μα η Τζίνι", είπε η κυρία Ουέσλι. "But Ginny," said Mrs. Weasley. "Τι δουλειά είχε η Τζίνι μας μαζί του;" "What was our Jeannie doing with him?"

"Το ημερολόγιό του!" "His diary!" είπε με λυγμούς η Τζίνι. Ginny said sobbing. "Έγραφα στο ημερολόγιό του κι εκείνος μου απαντούσε, από την αρχή της χρονιάς..." "I would write in his diary and he would answer me, from the beginning of the year..."

"Τζίνι!" αναφώνησε σοκαρισμένος ο κύριος Ουέσλι. "Αυτά σου 'μαθα εγώ; Τι σου έλεγα πάντα; Ποτέ να μην εμπιστεύεσαι κάτι που σκέφτεται μόνο του, αν δεν ξέρεις τι έχει στο μυαλό του. "Is that what I taught you? What have I always told you? Never trust something that thinks for itself if you don't know what's in its head. Γιατί δεν έδειξες σ' εμένα το ημερολόγιο ή στη μητέρα σου; Ένα ύποπτο αντικείμενο σαν αυτό είναι σίγουρα φορέας μαύρης μαγείας!" Why didn't you show me the diary or your mother? A suspicious object like that is definitely a carrier of black magic!"

"Δε... Δεν το ήξερα", είπε με αναφιλητά η Τζίνι. "I didn't... I didn't know," Ginny sobbed. "Το βρήκα μέσα σε ένα από τα βιβλία που μου αγόρασε η μαμά. "I found it in one of the books Mom bought me. Νόμιζα... Νόμιζα πως το είχε βάλει κάποιος εκεί και πως το είχε ξεχάσει..." I thought... I thought someone had put it there and forgotten about it..."

"Η δεσποινίς Ουέσλι πρέπει να πάει αμέσως στο αναρρωτήριο", τους διέκοψε αποφασιστικά ο Ντάμπλντορ. "Miss Weasley must go to the infirmary at once," interrupted Dumbledore decisively. "Πέρασε μια φοβερή δοκιμασία. "He went through a terrible ordeal. Δε θα τιμωρηθεί. He will not be punished. Ο λόρδος Βόλντεμορτ έχει παγιδεύσει πολύ πιο μεγάλους και σοφούς μάγους από εκείνη". Lord Voldemort has trapped far greater and wiser wizards than she." Πήγε στην πόρτα και την άνοιξε. He went to the door and opened it. "Ανάπαυση και ένα μεγάλο φλιτζάνι αχνιστή σοκολάτα. "Rest and a large cup of steaming chocolate. Εμένα μου φτιάχνει πάντα τη διάθεση", πρόσθεσε κλείνοντας το μάτι στην Τζίνι. It always cheers me up," he added, winking at Ginny. "Η κυρία Πόμφρι είναι ξύπνια. Μόλις της παρέδωσαν το φίλτρο από μανδραγόρες. Τολμώ να προβλέψω ότι τα θύματα του βασιλίσκου θα συνέλθουν από στιγμή σε στιγμή". I dare to predict that the victims of the basilisk will recover any moment now."

"Ώστε η Ερμιόνη είναι καλά!" "So Hermione is well!" αναφώνησε χαρούμενος ο Ρον.

"Δε θα τους μείνουν μόνιμες βλάβες", του απάντησε ο Ντάμπλντορ. "They won't have permanent damage," Dumbledore replied.

Η κυρία Ουέσλι οδήγησε έξω την Τζίνι και ο κύριος Ουέσλι τις ακολούθησε, ταραγμένος βαθιά. Mrs. Weasley led Ginny out and Mr. Weasley followed them, deeply disturbed.

"Ξέρεις κάτι, Μινέρβα;", είπε συλλογισμένος ο Ντάμπλντορ στην καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. "You know what, Minerva?" said Dumbledore thoughtfully to Professor McGonagall. "Θαρρώ πως μετά από όλα αυτά, πρέπει να γίνει ένα μεγάλο γλέντι. "I think there should be a big party after all this. Έχεις την καλοσύνη να ειδοποιήσεις το προσωπικό της κουζίνας;" Would you be so kind as to alert the kitchen staff?"

"Πηγαίνω", είπε κοφτά η καθηγήτρια και κατευθύνθηκε κι εκείνη στην πόρτα, "θα ασχοληθείς εσύ με τον Πότερ και τον Ουέσλι, εντάξει;" "I'm going," the Professor said curtly, and she too headed for the door, "You deal with Potter and Weasley, okay?"

