TEDxThessaloniki - Martin Angelov - Cyclists and pedestrians at a city of future
Μετάφραση: Amaranta Heredia Jaén Επιμέλεια: Dimitra Papageorgiou
Καλησπέρα.
Όταν μιλάμε για το μέλλον
και ιδιαίτερα για την όψη της μελλοντικής πόλης,
συχνά στο μυαλό μας περνάνε εικόνες από ταινίες του Χόλιγουντ. Για παράδειγμα, αεροδυναμικά ιπτάμενα αυτοκίνητα,
ψηλά στρόγγυλα κτήρια.
Με δύο λόγια,
όσο πιο στρογγυλά μας παρουσιάζουν τα πράγματα,
τόσο πιο μελλοντικά μας λένε ότι είναι.
Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα για το μέλλον,
αυτό είναι μόνο το τύλιγμα, το ντιζάιν, το μέικ-απ των πραγμάτων.
Εμείς πρέπει να δούμε την ουσία.
Ζούμε σ' ένα κόσμο πολύπλοκο,
ο οποίος μέρα με την μέρα γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκος,
αλλά αυτή η πολυπλοκότητα είναι το μέλλον που μας περιμένει
ή πρέπει να δούμε τα υπάρχοντα συστήματα
από μια εντελώς καινούργια γωνία και να τα απλοποιήσουμε;
Αυτός είναι ο Φιλίπ Πετίτ, ένας Γάλλος ακροβάτης
ο οποίος γίνεται δημοφιλής όταν καταφέρνει να τεντώσει ένα σκοινί
μεταξύ των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη πριν από χρόνια
και εντελώς λαθραία να περάσει από πάνω του.
Είναι ένα παράδειγμα πώς με λίγα μέσα
μπορούμε να πετύχουμε κάτι σημαντικό
και μας λέει ότι όταν πιστεύουμε σε κάτι πολύ,
τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει.
Μια τέτοια απλοποίηση προσπάθησα να κάνω πριν δύο χρόνια όταν πήρα μέρος σ' ένα διαγωνισμό αρχιτεκτονικό.
Αυτό που πρότεινα ήταν μια λίγο τρελή ιδέα,
κάτι σαν ιπτάμενος ποδηλατόδρομος,
οι οποίοι βασίζονται σε μεταλλικά σχοινιά.
Είναι κάτι που μπορεί να μας ανοίξει εντελώς
καινούργιο ορίζοντα αντίληψης της σύγχρονης πόλης.
Και άρχισα να αναπτύσσω αυτήν την ιδέα.
Και έτσι έμοιαζαν τα πράγματα όταν έπρεπε να παρουσιάζω την ιδέα
στον τελικό του διαγωνισμού στο Λονδίνο.
Εδώ βλέπετε ένα αυλάκι στο οποίο κινείται το ποδήλατο.
Πάνω από τον ποδηλάτη είναι ένα μεταλλικό σκοινί ασφαλείας
στο οποίο βασίζεται ο μηχανισμός ασφαλείας
και δεν επιτρέπει το ποδήλατο να γέρνει στα πλάγια.
Αυτό το φθινόπωρο, αποφάσισα να αναπτύξω σε περισσότερες λεπτομέρειες
αυτό το σύστημα και να το απλοποιήσω ακόμα περισσότερο. Τώρα πλέον το σκοινί ασφαλείας δεν είναι πάνω από τον ποδηλάτη,
αλλά είναι ακριβώς δίπλα από το τιμόνι του ποδηλάτου,
έτσι, ο μηχανισμός ασφαλείας γίνεται πολλές φορές πιο συμπαγής
και πλέον είναι προσωπικός μηχανισμός.
Κάθε ποδηλάτης έχει τον δικό του μηχανισμό και είναι υπεύθυνος γι' αυτόν.
Αυτό είναι το 3D μοντέλο ενός τέτοιου ποδηλατόδρομου.
