14. Ο Κορνήλιος Φαντζ (1)
Ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη ήξεραν πως ο Χάγκριντ είχε αδυναμία στα μεγάλα, τερατώδη όντα. Το πρώτο τους έτος στο "Χόγκουαρτς", είχε προσπαθήσει να μεγαλώσει ένα δράκο στο ξύλινο σπιτάκι του. Θα περνούσε καιρός μέχρι τα τρία παιδιά να ξεχάσουν το γιγάντιο τρικέφαλο σκύλο τον οποίον ο Χάγκριντ είχε βαφτίσει "Λουλούκο". Κι αν ο Χάγκριντ είχε ακούσει, όταν ήταν ακόμη παιδί, ότι κάπου στον πύργο κρυβόταν ένα τέρας, ο Χάρι ήταν βέβαιος ότι θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να το δει. Προφανώς θα σκέφτηκε πως ήταν αμαρτία να ζει φυλακισμένο και θα θέλησε να του δώσει την ευκαιρία να ξεμουδιάσει τα πολυάριθμα πόδια του. Ο Χάρι δε δυσκολεύτηκε να φανταστεί το δεκατριάχρονο Χάγκριντ να του φορά φίμωτρο και κολάρο. Από την άλλη βεβαίως πλευρά ήταν σχεδόν σίγουρος ότι ο Χάγκριντ δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει κανέναν.
Ο Χάρι, κάπου μέσα του, θα προτιμούσε να μην είχε βρει το ημερολόγιο του Χερτ. Ο Ρον και η Ερμιόνη τον έβαλαν να τους εξιστορήσει ξανά και ξανά τα όσα είδε, μέχρι που και ο ίδιος βαρέθηκε.
"Μπορεί ο Χερτ να έπιασε λάθος άνθρωπο", είπε η Ερμιόνη. "Μπορεί να υπήρχε κάποιο άλλο τέρας που επιτίθετο στον κόσμο".
"Πόσα τέρατα νομίσεις πως χωράνε σε ένα κάστρο;" ρώτησε σκυθρωπά ο Ρον.
"Ξέρουμε ήδη ότι ο Χάγκριντ είχε αποβληθεί από τη σχολή", είπε στενοχωρημένος ο Χάρι. "Ξέρουμε επίσης ότι οι επιθέσεις σταμάτησαν όταν τον έδιωξαν από τη σχολή. Αλλιώς δε θα βραβευόταν ο Χερτ".
— Ο Ρον εξέτασε το θέμα από μια άλλη σκοπιά. — "Ο Χερτ είναι φτυστός ο Πέρσι. Τι δουλειά είχε να παγιδεύσει τον Χάγκριντ;"
"Μα το τέρας είχε σκοτώσει ένα κορίτσι, Ρον", είπε η Ερμιόνη.
"Κι ο Χερτ θα γύριζε στο ορφανοτροφείο των Μαγκλ μόλις έκλεινε το σχολείο", πρόσθεσε ο Χάρι. "Εγώ δεν τον κατηγορώ που ήθελε να μείνει εδώ..."
Ο Ρον δάγκωσε τα χείλη του και είπε διστακτικά: "Εκείνη την ημέρα συνάντησες τον Χάγκριντ στην Αδιέξοδο Αλέα, έτσι δεν είναι, Χάρι;"
"Είχε πάει να ψωνίσει απωθητικό σαρκοβόρων σαλιγκαριών", είπε βιαστικά ο Χάρι.
