×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

2 - Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά (AudioBo...), 12. Το πολυχυμικό φίλτρο (1)

12. Το πολυχυμικό φίλτρο (1)

Πέρασαν από την πέτρινη σκάλα στο πλατύσκαλο και η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ χτύπησε την πόρτα. Η πόρτα άνοιξε αθόρυβα και μπήκαν μέσα. Η καθηγήτρια είπε στον Χάρι να περιμένει και τον άφησε μόνο.

Ο Χάρι κοίταξε γύρω του. Ένα πράγμα ήταν σίγουρο: Απ' όλα τα γραφεία καθηγητών που είχε επισκεφτεί εκείνη τη χρονιά, του Ντάμπλντορ ήταν, χωρίς αμφιβολία, το πιο ενδιαφέρον. Αν δεν έτρεμε η ψυχή του να μην τον αποβάλουν από το σχολείο, θα ήταν πολύ ευχαριστημένος που του δόθηκε η ευκαιρία να το δει.

Ήταν ένα ωραίο, μεγάλο, κυκλικό δωμάτιο, γεμάτο παράξενους, σιγανούς θορύβους. Στα τραπεζάκια με τα λεπτά πόδια ήταν αραδιασμένα παράξενα ασημένια όργανα, τα οποία έβγαζαν μικρές τουλούπες καπνού. Στους τοίχους κρέμονταν πορτρέτα των παλιών διευθυντών και διευθυντριών της σχολής, που λαγοκοιμόνταν ήρεμα στις κορνίζες τους. Υπήρχε επίσης ένα πελώριο τραπέζι με λιονταρίσια πόδια και στο ράφι πίσω του, ένα παλιό, φθαρμένο, μυτερό καπέλο -το μαγικό καπέλο με το οποίο γινόταν η επιλογή.

Ο Χάρι δίστασε. Έριξε ένα ανήσυχο βλέμμα στους κοιμισμένους μάγους και μάγισσες στους τοίχους. Τι θα πείραζε αν έπαιρνε το καπέλο και το ξαναφορούσε; Για να δει απλώς... Για να βεβαιωθεί ότι τον είχε βάλει στο σωστό κοιτώνα.

Πλησίασε αθόρυβα το γραφείο, πήρε το καπέλο από το ράφι και το φόρεσε στο κεφάλι του. Ήταν πολύ φαρδύ και γλίστρησε ως τα μάτια του, όπως και την άλλη φορά που το είχε φορέσει. Ο Χάρι περίμενε με τα μάτια καρφωμένα στο μαύρο εσωτερικό του καπέλου. Τέλος μια φωνούλα του ψιθύρισε στ' αφτί: "Μπήκε καμιά μέλισσα μέσα στο σκούφο σου, Χάρι Πότερ;"

"Ε... Ναι", τραύλισε ο Χάρι. "Ε... Συγγνώμη για την ενόχληση... Αλλά ήθελα να σε ρωτήσω..."

"Αναρωτιέσαι αν σε έβαλα στο σωστό κοιτώνα;" είπε πονηρά το καπέλο. "Πράγματι... Ήταν πολύ δύσκολη επιλογή. Αλλά επιμένω σ' αυτό που σου είχα πει..." Η καρδιά του Χάρι κλότσησε στο στήθος, "θα μεγαλουργούσες στο Σλίθεριν".

Ο Χάρι ένιωσε σαν να δέχτηκε γροθιά στο στομάχι. Τράβηξε το καπέλο από το κεφάλι του και το έβγαλε. Το κράτησε στα χέρια του, άψυχο, βρόμικο και ξεθωριασμένο. Ύστερα το ξανάβαλε στο ράφι με γόνατα λυμένα.

"Κάνεις λάθος", είπε δυνατά στο ακίνητο, βουβό καπέλο.

Εκείνο εξακολουθούσε να μένει ασάλευτο. Ο Χάρι πισωπάτησε χωρίς να τραβήξει τα μάτια από πάνω του. Ξάφνου ένας παράξενος, πνιχτός ήχος πίσω του τον έκανε να γυρίσει.

Τελικά δεν ήταν μόνος. Σε μια χρυσή κούρνια πίσω από την πόρτα καθόταν ένα γέρικο πουλί που έμοιαζε με τσουρομαδημένη γαλοπούλα.

Ο Χάρι το κοίταξε και το πουλί του ανταπέδωσε το βλέμμα εχθρικά, βγάζοντας πάλι έναν πνιχτό ήχο. Ο Χάρι σκέφτηκε πως φαινόταν πάρα πολύ άρρωστο: τα μάτια του ήταν θολά κι ενώ ο Χάρι το κοιτούσε, δυο τρία φτερά έπεσαν από την ουρά του.

Πάνω που σκεφτόταν ότι το μόνο που του έλειπε ήταν να ψοφήσει το αγαπημένο πουλί του Ντάμπλντορ ενώ βρισκόταν μόνος του μαζί του, το πουλί τυλίχτηκε στις φλόγες.

Ο Χάρι έβγαλε μια τρομαγμένη κραυγή και κρύφτηκε πίσω από το γραφείο. Κοίταξε ολόγυρα αλαφιασμένος, ψάχνοντας για ένα ποτήρι νερό ή κάτι παρόμοιο, αλλά δεν είδε τίποτα. Στο μεταξύ το πουλί είχε μεταβληθεί σε μια φλεγόμενη σφαίρα, έβγαλε μια τελευταία δυνατή, στριγκιά κραυγή και την επόμενη στιγμή, το μόνο που είχε απομείνει απ' αυτό, ήταν ένα βουναλάκι στάχτες στο πάτωμα που κάπνιζαν.

Πάνω στην ώρα, η πόρτα του γραφείου άνοιξε και μπήκε μέσα ο Ντάμπλντορ βαρύθυμος και συννεφιασμένος.

"Κύριε καθηγητά", κοντανάσανε ο Χάρι, "το πουλί σας... Δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα... Άρπαξε ξαφνικά φωτιά..."

Προς μεγάλη έκπληξη του Χάρι, ο Ντάμπλντορ χαμογέλασε.

"Καιρός ήταν", είπε. "Τις τελευταίες μέρες είχε τα χάλια του. Του έλεγα να το αποφασίσει". Σιγογέλασε βλέποντας το κατάπληκτο ύφος του Χάρι. "Ο Φοκς είναι φοίνικας, Χάρι. Οι φοίνικες αναφλέγονται όταν έρθει η ώρα να πεθάνουν και μετά αναγεννιούνται εκ της τέφρας τους. Κοίτα..."