"Ασφαλώς", είπε ο Ντάμπλντορ.

Όταν η καθηγήτρια έφυγε, ο Χάρι και ο Ρον κοίταξαν αβέβαια τον Ντάμπλντορ. When the Professor left, Harry and Ron looked uncertainly at Dumbledore. Τι ακριβώς εννοούσε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ λέγοντας "θα ασχοληθείς εσύ"; Σίγουρα... Σίγουρα όχι ότι θα τους τιμωρήσει... What exactly did Professor McGonagall mean by "you'll deal with it"? I'm sure... Certainly not that she's going to punish them...

"Αν δε με απατά η μνήμη μου, σας είχα προειδοποιήσει ότι θα αποβληθείτε αν συνεχίσετε να παραβιάζετε τους κανονισμούς της σχολής", είπε ο Ντάμπλντορ. "If my memory serves me right, I warned you that you would be expelled if you continued to violate school rules," Dumbledore said. Ο Ρον άνοιξε τρομαγμένος το στόμα. Ron opened his mouth in horror.

"Πράγμα που αποδεικνύει πως ορισμένες φορές, ακόμα και οι πιο σώφρονες από μας, πρέπει να καταπίνουμε τη γλώσσα μας", συνέχισε ο Ντάμπλντορ χαμογελώντας, "Θα απονεμηθεί και στους δυο σας το ειδικό βραβείο εξαιρετικών υπηρεσιών προς τη σχολή και... Χμ... Για να σκεφτώ... Ναι, διακόσιοι βαθμοί από τον καθένα σας για το Γκρίφιντορ". "Which proves that sometimes, even the most sane of us have to swallow our tongues," Dumbledore continued with a smile, "You will both be awarded the special award for outstanding service to the school and... Hmmm... Let me think... Yes, two hundred points from each of you for Gryffindor."

Το πρόσωπό του Ρον έγινε ροζ σαν τα λουλούδια που είχε φτιάξει ο Λόκχαρτ για τη γιορτή του αγίου Βαλεντίνου. Ron's face turned pink like the flowers Lockhart had made for Valentine's Day. Έκλεισε επιτέλους το στόμα του.

"Κάποιος όμως δεν έχει πει κουβέντα για το ρόλο του σ' αυτή την επικίνδυνη περιπέτεια", πρόσθεσε ο Ντάμπλντορ. "But no one has said a word about their role in this dangerous adventure," Dumbledore added. "Πώς κι έτσι σεμνός, Γκιλντρόι;" "How so modest, Guildroy?"

Ο Χάρι αναπήδησε. Είχε ξεχάσει τελείως τον Λόκχαρτ. He had completely forgotten about Lockhart. Γύρισε και τον είδε να στέκεται σε μια γωνιά, χαμογελώντας αφηρημένα. She turned and saw him standing in a corner, smiling absently. Όταν ο Ντάμπλντορ του μίλησε, ο Λόκχαρτ κοίταξε πίσω του να δει σε ποιον απευθυνόταν. When Dumbledore spoke to him, Lockhart looked behind him to see who he was addressing.

"Κύριε διευθυντά", είπε βιαστικά ο Ρον, "είχαμε ένα ατύχημα στην κάμαρα με τα μυστικά. "Sir," Ron said hurriedly, "we had an accident in the secret chamber. Ο καθηγητής Λόκχαρτ..."

"Είμαι καθηγητής;" είπε με κάποια έκπληξη ο Λόκχαρτ. "I'm a professor?" said Lockhart with some surprise. "Για φαντάσου, θα 'μουν άχρηστος, φαντάζομαι". "Guess what, I'd be useless, I guess."

"Πήγε να κάνει ένα ξόρκι μνήμης και το ραβδί οπισθοκρότησε", εξήγησε σιγανά ο Ρον στον Ντάμπλντορ. "He went to do a memory spell and the wand backfired," Ron explained quietly to Dumbledore.

"Τον καημένο", είπε ο Ντάμπλντορ κουνώντας το κεφάλι του και το μακρύ ασημένιο μουστάκι του τρεμούλιασε. "Poor fellow," said Dumbledore, shaking his head, his long silver moustache flickering. "Τρυπήθηκες με το ξίφος σου, Γκιλντρόι;" "Did you pierce yourself with your sword, Guildroy?"

"Ξίφος;" είπε αφηρημένα ο Λόκχαρτ. "Sword?" said Lockhart absently. "Δεν έχω ξίφος. Έχει όμως ο νεαρός". But the young man has". Έδειξε τον Χάρι. He pointed to Harry. "Να σ' το δανείσει αυτός;" "Can he lend it to you?"