Έπεσε σιωπή. Μετά από μια παρατεταμένη παύση, η Ερμιόνη έκανε διστακτικά την πιο δύσκολη ερώτηση: "Μήπως πρέπει να πιάσουμε τον Χάγκριντ και να τον ρωτήσουμε για όλα αυτά;"
"Τι λεπτότης", είπε ειρωνικά ο Ρον. "Γεια σου, Χάγκριντ. Για πες μας, μήπως έχεις ξαπολύσει στο κάστρο τώρα τελευταία κάτι άγριο και τριχωτό;"
Στο τέλος αποφάσισαν να μην πουν τίποτα στον Χάγκριντ, παρά μόνο στην περίπτωση που θα γινόταν νέα επίθεση. Καθώς οι μέρες κυλούσαν χωρίς να ακουστεί η μυστηριώδης φωνή, άρχισαν να ελπίσουν ότι δε θα χρειαζόταν να τον ρωτήσουν ποτέ για τους λόγους που είχε αποβληθεί. Είχαν περάσει σχεδόν τέσσερις μήνες από τότε που μαρμάρωσαν ο Τζάστιν και ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ. Όλοι πια πίστευαν πως εκείνος που τους είχε επιτεθεί, όποιος κι αν ήταν, είχε διακόψει οριστικά τη δράση του. Ο Πιβς βαρέθηκε επιτέλους να τραγουδάει "αχ, Πότερ, παλιόπαιδο", ο Έρνι ΜακΜίλαν ζήτησε ευγενικά από τον Χάρι μια μέρα στο μάθημα της βοτανολογίας να του δώσει τον κουβά του με τα αναβράζοντα, δηλητηριώδη μανιτάρια, και το Μάρτιο οι μανδραγόρες έκαναν ένα τρελό και θορυβώδες πάρτι στο θερμοκήπιο τρία. Η καθηγήτρια Σπράουτ καταχάρηκε.
"Μόλις προσπαθήσουν να μπουν ο ένας στη γλάστρα του άλλου, είναι πλέον ώριμοι", είπε στον Χάρι. "Και τότε θα μπορέσουμε να ξαναζωντανέψουμε τους άτυχους φίλους μας στο αναρρωτήριο".
Οι δευτεροετείς είχαν άλλη σκοτούρα στο κεφάλι τους, στην οποία έπρεπε να δώσουν λύση κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα. Είχε έρθει η ώρα να διαλέξουν τα μαθήματα του τρίτου έτους, θέμα το οποίο η Ερμιόνη τουλάχιστον είχε πάρει πολύ στα σοβαρά.
"Είναι καθοριστικό για το μέλλον μας", είπε στον Χάρι και στον Ρον καθώς μελετούσαν τους καταλόγους των νέων μαθημάτων και σημείωναν αυτά που τους ενδιέφεραν.
"Εγώ το μόνο που θέλω, είναι να διακόψω το μάθημα των φίλτρων", είπε ο Χάρι.
"Δε γίνεται", είπε σκυθρωπά ο Ρον. "Είναι υποχρεωτικό να συνεχίσουμε όλα τα παλιά μας μαθήματα, αλλιώς θα διέκοπτα κι εγώ την άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών".
——"Μα είναι πολύ σημαντικό μάθημα!"—(23) αναφώνησε σοκαρισμένη η Ερμιόνη.
"Με τον τρόπο που το διδάσκει ο Λόκχαρτ, όχι", είπε ο Ρον. "Το μόνο που έμαθα από αυτόν είναι πώς ελευθερώνονται οι νεράιδες".
Ο Νέβιλ Λονγκμπότομ έλαβε γράμματα από όλες τις μάγισσες και τους μάγους της οικογένειάς του, όπου ο καθένας τον συμβούλευε να διαλέξει διαφορετικά μαθήματα. Μπερδεμένος και στενοχωρημένος, διάβαζε τον κατάλογο των μαθημάτων δαγκώνοντας τη γλώσσα του, ενώ ταυτόχρονα ρωτούσε με αγωνία τα άλλα παιδιά αν ήταν πιο δύσκολη η αριθμολογία από τη μελέτη των αρχαίων ρούνων. Ο Ντιν Τόμας, ο οποίος είχε μεγαλώσει με Μαγκλ, όπως ο Χάρι, έκλεισε στο τέλος τα μάτια και άρχισε να αγγίζει με το ραβδί του τον κατάλογο, επιλέγοντας τα μαθήματα στην τύχη. Η Ερμιόνη δεν άκουσε καμία συμβουλή και γράφτηκε σε όλα τα μαθήματα.
