#012: Αρχαίοι πολιτισμοί, 21 χώρες και 17 γλώσσες, συναισθηματικές παγίδες, αιτίες δυστυχίας.
(Χαλαρή μουσική καφετέριας)
Από μικρός είχα διάφορα, ας πούμε, όνειρα τα οποία ήθελα να τα κυνηγήσω.
Ένα από αυτά ήταν ότι ήθελα να γίνω... να ασχοληθώ με πανεπιστήμιο, να γίνω κάτι που να σχετίζεται με αρχαιότητες.
Αρχαίους πολιτισμούς και τέτοια πράγματα που μου άρεσαν από πάρα πολύ μικρό, από πάρα πολύ μικρή ηλικία.
Όσο μεγάλωνα άρχισαν να αλλάζουνε κάποια πράγματα στα σχέδιά μου και σε οτιδήποτε από όλα αυτά αλλά αυτό έμεινε σταθερό.
Οι αρχαίοι πολιτισμοί πάντα μου άρεσαν.
Ξεκινούσα να μαθαίνω αρχαίες γλώσσες ήδη από μικρός.
Είχα παραγγείλει βιβλία - επειδή όταν είχα μάθει τα Αγγλικά και τα είχα πιο φρέσκα από τα υπόλοιπα - παρήγγελνα βιβλία με γραμματικές από αρχαίες γλώσσες
της Ανατολής για να μπορέσω να τις μάθω και να μπορώ να διαβάζω επιγραφές, αρχαίες πινακίδες και όλα τα σχετικά.
Γενικά η αγάπη για τη γνώση, για το διάβασμα, για τους αρχαίους πολιτισμούς, όλα αυτά, είναι από τα λίγα πράγματα που δεν άλλαξε ποτέ όσο μεγάλωνα.
Δηλαδή έχω δει άλλα πράγματα να αλλάζουν γενικότερα, αυτό έμενε σταθερό.
Μου άρεσαν γενικότερα τα ταξίδια αλλά δε το 'χα σκεφτεί μέχρι τότε να αρχίσω να ταξιδεύω από μέρος σε μέρος και διάφορα τέτοια
Μπαίνω στη σχολή, Θεολογική. Η Θεολογική ήταν από τις καλύτερες σχολές για να κάνεις ταξίδια.
Είχε καθιερωμένες εκδρομές κάθε χρόνο στην Κωνσταντινούπολη
και κάθε χρόνο επίσης... πήγαμε μία 7ήμερη εκδρομή στην Ιταλία,
μας πήγανε Ρώμη, Βατικανό, μαζί με τους καθηγητές μας δείξανε κιόλας και τα υπόγεια που δε τα δείχνεις και εύκολα δηλαδή σε άλλους.
Μας δείξανε τα υπόγεια του Βατικανού επειδή ήταν με καθηγητές οργανωμένη εκδρομή από τη Θεολογική.
Τον επόμενο χρόνο έγινε ταξίδι στην Αίγυπτο. Πάλι από την Θεολογική σχολή.
Και ακριβώς επειδή ήταν διοργανωμένο από τη Θεολογική σχολή και γινόταν σε συνδυασμό με Πατριαρχεία και με διάφορες εκκλησίες
πάντα τα ταξίδια αυτά βγαίνανε πολύ πιο φτηνά στην τιμή.
Και έτσι σιγά-σιγά άρχισαν να μαζεύονται ταξίδια και να αντιλαμβάνομαι εγώ ακόμη περισσότερο ότι θέλω να δω τα πάντα.
Ξέρω ότι δεν έχω χρόνο να δω τα πάντα. Γιατί ξέρω ότι αναγκαστικά
περνάνε τα χρόνια, οι δυνάμεις όσο περνάνε τα χρόνια ελαττώνονται,
δε ξέρω τι μου ξημερώνει αύριο, μπορεί να ΄χω 2 μέρες ακόμα ζωής, δε μπορεί κανένας να μου πει, ας πούμε, ότι έχω περισσότερο με σιγουριά.