Ο Χάρι χαμήλωσε το βλέμμα και είδε ένα μικροσκοπικό, ζαρωμένο νεοσσό να ξεπροβάλλει το κεφαλάκι του μέσα από τις στάχτες. Ήταν πανάσχημος, σαν το παλιό πουλί.

"Ήσουν άτυχος που τον είδες την ημέρα της αναγέννησης", είπε ο Ντάμπλντορ καθώς καθόταν στο γραφείο του. "Συνήθως είναι πανέμορφος. Έχει υπέροχο χρυσοκόκκινο πτέρωμα. Συναρπαστικά πλάσματα οι φοίνικες. Μπορούν να μεταφέρουν πολύ βαριά φορτία. Τα δάκρυά τους έχουν θεραπευτικές ιδιότητες και είναι πάρα πολύ πιστά ζώα".

Μέσα στην αγωνία του μην τον ενοχοποιήσουν και για την ανάφλεξη του Φοκς, ο Χάρι είχε ξεχάσει γιατί βρισκόταν εδώ, αλλά το θυμήθηκε όταν ο Ντάμπλντορ κάθισε στην καρέκλα του γραφείου του και κάρφωσε στον Χάρι το ανοιχτογάλανο διαπεραστικό βλέμμα του.

Πριν όμως ο Ντάμπλντορ προλάβει να μιλήσει, η πόρτα του γραφείου του άνοιξε με πάταγο και ο Χάγκριντ όρμησε μέσα. Παρά το χιονοδρομικό σκούφο στο κεφάλι, δεν μπορούσε κανείς να μη διακρίνει το αλαφιασμένο βλέμμα του. Στο χέρι του κρεμόταν ακόμη ο ψόφιος κόκορας.

"Δεν ήταν ο Χάρι, κύριε διευθυντά!" δήλωσε ζωηρά ο Χάγκριντ. "Μιλούσαμε μαζί λίγα δευτερόλεπτα πριν βρεθεί το παιδί. Δεν προλάβαινε..."

Ο Ντάμπλντορ προσπάθησε να πει κάτι, αλλά ο Χάγκριντ συνέχισε ακάθεκτος, κουνώντας μέσα στην ταραχή του τον κόκορα πέρα δώθε, με αποτέλεσμα να γεμίσει τον τόπο φτερά.

"... Δε θα αφήσω να τιμωρηθεί, θα ορκιστώ ενώπιον του Υπουργείου μαγείας, αν χρειαστεί..."

"Χάγκριντ..."

"...Το αδικήσατε το παιδί, κύριε. Ο Χάρι ποτέ δε θα..."

"Χάγκριντ!" είπε δυνατά ο Ντάμπλντορ. "Δεν πιστεύω ότι ο Χάρι πείραξε αυτούς τους ανθρώπους".

"Α", είπε ο Χάγκριντ κι ο κόκορας έπεσε άψυχος στο πλευρό του. "Ωραία. Τότε θα περιμένω έξω, κύριε διευθυντά".

Και αποσύρθηκε αμήχανος.

"Δεν πιστεύετε πως το έκανα εγώ, κύριε καθηγητά;" επανέλαβε με αναπτερωμένες ελπίδες ο Χάρι, καθώς ο Ντάμπλντορ μάζευε τα φτερά από το γραφείο του.

"Όχι, Χάρι, δεν το πιστεύω", είπε ο Ντάμπλντορ, αν και το πρόσωπό του είχε σκοτεινιάσει πάλι. "Αλλά θέλω να σου μιλήσω".

Ο Χάρι περίμενε νευρικά καθώς ο Ντάμπλντορ ένωσε τις άκρες των δαχτύλων του και τον ζύγιασε με το βλέμμα.

"Θέλω να σε ρωτήσω, Χάρι, αν έχεις τίποτα να μου πεις", είπε καλοσυνάτα. "Οτιδήποτε".

Ο Χάρι δεν ήξερε τι να απαντήσει, θυμήθηκε τον Μαλφόι που φώναξε:

"Έρχεται η σειρά σας, λασποαίματοι! ", και το πολυχυμικό φίλτρο που σιγόβραζε στις τουαλέτες της Μυρτιάς. Ύστερα θυμήθηκε τη μυστηριώδη φωνή που άκουσε δύο φορές και τον Ρον που είχε πει: "Το να ακούς φωνές που δεν ακούει κανένας άλλος, δεν είναι καλό σημάδι, ακόμα και στον κόσμο των μάγων". Σκέφτηκε επίσης τι έλεγαν οι άλλοι για εκείνον και την αγωνία του μήπως έχει κάποια σχέση με τον Σαλαζάρ Σλίθεριν.

"Όχι", είπε ο Χάρι στο τέλος. "Δεν έχω να σας πω τίποτα, κύριε διευθυντά".

--

Η διπλή επίθεση εναντίον του Τζάστιν και του Σχεδόν Ακέφαλου Νικ μετέτρεψε τη διάχυτη ανάμεσα στους μαθητές νευρικότητα σε πανικό. Παραδόξως, όλοι ανησυχούσαν περισσότερο για την τύχη του Σχεδόν Ακέφαλου Νικ. "Πώς έπαθε τέτοιο πράγμα ένα φάντασμα;" ρωτούσαν ο ένας τον άλλον. "Ποια φοβερή δύναμη μπορεί να βλάψει κάποιον που είναι ήδη νεκρός;"

Στο κλείσιμο των θέσεων του Χόγκουαρτς Εξπρές με το οποίο τα παιδιά θα πήγαιναν στα σπίτια τους για τα Χριστούγεννα, επικράτησε επίσης πανικός. Όλοι ήθελαν να φύγουν.

"Με αυτό το ρυθμό, θα μείνουμε μόνο εμείς", είπε ο Ρον στον Χάρι και στην Ερμιόνη. "Εμείς, ο Μαλφόι, ο Κράμπε και ο Γκόιλ. Τι ωραία που θα περάσουμε τις γιορτές".

Ο Κράμπε και ο Γκόιλ, που έκαναν πάντα ότι έκανε ο Μαλφόι, δήλωσαν ότι θα μείνουν στη σχολή για τις γιορτές. Αλλά ο Χάρι χάρηκε που οι περισσότεροι έφευγαν. Είχε βαρεθεί να τον αποφεύγουν τα άλλα παιδιά στους διαδρόμους, λες και επρόκειτο να τους δαγκώσει ή να τους δηλητηριάσει - είχε βαρεθεί να τον δείχνουν και να ψιθυρίσουν στο πέρασμά του.