Ο Χάρι χαμογέλασε άκεφα στη σκέψη του τι θα έλεγαν ο θείος Βέρνον και η θεία Πετούνια αν επιχειρούσε να συζητήσει μαζί τους τη σταδιοδρομία του στη μαγεία. Δεν του έλειψαν όμως οι συμβουλές, γιατί ο Πέρσι Ουέσλι ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμος να τον καθοδηγήσει με την πείρα του.
"Εξαρτάται με τι θες να ασχοληθείς, Χάρι", του είπε. "Δεν είναι ποτέ πολύ νωρίς να σκεφτείς το μέλλον σου. Γι' αυτό σου συστήνω τη μαντική. Πολλοί λένε ότι η μαγκλολογία δεν είναι καλή επιλογή, αλλά εγώ προσωπικά πιστεύω ότι οι μάγοι πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με την κοινωνία των μη μάγων, ειδικά αν σκοπεύουν να εργαστούν σε στενή επαφή μαζί τους. Δες τον πατέρα μου, καθημερινά ασχολείται με πράγματα των Μαγκλ. Ο αδελφός μου, ο Τσάρλι, αγαπούσε από μικρός το ύπαιθρο. Έτσι ειδικεύτηκε στην περίθαλψη μαγικών πλασμάτων. Ακολούθησε την κλίση σου, Χάρι".
Όμως το μόνο πράγμα στο οποίο ο Χάρι πίστευε πως ήταν πραγματικά καλός, ήταν το Κουίντιτς. Στο τέλος διάλεξε τα ίδια μαθήματα με τον Ρον, με τη σκέψη πως, αν δεν τα κατάφερνε σε κάποιο από αυτά, θα είχε τουλάχιστον ένα φίλο να τον βοηθήσει.
Ο επόμενος αγώνας Κουίντιτς ήταν Γκρίφιντορ εναντίον Χάφλπαφλ. Ο Γουντ επέμενε να προπονείται η ομάδα κάθε βράδυ μετά το δείπνο. Έτσι ο Χάρι δεν είχε χρόνο για τίποτα άλλο εκτός από το Κουίντιτς και τη μελέτη των μαθημάτων του. Ωστόσο οι προπονήσεις πήγαιναν όλο και καλύτερα και το βράδυ πριν απ' τον αγώνα του Σαββάτου με το Χάφλπαφλ, καθώς ο Χάρι ανέβαινε στον κοιτώνα του για να αφήσει το σκουπόξυλό του, σκεφτόταν πως οι πιθανότητες να κερδίσει το Γκρίφιντορ το πρωτάθλημα ποτέ δεν ήταν περισσότερες.
Όμως η χαρούμενη διάθεση του Χάρι δεν κράτησε πολύ. Στο κεφαλόσκαλο του κοιτώνα συνάντησε τον Νέβιλ Λονγκμπότομ, ο οποίος ήταν αναστατωμένος.
"Χάρι, δεν ξέρω ποιος το έκανε. Μόλις το έμαθα..."
Τον κοίταξε φοβισμένος και άνοιξε την πόρτα του δωματίου του Χάρι.
Το μπαούλο του Χάρι ήταν ανοιγμένο και τα πράγματα του σκορπισμένα ένα γύρω. Ο μανδύας του ήταν σκισμένος και πεταμένος στο πάτωμα. Το κρεβάτι ήταν ξεστρωμένο, τα συρτάρια βγαλμένα από το κομοδίνο και το περιεχόμενό τους αδειασμένο στο στρώμα. Ο Χάρι πλησίασε το κρεβάτι του με ανοιχτό το στόμα, πηδώντας πάνω από μερικές σκισμένες σελίδες του βιβλίου «Ταξίδια με τους Νάνους». Καθώς έστρωνε με τη βοήθεια του Νέβιλ τις κουβέρτες στο κρεβάτι, μπήκαν ο Ρον, ο Ντιν και ο Σίμους. Ο Ντιν βλαστήμησε δυνατά.
"Τι έγινε, Χάρι;" τον ρώτησε στη συνέχεια.
"Δεν έχω ιδέα", είπε ο Χάρι. Όμως ο Ρον περιεργαζόταν ήδη το μανδύα του Χάρι. Όλες οι τσέπες ήταν αναποδογυρισμένες.
