Часть 4 Teil 4 Part 4 Partie 4

Иван Толстой: Сергей, какие книги вы написали? Ivan Tolstoy: Sergei, what books have you written? Ivan Tolstoy: Sergei, hangi kitapları yazdınız?

Сергей Шмеман: Я написал одну книгу «Эхо родной земли», я ее написал по-английски. Sergei Shmeman: I wrote one book "Echoes of the Native Land", I wrote it in English. Sergey Şmeman: "Yerli Toprağın Yankıları" adlı bir kitap yazdım, İngilizce yazdım. Это было о деревне, которая когда-то принадлежала семье матери, Осоргиным, это было их имение, я туда часто ездил, со всеми познакомился, нашел массу воспоминаний, и как бы проследил, это история России за 200 лет через одну деревню - их эмигрантская судьба и судьба тех, кого они оставили, тех, кто их потом помнил. It was about a village that once belonged to my mother's family, the Osorgins, it was their estate, I went there often, met everyone, found a lot of memories, and sort of traced, this is the history of Russia for 200 years through one village - their emigrant fate and the fate of those they left behind, those who later remembered them. Bir zamanlar annemin ailesine, Osorginler'e ait olan bir köy hakkındaydı, onların malikanesiydi, oraya sık sık gittim, herkesle tanıştım, pek çok anı buldum ve bir köy üzerinden Rusya'nın 200 yıllık tarihinin izini sürdüm - onların göçmen kaderi ve geride bıraktıklarının, daha sonra onları hatırlayanların kaderi. Многие мне потом рассказывали. Many people told me later. Sonrasında birçok insan bana söyledi.

Кроме того, я написал маленький учебник о Берлинской стене. I also wrote a little primer on the Berlin Wall. Berlin Duvarı hakkında da küçük bir önsöz yazdım.

У нас новый проект в Америке, очень интересный. We have a new project in America, very exciting. Amerika'da yeni bir projemiz var, çok heyecan verici. Из-за того, что теперь интернет, студенты больше не читают классические учебники. Because of what is now the internet, students no longer read classic textbooks. Artık internet sayesinde öğrenciler klasik ders kitaplarını okumuyor. Так что одно издательство делает серию учебников, но они базированы на более личных рассказах. So one publishing house is doing a series of textbooks, but they are based on more personal stories. Bir yayıncı bir dizi ders kitabı hazırlıyor, ancak bunlar daha kişisel hikayelere dayanıyor. Вместо того, чтобы говорить, что в таком-то году была такая-то стена, я описываю, как я там был, как я смотрел, что я видел, как она упала. Instead of saying there was such and such a wall in such and such a year, I describe how I was there, how I looked, what I saw, how it fell. Filanca yılda filanca duvar vardı demek yerine, nasıl orada olduğumu, nasıl baktığımı, ne gördüğümü, nasıl düştüğünü anlatıyorum. А потом начинаю говорить, а почему была стена, а почему ее снесли. And then I start saying, and why was there a wall, and why was it torn down. Sonra da neden bir duvar vardı ve neden yıkıldı demeye başladım. Ты как бы преподаешь историю через свидетелей. You kind of teach history through witnesses. Tanıklar aracılığıyla tarih öğretiyorsunuz. Они считают, что это более интересно для нового поколения. They think it's more interesting to the new generation. Yeni nesil için daha ilginç olduğunu düşünüyorlar. Так оно и есть. The way it is. Bu işler böyledir. Так что, я надеюсь, это продолжать и тоже описывать другие моменты для более старших студентов, - падение Советского Союза, конец. So, I hope it's to go on and also describe other moments for older students - the fall of the Soviet Union, the end. Umarım devam eder ve daha büyük öğrenciler için başka anları da anlatır - Sovyetler Birliği'nin çöküşü, sonu. Мы вернулись вовремя. We got back in time. Zamanında döndük. Были там, когда были августовские события, когда Ельцин пришел ко власти. Were there when the events of August took place, when Yeltsin came to power. Ağustos olayları gerçekleştiğinde, Yeltsin iktidara geldiğinde oradaydık. Я очень надеюсь еще вернуться в Россию и там еще поработать над этими темами. I really hope to come back to Russia and work on these topics again. Rusya'ya geri dönmeyi ve bu konular üzerinde tekrar çalışmayı gerçekten umuyorum.

