×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Español con Juan, Hablar es bueno (2)

Hablar es bueno (2)

Y recuerdo que a veces encontré personas en los trenes que empezaron a hablar conmigo ¿no? Y la verdad es que fue muy interesante, fue muy interesante porque yo no conocía a nadie en esos países y no conocía el idioma tampoco, entonces cuando viajas así realmente no…. Realmente si, viajas, ves el paisaje, ves los edificios, ves a la gente, ves lo que hace la gente, pero si no tienes amigos que te expliquen nada, pues claro, es un poco pobre ¿no? Es un poco pobre.

Y lo que paso fue que yo encontré algunas personas en mis viajes ¿no? Y fue muy interesante, fue muy interesante porque me dieron una perspectiva distinta ¿no? Ahora que lo pienso la verdad es que fue bonito, fue bonito. En un viaje, de Bratislava, creo que iba de Bratislava, no recuerdo donde iba, quizá de Bratislava a Budapest. No lo recuerdo bien, pero conocí a un piloto de avión, a un piloto de avión americano. Un piloto de avión americano que estaba de vacaciones, estaba destinado en Paris, estaba destinado en Paris y fue muy divertido, porque este hombre estaba muy enfadado, estaba muy enfadado porque decía que en Francia no podía ligar ¿Entendéis Ligar? Ligar significa conocer chicas ¿no? Conocer chicas con un fin romántico digamos, o sensual ¿vale?

Entonces el tío, este piloto era un hombre joven, no sé tendría treinta años, treinta cinco años más o menos, si. Y me dijo que estaba muy enfadado, estaba muy cabreado porque, porque en Paris donde él vivía las chicas no hablaban inglés. Este hombre era norteamericano, era de estados unidos y entonces no hablaban inglés y él no hablaba francés y entonces él estaba muy cabreado porque no podía entenderse con las chicas y no podía ligar ¿no? Claro, yo no le dije nada, yo no le dije nada, pero yo pensé: “coño pues aprende tu francés ¿no?”. No, el tío daba por supuesto, el tío daba por supuesto que las chicas de Francia tenían que hablar inglés para que el pudiera ligárselas, subjuntivo imperfecto, para que el pudiera ligárselas ¿vale?

Y estaba muy contento porque en Bratislava, en Bratislava había conocido a una chica que hablaba inglés muy bien, eso fue lo que él me dijo. Estaba muy contento porque decía hombre en Bratislava, aquí la gente habla inglés muy bien. Estaba muy contento el tío, había estado allí unos días de vacaciones y estaba súper contento, no por la comida, no por los paisajes, no por la cultura de Eslovaquia, no, no, no, estaba muy contento porque había conocido una chica que hablaba bien inglés. Y bueno, no me contó muchos detalles, no me contó muchos detalles, pero bueno, entendí la historia. Pero fue divertido, fue divertido hablar con un piloto porque yo nunca había hablado con un piloto de avión y fue muy interesante ¿no?

Y también conocí en un tren que viajaba a través de la Republica Checa. Sí, creo que sí. Era otro tren diferente ¿no? Por la republica checa. Conocí a un sacerdote, un sacerdote que tenía 80, más de 80 años y fue muy interesante porque él me contó que él había nacido en, creo recordar que, en Praga, en Praga sí. Y entonces, era muy joven pero muy pobre, muy pobre, muy pobre y entonces se hizo…

No, a ver si recuerdo bien, creo que lo que hizo fue que pasó, pasó la frontera a Europa Occidental y fue a Viena, creo que en Viena tenia familia ¿no? Y eso fue antes de la caída, antes de la caída del muro de acero ¿no? Que dividía Europa del este de Europa occidental ¿no? Y entonces él me contó esa historia de cómo tuvo que pasar la frontera, tuvo que escapar, porque no tenía pasaporte, no tenía permiso. En aquellos tiempos para salir de muchos países de Europa del Este, era muy complicado ¿no? Era muy complicado, había una frontera de acero ¿no? ¿Cómo se llamaba? ¿Cómo se llamaba? Que no recuerdo ahora como se llamaba. ¡El muro de acero! ¿no?

Algo así, no recuerdo ahora como se llamaba ¡El telón de acero! Así se llamaba, el telón de acero ¿vale? Es decir, la gente no podía salir a Europa Occidental, y creo que la gente de Europa Occidental tampoco podía entrar fácilmente ¿no? En los países de Europa del Este.

Total, que este hombre me contó que sí, que muy joven se escapó porque era muy pobre, no tenía nada y se escapó, se fue a vivir en Austria, en Viena, pero tuvo muchos problemas para escapar. Me contó toda su aventura, el hombre este era muy mayor y cuando llegó a Viena no tenía nada, entonces dice que se hizo sacerdote. Yo tuve la impresión de que el hombre quería decir que se había hecho sacerdote para escapar de la pobreza ¿no? Porque no tenía otros medios ¿vale? No sé, no sé, no le entendí bien, pero digamos que fue fantástico, fue fantástico. Todo esto lo hablamos en inglés, el tío hablaba bastante bien inglés ¿no?

Y si, son encuentros, encuentros casuales. Me río porque recuerdo que este señor, el sacerdote, me preguntó que qué viaje estaba yo haciendo y yo le dije que iba a ir a… Bueno, que había ido a Polonia, a Eslovenia, Eslovaquia, la Republica Checa, y le dije estoy haciendo un tour, le dije, estoy haciendo un tour por toda la Europa comunista ¿no? Y recuerdo que en el tren la gente nos escuchaba, la gente que había al lado nos escuchaba y en ese momento todos se echaron a reír ¿no? Echarse a reír significa (Risa) echarse a reír significa empezar a reír de golpe ¿no? Echarse a reír. Entonces la gente, la gente que había alrededor y que nos estaba escuchando en silencio, todo el mundo se echó a reír ¿no? porque yo había dicho eso de la Europa comunista ¿no? Creo que era en la Republica Checa, en ese momento estábamos en la Republica Checa.

Este es el problema de hacer los viajes con Interrail ¿no? Que es más barato, pero al final coges tantos trenes que no sabes dónde estas, porque un día estás en la Republica Checa, otro día estás en Polonia, otro día estás en Alemania, en fin, vas muy rápido ¿no? Vas muy rápido y al final no te enteras, no te enteras de donde estás.

Bueno, entonces lo que quería decir es que tengo recuerdos bonitos de la gente que conocí en los trenes. Normalmente cuando me subo a un tren, cuando me subo a un tren la verdad es que quiero estar solo. Tengo una idea romántica del tren, que es subir al tren, estar solo o con muy poca gente y leer un libro, o simplemente relajarme viendo el paisaje, y dejar vagar la mente ¿Entendéis? Dejar vagar la mente, pensar en las musarañas, que es una expresión que ya hemos oído antes, pensar en las musarañas, es decir, pensar en esto, pensar en lo otro, en todo y en nada, relajarse. Y sí, eso es lo que hago normalmente.

Bueno, normalmente no, normalmente no lo puedo hacer porque la idea romántica del tren con poca gente no existe. Eso quizás existió en los años 50 pero ahora no, ahora los trenes están atestados de gente, muchas veces hay que ir de pie, no te puedes ni siquiera sentar. En fin, que esa idea romántica no existe.

Pero a veces, a veces, como en estos casos, como en estos casos, he conocido a algunas personas, pues, oye que me ha gustado, me ha gustado ese tipo de conversaciones ¿no? Así con desconocidos. Me he divertido y me han dicho cosas interesantes ¿no? Conocer a alguien, conocer a alguien que escapó del telón de acero y que se hizo sacerdote. Conocer a alguien como ese señor que no podía ligar en París, porque las mujeres de París no hablan bien inglés pues.

Oye, y otros casos, otros casos que ahora no tengo tiempo de contarlos, pero si, sí que he conocido gente y he tenido conversaciones interesantes con gente en trenes ¿no? Y yo no soy una persona, yo no soy una persona como digo que me guste hablar ¿no? Porque, o sea, me gusta hablar lo que quiero decir es que no soy una persona que me guste hablar con desconocidos, sencillamente porque soy un hombre tímido ¿no? Y además porque yo creo que todo esto depende mucho de quien es la persona que habla contigo ¿no? En la BBC dicen, oye que es bueno hablar con desconocidos. Vale, sí, pero depende, depende de muchas cosas, depende de la edad que tienes, depende de a quien hablas ¿no? Porque si yo tengo 50 años y me pongo a hablar con una chica de 25, quizá la chica de 25 pueda pensar: “Este tío qué pesado ¿no? Que aburrido, por qué me habla”. Claro, yo no quiero molestar, no quiero molestar a nadie, entonces prefiero no decir nada porque nunca sabes, nunca sabes si realmente vas a molestar ¿no?

En otros casos, en otros casos seria más fácil ¿no? Si una mujer de no sé, una mujer de unos sesenta años se pone a hablar contigo pues, digamos da la impresión…da una mejor impresión ¿vale? La gente no piensa que hay nada malo detrás ¿vale? Que no quiere hacerte nada malo. Pero si es un hombre de treinta, cuarenta años, que te mira muy serio y que te hace preguntas muy personales pues oye, pues, eso molesta ¿no?

Como todo hay que saber hacerlo, hay que saber hacerlo ¿no? Hablar en público y empezar una conversación con un desconocido puede estar muy bien, pero hay que saber hacerlo. Hay que saber sonreír, hay que saber indicar a la otra persona que no quieres nada extraño ¿no? Que no quieres molestarla a esa persona. En fin, hay que saber hacerlo, como todo en la vida hay que saber hacerlo.

Pero si, yo creo que vamos que es posible encontrar, tener encuentros agradables con desconocidos en los medios de transporte. Pienso que sobre todo en viajes largos ¿no? Como en el tren, incluso el avión, pero sobre todo en tren se presta más ¿Entendéis? Se presta más, es más adecuado, se presta más a entablar conversaciones ¿no? Un viaje largo en tren se presta más a entablar conversaciones con desconocidos, con gente que no conoces.

En el metro por la mañana, claro, cuando todo el mundo va deprisa ¿no? Cuando todo el mundo va corriendo al trabajo, pues es mucho más difícil entablar una conversación con un desconocido ¿no? Cada uno va a su rollo, a su bola que se dice. Cada uno va a su rollo, a su bola ¿no? Pensando en sus problemas y no tienes ganas de ponerte a hablar con un desconocido ¿vale? Pienso ¿no? Pienso.

Pero bueno, esta campaña está bien, esta campaña está bien, de la BBC para promover las conversaciones entre extraños en los medios de transporte. Supongo, supongo que esta campaña o este tipo de campañas no tendrían mucho sentido en otros países ¿no? No lo sé, estoy pensando en España, por ejemplo. Yo creo que, en España, o en Italia, en países del, del Mediterráneo la gente habla más ¿no? La gente se habla más, es más fácil entablar conversaciones con desconocidos. Pienso que si ¿no? Yo cuando he ido en el metro en Madrid, por ejemplo, incluso aunque es una gran ciudad, pero veo que la gente, veo que la gente tiene más predisposición a hablar. Hay más ruido ¿vale? Por lo menos se siente más ruido y eso quiere decir que la gente habla ¿no? El ruido viene de que la gente habla ¿no? Y en los trenes también, en los trenes también, yo creo que las grandes ciudades bueno, las grandes ciudades no lo sé, pero en las ciudades pequeñas, en provincias yo creo que es más fácil ¿no? Siempre en las ciudades pequeñas es más fácil.

Pero bueno, no sé si es un estereotipo, pero quizás lo que pasa es que los ingleses, los británicos tienen más reticencias a hablar con desconocidos ¿no? Es un poco un estereotipo, es un poco un estereotipo porque no a todos los españoles les gusta hablar con desconocidos. Si vas en un autobús o en un tren en España, y te pones a hablar con desconocidos mucha gente pensará que eres un locuelo, que estas chalado, que eres un chiflado, que estas como una cabra ¿no? Pero bueno, digamos que en general, en general yo creo que es más aceptable, es más aceptable en España o en países de tipo mediterráneo. Y eso me imagino que es también porque han visto, han visto que la gente está muy sola, yo creo que es eso. Yo creo que han visto que la gente está muy sola. En las grandes ciudades a pesar de que haya mucha gente, a pesar de que haya, subjuntivo, a pesar de que haya mucha gente la gente está sola. Y yo eso lo veo, yo veo mucha gente sola en el metro, veo mucha gente sola caminando por la calle ¿no? Y sobre todo personas mayores, veo personas mayores muy solas. Las personas mayores, los viejos aquí en Londres por lo menos, en las grandes ciudades están muy solos, me parece. Me parece que en las ciudades pequeñas los viejos, la gente mayor tiene más apoyo familiar ¿no? No sé, tengo la impresión de que en las ciudades grandes las distancias son tan enormes, es tan difícil viajar ¿no? Si quieres ir a ver a un amigo o a un familiar tienes que coger el coche o el metro, o el autobús y pasar una hora para ir y otra hora para volver. En fin, yo creo que eso, eso supone también que la gente mayor, los viejos, se queden solos ¿no? Porque yo si los veo solos en el supermercado, en la calle, caminando despacio con problemas para andar, problemas para moverse. Y me da un poco de pena, me da un poco de pena porque hay muchos, hay mucha gente mayor así, que parece que está muy sola ¿no? Y yo creo que esta campaña va un poco por ahí ¿no? Yo creo que eta campaña va un poco por ahí, en esa dirección, en el sentido de hacer que la gente se sienta un poco menos sola, hacer que la gente se sienta menos sola ¿no? Ahora recuerdo que hace unos años leí una noticia muy triste que decía que una mujer, una mujer mayor llamó a un taxi y se subió al taxi y le dijo al taxista: “Lléveme a cualquier parte, no me importa dónde, pero háblame, lo único que quiero es que me hable”. Y esta mujer estaba tan sola, llevaba mucho tiempo sin hablar con nadie y en su desesperación lo único que pudo pensar es llamar a un taxi y pedirle al taxista que hablara con ella ¿no? Pedirle al taxista que hablara con ella. Es una historia muy triste, una anécdota muy triste, real, la escuché hace muchos años y todavía no la he olvidado. Y no recuerdo donde fue, no recuerdo donde fue, quizás fue en España, pero no estoy completamente seguro. En fin, yo creo que es que este tipo de campañas para promover que la gente hable, que la gente se comunique bueno, están bien, están bien. Aunque no sé si tendrán, si tendrán mucho éxito. Yo creo que en general la gente va a su rollo, la gente va a su bola y es normal, como digo cuando vas en el metro, en el autobús o en el tren es muy difícil, es muy difícil ponerse a hablar con alguien que no conoces. Pero bueno, lo que me parece es un síntoma, me parece es un síntoma que estamos muy solo, sobre todo en las grandes ciudades y que la gente no se comunica. Especialmente ahora con los teléfonos móviles, pero bueno, ese es otro tema, ese es tema de otro episodio para nuestro podcast. Pero si, me parece que este tipo de campañas que promueve la comunicación entre la gente, que pide que la gente hable con desconocidos, pues sí, me parece que es un síntoma de que estamos muy solos ¿no? En fin. Bueno, no quiero terminar el episodio de hoy con este tono triste ¿vale? Que si, que yo me lo he pasado muy bien, a veces hablando con desconocidos, que me pareció muy interesante, sobre todo cuando vas a otros países y te cuentan historias muy interesantes. Cada desconocido, cada persona que encuentras en un tren, por ejemplo, pues te puede contar, te puede contar una historia ¿no? Eso está muy bien. Y ahora recuerdo, ahora recuerdo una película fantástica Strangers in the train, de Alfred Hitchcock. ¡Qué películaza! ¡Eso fue una películaza! No sé porque me he acordado ahora de esta película de estos dos desconocidos que se encontraban en un tren y planeaban un crimen. ¡Qué películaza! ¡Eso fue un peliculón! Un peliculón que se dice, un peliculón ¿lo habéis visto? No importa que no sea en español, es un peliculón. Strangers in the train, que planean un asesinato ¿no? En fin, no os cuento, porque a mi Hitchcock me encanta, me encanta. Bueno tío, tíos y tías he perdido el hilo y como siempre pues he acabado enrollándome. Que es bueno hablar, es bueno hablar, es bueno hablar, y es bueno hablar también si no eres tímido, es bueno hablar con desconocidos. Si no eres tímido, es más difícil pero bueno, hay que hacer un esfuerzo, sobre todo, sobre todo si estás aprendiendo español, yo lo que te aconsejo es que vayas a España, subjuntivo, que te compres un Interrail, te coges el interrail y te puedes recorrer España en tren, eso está de puta madre, eso está de puta madre porque te coges… Si eres un poco mayor hay que tener cuidado porque puede ser cansado ¿no? Puede ser cansado porque no sé, si cada día o cada dos o tres días coges el tren puede ser cansado. Pero si eres joven, si eres joven, si eres un poco joven o si tienes energía. Pues oye, un viaje de quince días o de veinte días o de incluso un mes por España en tren, que es un muy barato si haces el interrail, y vas de una ciudad a otra, de un pueblo a otro y oye, en el tren puedes encontrar un montón de gente y puedes hablar con esas personas. Claro, habrá personas que no quieran hablar contigo, habrá personas que dirán: “Coño que pesado, otro extranjero aquí que quiere practicar español”. Habrá personas que piensen así. Pero habrá algunas personas que digan: “Oye que interesante, a ver, cuéntame de dónde vienes y por qué estás haciendo interrail”. Y puedes empezar una conversación, y puedes conocer gente y te pueden contar cosas interesantes y es una forma, no solo de practicar español, es una forma de conocer España, de conocer España claro. Si te subes en el tren en Valencia y vas a Zaragoza en tren, puedes encontrar muchas personas. Una te cuenta una historia de algo que le pasó en su pueblo, otra persona te cuenta algo de una fiesta. En fin, es interesante, es enriquecedor, es muy enriquecedor ¿De acuerdo? Pues nada, terminamos con ese mensaje positivo de viajar en tren por España, por qué no en Interrail y es una experiencia muy buena, muy enriquecedora que os la aconsejo a todos y a todas ¿De acuerdo? Chicos, nada más por hoy. Este podcast como siempre está cada vez más largo y nada, que nos vemos, no nos vemos, nos escuchamos la próxima semana aquí en Español con Juan. ¡Hasta luego! ¡Adiós! ¡Adiós!

Hablar es bueno (2) Reden ist gut (2) Talking is good (2) Parler, c'est bien (2) 話すことはいいことだ (2) 대화가 좋다 (2) Mówienie jest dobre (2) Falar é bom (2) Att prata är bra (2) Konuşmak iyidir (2)

Y recuerdo que a veces encontré personas en los trenes que empezaron a hablar conmigo ¿no? And I remember that sometimes I met people on the trains who started talking to me, right? Y la verdad es que fue muy interesante, fue muy interesante porque yo no conocía a nadie en esos países y no conocía el idioma tampoco, entonces cuando viajas así realmente no…. And the truth is that it was very interesting, it was very interesting because I didn't know anyone in those countries and I didn't know the language either, so when you travel like that, I really don't…. Realmente si, viajas, ves el paisaje, ves los edificios, ves a la gente, ves lo que hace la gente, pero si no tienes amigos que te expliquen nada, pues claro, es un poco pobre ¿no? Really yes, you travel, you see the landscape, you see the buildings, you see the people, you see what the people do, but if you don't have friends to explain anything to you, of course, it's a bit poor, right? Насправді так, ви подорожуєте, бачите пейзажі, будівлі, людей, бачите, чим вони займаються, але якщо у вас немає друзів, які могли б вам щось пояснити, то, звичайно, це трохи погано, чи не так? Es un poco pobre. It's a bit poor.

Y lo que paso fue que yo encontré algunas personas en mis viajes ¿no? And what happened was that I met some people in my travels, right? І сталося так, що я познайомився з деякими людьми під час своїх подорожей, чи не так? Y fue muy interesante, fue muy interesante porque me dieron una perspectiva distinta ¿no? And it was very interesting, it was very interesting because they gave me a different perspective, right? Ahora que lo pienso la verdad es que fue bonito, fue bonito. Now that I think about it the truth is that it was beautiful, it was beautiful. En un viaje, de Bratislava, creo que iba de Bratislava, no recuerdo donde iba, quizá de Bratislava a Budapest. On a trip, from Bratislava, I think I was going from Bratislava, I don't remember where I was going, maybe from Bratislava to Budapest. No lo recuerdo bien, pero conocí a un piloto de avión, a un piloto de avión americano. Un piloto de avión americano que estaba de vacaciones, estaba destinado en Paris, estaba destinado en Paris y fue muy divertido, porque este hombre estaba muy enfadado, estaba muy enfadado porque decía que en Francia no podía ligar ¿Entendéis Ligar? An American airplane pilot who was on vacation, he was stationed in Paris, he was stationed in Paris and it was very funny, because this man was very angry, he was very angry because he said that in France he could not flirt. Do you understand Flirt? Американский летчик, который был в отпуске, он был расквартирован в Париже, он был расквартирован в Париже, и это было очень смешно, потому что этот человек был очень зол, он был очень зол, потому что он сказал, что во Франции он не может флиртовать, вы понимаете флирт? Пілот американської авіакомпанії, який був у відпустці, він базувався в Парижі, він базувався в Парижі, і це було дуже смішно, тому що цей чоловік був дуже злий, він був дуже злий, тому що він сказав, що у Франції він не може фліртувати, ви розумієте флірт? Ligar significa conocer chicas ¿no? Flirting means meeting girls, right? Флірт означає знайомство з дівчатами, чи не так? Conocer chicas con un fin romántico digamos, o sensual ¿vale? Meeting girls with a romantic end, let's say, or sensual, okay? Познайомитися з дівчатами з романтичною або чуттєвою метою, скажімо так?

Entonces el tío, este piloto era un hombre joven, no sé tendría treinta años, treinta cinco años más o menos, si. Y me dijo que estaba muy enfadado, estaba muy cabreado porque, porque en Paris donde él vivía las chicas no hablaban inglés. And he told me that he was very angry, he was very pissed off because, because in Paris where he lived the girls didn't speak English. Este hombre era norteamericano, era de estados unidos y entonces no hablaban inglés y él no hablaba francés y entonces él estaba muy cabreado porque no podía entenderse con las chicas y no podía ligar ¿no? This man was American, he was from the United States and then they didn't speak English and he didn't speak French and then he was very pissed off because he couldn't get along with the girls and he couldn't flirt, right? Claro, yo no le dije nada, yo no le dije nada, pero yo pensé: “coño pues aprende tu francés ¿no?”. Of course, I didn't tell him anything, I didn't tell him anything, but I thought: "Damn well, learn your French, right?" Звісно, я йому нічого не сказав, нічого не сказав, але подумав: "Ну, вивчи свою французьку, чи не так? No, el tío daba por supuesto, el tío daba por supuesto que las chicas de Francia tenían que hablar inglés para que el pudiera ligárselas, subjuntivo imperfecto, para que el pudiera ligárselas ¿vale? No, the uncle assumed, the uncle assumed that the girls in France had to speak English so that he could pick them up, imperfect subjunctive, so that he could pick them up, okay? Ні, хлопець припускав, хлопець припускав, що дівчата у Франції повинні розмовляти англійською, щоб він міг їх підчепити, недоконаний вид, щоб він міг їх підчепити, так?

Y estaba muy contento porque en Bratislava, en Bratislava había conocido a una chica que hablaba inglés muy bien, eso fue lo que él me dijo. And I was very happy because in Bratislava, in Bratislava I had met a girl who spoke English very well, that's what he told me. І він був дуже щасливий, тому що в Братиславі, в Братиславі він зустрів дівчину, яка дуже добре розмовляла англійською, ось що він мені розповів. Estaba muy contento porque decía hombre en Bratislava, aquí la gente habla inglés muy bien. I was very happy because it said man in Bratislava, here people speak English very well. Estaba muy contento el tío, había estado allí unos días de vacaciones y estaba súper contento, no por la comida, no por los paisajes, no por la cultura de Eslovaquia, no, no, no, estaba muy contento porque había conocido una chica que hablaba bien inglés. The uncle was very happy, he had been there for a few days on vacation and he was super happy, not because of the food, not because of the landscapes, not because of the culture of Slovakia, no, no, no, he was very happy because he had met a girl who spoke good english. Хлопець був дуже щасливий, він був там кілька днів у відпустці і був дуже щасливий, не через їжу, не через пейзажі, не через культуру Словаччини, ні, ні, ні, ні, ні, він був дуже щасливий, тому що познайомився з дівчиною, яка добре розмовляла англійською мовою. Y bueno, no me contó muchos detalles, no me contó muchos detalles, pero bueno, entendí la historia. And well, he didn't tell me many details, he didn't tell me many details, but hey, I understood the story. Pero fue divertido, fue divertido hablar con un piloto porque yo nunca había hablado con un piloto de avión y fue muy interesante ¿no?

Y también conocí en un tren que viajaba a través de la Republica Checa. And I also met on a train that was traveling through the Czech Republic. Sí, creo que sí. Yes, I think so. Era otro tren diferente ¿no? Por la republica checa. Conocí a un sacerdote, un sacerdote que tenía 80, más de 80 años y fue muy interesante porque él me contó que él había nacido en, creo recordar que, en Praga, en Praga sí. I met a priest, a priest who was 80, more than 80 years old and it was very interesting because he told me that he was born in, I think I remember, in Prague, in Prague yes. Я встретил священника, священника, которому было 80, более 80 лет, и это было очень интересно, потому что он рассказал мне, что родился, кажется, я помню, в Праге, в Праге, да. Я зустрів священика, священика, якому було 80, більше 80 років, і це було дуже цікаво, тому що він розповів мені, що народився в, здається, я пам'ятаю, в Празі, в Празі, так. Y entonces, era muy joven pero muy pobre, muy pobre, muy pobre y entonces se hizo… And then, I was very young but very poor, very poor, very poor and then it became ...

No, a ver si recuerdo bien, creo que lo que hizo fue que pasó, pasó la frontera a Europa Occidental y fue a Viena, creo que en Viena tenia familia ¿no? Y eso fue antes de la caída, antes de la caída del muro de acero ¿no? And that was before the fall, before the fall of the steel wall, wasn't it? І це було до падіння, до падіння сталевої стіни, чи не так? Que dividía Europa del este de Europa occidental ¿no? Y entonces él me contó esa historia de cómo tuvo que pasar la frontera, tuvo que escapar, porque no tenía pasaporte, no tenía permiso. And then he told me that story of how he had to cross the border, he had to escape, because he didn't have a passport, he didn't have a permit. En aquellos tiempos para salir de muchos países de Europa del Este, era muy complicado ¿no? Era muy complicado, había una frontera de acero ¿no? It was very complicated, there was a steel border, right? ¿Cómo se llamaba? What was it called? ¿Cómo se llamaba? What was his name? Que no recuerdo ahora como se llamaba. Я вже не пам'ятаю, як вона називалася. ¡El muro de acero! The wall of steel! ¿no?

Algo así, no recuerdo ahora como se llamaba ¡El telón de acero! Something like that, I don't remember now what it was called The Iron Curtain! Así se llamaba, el telón de acero ¿vale? Es decir, la gente no podía salir a Europa Occidental, y creo que la gente de Europa Occidental tampoco podía entrar fácilmente ¿no? I mean, people couldn't get out to Western Europe, and I think people from Western Europe couldn't get in easily either, right? En los países de Europa del Este.

Total, que este hombre me contó que sí, que muy joven se escapó porque era muy pobre, no tenía nada y se escapó, se fue a vivir en Austria, en Viena, pero tuvo muchos problemas para escapar. Total, that this man told me that yes, that very young he ran away because he was very poor, he had nothing and he ran away, he went to live in Austria, in Vienna, but he had many problems escaping. Так от, цей чоловік розповів мені, що так, він був дуже молодий, він втік, бо був дуже бідний, у нього нічого не було, і він втік, він поїхав жити до Австрії, до Відня, але у нього було багато проблем, щоб втекти. Me contó toda su aventura, el hombre este era muy mayor y cuando llegó a Viena no tenía nada, entonces dice que se hizo sacerdote. He told me about his adventure, this man was very old and when he arrived in Vienna he had nothing, so he says that he became a priest. Yo tuve la impresión de que el hombre quería decir que se había hecho sacerdote para escapar de la pobreza ¿no? I had the impression that the man meant that he had become a priest to escape poverty, right? Porque no tenía otros medios ¿vale? Because I had no other means, okay? Тому що у мене не було інших засобів, ясно? No sé, no sé, no le entendí bien, pero digamos que fue fantástico, fue fantástico. I don't know, I don't know, I didn't understand him well, but let's just say it was fantastic, it was fantastic. Todo esto lo hablamos en inglés, el tío hablaba bastante bien inglés ¿no? We spoke all this in English, the uncle spoke English quite well, didn't he?

Y si, son encuentros, encuentros casuales. And yes, they are encounters, casual encounters. І так, це зустрічі, випадкові зустрічі. Me río porque recuerdo que este señor, el sacerdote, me preguntó que qué viaje estaba yo haciendo y yo le dije que iba a ir a… Bueno, que había ido a Polonia, a Eslovenia, Eslovaquia, la Republica Checa, y le dije estoy haciendo un tour, le dije, estoy haciendo un tour por toda la Europa comunista ¿no? I laugh because I remember that this man, the priest, asked me what trip I was doing and I told him I was going to ... Well, I had gone to Poland, Slovenia, Slovakia, the Czech Republic, and I told him I am doing a tour, I said, I'm touring all of communist Europe right? Я сміюся, бо пам'ятаю, що цей чоловік, священик, запитав мене, в яку поїздку я їду, і я сказав йому, що збираюся... Ну, що я був у Польщі, Словенії, Словаччині, Чехії, і я сказав йому, що їду в турне, я сказав, що їду в турне по всій комуністичній Європі, так? Y recuerdo que en el tren la gente nos escuchaba, la gente que había al lado nos escuchaba y en ese momento todos se echaron a reír ¿no? And I remember that on the train people listened to us, the people next to us listened to us and at that moment everyone started laughing, right? І я пам'ятаю, що в поїзді люди слухали нас, люди поруч з нами слухали нас, і в цей момент вони всі сміялися, чи не так? Echarse a reír significa (Risa) echarse a reír significa empezar a reír de golpe ¿no? Laughing means (Laughter) Laughing means suddenly starting to laugh right? Вибухнути сміхом означає (Сміх) вибухнути сміхом означає почати сміятися всі разом, чи не так? Echarse a reír. Burst out laughing. Сміх. Entonces la gente, la gente que había alrededor y que nos estaba escuchando en silencio, todo el mundo se echó a reír ¿no? Then the people, the people who were around and who were listening to us in silence, everyone started laughing right? porque yo había dicho eso de la Europa comunista ¿no? because I had said that about communist Europe, right? Creo que era en la Republica Checa, en ese momento estábamos en la Republica Checa.

Este es el problema de hacer los viajes con Interrail ¿no? This is the problem with traveling with Interrail, right? Que es más barato, pero al final coges tantos trenes que no sabes dónde estas, porque un día estás en la Republica Checa, otro día estás en Polonia, otro día estás en Alemania, en fin, vas muy rápido ¿no? Which is cheaper, but in the end you take so many trains that you don't know where you are, because one day you are in the Czech Republic, another day you are in Poland, another day you are in Germany, well, you go very fast, right? Vas muy rápido y al final no te enteras, no te enteras de donde estás. You go very fast and in the end you don't find out, you don't find out where you are. Вы едете очень быстро и в конце концов не знаете, не понимаете, где вы находитесь. Ти їдеш дуже швидко і в кінці кінців не знаєш, не знаєш, де ти знаходишся.

Bueno, entonces lo que quería decir es que tengo recuerdos bonitos de la gente que conocí en los trenes. Well, so what I wanted to say is that I have fond memories of the people I met on the trains. Normalmente cuando me subo a un tren, cuando me subo a un tren la verdad es que quiero estar solo. Normally when I get on a train, when I get on a train the truth is that I want to be alone. Tengo una idea romántica del tren, que es subir al tren, estar solo o con muy poca gente y leer un libro, o simplemente relajarme viendo el paisaje, y dejar vagar la mente ¿Entendéis? I have a romantic idea of the train, which is to get on the train, be alone or with very few people and read a book, or just relax watching the landscape, and let my mind wander. Do you understand? У мене є романтичне уявлення про поїзд - сісти в поїзд, побути наодинці або з дуже малою кількістю людей і почитати книгу, або просто розслабитися, дивлячись на краєвиди, і дозволити своїм думкам мандрувати. Dejar vagar la mente, pensar en las musarañas, que es una expresión que ya hemos oído antes, pensar en las musarañas, es decir, pensar en esto, pensar en lo otro, en todo y en nada, relajarse. Let your mind wander, think about shrews, which is an expression we have heard before, think about shrews, that is, think about this, think about the other, about everything and nothing, relax. Y sí, eso es lo que hago normalmente.

Bueno, normalmente no, normalmente no lo puedo hacer porque la idea romántica del tren con poca gente no existe. Ну, не обычно, обычно я не могу этого сделать, потому что романтическая идея поезда с небольшим количеством людей не существует. Ну, не зазвичай, зазвичай я не можу цього зробити, тому що романтична ідея поїзда з невеликою кількістю людей не існує. Eso quizás existió en los años 50 pero ahora no, ahora los trenes están atestados de gente, muchas veces hay que ir de pie, no te puedes ni siquiera sentar. That may have existed in the 50s but not now, now the trains are crowded with people, many times you have to stand up, you can't even sit down. Можливо, це існувало в 50-х роках, але не зараз, зараз поїзди переповнені, часто доводиться стояти, не можна навіть сісти. En fin, que esa idea romántica no existe.

Pero a veces, a veces, como en estos casos, como en estos casos, he conocido a algunas personas, pues, oye que me ha gustado, me ha gustado ese tipo de conversaciones ¿no? Así con desconocidos. So with strangers. Так и с незнакомыми людьми. Так і з незнайомцями. Me he divertido y me han dicho cosas interesantes ¿no? I have had fun and they have told me interesting things, right? Мне было интересно и весело говорить, не так ли? Conocer a alguien, conocer a alguien que escapó del telón de acero y que se hizo sacerdote. Meet someone, meet someone who escaped the Iron Curtain and became a priest. Знати когось, знати того, хто вирвався з-під залізної завіси і став священиком. Conocer a alguien como ese señor que no podía ligar en París, porque las mujeres de París no hablan bien inglés pues. Meeting someone like that man who couldn't flirt in Paris, because Paris women don't speak English well.

Oye, y otros casos, otros casos que ahora no tengo tiempo de contarlos, pero si, sí que he conocido gente y he tenido conversaciones interesantes con gente en trenes ¿no? Hey, and other cases, other cases that I don't have time to tell about now, but yes, I have met people and I have had interesting conversations with people on trains, right? Y yo no soy una persona, yo no soy una persona como digo que me guste hablar ¿no? And I am not a person, I am not a person as I say that I like to talk, right? И я не человек, я не человек, как я говорю, что я люблю поговорить, да? Porque, o sea, me gusta hablar lo que quiero decir es que no soy una persona que me guste hablar con desconocidos, sencillamente porque soy un hombre tímido ¿no? Because, I mean, I like to talk, what I mean is that I am not a person who likes to talk to strangers, simply because I am a shy man, right? Y además porque yo creo que todo esto depende mucho de quien es la persona que habla contigo ¿no? And also because I think that all this depends a lot on who is the person who talks to you, right? И еще потому, что, по-моему, все зависит от того, кто является собеседником, не так ли? А ще тому, що я вважаю, що все дуже залежить від того, ким є людина, яка з вами розмовляє, чи не так? En la BBC dicen, oye que es bueno hablar con desconocidos. Vale, sí, pero depende, depende de muchas cosas, depende de la edad que tienes, depende de a quien hablas ¿no? Porque si yo tengo 50 años y me pongo a hablar con una chica de 25, quizá la chica de 25 pueda pensar: “Este tío qué pesado ¿no? Because if I'm 50 years old and I start talking to a 25-year-old girl, maybe the 25-year-old might think: “This guy is awful, right? Тому що якщо мені 50 років і я починаю розмовляти з 25-річною дівчиною, можливо, 25-річна дівчина подумає: "Цей хлопець зануда, чи не так? Que aburrido, por qué me habla”. How boring, why is he talking to me ”. Як нудно, навіщо ти зі мною розмовляєш". Claro, yo no quiero molestar, no quiero molestar a nadie, entonces prefiero no decir nada porque nunca sabes, nunca sabes si realmente vas a molestar ¿no? Sure, I don't want to bother, I don't want to bother anyone, so I prefer not to say anything because you never know, you never know if you are really going to bother, right?

En otros casos, en otros casos seria más fácil ¿no? In other cases, in other cases it would be easier, right? В інших випадках, в інших випадках було б простіше, чи не так? Si una mujer de no sé, una mujer de unos sesenta años se pone a hablar contigo pues, digamos da la impresión…da una mejor impresión ¿vale? If a woman I don't know, a woman in her sixties starts talking to you well, let's say it gives the impression ... it gives a better impression, okay? Якщо з вами починає розмовляти жінка, не знаю, жінка років шістдесяти, ну, скажімо так, це справляє враження... це справляє краще враження, чи не так? La gente no piensa que hay nada malo detrás ¿vale? People don't think there is anything wrong behind it, okay? Люди не думают, что за этим стоит что-то плохое, верно? Люди не думають, що за цим стоїть щось погане, так? Que no quiere hacerte nada malo. That he doesn't want to do anything bad to you. Pero si es un hombre de treinta, cuarenta años, que te mira muy serio y que te hace preguntas muy personales pues oye, pues, eso molesta ¿no? But if he is a man of thirty, forty, who looks at you very seriously and asks you very personal questions, well, hey, that bothers, doesn't it? Але якщо це чоловік тридцяти чи сорока років, який дивиться на вас дуже серйозно і ставить вам дуже особисті питання, це дратує, чи не так?

Como todo hay que saber hacerlo, hay que saber hacerlo ¿no? Like everything, you have to know how to do it, you have to know how to do it, right? Как и во всем остальном, нужно знать, как это делать, нужно уметь это делать, не так ли? Як і все інше, ви повинні знати, як це робити, ви повинні знати, як це робити, чи не так? Hablar en público y empezar una conversación con un desconocido puede estar muy bien, pero hay que saber hacerlo. Виступати на публіці і починати розмову з незнайомцем - це все дуже добре, але ви повинні знати, як це робити. Hay que saber sonreír, hay que saber indicar a la otra persona que no quieres nada extraño ¿no? You have to know how to smile, you have to know how to indicate to the other person that you don't want anything strange, right? Ви повинні знати, як посміхатися, ви повинні знати, як показати іншій людині, що ви не хочете нічого дивного, чи не так? Que no quieres molestarla a esa persona. That you don't want to upset that person. En fin, hay que saber hacerlo, como todo en la vida hay que saber hacerlo. Так чи інакше, ви повинні знати, як це робити, як і все інше в житті, ви повинні знати, як це робити.

Pero si, yo creo que vamos que es posible encontrar, tener encuentros agradables con desconocidos en los medios de transporte. But yes, I think it is possible to find, have pleasant encounters with strangers in the means of transport. Але так, я вважаю, що можна знайомитися, мати приємні зустрічі з незнайомцями в транспорті. Pienso que sobre todo en viajes largos ¿no? I think that especially on long trips, right? Я думаю, особливо в довгих подорожах, а ви? Como en el tren, incluso el avión, pero sobre todo en tren se presta más ¿Entendéis? As in the train, even the plane, but especially in the train it lends itself more. Do you understand? Як в поїзді, так і в літаку, але особливо в поїзді, це зручніше. Se presta más, es más adecuado, se presta más a entablar conversaciones ¿no? It lends itself more, it is more appropriate, it lends itself more to start conversations, right? Вона краще сприймається, вона більш доречна, вона краще підходить для розмов, чи не так? Un viaje largo en tren se presta más a entablar conversaciones con desconocidos, con gente que no conoces.

En el metro por la mañana, claro, cuando todo el mundo va deprisa ¿no? Cuando todo el mundo va corriendo al trabajo, pues es mucho más difícil entablar una conversación con un desconocido ¿no? Cada uno va a su rollo, a su bola que se dice. Each one goes to his roll, to his ball that is said. Каждый идет своим путем, на свой бал, как говорится. Кожен йде своїм шляхом, на свій бал, як то кажуть. Cada uno va a su rollo, a su bola ¿no? Each one goes to his roll, to his ball, right? Pensando en sus problemas y no tienes ganas de ponerte a hablar con un desconocido ¿vale? Ви думаєте про свої проблеми, і вам не хочеться розмовляти з незнайомцем, чи не так? Pienso ¿no? Pienso.

Pero bueno, esta campaña está bien, esta campaña está bien, de la BBC para promover las conversaciones entre extraños en los medios de transporte. But hey, this campaign is fine, this campaign is fine, from the BBC to promote conversations between strangers on the means of transport. Але агов, ця кампанія хороша, ця кампанія хороша, від BBC, щоб заохочувати розмови між незнайомцями в транспорті. Supongo, supongo que esta campaña o este tipo de campañas no tendrían mucho sentido en otros países ¿no? I suppose, I suppose that this campaign or this type of campaign would not make much sense in other countries, right? Я думаю, що ця кампанія або подібна кампанія не мала б особливого сенсу в інших країнах, чи не так? No lo sé, estoy pensando en España, por ejemplo. Yo creo que, en España, o en Italia, en países del, del Mediterráneo la gente habla más ¿no? La gente se habla más, es más fácil entablar conversaciones con desconocidos. Люди більше спілкуються один з одним, їм легше зав'язати розмову з незнайомцями. Pienso que si ¿no? Yo cuando he ido en el metro en Madrid, por ejemplo, incluso aunque es una gran ciudad, pero veo que la gente, veo que la gente tiene más predisposición a hablar. When I have been on the subway in Madrid, for example, even though it is a big city, but I see that people, I see that people are more inclined to speak. Hay más ruido ¿vale? Тут більше шуму, так? Por lo menos se siente más ruido y eso quiere decir que la gente habla ¿no? At least you feel more noise and that means that people are talking, right? Принаймні, це відчувається голосніше, а це означає, що люди розмовляють, чи не так? El ruido viene de que la gente habla ¿no? Шум походить від того, що люди розмовляють, чи не так? Y en los trenes también, en los trenes también, yo creo que las grandes ciudades bueno, las grandes ciudades no lo sé, pero en las ciudades pequeñas, en provincias yo creo que es más fácil ¿no? And on the trains too, on the trains too, I think that the big cities, well, the big cities I don't know, but in the small cities, in the provinces, I think it's easier, right? Siempre en las ciudades pequeñas es más fácil.

Pero bueno, no sé si es un estereotipo, pero quizás lo que pasa es que los ingleses, los británicos tienen más reticencias a hablar con desconocidos ¿no? But hey, I don't know if it's a stereotype, but perhaps what happens is that the English, the British, are more reluctant to talk to strangers, right? Es un poco un estereotipo, es un poco un estereotipo porque no a todos los españoles les gusta hablar con desconocidos. Si vas en un autobús o en un tren en España, y te pones a hablar con desconocidos mucha gente pensará que eres un locuelo, que estas chalado, que eres un chiflado, que estas como una cabra ¿no? Pero bueno, digamos que en general, en general yo creo que es más aceptable, es más aceptable en España o en países de tipo mediterráneo. Y eso me imagino que es también porque han visto, han visto que la gente está muy sola, yo creo que es eso. Yo creo que han visto que la gente está muy sola. En las grandes ciudades a pesar de que haya mucha gente, a pesar de que haya, subjuntivo, a pesar de que haya mucha gente la gente está sola. Y yo eso lo veo, yo veo mucha gente sola en el metro, veo mucha gente sola caminando por la calle ¿no? Y sobre todo personas mayores, veo personas mayores muy solas. Las personas mayores, los viejos aquí en Londres por lo menos, en las grandes ciudades están muy solos, me parece. Me parece que en las ciudades pequeñas los viejos, la gente mayor tiene más apoyo familiar ¿no? No sé, tengo la impresión de que en las ciudades grandes las distancias son tan enormes, es tan difícil viajar ¿no? Si quieres ir a ver a un amigo o a un familiar tienes que coger el coche o el metro, o el autobús y pasar una hora para ir y otra hora para volver. En fin, yo creo que eso, eso supone también que la gente mayor, los viejos, se queden solos ¿no? Porque yo si los veo solos en el supermercado, en la calle, caminando despacio con problemas para andar, problemas para moverse. Y me da un poco de pena, me da un poco de pena porque hay muchos, hay mucha gente mayor así, que parece que está muy sola ¿no? Y yo creo que esta campaña va un poco por ahí ¿no? Yo creo que eta campaña va un poco por ahí, en esa dirección, en el sentido de hacer que la gente se sienta un poco menos sola, hacer que la gente se sienta menos sola ¿no? Ahora recuerdo que hace unos años leí una noticia muy triste que decía que una mujer, una mujer mayor llamó a un taxi y se subió al taxi y le dijo al taxista: “Lléveme a cualquier parte, no me importa dónde, pero háblame, lo único que quiero es que me hable”. Y esta mujer estaba tan sola, llevaba mucho tiempo sin hablar con nadie y en su desesperación lo único que pudo pensar es llamar a un taxi y pedirle al taxista que hablara con ella ¿no? Pedirle al taxista que hablara con ella. Es una historia muy triste, una anécdota muy triste, real, la escuché hace muchos años y todavía no la he olvidado. Y no recuerdo donde fue, no recuerdo donde fue, quizás fue en España, pero no estoy completamente seguro. En fin, yo creo que es que este tipo de campañas para promover que la gente hable, que la gente se comunique bueno, están bien, están bien. Aunque no sé si tendrán, si tendrán mucho éxito. Yo creo que en general la gente va a su rollo, la gente va a su bola y es normal, como digo cuando vas en el metro, en el autobús o en el tren es muy difícil, es muy difícil ponerse a hablar con alguien que no conoces. Pero bueno, lo que me parece es un síntoma, me parece es un síntoma que estamos muy solo, sobre todo en las grandes ciudades y que la gente no se comunica. Especialmente ahora con los teléfonos móviles, pero bueno, ese es otro tema, ese es tema de otro episodio para nuestro podcast. Pero si, me parece que este tipo de campañas que promueve la comunicación entre la gente, que pide que la gente hable con desconocidos, pues sí, me parece que es un síntoma de que estamos muy solos ¿no? En fin. Bueno, no quiero terminar el episodio de hoy con este tono triste ¿vale? Que si, que yo me lo he pasado muy bien, a veces hablando con desconocidos, que me pareció muy interesante, sobre todo cuando vas a otros países y te cuentan historias muy interesantes. Cada desconocido, cada persona que encuentras en un tren, por ejemplo, pues te puede contar, te puede contar una historia ¿no? Eso está muy bien. Y ahora recuerdo, ahora recuerdo una película fantástica Strangers in the train, de Alfred Hitchcock. ¡Qué películaza! ¡Eso fue una películaza! No sé porque me he acordado ahora de esta película de estos dos desconocidos que se encontraban en un tren y planeaban un crimen. ¡Qué películaza! ¡Eso fue un peliculón! Un peliculón que se dice, un peliculón ¿lo habéis visto? No importa que no sea en español, es un peliculón. Strangers in the train, que planean un asesinato ¿no? En fin, no os cuento, porque a mi Hitchcock me encanta, me encanta. Bueno tío, tíos y tías he perdido el hilo y como siempre pues he acabado enrollándome. Que es bueno hablar, es bueno hablar, es bueno hablar, y es bueno hablar también si no eres tímido, es bueno hablar con desconocidos. Si no eres tímido, es más difícil pero bueno, hay que hacer un esfuerzo, sobre todo, sobre todo si estás aprendiendo español, yo lo que te aconsejo es que vayas a España, subjuntivo, que te compres un Interrail, te coges el interrail y te puedes recorrer España en tren, eso está de puta madre, eso está de puta madre porque te coges… Si eres un poco mayor hay que tener cuidado porque puede ser cansado ¿no? Puede ser cansado porque no sé, si cada día o cada dos o tres días coges el tren puede ser cansado. Pero si eres joven, si eres joven, si eres un poco joven o si tienes energía. Pues oye, un viaje de quince días o de veinte días o de incluso un mes por España en tren, que es un muy barato si haces el interrail, y vas de una ciudad a otra, de un pueblo a otro y oye, en el tren puedes encontrar un montón de gente y puedes hablar con esas personas. Claro, habrá personas que no quieran hablar contigo, habrá personas que dirán: “Coño que pesado, otro extranjero aquí que quiere practicar español”. Habrá personas que piensen así. Pero habrá algunas personas que digan: “Oye que interesante, a ver, cuéntame de dónde vienes y por qué estás haciendo interrail”. Y puedes empezar una conversación, y puedes conocer gente y te pueden contar cosas interesantes y es una forma, no solo de practicar español, es una forma de conocer España, de conocer España claro. Si te subes en el tren en Valencia y vas a Zaragoza en tren, puedes encontrar muchas personas. Una te cuenta una historia de algo que le pasó en su pueblo, otra persona te cuenta algo de una fiesta. En fin, es interesante, es enriquecedor, es muy enriquecedor ¿De acuerdo? Pues nada, terminamos con ese mensaje positivo de viajar en tren por España, por qué no en Interrail y es una experiencia muy buena, muy enriquecedora que os la aconsejo a todos y a todas ¿De acuerdo? Chicos, nada más por hoy. Este podcast como siempre está cada vez más largo y nada, que nos vemos, no nos vemos, nos escuchamos la próxima semana aquí en Español con Juan. ¡Hasta luego! ¡Adiós! ¡Adiós! C'est un peu un stéréotype, c'est un peu un stéréotype parce que tous les Espagnols n'aiment pas parler aux étrangers. Si vous êtes dans un bus ou un train en Espagne et que vous commencez à parler à des inconnus, beaucoup de gens vont penser que vous êtes fou, que vous êtes fou, que vous êtes cinglé, que vous êtes cinglé, que vous êtes cinglé, que vous êtes cinglé, n'est-ce pas ? Mais disons qu'en général, en général, je pense que c'est plus acceptable, c'est plus acceptable en Espagne ou dans les pays de type méditerranéen. Et j'imagine que c'est aussi parce qu'ils ont vu, ils ont vu que les gens sont très seuls, je pense que c'est ça. Je pense qu'ils ont vu que les gens sont très seuls. Dans les grandes villes, malgré le fait qu'il y ait beaucoup de monde, malgré le fait qu'il y ait, subjonctif, malgré le fait qu'il y ait beaucoup de monde, les gens sont seuls. Et je le vois, je vois beaucoup de gens seuls dans le métro, je vois beaucoup de gens seuls qui marchent dans la rue, n'est-ce pas ? Et surtout les personnes âgées, je vois des personnes âgées très seules. Les personnes âgées, les personnes âgées ici à Londres au moins, dans les grandes villes sont très seules, il me semble. Il me semble que dans les petites villes, les personnes âgées ont plus de soutien familial, n'est-ce pas ? Je ne sais pas, j'ai l'impression que dans les grandes villes, les distances sont tellement énormes qu'il est difficile de se déplacer, n'est-ce pas ? Si vous voulez aller voir un ami ou un parent, vous devez prendre la voiture, le métro ou le bus et passer une heure à l'aller et une autre heure au retour. En tout cas, je pense que cela signifie aussi que les personnes âgées sont livrées à elles-mêmes, n'est-ce pas ? Parce que je les vois seules au supermarché, dans la rue, marchant lentement avec des problèmes pour marcher, des problèmes pour se déplacer. Et ça me rend un peu triste, ça me rend un peu triste parce qu'il y a beaucoup, il y a beaucoup de personnes âgées comme ça, qui semblent être très seules, n'est-ce pas ? Et je pense que cette campagne est un peu comme ça, n'est-ce pas ? Je pense que cette campagne va un peu dans ce sens, dans le sens de faire en sorte que les gens se sentent un peu moins seuls, de faire en sorte que les gens se sentent moins seuls, n'est-ce pas ? Je me souviens qu'il y a quelques années, j'ai lu un article de presse très triste qui racontait qu'une femme, une femme âgée, avait appelé un taxi, était montée dans le taxi et avait dit au chauffeur : "Emmenez-moi n'importe où, peu importe où, mais parlez-moi, tout ce que je veux, c'est que vous me parliez". Cette femme se sentait si seule, elle n'avait parlé à personne depuis longtemps et, dans son désespoir, elle n'a pensé qu'à appeler un taxi et à demander au chauffeur de lui parler, n'est-ce pas ? Demander au chauffeur de taxi de lui parler. C'est une histoire très triste, très triste, une histoire vraie, je l'ai entendue il y a de nombreuses années et je ne l'ai toujours pas oubliée. Et je ne me souviens pas où c'était, je ne me souviens pas où c'était, peut-être que c'était en Espagne, mais je ne suis pas tout à fait sûr. Quoi qu'il en soit, je pense que ce type de campagne pour encourager les gens à parler, à communiquer, c'est bien, c'est bien. Même si je ne sais pas si elles auront beaucoup de succès. Je pense qu'en général, les gens suivent leur propre chemin, les gens suivent leur propre chemin et c'est normal, comme je l'ai dit, quand vous prenez le métro, le bus ou le train, c'est très difficile, c'est très difficile de commencer à parler à quelqu'un que vous ne connaissez pas. Mais je pense que c'est un symptôme, je pense que c'est un symptôme que nous sommes très seuls, surtout dans les grandes villes, et que les gens ne communiquent pas. Surtout maintenant avec les téléphones portables, mais c'est un autre sujet, c'est le sujet d'un autre épisode de notre podcast. Mais oui, il me semble que ce type de campagne qui promeut la communication entre les gens, qui demande aux gens de parler à des inconnus, eh bien oui, il me semble que c'est un symptôme que nous sommes très seuls, n'est-ce pas ? Bon, je ne veux pas terminer l'épisode. Je ne veux pas terminer l'épisode d'aujourd'hui sur cette note triste, d'accord ? Oui, j'ai passé de bons moments, parfois en parlant à des étrangers, ce que j'ai trouvé très intéressant, surtout lorsque vous allez dans d'autres pays et qu'ils vous racontent des histoires très intéressantes. Chaque étranger, chaque personne que vous rencontrez dans un train, par exemple, peut vous raconter une histoire, n'est-ce pas ? C'est très bien. Et maintenant, je me souviens d'un film fantastique, Strangers in the train, d'Alfred Hitchcock, quel grand film, c'était un grand film ! Je ne sais pas pourquoi je me suis souvenu de ce film sur ces deux étrangers qui se rencontrent dans un train et planifient un crime. Quel grand film ! C'était un grand film ! Un grand film, comment l'appelez-vous, un grand film, l'avez-vous vu ? Peu importe que ce ne soit pas en espagnol, c'est un grand film. Des inconnus dans un train, ils préparent un meurtre, c'est ça ? De toute façon, je ne vous le dirai pas, parce que j'aime Hitchcock, je l'aime. Bon, mec, les gars et les filles, j'ai perdu le fil et comme d'habitude, j'ai fini par me peloter. C'est bon de parler, c'est bon de parler, c'est bon de parler, c'est bon de parler, et c'est bon de parler si on n'est pas timide, c'est bon de parler à des inconnus. Si vous n'êtes pas timide, c'est plus difficile mais bon, il faut faire un effort, surtout, surtout si vous apprenez l'espagnol, ce que je vous conseille c'est d'aller en Espagne, subjonctif, d'acheter un Interrail, vous prenez l'Interrail et vous pouvez faire le tour de l'Espagne en train, c'est super, c'est super parce que vous avez... Si vous êtes un peu plus âgé, il faut faire attention parce que ça peut être fatigant, non ? Ça peut être fatigant parce que je ne sais pas, si vous prenez le train tous les jours ou tous les deux ou trois jours, ça peut être fatigant. Mais si on est jeune, si on est jeune, si on est un peu jeune ou si on est énergique. Eh bien, un voyage de quinze jours ou vingt jours ou même un mois en Espagne en train, qui est très bon marché si vous prenez l'interrail, et vous allez d'une ville à l'autre, d'une ville à l'autre, et hé, dans le train vous pouvez rencontrer beaucoup de gens et vous pouvez parler à ces gens. Bien sûr, il y aura des gens qui ne voudront pas vous parler, il y aura des gens qui diront : "Quelle plaie, encore un étranger ici qui veut pratiquer l'espagnol". Il y aura des gens qui penseront ainsi. Mais il y aura aussi des gens qui diront : "Hé, c'est intéressant, dis-moi d'où tu viens et pourquoi tu fais de l'interrailing". C'est un moyen, non seulement de pratiquer l'espagnol, mais aussi d'apprendre à connaître l'Espagne, d'apprendre à connaître l'Espagne bien sûr. Si vous prenez le train à Valence et que vous allez à Saragosse en train, vous pouvez rencontrer beaucoup de gens. Une personne vous raconte une histoire qui lui est arrivée dans son village, une autre vous parle d'une fête. En tout cas, c'est intéressant, c'est enrichissant, c'est très enrichissant, d'accord ? Donc, terminons avec ce message positif de voyager en train en Espagne, pourquoi pas avec Interrail, et c'est une très bonne et enrichissante expérience que je vous recommande à tous, OK ? C'est tout pour aujourd'hui. Ce podcast comme toujours devient de plus en plus long et rien, on se voit, on ne se voit pas, on vous écoute la semaine prochaine ici en espagnol avec Juan. A plus tard, bye, bye, bye !