"Μπορείς να πας τον καθηγητή Λόκχαρτ στο αναρρωτήριο;" είπε ο Ντάμπλντορ στον Ρον. "Can you take Professor Lockhart to the infirmary?" said Dumbledore to Ron. "Θέλω να μιλήσω λίγο με τον Χάρι".

Ο Ρον συνόδεψε τον Λόκχαρτ έξω από το γραφείο. Φεύγοντας, έριξε ένα βλέμμα όλο περιέργεια στον Ντάμπλντορ και στον Χάρι, ενώ ταυτόχρονα έκλεινε την πόρτα. As he left, he glanced curiously at Dumbledore and Harry, while closing the door. Ο Ντάμπλντορ πλησίασε σε μια καρέκλα δίπλα στη φωτιά.

"Κάθισε, Χάρι", είπε.

Ο Χάρι έσπευσε να κάνει ότι του είπε, με φοβερή αμηχανία. Harry was quick to do as he was told, with terrible embarrassment.

"Πρώτα απ' όλα, Χάρι, θέλω να σε ευχαριστήσω", άρχισε να λέει ο Ντάμπλντορ με μάτια που σπίθιζαν. "First of all, Harry, I want to thank you," Dumbledore began to say with sparkling eyes. "Θα πρέπει να μου έδειξες μεγάλη αφοσίωση όταν ήσουν εκεί κάτω. "You must have shown me a lot of loyalty when you were down there. Ήταν ο μόνος τρόπος για να έρθει κοντά σου ο Φοκς". It was the only way for Fawkes to get close to you."

Χάιδεψε το φοίνικα, ο οποίος είχε κουρνιάσει στα γόνατά του. He stroked the phoenix, which was perched on his knees. Ο Χάρι χαμογέλασε αμήχανα κάτω από το εξεταστικό βλέμμα του Ντάμπλντορ. Harry smiled awkwardly under Dumbledore's scrutinizing gaze.

"Κι έτσι, γνώρισες τον Άντον Χερτ", είπε συλλογισμένος ο Ντάμπλντορ. "And so, you met Anton Hurt," said Dumbledore thoughtfully. "Υποθέτω πως ενδιαφερόταν ζωηρά για σένα..." "I suppose he was keenly interested in you..."

Ξαφνικά ο Χάρι βρήκε το θάρρος να μιλήσει για κάτι που τον βασάνιζε. Suddenly Harry found the courage to talk about something that was bothering him.

"Κύριε διευθυντά... Ο Χερτ είπε ότι του μοιάζω. Ότι υπάρχει ανάμεσά μας μια παράξενη ομοιότητα..."

"Αλήθεια;" είπε ο Ντάμπλντορ κοιτώντας σκεφτικά τον Χάρι κάτω από τα χοντρά ασημένια φρύδια του. "Really?" said Dumbledore, looking thoughtfully at Harry from under his thick silver eyebrows. "Κι εσύ τι λες, Χάρι;" "And what do you think, Harry?"

"Δε νομίζω ότι του μοιάζω!" "I don't think I look like him!" είπε ο Χάρι, πιο δυνατά απ' ότι ήθελε, "Θέλω να πω, εγώ... Εγώ είμαι στο Γκρίφιντορ, εγώ..." Harry said, louder than he meant to, "I mean, I... I'm in Gryffindor, I..."

Κι ύστερα σώπασε, καθώς στην επιφάνεια του μυαλού του είχε έρθει μια υποψία που τον βασάνιζε από καιρό και που την είχε απωθήσει. And then he was silent, for a suspicion had come to the surface of his mind which had long tormented him and which he had repelled.

"Κύριε διευθυντά", είπε μετά από λίγες στιγμές, "το καπέλο της επιλογής μου είχε πει ότι... Ότι θα μεγαλουργούσα στο Σλίθεριν. "Sir," he said after a few moments, "the hat of choice had told me that That I would grow up in Slytherin. Για ένα διάστημα όλοι νόμιζαν πως ήμουνα εγώ ο κληρονόμος του Σλίθεριν, επειδή μιλάω τη γλώσσα των φιδιών..." For a while everyone thought I was Slytherin's heir, because I speak the language of snakes..."