Все книги моего отца всегда ходили по России и ходят, но после его смерти, в 1983 году, мы нашли у него в столе дневники. All of my father's books have always circulated around Russia and are still in circulation, but after his death, in 1983, we found diaries in his desk. Babamın tüm kitapları her zaman Rusya'yı dolaştı ve dolaşıyor, ancak 1983'te ölümünden sonra masasında günlüklerini bulduk. 8 лет он вел дневник, и никто об этом не знал. For 8 years he kept a diary, and no one knew about it. 8 yıl boyunca bir günlük tuttu ve kimsenin bundan haberi olmadı. И сначала моя мать очень боялась – посмотрим и, бог знает, что мы там найдем. And at first my mother was very afraid - we'll see and God knows what we will find there. Ve ilk başta annem çok korktu - göreceğiz ve Tanrı bilir orada ne bulacağız. Долго не читали, а когда открыли, мы увидели, что это сокровище, что там ничего бояться не нужно. We didn’t read it for a long time, and when we opened it, we saw that it was a treasure, that there was nothing to be afraid of. Uzun süre okumadık ve açtığımızda bunun bir hazine olduğunu, korkulacak bir şey olmadığını gördük. Я думаю, что он готовился писать автобиографию, потому что там много об идеях, не просто дневник. I think he was getting ready to write an autobiography because there is a lot about ideas, not just a diary. Bence bir otobiyografi yazmaya hazırlanıyordu çünkü sadece bir günlük değil, fikirler hakkında çok şey var. И, в конце концов, мы решили его напечатать и, с помощью Никиты Струве и «Имки-Пресс», год тому назад это вышло в России. And, in the end, we decided to publish it and, with the help of Nikita Struve and Imki-Press, a year ago it was published in Russia. Sonunda basmaya karar verdik ve Nikita Struve ve Imki Press'in yardımıyla bir yıl önce Rusya'da çıktı. И сейчас мы получаем просто удивительные отклики. And now we are getting just amazing responses. Ve şimdi inanılmaz geri dönüşler alıyoruz. Это была большая работа это подготовить. It was a lot of work to prepare it. Bunu hazırlamak için çok çalıştık.

А сейчас мы готовим публикацию всех его передач по Радио Свобода. And now we are preparing the publication of all his programs on Radio Liberty. Şimdi de Özgürlük Radyosu'nda yaptığı tüm yayınları yayınlamaya hazırlanıyoruz. Это выйдет тоже в России. It will also be released in Russia. Rusya'da da çıkıyor. Так что мы продолжаем его беседу с Россией, которая, как я считаю, именно сейчас нужна для России, потому что он 30 лет делал передачи. So we continue his conversation with Russia, which, I believe, is needed for Russia right now, because he has been making broadcasts for 30 years. Bu yüzden Rusya ile konuşmaya devam ediyoruz ki bence şu anda Rusya'nın tam da ihtiyacı olan şey bu çünkü 30 yıldır yayınlar yapıyor. Хотя он жил в Америке, обожал Америку и был абсолютным патриотом Америки, но всю жизнь он чувствовал, что у него долг перед Россией, что он никогда не может забыть о ней, перестать о ней волноваться, стараться ей помогать. Although he lived in America, adored America and was an absolute patriot of America, all his life he felt that he had a duty to Russia, that he could never forget about it, stop worrying about it, try to help her. Amerika'da yaşamasına, Amerika'ya hayran olmasına ve Amerika'nın mutlak bir vatanseveri olmasına rağmen, hayatı boyunca Rusya'ya karşı bir görevi olduğunu, onu asla unutamayacağını, onun için endişelenmeyi bırakamayacağını, ona yardım etmeye çalışacağını hissetti. Все воскресные беседы он не просто читал лекции в эфир, это был его разговор с Россией, с надеждой, что она там есть и слушает. All Sunday talks he did not just lecture on the air, it was his conversation with Russia, with the hope that she is there and listens. Pazar günkü tüm konuşmaları sadece radyolara ders vermek değil, Rusya'nın orada olduğunu ve onu dinlediğini umarak onunla konuşmaktı. Я считаю, что сейчас это публиковать, передавать эти дневники, это и есть очень важное дело, это и есть то дело, которое он сам не смог кончить. I believe that now to publish this, to transmit these diaries, this is a very important matter, this is the matter that he himself could not finish. İnanıyorum ki bunu şimdi yayınlamak, bu günlükleri aktarmak, bu çok önemli bir şey, bu kendisinin bitiremediği bir şey.