Ως εδώ σας παρουσίασα εν συντομία τη χρονολογία
αυτού του εναλλακτικού μέσου μεταφοράς με ποδήλατο.
Αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Τώρα θα σας παρουσιάσω μια εντελώς καινούργια ιδέα
για μετακίνηση στην πόλη.
Και εσείς θα είστε οι πρώτοι που θα τη δείτε.
Ζούμε σε μια εποχή με πάρα πολύ γρήγορη τεχνολογική εξέλιξη,
αλλά την ίδια ώρα, τα μέσα μετακίνησης αναπτύσσονται πάρα πολύ αργά.
Οδηγούμε αμάξια τα οποία είναι 20-25 φορές πιο βαριά από το δικό μας σώμα
και χτίζουμε ακριβούς δρόμους.
Αν θέλουμε να πάμε σε κάποιο κοντινό σουπερμάρκετ,
πρέπει να μετακινήσουμε όλο αυτό το βάρος και να κάψουμε πετρέλαιο,
και την ίδια ώρα, είναι δυνατόν να αντικαταστήσουμε τους δρόμους
με μεταλλικά σύρματα
και αντί να οδηγούμε αυτά τα βαριά αυτοκίνητα
απλώς να τα φοράμε σαν τσάντα στη πλάτη.
Αυτή είναι μια ιδέα πώς πιθανόν θα έμοιαζε
μια τέτοια εναλλακτική συσκευή μετακίνησης.
Όπως είπα, ο δρόμος θα είναι μόνο ένα σύρμα.
Η μετακίνηση θα γίνεται με τη βοήθεια ενός μικρού ελαφρού ηλεκτρικού κινητήρα
και η μπαταρία του θα είναι αυτή η τσάντα την οποία θα φοράμε.
Όλο το σύστημα θα είναι πολύ ελαφρύ.
Τα σταυροδρόμια σε τέτοιες γραμμές θα είναι ταυτόχρονα
και οι στάσεις του συστήματος.
Σ' αυτά τα σημεία, οι γραμμές θα διακόπτουν
και οι επιβάτες θα μπορούν να αλλάξουν κατεύθυνση, να βγούνε από το σύστημα.
Όταν οι γραμμές είναι σε πεζόδρομο, μπορούν να είναι σε χαμηλό επίπεδο.
Και όταν φτάσουνε σε κάποιο εμπόδιο, ας πούμε κυκλοφοριακή κίνηση,
τότε οι γραμμές θα μπορούνε να υψώσουνε και να περάσουν από πάνω τους.
Δηλαδή, έχουμε μια ευελιξία αυτού του συστήματος.
Ένα τέτοιο εναλλακτικό μέσο μετακίνησης
βέβαια δεν απορρίπτει τα παραδοσιακά μέσα,
αντίθετα, είναι κάτι που τα συμπληρώνει και γίνεται προέκτασή τους.
Εδώ βλέπετε μια πόλη του μέλλοντος,
ένα παράδειγμα μιας πόλης του μέλλοντος.
Ας υποθέσουμε ότι το κέντρο είναι μόνο για πεζούς και για ποδηλάτες.
Σ' αυτό το κέντρο, αναπτύσσουμε ένα πυκνό δίκτυο από τέτοιες γραμμές και παράλληλα μ' αυτό υλοποιούνται οι κύριες γραμμές
οι οποίες ενώνουν το κέντρο με την περιφέρεια.
Και όταν ένας οδηγός με αυτοκίνητο φτάσει στα όρια αυτού του κέντρου,
αυτός παρκάρει, βγάζει από το αυτοκίνητο τη νέα συσκευή, τη φοράει
και ξεκινάει το ταξίδι του για το κέντρο.
Μια εντελώς καινούργια εμπειρία για αυτόν.
Επιστημονική φαντασία ή πιθανή εξέλιξη, κανείς δεν ξέρει.
Μόνο ο χρόνος θα δείξει.
Εγώ ελπίζω να σας έκανα να ονειρευτείτε τουλάχιστον για λίγο.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκρότημα)