16. Η κάμαρα με τα μυστικά (2) 16. The Chamber of Secrets (2)

Ο Ρον είχε μείνει άναυδος. Ron was stunned. "Κι η κυρία Νόρις;" ψιθύρισε ανυπόμονα. "What about Mrs. Norris?" he whispered impatiently.

Ο Χάρι έστυψε το μυαλό του προσπαθώντας να φανταστεί τη σκηνή τη νύχτα του Χάλοουιν. Harry wracked his brain trying to picture the scene on Halloween night. "Το νερό..." είπε αργόσυρτα, "το νερό που έτρεχε κάτω από την πόρτα στην τουαλέτα της Μυρτιάς. "The water..." she said slowly, "the water that was running under the door in Myrtle's bathroom. Στοιχηματίζω ότι η κυρία Νόρις είδε το βλέμμα του βασιλίσκου να καθρεφτίζεται στο νερό..." I bet Mrs. Norris saw the royal gaze reflected in the water..."

Ξανακοίταξε το χαρτί που κρατούσε. He looked again at the paper he was holding. Όσο το σκεφτόταν, τόσο πιο λογικό του φαινόταν. The more he thought about it, the more reasonable it seemed to him.

"Το λάλημα του πετεινού είναι μοιραίο για κείνον!" "The cock's mistake is fatal for him!" θύμισε στον Ρον. reminded Ron. "Κάποιος σκότωσε τους πετεινούς του Χάγκριντ! "Someone killed Hagrid's roosters! Ο κληρονόμος του Σλίθεριν δεν ήθελε πετεινούς κοντά στο κάστρο όταν θα άνοιγε την κάμαρα! Slytherin's heir did not want roosters near the castle when he was going to open the chamber! Οι αράχνες τρέμουν το βασιλίσκο! The spiders tremble at the basilisk! Όλα ταιριάζουν!" It all fits!"

"Μα πώς κυκλοφορεί στο κάστρο;" είπε ο Ρον. "But how does he get around the castle?" said Ron. "Ένα τόσο μεγάλο φίδι... Δεν μπορεί, κάποιος θα το είχε δει..." "A snake that big... It can't be, someone would have seen it..."

Ο Χάρι όμως έδειξε τη λέξη που είχε γράψει η Ερμιόνη στο κάτω μέρος της σελίδας. But Harry pointed to the word Hermione had written at the bottom of the page.

"Σωλήνες", είπε. "Σωλήνες... Ρον, κυκλοφορεί μέσα από τους σωλήνες των υδραυλικών εγκαταστάσεων! "Pipes... Ron, it's circulating through the plumbing pipes! Άκουγα τη φωνή του μέσα από τους τοίχους..." I could hear his voice through the walls..."

Ο Ρον έπιασε ξαφνικά το μπράτσο του Χάρι. Ron suddenly grabbed Harry's arm. "Η είσοδος της κάμαρας με τα μυστικά" είπε βραχνά. "The entrance to the chamber of secrets," he said hoarsely. "Κι αν είναι στις τουαλέτες; Στις τουαλέτες..."

"Στις τουαλέτες της Μυρτιάς", είπε ο Χάρι.

Η ανακάλυψή τους τους είχε γεμίσει έξαψη. Their discovery had filled them with excitement. Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. They couldn't believe it.

"Αυτό σημαίνει", είπε ο Χάρι, "ότι δεν είμαι ο μόνος ερπετόφωνος στη σχολή. "That means," said Harry, "that I'm not the only reptilian in the school. Είναι και ο κληρονόμος του Σλίθεριν. He is also the heir of Slytherin. Έτσι ελέγχει το βασιλίσκο". So he controls the basilisk."

"Και τώρα τι κάνουμε;" είπε ο Ρον, που τα μάτια του έλαμπαν. "Now what do we do?" said Ron, his eyes shining. "Πάμε κατευθείαν στην καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ;" "Shall we go straight to Professor McGonagall?"

"Πάμε να την περιμένουμε στο γραφείο των καθηγητών", είπε ο Χάρι και σηκώθηκε όρθιος. "Let's go wait for her in the teachers' office," Harry said, standing up. "Σε δέκα λεπτά χτυπάει διάλειμμα". "In ten minutes it's time for the break."

