13. Το επτασφράγιστο ημερολόγιο (2)
Ο Έρνι ΜακΜίλαν του Χάφλπαφλ δε συμμεριζόταν αυτή την αισιόδοξη άποψη. Ήταν πεπεισμένος για την ενοχή του Χάρι, ο οποίος είχε προδοθεί, όπως πίστευε, στο μάθημα της μονομαχίας. Κι ο Πιβς χειροτέρευε τα πράγματα: ξεπεταγόταν στους πολυσύχναστους διαδρόμους τραγουδώντας "αχ, Πότερ παλιόπαιδο..." συνδυάζοντας το τραγούδι του με τα ανάλογα χορευτικά βήματα.
Ο Γκιλντρόι Λόκχαρτ φερόταν λες και οι επιθέσεις να είχαν σταματήσει χάρη σ' αυτόν. Ο Χάρι μάλιστα τον άκουσε να το λέει μια μέρα στην καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, καθώς τα παιδιά του Γκρίφιντορ έμπαιναν στην τάξη για το μάθημα των μεταμορφώσεων. "Δε νομίζω πως θα παρουσιαστούν άλλα προβλήματα, Μινέρβα", είπε τρίβοντας με πολύξερο ύφος τη μύτη του και κλείνοντας το μάτι. "Η κάμαρα σφραγίστηκε για τα καλά αυτή τη φορά. Ο δράστης κατάλαβε πως ήταν θέμα χρόνου να τον πιάσω κι είχε την εξυπνάδα να σταματήσει έγκαιρα, πριν του δώσω ένα σκληρό μάθημα. Αυτό που χρειάζεται τώρα η σχολή είναι κάτι που θα αναπτερώσει το ηθικό, που θα σβήσει τις αναμνήσεις του περασμένου τριμήνου! Δε θα σου πω τίποτα άλλο τώρα, αλλά νομίζω ότι ξέρω τι ακριβώς χρειάζεται..."
Έτριψε πάλι τη μύτη του κι απομακρύνθηκε. Ο τρόπος με τον οποίον ο Λόκχαρτ σκόπευε να αναπτερώσει το ηθικό, φανερώθηκε στις δεκατέσσερις Φεβρουαρίου, την ώρα του πρωινού. Ο Χάρι, που του έλειπε ύπνος γιατί το προηγούμενο βράδυ είχε προπόνηση ως αργά, κατέβηκε στην τραπεζαρία λίγο καθυστερημένος. Προς στιγμήν νόμιζε πως είχε κάνει λάθος στην αίθουσα.
Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι μεγάλα λουλούδια σε χτυπητό ροζ χρώμα. Και το χειρότερο, από τη γαλάζια οροφή έπεφταν κομφετί σε σχήμα καρδούλας. Ο Χάρι πήγε στο τραπέζι του Γκρίφιντορ, όπου ο Ρον καθόταν κατσουφιασμένος, ενώ η Ερμιόνη χαχάνιζε κάθε τόσο.
"Τι γίνεται εδώ;" τους ρώτησε ο Χάρι όταν κάθισε και τίναξε τα κομφετί από τα κορνφλέικς του.
Ο Ρον, χωρίς να μιλήσει -τόσο αηδιασμένος θα πρέπει να 'ταν, του έδειξε το τραπέζι των καθηγητών. Ο Λόκχαρτ, ο οποίος φορούσε ένα ροζ μανδύα ασορτί με τα λουλούδια, ζητούσε να κάνουν ησυχία. Οι καθηγητές κάθονταν δεξιά κι αριστερά του με πρόσωπα σαν ανέκφραστες μάσκες. Από εκεί που καθόταν, ο Χάρι διέκρινε ένα μυ να συσπάται στο μάγουλο της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ. Ο Σνέιπ είχε ένα ύφος σαν να του είχαν δώσει σκελετοδυναμωτικό με το ζόρι.
"Χρόνια πολλά για τη γιορτή του αγίου Βαλεντίνου!" φώναξε ο Λόκχαρτ. "Και θα ήθελα να ευχαριστήσω τα σαράντα έξι άτομα που μου έστειλαν κάρτα! Ναι, πήρα το θάρρος να σας ετοιμάσω αυτή τη μικρή έκπληξη. Και πού 'σαστε ακόμα!"
