×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

2 - Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά (AudioBo...), 07. Η φωνή (3)

07. Η φωνή (3)

"Πότερ, Ουέσλι! Ώστε εδώ είσαστε". Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ ερχόταν προς το μέρος τους με ύφος αυστηρό. "Σήμερα το βράδυ θα κάνετε κι οι δυο την τιμωρία σας".

"Τι τιμωρία, κυρία;" ρώτησε ο Ρον πνίγοντας ένα ρέψιμο.

"Εσύ θα γυαλίσεις τα ασημικά στην αίθουσα των τροπαίων με τον κύριο Φιλτς", είπε η καθηγήτρια. "Κι όχι μαγείες, Ουέσλι. Με τον ιδρώτα σου!"

Ο Ρον ξεροκατάπιε. Τον Άργους Φιλτς, τον επιστάτη, δεν τον χώνευε κανένα παιδί στο σχολείο.

"Κι εσύ, Πότερ, θα βοηθήσεις τον καθηγητή Λόκχαρτ να απαντήσει στα γράμματα των θαυμαστών του", είπε η καθηγήτρια.

"Ε... Δε γίνεται να πάω κι εγώ στην αίθουσα των τροπαίων;" είπε με απόγνωση ο Χάρι.

"Όχι βεβαίως", είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ ανασηκώνοντας τα φρύδια. "Ο κύριος Λόκχαρτ ζήτησε εσένα ειδικά. Στις οχτώ η ώρα ακριβώς, κι οι δυο".

Ο Χάρι και ο Ρον κατευθύνθηκαν στην τραπεζαρία βυθισμένοι σε απόγνωση. Τους ακολουθούσε η Ερμιόνη, με μια έκφραση στο πρόσωπό της που έλεγε: "Ας μην παραβιάζατε τους κανονισμούς του σχολείου".

Ο Χάρι δεν απόλαυσε την κρεατόπιτά του όσο περίμενε. Τόσο εκείνος όσο και ο Ρον ένιωθαν πως τους είχε επιβληθεί η χειρότερη δυνατή τιμωρία.

"Ο Φιλτς θα με κρατήσει εκεί όλη τη νύχτα", είπε βαριά ο Ρον. "Χωρίς μαγεία! Θα πρέπει να υπάρχουν γύρω στα εκατό κύπελλα στην αίθουσα. Κι εγώ έχω άγνοια από τις μεθόδους καθαρισμού των Μαγκλ".

"Μακάρι να μπορούσαμε να αλλάξουμε", είπε υπόκωφα ο Χάρι. "Έχω κάνει πολλή εξάσκηση στους Ντάρσλι. Άκου να βοηθήσω τον Λόκχαρτ να απαντήσει στους θαυμαστές του... Θα είναι εφιάλτης..."

Το απόγευμα του Σαββάτου πέρασε γρήγορα. Η ώρα έφτασε οχτώ παρά πέντε πριν το καλοκαταλάβουν. Ο Χάρι προχώρησε στο διάδρομο του δεύτερου ορόφου, όπου βρισκόταν το γραφείο του Λόκχαρτ, σέρνοντας τα βήματά του. Έσφιξε τα δόντια και χτύπησε.

Η πόρτα άνοιξε αμέσως. Ο Λόκχαρτ του Χάρισε ένα χαμόγελο.

"Βρε, καλώς το πονηρούλικο! Πέρασε, Χάρι, πέρασε".

Το φως των κεριών έκανε τις αμέτρητες κορνιζαρισμένες φωτογραφίες του Λόκχαρτ να λάμπουν στους τοίχους. Μερικές μάλιστα τις είχε υπογράψει σαν αυτόγραφα. Πάνω στο γραφείο του υπήρχε άλλη μια μεγάλη στοίβα φωτογραφίες.

"Εσύ θα γράφεις τη διεύθυνση στους φακέλους!" είπε στον Χάρι σαν να του έκανε χάρη. "Παραλήπτης του πρώτου είναι η Γκλάντις Γκάντζεον. Να 'ναι καλά η γυναίκα. Από τις θερμότερες θαυμάστριές μου".

Η ώρα κυλούσε αργά. Ο Χάρι άκουγε τον Λόκχαρτ να μιλάει λέγοντας πότε πότε "μμμ", "Εντάξει" ή "Ναι". Από καιρό σε καιρό έπιανε φράσεις όπως "Η διασημότητα είναι άστατος φίλος, Χάρι", ή "Η διασημότητα είναι διασημότητα, όπως και να το κάνεις. Αυτό να το θυμάσαι, Χάρι".

Τα κεριά κόντευαν να λιώσουν, κάνοντας το φως να χορεύει πάνω στα ζωντανά πρόσωπα των φωτογραφιών του Λόκχαρτ. Ο Χάρι έγραψε, με χέρι που είχε αρχίσει να πονάει, τη διεύθυνση της Βερόνικα Σμέθλι, έχοντας την αίσθηση πως αυτός ο φάκελος ήταν ο χιλιοστός. "Πρέπει να πλησιάζει η ώρα να φύγω", σκέφτηκε απελπισμένος. "Κάνε, θεούλη μου, να πλησιάζει..."

Και τότε άκουσε κάτι κάτι διαφορετικό από το τσιτσίρισμα των κεριών που ήταν έτοιμα να σβήσουν και τις ανόητες φλυαρίες του Λόκχαρτ για τους θαυμαστές του.

"Έλα... Έλα σ' εμένα... Να σε κομματιάσω... Να σε ξεσκίσω... Να σε σκοτώσω..."

Ο Χάρι αναπήδησε και πάνω στη διεύθυνση της Βερόνικα Σμέθλι εμφανίστηκε μια μεγάλη λιλά κηλίδα.

"Τι;" είπε δυνατά.

"Όντως!" είπε ο Λόκχαρτ. "Έξι μήνες πρώτο στη λίστα των μπεστ σέλερ! Έσπασε όλα τα ρεκόρ!"

"Όχι", είπε αλαφιασμένος ο Χάρι. "Η φωνή!"

"Ορίστε;" έκανε απορημένος ο Λόκχαρτ. "Ποια φωνή;"

"Αυτή... Αυτή η φωνή... Δεν την ακούσατε;"

Ο Λόκχαρτ τον κοίταξε έκπληκτος. "Μα τι λες τώρα, Χάρι; Μήπως σε πήρε ο ύπνος; Δεν το πιστεύω! Δες τι ώρα πήγε! Είμαστε εδώ τέσσερις ώρες σχεδόν! Πώς πέρασε έτσι η ώρα;"

Ο Χάρι δεν απάντησε. Είχε τεντώσει τα αφτιά του να ξανακούσει τη φωνή, αλλά το μόνο που άκουγε ήταν ο Λόκχαρτ που του έλεγε πως δεν έπρεπε να περιμένει πως θα περνούσε τόσο ωραία κάθε φορά που θα του έβαζαν τιμωρία. Ο Χάρι έφυγε παραζαλισμένος.

Ήταν τόσο αργά, που η αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ ήταν άδεια από παιδιά. Ο Χάρι ανέβηκε γραμμή στο δωμάτιό του. Ο Ρον δεν είχε γυρίσει ακόμα. Ο Χάρι φόρεσε τις πιτζάμες του, ξάπλωσε στο κρεβάτι και περίμενε. Ο Ρον ήρθε μισή ώρα αργότερα, τρίβοντας το δεξιό χέρι του και αναδίδοντας μιαν έντονη μυρουδιά στιλβωτικού.

"Μούδιασαν όλοι οι μύες μου", βόγκηξε καθώς ριχνόταν στο κρεβάτι του. "Δεκατέσσερις φορές με έβαλε να τρίψω το κύπελλο του Κουίντιτς για να μείνει ευχαριστημένος. Και μετά ξέρασα γυμνοσάλιαγκες πάνω σε ένα βραβείο για την προσφορά εξαίρετων υπηρεσιών στη σχολή. Είδα κι έπαθα να το καθαρίσω... Εσύ, πώς τα πήγες με τον Λόκχαρτ;"

Ο Χάρι του είπε τα της φωνής μιλώντας χαμηλόφωνα, για να μην ξυπνήσει τον Νέβιλ, τον Ντιν και τον Σιμούς.

"Κι ο Λόκχαρτ είπε ότι δεν άκουσε τίποτα;" ρώτησε ο Ρον. Ο Χάρι, στο λιγοστό φως του φεγγαριού που έμπαινε από το παράθυρο, τον είδε να συνοφρυώνεται. "Λες να είπε ψέματα; αλλά δεν καταλαβαίνω... Κι αόρατος να ήταν, θα έπρεπε να ανοίξει την πόρτα".

"Το ξέρω", είπε ο Χάρι που ξάπλωσε ανάσκελα και κάρφωσε το βλέμμα του στον ουρανό του κρεβατιού του. "Ούτε κι εγώ καταλαβαίνω".


07. Η φωνή (3) 07. The voice (3) 07. La voz (3) 07. Rösten (3)

"Πότερ, Ουέσλι! Ώστε εδώ είσαστε". So here you are." Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ ερχόταν προς το μέρος τους με ύφος αυστηρό. Professor McGonagall was coming towards them with a stern look on her face. "Σήμερα το βράδυ θα κάνετε κι οι δυο την τιμωρία σας". "Tonight you will both do your penance."

"Τι τιμωρία, κυρία;" ρώτησε ο Ρον πνίγοντας ένα ρέψιμο. "What punishment, ma'am?" asked Ron, stifling a belch.

"Εσύ θα γυαλίσεις τα ασημικά στην αίθουσα των τροπαίων με τον κύριο Φιλτς", είπε η καθηγήτρια. "You'll be polishing the silver in the trophy room with Mr. Filch," said the teacher. "Κι όχι μαγείες, Ουέσλι. Με τον ιδρώτα σου!"

Ο Ρον ξεροκατάπιε. Τον Άργους Φιλτς, τον επιστάτη, δεν τον χώνευε κανένα παιδί στο σχολείο. Argus Filch, the janitor, no kid in the school could stand him.

"Κι εσύ, Πότερ, θα βοηθήσεις τον καθηγητή Λόκχαρτ να απαντήσει στα γράμματα των θαυμαστών του", είπε η καθηγήτρια. "And you, Potter, will help Professor Lockhart answer his fan letters," said the professor.

"Ε... Δε γίνεται να πάω κι εγώ στην αίθουσα των τροπαίων;" είπε με απόγνωση ο Χάρι. "Ε... Can't I go to the trophy room too?" said Harry desperately.

"Όχι βεβαίως", είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ ανασηκώνοντας τα φρύδια. "Of course not," Professor McGonagall said, raising her eyebrows. "Ο κύριος Λόκχαρτ ζήτησε εσένα ειδικά. "Mr. Lockhart asked for you specifically. Στις οχτώ η ώρα ακριβώς, κι οι δυο".

Ο Χάρι και ο Ρον κατευθύνθηκαν στην τραπεζαρία βυθισμένοι σε απόγνωση. Τους ακολουθούσε η Ερμιόνη, με μια έκφραση στο πρόσωπό της που έλεγε: "Ας μην παραβιάζατε τους κανονισμούς του σχολείου". Hermione followed them, with an expression on her face that said: "You shouldn't break the school rules."

Ο Χάρι δεν απόλαυσε την κρεατόπιτά του όσο περίμενε. Harry didn't enjoy his meat pie as much as he expected. Τόσο εκείνος όσο και ο Ρον ένιωθαν πως τους είχε επιβληθεί η χειρότερη δυνατή τιμωρία. Both he and Ron felt that they had been given the worst possible punishment.

"Ο Φιλτς θα με κρατήσει εκεί όλη τη νύχτα", είπε βαριά ο Ρον. "Filch is going to keep me there all night," Ron said heavily. "Χωρίς μαγεία! Θα πρέπει να υπάρχουν γύρω στα εκατό κύπελλα στην αίθουσα. There should be around a hundred cups in the room. Κι εγώ έχω άγνοια από τις μεθόδους καθαρισμού των Μαγκλ". I too am ignorant of Muggle cleaning methods."

"Μακάρι να μπορούσαμε να αλλάξουμε", είπε υπόκωφα ο Χάρι. "I wish we could change," Harry said muffledly. "Έχω κάνει πολλή εξάσκηση στους Ντάρσλι. "I've done a lot of practice on the Dursleys. Άκου να βοηθήσω τον Λόκχαρτ να απαντήσει στους θαυμαστές του... Θα είναι εφιάλτης..." Let me help Lockhart answer his fans... It's going to be a nightmare..."

Το απόγευμα του Σαββάτου πέρασε γρήγορα. Saturday afternoon passed quickly. Η ώρα έφτασε οχτώ παρά πέντε πριν το καλοκαταλάβουν. It was five minutes to eight before they got the hang of it. Ο Χάρι προχώρησε στο διάδρομο του δεύτερου ορόφου, όπου βρισκόταν το γραφείο του Λόκχαρτ, σέρνοντας τα βήματά του. Harry walked down the corridor of the second floor, where Lockhart's office was located, dragging his steps. Έσφιξε τα δόντια και χτύπησε. He gritted his teeth and knocked.

Η πόρτα άνοιξε αμέσως. The door opened immediately. Ο Λόκχαρτ του Χάρισε ένα χαμόγελο. Lockhart gave him a smile.

"Βρε, καλώς το πονηρούλικο! "Well, well, well, the sly one! Πέρασε, Χάρι, πέρασε". Come in, Harry, come in."

Το φως των κεριών έκανε τις αμέτρητες κορνιζαρισμένες φωτογραφίες του Λόκχαρτ να λάμπουν στους τοίχους. The candlelight made the countless framed photographs of Lockhart glow on the walls. Μερικές μάλιστα τις είχε υπογράψει σαν αυτόγραφα. Some of them were even signed as autographs. Πάνω στο γραφείο του υπήρχε άλλη μια μεγάλη στοίβα φωτογραφίες. On his desk was another big pile of photos.

"Εσύ θα γράφεις τη διεύθυνση στους φακέλους!" "You will write the address on the envelopes!" είπε στον Χάρι σαν να του έκανε χάρη. she said to Harry as if she were doing him a favor. "Παραλήπτης του πρώτου είναι η Γκλάντις Γκάντζεον. "The recipient of the first is Gladys Gadgeon. Να 'ναι καλά η γυναίκα. Bless the woman. Από τις θερμότερες θαυμάστριές μου". One of my warmest fans".

Η ώρα κυλούσε αργά. The time passed slowly. Ο Χάρι άκουγε τον Λόκχαρτ να μιλάει λέγοντας πότε πότε "μμμ", "Εντάξει" ή "Ναι". Harry listened to Lockhart talking, saying now and then "Mmm", "Okay" or "Yes". Από καιρό σε καιρό έπιανε φράσεις όπως "Η διασημότητα είναι άστατος φίλος, Χάρι", ή "Η διασημότητα είναι διασημότητα, όπως και να το κάνεις. From time to time he would catch phrases like "Celebrity is a fickle friend, Harry," or "Celebrity is a celebrity no matter how you do it. Αυτό να το θυμάσαι, Χάρι". Remember that, Harry."

Τα κεριά κόντευαν να λιώσουν, κάνοντας το φως να χορεύει πάνω στα ζωντανά πρόσωπα των φωτογραφιών του Λόκχαρτ. The candles were about to melt, making the light dance across the vivid faces of Lockhart's photographs. Ο Χάρι έγραψε, με χέρι που είχε αρχίσει να πονάει, τη διεύθυνση της Βερόνικα Σμέθλι, έχοντας την αίσθηση πως αυτός ο φάκελος ήταν ο χιλιοστός. Harry wrote, with a hand that was beginning to ache, Veronica Smithley's address, feeling that this envelope was the millionth. "Πρέπει να πλησιάζει η ώρα να φύγω", σκέφτηκε απελπισμένος. "It must be getting close to time to go," he thought desperately. "Κάνε, θεούλη μου, να πλησιάζει..." "Make, my god, come closer..."

Και τότε άκουσε κάτι κάτι διαφορετικό από το τσιτσίρισμα των κεριών που ήταν έτοιμα να σβήσουν και τις ανόητες φλυαρίες του Λόκχαρτ για τους θαυμαστές του. And then he heard something different from the sizzle of the candles about to go out and Lockhart's silly chatter about his fans.

"Έλα... Έλα σ' εμένα... Να σε κομματιάσω... Να σε ξεσκίσω... Να σε σκοτώσω..." "Come on... Come to me... Let me tear you to pieces... Tear you apart... Kill you..."

Ο Χάρι αναπήδησε και πάνω στη διεύθυνση της Βερόνικα Σμέθλι εμφανίστηκε μια μεγάλη λιλά κηλίδα. Harry jumped up and a large lilac stain appeared on Veronica Smethley's address.

"Τι;" είπε δυνατά. "What?" he said aloud.

"Όντως!" "Indeed!" είπε ο Λόκχαρτ. Lockhart said. "Έξι μήνες πρώτο στη λίστα των μπεστ σέλερ! "Six months first on the bestseller list! Έσπασε όλα τα ρεκόρ!" It broke all records!"

"Όχι", είπε αλαφιασμένος ο Χάρι. "No," said Harry in a huff. "Η φωνή!" "The voice!"

"Ορίστε;" έκανε απορημένος ο Λόκχαρτ. "I beg your pardon?" said Lockhart, puzzled. "Ποια φωνή;"

"Αυτή... Αυτή η φωνή... Δεν την ακούσατε;"

Ο Λόκχαρτ τον κοίταξε έκπληκτος. "Μα τι λες τώρα, Χάρι; Μήπως σε πήρε ο ύπνος; Δεν το πιστεύω! "What are you talking about, Harry? Have you fallen asleep? I don't believe it! Δες τι ώρα πήγε! See what time it was! Είμαστε εδώ τέσσερις ώρες σχεδόν! We've been here almost four hours! Πώς πέρασε έτσι η ώρα;" How did the time pass like this?"

Ο Χάρι δεν απάντησε. Είχε τεντώσει τα αφτιά του να ξανακούσει τη φωνή, αλλά το μόνο που άκουγε ήταν ο Λόκχαρτ που του έλεγε πως δεν έπρεπε να περιμένει πως θα περνούσε τόσο ωραία κάθε φορά που θα του έβαζαν τιμωρία. He had strained his ears to hear the voice again, but all he could hear was Lockhart telling him that he shouldn't expect to have such a good time every time he was grounded. Ο Χάρι έφυγε παραζαλισμένος. Harry left in a daze.

Ήταν τόσο αργά, που η αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ ήταν άδεια από παιδιά. It was so late that Gryffindor's recreation room was empty of children. Ο Χάρι ανέβηκε γραμμή στο δωμάτιό του. Harry walked up the line to his room. Ο Ρον δεν είχε γυρίσει ακόμα. Ron hadn't come back yet. Ο Χάρι φόρεσε τις πιτζάμες του, ξάπλωσε στο κρεβάτι και περίμενε. Harry put on his pajamas, lay down on the bed and waited. Ο Ρον ήρθε μισή ώρα αργότερα, τρίβοντας το δεξιό χέρι του και αναδίδοντας μιαν έντονη μυρουδιά στιλβωτικού. Ron came in half an hour later, rubbing his right hand and giving off a strong smell of polish.

"Μούδιασαν όλοι οι μύες μου", βόγκηξε καθώς ριχνόταν στο κρεβάτι του. "My muscles are all sore," he groaned as he threw himself on his bed. "Δεκατέσσερις φορές με έβαλε να τρίψω το κύπελλο του Κουίντιτς για να μείνει ευχαριστημένος. "Fourteen times he had me rub Quidditch's cup to keep him happy. Και μετά ξέρασα γυμνοσάλιαγκες πάνω σε ένα βραβείο για την προσφορά εξαίρετων υπηρεσιών στη σχολή. And then I threw up slugs over an award for outstanding service to the school. Είδα κι έπαθα να το καθαρίσω... Εσύ, πώς τα πήγες με τον Λόκχαρτ;" I saw it and I had to clean it up... How did you and Lockhart get along?"

Ο Χάρι του είπε τα της φωνής μιλώντας χαμηλόφωνα, για να μην ξυπνήσει τον Νέβιλ, τον Ντιν και τον Σιμούς. Harry told him what he said, speaking in a low voice so as not to wake Neville, Dean and Simus.

"Κι ο Λόκχαρτ είπε ότι δεν άκουσε τίποτα;" ρώτησε ο Ρον. "And Lockhart said he didn't hear anything?" asked Ron. Ο Χάρι, στο λιγοστό φως του φεγγαριού που έμπαινε από το παράθυρο, τον είδε να συνοφρυώνεται. Harry, in the scant moonlight coming through the window, saw him frown. "Λες να είπε ψέματα; αλλά δεν καταλαβαίνω... Κι αόρατος να ήταν, θα έπρεπε να ανοίξει την πόρτα". "Do you think he lied? but I don't understand. Even if he was invisible, he would have to open the door."

"Το ξέρω", είπε ο Χάρι που ξάπλωσε ανάσκελα και κάρφωσε το βλέμμα του στον ουρανό του κρεβατιού του. "I know," Harry said as he lay on his back and fixed his gaze on the sky of his bed. "Ούτε κι εγώ καταλαβαίνω". "I don't understand either."