Οπότε όσο ζω θέλω να ταξιδεύω. Δε θέλω να χάνω ευκαιρίες για ταξίδια.
Και προτιμώ να πηγαίνω σε καινούρια μέρη από το να πηγαίνω ξανά στα ίδια και στα ίδια. Ακόμα και να μου άρεσε κάτι.
Μόλις είδα και με άλλους καθηγητές μου που μου λέγανε ότι υπάρχουν υποτροφίες για αυτό το μέρος, για το τάδε μέρος και τα σχετικά,
μόλις είδα το τι μπορώ να κάνω
με το βιογραφικό το οποίο είχα μαζέψει και το ότι μπορώ να παίρνω υποτροφίες για να πηγαίνω σε ένα σωρό άλλα μέρη,
γιατί υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα, άπειρα προγράμματα υπάρχουνε αν γνωρίζει κανένας,
εκεί μου έγινε ένα «κλικ»
και λέω ότι «θέλω να ταξιδέψω».
Οπότε άρχισα να γυρίζω από μέρη σε μέρη.
Από διάφορες υποτροφίες είχα μαζέψει κάποια χρήματα. Ήθελα να τα αφιερώσω σε ένα ταξίδι το οποίο να 'ναι διαφορετικό απ' όσα έχω δει στην Ευρώπη.
Έτυχε ο ένας ο φίλος μου, με τον οποίον
είχαμε ζήσει ωραία πράγματα μαζί, έγινε δεκτός σε ένα πρόγραμμα στην Ιαπωνία.
Είχε δηλώσει, νόμιζε ότι δε θα τον παίρνανε κιόλας, δήλωσε, είπε δεν έχει κάτι να χάσει, τον πήρανε τελικά
και με προσκάλεσε να με φιλοξενήσει. Και δε το μετάνιωσα. Πήγα Ιαπωνία, άραξα εκεί ένα μήνα,
γύρισα όλο το νησί, από πάνω μέχρι κάτω. Η Ιαπωνία είναι από τις χώρες που θα μπορούσα άνετα να ξαναπάω εκεί
παρότι η φιλοσοφία μου είναι να πηγαίνω και να δίνω χρήματα σε καινούρια μέρη και όχι να πηγαίνω ξανά στα ίδια
αλλά θα μπορούσα να ξαναπάω Ιαπωνία, ήτανε φοβερή χώρα, λατρεμένη.
Και μετά πηγαίνουμε στα πιο πρόσφατα ταξίδια
τα οποία ήτανε λίγο περίεργα.
Ήρθανε όλα από τη μια στιγμή στην άλλη.
Μόλις ήρθα από την Ιαπωνία, προκηρύχθηκε μία θέση για μαθήματα σύγχρονων Εβραϊκών στη Θεολογική σχολή
που θα 'τανε τζάμπα να τα παρακολουθήσει κάποιος δηλαδή και μου είπανε ότι η καθηγήτρια θα ήτανε πολύ καλή.
Ε, δεν είχα τίποτα να χάσω, οπότε λέω «γιατί όχι;»
Πηγαίνω εκεί, η καθηγήτρια ήταν φοβερή και μου λέει κιόλας, επειδή της αρέσει να βοηθάει και κόσμο,
ότι γιατί δε σκέφτομαι να πάω στο Ισραήλ
να σπουδάσω εκεί, να πάω και να κάνω δουλειά εκεί.
Έτσι μου μίλησε για τις υποτροφίες που δίνει το κράτος του Ισραήλ κάθε χρόνο.
Υποτροφίες έρευνας, διδάκτωρες και τα σχετικά.
Σκέφτηκα να πάω πρώτα Erasmus στο Ισραήλ, να βελτιώσω και να εξασκήσω λίγο τις γλώσσες, τα σύγχρονα Εβραϊκά και τα Αγγλικά βέβαια.
Και μετά αφού θα έχω ετοιμαστεί καλύτερα, αν πάρω την υποτροφία από το Ισραήλ, συνεχίζω και πηγαίνω στην Ιερουσαλήμ.