Ο Λόκχαρτ χτύπησε παλαμάκια κι από την είσοδο της μεγάλης τραπεζαρίας μπήκαν δώδεκα κατσουφιασμένοι νάνοι. Όχι όμως απλοί νάνοι: ο Λόκχαρτ τους είχε βάλει χρυσαφένιες φτερούγες και τους είχε δώσει να κρατάνε άρπες.
"Οι μικροί μου έρωτες ταχυδρόμοι!" είπε μ' ενθουσιασμό ο Λόκχαρτ. "Θα γυρίζουν σήμερα σε όλο το σχολείο και θα παραδίδουν τις ευχετήριες κάρτες σας! Και δεν είναι μόνο αυτό! Είμαι σίγουρος ότι οι συνάδελφοί μου επιθυμούν να συμμετάσχουν στο πνεύμα της γιορτής! Θα παρακαλέσω τον κύριο Σνέιπ να σας δείξει πώς παρασκευάζεται ένα ερωτικό φίλτρο! Κι ο καθηγητής Φλίτγουικ ξέρει καλύτερα από τον καθένα τα μάγια του έρωτα, έτσι, παλιόφιλε;"
Ο Φλίτγουικ έκρυψε το πρόσωπο στις χούφτες του. Ο Σνέιπ είχε ένα ύφος σαν να 'λέγε πως όποιος τολμούσε να του ζητήσει το ερωτικό φίλτρο, θα τον πότιζε δηλητήριο.
"Σε παρακαλώ, Ερμιόνη, σε ικετεύω, πες μου πως δε συμπεριλαμβάνεσαι στους σαράντα έξι που του έστειλαν κάρτα", είπε ο Ρον όταν έφυγαν από την τραπεζαρία για να πάνε στο πρώτο τους μάθημα.
Η Ερμιόνη έσκυψε ξαφνικά στη σάκα της και άρχισε να ψάχνει για το ωρολόγιο πρόγραμμα, αποφεύγοντας να απαντήσει.
Όλη την ημέρα οι νάνοι μπαινόβγαιναν στις τάξεις για να παραδώσουν ραβασάκια, προκαλώντας τον εκνευρισμό των καθηγητών. Αργά το απόγευμα, καθώς οι μαθητές του Γκρίφιντορ ανέβαιναν στο πάνω πάτωμα για το μάθημα των ξορκιών, ένας από αυτούς σταμάτησε τον Χάρι.
"Ει, εσύ! Χάρι Πότερ!" φώναξε ο κατσούφης νάνος ανοίγοντας δρόμο ανάμεσα στο πλήθος για να τον φτάσει.
Ο Χάρι, κατακόκκινος από ντροπή που θα του παρέδιδαν κάρτα του αγίου Βαλεντίνου μπροστά σε μια παρέα πρωτοετών, μεταξύ των οποίων βρισκόταν και η Τζίνι Ουέσλι, προσπάθησε να ξεφύγει. Ο νάνος όμως άνοιξε δρόμο μοιράζοντας κλοτσιές στα καλάμια και τον έφτασε πριν προλάβει να εξαφανιστεί.
"Έχω να παραδώσω ένα μουσικό μήνυμα προσωπικά στον Χάρι Πότερ", είπε χαϊδεύοντας απειλητικά τις χορδές της άρπας του.
"Όχι εδώ!" ψιθύρισε επιτακτικά ο Χάρι, προσπαθώντας να τον αποφύγει.
"Ακίνητος!" γρύλισε ο νάνος αρπάζοντας τη σάκα του Χάρι και τραβώντας τον πίσω.
"Άφησέ με!" μούγκρισε ο Χάρι τραβώντας από την αντίθετη πλευρά.
Η σάκα του σκίστηκε στα δύο με ένα δυνατό ήχο. Τα βιβλία, το μαγικό ραβδί, η περγαμηνή και η πένα έπεσαν στο πάτωμα και από πάνω τους το μπουκάλι με τη μελάνη, που χύθηκε.
Ο Χάρι έσκυψε να τα μαζέψει πριν ο νάνος αρχίσει να τραγουδάει. Όμως έτσι εμπόδιζε την κίνηση στο διάδρομο.
"Τι γίνεται εδώ;" ακούστηκε η παγερή, αργόσυρτη φωνή του Ντράκο Μαλφόι.
Ο Χάρι παράχωσε βιαστικά τα πράγματά του στη σκισμένη σάκα, ελπίζοντας να προλάβει να φύγει πριν ο Μαλφόι ακούσει το μελωδικό ερωτικό μήνυμα.
"Τι φασαρία είναι αυτή;" ακούστηκε μια άλλη γνωστή φωνή.
Ήταν η φωνή του Πέρσι Ουέσλι. Ο Χάρι έχασε την ψυχραιμία του και έκανε να τρέξει. Τότε ο νάνος τον αγκάλιασε από τα γόνατα, με αποτέλεσμα ο Χάρι να χάσει την ισορροπία του και να σωριαστεί στο πάτωμα φαρδύς πλατύς.
— "Ωραία", είπε ο νάνος και κάθισε στους αστραγάλους του Χάρι. "Ορίστε το τραγούδι σου:
Μάτια καταπράσινα σαν νεογέννητο βατραχάκι,
μαλλιά κατάμαυρα σαν το κοράκι.
Ω, πλάσμα θεϊκό, να 'σουνα δικός μου.
Ήρωα, που νίκησες τον ´Αρχοντα του Σκότους".
Και τι δε θα 'δίνε ο Χάρι εκείνη τη στιγμή για να ανοίξει η γη να τον καταπιεί. Έκανε μια βεβιασμένη προσπάθεια να γελάσει μαζί με τους άλλους. Τελικά σηκώθηκε όρθιος, με πόδια μουδιασμένα από το βάρος του νάνου, ενώ ο Πέρσι Ουέσλι προσπαθούσε να διαλύσει τους συγκεντρωμένους, πολλοί από τους οποίους έκλαιγαν από τα γέλια.
"Πηγαίνετε, πηγαίνετε, το κουδούνι χτύπησε πριν από πέντε λεπτά. Στις τάξεις σας τώρα", έλεγε ο Πέρσι απομακρύνοντας τα πρωτάκια. "Κι εσύ, Μαλφόι".
Ο Χάρι είδε τον Μαλφόι να σκύβει και να μαζεύει κάτι και ύστερα να το δείχνει με ένα πονηρό χαμόγελο στον Κράμπε και στον Γκόιλ. Κατάλαβε πως ήταν το ημερολόγιο του Χερτ.
"Δώσ' το μου πίσω", είπε ήρεμα ο Χάρι.
"Αναρωτιέμαι τι να γράφει μέσα ο Πότερ", είπε ο Μαλφόι, ο οποίος δεν είχε προσέξει τη χρονολογία στο εξώφυλλο και νόμιζε πως το ημερολόγιο ήταν του Χάρι.
Ένας ψίθυρος σηκώθηκε από τους συγκεντρωμένους. Η Τζίνι κοιτούσε μια τον Χάρι και μια το ημερολόγιο, με ύφος τρομοκρατημένο.
"Δώσ' του το, Μαλφόι", είπε αυστηρά ο Πέρσι.
"Πρώτα να ρίξω μια ματιά", είπε ο Μαλφόι κουνώντας κοροϊδευτικά το ημερολόγιο προς το μέρος του Χάρι. Τότε ο Πέρσι άρχισε να λέει: "Ως αριστούχος..."
Όμως ο Χάρι είχε χάσει την υπομονή του. Τράβηξε το μαγικό ραβδί του και φώναξε: "Αφοπλίσιους!"
Και όπως ακριβώς ο Σνέιπ είχε αφοπλίσει τον Λόκχαρτ στο μάθημα της μονομαχίας, έτσι και το ημερολόγιο ξέφυγε από το χέρι του Μαλφόι. Ο Ρον το έπιασε στον αέρα με ένα πλατύ χαμόγελο.
"Χάρι!" είπε δυνατά ο Πέρσι, "απαγορεύονται τα μάγια στους διαδρόμους. Είμαι υποχρεωμένος να σε αναφέρω!"