"Μιλάς τη γλώσσα των φιδιών, Χάρι", είπε ήρεμα ο Ντάμπλντορ, "επειδή τη μιλάει ο λόρδος Βόλντεμορτ, ο τελευταίος απόγονος του Σαλαζάρ Σλίθεριν. "You speak the language of snakes, Harry," said Dumbledore calmly, "because it is spoken by Lord Voldemort, the last descendant of Salazar Slytherin. Αν δεν κάνω λάθος, σου μετέδωσε κάποιες από τις δυνάμεις του τη νύχτα που σου έκανε αυτό το σημάδι. If I'm not mistaken, he transferred some of his powers to you the night he gave you that sign. Άθελά του, φυσικά..." Unwittingly, of course..."

"Ο Βόλντεμορτ μου μετέδωσε κάτι δικό του;" ρώτησε κατάπληκτος ο Χάρι. "Did Voldemort give me something of his?" asked Harry, astonished.

"Έτσι φαίνεται", ήταν η απάντηση του Ντάμπλντορ. "It seems so," was Dumbledore's reply.

"Κανονικά λοιπόν θα έπρεπε να βρίσκομαι στο Σλίθεριν", είπε ο Χάρι κοιτώντας απελπισμένος τον Ντάμπλντορ. "So normally I should be in Slytherin," Harry said looking desperately at Dumbledore. "Το καπέλο της επιλογής διέκρινε μέσα μου δυνάμεις του Σλίθεριν και..." "The hat of choice discerned in me the powers of Slytherin and..."

"Και σε τοποθέτησε στο Γκρίφιντορ", είπε ήρεμα ο Ντάμπλντορ. "And he placed you in Gryffindor," Dumbledore said calmly. "Άκουσε, Χάρι. "Listen, Harry. Τυχαίνει να έχεις πολλές από τις ικανότητες που ο Σαλαζάρ Σλίθεριν καμάρωνε στους επίλεκτους μαθητές του: το δικό του σπάνιο χάρισμα, δηλαδή τη γνώση των ερπετικών... Την επινοητικότητα... Την αποφασιστικότητα... Μια κάποια αδιαφορία για τους κανονισμούς", πρόσθεσε και το μουστάκι του τρεμούλιασε πάλι. You happen to have many of the skills that Salazar Slytherin prided himself on in his elite students: his own rare gift, namely his knowledge of reptilian... resourcefulness... Determination... A certain disregard for regulations," he added, his moustache flickering again. "Όμως το καπέλο της επιλογής σε τοποθέτησε στο Γκρίφιντορ. "But the hat of choice placed you in Gryffindor. Και ξέρεις γιατί; Σκέψου". And you know why? Think."

"Ο μόνος λόγος που με τοποθέτησε στο Γκρίφιντορ", είπε αποκαρδιωμένος ο Χάρι, "είναι γιατί του ζήτησα εγώ ο ίδιος να μην πάω στο Σλίθεριν..." "The only reason he put me in Gryffindor," Harry said dejectedly, "is because I asked him myself not to go to Slytherin..."

"Ακριβώς", είπε ο Ντάμπλντορ με ένα πλατύ χαμόγελο. "Να τι σε κάνει διαφορετικό από τον Άντον Χερτ. "Here's what makes you different from Anton Hurt. Είναι οι επιλογές μας, Χάρι, που δείχνουν πολύ πιο ξεκάθαρα από τις ικανότητές μας ποιοι είμαστε πραγματικά". It's our choices, Harry, that show much more clearly than our abilities who we really are."

Ο Χάρι τον άκουγε ασάλευτος, έκπληκτος. Harry listened to him unblinking, surprised.

"Αν θέλεις αποδείξεις, Χάρι, ότι ανήκεις στο Γκρίφιντορ, κοίταξε λίγο πιο προσεκτικά αυτό", είπε στη συνέχεια ο Ντάμπλντορ. "If you want proof, Harry, that you belong to Gryffindor, look a little closer at this," Dumbledore then said.

Και πήρε από το γραφείο της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ το ματωμένο ασημένιο σπαθί και του το έδωσε. And he took from Professor McGonagall's desk the bloody silver sword and gave it to him. Ο Χάρι το στριφογύρισε στα χέρια του κάνοντας τα ρουμπίνια να στραφταλίζουν στο φως. Harry spun it around in his hands, making the rubies squint in the light. Και τότε είδε ένα όνομα σκαλισμένο κάτω ακριβώς από τη λαβή: Γκόντρικ Γκρίφιντορ. And then he saw a name carved right under the handle: Godric Gryffindor.

"Μόνο ένας γνήσιος Γκρίφιντορ θα μπορούσε να το βγάλει από το καπέλο, Χάρι", δήλωσε απλά ο Ντάμπλντορ. "Only a genuine Gryffindor could pull it out of a hat, Harry," Dumbledore said simply.