Τελικά την υποτροφία την πήρα, θα πάω για άλλους 8 μήνες στο Ισραήλ, στα Ιεροσόλυμα.
Αρχαίες γλώσσες όπως αρχαία Βαβυλωνιακά, αρχαία Αραμαϊκά, αρχαία Εβραϊκά και θα συνεχίσω και τα σύγχρονα Εβραϊκά ένα ακόμα επίπεδο παραπάνω.
Μέχρι τέλη Μαΐου, αρχές Ιούνη ήμουν στη Haifa. Τώρα, το Σεπτέμβρη, θα ξαναπάω στην Ιερουσαλήμ
και έψαχνα να βρω έναν τρόπο για να καλύψω το ενδιάμεσο γιατί δεν ήθελα να επιστρέψω Ελλάδα.
Η ίδια καθηγήτρια των Εβραϊκών μου είχε πει, γιατί και αυτή ψάχνει διάφορα προγράμματα με γλώσσες και όλα τα σχετικά, summer schools, διάφορα τέτοια,
και μου είχε πει ότι υπάρχουν διάφορα προγράμματα και στην Αφρική για να μάθεις, για παράδειγμα, Swahili στην Κένυα.
Και λέω «Ενδιαφέρον είναι, μ' αρέσουν οι γλώσσες, λατρεύω να μαθαίνω ξένες γλώσσες» οπότε λέω «Γιατί να μη το ψάξω;»
Το 'ψαξα, βρήκα ότι όντως μπορούσα να πάω εκεί για ένα μήνα και να πάρω και το πτυχίο,
οπότε έκανα γρήγορα τα χαρτιά, το έκλεισα. Ιούλιος: Κένυα!
Μου μένουνε δύο μήνες να καλύψω. Ο Αύγουστος και ο Ιούνιος, αμέσως μετά το Ισραήλ.
Μιλάω με έναν καθηγητή στη Θεολογική και του λέω ότι θα πάω στην Κένυα.
Μου λέει «Α, εντάξει, ωραία, εκεί στην Αφρική έχουμε και δικούς μας ανθρώπους από εκκλησία, από τέτοια πράγματα, μπορούν να σε φιλοξενήσουνε»
«Έχουμε και στη Μαδαγασκάρη». Λέω 'γω «Μαδαγασκάρη; Γιατί όχι;»
Έστειλα κατευθείαν στη Μαδαγασκάρη. Μου απάντησαν λίγο πριν φύγω για το Ισραήλ και μου λένε ότι με δέχτηκαν.
Τους βόλευε περισσότερο ο Ιούνιος. Κανένα πρόβλημα, έκλεισε και ο Ιούνιος, Μαδαγασκάρη.
Πήγαινα εκεί να μάθω τη γλώσσα, τα Malagasy, που είναι η γλώσσα τους και να βοηθήσω σε κάποια θεολογικά σεμινάρια που ήθελαν να τους κάνω,
να βοηθήσω σε διάφορες δουλειές άλλες που χρειαζόταν ανθρώπινο δυναμικό. Αμέσως μετά από εκεί πήγα Κένυα.
Δηλαδή πήγα Ισραήλ, Μαδαγασκάρη, από Μαδαγασκάρη Κένυα, από Κένυα ήρθα τώρα εδώ γιατί δεν κατάφερα να καλύψω τον Αύγουστο.
Επειδή έχω γεμίσει από άπλυτα και όλα τα σχετικά, εντάξει, έλειψε λίγο το πλυντήριο της μανούλας.
Εντάξει, λίγο και το σπιτικό φαγητό.
Λίγο σιδέρωμα, σιδερωμένα ρούχα, λίγο...κάτι. Γενικά δε θέλω να χάνω ευκαιρίες για ταξίδια.
Και τώρα επειδή έχω και τις υποτροφίες, είμαι κομπλέ. Δηλαδή γιατί και από προηγούμενες υποτροφίες έχω κάνει καλά κράτη, ας πούμε
και οικονομία για να μου μείνουνε λεφτά.