Κατέβηκαν στο ισόγειο. They went down to the ground floor. Επειδή δεν ήθελαν να τους δουν να περιμένουν στο διάδρομο, μπήκαν στο γραφείο των καθηγητών. Because they didn't want to be seen waiting in the hallway, they entered the teachers' office. Ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο με ξύλινη επένδυση στους τοίχους, γεμάτο ξύλινες καρέκλες. It was a large room with wood paneling on the walls, full of wooden chairs. Ο Χάρι και ο Ρον βάλθηκαν να βηματίσουν πάνω-κάτω από την έξαψή τους δεν μπορούσαν να καθίσουν. Harry and Ron paced up and down in their excitement they couldn't sit down.

Αλλά το κουδούνι του διαλείμματος δε χτύπησε ποτέ. But the break bell never rang. Αντί γι' αυτό, στους διαδρόμους αντήχησε η φωνή της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ, μαγικά μεγεθυσμένη. Instead, Professor McGonagall's voice echoed through the corridors, magically magnified.

"Όλοι οι μαθητές να επιστρέψουν αμέσως στους κοιτώνες τους. "All students are to return to their dormitories immediately. Όλοι οι καθηγητές να πάνε στο γραφείο του διδακτικού προσωπικού. All teachers to go to the faculty office. Αμέσως, παρακαλώ".

Ο Χάρι γύρισε και κοίταξε τον Ρον. Harry turned and looked at Ron.

"Κι άλλη επίθεση; Ήταν ανάγκη;" "Another attack? Was it necessary?"

"Τι κάνουμε;" είπε έκπληκτος ο Ρον. "What are we doing?" said Ron, surprised. "Πάμε στον κοιτώνα μας;" "Shall we go to our dormitory?"

"Όχι", είπε ο Χάρι κοιτάζοντας ολόγυρα. "No," Harry said, looking around. Στα αριστερά του υπήρχε μια ντουλάπα με τα πανωφόρια των καθηγητών. To his left was a wardrobe with the teachers' coats. "Θα κρυφτούμε εδώ. "We'll hide here. Να ακούσουμε τι έγινε. Let's hear what happened. Και μετά θα τους πούμε τι έχουμε μάθει". And then we will tell them what we have learned."

Κρύφτηκαν στην ντουλάπα, απ' όπου άκουσαν τα ποδοβολητά εκατοντάδων ατόμων πάνω από τα κεφάλια τους και την πόρτα του γραφείου των καθηγητών να ανοίγει. They hid in the closet, where they heard the stomping of hundreds of people over their heads and the door to the teachers' office opening. Ανάμεσα από τις πτυχές των πανωφοριών, είδαν τους καθηγητές να μπαίνουν. Between the folds of the coats, they saw the professors enter. Άλλοι ήταν σαστισμένοι, άλλοι έντρομοι. Some were bewildered, others terrified. Τέλος μπήκε και η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. Finally, Professor McGonagall joined in.

"Συνέβη κάτι φοβερό", είπε σπάζοντας τη σιωπή που επικρατούσε στο γραφείο των καθηγητών. "Something terrible has happened," he said, breaking the silence in the teachers' office. "Το τέρας απήγαγε μια μαθήτρια. "The monster kidnapped a schoolgirl. Και την πήρε στην κάμαρα με τα μυστικά". And he took her to the chamber of secrets."

Ο καθηγητής Φλίτγουικ έβγαλε ένα τρομαγμένο επιφώνημα. Professor Flitwick gave a startled exclamation. Η καθηγήτρια Σπράουτ έφερε τα χέρια της στο στόμα. Professor Sprout brought her hands to her mouth. Ο Σνέιπ έσφιξε τα δάχτυλά του στην πλάτη μιας καρέκλας και είπε: "Είσαι σίγουρη;" Snape clamped his fingers on the back of a chair and said: "Are you sure?"

"Ο κληρονόμος του Σλίθεριν", είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, η οποία ήταν κατάχλομη, "άφησε άλλο ένα μήνυμα, κάτω από το πρώτο. "Slytherin's heir," said Professor McGonagall, who was overwhelmed, "left another message, underneath the first. "Τα κόκαλά της θα μείνουν για πάντα στη μυστική κάμαρα"". "Her bones will remain forever in the secret chamber."

Ο καθηγητής Φλίτγουικ αναλύθηκε σε δάκρυα. Professor Flitwick broke down in tears.

"Ποια μαθήτρια είναι;" ρώτησε η καθηγήτρια Χουτς, η οποία είχε σωριαστεί αποκαμωμένη σε μια καρέκλα. "Which student is she?" asked Professor Hooch, who was slumped in a chair.