"Κάποιος ψάχνει κάτι", είπε ο Ρον. "Σου λείπει τίποτα;"
Ο Χάρι άρχισε να μαζεύει τα πράγματά του και να τα βάζει στο μπαούλο. Μόνον όταν έριξε μέσα τα τελευταία βιβλία του Λόκχαρτ, κατάλαβε τι του έλειπε.
"Λείπει το ημερολόγιο του Χερτ", ψιθύρισε στον Ρον.
"Τι;"
Ο Χάρι έγνεψε στον Ρον να τον ακολουθήσει έξω από το δωμάτιο. Τα δυο παιδιά κατέβηκαν μαζί στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ, η οποία ήταν σχεδόν έρημη, αν εξαιρέσει κανείς την Ερμιόνη, η οποία καθόταν μόνη και διάβαζε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Εισαγωγή στους Αρχαίους Ρούνους».
Η Ερμιόνη άκουσε έκπληκτη τα νέα.
"Μα... Μόνο κάποιος από το Γκρίφιντορ θα μπορούσε να το κλέψει. Κανείς άλλος δεν ξέρει το σύνθημα".
"Ακριβώς", είπε ο Χάρι.
Την άλλη μέρα που ξύπνησαν, ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και φυσούσε ένα γλυκό, αναζωογονητικό αεράκι.
"Ο καιρός είναι τέλειος για Κουίντιτς!" είπε ενθουσιασμένος ο Γουντ στο τραπέζι του Γκρίφιντορ, ενώ ταυτόχρονα γέμιζε με ομελέτα τα πιάτα των παιδιών της ομάδας. "Χάρι, κάτσε κάτω. Χρειάζεσαι ένα καλό πρόγευμα".
Ο Χάρι κοιτούσε τους συμμαθητές του κι αναρωτιόταν ποιος απ' όλους να 'χε κλέψει το ημερολόγιο του Χερτ. Η Ερμιόνη τον είχε προτρέψει να δηλώσει την κλοπή, αλλά του Χάρι δεν του άρεσε η ιδέα. Θα έπρεπε να εξιστορήσει τα πάντα στους καθηγητές και δεν ήθελε να γίνει η αιτία να βγουν ξανά στη φόρα παλιές, θαμμένες και ίσως ίσως ξεχασμένες ιστορίες.
Καθώς έφευγε από την τραπεζαρία με τον Ρον και την Ερμιόνη για να πάει να πάρει τα σύνεργα του Κουίντιτς, μια άλλη, πολύ σοβαρή έγνοια προστέθηκε στις τόσες άλλες που είχε στο μυαλό του. Μόλις πάτησε στο πρώτο σκαλοπάτι της μαρμάρινης σκάλας, άκουσε τη μυστηριώδη φωνή: "Τώρα θα σκοτώσω... Θα κομματιάσω... Θα ξεσκίσω..."
Μια δυνατή κραυγή του ξέφυγε. Ο Ρον με την Ερμιόνη αναπήδησαν κατατρομαγμένοι.
"Η φωνή!" είπε ο Χάρι κοιτώντας πίσω από τον ώμο του. "Την άκουσα πάλι... Εσείς;"
Ο Ρον κούνησε αρνητικά το κεφάλι του και γούρλωσε τα μάτια του. Η Ερμιόνη όμως χτύπησε το μέτωπό της με την παλάμη της, στην κλασική χειρονομία που δηλώνει "Πώς και δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;"
"Χάρι, νομίζω ότι κατάλαβα κάτι! Πρέπει να πάω στη βιβλιοθήκη!"
Κι ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα.
"Τι κατάλαβε;" ρώτησε αφηρημένα ο Χάρι, που κοιτούσε ακόμα ολόγυρα προσπαθώντας να εντοπίσει από πού είχε ακουστεί η φωνή.
"Πάντως περισσότερα από μένα", είπε ο Ρον κουνώντας το κεφάλι.
"Και γιατί έπρεπε να πάει στη βιβλιοθήκη;"
"Γιατί αυτό κάνει πάντα η Ερμιόνη", είπε ο Ρον ανασηκώνοντας τους ώμους του. "Όταν αμφιβάλλει για κάτι, πηγαίνει πάντα στη βιβλιοθήκη".