Έχω ταξιδέψει σε 21 χώρες μέχρι στιγμής, έχω ασχοληθεί με 17 γλώσσες διαφορετικές και το όλο το στοίχημα
και δε θα πεθάνω μέχρι να το καταφέρω είναι να ξεπεράσω την ηλικία μου σε γλώσσες που θα έχω μάθει και σε μέρη που θα έχω επισκεφτεί.
Θέλω δηλαδή 30 θα 'μαι; 31 γλώσσες θέλω να ξέρω και 31 μέρη να έχω επισκεφτεί. 40 θα 'μαι; Στα 41.
Δε θα πεθάνω μέχρι να ξεπεράσω την ηλικία μου σε γλώσσες και σε χώρες που θα επισκεφτώ.
Όσα μου έχουν μάθει τα ταξίδια δε μου τα 'χει μάθει και δε μπορείς να τα μάθεις ούτε σε βιβλία ούτε σε τίποτα.
Είναι σα να διαβάζεις βιβλία για το σεξ και προσπαθείς, πώς το λένε, να μάθεις για το πώς γίνεται το σεξ. Εάν δε κάνεις, δε μπορείς να μάθεις τίποτα από τα βιβλία.
Κάπως έτσι είναι και τα ταξίδια. Κάθε ταξίδι έχει κάτι να σου δώσει.
Τυχαία να το έχεις κάνει, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς τίποτα, κάτι θα σου μάθει.
Η μητέρα μου φοβάται πάρα πολύ γενικότερα τα ταξίδια, φοβάται και τα αεροπλάνα, φοβάται τα πάντα.
Παρότι θέλει και χαίρεται που ταξιδεύω, που ανεβάζω φωτογραφίες, που τους ταξιδεύω όλους σε διαφορετικά μέρη έτσι λίγο
έστω και με τις φωτογραφίες, με τα βίντεο που ανεβάζω, με θέλει κοντά της και μου το λέει.
Ο πατέρας μου είναι πιο χαλαρά, λέει ας πούμε «Άσ' το παιδί να ταξιδέψει, να γυρίσει μέρη» και τα σχετικά.
Η δικιά μου πλευρά είναι ίσως λίγο πιο σκληρή. Ζω τη ζωή μου ως η μοναδική ζωή που έχω και η ζωή η οποία ανήκει σε εμένα.
Δεν ανήκει ούτε στους γονείς μου, ούτε στους φίλους μου, ούτε στις κοπέλες μου.
Πράγμα που σημαίνει ότι ό,τι είναι να κάνω θα πρέπει να το κάνω τώρα χωρίς να λαμβάνω υπόψιν
το τι θα θέλαν να κάνω οι γονείς μου στη ζωή μου, οι φίλοι μου και τα σχετικά.
Δε πρόκειται για κανένα άτομο στον κόσμο να παρατούσα τα ταξίδια.
Δηλαδή για καμιά κοπέλα στον κόσμο, για κανένα γονιό, για τους φόβους τους... Και πολλές φορές πιστεύω ότι
οι γονείς, συγγενείς, φίλοι, πολλές φορές είναι οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας.
Γιατί; Γιατί αν ξέρεις ότι κάποιος δε σε χωνεύει, σε μισεί, ξέρεις ότι από αυτόν μπορείς να περιμένεις να σε βλάψει και μπορείς να πάρεις αντίμετρα.
Αλλά από αυτούς που σ' αγαπάνε δε περιμένεις να σε βλάψουνε. Γιατί πολλές φορές σε βλάπτουνε χωρίς καν να το καταλάβουν οι ίδιοι
Και το χειρότερο είναι ότι πολλές φορές χωρίς να το καταλάβεις καν εσύ.
Είναι κάποιες κινήσεις των γονιών σου, η αγάπη τους, η υπερβολική αγάπη πολλές φορές.
Τα άτομα που μας αγαπάνε ίσως είναι και τα πιο επικίνδυνα πάντα.
Γιατί είναι από αυτά που δε περιμένεις να σε βλάψουνε και σε βλάπτουν χωρίς καν να το καταλαβαίνεις.
Και επειδή έχεις πολύ μεγάλο συναισθηματικό δέσιμο μαζί τους, η ζημιά που σου κάνουν είναι πολύ βαθύτερη
από κάποιον ο οποίος, ας πούμε, θα θέλει απλά να σε βλάψει, επειδή σε μισεί.
Δεν τους αφήνω να επεμβαίνουν στη ζωή μου. Δε μ' αρέσουν αυτά τα πράγματα.
Ακόμα και σε κοπέλες, δηλαδή, δε ρωτάω ποτέ ούτε φίλο ούτε γονιό για το τι πιστεύουν για την κοπέλα μου. Δε μ' ενδιαφέρει η άποψή τους.
Και δε με ενδιαφέρει γιατί θέλω να είμαι ανεπηρέαστος.
Μία από τις μεγάλες αλήθειες της ζωής την οποία πιστεύω ότι έχω ανακαλύψει είναι ότι
όσο λιγότεροι ξέρουνε για κάτι, ειδικά για ερωτικές σχέσεις, τόσο περισσότερο θα κρατήσει.
Νομίζω πάρα πολλές σχέσεις ερωτικές έχουν καταστραφεί από συμβουλές και επεμβάσεις ατόμων που δεν ήθελαν να τις καταστρέψουνε.
Άλλο αυτοί που μπορεί να ήθελαν να τις καταστρέψουνε, που και αυτό έχει γίνει.
Κι άλλο άτομα που δεν ήθελαν να τις καταστρέψουνε αλλά τις κατέστρεψαν μέσα από την επιρροή που κάνανε χωρίς να το καταλάβουνε.
Νομίζω ο μεγαλύτερος λόγος για τη δυστυχία των περισσοτέρων είναι ότι δε σκέφτονται το τέλος.
Δε σκέφτονται τον θάνατο.
Η ζωή αυτή είναι μοναδική και ό,τι ζήσεις και ό,τι είναι να το κάνεις, θα το κάνεις εδώ.
Οτιδήποτε έχεις τώρα γύρω σου θα χαθεί.
Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία σειρά από απώλειες.
Ό,τι αγαπάς θα το χάσεις. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια της ζωής.
Ό,τι αγαπάς θα το δεις ένα-ένα να χάνεται ή θα πεθάνεις εσύ πιο νωρίς οπότε και πάλι το χάνεις.
Άρα ο μόνος τρόπος για να εκτιμήσεις κάτι όταν το έχεις πριν το χάσεις είναι να σκεφτείς ότι θα το χάσεις.
Αν το θεωρείς δεδομένο, δε πρόκειται να το εκτιμήσεις με τίποτα.
Με τίποτα. Δηλαδή θα θεωρείς, ας πούμε, ότι «ε, την κοπέλα μου, εντάξει, και το απόγευμα θα την δω. Κι αύριο θα τη δω»
Και τι είναι αυτό που σου εγγυάται ότι θα τη δεις αύριο;
Πού ξέρεις ότι ή εσύ ή η κοπέλα σου δεν είναι να πάθετε κάτι, ας πούμε, σήμερα το απόγευμα και ότι αύριο δε θα υπάρχετε; Ένας απ' τους δύο.
Δεν υπάρχει κάτι το οποίο να εγγυάται. Είναι μια τυφλή πεποίθηση που έχουν όλοι ότι
«Εντάξει, νέος είμαι ακόμα, άρα θα δω την κοπέλα μου, έχω χρόνια ακόμα». Ποιος σου το λέει αυτό;
Ποιος σου το λέει; Πόσοι νέοι, ας πούμε, πίστευαν ότι έχουν χρόνια ακόμα και πέθαναν; Γιατί να μην είσαι και εσύ ένας από αυτούς;
Νομίζω το μεγαλύτερο μυστικό για να κάνεις όσο το δυνατόν σωστότερες επιλογές στη ζωή σου είναι
να σκέφτεσαι ότι αυτά που έχεις θα χαθούν και μπορεί να χαθούν άμεσα.