Ο Φρεντ και ο Τζορτζ όμως τα έβρισκαν αστεία όλα αυτά. Έτσι άρχισαν να πειράζουν καλοπροαίρετα τον Χάρι. Έτρεχαν μπροστά από αυτόν στους διαδρόμους φωνάζοντας:

"Ανοίξτε δρόμο να περάσει ο κληρονόμος του Σλίθεριν. Έρχεται ο κακός μάγος..."

Ο Πέρσι αποδοκίμαζε βαθιά αυτά τα καμώματα. "Δεν είναι για γέλια", δήλωσε μια μέρα παγερά.

"Κάνε στην άκρη, Πέρσι", είπε ο Φρεντ. "Ο Χάρι βιάζεται".

"Ναι, θα περάσει μια βόλτα από την κάμαρα με τα μυστικά, να πιει το τσάι του με το φίδι, τον κολλητό του", γέλασε χαρούμενα ο Τζορτζ.

Ούτε η Τζίνι το έβρισκε αστείο. "Σταματήστε επιτέλους", φώναζε στ' αδέλφια της όταν ο Φρεντ ρωτούσε τον Χάρι για πότε σχεδιάζει την επόμενη επίθεση ή όταν ο Τζορτζ παρίστανε ότι εξορκίσει τον Χάρι με μια μεγάλη αρμαθιά σκόρδα.

Τον Χάρι δεν τον πείραζε. Ένιωθε ανακούφιση που ο Φρεντ και ο Τζορτζ τουλάχιστον θεωρούσαν γελοία την ιδέα ότι είναι κληρονόμος του Σλίθεριν. Τα καμώματά τους όμως εξόργιζαν τον Μαλφόι, που χόλιαζε όλο και περισσότερο κάθε φορά που τους έβλεπε.

"Είναι επειδή καίγεται από επιθυμία να διαλαλήσει πως στην πραγματικότητα είναι αυτός", είπε με ύφος γνώστη ο Ρον. "Ξέρεις πώς θυμώνει όταν έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος κι εσύ του κλέβεις όλη τη δόξα για τις βρομοδουλειές του".

"Όχι για πολύ ακόμα", είπε με ικανοποίηση η Ερμιόνη. "Σε λίγο θα είναι έτοιμο το πολυχυμικό φίλτρο. Και τότε θα του αποσπάσουμε την αλήθεια".

Επιτέλους το τρίμηνο τελείωσε και στο κάστρο έπεσε μια σιωπή βαθιά σαν χιόνι. Ο Χάρι την έβρισκε γαλήνια και όχι καταθλιπτική. Χαιρόταν για το γεγονός ότι αυτός, η Ερμιόνη και οι Ουέσλι είχαν στη διάθεσή τους όλο τον κοιτώνα του Γκρίφιντορ, πράγμα που σήμαινε ότι μπορούσαν να παίζουν εκρηκτική ξερή με τα χαρτιά όσο δυνατά ήθελαν χωρίς να ενοχλούν κανέναν και να εξασκούνται μόνοι τους στη μονομαχία. Ο Φρεντ, ο Τζορτζ και η Τζίνι προτίμησαν να μείνουν στη σχολή παρά να επισκεφτούν τον Μπίλι στην Αίγυπτο παρέα με τους γονείς τους, τον κύριο και την κυρία Ουέσλι. Ο Πέρσι, που αποδοκίμαζε την παιδιάστικη, όπως τη χαρακτήριζε, συμπεριφορά τους, περνούσε ελάχιστο χρόνο στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ. Τους είχε εξηγήσει με στόμφο ότι εκείνος θα περνούσε εδώ τα Χριστούγεννα διότι είχε χρέος, ως αριστούχος, να συμπαρασταθεί στους καθηγητές αυτή τη δύσκολη στιγμή.

Τα Χριστούγεννα ξημέρωσαν κρύα και χιονισμένα. Τον Χάρι και τον Ρον, τους μόνους που είχαν μείνει στον κοιτώνα τους, τους ξύπνησε πρωί πρωί η Ερμιόνη, η οποία μπήκε μέσα φέρνοντας δώρα και για τους δυο.

"Ξυπνήστε", φώναξε ανοίγοντας τις κουρτίνες του παραθύρου.

"Ερμιόνη... Τα κορίτσια δεν μπαίνουν στους κοιτώνες των αγοριών", είπε ο Ρον σκιάζοντας τα μάτια του για να τα προστατέψει από το φως.

"Καλά Χριστούγεννα και σ' εσένα", είπε η Ερμιόνη και του πέταξε το δώρο του. "Είμαι μια ώρα στο πόδι. Έριξα κι άλλες μύγες στο φίλτρο. Είναι έτοιμο".

Ο Ρον ξέχασε μεμιάς τη νύστα του και ανακάθισε ζωηρά.

"Είσαι σίγουρη;" τη ρώτησε.

"Απόλυτα", είπε η Ερμιόνη σπρώχνοντας λίγο πιο πέρα τον Σκάμπερς, τον αρουραίο, για να καθίσει στην άκρη του κρεβατιού του. "Αν σκοπεύουμε να το κάνουμε, καλό είναι να γίνει απόψε".

Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο δωμάτιο η Χέντβιχ με ένα πακετάκι στο ράμφος της.

"Γεια", της είπε χαρούμενος ο Χάρι καθώς προσγειωνόταν στο κρεβάτι του. "Δε μου κρατάς πια μούτρα;"

Η κουκουβάγια ράμφισε τρυφερά το αφτί του κι αυτό το "δώρο" ήταν απείρως καλύτερο από εκείνο που του έφερε, το οποίο, όπως αποδείχτηκε, προερχόταν από τους Ντάρσλι. Είχαν στείλει στον Χάρι μια οδοντογλυφίδα κι ένα σημείωμα που του έλεγε να ρωτήσει αν μπορεί να περάσει στο "Χόγκουαρτς" και τις καλοκαιρινές διακοπές.

Τα υπόλοιπα χριστουγεννιάτικα δώρα του Χάρι ήταν όλα πολύ όμορφα. Ο Χάγκριντ του έστειλε ένα μεγάλο κουτί με γλυκά, τα οποία ο Χάρι μαλάκωσε στη φωτιά πριν τα φάει. Ο Ρον του χάρισε ένα βιβλίο με τίτλο πετώντας με τους Κάνον, γεμάτο ενδιαφέροντα στοιχεία για την αγαπημένη του ομάδα Κουίντιτς. Η Ερμιόνη του χάρισε μια μεγάλη, πολυτελή πένα από φτερό αετού. Τέλος, έλαβε ένα πακέτο από την κυρία Ουέσλι, μ' ένα καινούριο, χειροποίητο πουλόβερ κι ένα μεγάλο κέικ με δαμάσκηνα. Το πακέτο το συνόδευε μια κάρτα με ευχές. Ο Χάρι τη διάβασε με ανάμικτα συναισθήματα, καθώς θυμήθηκε και το σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο του κυρίου Ουέσλι και τη νέα παραβίαση των κανονισμών της σχολής που ετοίμαζαν με τον Ρον. Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο, αν το μάθαινε η κυρία Ουέσλι από μια μεριά, ποιος τους έσωζε.