Αλλά τον Χάρι δεν τον ένοιαζε. Είχε νικήσει τον Μαλφόι κι αυτό σήμαινε πέντε βαθμούς για το Γκρίφιντορ. Ο Μαλφόι έγινε έξω φρενών. Έτσι, καθώς η Τζίνι περνούσε δίπλα του για να μπει στην τάξη της, της φώναξε με μίσος: "Δε νομίζω ότι ενθουσιάστηκε ο Πότερ με τα στιχάκια σου!"
Η Τζίνι σκέπασε το πρόσωπό της με τα χέρια της και μπήκε τρέχοντας στην τάξη. Ο Ρον σήκωσε θυμωμένος το ραβδί του, αλλά ο Χάρι τον σταμάτησε, θα ήταν καλύτερα για εκείνον να μην ξερνάει γυμνοσάλιαγκες σε όλο το μάθημα.
Ο Χάρι δεν πρόσεξε τι έτρεχε με το ημερολόγιο του Χερτ παρά μόνον όταν μπήκαν στην τάξη του καθηγητή Φλίτγουικ για το μάθημά τους. Ενώ όλα του τα βιβλία είχαν λερωθεί από τη μελάνη - κόκκινη μελάνη - που είχε χυθεί επάνω τους την ώρα της "μάχης" με το νάνο, το ημερολόγιο ήταν πεντακάθαρο. Προσπάθησε να το δείξει στον Ρον, όμως ο φίλος του είχε πάλι πρόβλημα με το ραβδί του: από την άκρη του έβγαιναν μεγάλες κατακόκκινες φουσκάλες κι αυτό ήταν το μόνο που τον απασχολούσε.
Ο Χάρι πήγε για ύπνο πρώτος από όλους στον κοιτώνα του εκείνη τη νύχτα, αφενός μεν γιατί δεν άντεχε να ακούει τον Φρεντ και τον Τζορτζ να τραγουδάνε: "Μάτια καταπράσινα σαν νεογέννητο βατραχάκι", αφετέρου δε γιατί ήθελε να εξετάσει πάλι το ημερολόγιο του Χερτ, μολονότι ήξερε ότι ο Ρον πίστευε πως έχανε το χρόνο του.
Ο Χάρι κάθισε στο κρεβάτι του και ξεφύλλισε τις λευκές σελίδες του ημερολογίου, οι οποίες δεν είχαν ούτε ίχνος κόκκινης μελάνης πάνω τους. Μετά έβγαλε ένα καινούριο μπουκάλι με μελάνη από το κομοδίνο του, βούτηξε μέσα την πένα του και έριξε μια σταγόνα στην πρώτη σελίδα του ημερολογίου.
— Η ΖΩΥρόχρωμη κηλίδα που σχηματίστηκε αρχικά, εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, λες και την είχε ρουφήξει το χαρτί. — Ο Χάρι βούτηξε ξαναμμένος την πένα στη μελάνη και έγραψε: "Το όνομά μου είναι Χάρι Πότερ". Οι λέξεις γυάλισαν στιγμιαία στο χαρτί και μετά εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν το παραμικρό ίχνος.
Κι ύστερα, έγινε επιτέλους κάτι. Πάνω στη σελίδα όπου είχε γράψει ο Χάρι, εμφανίστηκαν οι εξής φράσεις, γραμμένες με τη μελάνη του:
"Γεια σου, Χάρι Πότερ. Λέγομαι Άντον Χερτ. Πώς έφτασε στα χέρια σου το ημερολόγιό μου;"
Οι λέξεις άρχισαν να ξεθωριάζουν γρήγορα, όχι όμως πριν ο Χάρι προλάβει να γράψει την απάντησή του: "Κάποιος προσπάθησε να το ρίξει στη λεκάνη της τουαλέτας".
—Περίμενε ανυπόμονα την απάντηση του Χερτ. — "Ευτυχώς που έγραψα τις αναμνήσεις μου με κάτι σταθερότερο από τη μελάνη. Αλλά ήξερα πως υπάρχουν κάποιοι που δε θέλουν να διαβαστεί αυτό το ημερολόγιο".
"Τι εννοείς;" έγραψε ο Χάρι, μουντζουρώνοντας το χαρτί από τη βιάση του.