Για μια στιγμή δε μίλησε κανείς. For a moment no one spoke. Μετά ο Ντάμπλντορ άνοιξε ένα συρτάρι του γραφείου της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ και έβγαλε από μέσα μια πένα κι ένα μπουκάλι μελάνη. Then Dumbledore opened a drawer in Professor McGonagall's desk and took out a pen and a bottle of ink.

"Αυτό που χρειάζεσαι τώρα, Χάρι, είναι φαγητό και ύπνος. "What you need now, Harry, is food and sleep. Σου συστήνω να πας στο γλέντι, ενώ εγώ θα γράψω στο μεταξύ μια επιστολή στο Αζκαμπάν - χρειαζόμαστε το δασοφύλακά μας. I recommend you go to the feast while I write a letter to Azkaban in the meantime - we need our ranger. Πρέπει επίσης να συντάξω μιαν αγγελία για τον Ημερήσιο προφήτη", πρόσθεσε σκεφτικά ο Ντάμπλντορ. I also have to write an advertisement for the Daily Prophet," Dumbledore added thoughtfully. "Χρειαζόμαστε καινούριο καθηγητή άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών. "We need a new Defense Against the Dark Arts professor. Τι κακό κι αυτό! What a shame! Να μη μας φτουράει κανένας!" No one should piss on us!"

Ο Χάρι σηκώθηκε και πήγε στην πόρτα. Όμως, καθώς ετοιμαζόταν να πιάσει το πόμολο, η πόρτα άνοιξε τόσο ορμητικά, που τον πέταξε στον τοίχο. But as he was about to grab the doorknob, the door opened so violently that he was thrown against the wall. Στο κατώφλι στεκόταν ο Λούσιους Μαλφόι, με μια έκφραση οργής στο πρόσωπό του. Standing in the doorway was Lucius Malfoy, with an expression of rage on his face. Και δίπλα του, ζαρωμένος από το φόβο και τυλιγμένος με επιδέσμους, στεκόταν ο Ντόμπι! And beside him, wrinkled with fear and wrapped in bandages, stood Dobby!

"Καλησπέρα, Λούσιους", είπε ευχάριστα ο Ντάμπλντορ. "Good evening, Lucius," said Dumbledore pleasantly.

Ο κύριος Μαλφόι παραλίγο να παρασύρει στο διάβα του τον Χάρι, καθώς προχωρούσε μέσα στο δωμάτιο. Mr. Malfoy almost dragged Harry into his path as he moved through the room. Ο Ντόμπι τον ακολουθούσε κατά πόδας, ζαρωμένος στην άκρη του μανδύα του, με μια έκφραση τρόμου στο πρόσωπό του. Dobby followed at his heels, wrinkled at the edge of his cloak, a look of horror on his face.

"Ώστε γύρισες!" "So you're back!" είπε ο Λούσιους Μαλφόι καρφώνοντας τα ψυχρά μάτια του στον Ντάμπλντορ. Lucius Malfoy said, fixing his cold eyes on Dumbledore. "Το συμβούλιο σε απέπεμψε, αλλά εσύ έκρινες σκόπιμο να επιστρέψεις στο "Χόγκουαρτς"". "The council dismissed you, but you saw fit to return to Hogwarts."

"Ξέρεις, Λούσιους", είπε ο Ντάμπλντορ χαμογελώντας ατάραχα, "σήμερα επικοινώνησαν μαζί μου τα υπόλοιπα έντεκα μέλη του συμβουλίου. "You know, Lucius," Dumbledore said, smiling wryly, "I was contacted today by the other eleven members of the council. Ήταν σαν να έπεσα σε θύελλα από κουκουβάγιες, για να σου πω την αλήθεια. It was like being caught in a storm of owls, to tell you the truth. Είχαν μάθει πως σκοτώθηκε η κόρη του Άρθουρ Ουέσλι και ήθελαν να γυρίσω. They had heard that Arthur Weasley's daughter had been killed and they wanted me to come back. Είπαν πως είμαι ο πλέον ενδεδειγμένος για τη θέση. They said I was the best person for the job. Μου είπαν επίσης κάτι παράξενες ιστορίες. They also told me some strange stories. Οι περισσότεροι από αυτούς λένε ότι συμφώνησαν με την αποπομπή μου επειδή τους απείλησες πως θα καταραστείς την οικογένειά τους". Most of them say they agreed to my dismissal because you threatened to curse their family."