"Η Τζίνι Ουέσλι", είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.

Ο Χάρι ένιωσε τον Ρον να σωριάζεται αθόρυβα δίπλα του στο πάτωμα της ντουλάπας. Harry felt Ron slump quietly beside him on the floor of the closet.

"Αύριο θα στείλουμε όλους τους μαθητές στα σπίτια τους", είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, "Αυτό ήταν το τέλος του "Χόγκουαρτς". Ο Ντάμπλντορ πάντα το έλεγε..."

Η πόρτα του γραφείου των καθηγητών άνοιξε πάλι. The door to the teachers' office opened again. Προς στιγμήν ο Χάρι νόμιζε πως ήταν ο Ντάμπλντορ. For a moment Harry thought he was Dumbledore. Αλλά ήταν ο Λόκχαρτ, όλο χαμόγελα. But it was Lockhart, all smiles.

"Συγγνώμη... Με πήρε ο ύπνος... Συνέβη τίποτα;" "I'm sorry... I fell asleep... Did something happen?"

Δε φάνηκε να προσέχει ότι όλοι οι άλλοι καθηγητές τον κοιτούσαν με βλέμμα σχεδόν μίσους. He didn't seem to notice that all the other professors were looking at him with a look of almost hatred.

Ο Σνέιπ έκανε ένα βήμα μπροστά. Snape took a step forward. "Ο άνθρωπός μας", είπε. "Our man," he said. "Ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή. "The right person, at the right time. Το τέρας απήγαγε μια μαθήτρια, Λόκχαρτ. The monster kidnapped a schoolgirl, Lockhart. Την πήρε στην κάμαρα με τα μυστικά. He took her to the chamber of secrets. Επιτέλους ήρθε η ώρα να δράσεις". The time has finally come to act."

Ο Λόκχαρτ άσπρισε σαν το χαρτί. Lockhart went white as a sheet.

"Έχει δίκιο, Γκιλντρόι", είπε η καθηγήτρια Σπράουτ. "He's right, Guildroy," Professor Sprout said. "Εσύ δεν έλεγες χθες το βράδυ πως ήξερες από την αρχή πού είναι η είσοδος της κάμαρας με τα μυστικά;" "Didn't you say last night that you knew all along where the entrance to the chamber of secrets was?"

"Ε... Να σας πω..." τραύλισε ο Λόκχαρτ. "Well... I'll tell you what..." stammered Lockhart.

"Και δε μου είπες πως ήξερες τι κρύβεται μέσα;" πρόσθεσε ο καθηγητής Φλίτγουικ. "And you didn't tell me you knew what was inside?" Professor Flitwick added.

"Α... Αλήθεια; Δε... Δε θυμάμαι..." τραύλισε ο Λόκχαρτ. "Α... Really? I don't... I don't remember..." stammered Lockhart.

"Εγώ θυμάμαι πολύ καλά ότι μου είπες πως λυπάσαι που δεν πρόλαβες να κανονίσεις το τέρας πριν συλληφθεί ο Χάγκριντ", είπε ο Σνέιπ. "I remember very well that you told me you were sorry you didn't get to take care of the monster before Hagrid was captured," Snape said. "Δεν είπες πως οι χειρισμοί της όλης υπόθεσης ήταν λανθασμένοι κι ότι έπρεπε να σ' την αναθέσουμε εξαρχής εν λευκώ;" "Didn't you say that the handling of the whole affair was wrong and that we should have given it to you in blank from the start?"

Ο Λόκχαρτ κοίταξε τα ανέκφραστα πρόσωπα των συναδέλφων του. Lockhart looked at the expressionless faces of his colleagues. "Μα ειλικρινά εγώ ποτέ δεν... Πρόκειται προφανώς περί παρανόησης..." "But honestly I never... It's obviously a misunderstanding..."

"Σου αναθέτουμε την υπόθεση τώρα, Γκιλντρόι", παρενέβη η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. "We're assigning you the case now, Guildroy," Professor McGonagall interjected. "Απόψε είναι η καταλληλότερη ώρα. "Tonight is the most appropriate time. Θα φροντίσουμε να μην μπερδευτεί κανένας στα πόδια σου. We'll make sure no one gets in your way. ** 297 ** Θα αντιμετωπίσεις μόνος σου το τέρας. You will face the monster alone. Επιτέλους θα χειριστείς την υπόθεση εν λευκώ". You're finally going to handle this case in the open."