Δεν είναι μόνο το ότι θα χαθούν. Αυτό σκέφτονται λίγο-πολύ όλοι. Ότι ξέρουν όλοι ότι θα πεθάνουνε.
Αλλά εκείνο το οποίο αφήνουνε ανοιχτό είναι το πότε θα πεθάνουνε. Όλοι πιστεύουν μέσα τους ότι «εντάξει, έχω ακόμα».
Αλλά μπορεί να μην έχεις ακόμα.
Όταν αγαπώ, για παράδειγμα, μία κοπέλα σκέφτομαι πώς θα είναι να τη χάνω.
Δηλαδή σκέφτομαι, ας πούμε, το ενδεχόμενο να πεθάνει τις επόμενες στιγμές.
Και όσο μακάβριο και αν ακούγεται σα σκέψη, όσο περισσότερο το σκέφτομαι αυτό, τόσο περισσότερο αρχίζω και την αγαπώ.
Γιατί εκτιμάω πολύ περισσότερο αυτό που έχω και θέλω να περάσω μαζί της πράγματα πριν χαθεί ή πριν χαθώ εγώ πριν από αυτήν.
Δεν είναι YOLO. To YOLO έχει μέσα του αυτό το ότι ζεις μόνο μια φορά
αλλά σε κάνει λίγο να μην ενδιαφέρεσαι για τις επιλογές σου. Εφόσον ζεις, ό,τι θέλεις κάν' το.
Η σκέψη αυτή που προτείνω εγώ του θανάτου σε κάνει να σκέφτεσαι τις επιλογές σου.
Γιατί η ζωή μας παρέχει άπειρες επιλογές
Και καλούμαστε βλέποντας ότι δε μπορείς να τα ζήσεις όλα γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή και δε προλαβαίνεις να τα ζήσεις όλα και να το θέλεις
καλείσαι να αποφασίσεις ποια από όλα αυτά τα οποία θέλεις να ζήσεις αξίζει να τα ζήσεις και τα έχεις ως προτεραιότητες σε σχέση με άλλα.
Δε μπορούμε να τα ζήσουμε όλα, κάποιοι αναγκαστικά θα πεθάνουνε. Ή θα πεθάνουμε εμείς χωρίς να τα ζήσουμε ποτέ.
Και γλυτώνεις από μία από τις μεγαλύτερες δυστυχίες που υπάρχουνε και μπορούνε να βρούνε έναν άνθρωπο
που πιστεύω είναι να ξυπνήσεις ξαφνικά μετά από κάποια χρόνια
- ειδικά αν είσαι και ηλικιωμένος κιόλας -
και να δεις τη ζωή σου προς τα πίσω και να πεις «Δεν έζησα όπως ήθελα και δεν έκανα τις σωστές επιλογές».
Δεν υπάρχει πιο τρομακτικό πράγμα, ας πούμε, και πιο δυσάρεστο.
Αν μπορούσα να φωνάξω κάτι στον κόσμο και να το πω...
Βασικά θα ήθελα να πω πολλά πράγματα. Δηλαδή μου είναι δύσκολο να πω μόνο ένα, κάτι συγκεκριμένο.
Αλλά αν ήταν ένα, να τα περιορίσω μόνο σε ένα το οποίο θα μπορούσα να το πω σε όλους είναι:
«Μην υποτιμήσετε ποτέ το τι μπορεί να σας μάθει ένα ταξίδι. Ταξιδέψτε».
Αυτό το πράγμα. «Ταξιδέψτε. Μην υποτιμήσετε ποτέ τι μπορεί να σας μάθει ένα ταξίδι
και πόσα πράγματα μπορείτε να μάθετε μέσα από την συνάντηση με έναν τελείως διαφορετικό πολιτισμό από εσάς»
Άπειρα πράγματα!