Иван Толстой: Сергей Шмеман: из предисловия к дневникам отца: Ivan Tolstoy: Sergei Schmemann: from the preface to his father's diaries: Ivan Tolstoy: Sergei Schmemann: Fr. Schmemann'ın günlüklerine yazdığı önsözden:

Диктор: «Дневник отца Александра – нечто гораздо большее, чем простая регистрация событий последних десяти лет его жизни. Announcer: “Father Alexander's diary is much more than a simple record of the events of the last ten years of his life. Spiker: "Peder Alexander'ın günlüğü, hayatının son on yılındaki olayların basit bir kaydından çok daha fazlasıdır. Он отражает всю его жизнь (кадетский корпус в Версале, французский лицей в Париже, Свято-Сергиевский богословский институт, переезд в Америк, Свято-Владимирская семинария в Крествуде, церковная деятельность…), его интересы (при огромной занятости, он поразительно много и широко читал, выписывая в дневник целые абзацы из особенно заинтересовавших его книг), «несет» его мысли, сомнения, разочарования, радости, надежды. It reflects his entire life (the cadet corps in Versailles, the French lyceum in Paris, St. Sergius Theological Institute, the move to America, St. he read, writing in his diary whole paragraphs from books that interested him especially), "carries" his thoughts, doubts, disappointments, joy, hopes. Tüm hayatını (Versailles'daki Harp Okulu, Paris'teki Fransız Lisesi, Aziz Sergius İlahiyat Enstitüsü, Amerika'ya taşınması, Crestwood'daki Aziz Vladimir Ruhban Okulu, kilise faaliyetleri...), ilgi alanlarını (çok meşgul olmasına rağmen şaşırtıcı derecede çok ve geniş çapta okur, günlüğüne özellikle ilgisini çeken kitaplardan paragraflar yazar) yansıtır, düşüncelerini, şüphelerini, hayal kırıklıklarını, sevinçlerini ve umutlarını "taşır". Всякий дневник, особенно такой последовательный, как у отца Александра, вызван не внешними побуждениями, а внутренней необходимостью. Any diary, especially one as consistent as that of Fr. Alexander, is motivated not by external motives, but by internal necessity. Herhangi bir günlük, özellikle de Peder Alexander'ınki kadar tutarlı bir günlük, dış dürtüler tarafından değil, içsel zorunluluklar tarafından harekete geçirilir. Перед нами - часто сугубо личные, сокровенные записи. Before us are often purely personal, intimate records. Elimizde bulunanlar genellikle mahrem, samimi kayıtlardır. Декан Свято-Владимирской семинарии, под его руководством превратившейся в одну из наиболее крупных богословских школ православного мира, почти бессменный секретарь Совета епископов Американской Митрополии (ставшей, опять же под его воздействием, в сотрудничестве с отцом Иоанном Мейндорфом, автокефальной Православной Церковью в Америке), проповедник и богослов, отец троих детей с многочисленными внуками, отец Александр к тому же находился в беспрестанных разъездах для чтения проповедей и лекций, еженедельно вел ряд программ на Радио Свобода для России. Dean of St. Vladimir's Seminary, which under his leadership turned into one of the largest theological schools of the Orthodox world, almost permanent secretary of the Council of Bishops of the American Metropolis (which, again under his influence, in collaboration with Father John Meindorf, the autocephalous Orthodox Church in America), preacher and theologian, father of three children with numerous grandchildren, father Alexander was also incessant travels to read sermons and lectures, weekly hosted a number of programs on Radio Liberty for Russia. Onun liderliğinde Ortodoks dünyasının en büyük teoloji okullarından biri haline gelen Aziz Vladimir Ruhban Okulu'nun dekanı, Amerikan Metropolü Piskoposlar Konseyi'nin neredeyse daimi sekreteri (yine onun etkisiyle, Peder John Meindorf ile işbirliği içinde, Amerika'daki otosefal Ortodoks Kilisesi haline geldi), vaiz ve ilahiyatçı, çok sayıda torunu olan üç çocuk babası Peder Alexander, aynı zamanda vaazlar ve konferanslar vermek, Rus Ortodoks Kilisesi için Radio Liberty'de haftalık programlar yapmak ve ilahiyatçı olmak için sürekli hareket halindeydi. Трудно себе представить более наполненную жизнь, и дневник, в первую очередь, был для него возможностью оставаться хоть на краткое время наедине с самим собой. It is difficult to imagine a more fulfilling life, and the diary, first of all, was for him an opportunity to remain at least for a short time alone with himself. Daha tatmin edici bir hayat hayal etmek zor olurdu ve günlük, öncelikle kısa bir süreliğine de olsa kendisiyle baş başa kalması için bir fırsattı. Сам отец Александр так написал об этом: « Touch base - соприкоснуться с самим собой - вот в моей суетной жизни назначение этой тетради. Father Alexander himself wrote about it this way: “Touch base - to touch oneself - this is the purpose of this notebook in my hectic life. Peder Alexander'ın kendisi bu konuda şöyle yazmıştır: "Temas kurmak - kendimle temasa geçmek - bu defterin telaşlı hayatımdaki amacı budur. Не столько желание все записать, а своего рода посещение самого себя, «визит», хотя бы и самый короткий. Not so much a desire to write everything down, but a kind of visit to oneself, a "visit", even if the shortest one. Her şeyi yazma arzusundan çok, kendime bir tür ziyaret, en kısa ziyaretlerden biri olsa bile bir "ziyaret". Ты тут? Are you here? Burada mısın? Тут. Ну, слава Богу. Well, thank God. Tanrıya şükür. И становится легче не раствориться без остатка в суете» (…) Дневник отца Александра неизменно поражает широтой своего охвата. And it becomes easier not to dissolve without a trace in the bustle ”(...) The diary of Father Alexander invariably amazes with the breadth of its coverage. Ve tamamen kibir içinde erimemek daha kolay hale geliyor" (...) Peder Alexander'ın günlüğü, genişliği bakımından sürekli olarak çarpıcıdır. Им увлечется и ценитель литературы, и любитель политики, встретив тонкость суждений на самые разные темы, но, прежде всего, поражает глубина религиозного осмысления жизни. He will be carried away by both a connoisseur of literature and a lover of politics, having met the subtlety of judgments on a variety of topics, but, above all, the depth of the religious understanding of life is striking. Çeşitli konulardaki yargıların inceliğiyle tanışarak, ama her şeyden önce dini yaşam anlayışının derinliğine dikkat çekerek hem edebiyat uzmanlarını hem de siyaset severleri büyüleyecek. Все повседневные, частные явления, все многочисленные впечатления и оценки возведены к главному, к тому высшему смыслу, который вложен в замысел Божий о творении. All everyday, private phenomena, all the numerous impressions and assessments are elevated to the main, to that higher meaning, which is embedded in God's plan for creation. Tüm gündelik, özel fenomenler, tüm sayısız izlenim ve değerlendirmeler ana şeye, Tanrı'nın yaratılış planına yatırılmış olan o yüce anlama yükseltilir. И над всеми противоборствами и огорчениями, над всей критикой и обличениями, основная тональность дневника – радость о Господе и благодарность Ему. And over all confrontations and griefs, over all criticism and denunciations, the main tonality of the diary is joy in the Lord and gratitude to Him. Ve tüm yüzleşmelerin ve kederin, tüm eleştirilerin ve suçlamaların ötesinde, günlüğün ana tonu Rab'de sevinç ve O'na şükran duymaktır.

Иван Толстой: В дневнике упоминаются очень многие люди. Ivan Tolstoy: A lot of people are mentioned in the diary. Ivan Tołstoj: W pamiętniku wspomniano wiele osób. Ivan Tolstoy: Günlükte adı geçen pek çok kişi var. Это и учителя в кадетском корпусе, и профессора Свято-Сергиевского института, его друзья и наставники, коллеги по Свято-Владимирской семинарии, студенты, знакомые, представители всех трех иммиграций. These are teachers in the cadet corps, and professors of the St. Sergius Institute, his friends and mentors, colleagues at St. Vladimir's seminary, students, acquaintances, representatives of all three immigrations. Bunlar arasında Harbiyeli öğretmenler, Aziz Sergius Enstitüsü'ndeki profesörler, arkadaşları ve akıl hocaları, Aziz Vladimir Ruhban Okulu'ndaki meslektaşları, öğrencileri, tanıdıkları ve her üç göçün temsilcileri yer almaktadır. Круг общений отца Александра был чрезвычайно широк. The circle of contacts of Alexander's father was extremely wide. Peder Alexander'ın bağlantı çevresi son derece genişti. Ему были интересны все люди. He was interested in all people. Tüm insanlarla ilgilenirdi. Он следил за событиями в России, радовался начинавшемуся там духовному возрождению, которому и сам способствовал регулярными передачами на Радио Свобода и, конечно, своими книгами. He followed the events in Russia, rejoiced at the spiritual revival that was beginning there, which he himself contributed to with regular broadcasts on Radio Liberty and, of course, with his books. Rusya'daki olayları takip etti, orada başlayan ve kendisinin de Özgürlük Radyosu'ndaki düzenli programlarıyla ve elbette kitaplarıyla katkıda bulunduğu ruhani canlanmaya sevindi. Свою последнюю книгу "Евхаристия - таинство Царства, он сразу писал по-русски как дань земле, которую никогда не видел, но всегда считал своей. His last book "The Eucharist - the Sacrament of the Kingdom, he immediately wrote in Russian as a tribute to the land, which he had never seen, but always considered his own." Son kitabı The Eucharist - Sacrament of the Kingdom'ı, hiç görmediği ama her zaman kendi toprağı olarak kabul ettiği bu topraklara bir övgü olarak Rusça yazdı. И, конечно, дневник позволяет увидеть глазами отца Александра его близких: жену Ульяну Сергеевну. And, of course, the diary allows you to see through the eyes of Father Alexander his loved ones: his wife Ulyana Sergeevna. Ve elbette günlük, Peder Alexander'ın gözünden sevdiklerini görmemizi sağlıyor: eşi Ulyana Sergeevna. В дневнике он так написал о ней: "В субботу Льяне 50 лет - целая жизнь. In his diary, he wrote about her: “On Saturday, Lyana is 50 years old - a whole life. Günlüğüne onun hakkında şunları yazmıştır: "Cumartesi günü Lyanna 50 yaşında olacak - bir ömür boyu. И какая счастливая жизнь вместе! And what a happy life together! Ve birlikte ne mutlu bir hayat! Дочерей Анну, Марию и сына Сергея - опять приведем его слова: "Каких удивительных, хороших детей дал мне Бог". Daughters Anna, Maria and son Sergei - again we will quote his words: "What wonderful, good children God gave me." Kızları Anna, Maria ve oğlu Sergei - yine onun sözleriyle: "Tanrı bana ne kadar şaşırtıcı, iyi çocuklar verdi". Их семьи, брата Андрея и многих других. Their families, brother Andrey and many others. Ailesi, kardeşi Andrew ve diğerleri.

Диагноз смертельной болезни был поставлен отцу Александру в сентябре 1982 года. Father Alexander was diagnosed with a fatal illness in September 1982. Peder Alexander'a Eylül 1982'de ölümcül hastalık teşhisi kondu. В течении нескольких месяцев в дневнике не появлялось новых записей. For several months, no new entries appeared in the diary. Birkaç ay boyunca günlüğe yeni bir kayıt yapılmadı. Т только 1 июня 1983 года отец Александр последний раз открыл свой дневник. Only on June 1, 1983, Father Alexander opened his diary for the last time. Peder Alexander 1 Haziran 1983'e kadar günlüğünü son kez açmadı. Он написал о той высоте, на которую поднила его болезнь, о любви и заботе близких. He wrote about the height to which his illness raised him, about the love and care of his loved ones. Hastalığının onu yükselttiği yüksekliklerden, sevdiklerinin sevgi ve ilgisinden bahsetti. И закончил дневник словами: "Какое это все было счастье". And he ended the diary with the words: "What happiness it all was." Ve günlüğünü "Her şey ne büyük bir lütuftu" diyerek bitirdi. Шесть месяцев спустя, 13 декабря 1983 года, окруженный близкими, отец Александр умер у себя дома в Крествуде. Six months later, on December 13, 1983, surrounded by loved ones, Father Alexander died at his home in Crestwood. Altı ay sonra, 13 Aralık 1983'te, Peder Alexander Crestwood'daki evinde sevdikleriyle birlikte hayata gözlerini yumdu. Последние слова, которые он ясно произнес, были: "Аминь, аминь, аминь". The last words he spoke clearly were, "Amen, amen, amen." Son sözleri açıkça şöyleydi: "Amin, amin, amin, amin."

Сергей Шмеман. Sergey Shmeman. Sergei Schmemann.

Иван Толстой: И в завершение нашей программы – архивная запись. Ivan Tolstoy: And at the end of our program - an archive record. Ivan Tolstoy: Ve programımızı sonlandırmak için, bir arşiv kaydı. У микрофона отец Александр Шмеман. Father Alexander Shmeman is at the microphone. Peder Alexander Schmemann mikrofonda.

Александр Шмеман: Мы живем в эпоху, когда всеобщее внимание сосредоточено почти исключительно на внешней деятельности человека, на его производительности, общественных связях, участии в строительстве и государстве, и так далее. Alexander Schmemann: We live in an era when everyone's attention is focused almost exclusively on the external activities of a person, on his productivity, social relations, participation in construction and the state, and so on. Alexander Schmemann: Evrensel dikkatin neredeyse sadece insanın dışsal faaliyetlerine, üretkenliğine, sosyal bağlantılarına, binaya ve devlete katılımına vb. odaklandığı bir çağda yaşıyoruz. Конечно, сами по себе все эти сферы жизни человека не только законны, но и бесконечно важны. Of course, by themselves, all these areas of human life are not only legal, but also infinitely important. Elbette, insan yaşamının tüm bu alanları kendi başlarına sadece meşru değil, aynı zamanda sonsuz derecede önemlidir. Человек призван жить в обществе, он зависит от среды, он участник общей жизни, он личность социальная. A person is called to live in society, he depends on the environment, he is a participant in a common life, he is a social personality. İnsan toplum içinde yaşamaya çağrılmıştır, çevresine bağımlıdır, ortak yaşamın bir katılımcısıdır, sosyal bir kişidir. И все же, в этом исключительно социальном подходе к человеку есть что-то глубоко неблагополучное. And yet, there is something deeply unfortunate in this exclusively social approach to man. Yine de insana yönelik bu münhasıran sosyal yaklaşımda son derece işlevsiz bir şey vardır. Что? What?

Это неблагополучие лучше всего, думается, можно определить, как потерю равновесия. This trouble is best, I think, can be defined as a loss of balance. Myślę, że ten problem najlepiej zdefiniować jako utratę równowagi. Bu dezavantajın en iyi denge kaybı olarak tanımlanabileceği düşünülmektedir. Обращая все свое внимание на внешние условия жизни человека, общество как будто забывает о внутреннем мире человека. Paying all its attention to the external conditions of a person's life, society seems to forget about the inner world of a person. Tüm dikkatini insan yaşamının dış koşullarına yönelten toplum, insanın iç dünyasını unutmuş görünmektedir. И не только забывает, но еще хуже: часто просто отрицает его наличие или, вернее, его примат в человеческом сознании. And not only forgets, but even worse: he often simply denies its existence, or rather, its primacy in human consciousness. Ve sadece unutmakla kalmıyor, daha da kötüsü: çoğu zaman varlığını ya da daha doğrusu insan bilincindeki önceliğini reddediyor. Есть учения, говорящие, что внутренне это только результат внешнего, проекция общества, условий жизни, не больше. There are teachings that say that internally it is only the result of the external, the projection of society, living conditions, nothing more. İçsel olanın yalnızca dışsal olanın bir sonucu, toplumun, yaşam koşullarının bir yansıması olduğunu söyleyen öğretiler vardır, daha fazlası değil. Были и есть учения обратной крайности, отрицающие внешнее, умаляющие роль общества и зовущие человека в некое внутренне одиночество. There were and are teachings of the opposite extreme, denying the outside, belittling the role of society and calling a person into a kind of inner loneliness. Dışsal olanı reddeden, toplumun rolünü küçümseyen ve insanı bir tür içsel yalnızlığa çağıran karşıt uçta öğretiler vardı ve vardır. Но это тоже неверная крайность. But this is also the wrong extreme. Ama bu da yanlış bir uç nokta. Стоит задуматься над этой односторонностью взглядов и увидеть в ней именно трагедию, источник того, что человеческая жизнь становится недостаточно человеческой. It is worth pondering over this one-sidedness of views and seeing it as a tragedy, the source of the fact that human life becomes insufficiently human. Warto pomyśleć o tej jednostronności poglądów i dostrzec w niej właśnie tragedię, źródło tego, że ludzkie życie staje się niewystarczająco ludzkie. Bu tek taraflı bakış açısı üzerinde düşünmeye ve tam da trajediyi, insan yaşamının yeterince insani olmamasının kaynağını görmeye değer. И тут уместно вспомнить о христианском учении о человеке. And here it is appropriate to recall the Christian teaching about man. Ve burada Hıristiyan insan doktrinini hatırlamak yerinde olacaktır. Его часто хотят представить в извращенном виде, как отрицание внешнего во имя внутреннего, как равнодушие к общественной, социальной судьбе человека. They often want to present it in a perverted form, as a denial of the external in the name of the internal, as indifference to the social, social fate of a person. Genellikle saptırılmış bir biçimde, içsel olan adına dışsal olanın inkârı, insanın kamusal, toplumsal kaderine kayıtsızlık olarak sunulmak istenir. Но на деле это не так. But in reality this is not the case. Ama gerçekte durum böyle değil. На деле как раз в нем, в христианском учении о человеке мы находим то равновесие, отсутствие которого так мучительно переживает современный мир. In fact, it is in him, in the Christian teaching about man, that we find that balance, the absence of which is so painfully experienced in the modern world. Aslında, eksikliği modern dünya tarafından çok acı bir şekilde tecrübe edilen dengeyi onda, Hıristiyan insan doktrininde buluyoruz. Да, несомненно на первое место учение это ставит внутренний мир человека или то, что в Евангелии называется душой. Yes, undoubtedly in the first place this teaching puts the inner world of a person or what is called the soul in the Gospel. Evet, kuşkusuz bu doktrin ilk etapta insanın iç dünyasını ya da Müjde'de ruh olarak adlandırılan şeyi ortaya koyar.

«Какая польза человеку, если он приобретет весь мир, а душе своей повредит?» - говорит Христос. "What good is it to a person if he gains the whole world, but hurts his soul?" - says Christ. "Bütün dünyayı kazanıp da kendi canına zarar vermenin insana ne yararı var?" der Mesih. Но нужно помнить, что под душой здесь разумеется не какая-то особая часть человека, а именно его самосознание, ум, сердце, воля, совесть. But it must be remembered that under the soul there is obviously not some special part of a person, but namely his self-awareness, mind, heart, will, conscience. Ancak ruhun insanın özel bir parçası değil, öz bilinci, zihni, kalbi, iradesi, vicdanı olduğu unutulmamalıdır. То есть та глубина, в которой человек ищет и находит смысл своей жизни, внутренне единство всего существования. That is, the depth in which a person seeks and finds the meaning of his life, the inner unity of all existence. Yani, insanın hayatının anlamını, tüm varoluşun içsel birliğini aradığı ve bulduğu derinlik. То согласие с самим собой, без которого он не человек, а раб. That agreement with himself, without which he is not a man, but a slave. Kendisi olmadan bir insan değil, bir köle olduğu bu rıza. Раб чего угодно – случайных условий жизни, другого человека, собственных страстей, короче говоря, всего внешнего. A slave to anything - random living conditions, another person, his own passions, in short, everything external. Herhangi bir şeyin kölesi - yaşamın tesadüfi koşullarının, başka bir kişinin, kişinin kendi tutkularının, kısacası dışsal olan her şeyin. Только освящая и осмысливая все это изнутри, оценивая его в свете совести, оценивая его и трезвостью разума, и пониманием сердца, человек становится свободным участником внешней жизни и ее творцом. Only by sanctifying and comprehending all this from within, evaluating it in the light of conscience, evaluating it both by the sobriety of reason and understanding of the heart, a person becomes a free participant in external life and its creator. İnsan ancak tüm bunları içinden kutsayarak ve kavrayarak, vicdanın ışığında değerlendirerek, hem aklın itidaliyle hem de kalbin anlayışıyla değerlendirerek dış yaşamın ve onun yaratıcısının özgür bir katılımcısı haline gelir. Таким образом, внутренне не отрицает внешнего. Thus, internally does not deny the external. Dolayısıyla, içsel olan dışsal olanı olumsuzlamaz. Учение о душе в христианстве бессмысленно без учения о любви, то есть о той силе, которая направляет душу человека во внешнем мире. The teaching about the soul in Christianity is meaningless without the teaching about love, that is, about the force that guides the soul of a person in the external world. Hıristiyanlıktaki ruh doktrini, sevgi doktrini, yani dış dünyada insan ruhuna rehberlik eden güç olmadan anlamsızdır. «Любите друг друга, - говорит Христос, - и такой любовью, чтобы эту самую душу, если нужно, отдать». "Love one another," says Christ, "and with such love that this very soul, if necessary, can be given." "Birbirinizi sevin" diyor Mesih, "hem de öyle bir sevgiyle sevin ki, gerekirse bu canınız bile feda edilebilsin. Внутренний мир человека оказывается миром любви. The inner world of a person turns out to be the world of love. İnsanın iç dünyası bir sevgi dünyasına dönüşür. Уходя в себя, углубляясь в свою душу, человек в ней находит новую чудесную силу не только преодолеть свое одиночество, но еще и быть создателем новой, свободной жизни вокруг себя. Retreating into himself, delving into his soul, a person in it finds a new wonderful power not only to overcome his loneliness, but also to be the creator of a new, free life around him. Kendi içine dönen, ruhunun derinliklerine inen insan, ruhunda yalnızca yalnızlığının üstesinden gelmek için değil, aynı zamanda çevresinde yeni ve özgür bir yaşamın yaratıcısı olmak için de yeni ve muhteşem bir güç bulur. «Царство Божие - внутри вас», - говорит Христос. “The kingdom of God is within you,” says Christ. "Tanrı'nın Egemenliği içinizdedir," diyor Mesih. Но Царство Божие, кроме того, цель и задача человека в мире и, в то же время, Царство Божие - это свобода, любовь, единство и счастье человека. But the Kingdom of God, in addition, is the goal and task of man in the world and, at the same time, the Kingdom of God is freedom, love, unity and happiness of man. Ancak Tanrı'nın krallığı insanın dünyadaki hedefi ve amacıdır ve aynı zamanda Tanrı'nın krallığı insanın özgürlüğü, sevgisi, birliği ve mutluluğudur. То есть именно все то, что так страстно ищет и ждет современное человечество, не зная, что путь к этому лежит через внутренний мира каждого человека, через его душу." That is, exactly everything that is so passionately looking for and waiting for modern humanity, not knowing that the path to this lies through the inner world of each person, through his soul. " Modern insanlığın tutkuyla aradığı ve beklediği şey tam da budur; buna giden yolun her insanın iç dünyasından, ruhundan geçtiğini bilmeden."

Отец Александр Шмеман. Father Alexander Schmemann. Peder Alexander Schmemann. Архивная запись 1960 года. 1960'tan kalma arşiv kaydı.

На этом мы заканчиваем программу "Мифы и репутации. This concludes the program "Myths and Reputations. "Mitler ve İtibarlar" programı bu şekilde sona ermektedir. Шмеманы. Schmemann. Schmemans. Семья и судьба". Family and Destiny ". Aile ve Kader."

Режиссер Илья Бобчининский. Yönetmen Ilya Bobchininsky. Подготовил и вел программу Иван Толстой. Program Ivan Tolstoy tarafından hazırlandı ve sunuldu.