Ο Λόκχαρτ κοίταξε απελπισμένος γύρω του, αλλά κανείς δεν έσπευσε να τον "σώσει" από το καθήκον που μόλις του είχαν αναθέσει. Lockhart looked around desperately, but no one rushed to "rescue" him from the task he had just been assigned. Τώρα πια δεν ήταν όμορφος. Now he was no longer handsome. Τα χείλη του έτρεμαν και τώρα που το αστραφτερό χαμόγελό του είχε σβήσει, το πιγούνι του φάνταζε μικρό κι αδύναμο. His lips were trembling and now that his bright smile had faded, his chin seemed small and weak.

"Πο... Πολύ καλά", είπε. "Wha... Very well," he said. "Πάω στο γραφείο μου... Να ... Να ετοιμαστώ". "I'm going to my office. To... Get ready."

Και βγήκε από το δωμάτιο. And he went out of the room.

"Ωραία", είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, που τα ρουθούνια της πετάριζαν, "τον ξεφορτωθήκαμε. "Good," said Professor McGonagall, her nostrils flaring, "we got rid of him. Οι επικεφαλής των κοιτώνων θα ενημερώσουν τους μαθητές γι' αυτό που έγινε. The dorm leaders will inform the students about what happened. Πείτε τους ότι αύριο πρωί πρωί επιστρέφουν με το Χόγκουαρτς Εξπρές στα σπίτια τους. Tell them they're going home on the Hogwarts Express first thing tomorrow morning. Οι υπόλοιποι, παρακαλώ, φροντίστε να μη βγει κανένας μαθητής από τους κοιτώνες". The rest of you, please make sure that no students leave the dormitories."

Οι καθηγητές έφυγαν ένας ένας. The teachers left one by one.

** 5/18** Ήταν η χειρότερη μέρα στη ζωή του Χάρι. It was the worst day of Harry's life. Εκείνος, ο Ρον, ο Φρεντ και ο Τζορτζ κάθονταν μαζί σε μια γωνιά της αίθουσας αναψυχής του Γκρίφιντορ, βουβοί από τη θλίψη. He, Ron, Fred and George sat together in a corner of the Gryffindor recreation room, mute with grief. Ο Πέρσι δεν ήταν εκεί. Είχε πάει να στείλει μήνυμα με την κουκουβάγια στους γονείς του και μετά κλείστηκε στο δωμάτιό του. He had gone to text the owl to his parents and then locked himself in his room.

Το απόγευμα προχωρούσε αργά, πολύ αργά. The afternoon progressed slowly, very slowly. Οι ώρες δεν κυλούσαν με τίποτα. The hours were not passing by at all. Η αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ ποτέ δεν ήταν τόσο ήσυχη, αν και γεμάτη από παιδιά. Gryffindor's recreation hall has never been so quiet, although it is full of children. Το ηλιοβασίλεμα ο Φρεντ και ο Τζορτζ πήγαν για ύπνο, γιατί δεν άντεχαν να κάθονται έτσι άπρακτοι. At sunset Fred and George went to bed, for they could not bear to sit idle like that.

"Κάτι ήξερε, Χάρι", είπε ο Ρον. "He knew something, Harry," Ron said. Ήταν η πρώτη φορά που μιλούσε από την ώρα που είχε λιποθυμήσει μέσα στην ντουλάπα. It was the first time he had spoken since he had passed out in the closet. "Γι' αυτό την άρπαξε το τέρας. "That's why the monster grabbed her. Κάτι που δεν είχε καμιά σχέση με τις βλακείες του Πέρσι. Something that had nothing to do with Percy's bullshit. Είχε ανακαλύψει κάτι για την κάμαρα με τα μυστικά. He had discovered something about the chamber of secrets. Γι' αυτό ήταν τόσο..." Έτριψε δυνατά τα μάτια του. That's why it was so..." He rubbed his eyes hard. ** 298 **"Θέλω να πω, το αίμα της ήταν ανόθευτο. "I mean, her blood was unadulterated. Άλλος ήταν λοιπόν ο λόγος". So the reason was different."

Ο Χάρι έβλεπε τον ήλιο που βούλιαζε, πυρακτωμένος, κάτω από τον ορίζοντα. Harry watched the sun sinking, glowing, below the horizon. Ποτέ στη ζωή του δεν είχε νιώσει τόσο άσχημα. He had never felt so bad in his life. Αχ και να μπορούσε να κάνει κάτι, οτιδήποτε. Oh, if only he could do something, anything.