Ο Χάρι στάθηκε αναποφάσιστος, προσπαθώντας να ξανακούσει τη φωνή. Τα παιδιά όμως που έρχονταν από την τραπεζαρία και κατευθύνονταν προς την κεντρική είσοδο της σχολής για να πάνε από κει στο γήπεδο του Κουίντιτς, τον εμπόδιζαν.
"Ας πηγαίνουμε", είπε ο Ρον. "Κοντεύει έντεκα. Σε λίγο αρχίσει ο αγώνας".
Ο Χάρι έτρεξε στο δωμάτιό του, πήρε το σύννεφο 2000 και βγήκε με το πλήθος στο προαύλιο. Έφτασε στα αποδυτήρια. Όλη αυτή την ώρα το μυαλό του ήταν στο κάστρο, ακόμα και τώρα, που φορούσε τον κατακόκκινο μανδύα του. Το μόνο που τον παρηγορούσε, ήταν πως όλοι είχαν εγκαταλείψει το κάστρο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα.
Οι ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο μέσα σε μια θύελλα ζητωκραυγών. Ο Όλιβερ Γουντ απογειώθηκε κι έκανε μια βόλτα γύρω από τα γκολπόστ για να ζεσταθεί. Η κυρία Χουτς ελευθέρωσε τις μπάλες. Οι Χάφλπαφλ, που έπαιζαν με στολές κίτρινες καναρινί, έκαναν μια τελευταία ανασκόπηση της τακτικής που θα ακολουθούσαν στον αγώνα συγκεντρωμένοι σε κύκλο.
Ο Χάρι ετοιμαζόταν να ανέβει στο σκουπόξυλό του, όταν η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ μπήκε σχεδόν τρέχοντας στον αγωνιστικό χώρο. Κρατούσε έναν τεράστιο βυσσινή τηλεβόα. Ο Χάρι ένιωσε ένα πλάκωμα στην καρδιά του.
"Ο αγώνας αναβάλλεται", φώναξε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ από τον τηλεβόα, απευθυνόμενη στο κατάμεστο στάδιο.
Τα λόγια της έγιναν δεκτά με διαμαρτυρίες και αποδοκιμασίες. Ο Όλιβερ Γουντ προσγειώθηκε με ύφος απεγνωσμένο κι έτρεξε κοντά της, χωρίς να ξεκαβαλικέψει από το σκουπόξυλο.
"Μα, κυρία!" φώναξε. "Πρέπει να παίξουμε... Το κύπελλο... Το Γκρίφιντορ..."
Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τον αγνόησε και συνέχισε από τον τηλεβόα: "Όλοι οι μαθητές θα επιστρέψουν στις αίθουσες αναψυχής των κοιτώνων τους, όπου θα ενημερωθούν από τους διευθυντές τους. Όσο πιο γρήγορα μπορείτε, παρακαλώ!"
Κατέβασε τον τηλεβόα και έγνεψε στον Χάρι να πλησιάσει.
"Πότερ, εσύ έλα μαζί μου..." του είπε.
Ο Χάρι δεν καταλάβαινε γιατί η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ του είχε πει να την ακολουθήσει. Πάλι τον υποπτεύονταν για κάτι; Ο Ρον, ο οποίος είχε παρακολουθήσει τη σκηνή από τις κερκίδες, έτρεξε και τους πρόφτασε καθώς βάδιζαν προς το κάστρο, ζητώντας από την καθηγήτρια να πάει μαζί τους. Προς μεγάλη έκπληξη του Χάρι, η καθηγήτρια δεν έφερε αντιρρήσεις.
"Ναι, καλό θα είναι να έρθεις κι εσύ, Ουέσλι".
Κάποιοι από τους μαθητές που περνούσαν δίπλα τους γκρίνιαζαν για την αναβολή του αγώνα. Άλλοι ήταν ανήσυχοι. Ο Χάρι και ο Ρον ακολούθησαν την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ στη σχολή και ανέβηκαν τις μαρμάρινες σκάλες. Αλλά αυτή τη φορά δεν πήγαν σε κάποιο γραφείο.