Ήταν αδύνατον να μην απολαύσει κανείς το χριστουγεννιάτικο γεύμα του "Χόγκουαρτς", έστω κι αν έτρεμε από το φόβο του στην προοπτική ότι λίγο αργότερα θα έπινε το πολυχυμικό φίλτρο.

Η μεγάλη τραπεζαρία έλαμπε από μεγαλοπρέπεια. Εκτός από τα πολυάριθμα, σκεπασμένα με πάχνη, χριστουγεννιάτικα δέντρα και τις πλούσιες γιρλάντες γκι και ου που ήταν κρεμασμένες χιαστί, μαγικό χιόνι έπεφτε από την οροφή, ζεστό και στεγνό. Ο Ντάμπλντορ τους έβαλε να τραγουδήσουν όλα τα αγαπημένα του κάλαντα, ενώ η φωνή του Χάγκριντ γινόταν όλο και πιο βροντερή με κάθε νέο κοκτέιλ που κατανάλωνε. Ο Πέρσι, ο οποίος δεν είχε αντιληφθεί ότι ο Φρεντ είχε κάνει μάγια στο αριστείο του, το οποίο έγραφε τώρα "Κουφιοκέφαλος", τους ρωτούσε κάθε τόσο γιατί γελούσαν. Ο Χάρι αδιαφορούσε για τα δυνατά, δηκτικά σχόλια που έκανε ο Ντράκο Μαλφόι για το καινούριο πουλόβερ του από το τραπέζι του Σλίθεριν.

12. Το πολυχυμικό φίλτρο (1) 12. The polyjuice filter (1) 12. le filtre à polyjuice (1)

Πέρασαν από την πέτρινη σκάλα στο πλατύσκαλο και η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ χτύπησε την πόρτα. They walked up the stone staircase to the landing and Professor McGonagall knocked on the door. Η πόρτα άνοιξε αθόρυβα και μπήκαν μέσα. The door opened quietly and they entered. Η καθηγήτρια είπε στον Χάρι να περιμένει και τον άφησε μόνο. The teacher told Harry to wait and left him alone.

Ο Χάρι κοίταξε γύρω του. Harry looked around. Ένα πράγμα ήταν σίγουρο: Απ' όλα τα γραφεία καθηγητών που είχε επισκεφτεί εκείνη τη χρονιά, του Ντάμπλντορ ήταν, χωρίς αμφιβολία, το πιο ενδιαφέρον. One thing was certain: Of all the professors' offices he had visited that year, Dumbledore's was, without a doubt, the most interesting. Αν δεν έτρεμε η ψυχή του να μην τον αποβάλουν από το σχολείο, θα ήταν πολύ ευχαριστημένος που του δόθηκε η ευκαιρία να το δει. If his soul didn't tremble to keep him from being expelled from school, he would have been very happy to have the opportunity to see it.

Ήταν ένα ωραίο, μεγάλο, κυκλικό δωμάτιο, γεμάτο παράξενους, σιγανούς θορύβους. It was a nice, big, circular room, full of strange, quiet noises. Στα τραπεζάκια με τα λεπτά πόδια ήταν αραδιασμένα παράξενα ασημένια όργανα, τα οποία έβγαζαν μικρές τουλούπες καπνού. On the thin-legged tables were strange silver instruments, which gave off little tufts of smoke. Στους τοίχους κρέμονταν πορτρέτα των παλιών διευθυντών και διευθυντριών της σχολής, που λαγοκοιμόνταν ήρεμα στις κορνίζες τους. On the walls hung portraits of the old headmasters and headmistresses of the school, calmly dozing in their frames. Υπήρχε επίσης ένα πελώριο τραπέζι με λιονταρίσια πόδια και στο ράφι πίσω του, ένα παλιό, φθαρμένο, μυτερό καπέλο -το μαγικό καπέλο με το οποίο γινόταν η επιλογή.

Ο Χάρι δίστασε. Harry hesitated. Έριξε ένα ανήσυχο βλέμμα στους κοιμισμένους μάγους και μάγισσες στους τοίχους. He cast a worried glance at the sleeping wizards and witches on the walls. Τι θα πείραζε αν έπαιρνε το καπέλο και το ξαναφορούσε; Για να δει απλώς... Για να βεβαιωθεί ότι τον είχε βάλει στο σωστό κοιτώνα. What would it matter if he took the hat off and put it back on? Just to see... To make sure he'd put him in the right dormitory.

Πλησίασε αθόρυβα το γραφείο, πήρε το καπέλο από το ράφι και το φόρεσε στο κεφάλι του. He quietly approached the desk, took the hat from the shelf and put it on his head. Ήταν πολύ φαρδύ και γλίστρησε ως τα μάτια του, όπως και την άλλη φορά που το είχε φορέσει. It was too baggy and slipped down to his eyes, just like the last time he had worn it. Ο Χάρι περίμενε με τα μάτια καρφωμένα στο μαύρο εσωτερικό του καπέλου. Harry waited with his eyes fixed on the black inside of the hat. Τέλος μια φωνούλα του ψιθύρισε στ' αφτί: "Μπήκε καμιά μέλισσα μέσα στο σκούφο σου, Χάρι Πότερ;" Finally a little voice whispered in his ear: "Has a bee got into your cap, Harry Potter?"

"Ε... Ναι", τραύλισε ο Χάρι. "Ε... Συγγνώμη για την ενόχληση... Αλλά ήθελα να σε ρωτήσω..." "Ε... Sorry for the inconvenience... But I wanted to ask you..."

"Αναρωτιέσαι αν σε έβαλα στο σωστό κοιτώνα;" είπε πονηρά το καπέλο. "Wondering if I put you in the right dormitory?" said the hat slyly. "Πράγματι... Ήταν πολύ δύσκολη επιλογή. "Indeed... It was a very difficult choice. Αλλά επιμένω σ' αυτό που σου είχα πει..." Η καρδιά του Χάρι κλότσησε στο στήθος, "θα μεγαλουργούσες στο Σλίθεριν". But I stand by what I told you..." Harry's heart kicked in his chest, "you would have been great in Slytherin."