"Χάρι", είπε ο Ρον, "υπάρχει πιθανότητα να μην είναι... Ξέρεις..." "Harry," Ron said, "there's a chance that it's not You know..."

Ο Χάρι δεν ήξερε τι να πει. Harry didn't know what to say. Του φαινόταν τελείως απίθανο να είναι ζωντανή η Τζίνι. It seemed to him completely unlikely that Jeannie was alive.

"Ξέρεις κάτι;" είπε ο Ρον. "You know what?" said Ron. "Νομίζω ότι πρέπει να πάμε να δούμε τον Λόκχαρτ, να του πούμε όσα ξέρουμε, θα προσπαθήσει να μπει στην κάμαρα. "I think we should go see Lockhart, tell him everything we know, he'll try to get into the chamber. Να του πούμε πού πιστεύουμε πως είναι και ότι μέσα βρίσκεται ένας βασιλίσκος". To tell him where we think it is and that there is a basilisk inside."

Ο Χάρι συμφώνησε, επειδή κι ο ίδιος δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα καλύτερα και ήθελε οπωσδήποτε να κάνει κάτι. Harry agreed, because he himself couldn't think of anything better and he really wanted to do something. Τα παιδιά του Γκρίφιντορ ήταν τόσο στενοχωρημένα με αυτό που συνέβη στους Ουέσλι, ώστε κανείς δεν προσπάθησε να τους σταματήσει όταν σηκώθηκαν, διέσχισαν την αίθουσα αναψυχής και βγήκαν από την τρύπα του πορτρέτου. The Gryffindor children were so distressed by what happened to the Weasleys that no one tried to stop them when they got up, crossed the recreation room and came out of the portrait hole.

Είχε σκοτεινιάσει όταν έφτασαν στο γραφείο του Λόκχαρτ. Μέσα επικρατούσε οργασμός δραστηριότητας. Inside there was a flurry of activity. Ακούγονταν γδούποι, τριξίματα και βιαστικά βήματα. There were thumps, creaks and hurried footsteps. Ο Χάρι χτύπησε την πόρτα και ξαφνικά επικράτησε σιωπή μέσα. Harry knocked on the door and suddenly there was silence inside. Μετά η πόρτα άνοιξε μια χαραμάδα και το κεφάλι του Λόκχαρτ πρόβαλε λίγο. Then the door opened a crack and Lockhart's head poked out a little.

"Α... Κύριε Πότερ... Κύριε Ουέσλι..." είπε ανοίγοντας λίγο πιο πολύ την πόρτα. "Έχω δουλειά αυτή τη στιγμή. "I'm busy right now. Να είστε σύντομοι, παρακαλώ..." Be brief, please..."

"Κύριε καθηγητά, ήρθαμε να σας δώσουμε κάποιες πληροφορίες", είπε ο Χάρι, "που πιστεύουμε ότι θα σας φανούν χρήσιμες". "Professor, we have come to give you some information," said Harry, "which we think you will find useful."

"Ε... Καλά... Δεν ήταν ανάγκη..." Το μικρό τμήμα του προσώπου του Λόκχαρτ που φαινόταν από το στενό άνοιγμα της πόρτας, έδειχνε πως ήταν πάρα πολύ αμήχανος, "θέλω να πω... Καλά... Εντάξει". "Ε... Well... You didn't have to..." The small part of Lockhart's face that was visible through the narrow doorway showed that he was very, very embarrassed, "I mean... Well... Okay."

Τελικά άνοιξε την πόρτα και τα δυο παιδιά μπήκαν μέσα στο γραφείο. Ήταν σχεδόν άδειο. Μόνο δυο μεγάλα μπαούλα ήταν ανοιγμένα στο πάτωμα. Μέσα στο ένα ήταν διπλωμένοι βιαστικά μανδύες σκουροπράσινοι, λιλά, μπλε. Inside one were hastily folded cloaks of dark green, lilac, blue. Στο άλλο ήταν ριγμένα φύρδην μίγδην βιβλία. In the other one were books thrown in a row. Οι φωτογραφίες που κάλυπταν τους τοίχους ήταν στριμωγμένες τώρα σε κούτες πάνω στο γραφείο. The photos that covered the walls were now crammed into boxes on the desk.

