Rzeczowniki

Rzeczowniki tajskie (คำนาม) są proste w formie, ale posługują się złożonym systemem klasyfikatorów i kwantyfikatorów, które uczniowie muszą opanować. Rzeczownik w tajskim nigdy nie zmienia swojego zakończenia, by oznaczać liczbę pojedynczą lub mnogą. To samo słowo służy do oznaczenia „książka” i „książki,” a słuchacze polegają na kontekście lub dodatkowych słowach, by wiedzieć, ile rzeczy jest zamierzonych. Na przykład słowo oznaczające „książka” to
หนังสือ
a bez jakichkolwiek modyfikatorów może odnosić się do jednej książki lub wielu książek, w zależności od otaczającego zdania.

Gdy trzeba określić dokładną liczbę, tajski umieszcza numer przed rzeczownikiem i wstawia klasyfikator pomiędzy nimi. Klasyfikatory (ลักษณนาม, láksà-náam) kategoryzują rzeczowniki według kształtu, funkcji lub inherentnej cechy. Każda kategoria rzeczowników ma swój własny klasyfikator, a jego brak sprawia, że fraza brzmi niekompletnie. Aby powiedzieć „dwie książki,” łączy się liczbę, klasyfikator i rzeczownik:
สอง เล่ม หนังสือ

เล่ม to klasyfikator używany dla materiałów drukowanych w twardej oprawie, takich jak książki lub zeszyty. Gdybyś próbował powiedzieć po prostu สองหนังสือ, native speakerzy mieliby poczucie, że czegoś brakuje.

Różne typy obiektów używają różnych klasyfikatorów. Płaskie obiekty, jak arkusze papieru czy talerze, używają แผ่น, smukłe przedmioty, jak długopisy czy drzewa, używają ด้าม, pojazdy używają คัน, a zwierzęta używają ตัว. Dlatego, by powiedzieć „trzy talerze” czy „pięć kotów,” używa się:
สาม แผ่น จาน
ห้า ตัว แมว

Jeśli ilość jest znana lub nieistotna, można pominąć zarówno numer, jak i klasyfikator, i polegać wyłącznie na kontekście. Słowo แมว samo mogłoby oznaczać „kot” lub „koty” w ogólnym sensie.

Rzeczowniki tajskie nie kodują płci. Słowo คน zawsze oznacza „osoba,” niezależnie od płci, a dzieci i dorośli dzielą to samo słowo. Aby wyrazić „osobę,” używa się konstrukcji numerycznej i klasyfikatora:
หนึ่ง คน

„หนึ่ง” oznacza „jeden” a คน jest klasyfikatorem dla ludzi, co daje „jeden człowiek,” co działa podobnie do angielskiego nieokreślonego rodzajnika „a person.”

Posiadanie jest proste. Rzeczownik jest pierwszy, następnie partykuła ของ („od”), a potem posiadacz. Na przykład „mój samochód” mówi się:
รถ ของ ฉัน

Tu รถ oznacza „samochód,” ของ oznacza posiadanie, a ฉัน to „ja/mnie.”

Nazwy własne – imiona osób, miejsc lub organizacji – podlegają tym samym zasadom. Imię สมชาย pozostaje niezmienione w odniesieniu do liczby pojedynczej lub mnogiej; mówiąc o rodzinie Somchai, dodaje się ครอบครัว przed nazwiskiem:
ครอบครัว สมชาย

W przypadku wymieniania dwóch lub więcej rzeczowników, tajski używa กับ („i”) pomiędzy każdą parą. Na przykład, „ryż i curry” to:
ข้าว กับ แกง

Dla trzech przedmiotów — „ryba, krewetki i wieprzowina” — po prostu powtarzasz กับ:
ปลา กับ กุ้ง กับ หมู

Ponieważ rdzeń rzeczownika nigdy się nie zmienia, opanowanie klasyfikatorów, liczebników i wskazówek kontekstowych pozwala na wyrażanie precyzyjnych ilości, własności i list w spójny i niezawodny sposób. Regularne ćwiczenie z codziennymi przedmiotami sprawi, że te struktury staną się drugą naturą.