"Εννοώ ότι το ημερολόγιο αυτό περιέχει αναμνήσεις φοβερών πραγμάτων, πραγμάτων που κουκουλώθηκαν, πραγμάτων που συνέβησαν στη σχολή μαγείας και Ξορκιών "Χόγκουαρτς"".
"Εκεί βρίσκομαι τώρα", έγραψε βιαστικά ο Χάρι, "στο "Χόγκουαρτς". Και συμβαίνουν πάλι φοβερά πράγματα. Ξέρεις τίποτα για την κάμαρα με τα μυστικά;"
Η καρδιά του Χάρι χτυπούσε τώρα σαν τρελή. Ο Χερτ απάντησε αμέσως, με κακογραμμένα είν' αλήθεια γράμματα, λες και βιαζόταν να πει όσα ήξερε.
"Βεβαίως και ξέρω για την κάμαρα με τα μυστικά. Στην εποχή μου μας έλεγαν πως πρόκειται για θρύλο, πως δεν υπάρχει. Αλλά ήταν ψέματα. Στο πέμπτο έτος των σπουδών μου, η κάμαρα άνοιξε και το τέρας επιτέθηκε σε αρκετούς μαθητές, σκοτώνοντας στο τέλος έναν. Έπιασα το άτομο που είχε ανοίξει την κάμαρα και αυτό αποβλήθηκε. Αλλά ο διευθυντής, ο καθηγητής Ντίπετ, ντρεπόταν που συνέβη αυτό το πράγμα στο "Χόγκουαρτς" και μου απαγόρευσε να πω την αλήθεια. Ισχυρίστηκαν πως το κορίτσι σκοτώθηκε σε ένα παράξενο δυστύχημα. Μου έδωσαν ένα ωραίο, γυαλιστερό, σκαλιστό βραβείο για τον κόπο μου και με προειδοποίησαν να κρατήσω το στόμα μου κλειστό. Αλλά εγώ ήξερα πως θα ξαναγίνουν τα ίδια. Το τέρας ήταν ζωντανό κι αυτός που είχε τη δύναμη να το ελευθερώσει, κυκλοφορούσε ελεύθερος".
Ο Χάρι παραλίγο να αναποδογυρίσει το μπουκαλάκι με τη μελάνη στη βιάση του να απαντήσει.
"Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και τώρα. Σημειώθηκαν τρεις επιθέσεις και κανείς δεν ξέρει ποιος κρύβεται από πίσω. Ποιος ήταν την τελευταία φορά;"
"Αν θέλεις, θα σ' τον δείξω", ήταν η απάντηση του Χερτ. "Θα σε πάρω μέσα στις αναμνήσεις μου τη νύχτα εκείνη που τον έπιασα".
Ο Χάρι δίστασε και η πένα έμεινε μετέωρη πάνω από το ημερολόγιο.
Τι εννοούσε ο Χερτ; Πώς μπορούσε να μπει κανείς μέσα στις αναμνήσεις κάποιου άλλου; Κοίταξε νευρικά την πόρτα του κοιτώνα. Όταν έστρεψε ξανά το βλέμμα του στο ημερολόγιο, είδε να σχηματίζονται νέες λέξεις. "Έλα να σου δείξω".
Ο Χάρι, μετά από στιγμιαίο δισταγμό, έγραψε: "Εντάξει".
Οι σελίδες του ημερολογίου άρχισαν να γυρίζουν σαν να τις φυσούσε δυνατός άνεμος, μέχρι που σταμάτησαν στα μέσα του Ιουνίου. Ο Χάρι έμεινε με το στόμα ανοιχτό όταν είδε το τετραγωνάκι της 13ης Ιουνίου να μετατρέπεται σε μια μικροσκοπική οθόνη τηλεόρασης.
Σήκωσε το ημερολόγιο με χέρια που έτρεμαν, κόλλησε το μάτι του στη μικρή οθόνη και πριν καταλάβει τι συμβαίνει, ένιωσε κάτι να τον ρουφάει. Η μικρή οθόνη είχε φαρδύνει αρκετά και το σώμα του εγκατέλειπε σιγά σιγά το κρεβάτι για να βουτήξει με το κεφάλι μέσα στη σελίδα με την ημερομηνία 13 Ιουνίου. Γύρω του επικρατούσε ένα πανδαιμόνιο χρωμάτων και σκιών.