"Μας φεύγετε;" ρώτησε ο Χάρι. "Are you leaving us?" asked Harry.

"Ε... Ναι", είπε ο Λόκχαρτ ενώ ταυτόχρονα ξεκολλούσε από την πόρτα μια αφίσα του εαυτού του σε φυσικό μέγεθος και την τύλιγε σε ρολό. "Uh... Yeah," Lockhart said while simultaneously peeling a life-size poster of himself off the door and rolling it up. "Με κάλεσαν κατεπειγόντως... Είναι μεγάλη ανάγκη... Πρέπει να πάω οπωσδήποτε..." "I was urgently summoned... It is a great need... I have to go..."

"Και η αδελφή μου;" ρώτησε απότομα ο Ρον. "What about my sister?" asked Ron abruptly.

"Όσο γι' αυτό... Δυστυχώς..." είπε ο Λόκχαρτ, αποφεύγοντας να τον κοιτάξει στα μάτια, ενώ άνοιγε ένα συρτάρι και άδειαζε το περιεχόμενό του σε ένα σακίδιο. "As for that... Unfortunately..." Lockhart said, avoiding looking him in the eye as he opened a drawer and emptied its contents into a backpack. "Λυπάμαι, ειλικρινά..." "I'm sorry, honestly..."

"Είσαστε ο καθηγητής της άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών! "You are the professor of defense against the dark arts! ", είπε ο Χάρι. "Δεν μπορείτε να φύγετε τώρα, με τα σημεία και τέρατα που γίνονται εδώ!" "You can't leave now, with the signs and monsters going on here!"

"Οφείλω να ομολογήσω... Όταν δέχτηκα τη θέση..." τραύλισε ο Λόκχαρτ τοποθετώντας τις κάλτσες του πάνω από τους μανδύες, "κανείς δε μου είπε ότι μέρος των καθηκόντων μου... Ποτέ δεν περίμενα..." "I must confess... When I accepted the position..." stammered Lockhart, placing his socks over his cloaks, "no one told me that part of my duties I never expected..."

"Εννοείτε ότι το βάζετε στα πόδια;" αναφώνησε δύσπιστα ο Χάρι. "You mean you're running away?" exclaimed Harry incredulously. "Παρά τους άθλους που περιγράφετε στα βιβλία σας;" "Despite the feats you describe in your books?"

"Τα βιβλία μας παραπλανούν καμιά φορά", είπε διπλωματικά ο Λόκχαρτ. "Books mislead us sometimes," Lockhart said diplomatically.

"Μα εσείς τα γράψατε!" "But you wrote them!" φώναξε ο Χάρι.

** 300 ** "Καλό μου παιδί", είπε ο Λόκχαρτ στυλώνοντας το κορμί του, ενώ ταυτόχρονα κοιτούσε συνοφρυωμένος τον Χάρι. "My good boy," Lockhart said, stroking his body while frowning at Harry. "Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει. "Put your mind to work. Τα βιβλία μου δε θα πουλούσαν ούτε τα μισά αντίτυπα αν ο κόσμος δεν πίστευε ότι τα έκανα όλα αυτά. My books wouldn't sell half the copies if people didn't think I was doing all this. Ποιος θέλει να διαβάσει για ένα γέρο και άσχημο Αρμένη μάγο, έστω κι αν έσωσε ένα χωριό από τους λυκάνθρωπους; Η φάτσα του θα ήταν αίσχος στο εξώφυλλο. Who wants to read about an old and ugly Armenian wizard, even though he saved a village from werewolves? His face would be a disgrace on the cover. Για να μην αναφέρω το ντύσιμό του, που ήταν φρικαλέο. Not to mention his outfit, which was horrendous. Και η μάγισσα που εξαφάνισε τη νεράιδα Μπάντον είχε μουστάκι στο πάνω χείλι της. And the witch who vanished the fairy Banton had a moustache on her upper lip. Θέλω να πω... Μην τρελαθούμε τώρα..." I mean... Let's not get crazy now..."

**5/23**. "Ώστε σφετεριστήκατε τα κατορθώματα άλλων;" είπε δύσπιστα ο Χάρι. "So you have usurped the achievements of others?" said Harry incredulously.