Ο Χάρι ένιωσε σαν να δέχτηκε γροθιά στο στομάχι. Harry felt as if he had been punched in the stomach. Τράβηξε το καπέλο από το κεφάλι του και το έβγαλε. He pulled the hat off his head and took it off. Το κράτησε στα χέρια του, άψυχο, βρόμικο και ξεθωριασμένο. He held it in his hands, lifeless, dirty and faded. Ύστερα το ξανάβαλε στο ράφι με γόνατα λυμένα. Then he put it back on the shelf with his knees bent.

"Κάνεις λάθος", είπε δυνατά στο ακίνητο, βουβό καπέλο. "You're wrong," he said loudly to the still, silent hat.

Εκείνο εξακολουθούσε να μένει ασάλευτο. That one was still unchanged. Ο Χάρι πισωπάτησε χωρίς να τραβήξει τα μάτια από πάνω του. Harry backed away without taking his eyes off him. Ξάφνου ένας παράξενος, πνιχτός ήχος πίσω του τον έκανε να γυρίσει. Suddenly a strange, muffled sound behind him made him turn around.

Τελικά δεν ήταν μόνος. After all, he was not alone. Σε μια χρυσή κούρνια πίσω από την πόρτα καθόταν ένα γέρικο πουλί που έμοιαζε με τσουρομαδημένη γαλοπούλα. On a golden perch behind the door sat an old bird that looked like a roasting turkey.

Ο Χάρι το κοίταξε και το πουλί του ανταπέδωσε το βλέμμα εχθρικά, βγάζοντας πάλι έναν πνιχτό ήχο. Harry looked at it and the bird returned his gaze hostilely, making another muffled sound. Ο Χάρι σκέφτηκε πως φαινόταν πάρα πολύ άρρωστο: τα μάτια του ήταν θολά κι ενώ ο Χάρι το κοιτούσε, δυο τρία φτερά έπεσαν από την ουρά του. Harry thought it looked very, very sick: its eyes were blurred and while Harry was looking at it, two or three feathers fell from its tail.

Πάνω που σκεφτόταν ότι το μόνο που του έλειπε ήταν να ψοφήσει το αγαπημένο πουλί του Ντάμπλντορ ενώ βρισκόταν μόνος του μαζί του, το πουλί τυλίχτηκε στις φλόγες. Just when he was thinking that all he needed was for Dumbledore's beloved bird to die while he was alone with him, the bird burst into flames.

Ο Χάρι έβγαλε μια τρομαγμένη κραυγή και κρύφτηκε πίσω από το γραφείο. Harry gave a frightened cry and hid behind the desk. Κοίταξε ολόγυρα αλαφιασμένος, ψάχνοντας για ένα ποτήρι νερό ή κάτι παρόμοιο, αλλά δεν είδε τίποτα. He looked around in a daze, searching for a glass of water or something similar, but saw nothing. Στο μεταξύ το πουλί είχε μεταβληθεί σε μια φλεγόμενη σφαίρα, έβγαλε μια τελευταία δυνατή, στριγκιά κραυγή και την επόμενη στιγμή, το μόνο που είχε απομείνει απ' αυτό, ήταν ένα βουναλάκι στάχτες στο πάτωμα που κάπνιζαν. In the meantime the bird had turned into a flaming ball, gave one last loud, shrill cry, and the next moment, all that was left of it was a mound of ashes on the smoking floor.

Πάνω στην ώρα, η πόρτα του γραφείου άνοιξε και μπήκε μέσα ο Ντάμπλντορ βαρύθυμος και συννεφιασμένος. Just in time, the office door opened and in walked Dumbledore, heavy-eyed and overcast.

"Κύριε καθηγητά", κοντανάσανε ο Χάρι, "το πουλί σας... Δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα... Άρπαξε ξαφνικά φωτιά..." "Professor," Harry shrugged, "your dick... I didn't have time to do anything... It suddenly caught fire..."

Προς μεγάλη έκπληξη του Χάρι, ο Ντάμπλντορ χαμογέλασε. To Harry's surprise, Dumbledore smiled.

"Καιρός ήταν", είπε. "It's about time," he said. "Τις τελευταίες μέρες είχε τα χάλια του. "The last few days he's been a mess. Του έλεγα να το αποφασίσει". I was telling him to decide." Σιγογέλασε βλέποντας το κατάπληκτο ύφος του Χάρι. She hissed, seeing Harry's astonished look on his face. "Ο Φοκς είναι φοίνικας, Χάρι. "Fawkes is a phoenix, Harry. Οι φοίνικες αναφλέγονται όταν έρθει η ώρα να πεθάνουν και μετά αναγεννιούνται εκ της τέφρας τους. The palm trees ignite when it is time for them to die and then they are reborn from their ashes. Κοίτα..."

Ο Χάρι χαμήλωσε το βλέμμα και είδε ένα μικροσκοπικό, ζαρωμένο νεοσσό να ξεπροβάλλει το κεφαλάκι του μέσα από τις στάχτες. Harry lowered his eyes and saw a tiny, wrinkled chick poking its little head out of the ashes. Ήταν πανάσχημος, σαν το παλιό πουλί. He was as ugly as an old bird.

"Ήσουν άτυχος που τον είδες την ημέρα της αναγέννησης", είπε ο Ντάμπλντορ καθώς καθόταν στο γραφείο του. "You were unlucky to see him on the day of the rebirth," Dumbledore said as he sat at his desk. "Συνήθως είναι πανέμορφος. Έχει υπέροχο χρυσοκόκκινο πτέρωμα. It has lovely golden-red plumage. Συναρπαστικά πλάσματα οι φοίνικες. Palm trees are fascinating creatures. Μπορούν να μεταφέρουν πολύ βαριά φορτία. Τα δάκρυά τους έχουν θεραπευτικές ιδιότητες και είναι πάρα πολύ πιστά ζώα". Their tears have healing properties and they are very, very loyal animals."

Μέσα στην αγωνία του μην τον ενοχοποιήσουν και για την ανάφλεξη του Φοκς, ο Χάρι είχε ξεχάσει γιατί βρισκόταν εδώ, αλλά το θυμήθηκε όταν ο Ντάμπλντορ κάθισε στην καρέκλα του γραφείου του και κάρφωσε στον Χάρι το ανοιχτογάλανο διαπεραστικό βλέμμα του. In his anxiety not to be implicated in Fox's ignition as well, Harry had forgotten why he was here, but he remembered when Dumbledore sat down in his desk chair and fixed Harry with his pale blue penetrating gaze.