"Χάρι, Χάρι", είπε ο Λόκχαρτ, κουνώντας ανυπόμονα το κεφάλι, "δεν είναι τόσο απλό. "Harry, Harry," said Lockhart, shaking his head impatiently, "it's not that simple. Εργάστηκα σκληρά. I worked hard. Έπρεπε να βρω όλους αυτούς τους ανθρώπους. I had to find all these people. Να τους ρωτήσω πώς ακριβώς έκαναν αυτό που έκαναν. To ask them exactly how they did what they did. Μετά να τους κάνω ένα ξόρκι που σβήνει τη μνήμη, για να ξεχάσουν ότι το έκαναν. Then cast a memory-erasing spell to make them forget they did it. Αν είμαι καλός σε κάτι, αυτό είναι τα ξόρκια μνήμης. If I'm good at anything, it's memory spells. Εργάστηκα σκληρά, Χάρι. Τι φαντάζεσαι, πως ένας ήρωας υπογράφει μόνο αυτόγραφα και ποζάρει για φωτογραφίες; Αν θες να γίνεις διάσημος, απαιτούνται θυσίες και σκληρή δουλειά". What do you imagine, that a hero only signs autographs and poses for pictures? If you want to be famous, it takes sacrifice and hard work."

Έκλεισε με πάταγο τα μπαούλα και τα κλείδωσε. He closed the trunks with a bang and locked them. "Για να δούμε", είπε. "Let's see," he said. "Τα μάζεψα όλα, θαρρώ. "I got it all together, I guess. Ναι. Μόνο ένα μένει". Only one remains." Τράβηξε το ραβδί του και τους σημάδεψε. He drew his wand and pointed it at them. "Λυπάμαι πολύ, παιδιά, αλλά πρέπει να κάνω και σ' εσάς ένα ξόρκι για τη μνήμη. Δεν μπορώ να σας επιτρέψω να αποκαλύψετε τα μυστικά μου. I cannot allow you to reveal my secrets. Θα πάψουν να πουλιούνται τα βιβλία μου..." My books will stop selling..."

Ο Χάρι τράβηξε με μια αστραπιαία κίνηση το ραβδί του. Harry drew his wand in a lightning-like motion. Και πριν ο Λόκχαρτ προλάβει να σηκώσει το δικό του, φώναξε: "Αφοπλίσιους!" And before Lockhart could raise his, he shouted: "Disarm!"

Ο Λόκχαρτ τινάχτηκε πίσω κι έπεσε πάνω στα μπαούλα του. Lockhart jerked back and fell on his trunks. Το ραβδί του τινάχτηκε στον αέρα. His wand was blown up. Ο Ρον το έπιασε και το πέταξε από το παράθυρο. Ron caught it and threw it out the window.

"Δεν έπρεπε να αφήσετε τον Σνέιπ να μας μάθει αυτό το κόλπο", είπε θυμωμένος ο Χάρι, παραμερίζοντας με μια κλοτσιά το ένα από τα μπαούλα του Λόκχαρτ. "You shouldn't have let Snape teach us that trick," Harry said angrily, kicking aside one of Lockhart's trunks with a kick.

** 301 ** Ο Λόκχαρτ τον κοιτούσε τρέμοντας από το φόβο. Lockhart looked at him, trembling with fear. Ο Χάρι τον σημάδευε ακόμα με το ραβδί του. Harry was still pointing his wand at him.

"Τι θέλετε να κάνω;" ρώτησε ξεψυχισμένα ο Λόκχαρτ. "What do you want me to do?" asked Lockhart breathlessly. "Δεν ξέρω πού είναι η κάμαρα με τα μυστικά. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα". I can't do anything."

"Είσαι τυχερός", είπε ο Χάρι βοηθώντας τον Λόκχαρτ να σταθεί στα πόδια του και κρατώντας τον σε απόσταση με το μαγικό ραβδί του. "You're lucky," Harry said, helping Lockhart to his feet and holding him at a distance with his magic wand. "Ξέρουμε εμείς πού είναι. "We know where it is. Και τι είναι μέσα. Πάμε".

Οδήγησαν τον Λόκχαρτ στις τουαλέτες της Μυρτιάς. Τον άφησαν να μπει πρώτος. They let him in first. Ο Χάρι είδε με μεγάλη ευχαρίστηση ότι έτρεμε. Harry was delighted to see that he was shaking. Στη συνέχεια μπήκαν κι ο Χάρι με τον Ρον. Then Harry and Ron came in. Η Μυρτιά καθόταν στο καζανάκι του τελευταίου καμπινέ. Myrtle was sitting on the flush of the last toilet.