Πριν όμως ο Ντάμπλντορ προλάβει να μιλήσει, η πόρτα του γραφείου του άνοιξε με πάταγο και ο Χάγκριντ όρμησε μέσα. But before Dumbledore could speak, the door of his office opened with a bang and Hagrid rushed in. Παρά το χιονοδρομικό σκούφο στο κεφάλι, δεν μπορούσε κανείς να μη διακρίνει το αλαφιασμένο βλέμμα του. Despite the ski cap on his head, one could not fail to see his arrogant look. Στο χέρι του κρεμόταν ακόμη ο ψόφιος κόκορας. In his hand still hung the dead cock.

"Δεν ήταν ο Χάρι, κύριε διευθυντά!" "It wasn't Harry, Headmaster!" δήλωσε ζωηρά ο Χάγκριντ. Hagrid said briskly. "Μιλούσαμε μαζί λίγα δευτερόλεπτα πριν βρεθεί το παιδί. "We were talking together a few seconds before the child was found. Δεν προλάβαινε..." He didn't have time..."

Ο Ντάμπλντορ προσπάθησε να πει κάτι, αλλά ο Χάγκριντ συνέχισε ακάθεκτος, κουνώντας μέσα στην ταραχή του τον κόκορα πέρα δώθε, με αποτέλεσμα να γεμίσει τον τόπο φτερά. Dumbledore tried to say something, but Hagrid continued unabated, rocking his cock back and forth in his agitation, and the place was filled with feathers.

"... Δε θα αφήσω να τιμωρηθεί, θα ορκιστώ ενώπιον του Υπουργείου μαγείας, αν χρειαστεί..." "... I will not let him be punished, I will swear before the Ministry of Magic if necessary..."

"Χάγκριντ..."

"...Το αδικήσατε το παιδί, κύριε. "...You did the boy an injustice, sir. Ο Χάρι ποτέ δε θα..." Harry will never..."

"Χάγκριντ!" είπε δυνατά ο Ντάμπλντορ. "Δεν πιστεύω ότι ο Χάρι πείραξε αυτούς τους ανθρώπους". "I don't think Harry hurt those people."

"Α", είπε ο Χάγκριντ κι ο κόκορας έπεσε άψυχος στο πλευρό του. "Ah," said Hagrid, and the rooster fell lifeless at his side. "Ωραία. Τότε θα περιμένω έξω, κύριε διευθυντά". Then I'll wait outside, Mr. Director."

Και αποσύρθηκε αμήχανος. And he withdrew, embarrassed.

"Δεν πιστεύετε πως το έκανα εγώ, κύριε καθηγητά;" επανέλαβε με αναπτερωμένες ελπίδες ο Χάρι, καθώς ο Ντάμπλντορ μάζευε τα φτερά από το γραφείο του. "You don't think I did it, Professor?" repeated Harry with renewed hope, as Dumbledore gathered the wings from his desk.

"Όχι, Χάρι, δεν το πιστεύω", είπε ο Ντάμπλντορ, αν και το πρόσωπό του είχε σκοτεινιάσει πάλι. "Αλλά θέλω να σου μιλήσω". "But I want to talk to you."

Ο Χάρι περίμενε νευρικά καθώς ο Ντάμπλντορ ένωσε τις άκρες των δαχτύλων του και τον ζύγιασε με το βλέμμα. Harry waited nervously as Dumbledore laced his fingertips together and scrunched him up with his gaze.

"Θέλω να σε ρωτήσω, Χάρι, αν έχεις τίποτα να μου πεις", είπε καλοσυνάτα. "I want to ask you, Harry, if you have anything to tell me," she said good-naturedly. "Οτιδήποτε". "Anything."

Ο Χάρι δεν ήξερε τι να απαντήσει, θυμήθηκε τον Μαλφόι που φώναξε: Harry didn't know what to answer, he remembered Malfoy calling out:

"Έρχεται η σειρά σας, λασποαίματοι! "Your turn is coming, mudbloods! ", και το πολυχυμικό φίλτρο που σιγόβραζε στις τουαλέτες της Μυρτιάς. Ύστερα θυμήθηκε τη μυστηριώδη φωνή που άκουσε δύο φορές και τον Ρον που είχε πει: "Το να ακούς φωνές που δεν ακούει κανένας άλλος, δεν είναι καλό σημάδι, ακόμα και στον κόσμο των μάγων". Then he remembered the mysterious voice he had heard twice and Ron had said: "Hearing voices that no one else hears is not a good sign, even in the wizarding world." Σκέφτηκε επίσης τι έλεγαν οι άλλοι για εκείνον και την αγωνία του μήπως έχει κάποια σχέση με τον Σαλαζάρ Σλίθεριν. He also thought about what others were saying about him and his concern that he might have something to do with Salazar Slytherin.

"Όχι", είπε ο Χάρι στο τέλος. "No," Harry said at the end. "Δεν έχω να σας πω τίποτα, κύριε διευθυντά". "I have nothing to say to you, Mr. Director."

-- --

Η διπλή επίθεση εναντίον του Τζάστιν και του Σχεδόν Ακέφαλου Νικ μετέτρεψε τη διάχυτη ανάμεσα στους μαθητές νευρικότητα σε πανικό. The double attack on Justin and Almost Headless Nick turned the nervousness diffused among the students into panic. Παραδόξως, όλοι ανησυχούσαν περισσότερο για την τύχη του Σχεδόν Ακέφαλου Νικ. Surprisingly, everyone was more concerned about the fate of Nearly Headless Nick. "Πώς έπαθε τέτοιο πράγμα ένα φάντασμα;" ρωτούσαν ο ένας τον άλλον. "How could a ghost do such a thing?" they asked each other. "Ποια φοβερή δύναμη μπορεί να βλάψει κάποιον που είναι ήδη νεκρός;" "What terrible power can harm someone who is already dead?"

Στο κλείσιμο των θέσεων του Χόγκουαρτς Εξπρές με το οποίο τα παιδιά θα πήγαιναν στα σπίτια τους για τα Χριστούγεννα, επικράτησε επίσης πανικός. At the closing of the Hogwarts Express seats on which the children were to go home for Christmas, there was also panic. Όλοι ήθελαν να φύγουν. Everyone wanted to leave.

"Με αυτό το ρυθμό, θα μείνουμε μόνο εμείς", είπε ο Ρον στον Χάρι και στην Ερμιόνη. "At this rate, it'll just be us," Ron said to Harry and Hermione. "Εμείς, ο Μαλφόι, ο Κράμπε και ο Γκόιλ. "Us, Malfoy, Crabbe and Goyle. Τι ωραία που θα περάσουμε τις γιορτές". What a great way to spend the holidays."

Ο Κράμπε και ο Γκόιλ, που έκαναν πάντα ότι έκανε ο Μαλφόι, δήλωσαν ότι θα μείνουν στη σχολή για τις γιορτές. Crabbe and Goyle, who always did what Malfoy did, said they would stay at the school for the holidays. Αλλά ο Χάρι χάρηκε που οι περισσότεροι έφευγαν. But Harry was glad that most of them were leaving. Είχε βαρεθεί να τον αποφεύγουν τα άλλα παιδιά στους διαδρόμους, λες και επρόκειτο να τους δαγκώσει ή να τους δηλητηριάσει - είχε βαρεθεί να τον δείχνουν και να ψιθυρίσουν στο πέρασμά του. He was tired of being shunned by the other kids in the hallways, as if he was going to bite them or poison them - he was tired of being pointed at and whispered at in his wake.

Ο Φρεντ και ο Τζορτζ όμως τα έβρισκαν αστεία όλα αυτά. But Fred and George found all this funny. Έτσι άρχισαν να πειράζουν καλοπροαίρετα τον Χάρι. So they began to tease Harry in good faith. Έτρεχαν μπροστά από αυτόν στους διαδρόμους φωνάζοντας: They were running ahead of him in the corridors shouting:

"Ανοίξτε δρόμο να περάσει ο κληρονόμος του Σλίθεριν. "Make way for the heir of Slytherin to pass. Έρχεται ο κακός μάγος..." Here comes the evil wizard..."

Ο Πέρσι αποδοκίμαζε βαθιά αυτά τα καμώματα. Percy deeply disapproved of these antics. "Δεν είναι για γέλια", δήλωσε μια μέρα παγερά. "It's no laughing matter," he said one day icily.

"Κάνε στην άκρη, Πέρσι", είπε ο Φρεντ. "Stand aside, Percy," said Fred. "Ο Χάρι βιάζεται". "Harry's in a hurry."

"Ναι, θα περάσει μια βόλτα από την κάμαρα με τα μυστικά, να πιει το τσάι του με το φίδι, τον κολλητό του", γέλασε χαρούμενα ο Τζορτζ. "Yes, he's going to stop by the Chamber of Secrets to have tea with his snake best friend," laughed George happily.

Ούτε η Τζίνι το έβρισκε αστείο. Jeannie didn't think it was funny either. "Σταματήστε επιτέλους", φώναζε στ' αδέλφια της όταν ο Φρεντ ρωτούσε τον Χάρι για πότε σχεδιάζει την επόμενη επίθεση ή όταν ο Τζορτζ παρίστανε ότι εξορκίσει τον Χάρι με μια μεγάλη αρμαθιά σκόρδα.

Τον Χάρι δεν τον πείραζε. Harry didn't mind. Ένιωθε ανακούφιση που ο Φρεντ και ο Τζορτζ τουλάχιστον θεωρούσαν γελοία την ιδέα ότι είναι κληρονόμος του Σλίθεριν. He was relieved that Fred and George at least thought the idea of him being Slytherin's heir was ridiculous. Τα καμώματά τους όμως εξόργιζαν τον Μαλφόι, που χόλιαζε όλο και περισσότερο κάθε φορά που τους έβλεπε. But their antics infuriated Malfoy, who snickered more and more every time he saw them.

"Είναι επειδή καίγεται από επιθυμία να διαλαλήσει πως στην πραγματικότητα είναι αυτός", είπε με ύφος γνώστη ο Ρον. "It's because he's burning with a desire to proclaim that it's really him," Ron said in a knowing tone. "Ξέρεις πώς θυμώνει όταν έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος κι εσύ του κλέβεις όλη τη δόξα για τις βρομοδουλειές του". "You know how he gets angry when he comes in second and sweaty and you steal all the glory for his dirty work."

"Όχι για πολύ ακόμα", είπε με ικανοποίηση η Ερμιόνη. "Not for much longer," Hermione said with satisfaction. "Σε λίγο θα είναι έτοιμο το πολυχυμικό φίλτρο. "Soon the polyjuice filter will be ready. Και τότε θα του αποσπάσουμε την αλήθεια". And then we will extract the truth from him."

Επιτέλους το τρίμηνο τελείωσε και στο κάστρο έπεσε μια σιωπή βαθιά σαν χιόνι. At last the quarter was over and a silence fell in the castle as deep as snow. Ο Χάρι την έβρισκε γαλήνια και όχι καταθλιπτική. Harry found her peaceful and not depressing. Χαιρόταν για το γεγονός ότι αυτός, η Ερμιόνη και οι Ουέσλι είχαν στη διάθεσή τους όλο τον κοιτώνα του Γκρίφιντορ, πράγμα που σήμαινε ότι μπορούσαν να παίζουν εκρηκτική ξερή με τα χαρτιά όσο δυνατά ήθελαν χωρίς να ενοχλούν κανέναν και να εξασκούνται μόνοι τους στη μονομαχία. He was glad for the fact that he, Hermione and the Weasleys had the whole of Gryffindor's dormitory at their disposal, which meant they could play explosive dry card games as loud as they wanted without disturbing anyone and practice their dueling alone. Ο Φρεντ, ο Τζορτζ και η Τζίνι προτίμησαν να μείνουν στη σχολή παρά να επισκεφτούν τον Μπίλι στην Αίγυπτο παρέα με τους γονείς τους, τον κύριο και την κυρία Ουέσλι. Fred, George and Ginny preferred to stay at school rather than visit Billy in Egypt with their parents, Mr and Mrs Weasley. Ο Πέρσι, που αποδοκίμαζε την παιδιάστικη, όπως τη χαρακτήριζε, συμπεριφορά τους, περνούσε ελάχιστο χρόνο στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ. Percy, who disapproved of their childish, as he called it, behaviour, spent little time in the Gryffindor recreation room. Τους είχε εξηγήσει με στόμφο ότι εκείνος θα περνούσε εδώ τα Χριστούγεννα διότι είχε χρέος, ως αριστούχος, να συμπαρασταθεί στους καθηγητές αυτή τη δύσκολη στιγμή. He had explained to them with a lot of verbiage that he was going to spend Christmas here because he had a duty, as an honours student, to support the teachers at this difficult time.

Τα Χριστούγεννα ξημέρωσαν κρύα και χιονισμένα. Christmas dawned cold and snowy. Τον Χάρι και τον Ρον, τους μόνους που είχαν μείνει στον κοιτώνα τους, τους ξύπνησε πρωί πρωί η Ερμιόνη, η οποία μπήκε μέσα φέρνοντας δώρα και για τους δυο. Harry and Ron, the only ones left in their dormitory, were awakened early in the morning by Hermione, who came in bearing gifts for both of them.

"Ξυπνήστε", φώναξε ανοίγοντας τις κουρτίνες του παραθύρου. "Wake up," he called, opening the window curtains.

"Ερμιόνη... Τα κορίτσια δεν μπαίνουν στους κοιτώνες των αγοριών", είπε ο Ρον σκιάζοντας τα μάτια του για να τα προστατέψει από το φως. "Hermione... Girls don't go in the boys' dormitories," Ron said, shading his eyes to shield them from the light.

"Καλά Χριστούγεννα και σ' εσένα", είπε η Ερμιόνη και του πέταξε το δώρο του. "Merry Christmas to you too," Hermione said and threw his present to him. "Είμαι μια ώρα στο πόδι. "I've been on my feet for an hour. Έριξα κι άλλες μύγες στο φίλτρο. I put more flies in the filter. Είναι έτοιμο".

Ο Ρον ξέχασε μεμιάς τη νύστα του και ανακάθισε ζωηρά. Ron forgot his sleepiness at once and sat up briskly.

"Είσαι σίγουρη;" τη ρώτησε. "Are you sure?" he asked her.

"Απόλυτα", είπε η Ερμιόνη σπρώχνοντας λίγο πιο πέρα τον Σκάμπερς, τον αρουραίο, για να καθίσει στην άκρη του κρεβατιού του. "Absolutely," Hermione said, pushing Scabbers, the rat, a little further over to sit on the edge of his bed. "Αν σκοπεύουμε να το κάνουμε, καλό είναι να γίνει απόψε". "If we're going to do it, it better be tonight."

Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο δωμάτιο η Χέντβιχ με ένα πακετάκι στο ράμφος της. At that moment Hedwig entered the room with a packet on her beak.

"Γεια", της είπε χαρούμενος ο Χάρι καθώς προσγειωνόταν στο κρεβάτι του. "Hi," Harry told her happily as he landed on his bed. "Δε μου κρατάς πια μούτρα;" "You're not sulking at me anymore?"

Η κουκουβάγια ράμφισε τρυφερά το αφτί του κι αυτό το "δώρο" ήταν απείρως καλύτερο από εκείνο που του έφερε, το οποίο, όπως αποδείχτηκε, προερχόταν από τους Ντάρσλι. The owl stung his ear tenderly, and this "gift" was infinitely better than the one she brought him, which, as it turned out, came from the Dursleys. Είχαν στείλει στον Χάρι μια οδοντογλυφίδα κι ένα σημείωμα που του έλεγε να ρωτήσει αν μπορεί να περάσει στο "Χόγκουαρτς" και τις καλοκαιρινές διακοπές. They had sent Harry a toothpick and a note telling him to ask if he could spend the summer holidays at Hogwarts.

Τα υπόλοιπα χριστουγεννιάτικα δώρα του Χάρι ήταν όλα πολύ όμορφα. The rest of Harry's Christmas presents were all very nice. Ο Χάγκριντ του έστειλε ένα μεγάλο κουτί με γλυκά, τα οποία ο Χάρι μαλάκωσε στη φωτιά πριν τα φάει. Hagrid sent him a large box of sweets, which Harry softened on the fire before eating them. Ο Ρον του χάρισε ένα βιβλίο με τίτλο πετώντας με τους Κάνον, γεμάτο ενδιαφέροντα στοιχεία για την αγαπημένη του ομάδα Κουίντιτς. Ron gave him a book called Flying with the Cannon, full of interesting facts about his favorite Quidditch team. Η Ερμιόνη του χάρισε μια μεγάλη, πολυτελή πένα από φτερό αετού. Hermione gave him a large, luxurious pen made of an eagle feather. Τέλος, έλαβε ένα πακέτο από την κυρία Ουέσλι, μ' ένα καινούριο, χειροποίητο πουλόβερ κι ένα μεγάλο κέικ με δαμάσκηνα. Το πακέτο το συνόδευε μια κάρτα με ευχές. The package was accompanied by a greeting card. Ο Χάρι τη διάβασε με ανάμικτα συναισθήματα, καθώς θυμήθηκε και το σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο του κυρίου Ουέσλι και τη νέα παραβίαση των κανονισμών της σχολής που ετοίμαζαν με τον Ρον. Harry read it with mixed emotions as he remembered both Mr. Weasley's wrecked car and the new violation of the school rules he and Ron were preparing. Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο, αν το μάθαινε η κυρία Ουέσλι από μια μεριά, ποιος τους έσωζε. Especially that last one, if Mrs. Weasley found out about it from one side, who would save them.

Ήταν αδύνατον να μην απολαύσει κανείς το χριστουγεννιάτικο γεύμα του "Χόγκουαρτς", έστω κι αν έτρεμε από το φόβο του στην προοπτική ότι λίγο αργότερα θα έπινε το πολυχυμικό φίλτρο. It was impossible not to enjoy the Hogwarts Christmas lunch, even if you trembled in fear at the prospect of drinking the polyjuice potion a little later.

Η μεγάλη τραπεζαρία έλαμπε από μεγαλοπρέπεια. The large dining room glowed with splendor. Εκτός από τα πολυάριθμα, σκεπασμένα με πάχνη, χριστουγεννιάτικα δέντρα και τις πλούσιες γιρλάντες γκι και ου που ήταν κρεμασμένες χιαστί, μαγικό χιόνι έπεφτε από την οροφή, ζεστό και στεγνό. In addition to the numerous iced Christmas trees and the rich garlands of mistletoe and wu that were hung crosswise, magical snow fell from the roof, warm and dry. Ο Ντάμπλντορ τους έβαλε να τραγουδήσουν όλα τα αγαπημένα του κάλαντα, ενώ η φωνή του Χάγκριντ γινόταν όλο και πιο βροντερή με κάθε νέο κοκτέιλ που κατανάλωνε. Dumbledore had them sing all his favorite carols, while Hagrid's voice grew more and more booming with each new cocktail he consumed. Ο Πέρσι, ο οποίος δεν είχε αντιληφθεί ότι ο Φρεντ είχε κάνει μάγια στο αριστείο του, το οποίο έγραφε τώρα "Κουφιοκέφαλος", τους ρωτούσε κάθε τόσο γιατί γελούσαν. Percy, who hadn't realized that Fred had cast a spell on his masterpiece, which now read "Deafhead," asked them every now and then why they were laughing. Ο Χάρι αδιαφορούσε για τα δυνατά, δηκτικά σχόλια που έκανε ο Ντράκο Μαλφόι για το καινούριο πουλόβερ του από το τραπέζι του Σλίθεριν. Harry ignored the loud, snide comments Draco Malfoy made about his new sweater from the Slytherin table.